ECLI:NL:HR:2017:3130

• Datum uitspraak: 15 december 2017
• Publicatiedatum: 13 december 2017
• Zaaknummer: 17/01386
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: R.J. Koopman; Th. Groeneveld; A.F.M.Q. Beukers-van Dooren
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over naheffingsaanslag kansspelbelasting en gelijksoortige belastingheffing

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 15 december 2017 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure betreffende een naheffingsaanslag in de kansspelbelasting. De belanghebbende, die op 28 april 2012 de hoofdprijs van de Westdeutsche Lotterie had gewonnen, kreeg een naheffingsaanslag van € 1.015.492 opgelegd door de Inspecteur. De belanghebbende stelde dat hij vrijgesteld zou moeten zijn van de kansspelbelasting, omdat de prijs onderworpen zou zijn aan een gelijksoortige belasting in Duitsland, namelijk de Lotteriesteuer en de Konzessionsbeitrag.

Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden had eerder geoordeeld dat de Lotteriesteuer en de Konzessionsbeitrag niet als gelijksoortige belastingen konden worden aangemerkt in de zin van artikel 52, lid 1, van het Besluit voorkoming dubbele belasting 2001. De Hoge Raad bevestigde dit oordeel en oordeelde dat de heffingen in Duitsland niet de gewonnen prijzen als grondslag hebben, en dat de hoogte van deze heffingen niet afhankelijk is van het uitgekeerde prijzengeld. Hierdoor voldeed de belanghebbende niet aan de voorwaarden voor vrijstelling van de kansspelbelasting.

De Hoge Raad verklaarde het beroep in cassatie ongegrond en oordeelde dat de overige klachten van de belanghebbende ook niet tot cassatie konden leiden. De proceskosten werden niet toegewezen, omdat er geen termen aanwezig waren voor een veroordeling in de proceskosten. Dit arrest is openbaar uitgesproken en is van belang voor de rechtsontwikkeling op het gebied van belastingrecht en de toepassing van internationale belastingverdragen.

Uitspraak

15 december 2017

nr. 17/01386

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van
[X] te
[Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het
Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 7 februari 2017, nr. 16/00216, op het hoger beroep van belanghebbende tegen een uitspraak van Rechtbank Gelderland, (nr. AWB 15/66) betreffende de aan belanghebbende opgelegde naheffingsaanslag in de kansspelbelasting. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

1. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen ’s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

2. Beoordeling van de klachten

2.1.

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

2.1.1.

Belanghebbende heeft op 28 april 2012 deelgenomen aan de Westdeutsche Lotterie. Hij heeft daarbij (tezamen met drie anderen) de hoofdprijs gewonnen van € 3.501.699,60. Dit bedrag is op 7 mei 2012 op de rekening van belanghebbende gestort.

2.1.2.

De Inspecteur heeft aan belanghebbende een naheffingsaanslag kansspelbelasting opgelegd ten bedrage van € 1.015.492.

2.1.3.

Van de inleg van de Westdeutsche Lotterie wordt circa 50 percent als prijzengeld uitgekeerd.

2.1.4.

De deelstaten van de Bondsrepubliek Duitsland heffen een Lotteriesteuer van 16,67 percent van de verkoopwaarde van de loten (exclusief Lotteriesteuer). Daarnaast heffen de deelstaten een Konzessionsbeitrag van 24 percent van de totale inleg als vergoeding voor het bezit van een vergunning voor het organiseren van het kansspel. De Lotteriesteuer en de Konzessionsbeitrag worden geheven van de organisator van het kansspel.

2.2.

Voor het Hof was in geschil of belanghebbende kansspelbelasting verschuldigd is. Het Hof heeft die vraag bevestigend beantwoord. Het heeft geoordeeld dat de Lotteriesteuer, noch de Konzessionsbeitrag kunnen worden aangemerkt als een gelijksoortige belasting als bedoeld in artikel 52, lid 1, van het Besluit voorkoming dubbele belasting 2001 (hierna: BvdB). Hoewel beide heffingen, net als de Nederlandse kansspelbelasting, van invloed zijn op het gedeelte van de inleg dat als prijzengeld kan worden uitgekeerd, hebben ze, anders dan de kansspelbelasting, niet de gewonnen prijzen als grondslag. De hoogte van deze heffingen is op geen enkele wijze afhankelijk van de hoogte van het uitgekeerde prijzengeld, aldus het Hof.

2.3.

Tegen dit oordeel richt zich de eerste klacht.

2.3.1.

Op grond van artikel 52, lid 1, van het BvdB is een in Nederland wonende of gevestigde gerechtigde tot een prijs van een buitenlands kansspel vrijgesteld van de daarop betrekking hebbende kansspelbelasting, indien die prijs is onderworpen aan een gelijksoortige belasting, die vanwege een ander land of een andere Mogendheid wordt geheven.

2.3.2.

Belanghebbende betoogt in dit verband dat het Hof ten onrechte heeft vastgesteld dat de Lotteriesteuer wordt berekend over de nominale waarde van de loten voordat deze worden verkocht. Dit betoog faalt omdat in cassatie niet kan worden geklaagd over schending van het buitenlands recht. ’s Hofs vaststelling is ook geenszins onbegrijpelijk gezien de tekst van de in onderdeel 4.4 van ’s Hofs uitspraak geciteerde paragrafen van het Duitse Rennwet- und Lotteriegesetz.

2.3.3.

Gelet op het voorgaande moet ervan worden uitgegaan dat de prijs niet het object van de Lotteriesteuer en de Konzessionsbeitrag is. Daarom wordt niet voldaan aan de in artikel 52, lid 1, van het BvdB voor toepassing van de vrijstelling gestelde voorwaarde dat de prijs is onderworpen aan een soortgelijke buitenlandse belasting. De klacht treft daarom geen doel.

2.4.

De overige klachten kunnen evenmin tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu die klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

3. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

4. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president R.J. Koopman als voorzitter, en de raadsheren Th. Groeneveld en A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 15 december 2017.