ECLI:NL:HR:2015:764

• Datum uitspraak: 27 maart 2015
• Publicatiedatum: 26 maart 2015
• Zaaknummer: 15/00147
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Beschikking
• Rechters: A.M.J. van Buchem-Spapens; A.H.T. Heisterkamp; C.E. Drion; G. de Groot
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beoordeling van de ontvankelijkheid van een beklag tegen niet vervolgen van een minister wegens ambtsmisdrijven

In deze zaak heeft klager op 4 juni 2014 aangifte gedaan van strafbare feiten die volgens hem zijn gepleegd door de landelijk hoofdadvocaat-generaal, het Openbaar Ministerie, het Ministerie van Veiligheid en Justitie en de minister van Financiën. De hoofdofficier van justitie heeft op 7 juli 2014 aan klager laten weten dat er niet tot vervolging van deze personen/instanties zal worden overgegaan. Klager heeft hierop op 11 juli 2014, met een aanvulling op 18 juli 2014, beklag gedaan bij het gerechtshof Den Haag. Dit hof heeft de zaak echter verwezen naar het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden op basis van artikel 62b van de Wet op de rechterlijke organisatie (RO). Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft het beklag afgewezen voor zover dit gericht was tegen de hoofdadvocaat-generaal, het Openbaar Ministerie en het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Voor het beklag gericht tegen de minister van Financiën heeft het hof zich onbevoegd verklaard en de zaak doorverwezen naar de Hoge Raad.

De Hoge Raad heeft in deze beschikking de ontvankelijkheid van het beklag beoordeeld. Volgens artikel 119 van de Grondwet en artikel 76 van de RO staan (gewezen) ministers, staatssecretarissen en leden van de Staten-Generaal wegens ambtsmisdrijven in die betrekkingen gepleegd, in eerste en hoogste ressort terecht voor de Hoge Raad. De Hoge Raad kan echter niet zelf tot vervolging overgaan; dit kan alleen bij Koninklijk Besluit of door een besluit van de Tweede Kamer. Aangezien de Hoge Raad niet bevoegd is om vervolging te bevelen in deze zaak, heeft de Hoge Raad het beklag kennelijk niet-ontvankelijk verklaard. Dit betekent dat de oproeping van klager achterwege kan blijven, zoals ook is aangegeven in artikel 12c van het Wetboek van Strafvordering.

De beschikking is gegeven op 27 maart 2015 door de raadsheren A.M.J. van Buchem-Spapens, A.H.T. Heisterkamp en C.E. Drion, en is in het openbaar uitgesproken door raadsheer G. de Groot.

Uitspraak

27 maart 2015

Eerste Kamer

15/00147

RM/EE

Hoge Raad der Nederlanden

Beschikking

in de zaak van:

[klager],
wonende te [woonplaats],

KLAGER.

1. Het beklag

Klager heeft op 4 juni 2014 aangifte gedaan van strafbare feiten die naar zijn mening zijn gepleegd door de landelijk hoofdadvocaat-generaal bij het ressortsparket, door het Openbaar Ministerie, door het Ministerie van Veiligheid en Justitie en door de minister van Financiën. Bij brief van 7 juli 2014 heeft de hoofdofficier van justitie aan klager laten weten niet tot vervolging van genoemde personen/instanties over te gaan.

Klager heeft bij brief van 11 juli 2014, aangevuld bij brief van 18 juli 2014, hierover beklag gedaan bij het gerechtshof Den Haag. Dit hof heeft de zaak op grond van art. 62b Wet op de rechterlijke organisatie (RO) verwezen naar het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.

Laatstgenoemd hof heeft het beklag afgewezen voor zover het was gericht tegen de hoofdadvocaat-generaal, het Openbaar Ministerie en het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Voor zover het beklag was gericht tegen de minister van Financiën heeft het hof zich onbevoegd verklaard en de zaak verwezen naar de Hoge Raad.

De beschikking van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden is aan deze beschikking gehecht.

Het klaagschrift is eveneens aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.

Het schriftelijk verslag van de Advocaat-Generaal F.F. Langemeijer strekt tot niet-ontvankelijkverklaring van het beklag.

Klager heeft bij brief op dat verslag gereageerd.

2. Beoordeling van de ontvankelijkheid van het beklag

2.1

Ingevolge art. 119 Grondwet en art. 76 RO staan (gewezen) ministers, staatssecretarissen en leden van de Staten-Generaal wegens ambtsmisdrijven in die betrekkingen gepleegd, in eerste en hoogste ressort terecht voor de Hoge Raad. De opdracht tot vervolging ter zake van die misdrijven kan slechts worden gegeven bij Koninklijk Besluit of bij een besluit van de Tweede Kamer (art. 119 Grondwet; art. 4 Wet van 22 april 1855, Stb. 33, houdende regeling der verantwoordelijkheid van de hoofden der Ministeriële Departementen; art. 483 leden 1 en 2 Sv) (vgl. HR 3 december 2010, ECLI:NL:HR:2010:BO0198, NJ 2011/122).

Nu hieruit volgt dat de Hoge Raad niet bevoegd is opdracht te geven tot vervolging van een door een minister van Financiën gepleegd ambtsmisdrijf als door klager bedoeld, is het beklag kennelijk niet-ontvankelijk.

2.2

Het voorgaande brengt mee dat oproeping van klager achterwege kan blijven (vgl. art. 12c Sv).

3. Beslissing

De Hoge Raad verklaart klager niet-ontvankelijk in zijn beklag.

Deze beschikking is gegeven door de raadsheren A.M.J. van Buchem-Spapens, als voorzitter, A.H.T. Heisterkamp en C.E. Drion, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer G. de Groot op
27 maart 2015 .