Uitspraak
E N K E L V O U D I G E K A M E R
03/4615 CSV
U I T S P R A A K
in het geding tussen:
[appellante] gevestigd te [vestigignsplaats], appellante,
en
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, gedaagde.
I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING
Namens appellante heeft A. Goossensen, werkzaam bij AGO Accountantskantoor te Ermelo, op daartoe aangevoerde gronden hoger beroep ingesteld tegen de tussen partijen gewezen uitspraak van de rechtbank Arnhem (nr. 02/1140) van 7 augustus 2003.
Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.
Het geding is ter behandeling aan de orde gesteld ter zitting van de Raad, gehouden op 24 februari 2005, alwaar partijen niet zijn verschenen.
II. MOTIVERING
Naar aanleiding van een aanvraag van appellante tot registratie van vaste dienstverbanden van een viertal werknemers van appellante alsmede de toepassing van het gereduceerde wachtgeldpremiepercentage heeft gedaagde bij besluiten van 10 juli 2001 en 11 juli 2001 besloten een drietal dienstverbanden van werknemers van appellante te registreren met ingang van 1 januari 2001 en één met ingang van 1 maart 2001 en ingaande voornoemde registratiedata voor de betreffende werknemers het gereduceerde wachtgeldpremiepercentage van toepassing te achten.
Namens appellante is tegen deze besluiten bezwaar gemaakt. Aan deze bezwaren ligt ten grondslag dat appellante niet eerst bij brief van 21 juni 2001, door gedaagde ontvangen op 22 juni 2001, de arbeidsovereenkomsten heeft toegezonden met het verzoek tot registratie alsmede toepassing van het gereduceerde wachtgeldpremiepercentage, maar dat appellante deze aan gedaagde in een veel eerder stadium heeft toegestuurd, namelijk reeds bij fax van 18 augustus 2000 en nadien nog eens als bijlagen bij het bezwaarschrift van 7 november 2000.
Bij beslissing op bezwaar van 26 april 2002 heeft gedaagde de bezwaren van appellante ongegrond verklaard en besloten het standpunt zoals vervat in de besluiten van 10 juli 2001 en 11 juli 2001 te handhaven.
In beroep heeft appellante aangegeven dat zij de arbeidsovereenkomsten in 2000 reeds meerdere malen ter registratie aan gedaagde heeft aangeboden, zodat de vaste dienstverbanden met ingang van de aanvangsdata van de arbeidsovereenkomsten hadden moeten worden geregistreerd en met ingang van die data voor de betreffende werknemers het gereduceerde wachtgeldpremiepercentage dient te gelden. In dit verband wijst appellante op het door haar op 18 augustus 2000 aan gedaagde verzonden faxbericht en op het feit dat zij later de arbeidsovereenkomsten als bijlagen bij een bezwaarschrift van 7 november 2000 aan gedaagde heeft toegezonden.
Voorts heeft appellante aangevoerd dat gedaagde op vooringenomen wijze de beslissing op bezwaar heeft genomen. Appellante wijst erop dat een behandelend beambte aanwezig was bij de hoorzitting en actief heeft deelgenomen aan het gesprek terwijl deze tevens betrokken is geweest bij de (primaire) registratie van de arbeidsovereenkomsten. Dit is in tegenspraak met hetgeen in de uitnodiging van de hoorzitting was aangegeven, namelijk dat appellante gehoord zou worden door twee medewerkers van een andere afdeling.
De rechtbank heeft het beroep van appellante ongegrond verklaard. De rechtbank heeft overwogen dat volgens vaste jurisprudentie het risico van het niet-aangetekend verzenden van een poststuk in beginsel voor rekening van de afzender is. Het overzicht van de door haar verzonden faxberichten van 18 augustus 2000, vormt weliswaar een indicatie, maar is geen sluitend bewijs dat gedaagde op 18 augustus 2000 de arbeidsovereenkomsten heeft ontvangen. Met betrekking tot de verzending van de overeenkomsten bij bezwaarschrift van 7 november 2000 overweegt de rechtbank dat deze niet per aangetekende post zijn verzonden, noch dat aannemelijk is gemaakt dat gedaagde deze heeft ontvangen.
