Uitspraak
E N K E L V O U D I G E K A M E R
03/4382 WW
U I T S P R A A K
in het geding tussen:
[appellant], wonende te [woonplaats] appellant,
en
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, gedaagde.
I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING
Met ingang van 1 januari 2002 is de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen in werking getreden. Ingevolge de Invoeringswet Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen treedt in dit geding de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) in de plaats van het Landelijk instituut sociale verzekeringen (Lisv). In deze uitspraak wordt onder gedaagde tevens verstaan het Lisv.
Namens appellant heeft mr. M.F.J. Witlox, advocaat te ‘s-Hertogenbosch, op bij aanvullend beroepschrift aangevoerde gronden hoger beroep ingesteld tegen een door de rechtbank ‘s-Hertogenbosch, reg.nr. AWB 02/1247, op 16 juli 2003 gewezen uitspraak.
Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.
Het geding is behandeld ter zitting van de Raad van 18 augustus 2004, waar appellant in persoon is verschenen, bijgestaan door mr. Witlox voornoemd, en waar gedaagde zich heeft doen vertegenwoordigen door mr. M. van Grinsven, werkzaam bij het Uwv.
II. MOTIVERING
De Raad stelt voorop dat het in dit geding aan de orde zijnde geschil wordt beoordeeld aan de hand van de Werkloosheidswet (WW) en de daarop berustende bepalingen, zoals die luidden ten tijde als hier van belang.
Appellant is tot 21 november 2001 via Uitzendbureau [naam uitzendbureau] als lasser werkzaam geweest. Met ingang van die datum is aan appellant een WW-uitkering toegekend. Genoemd uitzendbureau heeft appellant met ingang van 11 december 2001 vervangend passend werk aangeboden dat hij niet heeft aanvaard.
Appellant is op 7 januari 2002 wel gestart met ditzelfde werk.
Bij besluit van 22 januari 2002 heeft gedaagde de uitkering blijvend geheel geweigerd op de grond dat appellant verwijtbaar werkloos is geworden doordat hij aangeboden passend werk heeft geweigerd. Het tegen dat besluit gerichte bezwaarschrift is bij het thans bestreden besluit van 24 april 2002 ongegrond verklaard. De rechtbank heeft het daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard.
De vraag die in dit geding aan de orde is, is of gedaagde terecht heeft besloten om de WW-uitkering van appellant blijvend geheel te weigeren in verband met het nalaten passende arbeid te aanvaarden.
De Raad beantwoordt deze vraag, evenals de rechtbank bevestigend. Hetgeen namens appellant in hoger beroep is aangevoerd, bevat in vergelijking met hetgeen eerder naar voren is gebracht geen wezenlijk nieuwe gezichtspunten, terwijl hetgeen door de rechtbank is vastgesteld en overwogen door de Raad wordt onderschreven.
In aanmerking genomen dat de aangeboden werkzaamheden, werkzaamheden als lasser voor een gelijk aantal uren en tegen een ongeveer gelijke beloning betroffen, is de Raad van oordeel dat de aangeboden werkzaamheden als passend moeten worden aangemerkt en dat in redelijkheid van appellant kon worden gevergd om het werk te aanvaarden. Dit klemt te meer nu appellant op 7 januari 2002 dezelfde werkzaamheden is gaan verrichten.
De omstandigheid dat appellant met de directeur van [het uitzendbureau] had afgesproken, naar hij ter zitting heeft gesteld, dat hij slechts zou beginnen met de werkzaamheden indien er een schriftelijke arbeidsovereenkomst zou zijn, ziet de Raad niet als een genoegzame verontschuldiging voor het weigeren van het aanbod van 11 december 2000.
De aangevallen uitspraak komt derhalve voor bevestiging in aanmerking.
Voor een proceskostenveroordeling op grond van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht acht de Raad geen termen aanwezig.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep,
Recht doende:
Bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus gegeven door mr. H. Bolt, in tegenwoordigheid van M.D.F. de Moor als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 29 september 2004.
(get.) H. Bolt.
(get.) M.D.F. de Moor.