ECLI:NL:GHAMS:2021:4360

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-001699-20

datum uitspraak: 24 september 2021

TEGENSPRAAK

Arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het

vonnis van de politie in de rechtbank Amsterdam van 5 augustus 2020 in de strafzaak onder parketnummer 13-079395-20 tegen:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats 1] op [geboortedag 1] 1988,

adres: [adres 1] .

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 25 mei 2021, 22 juni 2021 en 10 september 2021 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Namens de verdachte is hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en zijn raadsman naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 25 maart 2020 te Amsterdam, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf om een auto en/of (een) goed(eren) van zijn/hun gading, in/uit een garage van het [hotel] Amsterdam (gelegen aan de [adres 2] ), dat geheel of ten dele aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde, te weten aan een onbekend gebleven persoon, weg te nemen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen en zich de toegang tot de plaats van het misdrijf te verschaffen en/of dat/die weg te nemen goed/goederen onder zijn/haar/hun bereik te brengen door middel van braak, verbreking, inklimming, - de toegangsdeur van de garage heeft geforceerd/opengebroken en/of - een sigaret in het slot had gedrukt zodat de deur bij het sluiten niet daadwerkelijk zou sluiten, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd vanwege proceseconomische redenen.

Bewijsoverwegingen

De advocaat-generaal heeft vrijspraak gevorderd, omdat er haars inziens weliswaar voldoende wettig bewijs voorhanden is, maar de overtuiging ontbreekt.

De raadsman heeft vrijspraak bepleit en heeft daartoe het volgende aangevoerd. Het politieonderzoek is onvolledig geweest; belangrijk onderzoek is niet uitgevoerd en de beelden zijn gebrekkig beschreven. Indien het hof desondanks van oordeel is dat het de verdachte was die bij de deur van de garage stond, kan dit evenwel niet tot een bewezenverklaring leiden omdat het oogmerk op wederrechtelijke toe-eigening ontbreekt en er geen (poging tot) wegnemingshandelingen zijn waargenomen. Bovendien kan op basis van het dossier niet vastgesteld worden dat er sprake was van medeplegen.

Het hof stelt de volgende feiten en omstandigheden vast.

Op 25 maart 2020 kregen opsporingsambtenaren [verbalisant 1] en [verbalisant 2] omstreeks 01.30 uur de opdracht van het operationeel centrum van de politie om naar de [adres 2] te gaan, alwaar het [hotel] Amsterdam is gevestigd. De beveiliger van dat hotel had rond 1.30 uur drie personen waargenomen op de camerabeelden, waarvan één persoon een breekijzer bij zich droeg. Verbalisant [verbalisant 3] heeft ter plaatse de camerabeelden bekeken. Hij zag daarop drie personen, waarvan de eerste verdachte een trainingsbroek met twee rode verticale strepen droeg, de tweede verdachte een blauwe jas van het merk North Face aan had en de derde verdachte een rode jas met bontkraag droeg. Hij zag op de beelden dat de mannen met behulp van een breekvoorwerp een toegangsdeur openden. Bij de toegangsdeur wordt diverse schade aan het slot geconstateerd en de dagschoot van het slot is door middel van een sigaret in het slot gedrukt, zodat de deur niet kan sluiten.

Ter hoogte van de inpandige parkeergarage werd omstreeks 01:40 uur een auto aangetroffen, waarin twee personen onderuitgezakt – als zijnde weggedoken – in de auto zaten. Op de achterbank werd een derde persoon aangetroffen. De personen in de auto zijn de verdachte en zijn medeverdachten. In de auto wordt (onder andere) een schroevendraaier, een kniptang en een slotentrekker aangetroffen. Op de achterbank lag voorts een losse bontkraag. De verdachte en zijn medeverdachten zijn door de politie aangehouden en van hen is een foto gemaakt. De beveiligingsbeambte heeft de aangehouden verdachten gezien en hij heeft verklaard dat het signalement overeen komt met dat van de personen die de deur hebben geforceerd.

Herkenning

Verbalisant [verbalisant 3] en getuige [getuige] hebben de drie personen die zij op de camerabeelden hebben waargenomen beschreven. Specifieke details daarvan die hen zijn opgevallen aan de kleding van de drie daders – de verticale rode strepen op de trainingsbroek, de North Face jas en de rode jas met bontkraag – komen overeen met de kleding die de verdachte en zijn medeverdachten die nacht droegen, blijkens de na de aanhouding van hen gemaakte foto’s. Hoewel het hof met de verdediging van oordeel is dat aan elk van deze kledingstukken op zichzelf weinig onderscheidende waarde kan worden toegekend, is het aantreffen van drie personen met exact deze kledingstukken wel dermate bijzonder dat het hof ervan uit gaat dat de verdachte en zijn medeverdachte de drie mannen zijn geweest die op de beelden zijn waargenomen. Bij dat oordeel is betrokken dat de verdachte en zijn medeverdachten kort na het incident, midden in de nacht, gezamenlijk in de nabijheid van de plaats delict zijn aangetroffen in een auto waarin ook gereedschappen zijn aangetroffen die geschikt zijn voor het plegen van inbraken.

