Uitspraak
Rechtbank Arnhem
Sector civiel recht
Zaak-/rolnummer: 115890 / HA ZA 04-1308
Datum vonnis: 13 april 2005
Vonnis
in de zaak van
de stichting
STICHTING FORT BIJ PANNERDEN, CULTUUR-HISTORISCH MUSEUM EN NATUURBESCHERMENDE INSTELLING,
gevestigd te Bemmel, gemeente Lingewaard,
eiseres in conventie,
verweerster in reconventie,
procureur mr. J.M. Bosnak te Arnhem,
advocaat mr. H.C. Egger-van Oppen te Vierlingsbeek,
gemeente Boxmeer,
tegen
de publiekrechtelijke rechtspersoon
STAATSBOSBEHEER,
gevestigd te Driebergen-Rijsenburg,
gedaagde in conventie,
eiseres in reconventie,
procureur mr. J.C.N.B. Kaal te Arnhem,
advocaat mr. M.F. Abbekerk te 's-Gravenhage.
Het verloop van de procedure
Voor het eerdere verloop van de procedure wordt verwezen naar het tussenvonnis van 15 september 2004. De daarop gehouden comparitie van partijen, waarvan het proces-verbaal zich bij de stukken bevindt, heeft niet tot overeenstemming geleid. Bij die gelegenheid heeft de stichting in reconventie voor antwoord geconcludeerd. Toen is afgesproken dat de partijen nader overleg zouden voeren. Bij akte heeft de stichting laten weten dat de partijen niet tot een schikking hebben kunnen komen. Vervolgens is vonnis bepaald.
De vaststaande feiten
1.1 Op 20 januari 1988 is de stichting opgericht. Artikel 3 van de stichtingsakte luidt voor zover hier van belang:
1. De stichting heeft ten doel - zonodig tezamen met of met behulp van anderen bekendheid te geven aan de geschiedenis van het voormalig Fort bij Pannerden en de daarin geplaatste collecties van bij voorkeur streekverwante of hopletische aard, alsmede de natuur in de nabijheid daarvan te beschermen.
2. De stichting tracht dit doel onder meer te bereiken door:
a. het huren, pachten of aankopen, het consolideren, renoveren, restaureren, inrichten en ingericht houden van het voormalig fort bij Pannerden of een gedeelte daarvan als museum en het openstellen of voorwaardelijk openstellen van dit museum of een gedeelte daarvan voor het publiek;
b. het inrichten en onderhouden van voorzieningen voor natuurbescherming binnen het voormalig rayon van het voormalige fort, voorzover dit niet aan anderen is opgedragen of door rechten van derden wordt belemmerd;
c. het verzamelen van voorwerpen en geschriften, het instandhouden daarvan en van bouwwerken, alsook het catalogiseren en beschrijven van die zaken;
(...).
1.2 Bij op 18 mei 1990 opgemaakte notariële akte heeft de Staat der Nederlanden aan de stichting voor de tijd van vijftig jaar ingaande 1 april 1990 in erfpacht uitgegeven een gedeelte van het perceel kadastraal bekend gemeente Doornenburg, sectie B, nummer 825, ter grootte van ongeveer twee hectaren zestig aren, plaatselijk bekend als Fort Pannerden, gelegen te Doornenburg, met de zich daarop bevindende opstallen. Na splitsing is het in erfpacht uitgegeven perceel vernummerd en is nu bekend als gemeente Doornenburg, sectie B, nummer 1141. De nummers 1142 en 1143, de kazematten en de doorgangen 88-93 (de vleermuizenverblijfplaats respectievelijk de buiten de grachtenmuur gelegen kazematten en afvalbakken) zijn buiten de erfpacht gebleven. Na haar verzelfstandiging is Staatsbosbeheer als erfverpachter in de plaats getreden van de Staat.
1.3 In artikel 1 van de erfpachtsakte is tot uitdrukking gebracht dat in het Fort zou worden gevestigd het museum van de Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek (N.V.B.M.B.). Daarnaast zou het Fort gaan dienen als militair-historisch informatiepunt, als informatiecentrum voor Staatsbosbeheer en de plaatselijke VVV, alsmede als streekmuseum. In artikel 2 van de akte is de canon gesteld op ? 100,-- per jaar “zijnde een symbolisch bedrag in verband met de investeringen die in de eerste jaren gedaan moeten worden door de erfpachter”. In artikel 3 is een herziening van de canon na zes jaren op verzoek van zowel de erfverpachter als erfpachter voorzien, wanneer zou blijken dat de exploitatierekening van het Fort jaarlijks afsluit met een batig saldo.
