ECLI:NL:HR:2013:1437

• Datum uitspraak: 6 december 2013
• Publicatiedatum: 27 november 2013
• Zaaknummer: 12/02449
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: J.A.C.A. Overgaauw; P. Lourens; C.B. Bavinck; R.J. Koopman; L.F. van Kalmthout
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Toepassing van de bosbouwvrijstelling bij snoeien van bomen voor verkoop van snijgroen

In deze zaak gaat het om de toepassing van de bosbouwvrijstelling zoals vastgelegd in artikel 3.11 van de Wet IB 2001. De Staatssecretaris van Financiën heeft beroep in cassatie ingesteld tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage, die de aanslagen in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen van belanghebbende had vernietigd. Belanghebbende, die samen met zijn zoon een tuindersbedrijf exploiteert, had in zijn aangifte voor het jaar 2007 verzocht om toepassing van de bosbouwvrijstelling voor de winst behaald met de verkoop van snijgroen, dat voortkwam uit het snoeien van bomen en struiken.

De Inspecteur weigerde deze vrijstelling, wat leidde tot een rechtsgang. De Rechtbank te 's-Gravenhage verklaarde het beroep ongegrond, maar het Hof vernietigde deze uitspraak en verklaarde het beroep gegrond. De Staatssecretaris ging in cassatie, waarbij de Advocaat-Generaal concludeerde tot ongegrondverklaring van het beroep.

De Hoge Raad oordeelde dat het Hof terecht had geoordeeld dat voor de toepassing van de bosbouwvrijstelling niet meer vereist is dan dat het intact houden van het opgaand hout op de voorgrond staat. Het Hof had vastgesteld dat de activiteiten van belanghebbende, waaronder het snoeien van bomen en het verkopen van snijgroen, niet in strijd zijn met de eisen van instandhouding van de houtopstand. De Hoge Raad verklaarde het beroep in cassatie ongegrond en veroordeelde de Staatssecretaris in de proceskosten.

Uitspraak

6 december 2013

nr. 12/02449

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van
de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het
Gerechtshof te 's-Gravenhage van 3 april 2012, nr. BK-11/00262, betreffende een aan
[X1] te
[Z] (hierna: belanghebbende) opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen in de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet.

1. Het geding in feitelijke instanties

Aan belanghebbende is voor het jaar 2007 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd alsmede een aanslag inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet, welke aanslagen, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraken van de Inspecteur zijn gehandhaafd.

De Rechtbank te ’s-Gravenhage (nr. AWB 10/8083) heeft het tegen die uitspraken ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van de Rechtbank vernietigd, het beroep gegrond verklaard, de uitspraken van de Inspecteur vernietigd en de aanslagen verminderd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

De Staatssecretaris heeft tegen ’s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat‑Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 6 maart 2013 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie.

De Staatssecretaris heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

3. Beoordeling van het middel

3.1.

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.1.

Belanghebbende exploiteert in vennootschappelijk verband met zijn zoon een tuindersbedrijf. De activiteiten van de vennootschap onder firma bestaan uit het kweken van planten in potten en uit het snoeien van bomen en struiken voor de verkoop van snijgroen.

3.1.2.

De hiervoor vermelde bomen en struiken staan reeds vele jaren in de volle grond en bevinden zich op een perceel grond gelegen in [Q] en op een perceel grond gelegen in [R]. Het opgaande hout wordt intact gehouden. De zijtakken worden gesnoeid en voor zover bruikbaar, als siertakken (snijgroen) verkocht, veelal op de veiling. Eventuele uitval van bomen en struiken door ziekte of anderszins wordt hersteld door middel van herbeplanting.

3.1.3.

Belanghebbende heeft in zijn aangifte IB/PVV voor het jaar 2007 voor de winst behaald met de verkoop van snijgroen verzocht om toepassing van de vrijstelling voor het bosbedrijf van artikel 3.11 van de Wet IB 2001 (hierna: de bosbouwvrijstelling). De Inspecteur heeft toepassing van de bosbouwvrijstelling geweigerd.

3.2.

Voor het Hof was in geschil of belanghebbende voor de winst behaald met de verkoop van snijgroen recht heeft op toepassing van de bosbouwvrijstelling.

3.3.

Het Hof heeft geoordeeld dat voor toepassing van de bosbouwvrijstelling niet meer is vereist dan dat bij de exploitant van het bos het intact houden van het opgaand hout op de voorgrond staat, hetgeen in het algemeen kan worden aangenomen indien niet meer wordt gekapt dan een normaal bosbeheer meebrengt en het kappen zo nodig door herbeplanting wordt gevolgd. Voorts heeft het Hof geoordeeld dat het snijden van zijtakken om reden van de verkoopopbrengst niet in strijd komt met de eis van instandhouding van de houtopstand.

Hiertegen keert zich het middel.

3.4.1

Het Hof is terecht ervan uitgegaan dat wil sprake zijn van een bosbedrijf in de in artikel 3.11, lid 1, van de Wet IB 2001 bedoelde zin, het intact houden van het opgaand hout op de voorgrond moet staan. Daarvan is sprake indien de plaats die het bos als bedrijfsmiddel inneemt in het ondernemingsvermogen van de desbetreffende ondernemer meebrengt dat het bos intact gelaten wordt. Anders dan het middel betoogt, is hierbij van geen belang aan welk bedrijfsproces van de onderneming het bos dienstbaar is.

3.4.2.

Het Hof heeft vastgesteld dat niet in geschil is dat in het onderhavige geval sprake is van een bos. Hiervan uitgaande en gelet op hetgeen hiervoor in 3.4.1 is overwogen geeft ’s Hofs oordeel dat het exploiteren van het bos door middel van het snijden en verkopen van zijtakken van bomen, waarbij de houtopstand in stand blijft, valt onder de vrijstelling geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting. De vergelijking die het middel trekt met een boomkwekersbedrijf en een fruitteeltbedrijf gaat niet op aangezien dergelijke bedrijven zich op iets anders richten dan houtwinning uit een bos. Uit de omstandigheid dat blijkens de wetsgeschiedenis (zie de onderdelen 4.3 en 4.10 van de conclusie van de Advocaat‑Generaal) de wetgever een boomkwekersbedrijf en een fruitteeltbedrijf niet onder de bosbouwvrijstelling wenste te begrijpen, kan niet worden afgeleid dat de wetgever in algemene zin de door het middel bepleite beperkte toepassing van de vrijstelling voor ogen stond.

3.5.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat het middel faalt.

4. Proceskosten

De Staatssecretaris zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie. Hierbij wordt in aanmerking genomen dat de zaak met nummer 12/02457 met de onderhavige zaak samenhangt in de zin van het Besluit proceskosten bestuursrecht.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie ongegrond,

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op de helft van € 1416, derhalve € 708,  voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Dit arrest is gewezen door de vice-president J.A.C.A. Overgaauw als voorzitter, en de raadsheren P. Lourens, C.B. Bavinck, R.J. Koopman en L.F. van Kalmthout, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 6 december 2013.

Van de Staat wordt ter zake van het door de Staatssecretaris van Financiën ingestelde beroep in cassatie een griffierecht geheven van € 466.