ECLI:NL:HR:2001:AA9245

• Datum uitspraak: 3 januari 2001
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 35755
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A.G. Pos; L. Monné; C.B. Bavinck
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over naheffingsaanslag loonbelasting en premie volksverzekeringen met betrekking tot buitenlandse bestuurders

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. tegen een uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam, die betrekking heeft op een naheffingsaanslag loonbelasting en premie volksverzekeringen voor het tijdvak van 1 januari 1990 tot en met 31 december 1990. De naheffingsaanslag bedraagt f 147.045,-- aan enkelvoudige belasting en premie, met een verhoging van 100 procent van de nageheven belasting, waarvan een deel is kwijtgescholden door de Inspecteur. Na bezwaar tegen de naheffingsaanslag heeft de Inspecteur deze gehandhaafd, waarna X B.V. in beroep ging bij het Hof. Het Hof bevestigde de uitspraak van de Inspecteur, waarop X B.V. cassatie heeft ingesteld.

In cassatie voert X B.V. verschillende klachten aan. Ten eerste stelt zij dat het Hof haar aanbod om ter zitting stukken over te leggen ter ondersteuning van haar stelling dat de betrokken werknemers tevens bestuurders waren van buitenlandse vennootschappen, heeft afgeslagen. De Hoge Raad oordeelt dat uit de uitspraak van het Hof niet blijkt dat een dergelijk aanbod is gedaan, waardoor deze klacht faalt.

Daarnaast betoogt X B.V. dat het Hof ten onrechte geen rekening heeft gehouden met loonbestanddelen die al in de heffing van de inkomstenbelasting voor het jaar 1990 zijn begrepen, zonder dat een vrijstelling ter voorkoming van dubbele belasting is verleend. De Hoge Raad stelt vast dat deze stelling niet eerder door X B.V. is ingediend bij het Hof, waardoor ook deze klacht niet kan slagen.

Verder faalt de klacht dat de uitspraak niet in stand kan blijven omdat niet voldaan zou zijn aan artikel 14, lid 5, van het Internationaal Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten. De overige klachten leiden evenmin tot cassatie, en de Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. Uiteindelijk verklaart de Hoge Raad het beroep ongegrond.

Uitspraak

Nr. 35755

3 januari 2001

gewezen op het beroep in cassatie van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 26 oktober 1999, nr. 98/01882, betreffende na te melden haar opgelegde naheffingsaanslag loonbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Naheffingsaanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 1990 tot en met 31 december 1990 een naheffingsaanslag loonbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd ten bedrage van f 147.045,-- aan enkelvoudige belasting en premie volksverzekeringen met een verhoging van 100 percent van de nageheven belasting, welke verhoging bij besluit van de Inspecteur tot op 50 percent is kwijtgescholden. De naheffingsaanslag en het kwijtscheldingsbesluit zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen de uitspraak van de Inspecteur in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft die uitspraak bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

3. Beoordeling van de klachten

3.1. In cassatie voert belanghebbende aan dat het Hof haar aanbod om ter zitting stukken over te leggen ter ondersteuning van haar stelling dat de betrokken werknemers tevens bestuurders waren van buitenlandse vennootschappen, heeft afgeslagen. Uit de uitspraak van het Hof blijkt niet dat belanghebbende een zodanig aanbod heeft gedaan, zodat deze klacht faalt bij gebrek aan feitelijke grondslag.

3.2. Belanghebbende betoogt verder dat het Hof ten onrechte geen rekening heeft gehouden met de omstandigheid dat de naheffingsaanslag mede betrekking heeft op loonbestanddelen die bij de betrokken werknemers al in de heffing van de inkomstenbelasting (bedoeld zal zijn:) voor het jaar 1990 zijn begrepen zonder dat ter zake van die inkomensbestanddelen een vrijstelling ter voorkoming van dubbele belasting is verleend. Uit de stukken van het geding en de uitspraak van het Hof blijkt niet dat belanghebbende deze stelling ook voor het Hof heeft ingenomen. Voor een onderzoek naar de juistheid van deze stelling is in cassatie geen plaats, zodat ook deze klacht faalt.

3.3. De klacht dat de uitspraak niet in stand kan blijven omdat niet zou zijn voldaan aan het bepaalde in artikel 14, lid 5, van het Internationaal Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten, faalt eveneens (HR 14 juni 2000, nr. 33.557, BNB 2000/266).

3.4. De overige klachten kunnen evenmin tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 101a van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering nu de klachten in zoverre niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is op 3 januari 2001 vastgesteld door de raadsheer A.G. Pos als voorzitter, en de raadsheren L. Monné en C.B. Bavinck, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en op die datum in het openbaar uitgesproken