Conclusie
Nr. 07/11850
Mr Jörg
Zitting 17 november 2009
Conclusie inzake:
[Verdachte]
1. Het gerechtshof te Leeuwarden heeft de verdachte bij arrest van 12 februari 2007 vrijgesproken van het hem onder 2 tenlastegelegde feit (bereiding van THC). Het ingestelde hoger beroep beperkte zich tot dit feit.
2. Tegen de uitspraak van het hof is cassatie ingesteld door de advocaat-generaal bij het hof. De tijdig ingediende schriftuur bevat één middel van cassatie.
3. Alvorens het middel te bespreken merk ik op dat art. 433 Sv het OM verplicht om het door hem ingestelde cassatieberoep aan de verdachte in persoon aan te zeggen, indien alleen hij cassatie heeft ingesteld. Het zich bij de stukken bevindende dubbel van de akte van uitreiking van de OM-aanzegging is zo rommelig ingevuld, dat niet kan worden vastgesteld of aan de bovengenoemde verplichting is voldaan.
4. Op 28 augustus 2009 heeft mr. G.J.P.M. Grijmans, de raadsman die verdachte in hoger beroep heeft bijgestaan, bij de rolraadsheer een schriftelijk verzoek ingediend om het door het OM ingestelde cassatieberoep mondeling te mogen tegenspreken. Dit verzoek is door de Hoge Raad bij tussenarrest van 29 september 2009 afgewezen, aangezien voor mondelinge tegenspraak als bedoeld in art. 438 Sv is vereist dat de raadsman daartoe door zijn cliënt bepaaldelijk is gevolmachtigd, en dit laatste i.c. niet het geval is.
5. Nu de bespreking van het middel. Het middel klaagt over 's hofs oordeel dat de bij de verdachte aangetroffen stof geen middel (van lijst I) is als bedoeld in de tenlastelegging. Volgens de steller van het middel is dit oordeel van het hof onbegrijpelijk, althans ontoereikend gemotiveerd.
6. Aan de verdachte is - met inbegrip van de wijziging in hoger beroep - onder 2 ten laste gelegd dat:
"hij in of omstreeks de periode van 1 december 2002 tot en met 16 april 2003 te [plaats], tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, meermalen, althans eenmaal, (telkens) opzettelijk heeft bereid en/of bewerkt en/of verwerkt en/of in elk geval (telkens) opzettelijk aanwezig heeft gehad, (een) hoeveelhe(i)d(en) (van een materiaal bevattende) THC (tetrahydrocannibol) en/of een preparaat, dat hennephars bevat, niet zijnde een vast mengsel, zoals omschreven op lijst II onderdeel B van de Opiumwet en/of hennepolie, zijnde THC en/of een preparaat, dat hennephars bevat, niet zijnde een vast mengsel, zoals omschreven op lijst II onderdeel B van de Opiumwet en/of hennepolie (telkens) een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I."
7. Het hof heeft de verdachte vrijgesproken van dit feit en heeft zijn beslissing als volgt gemotiveerd:
"Vrijspraak
Het hof acht niet bewezen hetgeen onder 2 aan de verdachte is ten laste gelegd, zodat hij daarvan moet worden vrijgesproken. Het hof motiveert deze beslissing als volgt. Het hof acht - op grond van de tweede verklaring van [betrokkene 1] en de eerste verklaring van [betrokkene 2], afgelegd op 17 april 2003 tegenover de politie, de verklaringen van [medeverdachte] van 16 en 17 april 2003, het proces-verbaal van bevindingen van de verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] van 28 oktober 2003, de op pagina 6 van het strafdossier opgenomen beslaglijst, het stam proces-verbaal van de verbalisanten [verbalisant 3] en [verbalisant 2] van 29 oktober 2003 en de rapportage van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) van 20 juli 2003 - bewezen dat de verdachte zich in de ten laste gelegde periode, met anderen, bezig heeft gehouden met het bereiden en aanwezig hebben van een door een specifiek productieproces, de zogenaamde Ice-o-lator-methode, uit hennepbladeren verkregen eindproduct dat een zeer hoog tetrahydrocannabinol (THC)-gehalte bevat. Het hof acht echter niet bewezen dat dit een middel is dat kan worden aangemerkt als een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I.