Artikel 10 van de erfpachtsakte luidt:
Wanprestatie.
1. Indien de erfpachter meer dan veertien dagen nalatig is in de betaling van de canon danwel in de nakoming van de overige uit deze overeenkomst of uit de wet voortvloeiende geldelijke verplichtingen verbeurt hij, zonder dat daartoe enige ingebrekestelling zal zijn vereist, een boete van één ten honderd van de achterstallig gebleven som voor iedere ingegane maandverzuim, met een minimum van vijf en twintig gulden (ƒ 25,--).
2. Daarenboven kan - indien de nalatigheid langer dan zes maanden voortduurt - de Staat het recht van erfpacht vervallen verklaren, zonder dat daartoe ingebrekestelling of rechterlijke tussenkomst nodig is, mits van het voornemen daartoe aan de erfpachter alsmede aan eventuele hypotheekhouders tenminste één maand tevoren bij aangetekende brief kennis wordt gegeven, met dien verstande echter dat, indien in de loop van die maand het achterstallige bedrag en de boete alsnog worden betaald, niet tot vervallenverklaring kan worden overgegaan.
Ingeval van niet naleving van enige andere dan een in het eerste lid van dit artikel bedoelde verplichting/aanwijzing, de erfpachter bij of krachtens deze overeenkomst opgelegd of uit de wet voortvloeiende, heeft de Staat onverminderd zijn recht op schadevergoeding de bevoegdheid te zijner keuze:
a. na ingebrekestelling zonder dat daartoe rechterlijke tussenkomst nodig is, op kosten van de erfpachter zelf datgene weg te nemen of te verrichten, hetgeen in strijd met deze verplichting is verricht of nagelaten;
b. het recht van erfpacht vervallen te verklaren indien de erfpachter geen gevolg geeft aan een bij aangetekende brief gedane sommatie om binnen een daarbij te stellen termijn een overtreding van het bij of krachtens deze overeenkomst of de wet gestelde ongedaan te maken of hetgeen in strijd daarmede is nagelaten, te verrichten of zich te onthouden van het maken van verdere overtredingen van het bij of krachtens deze overeenkomst of de wet bepaalde.
Van deze sommatie worden de hypotheekhouders bij aangetekende brief op de hoogte gesteld. De vervallenverklaring van het recht van erfpacht treedt eerst in werking één jaar na dagtekening van het terzake uit te brengen exploit, waarvan de hypotheekhouders bij aangetekende brief in kennis worden gesteld. De kosten van het exploit zijn voor rekening van de erfpachter.
3. Bij vervallenverklaring vervallen alle op de grond aanwezige gebouwen en de daarop aangebrachte werken, zonder enige vergoeding aan de Staat, onverminderd diens bevoegdheid in dat geval daarenboven nog schadevergoeding te vorderen.
1.4 Omdat de doelstelling van de stichting te ruim was omschreven om in aanmerking te kunnen komen voor subsidies is op 21 mei 1991 opgericht de Stichting tot Instandhouding van Fort Pannerden, die
- kort samengevat - tot doel had de instandhouding en het herstel van het Fort.
1.5 Bij beschikking van 10 augustus 1992 is door de minister van WVC aan de stichting tot instandhouding een subsidie toegekend van f. 1.699,246,00 (€ 771.392,55). De restauratiewerkzaamheden zijn voor of op 1 oktober 1993 begonnen. Na het ontstaan van liquiditeitsproblemen zijn de werkzaamheden in de loop van 1994 gestaakt en niet meer hervat. Op aandringen van de gemeente is haar medezeggenschap gegeven in het bestuur van de stichting tot instandhouding, waartoe de statuten bij akte van 30 juni 1997 zijn gewijzigd.
