ECLI:NL:OGEABES:2017:30

• Datum uitspraak: 1 februari 2017
• Publicatiedatum: 22 augustus 2018
• Zaaknummer: EJ 02 van 2017
• Instantie: Gerecht in eerste aanleg van Bonaire, Sint Eustatius en Saba
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Beschikking
• Rechters: G.P.M. van den Dungen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vervangende toestemming voor erkenning door de vader van het kind

In deze zaak heeft het Gerecht in eerste aanleg van Bonaire, Sint Eustatius en Saba op 1 februari 2017 uitspraak gedaan in een verzoek tot vervangende toestemming voor erkenning van een minderjarig kind door de vader. De vader, vertegenwoordigd door advocaat mr. A.T.C. Nicolaas, verzocht om erkenning van zijn kind, geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats]. De moeder, vertegenwoordigd door advocaat mr. A.F. van Toll, verzette zich tegen dit verzoek en voerde aan dat de erkenning schadelijk zou zijn voor de ontwikkeling van het kind en de relatie tussen moeder en kind zou verstoren.

Het Gerecht heeft vastgesteld dat de vader de verwekker van het kind is en dat hij in het verleden zorg heeft gedragen voor het kind, hoewel de moeder hem nooit toestemming heeft gegeven om het kind te erkennen. De moeder heeft verschillende argumenten aangevoerd tegen de erkenning, waaronder de emotionele belasting die dit voor haar en het kind zou meebrengen, en de vrees dat de erkenning de ontwikkeling van het kind zou schaden. Het Gerecht heeft echter geoordeeld dat de erkenning niet in strijd is met de belangen van het kind of de moeder, en dat de vader recht heeft op erkenning van zijn familierechtelijke relatie met het kind.

De beslissing van het Gerecht houdt in dat de vader vervangende toestemming wordt verleend voor de erkenning van het kind, waarbij het belang van de vader om zijn relatie met het kind juridisch te bevestigen zwaarder weegt dan de bezwaren van de moeder. De Gerechtelijke uitspraak benadrukt dat de erkenning niet automatisch leidt tot een wijziging van het gezag, wat in een aparte procedure moet worden behandeld. De beschikking is uitgesproken ter openbare terechtzitting op 1 februari 2017.

Uitspraak

HET GERECHT IN EERSTE AANLEG VAN DE NEDERLANDSE ANTILLEN zittingsplaats Bonaire

Burgerlijke zaken over 2017

Registratienummer: EJ 02 van 2017

Datum uitspraak: 1 februari 2017

Beschikking

in de zaak van

[verzoeker],

wonende op Bonaire,

verzoeker,

hierna te noemen: de vader,

advocaat: mr. A.T.C. Nicolaas,

tegen

[verweerster],

verblijvende op Bonaire,

verweerster,

hierna te noemen: de moeder,

advocaat: mr. A.F. van Toll.

De procedure

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- het verzoekschrift van de vader van 5 januari 2017;

- de mondelinge behandeling van 9 januari 2017.

Bij die mondelinge behandeling heeft mr. Van Toll pleitaantekeningen overgelegd.

De beschikking is bepaald op heden.

Het verzoek

Het verzoek van de vader strekt ertoe dat het Gerecht uit hoofde van artikel 1:204 lid 3 Burgerlijk Wetboek BES (BW)vervangende toestemming zal geven tot erkenning van [het minderjarige kind], geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats].

De beoordeling van het geschil

1.

Het Gerecht gaat uit van de volgende feiten, die tussen partijen vaststaan of zijn gesteld en onvoldoende zijn weersproken:

- partijen hebben in 2011/2012 een relatie gehad;

- uit die relatie is op [geboortedatum] 2012 te [geboorteplaats] geboren:
[het minderjarige kind] ;

- de vader is de verwekker van [het minderjarige kind];

- de moeder en [het minderjarige kind] zijn uitgeschreven uit de registers van de burgerlijke stand te Bonaire en zijn ingeschreven in Tilburg (Nederland);

- de moeder en [het minderjarige kind] verblijven feitelijk te Bonaire.

2.

