ECLI:NL:OGEAM:2017:80

• Datum uitspraak: 6 september 2017
• Publicatiedatum: 23 augustus 2019
• Zaaknummer: 100.00096/17
• Instantie: Gerecht in eerste aanleg van Sint Maarten
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: D. Gruijters
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vrijspraak in zaak van woningoverval met Y-chromosomale DNA-match

In de zaak tegen de verdachte, geboren in 1986 en thans gedetineerd, heeft het Gerecht in eerste aanleg van Sint Maarten op 6 september 2017 uitspraak gedaan. De verdachte werd beschuldigd van een woningoverval waarbij hij het slachtoffer, [slachtoffer 1], opzettelijk zou hebben geprobeerd te doden en zwaar lichamelijk letsel zou hebben toegebracht. De officier van justitie eiste een gevangenisstraf van zes jaar. Tijdens de zitting op 17 augustus 2017 voerde de raadsman van de verdachte aan dat er onvoldoende bewijs was voor een veroordeling en pleitte voor vrijspraak.

De tenlastelegging omvatte meerdere feiten, waaronder poging tot moord, zware mishandeling en het dragen van een wapen. De verdachte werd in verband gebracht met de zaak door een Y-chromosomale DNA-match, maar het Gerecht oordeelde dat deze match niet voldoende bewijs bood om de verdachte te veroordelen. Er waren twijfels over de betrouwbaarheid van de getuigenverklaringen en de DNA-match, vooral omdat het mogelijk was dat een ander, aan de verdachte verwant persoon, het DNA had achtergelaten.

Uiteindelijk concludeerde het Gerecht dat de bewijslast niet was gehaald en sprak de verdachte vrij van alle tenlastegelegde feiten. De vordering van de benadeelde partij, [slachtoffer 1], werd niet-ontvankelijk verklaard, aangezien de verdachte was vrijgesproken. Het Gerecht merkte op dat het voor de slachtoffers bitter moet zijn dat de zaak onopgehelderd blijft, na een eerdere vrijspraak van een medeverdachte.

Uitspraak

GERECHT IN EERSTE AANLEG VAN SINT MAARTEN

S T R A F V O N N I S

in de zaak tegen de verdachte:

[VERDACHTE],

geboren op [geboortedatum] 1986 te [geboorteplaats],

wonende te [woonplaats],

thans alhier gedetineerd UAH.

1. Onderzoek van de zaak

Het onderzoek ter openbare terechtzitting heeft plaatsgevonden op 17 augustus 2017. De verdachte is verschenen, bijgestaan door zijn raadsman mr. M. Hart.

De officier van justitie, mr. D. Hazejager, heeft ter terechtzitting gevorderd de verdachte ter zake van feit 1 primair, feit 2 en feit 3 te veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van zes (6) jaren, met aftrek van voorarrest.

De raadsman heeft het woord ter verdediging gevoerd, strekkende tot vrijspraak.

2. Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

Feit 1

dat hij op of omstreeks 28 december 2015, in Sint Maarten,

ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf, opzettelijk [slachtoffer 1] van het leven te beroven, met dat opzet meermalen althans eenmaal, met een mes, althans een schep en/of puntig voorwerp, in/op/tegen het hoofd en/of rug en/of de nek en/of de arm, in elk geval in/op tegen het lichaam van die [slachtoffer 1], heeft gestoken en/of gesneden zijnde de verdere uitvoering van dat door hem, verdachte, voorgenomen misdrijf niet voltooid;

(artikel 2:259 jo 1:119 Wetboek van Strafrecht)

Subsidiair hij op of omstreeks 28 december 2015 te Sint Maarten, [slachtoffer 1] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel (snijwond(en) aan het hoofd en/of de rug en/of de nek en/of de arm en/of de pols, te weten een beperking in het gebruik en gevoel in de hand), heeft toegebracht, door voornoemde [slachtoffer 1] met dat opzet meermalen, althans eenmaal, met een mes, althans een scherp en/of puntig voorwerp, in/op/tegen het hoofd en/of de rug en/of de nek en/of de arm, in elk geval in/op/tegen het lichaam van voornoemde [slachtoffer 1], te steken en/of te snijden;

(artikel 2:275 Wetboek van Strafrecht)

meer subsidiair hij op of omstreeks 28 december 2015 te Sint Maarten, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer 1] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet meermalen, althans eenmaal, met een mes, althans een scherp en/of puntig voorwerp, in/op/tegen het hoofd en/of de rug en/of de nek en/of de arm en/of de pols, in elk geval in/op/tegen het lichaam van voornoemde [slachtoffer 1] heeft gestoken en/of gesneden,

terwijl de uitvoering van dat door hem, verdachte voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

