Uitspraak
parketnummer 1003006402
datum uitspraak 23 oktober 2003
tegenspraak
GERECHTSHOF TE 'S-GRAVENHAGE meervoudige kamer voor strafzaken
ARREST
gewezen op het hoger beroep tegen het vonnis van de rechtbank te Rotterdam van 24 januari 2003 in de strafzaak tegen de verdachte:
[verdachte]
1. Onderzoek van de zaak
Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en het onderzoek op de terechtzittingen in hoger beroep van dit hof van 28 augustus 2003 en 9 oktober 2003.
2. Tenlastelegging
Aan de verdachte is tenlastegelegd hetgeen vermeld staat in de inleidende dagvaarding, waarvan een kopie in dit arrest is gevoegd.
3. Procesgang
In eerste aanleg is de verdachte terzake van het onder 1, 2 en 3 primair tenlastegelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 18 jaar, met aftrek van voorarrest, met beslissing omtrent het inbeslaggenomene als vermeld in het vonnis.
De verdachte heeft tegen het vonnis hoger beroep ingesteld.
4. Geldigheid van de inleidende dagvaarding
De raadsman van de verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep aangevoerd dat de dagvaarding ten aanzien van het derde feitencomplex partieel nietig dient te worden verklaard, omdat "kalm beraad en rustig overleg" onvoldoende feitelijk is. Het moment van besluitvorming, nadenken over het besluit en het uitvoeren conform het besluit had feitelijk uitgewerkt moeten worden.
Het hof verwerpt dit verweer.
Het hof is van oordeel dat het in de dagvaarding ten aanzien van het onder 3 primair ten laste gelegde bestanddeel "na kalm beraad en rustig overleg" van voldoende feitelijke aard is en tegelijkertijd aansluit bij hetgeen onder "voorbedachten rade" moet worden verstaan.
De dagvaarding voldoet derhalve aan de vereisten van artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering.
5. Beoordeling van het vonnis
Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven omdat het hof zich daarmee niet verenigt.
6. Bewezenverklaring
Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1, 2 en 3 primair tenlastegelegde heeft begaan op de wijze als is vermeld in de hierna ingevoegde bijlage die van dit arrest deel uitmaakt.
Hetgeen terzake meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.
Voorzover in de tenlastelegging taal- en/of schrijf-fouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.
7. Bewijsvoering
Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en
omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.
De bewijsmiddelen zullen in die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest met de bewijsmiddelen vereist in een aan dit arrest gehechte bijlage worden opgenomen.
8. Strafbaarheid van het bewezenverklaarde
Het onder 1, 2 en 3 primair bewezenverklaarde levert op:
1. Diefstal, voorafgegaan, vergezeld en gevolgd van geweld en bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden, gemakkelijk te maken en om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf en anderen de vlucht mogelijk te maken, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen.
2. Medeplegen van opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid beroven en beroofd houden.
3. primair: Medeplegen van moord.
9. Strafbaarheid van de verdachte
Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.
10. Strafmotivering
De advocaat-generaal mr. Wesselink heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de verdachte terzake van het onder 1, 2 en 3 primair tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zestien jaar, met aftrek van voorarrest, en met beslissing omtrent het inbeslaggenomene zoals in eerste aanleg is opgelegd.
Het hof heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.
Daarbij is in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.
Verdachte heeft zich samen met anderen schuldig gemaakt aan medeplegen van moord, vrijheidsberoving van het slachtoffer en gekwalificeerde diefstal, op de wijze zoals is bewezenverklaard.
Door aldus te handelen heeft de verdachte het slachtoffer het meest fundamentele recht ontnomen waarover de mens beschikt: het recht op leven. Het resultaat van het onder 3 bewezenverklaarde delict en de wijze waarop dit is uitgevoerd draagt een voor de rechtsorde zeer schokkend karakter. De wet stelt daarop de (aller)hoogste gevangenisstraf.
Daarnaast brengen delicten als de onderhavige bij de burgers angstgevoelens en gevoelens van onveiligheid teweeg. Bovendien heeft de verdachte door zijn handelen onherstelbaar leed toegebracht aan de nabestaanden van de slachtoffers.
Het hof heeft acht geslagen op het rapport van het Pieter Baan Centrum, Psychiatrische Observatiekliniek van het gevangeniswezen d.d. 10 december 2002, opgemaakt door P.E. Geurink, psycholoog en F.R. Kruisdijk, psychiater,
dat als conclusie onder meer inhoudt dat de tenlastegelegde feiten, indien bewezen, aan verdachte volledig kunnen worden toegerekend. Het hof neemt die conclusie over en maakt die tot de zijne.
Het hof is dan ook van oordeel dat alleen een onvoorwaardelijke vrijheidsbenemende straf van na te melden duur een passende reactie vormt.
11. Beslag
Ten aanzien van de inbeslaggenomen voorwerpen, genummerd 1 tot en met 2 (blijkens de aan dit arrest gehechte lijst van inbeslaggenomen voorwerpen), zal het hof de teruggave gelasten aan de verdachte.
12. Toepasselijke wettelijke voorschriften
Het hof heeft gelet op de artikelen 47, 55, 57, 282, 289, 310 en 312 van het Wetboek van Strafrecht.
13. Beslissing
Het hof:
Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht.
Verklaart bewezen dat de verdachte het onder 1, 2 en 3 primair tenlastegelegde, zoals hierboven omschreven, heeft begaan.
Verklaart niet bewezen hetgeen terzake meer of anders is tenlastegelegd en spreekt de verdachte daarvan vrij.
Bepaalt dat het bewezenverklaarde de hierboven vermelde strafbare feiten oplevert.
Verklaart de verdachte strafbaar terzake van het bewezen-verklaarde.
Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van
VEERTIEN JAREN.
Bepaalt dat de tijd, die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voorzover die tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht.
Gelast de teruggave van de blijkens de aan dit arrest gehechte Beslaglijst inbeslaggenomen voorwerpen genummerd 1 en 2 aan de verdachte.
Dit arrest is gewezen door mrs. Verheij, Van der Putten-Göbbels en Bax-Luhrman, in bijzijn van de griffier Van der Mark.
Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van het hof van 23 oktober 2003.
Mr. Verheij is buiten staat dit arrest te ondertekenen.