Uitspraak
vonnis
RECHTBANK AMSTERDAM
Afdeling privaatrecht, voorzieningenrechter civiel
zaaknummer / rolnummer: C/13/614027 / KG ZA 16-1022 AB/MV
Vonnis in kort geding van 14 september 2016
in de zaak van
[eiser],
wonende te [woonplaats] ,
eiser bij dagvaarding van 23 augustus 2016,
advocaat mr. K. Kasem te Amsterdam,
tegen
de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid
DE VOLKSKRANT B.V.,
gevestigd te Amsterdam,
gedaagde,
advocaten mrs. C. Wildeman en E.W. Jurjens te Amsterdam.
Partijen zullen hierna [eiser] en De Volkskrant worden genoemd.
1.De procedure
Ter terechtzitting van 31 augustus 2016 heeft [eiser] gesteld en gevorderd overeenkomstig de in fotokopie aan dit vonnis gehechte dagvaarding. De Volkskrant heeft verweer gevoerd met conclusie tot weigering van de gevraagde voorzieningen.
Beide partijen hebben producties en een pleitnota in het geding gebracht.
Ter zitting was [eiser] aanwezig met zijn vader en broer en met mr. Kasem en diens kantoorgenote mr. L.F.M. Meles.
Ter zitting was [eiser] aanwezig met zijn vader en broer en met mr. Kasem en diens kantoorgenote mr. L.F.M. Meles.
Aan de zijde van De Volkskrant waren onder meer aanwezig [naam hoofdredacteur] (hoofdredacteur) en [naam fotograaf] (fotograaf) met mrs. Wildeman en Jurjens.
Na verder debat hebben partijen verzocht vonnis te wijzen.
2.De feiten
2.1.
Op 15 augustus 2016 is [eiser] op een toegangsweg naar de luchthaven Schiphol staande gehouden door de Koninklijke Marechaussee en door militairen. Hij was met de auto op weg naar Schiphol om een vriend weg te brengen en moest aan de kant van de weg stoppen voor een controle.
2.2.
Op 16 augustus 2016 is op de voorpagina van De Volkskrant een paginabrede foto afgedrukt, gemaakt door de fotograaf [naam fotograaf] , waarop het gezicht van [eiser] is te zien terwijl hij op de bestuurdersplaats in de auto zit. Hij spreekt op dat moment door het open raam met een lid van de Koninklijke Marechaussee. Op de achtergrond zijn twee zwaar bewapende militairen te zien en verder weg de ingang van de Schipholtunnel. Op de foto is vlak onder [eiser] en de marechaussee in grote letters de tekst afgedrukt: “
Is Schiphol nog veilig?”. Daarnaast staat in kleinere letters in de foto de volgende tekst: “
Na de marechaussee wordt nu het leger ingezet voor de extra bewaking van Schiphol. Wat staat de reiziger nog meer te wachten – en helpt het?”. Verwezen wordt naar een artikel op de pagina’s 4 en 5, dat gaat over de beveiliging van Schiphol. Bij de foto is het volgende onderschrift geplaatst: “
Marechaussees en militairen voeren maandag controles uit op de toegangsweg naar luchthaven Schiphol.”
Is Schiphol nog veilig?”. Daarnaast staat in kleinere letters in de foto de volgende tekst: “
Na de marechaussee wordt nu het leger ingezet voor de extra bewaking van Schiphol. Wat staat de reiziger nog meer te wachten – en helpt het?”. Verwezen wordt naar een artikel op de pagina’s 4 en 5, dat gaat over de beveiliging van Schiphol. Bij de foto is het volgende onderschrift geplaatst: “
Marechaussees en militairen voeren maandag controles uit op de toegangsweg naar luchthaven Schiphol.”
2.3.