Het hierboven bedoelde, aangetroffen eindproduct is in beslag genomen en voor onderzoek opgestuurd naar het NFI en is aldaar onderzocht. In de rapportage die op 20 juli 2003 is opgemaakt door drs. Van der Laan van het NFI is geconcludeerd dat het onderzochte materiaal een ongebruikelijk, uitzonderlijk hoog THC-gehalte bevat. Voorts is gesteld dat het onderzochte materiaal - gelet op de samenstelling van dat materiaal - vergelijkbaar is met hennepolie, vermeld op lijst I, maar dat het niet voldoet aan de omschrijving van hennepolie in de Opiumwet, gelet op het vermoedelijke proces van bereiding. In de rapportage is voorts geconcludeerd dat het onderzochte materiaal evenmin voldoet aan de omschrijving van hash, vermeld op lijst II van de Opiumwet, nu vanwege het zeer hoge THC-gehalte geen sprake is van een gebruikelijk vast mengsel.
In een rapportage van 10 november 2005, opgemaakt door dr. Huizer, apotheker, werkzaam bij het NFI, is aan de hand van de kenmerken van het onderzochte materiaal nader toegelicht op grond waarvan dat materiaal, gelet op de achtergrond van de wijziging van de Opiumwet in 1976, in de rapportage van het NFI van 20 juli 2003 is omschreven als een middel dat THC bevat en niet als hash. Daarbij is aangegeven dat de ongebruikelijke aard van het materiaal en het onaanvaardbare risico dat het product op grond van zijn samenstelling met zich kan brengen daarvoor bepalend zijn geweest.
In een faxbericht van 25 januari 2007 heeft dr. Huizer voornoemd meegedeeld dat, gelet op de wijziging van de Opiumwet met ingang van 17 maart 2003, de conclusie aldus dient te worden begrepen dat tevens sprake is van een preparaat dat hennephars bevat, zoals vermeld op lijst I van de Opiumwet, waarop de uitzondering niet van toepassing is aangezien het hier een ongebruikelijk mengsel betreft.
Dr. Huizer voornoemd heeft ter terechtzitting van het hof op 29 januari 2007, gehoord als deskundige, onder meer verklaard, zakelijk weergegeven, dat het onderzochte onderzoeksmateriaal bekend staat als verkregen op basis van de Ice-o-lator-methode en dat dit product binnen zijn (kleine) beroepsgroep niet éénduidig wordt gekarakteriseerd. Huizer heeft verklaard dat het product, afhankelijk van de uitleg die men aan de term "extractie" geeft, voldoet aan de omschrijving van hasholie, maar dat het hem tevens bekend is dat een collega-apotheker in Amsterdam het product verkregen door middel van de Ice-o-lator-methode (hierna te noemen: onderhavig concentraat) duidt als hash. In de farmacologie en chemie is gebruikelijk dat onder de term "olie" een vloeibare substantie wordt verstaan, doch de delictsomschrijving van hasholie dwingt niet tot de conclusie dat het een vloeistof dient te betreffen, zo verklaarde Huizer.
Op grond van hetgeen deskundige Huizer ter terechtzitting heeft verklaard stelt het hof vast dat het door de verdachte vervaardigde onderhavig concentraat niet (zonder meer) kan worden aangemerkt als een middel van lijst I.
Het hof overweegt daarbij dat in 1976 een ingrijpende wijziging van de Opiumwet heeft plaatsgevonden. Daarbij is, mede naar aanleiding van het door de werkgroep Verdovende Middelen uitgebrachte rapport, het zogenaamde rapport Baan, de risicogedachte centraal gesteld in de nieuwe Opiumwet. Op basis van de kans op het ontstaan van schadelijke gevolgen heeft de wet onderscheid gemaakt tussen drugs met een onaanvaardbaar risico enerzijds en hennepproducten anderzijds. Dat onderscheid is destijds gebaseerd op de toenmalige kennis en stand van de wetenschap.