1.6 Bij beschikking van 26 januari 1999 heeft de staatssecretaris van OCW meegedeeld de in 1992 ter beschikking gestelde subsidie niet langer gereserveerd te zullen houden. De in 1995 ingediende verantwoording over de tot en met 1994 gemaakte kosten zou als eindverantwoording worden beschouwd. De subsidiabele restauratiekosten zijn toen vastgesteld op f. 410.107,00. De definitieve subsidie is vervolgens vastgesteld op f. 328.086,00 en naar aanleiding van het tegen de beschikking gemaakte bezwaar nader op f. 624.756,00 (80%). In de loop van 2001 is de stichting tot instandhouding failliet gegaan. Wegens de toestand van de boedel is het faillissement op 16 januari 2002 opgeheven.
1.7 In juni 2000 is het Fort gekraakt. Die situatie duurt tot op heden voort. Op 2 juli 2000 heeft Staatsbosbeheer aan de stichting onder meer als volgt geschreven:
Hierbij bevestig ik, zoals 30 juni jl. ook telefonisch besproken tussen u en mw. Parée van mijn dienst, dat u als erfpachter van het fort verantwoordelijk bent voor het beheer van het fort, conform de voorwaarden zoals opgenomen in de erfpachtovereenkomst. U bent daarmee ook verantwoordelijk voor de acties die ondernomen moeten worden om het krakersprobleem op het fort op te lossen.
(....)
1.8 In haar gelijkluidende brieven van 23 juli en 9 augustus 2002 geeft Staatsbosbeheer te kennen dat zij het vertrouwen in het uitvoeren van de ontwikkeling en restauratie van het Fort onder leiding van de stichting heeft verloren. Behalve het feit dat de doelstelling niet is gerealiseerd, stelt Staatsbosbeheer op verschillende onderdelen handelen in strijd met de bepalingen van de erfpachtovereenkomst vast. Zij sommeert de stichting vóór 1 oktober 2001:
- aan te tonen dat u krachtdadig tegen de krakers aan het optreden bent om de illegale woonsituatie te (doen) beëindigen;
- het gebruik van het fort in overeenstemming te brengen met artikel 1 van de erfpachtsakte;
- 2 goedgekeurde exploitatierekeningen te overleggen aan Staatsbosbeheer over de periodes 1990-1996 en 1996-2002;
- de opzichter van Staatsbosbeheer op zijn verzoek binnen te laten in het pand teneinde de vleermuizenkolonie te kunnen controleren;
- de opzichter van Staatsbosbeheer op zijn verzoek binnen te laten in het pand teneinde aan te kunnen tonen dat geen sprake is van betimmering.
Staatsbosbeheer besluit met het verzoek vrijwillig afstand te doen van het erfpachtsrecht, indien niet aan de sommatie kan of zal worden voldaan.
1.9 Tussen de stichting, de gemeente en Staatsbosbeheer heeft vervolgens overleg plaatsgevonden. Op 4 juni 2003 schrijft de stichting aan Staatsbosbeheer:
De besprekingen met de gemeente Lingewaard zijn heden afgerond. Wij zijn nu in principe bereid om afstand van het erfpachtrecht voor de komende jaren te doen ten behoeve van de gemeente Bemmel.
Op dit moment ontbreekt nog de officiële toestemming van de Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek, welke wij echter binnenkort hopen te verkrijgen.
1.10 Staatsbosbeheer heeft op 4 februari 2004 als volgt daarop gereageerd:
Op 23 juli 2002 heeft Staatsbosbeheer u een sommatiebrief verzonden in verband met ernstige tekortkomingen in de nakoming van uw verplichtingen uit hoofde van de met uw stichting gesloten erfpachtsakte van 18 mei 1990.
Mede naar aanleiding hiervan heeft intensief overleg tussen u en de gemeente Lingewaard plaatsgevonden. Maar ook wij zijn er regelmatig bij betrokken geweest. Doel van het overleg was om het fort te restaureren en te ontwikkelen. Uw stichting zou hierbij een adviserende rol hebben. De gemeente zou van ons dan het erfpachtrecht krijgen. Voorwaarde was dat u vrijwillig afstand zou doen van het erpachtrecht. U heeft in de brief d.d. 4 juni 2003 ook aangegeven hiertoe in beginsel bereid te zijn.
Helaas heeft de gemeente besloten af te zien van uw rol als betaald adviseur, hetgeen wij betreuren.