Dat de desbetreffende camerabeelden niet meer beschikbaar zijn, maakt het vorenstaande niet anders, nu de twee verbalisanten en de beveiliger in het bijzijn van de verdediging ter terechtzitting als getuigen zijn gehoord. Dat sprake is van een verschil in het postuur van de verdachten en het signalement acht het hof niet dermate wezenlijk dat aan het signalement getwijfeld moet worden, nu in het signalement van getuige twee mannen met een dunner postuur en 1 man met een wat dikker postuur wordt beschreven, hetgeen past bij de drie aangehouden verdachten. Ook het verschil in beschrijving van de kleur van de North Face jas, zwart of blauw, doet niet af aan de betrouwbaarheid van het signalement. Zowel de beveiliger als de verbalisant spreken immers over een jas van het merk North Face, terwijl het goed mogelijk is dat een kledingstuk op beelden die in de nachtelijke uren zijn gemaakt voor de één zwart en voor de ander blauw lijkt. Datzelfde geldt voor de beschrijving van de jas die in de eerste melding oranje wordt genoemd en daarna consequent als rood wordt beschreven. Dat er geen forensisch onderzoek is gedaan doet geen afbreuk aan de redengevendheid van de bewijsmiddelen.

De verklaring van de verdachte en zijn medeverdachten, inhoudende dat zij ter plaatse waren om te ‘chillen’ en lachgasballonnetjes te kopen dan wel te gebruiken, maakt dit oordeel niet anders. Het is goed mogelijk om zowel te wachten op ballonnetjes als een garage open te breken om een diefstal te plegen; het gestelde alternatieve scenario sluit dat niet uit.

Oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening

Gelet op de uiterlijke verschijningsvorm, te weten een geforceerde toegangsdeur van de parkeergarage, is er sprake van een begin van de uitvoering om goederen weg te nemen uit de garage en/of de in de garage geparkeerde voertuigen. Uit het feit dat er een sigaret in het slot was gedrukt, zodat de deur niet in het slot kon vallen en de daders de garage weer konden verlaten, en de aanwezigheid van diverse gereedschappen die bij diefstallen met braak plegen te worden gebruikt, zoals een slotentrekker, leidt het hof af dat het oogmerk was gericht op de wederrechtelijke toe-eigening van goederen en dus niet (uitsluitend) op de vernieling van de toegangsdeur.

Medeplegen

Het hof stelt voorop dat de betrokkenheid aan een strafbaar feit als medeplegen kan worden bewezenverklaard, indien is komen vast te staan dat bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking.

Uit de inhoud van de bewijsmiddelen leidt het hof met betrekking tot de betrokkenheid van de verdachte bij het tenlastegelegde af dat hij en zijn medeverdachten zich gezamenlijk naar de toegangsdeur van de garage zijn gegaan en dat één van hen in het bijzijn van de anderen de toegangsdeur heeft geforceerd met een breekvoorwerp. Vervolgens zijn de drie verdachten tegelijkertijd weggerend en even later gezamenlijk aangetroffen in een auto, waarin bovendien inbrekersgereedschap is aangetroffen. Op grond van het voorgaande is sprake geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en zijn medeverdachten. De handelingen van de verdachte en diens mededaders droegen immers het karakter van een gezamenlijk ondernomen poging en daarmee van een gezamenlijke uitvoering, in de hiervoor bedoelde zin, waarbij kennelijk sprake was van inwisselbare rollen. Daarmee acht het hof het tenlastegelegde medeplegen bewezen.

Concluderend

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen acht het hof wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte samen met zijn medeverdachten heeft getracht om in te breken in de garage zoals hierna bewezenverklaard. Het tot vrijspraak strekkende verweer wordt in alle onderdelen verworpen.

Bewijsmiddelen

1. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL1300-2020Q62031-11 van 25 maart 2020, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [verbalisant 4] en [verbalisant 3] , doorgenummerde pag. 5 t/m 12.