In een brief aan De Volkskrant van 16 augustus 2016 heeft [eiser] onder meer het volgende geschreven:
Op deze voorpagina (…) sta ik als moslim met baard, duidelijk in beeld, met naast mij een zwaar bewapende agent en daarachter een soldaat met een machinegeweer. De bijbehorende titel luidt: Is Schiphol nog wel veilig?Middels deze woedende brief wil ik mijn beklag doen over de volgende twee zaken. Ten eerste heb ik vanwege deze foto behoorlijk wat imagoschade geleden. Mijn familieleden waren bezorgd dat ik was aangehouden of misschien op een andere manier in de problemen zat. Mijn ouders, mijn vrouw en mijn kinderen zijn bezorgd dat dit effect zou kunnen hebben op mijn imago binnen onze gemeenschap en in de buurt. Ik heb zelfs telefoontjes gehad van familieleden elders in Europa. Mijn vroegere collega’s en vrienden bellen mij massaal op om verhaal te halen. En dat is niet zo vreemd ook. Hier is namelijk duidelijk sprake van de ó zo bekende ‘framing’ van nieuws over moslims, mijn tweede punt van bezwaar.
Op deze voorpagina (…) sta ik als moslim met baard, duidelijk in beeld, met naast mij een zwaar bewapende agent en daarachter een soldaat met een machinegeweer. De bijbehorende titel luidt: Is Schiphol nog wel veilig?Middels deze woedende brief wil ik mijn beklag doen over de volgende twee zaken. Ten eerste heb ik vanwege deze foto behoorlijk wat imagoschade geleden. Mijn familieleden waren bezorgd dat ik was aangehouden of misschien op een andere manier in de problemen zat. Mijn ouders, mijn vrouw en mijn kinderen zijn bezorgd dat dit effect zou kunnen hebben op mijn imago binnen onze gemeenschap en in de buurt. Ik heb zelfs telefoontjes gehad van familieleden elders in Europa. Mijn vroegere collega’s en vrienden bellen mij massaal op om verhaal te halen. En dat is niet zo vreemd ook. Hier is namelijk duidelijk sprake van de ó zo bekende ‘framing’ van nieuws over moslims, mijn tweede punt van bezwaar.
(…)Middels deze brief laat ik weten dat ik fotograaf [naam fotograaf] op geen enkele manier toestemming heb gegeven om een foto van mij te nemen en dat ik de Volkskrant géén toestemming heb gegeven deze foto te publiceren. Middels het publiceren van deze foto is er 1) op een zeer onaangename manier inbreuk gemaakt op mijn privacy, 2) hebben de Volkskrant en de fotograaf het portretrecht geschonden en 3) heeft de Volkskrant zich overduidelijk schuldig gemaakt aan de ‘framing’ van berichtgeving over moslims.
2.4.
Op 17 augustus 2016 heeft de hoofdredacteur van De Volkskrant op de website het volgende bericht geplaatst:
Doet de Volkskrant iets fout met deze foto?De Volkskrant krijgt boze reacties op de voorpaginafoto van dinsdag. Daarin laten we de verscherpte controles op Schiphol zien om een groot verhaal binnenin aan te kondigen. Te zien is een controle door de Marechaussee van een auto. De bestuurder heeft een moslim-achtig uiterlijk.
Doet de Volkskrant iets fout met deze foto?De Volkskrant krijgt boze reacties op de voorpaginafoto van dinsdag. Daarin laten we de verscherpte controles op Schiphol zien om een groot verhaal binnenin aan te kondigen. Te zien is een controle door de Marechaussee van een auto. De bestuurder heeft een moslim-achtig uiterlijk.
(…)
De bestuurder op de foto, [eiser] , beklaagt zich bij de krant dat wij met de foto hebben willen ‘inspelen op de associatie van moslims met geweld’ om de voorpagina spannend te maken. Hij mailde zijn klacht gisteravond naar de krant en verspreidde hem tegelijkertijd via sociale media, waar zijn brief nu de ronde doet.