Los van dit laatste feit heb ik echter geconstateerd dat de in mijn brief van 23 juli 2002 beschreven overtredingen nog steeds voortduren. Aan deze situatie wil Staatsbosbeheer nu definitief een eind maken.
In overleg heeft u aangegeven in beginsel afstand te willen doen van het erfpachtrecht dit zou betekenen dat u het erfpachtrecht overdraagt aan Staatsbosbeheer.
Ik wil hieraan alleen meewerken onder de voorwaarde dat u de erfpachtszaak binnen een termijn van 3 maanden na dagtekening van deze brief geheel ontruimd en vrij van krakers aan Staatsbosbeheer oplevert.
Ik verzoek u mij binnen 4 weken na dagtekening van deze brief schriftelijk te verklaren of en met ingang van welke datum (uiterlijk 3 maanden na dagtekening van deze brief) u de erfpachtszaak vrij van krakers en roerende goederen kan opleveren aan Staatsbosbeheer.. Op diezelfde datum zal dan de notariële overdracht van het erfpachtrecht aan Staatsbosbeheer moeten plaatsvinden.
Indien ik binnen laatstgenoemde termijn niets van u verneem, zal ik u de erfpacht opzeggen. De kosten van ontruiming (tzt krakers) en eventuele schade zal ik op uw stichting verhalen.
1.11 Daarop gevoerde correspondentie tussen Staatsbosbeheer en de advocaat van de stichting heeft niet tot een oplossing geleid. Bij exploit van 28 mei 2004 heeft Staatsbosbeheer een brief van haar advocaat aan de stichting laten betekenen, waarin de erfpachtovereenkomst op grond van ernstige en voortdurende wanprestatie als bedoeld in artikel 5:87 lid 2 BW met inachtneming van de wettelijke opzegtermijn van minimaal één maand tegen 15 juli 2004 is opgezegd.
1.12 In opdracht van Staatsbosbeheer heeft J.M. Naus, register-taxateur en rentmeester te Leur, de waarde van het recht van erfpacht op 27 juli 2004 gewaardeerd op € 5.204,00.
Het geschil in conventie en in reconventie
2. De stichting vordert
1. te verklaren voor recht dat de erfpacht niet rechtsgeldig althans onrechtmatig c.q. in strijd met de redelijkheid en de billijkheid is opgezegd en derhalve niet zal eindigen,
2. Staatsbosbeheer te veroordelen om, binnen 24 uur na betekening van het ten deze te wijzen vonnis, de inschrijving van de opzegging van de erfpacht in de openbare registers door te halen op straffe van verbeurte aan de Stichting Fort Pannerden van een dwangsom van € 5.000,-- (vijfduizend Euro) per dag, voor iedere dag dat Staatsbosbeheer nalaat aan deze veroordeling te voldoen,
3. Staatsbosbeheer te veroordelen aan de Stichting Fort Pannerden te betalen een schadevergoeding op grond van het bepaalde in art. 6:162 BW welke gedaagde heeft geleden als gevolg van de niet-rechtsgeldige opzegging en in de inschrijving daarvan in de openbare registers en welke schade nader dient te worden opgemaakt bij staat en vereffend volgens de wet,
4. subsidiair: voor zover de rechtbank oordeelt dat de erfpacht wel rechtsgeldig is opgezegd althans niet onrechtmatig of in strijd met de redelijkheid en de billijkheid is Staatsbosbeheer te veroordelen om aan de Stichting Fort Pannerden te betalen de waarde van het erfpachtsrecht welke op grond van art. 5:87 lid 2 BW verschuldigd is en Staatsbosbeheer te veroordelen tot betaling van de vergoeding als bedoeld in art. 5:99 BW en in art. 14 lid 3 van de erfpachtsakte, althans op grond van de redelijkheid en de billijkheid, nader op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet,
5. primair en subsidiair: Staatsbosbeheer te veroordelen in de kosten van deze procedure.
