ECLI:NL:HR:2003:AF6582

• Datum uitspraak: 3 juni 2003
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 02028/02
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: W.J.M. Davids; A.J.A. van Dorst; B.C. de Savornin Lohman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vernietiging van een arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage inzake overtreding van de Wegenverkeerswet 1994

Op 3 juni 2003 heeft de Hoge Raad der Nederlanden uitspraak gedaan in een cassatiezaak tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage, dat op 4 april 2002 was gewezen. De zaak betreft een verdachte die was veroordeeld voor het rijden onder invloed van alcohol, met een ademalcoholgehalte van 545 microgram per liter uitgeademde lucht, wat aanzienlijk boven de wettelijke limiet van 220 microgram ligt. De verdachte, geboren in 1936, had beroep in cassatie ingesteld via zijn advocaat, mr. R.A. Kaarls, die een middel van cassatie had voorgesteld. De Advocaat-Generaal Machielse had geconcludeerd dat het bestreden arrest vernietigd moest worden en dat de zaak naar een aangrenzend hof verwezen moest worden voor herbehandeling.

De Hoge Raad oordeelde dat het Gerechtshof het verweer van de verdachte, dat zijn ademalcoholgehalte mogelijk beïnvloed was door medicijngebruik, onvoldoende had gemotiveerd. Het Hof had de stelling van de verdediging verworpen zonder voldoende in te gaan op de mogelijkheid dat het medicijngebruik de meting had beïnvloed. De Hoge Raad concludeerde dat de verwerping van dit verweer niet toereikend was gemotiveerd, waardoor de bewezenverklaring niet in stand kon blijven. De Hoge Raad vernietigde daarom de uitspraak van het Gerechtshof en verwees de zaak terug naar het Gerechtshof te Amsterdam voor een nieuwe behandeling.

Deze uitspraak benadrukt het belang van een zorgvuldige motivering van de rechterlijke beslissingen, vooral wanneer het gaat om verweren die de betrouwbaarheid van bewijs kunnen aantasten. De Hoge Raad heeft hiermee een belangrijke stap gezet in de waarborging van de rechtsbescherming van verdachten in strafzaken.

Uitspraak

3 juni 2003

Strafkamer

nr. 02028/02

EW/SM

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 4 april 2002, nummer 22/002295-01, in de strafzaak tegen:

[verdachte], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1936, wonende te [woonplaats].

1. De bestreden uitspraak

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Politierechter in de Arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage van 26 september 2001 - de verdachte ter zake van "overtreding van artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van de Wegenverkeerswet 1994" veroordeeld tot een geldboete van € 500,-, subsidiair tien dagen hechtenis, voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.

2. Geding in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. R.A. Kaarls, advocaat te 's-Gravenhage, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Machielse heeft geconcludeerd dat de Hoge Raad het bestreden arrest zal vernietigen en de zaak zal verwijzen naar een aangrenzend hof, opdat de zaak op het bestaande hoger beroep opnieuw zal worden berecht en afgedaan.

3. Beoordeling van het middel

3.1. Het middel strekt ten betoge dat de bewezenverklaring onvoldoende met redenen is omkleed, nu het Hof het verweer dat het resultaat van de ademanalyse is beïnvloed door medicijngebruik, op onjuiste gronden heeft verworpen.

3.2.1. Aan de verdachte is - voorzover te dezen van belang - tenlastegelegd dat hij een auto heeft bestuurd na zodanig gebruik van alcoholhoudende drank dat het alcoholgehalte van zijn adem bij een onderzoek, als bedoeld in art. 8, tweede lid aanhef en onder a, WVW 1994, 545 microgram, in elk geval hoger dan 220 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht bleek te zijn.

3.2.2. Het Hof heeft het tenlastegelegde bewezenverklaard met dien verstande dat het ademalcoholgehalte van de verdachte hoger bleek te zijn dan 220 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht.

3.2.3. Deze bewezenverklaring steunt onder meer op een ademanalyseformulier, dat als onderzoeksresultaat inhoudt:

"545 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht."

3.3. Het Hof heeft het in het middel bedoelde verweer als volgt samengevat en verworpen:

"De raadsman heeft aangevoerd dat de verdachte dient te worden vrijgesproken omdat bij de blaastest de meting is beïnvloed doordat verdachte vijf maal een dosering van zijn medicijn heeft ingenomen.

Het hof verwerpt dit verweer. Naar 's hofs oordeel is niet aannemelijk geworden dat verdachte zijn medicijn vijf maal heeft geïnhaleerd."

3.4. Uit het hiervoor onder 3.2 weergegevene volgt dat het Hof - in weerwil van de inhoud van het ademanalyseformulier - als vaststaand heeft aangenomen dat het resultaat van de ademanalyse niet 545 mg doch meer dan 220 mg bedroeg. Daaruit moet worden afgeleid dat het Hof het gevoerde verweer klaarblijkelijk niet van elke grond ontbloot heeft geacht, in die zin dat het aannemelijk heeft geoordeeld dat het gestelde gebruik van een medicijn van invloed is geweest op het resultaat van de ademanalyse.

3.5. In dit licht bezien en in aanmerking genomen dat de raadsman blijkens de ter terechtzitting in hoger beroep overgelegde pleitnota heeft betoogd dat op grond van het gestelde (vijfmaal) inhaleren van het medicijn ook een ademalcoholgehalte van meer dan 220 mg niet kan worden bewezen, is de verwerping van het gevoerde verweer niet toereikend gemotiveerd. Door in het midden te laten hoeveel keren de verdachte zijn medicijn heeft geïnhaleerd is immers de met de bewezenverklaring onverenigbare mogelijkheid opengebleven dat het door het Hof bewezenverklaarde ademalcoholgehalte van de verdachte niet is veroorzaakt door het gebruik van alcoholhoudende drank.

4. Slotsom

Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat de bestreden uitspraak niet in stand kan blijven en als volgt moet worden beslist.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

Vernietigt de bestreden uitspraak;

Verwijst de zaak naar het Gerechtshof te Amsterdam, opdat de zaak op het bestaande hoger beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan.

Dit arrest is gewezen door de vice-president W.J.M. Davids als voorzitter, en de raadsheren A.J.A. van Dorst en B.C. de Savornin Lohman, in bijzijn van de waarnemend-griffier L.J.J. Okker-Braber, en uitgesproken op 3 juni 2003.