Ik heb meneer [eiser] vanochtend uitgenodigd op de redactie om hem duidelijk te maken dat wij kunnen begrijpen dat hij onaangenaam verrast was, maar dat wij de stigmatisering die hij erin ziet geenszins hebben beoogd. Wij hebben de werkelijkheid willen weergeven zoals onze fotograaf, [naam fotograaf] , die aantrof op Schiphol. Dit is wat er nu gebeurt. [naam fotograaf] was maandagmiddag een uur op de alternatieve oostelijke route naar Schiphol. In die tijd werden op die plek zes auto’s gecontroleerd. In de drie auto’s waarvan hij de controle goed kon fotograferen, zaten bestuurders met een moslim-achtig uiterlijk. Wij waren ons op de redactie bewust van de gevoeligheid daarvan en hebben er over gediscussieerd. Maar de krant heeft de taak de werkelijkheid te laten zien. Had de fotograaf net zo lang moeten zoeken tot hij een controle vast kon leggen van zeg, een blonde vrouw, omdat ons die werkelijkheid niet aanstaat? Dat zou pas manipulatie zijn geweest. De boodschap over deze controles mag onaangenaam zijn, dat betekent nog niet dat de boodschapper, in dit geval de krant, iets fout doet.
Het ging ons om de verscherpte controle. Zoals uit de intro blijkt, zien wij de heer [eiser] als reiziger die wordt gecontroleerd, niet als verdachte. Ik sta dan ook vierkant achter de keuze voor deze foto, die goed weergeeft wat er gebeurt op Schiphol. Maar de kop had wel beter gekund. Met een kop als ‘Helpt dit?’, ‘Wat staat de reiziger te wachten?’ of ‘Hoe beveilig je een luchthaven?’ vragen die in de intro’s op de voorpagina en binnenin werden gesteld, hadden we misschien de associatie kunnen vermijden die nu bij een deel van de lezers is ontstaan.Blijft de vraag of we de toestemming van meneer [eiser] hadden moeten vragen, zoals hij in zijn brief stelt. Dit is een zeer bekende kwestie in het mediarecht. Het recht op vrije nieuwsgaring door de media staat tegenover het recht op privacy van mensen op een afbeelding. Bij foto’s die kranten in de openbare ruimte maken, weegt het recht op vrije nieuwsgaring in principe zwaarder. Dat vind ik ook juist. Media moeten in het algemeen belang kunnen verslaan wat er gebeurt.
2.5.
Nadien heeft [eiser] De Volkskrant verzocht op de voorpagina een tekst te plaatsen die onder meer als volgt luidt:
Door de combinatie van de foto en het bericht wordt de suggestie gewekt dat de afgebeelde persoon in verband kan worden gebracht met de verhoogde dreiging en daaruit volgende controles op de luchthaven Schiphol. Wij erkennen dat het recht op privacy in dit geval zwaarder weegt dan het recht op vrije nieuwsgaring. Wij hebben verzuimd de geportretteerde toestemming te vragen voor publicatie van deze foto. De Volkskrant betreurt deze fouten zeer en verontschuldigt zich jegens de heer [eiser] en zijn familie.
Door de combinatie van de foto en het bericht wordt de suggestie gewekt dat de afgebeelde persoon in verband kan worden gebracht met de verhoogde dreiging en daaruit volgende controles op de luchthaven Schiphol. Wij erkennen dat het recht op privacy in dit geval zwaarder weegt dan het recht op vrije nieuwsgaring. Wij hebben verzuimd de geportretteerde toestemming te vragen voor publicatie van deze foto. De Volkskrant betreurt deze fouten zeer en verontschuldigt zich jegens de heer [eiser] en zijn familie.
2.6.
Bij e-mail van 17 augustus 2016 heeft De Volkskrant [eiser] bericht niet bereid te zijn tot het plaatsen van een rectificatie.
3.Het geschil
3.1.
