Uitspraak
14/1203 WWAJ
Datum uitspraak: 16 oktober 2015
Centrale Raad van Beroep
Enkelvoudige kamer
Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Limburg van 24 januari 2014, 12/2260 (aangevallen uitspraak)
Partijen:
[Appellant] te [woonplaats] (appellant)
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)
PROCESVERLOOP
Namens appellant heeft mr. I. Wudka, advocaat, hoger beroep ingesteld.
Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 september 2015. Appellant is verschenen, bijgestaan door mr. Wudka. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door
W.J.M.H. Lagerwaard.
OVERWEGINGEN
1.1.
Appellant, geboren [geboortedatum] 1979, heeft op 28 februari 2012 een aanvraag ingediend voor een uitkering op grond van de Wet werk en arbeidsondersteuning jonggehandicapten (Wet Wajong).
1.2.
Na een verzekeringsgeneeskundig en arbeidskundig onderzoek heeft het Uwv bij besluit van 12 april 2012 appellants aanvraag afgewezen. Appellants beperkingen voor het verrichten van arbeid als gevolg van ziekte of gebrek heeft een verzekeringsarts van het Uwv vastgelegd in een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 23 maart 2012.
1.3.
Bij besluit van 20 november 2012 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van appellant tegen het besluit van 12 april 2012 ongegrond verklaard, onder verwijzing naar een rapport van 14 november 2012 van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en rapporten van 27 juni 2012, 3 september 2012 en 19 november 2012 van een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft de door de verzekeringsarts opgestelde FML akkoord bevonden en gesteld dat die FML geldig is op de datum gelegen 16 weken na het indienen van de aanvraag en op 17/18-jarige leeftijd. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft in zijn rapport van 19 november 2012 geconcludeerd dat hij de door de arbeidskundige vastgestelde mate van arbeidsongeschiktheid onderschrijft. Appellant was op 17/18-jarige leeftijd in staat minstens 75% van het wettelijk minimumloon te verdienen.
1.4.
Appellant heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Ter onderbouwing heeft hij een belastbaarheidsadvies van 23 mei 2013 overgelegd van Annex BV, opgesteld door de arts E.R. Kelly, de arbeidsdeskundige M. Kerkhofs en de psycholoog A. Pijnenborg (belastbaarheidsadvies).
2.1.
Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.
2.2.
De rechtbank heeft - samengevat - geoordeeld dat in de FML de belastbaarheid van appellant per [datum] 1997 juist is vastgesteld. Daartoe heeft zij overwogen dat de verzekeringsartsen van het Uwv het dossier hebben bestudeerd. De verzekeringsarts heeft appellant op het spreekuur gezien en de verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft de hoorzitting bijgewoond. Op basis daarvan hebben zij bij appellant vroeg ontstane gedragsstoornissen vastgesteld
.De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in zijn rapport van 3 juli 2013 genoegzaam toegelicht waarom het belastbaarheidsadvies niet overtuigend is en niet leidt tot het aannemen van meer beperkingen in de FML. Die arts acht de conclusies in het belastbaarheidsadvies van psycholoog Pijnenborg niet deugdelijk onderbouwd. Er is bij appellant geen ernstige psychische stoornis vastgesteld. Dat appellant een licht verstandelijke beperking heeft, is geen reden voor hem om niet te kunnen werken. Appellant is in staat niet al te complex werk te doen. De rechtbank ziet geen aanknopingspunten om de door de verzekeringsarts bezwaar en beroep gegeven toelichting en de door hem getrokken conclusies voor onjuist te houden. In hetgeen appellant heeft aangevoerd is geen medisch objectieve onderbouwing te vinden voor het oordeel dat het Uwv in de FML zwaardere beperkingen had moeten opnemen. Appellants verzoek om een deskundige te benoemen heeft de rechtbank niet ingewilligd.
.De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in zijn rapport van 3 juli 2013 genoegzaam toegelicht waarom het belastbaarheidsadvies niet overtuigend is en niet leidt tot het aannemen van meer beperkingen in de FML. Die arts acht de conclusies in het belastbaarheidsadvies van psycholoog Pijnenborg niet deugdelijk onderbouwd. Er is bij appellant geen ernstige psychische stoornis vastgesteld. Dat appellant een licht verstandelijke beperking heeft, is geen reden voor hem om niet te kunnen werken. Appellant is in staat niet al te complex werk te doen. De rechtbank ziet geen aanknopingspunten om de door de verzekeringsarts bezwaar en beroep gegeven toelichting en de door hem getrokken conclusies voor onjuist te houden. In hetgeen appellant heeft aangevoerd is geen medisch objectieve onderbouwing te vinden voor het oordeel dat het Uwv in de FML zwaardere beperkingen had moeten opnemen. Appellants verzoek om een deskundige te benoemen heeft de rechtbank niet ingewilligd.
2.3.
Uitgaande van de juistheid van de FML is de rechtbank voorts van oordeel dat de geduide functies voor appellant geschikt zijn. In een rapport van 27 juni 2012 heeft een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep die geschiktheid deugdelijk gemotiveerd. Op goede gronden heeft het Uwv geconcludeerd dat appellant in staat kan worden geacht meer dan 75% van het minimumloon per uur te verdienen.