Dit proces-verbaal houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven, als
mededeling van verbalisanten (of één van hen):

Op 25 maart 2020 kregen wij, verbalisanten, melding dat de beveiliger van het [hotel] , [adres 2] te Amsterdam, drie personen had gezien op camerabeelden, waarvan één persoon een breekijzer vasthield. Ik, verbalisant [verbalisant 3] , heb naar aanleiding van de melding van de beveiliger ter plaatse de camerabeelden bekeken. Ik zag op de beelden drie personen. Ik zag dat de eerste verdachte een trainingsbroek met twee rode verticale strepen droeg. Ik zag dat de tweede verdachte een blauwe jas droeg van het merk The North Face. Ik zag dat de derde verdachte een rode jas droeg voorzien van een bontkraag. Ik zag dat de verdachten met behulp van een breekvoorwerp een toegangsdeur openden.

Ik, verbalisant [verbalisant 4] , heb een onderzoek ingesteld in de parkeergarage. Ik, verbalisant [verbalisant 4] , ben vervolgens naar de toegangsdeur van de parkeergarage gelopen. Ik zag op diverse plaatsen schade aan het slot. Ik zag ook dat de dagschoot van het slot door middel van een sigaret in het slot was gedrukt zodat de deur bij het sluiten niet daadwerkelijk zou sluiten.

Ik, verbalisant [verbalisant 4] , heb het voertuig (het hof begrijpt: het onder de verdachten aangetroffen voertuig) doorzocht. Ik trof hierbij de volgende bijzonderheden aan in een klein vakje naast het stuur:

- een paar zwarte handschoenen met een Adidas logo en de tekst Adidas in de kleur wit;

- een boterhamzakje met een aantal torx schroeven.

Ik, verbalisant [verbalisant 4] , trof in het handschoenenvakje aan:

- een zakje met een aantal torx schroeven;

- set met diverse bitjes.

Ik, verbalisant [verbalisant 4] , zag op de achterbank van het voertuig een losse bontkraag liggen. Ik had eerder op de beveiligingsbeelden gezien dat één van de verdachten een rode jas droeg met een bontkraag. Ik zag dat de verdachte welke de rode jas droeg bij de aanhouding ineens geen bontkraag meer had. Ik, verbalisant [verbalisant 4] , trof in de achterbak in een zwart tasje een slotentrekker met toebehoren aan.

2. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL1300-2020062031-4 van 25 maart 2020, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [verbalisant 5] en [verbalisant 6] , doorgenummerde pag. 13 t/m 15.

Dit proces-verbaal houdt onder meer in , voor zover van belang en zakelijk weergegeven als
mededeling van verbalisanten (of één van hen):

Op woensdag 25 maart 2020 kregen wij, verbalisanten, via het Operationeel Centrum de opdracht om mee te rijden naar de [adres 2] , alwaar het [hotel] is gevestigd. Daar zouden drie jongens mogelijk inbreken in auto's.

Signalement:

- 3 jongens

- 1 met oranje jas

- 1 met Northface jas

- 1 jongen zou een breekijzer vasthouden.

Omstreeks 01:40 arriveerden wij ter hoogte van de inpandige parkeergarage en zagen wij een donkerkleurige auto van het merk Volkswagen voorzien van het kenteken [kenteken] staan. Wij zagen dat er in de auto twee personen voorin zaten en dat zij onderuitgezakt in hun stoel zaten, als zijnde weggedoken. Wij zagen nog een derde persoon achterin de auto zitten. We hebben de personen staande gehouden, waarna zij zich desgevraagd identificeerden. Op de bijrijdersstoel was gezeten een persoon die bleek te zijn: E. [verdachte] ( [verdachte] ), geboren [geboortedag 1] 1988 te [geboorteplaats 1] . Op de bestuurdersstoel was gezeten een persoon die bleek te zijn: [medeverdachte 1] geboren [geboortedag 2] 1996, te [geboorteplaats 2] . Op de achterbank was gezeten een persoon die bleek te zijn genaamd: [medeverdachte 2] ( [medeverdachte 2] ) geboren [geboortedag 3] 1998, te [geboorteplaats 3] .

Gezien het feit dat het signalement van de personen redelijk overeen kwam met het signalement van de personen uit de melding en het feit dat de 3 staande gehouden personen meerdere antecedenten hadden ter zake diefstal hebben wij, verbalisanten, een onderzoek ingesteld naar het voertuig. In het voertuig zijn de volgende goederen aangetroffen:

- Schroevendraaier (onder de rechterstoel van de bijrijder)

- Kniptang (in het vak op de rugleuning van de bestuurder)

3. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL1300-2020062031-7 van 25 maart 2020, inclusief bijlagen, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [verbalisant 1] en [verbalisant 2] , doorgenummerde pag. 16 t/m 20.