[eiser] vordert – kort gezegd – het volgende:
I. De Volkskrant te veroordelen op de voorpagina de volgende tekst te plaatsen:
RECTIFICATIE
I. De Volkskrant te veroordelen op de voorpagina de volgende tekst te plaatsen:
RECTIFICATIE
De Volkskrant publiceerde op 16 augustus 2016 een foto en bericht op de voorpagina onder de kop: ‘Is Schiphol nog vellig?’ Door de combinatie van de foto en de koptekst wordt de suggestie gewekt dat de afgebeelde persoon in verband kan worden gebracht met de verhoogde dreiging en daaruit voortvloeiende controles op de luchthaven Schiphol. De Volkskrant heeft geen enkele aanleiding om te
veronderstellen dat de afgebeelde persoon in relatie kan worden gebracht met de
verhoogde dreiging op en rondom de luchthaven Schiphol. Het artikel dat verscheen in de Volkskrant van 16 augustus en de foto van de heer [eiser] ging over de
verscherpte controle. De heer [eiser] is als reiziger in beeld gebracht en niet als
verdachte. In dit geval moet het belang van de heer [eiser] bij zijn recht op
eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer en zijn recht op bescherming van zijn
eer en goede naam prevaleren boven ons recht op persvrijheid en vrijheid van
meningsuiting. Wij hebben verzuimd de geportretteerde toestemming te vragen voor
publicatie van deze foto. De Volkskrant betreurt deze fouten zeer en verontschuldigt
zich jegens de heer [eiser] , zijn familie en de Islamitische gemeenschap
in Nederland.
II. De Volkskrant te veroordelen deze rectificatie tevens voor de duur van veertien dagen op haar website te plaatsen;
III. De Volkskrant te bevelen iedere verveelvoudiging of openbaarmaking van de foto te staken en gestaakt te houden;
IV. De Volkskrant te gebieden de negatieven en de kopieën van de foto aan [eiser] af te geven;
V. De Volkskrant te bevelen schriftelijk opgave te doen van de namen en adressen van eenieder aan wie zij toestemming heeft gegeven de foto openbaar te maken of te verveelvoudigen en hun te verzoeken die openbaarmaking of verveelvoudiging te staken en gestaakt te houden;
VI. een en ander op straffe van dwangsommen;
III. De Volkskrant te bevelen iedere verveelvoudiging of openbaarmaking van de foto te staken en gestaakt te houden;
IV. De Volkskrant te gebieden de negatieven en de kopieën van de foto aan [eiser] af te geven;
V. De Volkskrant te bevelen schriftelijk opgave te doen van de namen en adressen van eenieder aan wie zij toestemming heeft gegeven de foto openbaar te maken of te verveelvoudigen en hun te verzoeken die openbaarmaking of verveelvoudiging te staken en gestaakt te houden;
VI. een en ander op straffe van dwangsommen;
VII. De Volkskrant te veroordelen tot het betalen van een schadevergoeding van
€ 15.000,-;
VIII. De Volkskrant te veroordelen tot het betalen van € 904,- aan buitengerechtelijke kosten, te vermeerderen met de wettelijke rente;
IX. met veroordeling van De Volkskrant in de kosten van dit geding, te vermeerderen met de nakosten en met de wettelijke rente.
€ 15.000,-;
VIII. De Volkskrant te veroordelen tot het betalen van € 904,- aan buitengerechtelijke kosten, te vermeerderen met de wettelijke rente;
IX. met veroordeling van De Volkskrant in de kosten van dit geding, te vermeerderen met de nakosten en met de wettelijke rente.
3.2.
De Volkskrant voert verweer.
3.3.
Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.
4.De beoordeling
4.1.
In deze zaak moet het belang van [eiser] bij de bescherming van zijn persoonlijke levenssfeer worden afgewogen tegen het belang van De Volkskrant bij persvrijheid en vrijheid van meningsuiting. Tussen deze grondrechten bestaat geen rangorde. Aan de hand van de omstandigheden van het geval moet worden nagegaan welk grondrecht zwaarder weegt.