In zijn verzoekschrift en de mondelinge behandeling heeft de vader gesteld dat hij zijn verwekkerschap bevestigd wil zien in een erkenning van [het minderjarige kind]. De vader heeft steeds, zij het onregelmatig, financieel en emotioneel zorg gedragen voor [het minderjarige kind]. De moeder heeft hem nooit toegestaan [het minderjarige kind] te erkennen. Er is omgang tussen de vader en [het minderjarige kind] geweest. Die omgang is echter sterk verwaterd omdat de moeder en [het minderjarige kind] een paar keer per jaar op en neer tussen Bonaire en Nederland reizen. Vanaf 2 oktober 2012 tot en met 4 december 2014 heeft de vader via de Voogdijraad een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding aan de moeder voldaan. De moeder wil niet dat een financiële bijdrage van de vader voor [het minderjarige kind] via de officiële kanalen loopt. De vader heeft een vliegticket van US$ 600,- voor [het minderjarige kind] gekocht. Van 5 januari tot 28 maart 2016 heeft [het minderjarige kind] bij de vader verbleven, terwijl de moeder niet op Bonaire was.

3.

De moeder verzet zich tegen toewijzing van de verzochte vervangende toestemming tot erkenning van [het minderjarige kind]. Zij voert aan dat de vader haar heeft bedrogen: hij had naast de moeder een vriendin in Nederland die terzelfder tijd als de moeder zwanger van hem was. De vader koos ervoor met die vriendin verder te gaan. Toen de moeder in mei 2012 een week in het ziekenhuis lag, heeft de vader geen enkele belangstelling getoond. Ook bij de geboorte van [het minderjarige kind] was er geen interesse. In september 2012 kwam zij er achter dat op 29 juli 2012 bij een derde vrouw een dochter van de vader was geboren. Ook heeft de vader nog een tweeling en een zoontje. Alleen de tweeling is door hem erkend.

Op 25 mei 2013 is de moeder getrouwd. De vader was daar op tegen en heeft meermalen problemen en ruzie gezocht. De echtgenoot van de moeder is bereid [het minderjarige kind] te erkennen, maar de moeder vindt dat [het minderjarige kind] daarover als hij 12 jaar oud is zelf moet beslissen. De moeder betwist dat de vader de door hem gestelde betalingen ten behoeve van [het minderjarige kind] heeft gedaan. In juli 2016 en december 2016 zijn er incidenten geweest; het laatste incident heeft de moeder ervaren als een reële bedreiging van haar en haar gezin, waarvan zij aangifte heeft gedaan bij de politie. Na juli 2016 heeft de vader geen interesse meer getoond in [het minderjarige kind].

Als argumenten tegen toewijzing van het verzoek voert de moeder verder aan dat een erkenning impliceert dat [het minderjarige kind] de achternaam van de vader zal gaan dragen. [het minderjarige kind] moet te zijner tijd zelf een beslissing daarover nemen. De erkenning is beoogd als een eerste stap naar het gezag van de vader over [het minderjarige kind]. De vader wenst de verhouding tussen de moeder en [het minderjarige kind] te verstoren, terwijl hij nooit enige verantwoordelijkheid heeft willen nemen. Erkenning zou een risico inhouden voor de ontwikkeling van [het minderjarige kind] en voor de belangen van de moeder bij een ongestoorde verhouding met [het minderjarige kind]. De psychische belasting van een erkenning is ernstig.

4.

Het Gerecht oordeelt als volgt. Op grond van artikel 1:204 lid 1 aanhef en sub c BW is een erkenning, indien het kind de leeftijd van zestien jaar nog niet heeft bereikt (zoals het geval is: [het minderjarige kind] is thans vier jaren oud), nietig zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de moeder. Die toestemming van de moeder kan op grond van artikel 1:204 lid 3 BW op verzoek van de man die het kind wil erkennen, door de toestemming van het Gerecht in eerste aanleg worden vervangen, indien de erkenning de belangen van de moeder bij een ongestoorde verhouding met het kind of de belangen van het kind niet zou schaden, en de man de verwekker is van het kind. Dat laatste staat in dit geschil vast.

5.

Het Gerecht dient een afweging te maken van de belangen van betrokkenen, waarbij tot uitgangspunt dient te worden genomen dat zowel het kind als de verwekker er aanspraak op heeft dat hun relatie rechtens wordt erkend als een familierechtelijke rechtsbetrekking.