Uit de Memorie van Toelichting bij het wetsontwerp Opiumwet 1976 blijkt het volgende:
De op lijst II geplaatste producten van hennep zijn zodanig omschreven dat zij beperkt worden tot die hennepproducten welke, zolang hier te lande een opiumwetgeving heeft gegolden, als zodanig bekend zijn. De nog slechts sinds enkele jaren voorkomende hasholie wordt niet onder het regime van de overige hennepproducten gebracht, omdat dit product zeer hoge concentraties van werkzame bestanddelen, waaronder tetrahydrocannabinol, kan bevatten. De daardoor aan het gebruik klevende risico's moeten als onaanvaardbaar worden beoordeeld. De hasholie die wordt verkregen door de grondstof (hashish en hennep) met een organisch oplosmiddel (alcohol, aceton en dergelijke) uit te trekken, bestaat meestal in de vorm van een stroperige vloeistof. Er zijn echter ook extracten aangetroffen, die vrijwel vast waren. Tussen deze extracten (op lijst I vermeld als 'elk preparaat dat hennephars bevat') en de hennepproducten, voorkomende op lijst II, bestaat dit onderscheid dat in de op lijst II gebrachte producten botanische fragmenten van de hennepplant aanwezig zijn, wat bij hashish altijd en bij hash-olie, die zorgvuldig gefilterd is, niet het geval is. Bovendien mogen in de op lijst II geplaatste producten behalve hennephars en botanische fragmenten van de hennepplant geen andere substanties voorkomen. Onder die laatste substanties vallen onder meer de eerder genoemde oplosmiddelen, als restant na verdamping achtergebleven in de hasholie.
Met betrekking tot hennepproducten die voorkomen op lijst II wordt in het wetsontwerp geen onderscheid gemaakt naar gelang het THC-gehalte, daar het ondoenlijk is dit gehalte bij de opsporing vast te stellen.
Het hof overweegt dat de wetgever in beide lijsten van de Opiumwet noodzakelijkerwijs een bepaalde omschrijving van een uit hennep verkregen verdovend middel of product heeft moeten vastleggen, omwille van de rechtszekerheid. Bij de teelt en ontwikkeling van de hennepplant is in de loop der jaren sprake van een dusdanige rasveredeling dat het gebruikelijke (lijst II-)product daarvan thans een beduidend hoger THC-gehalte heeft dan ten tijde van de wijziging van de Opiumwet in 1976 het geval is geweest. Op basis van een onderzoeksrapportage van het Trimbosinstituut van augustus 2006 kan worden gesteld dat het THC-gehalte van hennepproducten van lijst II van de Opiumwet zich thans ruim bevindt binnen de marge die in 1976 voor de wetgever aanleiding is geweest om hennepolie aan te merken als een lijst I product.
Bij brief van 22 mei 2006 heeft de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) het rapport van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) over het onderzoek naar de gezondheidseffecten van cannabis met een hoog THC-gehalte aan de Tweede Kamer doen toekomen. Hij vermeldt daarin als consequenties van de onderzoeksresultaten dat ook bij veel hogere THC-concentraties dan tot voor kort is onderzocht, sprake blijkt van een dosis-effect relatie met betrekking tot de lichamelijke en psycho-motore effecten. De effecten op de gezondheid die uit dit RIVM-onderzoek naar voren komen acht de minister vooralsnog niet dermate ernstig dat ze tot een ander wettelijk regime voor cannabis nopen, vergelijkbaar met dat voor harddrugs. Ook informatie uit andere bronnen geeft daar weinig aanleiding toe.
Op grond van de door het NFI uitgebrachte rapportage staat vast dat het onderhavige concentraat de werkzame stof THC bevat. THC is vermeld op lijst I van de Opiumwet (zowel vóór als vanaf 17 maart 2003). Beoordeeld dient te worden of het onderhavige concentraat niettemin is te rangschikken onder lijst II van de Opiumwet omdat het voldoet aan de omschrijving van hasjiesj (omschreven in lijst II van de Opiumwet als een gebruikelijk vast mengsel van de afgescheiden hars verkregen van planten van het geslacht Cannabis (hennep), met plantaardige elementen van deze planten) c.q. (ten aanzien van de periode vóór 17 maart 2003) de omschrijving "een gebruikelijk vast mengsel van hennephars en plantaardige elementen van hennep (zoals hashish, esrar, chiras en djrambe), waaraan geen andere substanties zijn toegevoegd". In dat geval is het concentraat te rangschikken onder lijst II van de Opiumwet, tenzij het concentraat (ten aanzien van de periode vanaf 17 maart 2003) voldoet aan de omschrijving van hennepolie, vermeld op lijst I van de Opiumwet.