4.2.
Volgens [eiser] heeft het plaatsen van de foto effect op de positie en het imago van moslims in Nederland en wordt daardoor de gedachte gevoed dat de combinatie Arabisch uiterlijk en baard in verband staat met terrorisme of dreiging daarvan.
4.3.
Allereerst kan [eiser] in dit kort geding alleen optreden voor zichzelf en niet voor de rest van de Islamitische gemeenschap in Nederland. Verder blijkt uit het hiervoor onder 2.4. weergegeven bericht van de hoofdredacteur van De Volkskrant dat de fotograaf in het uur dat hij daar stond drie van de zes aanhoudingen goed heeft kunnen fotograferen en dat het in alle drie de gevallen ging om een bestuurder met een moslim-achtig uiterlijk. Dat is op dit moment nu eenmaal de werkelijkheid en die moet de krant kunnen weergeven. Uit de uitlatingen die [eiser] later op de radio bij FunX heeft gedaan blijkt overigens dat hij zelf ook ervan uitging dat hij ‘honderd procent aan de kant zou worden gehaald’.
4.4.
In het kader van de bescherming van zijn persoonlijke levenssfeer heeft [eiser] zich op zijn portretrecht (artikel 21 Auteurswet) beroepen. De in De Volkskrant geplaatste foto bevat inderdaad een duidelijk portret van [eiser] . De foto is gemaakt zonder zijn medeweten of toestemming en daarom kan [eiser] zich tegen openbaarmaking verzetten, voor zover hij hierbij een redelijk belang heeft (artikel 21 Auteurswet).
4.5.
In dit geval is sprake van een foto die – met name gezien de tekst “
Is Schiphol nog veilig?”, die in grote letters door de foto is afgedrukt – sterk geassocieerd kan worden met onveiligheid op de luchthaven Schiphol. Dit wordt versterkt door het beeld van de marechaussee en van de twee militairen op de achtergrond, allen in gevechtstenue en zwaarbewapend. De foto mag dan in de openbare ruimte zijn gemaakt, maar dat was op een moment dat [eiser] geen kant op kon, namelijk toen hij de hem ondervragende Marechaussee door het geopende raam te woord moest staan. Weliswaar bevat het bijbehorende artikel geen informatie over of verwijzing naar [eiser] als persoon, maar door het plaatsen van zijn portret bij deze tekst wordt op zijn minst de suggestie gewekt dat [eiser] iets te maken heeft met de kwestie of Schiphol nog wel veilig is. Nu het hier een ernstige kwestie betreft die de gemoederen in negatieve zin bezighoudt, stelt [eiser] zich terecht op het standpunt dat publicatie van zijn foto bij deze tekst inbreuk maakt op zijn persoonlijke levenssfeer, te meer nu het hier gaat om een paginabrede foto, waarop hij duidelijk herkenbaar is en die op de voorpagina van een landelijk dagblad is afgedrukt. Deze inbreuk treft [eiser] als persoon des te ernstiger, omdat hij een – zoals De Volkskrant omschrijft – moslim-achtig uiterlijk heeft en omdat onveiligheid in deze tijd sterk wordt geassocieerd met terrorisme vanuit islamitische hoek. Openbaarmaking van deze foto in de gekozen context (groot op de voorpagina met in grote letters “
Is Schiphol nog wel veilig?” er doorheen ) heeft, zoals [eiser] ter zitting onweersproken heeft gesteld, tot gevolg gehad dat hij door tal van bezorgde familieleden is gebeld en dat hij door personen uit de kring van vrienden, bekenden en (ex)collega’s in negatieve zin is aangesproken op de foto. Ook is niet weersproken dat de foto via internet is opgedoken in Irak, zijn land van herkomst, waar dit (ook zonder dat men de tekst kan lezen) tot negatieve gevolgen voor hem kan leiden, bijvoorbeeld omdat hij daar vanwege de foto voor jihadist kan worden aangezien. De conclusie tot zover is dat [eiser] in beginsel een redelijk belang heeft zich te verzetten tegen de publicatie van zijn portret op de geschetste wijze.
