2.5. In het transcript van het (opgenomen) gesprek dat [eiser1] had met de medewerkster van eisers (hierin aangeduid als: C.) op 12 april 2009, staat het volgende:
(I)
“C: Je had toch gezegd over Oostenrijk?
[eiser1]; Ja, ik had gezegd in Oostenrijk kan ik gaan jagen met mijn honden.
C: Oh, oké.
[eiser1]: Ja, dat wil ik wel gaan doen, ja.
Maar dat is maar de gok of ze dat kunnen, want ik heb natuurlijk nog nooit geoefend. Dat is gewoon de dood of de gladiolen. Gewoon losknippen en kijken waar het schip strand. Ik doe wel een brede halsband om, om de nek te beschermen.
C: Ja, ja.
[eiser1]: Maar dat is leuk, tenminste ik vind dat mooi. Maar sommige mensen vinden dat pure dierenmishandeling. Zo’n zwijn, ja die heeft het niet prettig.
C: Maar dat is toch niet illegaal, of wel?
[eiser1]: Nee, daar niet, daar mag dat. Hier in Nederland mag dat niet. (…)
(…)
C: Maar dat heb je nog nooit gedaan?
[eiser1]: Nee ik heb het nog nooit gedaan, ik heb al wel veel videomateriaal bekeken.
C: Heb je al wel ervaringen van andere mensen gehoord?
[eiser1]: Ja, heel veel. Ja, ik heb wel veel met mensen gesproken.
C: Is het ook wel eens fout afgelopen?
[eiser1]: Ja, hoor heel vaak. Zo’n zwijn heeft zulke slachttanden…
C: ja, precies
(II)
[eiser1]:…dus als die hond aankomt en die timed niet goed. Kijk als hij hier een fout maakt met timen dan mist hij de mouw. Maar als hij een fout maakt bij het timen met zo’n zwijn, dan hangt z’n strot open.
En ik heb ook video’s thuis liggen dat de darmen naast de hond liggen…haha
C: Oh, wat zielig.. En daar zit jij om te lachen, haha.
[eiser1]: En dan zie je die baas, en dat is echt geen gekkigheid, die duwt zo die darmen terug in de buik, en dan naaien ze daar ter plekke die buik dicht.
C: Oh, er zijn wel mensen aanwezig die dat…
[eiser1]: Ja, ze hebben wel allemaal naald en draad bij zich.
(III)
[eiser1]: “Eigenlijk moet je een stekpaal hebben hier. En dan moet je een hond zonder begeleider…Die moet je gewoon helemaal de tering in…Ja sorry voor mijn taalgebruik, helemaal de tering intrappen. En dan gaat zo’n hond na een tijdje komen. Want die gaat in zijn verdedigingsdrift schieten. Die moet wel. Want anders…Ja of het is pijn of het is gewoon volgas komen. En zo heb ik [hond] (…) ([eiser1]s eigen hond, adv.) ook leren bijten. Want [hond] was ook onzeker. En na een tijdje werd ik er doodziek van. Dus ik had een hele grote Kroatische trainer. En hij zegt zo: “Wij slaan hond tyfus.” Dus [hond] aan de paal gezet. Echt, een paar met de zweep. Gewoon een paar vegen over die poten. Ja, dat doet zeer. Dus na een tijdje heeft die hond…Ja, dat is gewoon klaar. Dan komt ie. En dan is het goed zo. Dat is braaf. Hé, kling, de baas wordt vrolijk als ik bijt. Dus dan weet die hond wat de bedoeling is.”
De chronologische volgorde van de uitspraken van [eiser1] was in het vertoonde materiaal andersom dan in het voormelde transcript (eerst III, dan II, dan I), maar de uitspraken zelf komen overeen met de hiervoor weergegeven tekst.