Uitspraak
E N K E L V O U D I G E K A M E R
04/1066 CSV
UITSPRAAK
in het geding tussen:
[appellant], wonende te [woonplaats], appellant,
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, gedaagde.
I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING
Namens appellante heeft mr. R.L.J.J. Vereijken, werkzaam bij Stichting Rechtsbijstand te Roermond, op bij aanvullend beroepschrift aangevoerde gronden hoger beroep ingesteld tegen de door de rechtbank Roermond op 12 januari 2004, registratienummer 03/853, tussen partijen gewezen uitspraak.
Gedaagde heeft een verweerschrift d.d. 17 mei 2004 ingediend.
Het geding is behandeld ter zitting van de Raad op 26 mei 2005, waar namens appellant mr. Vereijken voornoemd, is verschenen. Gedaagde heeft zich bij die gelegenheid doen vertegenwoordigen door mr. R. Hofland, werkzaam bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen.
II. MOTIVERING
Appellant exploiteert in de vorm van een eenmanszaak een glastuinbouwbedrijf in het telen van paprika. In de jaren 1998 en 1999 hebben werknemers van Allzend Uitzendbureau B.V. (Allzend) werkzaamheden voor appellant verricht. Uit een door de opsporingsdienst van Gak Nederland B.V. en de Fiscale Inlichtingen bij Allzend gehouden onderzoek is gebleken dat Allzend in gebreke is gebleven bij de afdracht van premies voor de sociale werknemersverzekeringen. Afgaande op verkregen inlichtingen uit een bedrijfsbezoek op 19 augustus 2002 door een looninspecteur van gedaagde bij appellant alsmede op grond van onderzoeksrapporten bij Allzend heeft gedaagde de relatie tussen appellante en Allzend gekwalificeerd als inlening van personeel.
Bij besluit van 30 december 2002 is appellant op grond van artikel 16a van de Coördinatiewet Sociale Verzekering (CSV) over de jaren 1998 en 1999 hoofdelijk aansprakelijk gesteld voor de door Allzend in verband met door haar werknemers voor appellante verrichte werkzaamheden verschuldigde premies ten bedrage van in totaal € 4.803,72 (f 10.586,--) Met het besluit van 18 februari 2003 is het bedrag van de aansprakelijkstelling in neerwaartse zin bijgesteld tot een bedrag van in totaal € 3.499,55 (f 7.712,--) aangezien gebleken was dat in het besluit van 30 december 2002 over het jaar 1998 ten onrechte geen rekening was gehouden met de franchise over het wachtgeld. Bij besluit van 5 juni 2003 is het besluit met betrekking tot de hoofdelijke aansprakelijkheid ter zake van inlening, met bijstelling van het bedrag zoals genoemd in het besluit van 18 februari 2003, gehandhaafd.
Bij aangevallen uitspraak van 12 januari 2004 heeft de rechtbank geoordeeld dat gedaagde terecht en op goede gronden appellant met toepassing van artikel 16a van de CSV hoofdelijk aansprakelijk heeft gesteld voor de over de jaren 1998 en 1999 niet voldane premieschulden, zodat de namens appellant aangevoerde beroepsgronden niet hebben kunnen leiden tot vernietiging van het bestreden besluit.
De Raad stelt vast dat de in hoger beroep van de kant van appellant aangevoerde grieven in essentie een herhaling zijn van hetgeen in het geding in eerste aanleg is aangevoerd. De grieven van appellant beperken zich tot de vraag of er sprake is geweest van inlening en met name of de werknemers van Allzend onder leiding en toezicht van appellant werkzaam zijn geweest zoals bedoeld in artikel 16a, eerste lid, van de CSV. Namens appellant wordt betwist dat de werknemers van Allzend onder haar leiding en toezicht werkzaam zijn geweest. De door appellant gegeven aanwijzingen zoals in welke kas dan wel welk veld de werkzaamheden dienden te geschieden alsmede hoe deze werkzaamheden dienden plaats te vinden, kunnen volgens appellant niet gezien worden als leiding en toezicht als bedoeld in eerdergenoemd artikel. De bemoeienissen van appellant bestonden slechts hierin dat af en toe bij de voorman van Allzend werd geïnformeerd hoe de werkzaamheden verliepen. Deze voorman gaf gedurende de werkzaamheden, mede vanwege taalproblemen, de instructies aan de werknemers. Bovendien waren de werknemers ter zake deskundig en waren zij vaak beter op de hoogte welke werkzaamheden er verricht moesten worden dan de opdrachtgever. Daarbij was het werk niet zonder meer eenvoudig van aard nu dit nauwgezet diende te worden uitgevoerd teneinde de planten niet te beschadigen. Concluderend kan dan ook niet gesproken worden van enige concrete structuur en consistentie in het geven van aanwijzingen waardoor er geen sprake is van leiding en/of toezicht zoals is bepaald in artikel 16a, eerste lid, van de CSV.