Is Schiphol nog veilig?”, die in grote letters door de foto is afgedrukt – sterk geassocieerd kan worden met onveiligheid op de luchthaven Schiphol. Dit wordt versterkt door het beeld van de marechaussee en van de twee militairen op de achtergrond, allen in gevechtstenue en zwaarbewapend. De foto mag dan in de openbare ruimte zijn gemaakt, maar dat was op een moment dat [eiser] geen kant op kon, namelijk toen hij de hem ondervragende Marechaussee door het geopende raam te woord moest staan. Weliswaar bevat het bijbehorende artikel geen informatie over of verwijzing naar [eiser] als persoon, maar door het plaatsen van zijn portret bij deze tekst wordt op zijn minst de suggestie gewekt dat [eiser] iets te maken heeft met de kwestie of Schiphol nog wel veilig is. Nu het hier een ernstige kwestie betreft die de gemoederen in negatieve zin bezighoudt, stelt [eiser] zich terecht op het standpunt dat publicatie van zijn foto bij deze tekst inbreuk maakt op zijn persoonlijke levenssfeer, te meer nu het hier gaat om een paginabrede foto, waarop hij duidelijk herkenbaar is en die op de voorpagina van een landelijk dagblad is afgedrukt. Deze inbreuk treft [eiser] als persoon des te ernstiger, omdat hij een – zoals De Volkskrant omschrijft – moslim-achtig uiterlijk heeft en omdat onveiligheid in deze tijd sterk wordt geassocieerd met terrorisme vanuit islamitische hoek. Openbaarmaking van deze foto in de gekozen context (groot op de voorpagina met in grote letters “
Is Schiphol nog wel veilig?” er doorheen ) heeft, zoals [eiser] ter zitting onweersproken heeft gesteld, tot gevolg gehad dat hij door tal van bezorgde familieleden is gebeld en dat hij door personen uit de kring van vrienden, bekenden en (ex)collega’s in negatieve zin is aangesproken op de foto. Ook is niet weersproken dat de foto via internet is opgedoken in Irak, zijn land van herkomst, waar dit (ook zonder dat men de tekst kan lezen) tot negatieve gevolgen voor hem kan leiden, bijvoorbeeld omdat hij daar vanwege de foto voor jihadist kan worden aangezien. De conclusie tot zover is dat [eiser] in beginsel een redelijk belang heeft zich te verzetten tegen de publicatie van zijn portret op de geschetste wijze.
4.6.
De Volkskrant heeft zich beroepen op persvrijheid en vrijheid van meningsuiting. Het staat De Volkskrant zoals gezegd vrij de werkelijkheid dat bij dergelijke controles personen met een moslim-achtig uiterlijk eruit worden gepikt weer te geven. Het was echter niet noodzakelijk om [eiser] voor dit doel herkenbaar af te beelden. De Volkskrant had het algemene belang van informatievrijheid evengoed kunnen dienen zonder het belang van [eiser] bij bescherming van zijn privacy te schaden. Zij heeft zich het belang van degene wiens foto zij herkenbaar op de voorpagina plaatste onvoldoende aangetrokken.
4.7.
De slotsom is dat het belang van [eiser] bij bescherming van zijn persoonlijke levenssfeer zwaarder weegt dan de belangen van De Volkskrant bij persvrijheid en vrijheid van meningsuiting.
4.8.
[eiser] maakt terecht aanspraak op een voorschot op (immateriële) schadevergoeding. Zoals hiervoor overwogen is hij door zijn omgeving veelal in negatieve zin op de publicatie aangesproken, wat gevoelens van angst, verdriet en irritatie opwekt. Tegenover dit psychisch nadeel dient een vergoeding te staan. Het spoedeisend belang bij toewijzing van een voorschot hierop is dat tegenover de vergaande inbreuk op de persoonlijke levenssfeer een prompte genoegdoening moet staan. De immateriële schadevergoeding (althans een voorschot daarop) zal worden bepaald op € 1.500,-, aangezien voldoende aannemelijk is dat de rechter in een eventuele bodemprocedure een vergoeding van tenminste dat bedrag zal toewijzen.