Dit proces-verbaal houdt onder meer in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven als
mededeling van verbalisanten (of één van hen):

Wij, verbalisanten, kregen op 25 maart 2020 rond 01.30 uur van het Operationeel Centrum te Amsterdam de opdracht te gaan naar de [adres 2] . Wij zagen dat collega’s een auto met daarin drie personen staande hadden gehouden.

Wij, verbalisanten, hebben de drie aangehouden personen aan een fouillering onderworpen. Na iedere fouillering maakte ik, verbalisant [verbalisant 1] , een foto van elke verdachte. Deze foto's heb ik bijgevoegd bij dit proces-verbaal.

4. Een proces-verbaal verhoor getuige met nummer PL1300-2020062031-8 van 25 maart 2020, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 7] , doorgenummerde pag. 24 t/m 25.

Dit proces-verbaal houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven, als de op 25 maart 2020 tegenover verbalisant [verbalisant 7] afgelegde verklaring van
[getuige]:

Ik ben werkzaam bij het [hotel] als beveiliger. Op 25 maart 2020 zag ik op de camerabeelden van de speedgate twee personen en zij gedroegen zich verdacht. Er stond een derde persoon bij. Ze stonden bij een deur die je alleen met een sleutel kan openen. De deur stond echter open. Ik wist op dit moment dat zij de deur hadden geforceerd. Ik ben toen naar de speedgate gerend. Ik probeerde de deur te openen en dit lukte zonder sleutel. Ik zag dat de jongens een sigaret in het slot hadden gedrukt waardoor de deur open bleef.

Ik kan de jongens als volgt omschrijven:

Man 1:

rode jas met bontkraag.

Man 2:

zwarte North Face jas.

Man 3:

donkere trainingsbroek met rode lijn.

Ik zag later dat de politie drie mannen had aangehouden. Ik zag dat het signalement van deze mannen overeen kwamen met degenen die de deur hadden geforceerd. Terug bij het hotel zag ik op de camerabeelden dat man 3 de deur had geforceerd met iets wat leek op een schroevendraaier.

5. De eigen waarneming van het hof gedaan ter terechtzitting in hoger beroep van 10 september 2021.

Deze eigen waarneming houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven:

Op de foto op pagina 18 van het dossier is de verdachte [medeverdachte 2] afgebeeld en deze draagt een blauwe

jas met twee donkerblauwe vlakken op de schouders van het merk North Face.

Op de foto op pagina 19 van het dossier is de verdachte [verdachte] afgebeeld. Hij draagt een rode jas. Op de foto op pagina 20 van het dossier is de verdachte [medeverdachte 1] afgebeeld. Hij draagt een donkerblauwe trainingsbroek met in elk geval één verticale rode lijn.

6. De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting in eerste aanleg van 5 augustus 2020.

Het klopt dat ik op 25 maart 2020 in de nacht met de twee medeverdachten in de auto van de neef van mijn vriendin zat. We stonden geparkeerd in de buurt van de parkeergarage van het [hotel] te Amsterdam.

7. Een proces-verbaal van de terechtzitting van het gerechtshof Amsterdam van 10 september 2021.

Dit proces-verbaal houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergeven, als de ter terechtzitting in hoger beroep afgelegde verklaring van
de getuige [medeverdachte 2] .

Deze verklaring houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven

Ik zat op 25 maart 2020 in Amsterdam in de buurt van de parkeergarage van het [hotel] in de auto en op een gegeven moment kwam de politie. Ik ben daar gekomen met de auto, ik reed niet zelf. U houdt mij de foto voor op pagina 18 van het dossier. Dat ben ik.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 25 maart 2020 te Amsterdam, tezamen en in vereniging met anderen ter uitvoering van het door verdachte en zijn mededaders voorgenomen misdrijf om een auto en/of goederen van hun gading, uit een garage van het [hotel] Amsterdam, gelegen aan de [adres 2] , dat/die geheel of ten dele aan een ander dan aan verdachte en zijn mededaders toebehoorde(n) weg te nemen met het oogmerk om het/deze zich wederrechtelijk toe te eigenen en zich de toegang tot de plaats van het misdrijf te verschaffen door middel van braak,

- de toegangsdeur van de garage heeft geforceerd en

- een sigaret in het slot had gedrukt zodat de deur bij het sluiten niet daadwerkelijk zou sluiten, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in bovengenoemde bewijsmiddelen zijn vervat.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezenverklaarde levert op:

poging tot diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak.

Strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen omstandigheid aannemelijk is geworden die de strafbaarheid ten aanzien van het bewezenverklaarde uitsluit.

Oplegging van straffen

De politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezenverklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 3 weken

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte van het tenlastegelegde zal worden vrijgesproken.