Met betrekking tot de gestelde vooringenomen handelwijze van gedaagde overweegt de rechtbank dat niet gebleken is dat de betreffende beambte betrokken is geweest bij de totstandkoming van de primaire besluiten, zodat van strijd met artikel 7:5, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) geen sprake is.
Appellante is van deze uitspraak in hoger beroep gekomen. Hetgeen zij in hoger beroep heeft aangevoerd, is een herhaling van de grieven die in eerste aanleg naar voren zijn gebracht.
De Raad is van oordeel dat de grieven van appellante in hoger beroep niet kunnen slagen en overweegt daartoe het volgende.
Met de rechtbank en op de gronden die de rechtbank heeft gebezigd is de Raad van oordeel dat niet op verifieerbare wijze is gebleken dat appellante de betreffende arbeidsovereenkomsten reeds bij fax van 18 augustus 2000 dan wel als bijlagen bij het bezwaar-schrift van 7 november 2000 aan gedaagde heeft toegezonden.
Volgens vaste jurisprudentie van de Raad is het indienen van een bezwaarschrift dan wel van stukken door middel van een faxbericht op zichzelf aan te merken als een toelaatbare wijze van verzending. De aan deze wijze van indiening verbonden risico’s dienen voor rekening van de verzender te komen. Dat brengt mee dat, mocht de ontvangst aan de andere zijde ondanks zorgvuldig onderzoek niet bevestigd kunnen worden, het op de weg van de verzender ligt de verzending aannemelijk te maken.
In dit geding wordt de ontvangst van de arbeidsovereenkomsten bij faxbericht van appellante van 18 augustus 2000 door gedaagde ontkend. Het overleggen van een verzendjournaal met de melding “OK” is naar het oordeel van de Raad in deze onvoldoende om aannemelijk te maken dat de arbeidsovereenkomsten op 18 augustus 2000 bij gedaagde zijn ingediend. Zoals reeds door de rechtbank is overwogen vormt de status “OK” op een verzendjournaal een indicatie, maar geen sluitend bewijs, dat het betreffende geschrift door de geadresseerde in goede orde is ontvangen.
Bij gebreke van een ontvangstbevestiging houdt de Raad het ervoor dat niet is komen vast te staan dat de arbeidsovereenkomsten bij faxbericht van 18 augustus 2000 door ge-daagde zijn ontvangen. Dit geldt - bij gebreke van bewijs van aangetekende verzending - evenzo voor de, naar appellante stelt, als bijlagen bij het bezwaarschrift van 7 november 2000 aan gedaagde verzonden arbeidsovereenkomsten. Appellante heeft met de door haar gekozen wijzen van verzending het risico genomen dat de stukken niet door gedaagde zouden worden ontvangen.
Ook de grieven met betrekking tot de vooringenomen handelswijze van gedaagde kunnen niet slagen. De Raad heeft, evenals de rechtbank, in de gedingstukken geen aanknopingspunten gevonden dat de betreffende behandelend beambte die tijdens de hoorzitting aanwezig was en actief heeft deelgenomen aan het gesprek, betrokken is geweest bij de behandeling en totstandkoming van de primaire besluiten, zodat gedaagde niet in strijd heeft gehandeld met artikel 7:5 van de Awb.
Het vorenstaande brengt mee dat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.
De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Awb.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep,
Recht doende:
Bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus gegeven door mr. M.C.M. van Laar, in tegenwoordigheid van mr. L.H. Vogt als griffier en uitgesproken in het openbaar op 31 maart 2005.
(get.) M.C.M. van Laar.
(get.) L.H. Vogt.