4.9.
Voor rectificatie is geen plaats. Aan (plaatsing van) de foto zelf valt weinig te rectificeren, hoogstens aan de verkeerde indruk die deze kan hebben gewekt. Die indruk is echter voornamelijk ontstaan in de omgeving van [eiser] , bij zijn familie, vrienden en bekenden en anderen die hem op de foto hebben herkend. Die zullen genoeg hebben aan dit vonnis en de publiciteit daarover. Bij een rectificatie daarnaast in de krant of op de website heeft [eiser] onvoldoende belang.
4.10.
Daarnaast heeft [eiser] gevorderd De Volkskrant te bevelen iedere verveelvoudiging of openbaarmaking van de foto te staken en De Volkskrant te bevelen schriftelijk opgave te doen van de namen en adressen van eenieder aan wie zij toestemming heeft gegeven de foto openbaar te maken. Deze vorderingen zijn niet toewijsbaar. Het oordeel dat De Volkskrant met het plaatsen van de foto de privacy van [eiser] heeft geschonden, is gebaseerd op de wijze waarop De Volkskrant die foto op 16 augustus 2016 heeft gepubliceerd, met name in combinatie met de tekst “
Is Schiphol nog veilig?”. In dit kort geding kan niet worden voorzien op welke wijze en in welke context de foto in de toekomst door De Volkskrant of door een derde wordt gepubliceerd. Of dit dan wel of niet is gerechtvaardigd, kan pas worden beoordeeld op het moment van publicatie.
Is Schiphol nog veilig?”. In dit kort geding kan niet worden voorzien op welke wijze en in welke context de foto in de toekomst door De Volkskrant of door een derde wordt gepubliceerd. Of dit dan wel of niet is gerechtvaardigd, kan pas worden beoordeeld op het moment van publicatie.
4.11.
De vordering De Volkskrant te gebieden de negatieven en de kopieën van de foto aan [eiser] af te geven is evenmin toewijsbaar. Het gaat om een digitale foto waarvan geen negatieven bestaan. Het afgeven van kopieën van een digitale foto heeft geen zin.
4.12.
Ook de vordering De Volkskrant te veroordelen in de buitengerechtelijke kosten is niet toewijsbaar. [eiser] heeft onvoldoende toegelicht welke buitengerechtelijke werkzaamheden zijn verricht.
4.13.
Als op hoofdpunten in het ongelijk gestelde partij zal De Volkskrant worden verwezen in de proceskosten.
5.De beslissing
De voorzieningenrechter
5.1.
veroordeelt De Volkskrant tot het voldoen van een schadevergoeding aan [eiser] van € 1.500,- (vijftienhonderd euro),
5.2.
veroordeelt De Volkskrant in de kosten van dit geding, tot op heden aan de zijde van [eiser] begroot op € 79,- aan griffierecht en € 816,- aan salaris advocaat, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover met ingang van veertien dagen na de betekening van dit vonnis tot aan de voldoening,
5.3.
veroordeelt De Volkskrant in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op
€ 131,- aan salaris advocaat, te vermeerderen met € 68,- en de kosten van het betekeningsexploot ingeval betekening van dit vonnis plaatsvindt en te vermeerderen met de wettelijke rente daarover met ingang van veertien dagen na de betekening van dit vonnis tot aan de voldoening,
5.4.
verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,
5.5.
wijst het meer of anders gevorderde af.
Dit vonnis is gewezen door mr. A.J. Beukenhorst, voorzieningenrechter, bijgestaan door mr. M. Veraart, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 14 september 2016. [1]