3.1.
In hoger beroep heeft appellant, kort samengevat, staande gehouden dat hij niet in staat is de voor hem geduide functies uit te oefenen. Ten onrechte heeft de rechtbank niet duidelijk gemotiveerd waarom het belastbaarheidsadvies niet wordt gevolgd en het rapport van 3 juli 2013 van de verzekeringsarts bezwaar en beroep wel. Appellant verzoekt de Raad een deskundige te benoemen.
3.2.
Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.
4. Het oordeel van de Raad over de aangevallen uitspraak.
4.1.
Appellant is geboren voor 1 januari 1980. De beoordeling van zijn aanspraken dient plaats te vinden aan de hand van het bepaalde in de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet (AAW). Gewezen wordt op de uitspraak van 8 april 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1111.
4.2.
Ingevolge artikel 6, eerste lid, aanhef en onder b, van de AAW heeft recht op toekenning van een arbeidsongeschiktheidsuitkering de verzekerde, die op de dag, waarop hij 17 jaar wordt arbeidsongeschikt is, zodra hij onafgebroken 52 weken arbeidsongeschikt is geweest, indien hij na afloop van deze periode nog arbeidsongeschikt is.
4.3.
Volgens vaste rechtspraak van de Raad, 11 mei 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1721, komt aan rapporten opgesteld door een verzekeringsarts (bezwaar en beroep) een bijzondere waarde toe, indien deze rapporten op zorgvuldige wijze tot stand zijn gekomen, geen inconsistenties bevatten en concludent zijn. Het Uwv mag zijn besluiten omtrent de arbeidsongeschiktheid van een betrokkene op dit soort rapporten baseren. Dit betekent echter niet dat deze rapporten en het daarop gebaseerde besluit in beroep of in hoger beroep niet aantastbaar zijn. Het is echter aan de betrokkene om aan te voeren en zo nodig aannemelijk te maken dat de rapporten niet op zorgvuldige wijze tot stand zijn gekomen, inconsistenties bevatten, niet concludent zijn, dan wel dat de in de rapporten gegeven beoordeling onjuist is. Het aannemelijk maken dat de rapporten niet op zorgvuldige wijze tot stand zijn gekomen, inconsistenties bevatten, dan wel niet concludent zijn, kan geschieden door niet medisch geschoolden. Voor het aannemelijk maken dat de gegeven beoordeling onjuist is, is in beginsel een rapport van een regulier medicus noodzakelijk.
4.4.
Met juistheid heeft de rechtbank geoordeeld dat het verzekeringsgeneeskundig onderzoek naar de beperkingen van appellant voor het verrichten van arbeid zorgvuldig is geweest en dat die beperkingen goed zijn vastgelegd in de FML, die ook geldig was op 17/18-jarige leeftijd, de in geding zijnde periode. De overwegingen van de rechtbank die tot dat oordeel hebben geleid, worden onderschreven. Aan het belastbaarheidsadvies kan geen doorslaggevend gewicht toegekend, reeds omdat het advies niet ziet op de in geding zijnde periode. Ook in hoger beroep heeft appellant geen medische gegevens overgelegd die betrekking hebben op de periode die in dit geding van belang is en waaruit zou kunnen blijken dat toen voor appellant meer of andere beperkingen golden. Het verzoek een deskundige te benoemen wordt afgewezen.
4.5.
Appellant heeft zijn aanvraag bijna 15 jaar na zijn zeventiende verjaardag ingediend. Het betreft hier een laattijdige aanvraag. Een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft in zijn rapporten van 19 november 2012 en 20 juli 2015, gemotiveerd gesteld dat de aan de schatting ten grondslag gelegde functies - of soortgelijke functies - ook op en rond de 18e verjaardag van appellant algemeen op de arbeidsmarkt voorkwamen. Ter zitting heeft appellant zich op het standpunt gesteld dat hij die functies op en rond de 18e verjaardag niet kon uitoefenen omdat er toen hogere eisen aan het samenwerken werden gesteld. Onder verwijzing naar vaste rechtspraak, 8 april 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1111, wordt overwogen dat indien de arbeidskundige functieduiding ziet op een al lang verstreken datum het in de risicosfeer van de aanvrager ligt dat exacte gegevens over functies in een ver verleden niet meer traceerbaar zijn. Aangezien appellant zijn standpunt niet nader heeft onderbouwd, is er geen aanleiding voor twijfel aan de arbeidskundige grondslag van het bestreden besluit.
4.6.
Uit wat onder 4.1 tot en met 4.5 is overwogen, volgt dat het hoger beroep geen doel treft, zodat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd, zij het met verbetering van de gronden.
5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.
Deze uitspraak is gedaan door P.H. Banda, in tegenwoordigheid van M.S.E.S. Umans als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 16 oktober 2015.
(getekend) P.H. Banda
(getekend) M.S.E.S. Umans