Ten aanzien van de vraag of het onderhavige concentraat kan worden aangemerkt als een gebruikelijk vast mengsel in de zin van lijst II van de Opiumwet (zowel vóór als vanaf 17 maart 2003), is het hof van oordeel dat het feit dat het onderhavige concentraat een hoog THC-gehalte bevat, op zich niet leidt tot de conclusie dat niet meer gesproken kan worden van een gebruikelijk vast mengsel als bedoeld in lijst II van de Opiumwet.
Daarbij slaat het hof ook acht op de zogenaamde cannabisbrief die door het Ministerie van VWS in april 2004 aan de voorzitter van de Tweede Kamer is verzonden, waarin staat dat het kabinet, indien uit onderzoek blijkt dat het gebruik van cannabis met een hoog THC-gehalte leidt tot ernstige gezondheidsrisico's, zich zal bezinnen op de consequenties voor het bestuursrechtelijk en strafrechtelijk beleid, hetgeen kan inhouden plaatsing van cannabissoorten met een zeer hoog THC-gehalte op lijst I.
Voorts heeft het hof hierbij gelet op een publicatie van Jellinek van 27 april 2004, waarin staat dat diverse deskundigen in april 2004 hebben verklaard dat het gebruik van producten met een verhoogd THC-gehalte uitsluitend een licht verhoogd risico kan vormen voor onervaren gebruikers en een publicatie van Jellinek van 2 maart 2005, waarin staat dat er nog steeds geen wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een dusdanig verhoogd risico van cannabis met een hoog THC-gehalte dat dit gelijkgesteld kan worden met een harddrug.
In het op 18 mei 2005 aan de Tweede Kamer aangeboden jaarverslag van het Ministerie van VWS, staat dat het nog niet bekend is of het gebruik van cannabis met een hoog THC-gehalte meer risico's voor de gezondheid met zich meebrengt en dat het RIVM daar een onderzoek naar heeft ingesteld, waarvan de eerste resultaten eind 2005 worden verwacht.
Nu met betrekking tot cannabisproducten met een hoog THC-gehalte de overheid vooralsnog geen aanleiding heeft gezien ten aanzien van dergelijke producten bestuursrechtelijk, dan wel strafrechtelijk maatregelen te treffen, ziet het hof geen aanleiding op grond van het THC-gehalte te oordelen dat het onderhavige concentraat niet als een gebruikelijk vast mengsel is te beschouwen. Het feit dat het NFI ook een afwijkende microscopische samenstelling van het onderhavige concentraat ten opzichte van de tot voor kort aangeboden mengsels constateert, is voor het hof evenmin aanleiding te oordelen dat het hier geen gebruikelijk vast mengsel als bedoeld in lijst II van de Opiumwet betreft.
Uit het feit dat ook deskundigen verdeeld zijn over de vraag of concentraten als de onderhavige kunnen worden aangemerkt als hasjiesj, leidt het hof af dat de aangetroffen afwijkingen dermate gering zijn dat concentraten als het onderhavige kunnen worden aangemerkt als een gebruikelijk vast mengsel als bedoeld in lijst II van de Opiumwet.
Tenslotte dient nog beantwoord te worden de vraag of het concentraat is aan te merken als hennepolie, zoals omschreven op lijst I van de Opiumwet. Het hof beantwoordt die vraag ontkennend. Uit de rapportage van deskundige Van der Laan is op te maken dat het in beslag genomen product weliswaar een concentraat is, doch gelet op de bereidingswijze niet voldoet aan de omschrijving van hennepolie als opgenomen in de Opiumwet. Uit het verhoor van de deskundige Huizer ter zitting begrijpt het hof dat het onderhavige concentraat voldoet aan de omschrijving van hennepolie indien men de term extractie ruim uitlegt. Het hof begrijpt daaruit dat het concentraat niet aan de omschrijving voldoet indien men de term extractie uitlegt in engere zin zoals in de chemie en farmacologie gebruikelijk is. Het hof leidt voorts uit de opzet van de lijsten I en II van de Opiumwet af dat de wetgever bij de nadere omschrijving heeft gestreefd naar een wetenschappelijke omschrijving van de bedoelde stoffen. Daarbij past niet een ruime uitleg van de term extractie. Het hof komt dan ook tot de conclusie dat het onderhavige concentraat niet door extractie is verkregen en om die reden niet voldoet aan de omschrijving van hennepolie als vermeld op lijst I van de Opiumwet.