De verdediging heeft onder verwijzing naar de persoonlijke omstandigheden van de verdachte – subsidiair – verzocht om bij een bewezenverklaring geen onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich samen met twee anderen schuldig gemaakt aan een poging tot diefstal met braak in een parkeergarage. Door zo te handelen heeft de verdachte er blijk van gegeven geen respect te hebben voor het eigendom van een ander. Dit levert naast schade en hinder bij de gedupeerde ook gevoelens van angst en onveiligheid bij buurtbewoners op.

Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 18 augustus 2021 is hij eerder onherroepelijk veroordeeld ter zake van soortgelijke feiten. De verdachte was dus een gewaarschuwd man. Bovendien liep hij ten tijde van het plegen van het strafbare feit in een proeftijd van een eerder opgelegde voorwaardelijke straf, hetgeen in zijn nadeel weegt.

Het hof heeft kennis genomen van de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals deze ter terechtzitting zijn toegelicht. De verdachte is net vader geworden en is kostwinner voor zijn gezin. Indien aan de verdachte een onvoorwaardelijke gevangenisstraf wordt opgelegd, zou dat ingrijpende gevolgen hebben voor zijn persoonlijk leven. Gelet hierop zal het hof de verdachte deze nieuwe omstandigheden, die hopelijk van positieve invloed zijn op de verdachte en daarmee het recidiverisico beperken, in zijn voordeel bij de straftoemeting betrekken en hem een taakstraf opleggen. Om de ernst van het feit tot uitdrukking te brengen en om de verdachte ervan te weerhouden in de toekomst opnieuw een strafbaar feit te plegen, zal hem daarnaast een voorwaardelijke gevangenisstraf worden opgelegd van na te melden duur.

Het hof acht, alles afwegende, een voorwaardelijke gevangenisstraf en een taakstraf van na te melden duur passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 45, 63 en 311 van het Wetboek van Strafrecht.

Vordering tot tenuitvoerlegging

De officier van justitie heeft de tenuitvoerlegging gevorderd van de bij vonnis van de rechtbank Amsterdam van 15 mei 2019, opgelegde voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van één maand. Daarbij is een proeftijd van twee jaren vastgesteld.

Deze vordering is in hoger beroep opnieuw aan de orde.

De advocaat-generaal heeft zich op de terechtzitting in hoger beroep op het standpunt gesteld dat – gelet op de gevorderde vrijspraak – de vordering tot tenuitvoerlegging moet worden afgewezen.

De raadsman heeft verzocht de vordering af te wijzen gelet op het primair gevoerde verweer strekkende tot vrijspraak en subsidiair omdat er sprake is van een andersoortig feit. Meer subsidiair heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat de proeftijd verlengd moet worden, dan wel de opgelegde gevangenisstraf omgezet moet worden in een taakstraf.

Het hof overweegt als volgt.

Gebleken is dat de verdachte zich voor het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt. Voor de effectiviteit en de geloofwaardigheid van de regeling omtrent voorwaardelijke straffen en de daarbij behorende algemene (en bijzondere) voorwaarden, is essentieel dat overtreding van deze voorwaarden niet vrijblijvend is en dat daaraan in beginsel gevolgen worden verbonden. Dat dient ook in deze zaak te geschieden. De opvatting van de raadsman, dat de vordering tenuitvoerlegging dient te worden afgewezen omdat het een andersoortig feit betreft, vindt geen steun in de tekst van de wet en evenmin in de wetsgeschiedenis.

In de actuele persoonlijke situatie van de verdachte ziet het hof evenwel aanleiding om, in plaats van de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf, een gedeelte daarvan ten uitvoer te leggen en in plaats van de gevangenisstraf, een taakstraf te gelasten van na te melden duur.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
taakstrafvoor de duur van
80 (tachtig) uren, indien niet naar behoren verricht te vervangen door
40 (veertig) dagen hechtenis.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
2 (twee) weken.

Bepaalt dat de gevangenisstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat de verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
2 (twee) jarenaan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Gelast in plaats van de
gedeeltelijketenuitvoerlegging van de straf, voor zover voorwaardelijk opgelegd bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 15 mei 2019 met parketnummer

13-053299-19, te weten een gevangenisstraf voor de duur van 1 maand met proeftijd van 2 jaren, een

taakstrafvoor de duur van
60 (zestig) uren, bij gebreke van het naar behoren verrichten te vervangen door
14 (veertien) dagen hechtenis.

Dit arrest is gewezen door de enkelvoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting had mr. C.N. Dalebout, in tegenwoordigheid van mr. S. Pesch, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 24 september 2021.