(artikel 2:275/276 jo 1:119 Wetboek van Strafrecht)

meest subsidiair dat hij op of omstreeks 28 december 2015, in Sint Maarten, opzettelijk mishandelend, met gebruikmaking van een wapen, als bedoeld in artikel 1, tweede lid, van de Wapenverordening, te weten een mes en/of een puntig voorwerp, [slachtoffer 1] opzettelijk meermalen, althans eenmaal, in/op/tegen het hoofd en/of de rug en/of de nek en/of de arm en/of de pols, in elk geval in/op/tegen het lichaam van die [slachtoffer 1] heeft gestoken en/of gesneden,

tengevolge waarvan die [slachtoffer 1] letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden;

(artikel 2:273/274 Wetboek van Strafrecht)

Feit 2 hij op of omstreeks 28 december 2015 te Sint Maarten, opzettelijk [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] en/of [slachtoffer 3] heeft bedreigd met enig misdrijf waardoor gevaar voor de algemene veiligheid van personen ontstaat en/of met enig misdrijf tegen het leven gericht en/of met zware mishandeling en/of met mishandeling met gebruikmaking van wapenen als bedoeld bij het tweede lid van artikel 1 van de Wapenverordening, immers heeft hij, verdachte, toen en aldaar opzettelijk genoemde [slachtoffer 2] (van achteren) bij de nek vastgegrepen en/of een mes bij haar keel en/of hals heeft gehouden en/of dreigend de woorden toegevoegd:

”
oh all you trying to kill me, I gone kill you first ”, althans woorden van gelijke dreigende aard en/of strekking geuit;

(2:273 Wetboek van Strafrecht)

Feit 3 dat hij op of omstreeks 28 december 2015, in Sint Maarten, op de openbare weg, te weten Backstreet, een wapen in de zin van de Wapenverordening, te weten een mes, althans een schep en/of puntig voorwerp, bij zich heeft gehad;
(artikel 1 jo 11 van de Wapenverordening)

3. Voorvragen

3A. Geldigheid van de dagvaarding

Bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de dagvaarding aan alle wettelijke vereisten voldoet en dus geldig is.

3B. Bevoegdheid van het Gerecht

Krachtens de wettelijke bepalingen is het Gerecht bevoegd van het tenlastegelegde kennis te nemen.

3C. Ontvankelijkheid van de officier van justitie

Bij het onderzoek ter terechtzitting zijn geen feiten of omstandigheden gebleken die aan de ontvankelijkheid van de officier van justitie in de weg staan.

3D. Redenen voor schorsing van de vervolging

Bij het onderzoek ter terechtzitting zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging gebleken.

4. Bewijsbeslissing - vrijspraak

Het Gerecht heeft niet de overtuiging bekomen dat verdachte de ten laste gelegde feiten heeft begaan, zodat hij daarvan zal worden vrijgesproken. Daartoe is het volgende redengevend.

Uit het dossier volgt dat aangeefster [slachtoffer 1] het slachtoffer is geworden van een afschuwelijke aanval. Een man is haar woning binnengedrongen en heeft haar, kennelijk zonder aanleiding, levensgevaarlijk verwond door haar meermalen te steken met een mes. De dader heeft daarnaast aangeefster en haar dochter met de dood bedreigd. De vraag die het Gerecht dient te beantwoorden is of verdachte de dader van deze feiten is.

Het dossier bevat enkele aanwijzingen dat verdachte dader is. Zoals de officier van justitie heeft betoogd heeft de dader DNA achtergelaten, dat matcht met het DNA van verdachte. Daarnaast heeft de dochter van aangeefster verdachte herkend in een fotobewijsconfrontatie. Er zijn gelijkenissen tussen het signalement dat getuigen geven van de dader en het postuur van verdachte. En de feiten passen volgens de officier van justitie in zekere zin in het patroon, dat verdachte bij het plegen van eerdere misdrijven heeft vertoond.

Bij nadere beschouwing van deze aanwijzingen blijkt echter dat zij noch op zichzelf, noch in samenhang bezien dragend kunnen zijn voor een bewezenverklaring van de tenlastegelegde feiten.

Het voornaamste bewijsmiddel is de DNA-match. Dit betreft niet een zogenaamde autosomale DNA-match, maar een Y-chromosomale match. Het NFI-rapport vermeldt: “
Voor het vaststellen van de bewijskracht van de aangetroffen Y-chromosomale matches met het Y-chromosomale DNA-profiel van [verdachte] is het van belang om te weten hoe zeldzaam de matchende Y-chromosomale DNA-kenmerken zijn. Hoe zeldzamer de matchende Y-chromosomale DNA-profielen, hoe groter de bewijskracht van de match. (...) Dit betekent dat dit Y-chromosomale DNA-profiel wereldwijd zeldzaam is, maar sluit niet uit dat het regionaal vaker voor kan komen.” De conclusie van het rapport is vervolgens dat het zeer veel waarschijnlijker is dat het mannelijk celmateriaal afkomstig is van (verdachte), of van een
in de mannelijke lijn aan (verdachte) verwante man , dan dat dit niet het geval is.

