ECLI:NL:RBAMS:2020:4277

• Datum uitspraak: 27 augustus 2020
• Publicatiedatum: 1 september 2020
• Zaaknummer: AMS - 19 _ 3703
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: P. Sloot
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Intrekking van een bedrijfsparkeervergunning wegens het niet meer bestaan van de rechtspersoon

In deze zaak heeft de Rechtbank Amsterdam op 27 augustus 2020 uitspraak gedaan in een geschil over de intrekking van een bedrijfsparkeervergunning. Eiseres, een bedrijf gevestigd in Amsterdam, had bezwaar gemaakt tegen de intrekking van haar parkeervergunning door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Amsterdam. De intrekking vond plaats omdat het bedrijf waarvoor de vergunning was verleend, [bedrijf 1], per 9 juni 2017 was opgeheven. Eiseres stelde dat de vergunning moest worden overgezet naar [bedrijf 2], een bedrijf dat voortkwam uit een fusie met [bedrijf 1].

De rechtbank heeft vastgesteld dat de intrekking van de vergunning terecht was, omdat [bedrijf 1] niet meer bestond en de vergunning niet meer voldeed aan de voorwaarden. Eiseres had geen procesbelang bij het bezwaar, omdat de intrekking niet ongedaan kon worden gemaakt. De rechtbank oordeelde dat de regelgeving omtrent parkeervergunningen openbaar was en dat het de verantwoordelijkheid van eiseres was om zich tijdig te laten informeren over wijzigingen in de regelgeving.

De rechtbank concludeerde dat het beroep ongegrond was en dat er geen aanleiding was voor vergoeding van het griffierecht. De uitspraak werd openbaar uitgesproken en partijen werden geïnformeerd over de mogelijkheid om binnen zes weken hoger beroep in te stellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

Bestuursrecht

zaaknummer: AMS 19/3703

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[eiseres] , te Amsterdam, eiseres

en

het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Amsterdam, verweerder

(gemachtigde: mr. D.R. de Vries).

Procesverloop

Met het besluit van 20 januari 2019 (het primaire besluit) heeft verweerder de bedrijfsparkeervergunning van [bedrijf 1] ingetrokken.

Met het besluit van 6 juni 2019 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiseres niet-ontvankelijk verklaard.

Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

De rechtbank heeft het beroep behandeld op de zitting van 11 augustus 2020. In verband met overheidsmaatregelen die zijn uitgevaardigd als gevolg van de uitbraak van het Corona-virus vond deze zitting via een videoverbinding plaats.

Namens eiseres heeft [de persoon] deelgenomen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde die ook deelnam aan de Skypezitting.

Overwegingen

1.1.

Aan [bedrijf 1] is een parkeervergunning verleend voor het kenteken [kenteken] . Uit een controle met de gegevens uit het Handelsregister van de Kamer van Koophandel (KvK) is gebleken dat de vestiging waarvoor de bedrijfsparkeervergunning is verleend is opgeheven. Daarom heeft verweerder met het primaire besluit de vergunning met kenteken [kenteken] per 1 april 2019 ingetrokken.

1.2.

Namens eiseres ( [eiseres] ) heeft G. [de persoon] bezwaar gemaakt tegen het primaire besluit en verzocht de parkeervergunning voor kenteken [kenteken] over te zetten op [bedrijf 2] Het kenteken stond volgens eiseres op naam van [bedrijf 1] , wat inmiddels is overgegaan in [bedrijf 2] Eiseres voegt een uittreksel KvK bij, waar dit uit blijkt.

2. Met het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van [eiseres] niet-ontvankelijk verklaard. Het bezwaar is volgens verweerder niet-ontvankelijk wegens onvoldoende procesbelang, omdat de intrekking in deze procedure niet ongedaan kan worden gemaakt nu de rechtspersoon [bedrijf 1] is opgehouden te bestaan per 9 juni 2017. Verweerder wijst erop dat voor de overdracht van een bedrijfsparkeervergunning een afzonderlijke aanvraagprocedure bestaat.

3. Eiseres voert in beroep aan dat de bedrijfsauto’s sinds de fusie en oprichting van de [bedrijf 2] op naam van dit bedrijf staan en dat zij recht heeft op één parkeervergunning. De parkeervergunning stond op [bedrijf 1] en moet nu worden overgezet op de [bedrijf 2]
Beoordeling door de rechtbank

4. De rechtbank ziet zich gesteld voor de vraag of verweerder het bezwaar terecht niet‑ontvankelijk heeft verklaard. Niet in geschil is dat [bedrijf 1] per 9 juni 2017 is opgehouden te bestaan. De parkeervergunning van [bedrijf 1] voldeed daarom niet meer aan de voorwaarden. Dat betekent dat verweerder op grond van artikel 37, eerste lid, onder c, van de Parkeerverordening de vergunning moest intrekken. Met het bezwaar kon eiseres niet bereiken dat de intrekking van de vergunning opgeheven zou worden, omdat het bedrijf nog steeds is opgeheven. Verweerder heeft daarom het bezwaar terecht niet‑ontvankelijk verklaard wegens het ontbreken van procesbelang.

5. Eiseres heeft op de zitting nog aangevoerd dat de gemeente haar tijdig op de hoogte had moeten stellen dat de parkeervergunning zou worden ingetrokken en dat er een 0-plafond voor parkeervergunningen zou worden ingevoerd per of omstreeks 1 januari 2019, zodat zij tijdig voorafgaand aan de invoering van het 0-plafond een nieuwe aanvraag had kunnen indienen. Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat de regelgeving omtrent parkeervergunningen en de invoering van het 0-plafond openbaar is. Het ligt op de weg van eiseres om zich daarover tijdig te laten informeren. De rechtbank merkt daarbij op dat deze informatie ook openbaar gemaakt wordt via huis-aan-huisbladen.

6. Tot slot merkt de rechtbank geheel ten overvloede nog op dat ook in het geval verweerder het bezwaar zou hebben opgevat als aanvraag voor een parkeervergunning voor de [bedrijf 2] , dit niet tot vergunningverlening zou hebben geleid omdat
- zoals verweerder op de zitting heeft toegelicht - in het gebied waar het bedrijf van eiseres gevestigd is reeds een 0-plafond was ingesteld.
Conclusie

7. Het beroep is ongegrond. Voor vergoeding van het betaalde griffierecht is geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. P. Sloot, rechter, in aanwezigheid van mr. E.H. Kalse‑Spoon, griffier
. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op

Griffier

rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Wat kunt u doen als u het niet eens bent met deze uitspraak?

Tegen deze uitspraak kunt u binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Als uw zaak spoedeisend is, kunt u de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter vragen om het treffen van een voorlopige voorziening.