Het onderhavige concentraat valt op grond van het bovenstaande niet onder lijst I van de Opiumwet."
8. Bij de beoordeling van het middel dient het volgende te worden opgemerkt: het aan de verdachte onder 2 tenlastegelegde feit is toegesneden op art. 2 Opiumwet en de bij deze wet behorende lijsten I en II, zoals ze ten tijde van het plegen van het feit golden; nl. in de periode van 1 december 2002 tot en met 16 april 2003. Van belang hierbij is dat de Opiumwet tussentijds (met ingang van 17 maart 2003) is gewijzigd.(1) Wat betreft de onderhavige zaak is met name de nieuwe vaststelling van de lijsten I en II relevant. In de tenlastegelegde periode van 1 december 2002 tot met 16 maart 2003 waren op lijst I - voor zover van belang - de volgende middelen opgenomen:
- onder onderdeel A: elk preparaat dat hennephars bevat, met uitzondering van vaste mengsels omschreven op lijst II, onderdeel B. Deze vaste mengsels zijn de "gebruikelijke vaste mengsels van hennephars en plantaardige elementen van hennep (zoals hashish, esrar, chiras en djamba), waaraan geen andere substanties zijn toegevoegd". Door de wetgever is uitdrukkelijk bepaald dat hasjolie - omschreven als een product dat meestal bestaat in de vorm van een stroperige vloeistof en dat wordt verkregen door de grondstof hasjiesj en hennep met een organisch oplosmiddel (alcohol, aceton e.d.) uit te trekken - niet onder de gebruikelijke vaste mengsels als bedoeld in lijst II valt.(2);
- onder onderdeel C: tetrahydrocannabinol (THC), alsmede preparaten die deze substantie bevatten.
9. Wat betreft de tenlastegelegde periode van 17 maart 2003 tot en met 16 april 2003, zijn er na de wetswijziging de volgende middelen op lijst I vermeldt:
- hennepolie (omschreven als een concentraat van planten van het geslacht cannabis/hennep verkregen door extractie van hennep of hasjiesj, al dan niet vermengd met olie);
- tetrahydrocannabinol (THC), alsmede preparaten die deze substantie bevatten.
Voorts is onderdeel B van lijst II geschrapt, en zijn - voor zover relevant - de volgende middelen op deze lijst geplaatst:
- hasjiesj (omschreven als een gebruikelijk vast mengsel van de afgescheiden hars verkregen van planten van het geslacht cannabis/hennep, met plantaardige elementen van deze planten);
- hennep (omschreven als elk deel van de plant van het geslacht cannabis/hennep, waaraan de hars niet is onttrokken, met uitzondering van de zaden);
- preparaten die één of meer van de bovengenoemde substanties bevatten, met uitzondering van hennepolie.
10. Het middel behelst ten eerste de klacht dat het hof een onjuiste maatstaf heeft gehanteerd bij de beoordeling van de vraag of de bij de verdachte aangetroffen stof aangemerkt kan worden als "een materiaal bevattende THC (tetrahydrocannabinol) (...), niet zijnde een vast mengsel, zoals omschreven op lijst II onderdeel B van de Opiumwet en zijnde (dit) een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I", en mitsdien de verdachte heeft vrijgesproken van iets anders dan hem is tenlastegelegd.