De stichting grondt haar vordering op de vaststaande feiten. Zij meent dat de opzegging nietig, althans vernietigbaar, althans niet rechtsgeldig althans onrechtmatig, althans onredelijk en onbillijk is en daarom geen stand kan houden. Onder verwijzing naar artikel 766 (oud) BW stelt zij dat nog geen dertig jaar sinds de erfpacht zijn verstreken, zodat opzegging nog niet mogelijk is. Ook doet zij een beroep op het bepaalde in artikel 10 lid 2 onder b van de erfpachtsakte. De vervallenverklaring treedt eerst in werking één jaar na dagtekening van het uit te brengen exploit. Ten onrechte heeft Staatsbosbeheer de termijn van één jaar niet in acht genomen. Verder betwist zij in ernstige mate te zijn tekortgeschoten in de nakoming van de (andere) verplichtingen (dan de betaling van de canon) uit hoofde van de erfpachtsakte. Zij stelt zich op het standpunt dat de voortgang van het restauratie- en exploitatieproject is bemoeilijkt door handelen/nalaten van Staatsbosbeheer, hetgeen uiteindelijk mede heeft geleid tot het kraken van het Fort. Thans probeert Staatsbosbeheer in samenwerking met de gemeente de stichting buiten spel te zetten.
3. Staatsbosbeheer voert gemotiveerd verweer. In reconventie vordert zij de veroordeling van de stichting het in erfpacht uitgegeven perceel te ontruimen met machtiging van Staatsbosbeheer de ontruiming zelf ten uitvoer te doen leggen indien de stichting niet aan de veroordeling voldoet. Ook Staatsbosbeheer baseert zich op de vaststaande feiten.
Op haar beurt voert de stichting gemotiveerd verweer.
De beoordeling van het geschil
4. Op grond van artikel 166 Overgangswet nieuw Burgerlijk Wetboek blijft artikel 766 (oud) BW gelden voor een erfpacht die, zoals in dit geval, voor 1 januari 1992 is aangevangen. Dat neemt niet weg dat daarnaast met toepassing van het nieuwe recht zowel door de eigenaar als door de erfpachter op grond van artikel 5:87 BW kan worden opgezegd, hetgeen dan wel bij exploit moet gebeuren. Het bepaalde in artikel 5:87 BW waarop Staatsbosbeheer haar opzegging heeft gebaseerd heeft directe werking (MvA II, Parlementaire Geschiedenis OW, blz. 145). Opzegging op grond van die bepaling is dus mogelijk.
De stichting beroept zich op artikel 10 lid 2 onder b van de erfpachtsakte. Daarin is bedongen dat de vervallenverklaring van de erfpacht door de eigenaar eerst één jaar na de dagtekening van het ter zake uit te brengen exploit in werking treedt. De vervallenverklaring naar oud recht en de opzegging op grond van artikel 5:87 lid 2 BW vertonen een zodanige gelijkenis dat een redelijke uitleg van de aard en strekking van de bedongen termijn meebrengt dat deze overeenkomst ten voordele van de erfpachter kan worden ingeroepen bij een opzegging zoals hier nu aan de orde is. In zoverre is de opzegging door Staatsbosbeheer ongeldig.
Tijdens de comparitie is de mogelijkheid van omzetting van de gehanteerde opzegtermijn aan de orde geweest. Staatsbosbeheer heeft zich desgevraagd op conversie beroepen. De stichting heeft daartegen op zichzelf niets ingebracht. Nu conversie niet in het nadeel van de stichting werkt en dus jegens haar niet onredelijk is, is deze mogelijk. Op grond hiervan wordt de opzegging van 28 mei 2004 opgevat als te zijn gedaan tegen 29 mei 2005.