De Raad overweegt als volgt.
De Raad is gelet op het bestreden besluit en zich beperkend tot de hiervoor omschreven grieven van appellant, met gedaagde en de rechtbank en op de overwegingen die deze rechtbank ten aanzien van de grieven van appellant heeft gebezigd, van oordeel dat gedaagde appellant op juiste gronden hoofdelijk aansprakelijk heeft gesteld op grond van artikel 16a, eerste lid, van de CSV. Uit de gedingstukken komt naar het oordeel van de Raad genoegzaam naar voren dat het in de onderhavige situatie met name ging om de inzet van personeel. Voorts blijkt uit de stukken dat een uurloon werd afgesproken en er per uur werd gefactureerd. Gelet op ’s Raads uitspraak van 29 november 2001, 99/4114 ALGEM, gepubliceerd in RSV 2002/58, wijzen deze omstandigheden op inlening van personeel als bedoeld in artikel 16a, eerste lid, van de CSV.
Op grond van vaste jurisprudentie van de Raad (zoals verwoord in de uitspraak van 21 januari 1987, gepubliceerd in RSV 1987, 164) ligt het in situaties als de onderhavige op de weg van de inlener om aan te tonen dat er geen sprake is geweest van inlening. Appellant heeft dat bewijs niet kunnen leveren. Uit de gedingstukken is naar het oordeel van de Raad genoegzaam gebleken dat Allzend werknemers ter beschikking heeft gesteld aan appellant. Voorts is de Raad van oordeel dat de werkzaamheden werden uitgevoerd onder leiding en toezicht van appellant. De Raad wijst in dit verband op de onder zich de gedingstukken bevindende Vragenlijst Premieschuldige, alsmede de Vragenlijst Derde. Blijkens laatstgenoemd gedingstuk heeft een looninspecteur van gedaagde appellant een aantal vragen gesteld in het kader van de Wet Ketenaansprakelijkheid. Appellant heeft blijkens deze stukken geantwoord dat hij vooraf aangaf op welke wijze er gesnoeid diende te worden. Daarbij heeft appellant tevens meegedeeld dat de controle hierop bij hem zelf lag en dat hij dit steekproefsgewijs controleerde. Onder verwijzing naar zijn uitspraak van 12 juni 1979, RSV 1979, 221, merkt de Raad op dat het feit dat de controle van appellant op de werkzaamheden zich niet telkens manifesteerde in het geven van aanwijzingen maar steekproefsgewijs geschiedde, voldoende is om te voldoen aan het vereiste van “leiding en toezicht” in de zin van artikel 16a van de CSV. Het voorgaande is mede ingegeven vanwege de ervaring die bij de werknemers van Allzend aanwezig was alsmede vanwege de eenvoudige aard van de werkzaamheden. Met betrekking tot dit laatste merkt de Raad op dat aan de enkele, niet nader onderbouwde stelling van appellant dat de werkzaamheden zeker niet eenvoudig van aard waren en dat de werknemers van Allzend vaak beter wisten wat er gedaan moest worden dan appellant zelf, niet die betekenis kan worden gehecht die appellant daaraan toegekend wil zien. Met gedaagde is de Raad van oordeel dat het werkzaamheden betrof die eenvoudig van aard waren. De omstandigheid dat het personeel van Allzend bij deze werkzaamheden voorzichtigheid diende te betrachten, doet hieraan geen afbreuk.
De omstandigheid dat een voorman van Allzend aanwezig was tijdens de uitvoering van de werkzaamheden, was mede ingegeven vanwege de taalbarrière die aanwezig was tussen appellant en de werknemers van Allzend. De voorman was in de regel degene die het beste Nederlands sprak. Deze koppelde, zoals uit de Vragenlijst Derde blijkt, in verband met taalproblemen, zo nodig de door appellant gegeven aanwijzingen terug naar zijn collega’s. De Raad is niet gebleken dat de voorman zelfstandige aanwijzingen aan de werknemers van Allzend zou hebben gegeven zonder deze van appellante te hebben gekregen.
Al deze omstandigheden in aanmerking genomen is er naar het oordeel van de Raad voldoende grond om te voldoen aan het vereiste van “leiding en toezicht” in de zin van artikel 16a van de CSV.
Voor zover appellants grieven zien op het feit dat in onderhavig geval sprake is van aanneming van werk als bedoeld in artikel 16b van de CSV merkt de Raad op dat dit buiten de omvang van het onderhavige geding valt, nu het bestreden besluit slechts ziet op hoofdelijke aansprakelijkheid op grond van inlening als bedoeld in artikel 16a van de CSV. Deze grieven blijven dan ook buiten bespreking.
Vorenstaande overwegingen leiden er toe dat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.
De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep,
Recht doende:
Bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus gewezen door mr. B.J. van der Net, in tegenwoordigheid van mr. L.H. Vogt als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 7 juli 2005.
B.J. van der Net.
L.H. Vogt.