11. Alvorens deze klacht te bespreken merk ik op dat ook de op lijst II geplaatste hennepproducten THC bevatten. Desondanks heeft de wetgever ervoor gekozen om deze middelen te onderscheiden van de op lijst I geplaatste 'drugs met onaanvaardbaar risico'. Daarnaast is door de wetgever uitdrukkelijk bepaald dat er met betrekking tot de op lijst II geplaatste hennepproducten geen onderscheid wordt gemaakt naar gelang het THC-gehalte.(3) Gelet op het vorenstaande kan mijns inziens niet anders worden geconcludeerd dan dat de systematiek van de lijsten I en II - zowel vóór als na de wetswijziging - met zich meebrengt dat een preparaat bevattend THC kan worden aangemerkt als een middel bedoeld in lijst I, tenzij het een middel is als bedoeld in lijst II. Wat dit laatste betreft gaat het dus - met uitzondering van hennepolie - om:
a) gebruikelijke vaste mengsels van hennephars en plantaardige elementen van hennep waaraan geen andere substanties zijn toegevoegd. Deze gebruikelijke vaste mengsels zijn na de wetswijziging onder benaming hasjiesj aangeduid.(4) Hoewel de woorden 'waaraan geen andere substanties zijn toegevoegd' uiteindelijk niet zijn opgenomen in de omschrijving van hasjiesj, strookt het niet met de bedoeling van de wetgever om ook mengsels bevattende andere substanties als hasjiesj aan te merken.(5);
b) preparaten die de substantie hennep bevatten.
12. Uit de hiervoor onder nummer 5 weergeven overweging van het hof blijkt dat het hof eerst heeft onderzocht of de bij de verdachte aangetroffen stof - waarvan het heeft vastgesteld dat het een uit hennepbladeren verkregen eindproduct is met een zeer hoog THC-gehalte - kan worden aangemerkt als een gebruikelijk vast mengsel als bedoeld in lijst II. Na deze vraag bevestigend te hebben beantwoord, heeft het hof voorts vastgesteld dat de desbetreffende stof niet is aan te merken als het van lijst II uitgezonderde hennepproduct 'hennepolie'. Gelet op het vorenstaande heeft het hof dan ook de juiste maatstaf gehanteerd bij zijn oordeel dat de bij de verdachte aangetroffen stof een gebruikelijk vast mengsel is als bedoeld in lijst II en geen preparaat bevattend THC is als bedoeld in lijst I. Voor zover het middel hierover klaagt is het tevergeefs voorgesteld.
13. De tweede klacht is dat 's hofs oordeel onbegrijpelijk is, voor zover het inhoudt dat de bij de verdachte aangetroffen stof een gebruikelijk vast mengsel is als bedoeld in lijst II. Volgens de steller van het middel is het niet zonder meer begrijpelijk dat het hof - afwijkend van de opvatting van de deskundigen Van der Laan en Huizer - tot voornoemd oordeel is gekomen.
14. Deskundige Van der Laan heeft in het NFI rapport geconcludeerd dat de bij de verdachte aangetroffen stof niet kan worden aangemerkt als een gebruikelijk vast mengsel als bedoeld in lijst II vanwege het zeer hoge THC-gehalte dat het bevat. Ook deskundige Huizer merkt de desbetreffende stof niet aan als een gebruikelijk vast mengsel en baseert zich daarbij op de ongebruikelijke aard van deze stof en het onaanvaardbare risico dat het op grond van zijn samenstelling met zich kan mee brengen. Uit 's hofs motivering blijkt dat het hof de opvatting van deze deskundigen bij zijn overweging heeft betrokken, maar niettemin tot de conclusie is gekomen dat de bij de verdachte aangetroffen stof een gebruikelijk vast mengsel is als bedoeld in lijst II (zie onder nummer 5). Daarbij heeft het hof onder meer in aanmerking genomen dat:
- ook deskundigen verdeeld zijn over de vraag of concentraten als het bij de verdachte aangetroffen product als hasjiesj kunnen worden aangemerkt;
- het product een afwijkende microscopische samenstelling heeft ten opzichte van de tot voor kort aangeboden (gebruikelijke vaste) mengsels, maar dat de aangetroffen afwijkingen dermate gering zijn dat het product kan worden aangemerkt als een gebruikelijk vast mengsel als bedoeld in lijst II;
- in de loop der jaren sprake is geweest van een dusdanige rasveredeling bij de teelt en ontwikkeling van de hennepplant, dat het gebruikelijke (lijst II-)product daarvan thans een beduidend hoger THC-gehalte bevat dan ten tijde van de wijziging van de Opiumwet in 1976 het geval is geweest;
- het feit dat het onderhavige product een (ongebruikelijk) hoog THC-gehalte bevat op zich niet tot de conclusie leidt dat niet meer kan worden gesproken van een gebruikelijk vast mengsel als bedoeld in lijst II;
- diverse deskundigen in april 2004 hebben verklaard dat het gebruik van producten met een verhoogd THC-gehalte uitsluitend een licht verhoogd risico kan vormen voor onervaren gebruikers, maar dat het wetenschappelijk nog niet is bekend of het gebruik van cannabis met een hoog THC-gehalte meer risico's voor de gezondheid met zich meebrengt en (dus) gelijkgesteld kan worden met een harddrug. Daarbij verwijst het hof naar publicaties van Jellinek uit 2004 en 2005, en het op 18 mei 2005 aan de Tweede Kamer aangeboden jaarverslag van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport;
- de overheid vooralsnog geen aanleiding heeft gezien ten aanzien van cannabisproducten met een hoog THC-gehalte bestuursrechtelijk, dan wel strafrechtelijk maatregelen te treffen, nu het de effecten die cannabis met een hoog THC-gehalte op de gezondheid heeft - zoals uit het onderzoek van het RIVM naar voren gekomen - daarvoor niet ernstig genoeg acht (daarbij verwijst het hof naar de brief van de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport d.d. 22 mei 2006).