5. In geschil is of de stichting in ernstige mate is tekortgeschoten in de nakoming van haar andere verplichtingen dan het betalen van de canon. De vraag of dat het geval is moet bevestigend worden beantwoord. Uit de tussen de partijen vaststaande feiten volgt dat door liquiditeitsproblemen de restauratiewerkzaamheden in 1994 zijn stil komen te liggen en dat er geen concrete vooruitzichten bestaan dat deze onder verantwoordelijkheid van de stichting kunnen worden hervat. Dat rechtvaardigt het aan te nemen dat de stichting haar doelstelling tot restauratie van het Fort te komen niet meer zal kunnen realiseren. Daarmee staat vast dat de stichting niet bij machte is het Fort te gebruiken zoals omschreven in artikel 1 van de erfpachtsovereenkomst, hetgeen op zichzelf beschouwd de opzegging ervan reeds rechtvaardigt. Van strijd met de redelijkheid en billijkheid is dan ook geen sprake, zeker niet nu onweersproken is gebleven dat de conditie van het Fort verder achteruit gaat en dat herstel geboden is. Feiten en omstandigheden waaruit volgt dat de opstelling van Staatsbosbeheer de verwezenlijking van de restauratieplannen in de weg heeft gestaan zijn niet gebleken. De door de stichting in de inleidende dagvaarding opgesomde verwijten doen aan het eigen falen van de stichting niet af. Dat het Fort geruime tijd na de staking van de restauratie in de loop van 2000 is gekraakt en dat Staatsbosbeheer daartegen niet is opgetreden, doet dat in elk geval niet. Het is te begrijpen dat Staatsbosbeheer slechts in het kader van een afspraak over de beëindiging van de erfpacht samen met de stichting tegen de krakers zou willen optreden. Dat er krakers in het Fort huizen komt voor rekening en risico van de stichting. De overige door Staatsbosbeheer gestelde schendingen van de erfpachtsovereenkomst kunnen onbesproken blijven. Aan de stichting kan worden toegegeven dat valt te betreuren dat zij haar kennis en deskundigheid niet meer productief zal kunnen maken, maar voor een beslissing over het voortduren van de erfpacht legt dat geen gewicht in de schaal.
6. Staatsbosbeheer heeft de waarde van de erfpacht laten berekenen op € 5.204,--. Dit bedrag is niet door de stichting weersproken, zodat van de juistheid kan worden uitgegaan. Staatsbosbeheer zal tot de betaling daarvan worden veroordeeld.
De vordering op de voet van artikel 5: 99 BW tot vergoeding van de waarde van de nog aanwezige gebouwen, werken en beplantingen, die door de stichting zijn aangebracht of van Staatsbosbeheer zijn overgenomen, stuit af op artikel 170 van de Overgangswet, dat artikel 5: 99 BW buiten toepassing verklaart voor een erfpacht die al bestond op 1 januari 1992. Terecht wijst Staatsbosbeheer er op dat een vergoedingsplicht evenmin voortvloeit uit artikel 14 lid 3 van de erfpachtsovereenkomst, nu het daar kennelijk gaat om onverplicht aangebrachte werken. Daarvan is hier onvoldoende gebleken.
7. Het voorgaande leidt tot de ontzegging van de primaire vorderingen van de stichting in conventie en de gedeeltelijke toewijzing van de subsidiaire vordering. Met inachtneming van de opzegtermijn zoals deze is geconverteerd is de vordering van Staatsbosbeheer in reconventie tot ontruiming toewijsbaar. De stichting is in conventie en reconventie de overwegend in het ongelijk gestelde partij. Zij zal daarom de kosten van de beide procedures moeten dragen.
De beslissing
de rechtbank,
in conventie
ontzegt aan de stichting haar primaire vorderingen,
veroordeelt Staatsbosbeheer tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de stichting te betalen de waarde van het erfpachtsrecht ad € 5.204,-- (vijfduizendtweehonderdvier euro),
ontzegt de subsidiaire vorderingen voor het overige,
veroordeelt de stichting in de kosten van de procedure, tot op heden aan de zijde van Staatsbosbeheer bepaald op € 1.145,--, waarvan
€ 241,-- wegens verschotten en € 904,-- voor salaris,
verklaart de veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad,
in reconventie
veroordeelt de stichting het perceel aan de Waaldijk 1 te Doornenburg, kadastraal bekend gemeente Doornenburg, sectie B, nummer 1141, zijnde een gedeelte van het fortcomplex plaatselijk bekend als Fort Pannerden, met de zich daarop bevindende opstallen, binnen veertien dagen na de betekening van dit vonnis, maar niet vóór 29 mei 2005, te ontruimen en ontruimd te houden met al het hare en de haren, met machtiging voor Staatsbosbeheer om dit vonnis, na betekening, ten uitvoer te doen leggen met behulp van de sterke arm indien de stichting aan deze veroordeling niet voldoet,
veroordeelt de stichting in de kosten van deze procedure, tot op heden aan de zijde van Staatsbosbeheer bepaald op € 452,-- wegens salaris, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover met ingang van veertien dagen na heden,
verklaart de veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad.
Dit vonnis is gewezen door mr. D. van Driel van Wageningen en uitgesproken in het openbaar op 13 april 2005.
de griffier de rechter