Daarbij zal het belang van de vader bij en zijn aanspraak op erkenning moeten worden afgewogen tegen het belang van de moeder bij een ongestoorde verhouding met het kind en van het kind bij niet-erkenning. Van schade aan het belang van het kind in de zin van artikel 1:204 lid 3 BW is slechts sprake indien ten gevolge van de erkenning voor het kind reële risico’s ontstaan dat het kind wordt belemmerd in een evenwichtige sociaalpsychologische en emotionele ontwikkeling. Een zekere emotionele weerstand van de moeder is onvoldoende om vervangende toestemming tot erkenning te weigeren. Van dit uitgangspunt kan worden afgeweken, indien duidelijk wordt dat de weerstand van de moeder negatieve gevolgen voor de positie van het kind met zich brengt.

6.

De familierechtelijke betrekking tussen de vader en [het minderjarige kind] staat door zijn verwekkerschap vast. Het verzoek van de vader houdt in dat die betrekking bevestiging vindt in de door hem gewenste erkenning, waardoor de juridische situatie zal aansluiten op de feitelijke situatie. Het Gerecht stelt vast dat de vader zich in financiële zin verantwoordelijk heeft getoond voor de verzorging en opvoeding van [het minderjarige kind]. Zijn betrokkenheid gaat verder dan alleen een financiële bijdrage, in die zin dat de vader en [het minderjarige kind] op onregelmatige basis omgang met elkaar hebben gehad. De vader heeft feitelijke opvoedingsverantwoordelijkheid op zich genomen, toen de moeder in de eerste drie maanden van 2016 buiten Bonaire verbleef. Met haar toestemming is [het minderjarige kind] toen door de vader verzorgd. Dit geschiedde nadat de moeder op de hoogte was van de door haar sterk afgekeurde levenswandel van de vader, erin bestaande dat de vader met andere vrouwen dan haarzelf intieme relaties onderhield. De emotionele weerstand tegen de vader heeft haar er kennelijk niet van weerhouden [het minderjarige kind] nadien aan de feitelijke zorgen van de vader toe te vertrouwen.

7.

De moeder heeft nog aangevoerd dat de vader haar en haar gezin heeft lastig gevallen en bedreigd. Uit de aangifte die de echtgenoot van de moeder bij de politie heeft gedaan (productie 1 bij de pleitaantekeningen van mr. Van Toll), valt af te leiden dat het als bedreigend ervaren gedrag van de vader verband hield met de gefrustreerde wens van de vader om [het minderjarige kind] te zien. De twee incidenten vallen, zoals de aangever het beschrijft, onder de noemer “vervelend gedrag”. Er kan niet uit worden opgemaakt dat de erkenning de ongestoorde verhouding tussen de vrouw en [het minderjarige kind] in wezenlijke mate belemmert. Dat [het minderjarige kind] zelf in zijn sociaalpsychologische en emotionele ontwikkeling wordt bedreigd is er al helemaal niet uit af te leiden. Dat is ook niet anderszins gebleken. Dat [het minderjarige kind] na de erkenning door de vader diens achternaam zal dragen kan niet tot een andere beoordeling leiden.

8.

Aldus is niet in te zien dat het belang van de moeder bij een ongestoorde verhouding met [het minderjarige kind] door de erkenning zou worden aangetast, noch dat de erkenning de eerder bedoelde ontwikkeling van [het minderjarige kind] schaadt. De vader heeft er belang bij dat de familierechtelijke relatie in juridische zin wordt bevestigd. De door de vader mogelijk gewenste gezagswijziging te zijnen gunste zal in een afzonderlijke procedure moeten worden beslist.

9.

De conclusie is dat het verzoek van de vader zal worden toegewezen.

Beslissing

Het Gerecht:

Verleent de vader vervangende toestemming als bedoeld in artikel 1:204 lid 3 BW tot de erkenning van [het minderjarige kind].

Deze beschikking is gegeven door mr. G.P.M. van den Dungen, rechter in voormeld Gerecht en uitgesproken ter openbare terechtzitting op 1 februari 2017 in tegenwoordigheid van de griffier.