15. Het hof heeft dus in het bijzonder gelet op de uiterlijke verschijningsvormen van het product, op hetgeen in de wetenschap bekend is over het gebruik hennepproducten met een hoog THC-gehalte, en op de geldende sociaal-maatschappelijke opvattingen over het gebruik van deze producten. 's Hofs oordeel dat de bij de verdachte aangetroffen stof een gebruikelijk vast mengsel is als bedoeld in Lijst II is - mede gelet op de door het hof in aanmerking genomen omstandigheden - niet onbegrijpelijk, nu dit oordeel noch in strijd is met de tekst van de wet (een blik achter de papieren muur leert dat bij de ice-o-lator-methode, anders dan bij de extractiemethode die voor het verkrijgen van hennepolie wordt gebruikt, geen andere substanties worden toegevoegd aan het preparaat(6)), noch met de bedoeling van de wetgever (uit de Memorie van Toelichting blijkt dat de wetgever de 'gebruikelijke vaste mengsels' niet heeft willen onderscheiden naar gelang van het THC-gehalte)(7). Ook in zoverre faalt het middel.
16. Ambtshalve heb ik geen gronden aangetroffen waarop Uw Raad de aangevallen beslissing zou moeten vernietigen.
17. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.
De Procureur-Generaal
bij de Hoge Raad der Nederlanden
A-G
1 Kamerstukken II 2000/01 27 874.
2 Kamerstukken II 1974/75 13 407, nr. 3, p. 16.
3 Kamerstukken II 1974/75 13 407, nr. 3, p. 16-17.
4 Kamerstukken II 2000/01 27 874, nr. 3, p. 13.
5 De wetgever heeft immers geen materieel relevante wijziging voor ogen gehad met het opnieuw vaststellen van de lijsten I en II (zie Kamerstukken II 2000/01 27 874, nr. 3, p. 10). Dienaangaande merk ik dan ook op dat de Hoge Raad in een tweetal arresten heeft uitgemaakt dat een redelijke uitleg van de zinsnede "waaraan geen andere substanties zijn toegevoegd" met zich meebrengt dat daarin tot uitdrukking is gebracht dat het aan het mengsel toevoegen van een of meer andere substanties de strafverzwarende omstandigheid oplevert dat het mengsel onder lijst I valt (zie HR 14 maart 1989, LJN AC3479, NJ 1989, 688 en HR 14 oktober 1980, LJN AC3744, NJ 1981, 582).
6 Water en ijs zijn geen substanties in de zin van art. 1, eerste lid onder b, Opiumwet. Het enkel toevoegen van water en/of ijs aan het mengsel - hetgeen bij de ice-o-lator-methode het geval is - kan dan ook niet worden aangemerkt als het toevoegen van een of meer andere substanties die de strafverzwarende omstandigheid oplevert dat het mengsel onder lijst I valt (vgl. HR 14 oktober 1980, LJN AC3744, NJ 1981, 582).
7 Kamerstukken II 1974/75 13 407, nr. 3, p. 17.