In de toelichting op het rapport is nog vermeld: “
In tegenstelling tot autosomale DNA-kenmerken erven Y-chromosomale DNA-kenmerken in principe onveranderd over van vader op zoon. Alle mannen die in de directe mannelijke lijn aan elkaar verwant zijn hebben daardoor hetzelfde Y-chromosomale DNA-profiel. (...) Ondanks dat een Y-chromosomaal DNA-profiel wereldwijd gezien zeldzaam kan zijn, is het niet uitgesloten dat dit Y-chromosomale DNA-profiel lokaal of regionaal vaker voorkomt. Dit is het geval wanneer mannen die in mannelijke lijn aan elkaar verwant zijn in hetzelfde gebied wonen (bijvoorbeeld onder grotere families in kleinere dorpen).

Uit het reclasseringsrapport volgt dat verdachte in Sint Maarten en omgeving mannelijke familieleden heeft. Hij is zelf geboren in [geboorteplaats]. Zijn vader komt van [geboorteplaats]. Hij heeft twee broers van vaderskant. Het Gerecht heeft niet kunnen vaststellen of er nog meer familieleden in de mannelijke lijn met datzelfde Y-chromosoom in de omgeving van Sint Maarten wonen. De kans daarop is naar de inschatting van het Gerecht echter groot, nu immers alle mannelijke nakomelingen in de mannelijke lijn van, bijvoorbeeld, de betovergrootvader van verdachte over hetzelfde Y-chromosoom zullen beschikken. Daarmee laat de DNA-match ruimte voor de conclusie dat een ander dan verdachte, te weten een aan hem verwant persoon, het DNA heeft achtergelaten Opmerking verdient dat de (via de mannelijke lijn doorgegeven) achternaam [naam verdachte] zeer veel voorkomt in Sint Maarten.

De DNA-match kan aldus pas als bewijs tegen verdachte worden gebezigd wanneer voldoende steunbewijs aanwezig is, dat redelijkerwijs uitsluit dat een ander, aan hem verwant persoon, het feit gepleegd heeft.

De fotoconfrontaties bieden naar het oordeel van het Gerecht geen steunbewijs aan de DNA-match. Opmerkelijk is dat zowel aangeefster als haar zoon, beiden ooggetuigen die de dader goed hebben kunnen zien, verdachte niet herkennen als de dader. De dochter wijst verdachte pas aan na grote aarzelingen. Eerst is zij niet zeker. Pas nadat de politie haar Facebook foto’s van verdachte toont zegt ze, opnieuw na aarzeling: ‘it’s him’. Het Gerecht beoordeelt deze herkenning met grote scepsis. De getuige kan, bewust of onbewust, hebben vermoed dat de politie alleen van de persoon die zij als verdachte in het vizier hadden aanvullende foto’s voorhanden zou hebben. Door het tonen van die foto’s werd haar verklaring gestuurd en werd zij beperkt in haar verklaringsvrijheid. De herkenning moet daarom als onbetrouwbaar en onbruikbaar voor het bewijs worden beoordeeld.

De gestelde overeenkomst tussen het postuur van de dader (slank postuur, klein, licht bruine huidskleur etc) en dat van verdachte is te weinig concreet om tot bewijs te dienen. Datzelfde geldt voor het idee dat de onderhavige misdrijven zouden passen in een patroon van gedragingen van verdachte. Voor zover de officier van justitie zich beroept op resultaten uit onderzoek Orchid merkt het Gerecht, dat met dat onderzoek ambtshalve bekend is, op dat deze resultaten geen onderdeel uitmaken van het dossier.

Al met al kan bepaald niet worden uitgesloten dat niet verdachte, maar een ander, aan hem verwant persoon, deze feiten heeft gepleegd. Daarmee wordt de drempel van wettig en overtuigend bewijs niet gehaald en dient vrijspraak te volgen.

Het Gerecht merkt op dat het voor de slachtoffers in deze zaak buitengewoon bitter moet zijn dat thans voor de tweede maal (na de eerdere vrijspraak van verdachte [medeverdachte]) een vrijspraak volgt en dat de zaak – naar het oordeel van het Gerecht – onopgehelderd blijft.

5. Vordering van de benadeeld partij

Ter zitting heeft aangeefster [slachtoffer 1] zich, daartoe vertegenwoordigd door haar zoon en dochter, gevoegd als benadeelde partij. Zij vordert vergoeding van schade, zijnde medische kosten, tot een bedrag omgerekend $ 1.008,00.

Gelet op het feit dat verdachte van het hem ten laste gelegde wordt vrijgesproken, dient de vordering van de benadeelde partij niet-ontvankelijk te worden verklaard.

6. Beslissing

Het Gerecht:

verklaart niet bewezen hetgeen verdachte als feit 1, 2 en 3 tenlastegelegd is en spreekt hem daarvan vrij;

verklaart de benadeelde partij [slachtoffer 1] niet-ontvankelijk in haar vordering.

Dit vonnis is gewezen door de rechter mr. D. Gruijters en uitgesproken ter openbare terechtzitting van het Gerecht op 6 september 2017, in tegenwoordigheid van de griffier.