Uitspraak
RECHTBANK ASSEN
Sector Civiel
Zaaknummer 81627-2010
Beschikking d.d. 30 augustus 2010
Voorlopige machtiging
Beschikking van de tweede enkelvoudige kamer
Ontstaan en loop van het geding
Op 24 augustus 2010 is ter griffie van de rechtbank ingekomen een verzoekschrift van de officier van justitie te Assen dat betrekking heeft op:
[betrokkene],
geboren op [geboortedatum],
wonende te [adres] (betrokkene).
De officier van justitie verzoekt de rechtbank te beslissen dat een voorlopige machtiging wordt verleend tot opneming en verblijf van betrokkene in een psychogeriatrisch verpleeghuis voor de duur van 6 maanden.
De rechtbank heeft last gegeven tot toevoeging van een advocaat aan betrokkene. Het verzoekschrift en de bijlagen zijn in afschrift aan die persoon gezonden.
De rechtbank heeft betrokkene en diens advocaat mr. K.B. Brouwer-Porte ter terechtzitting van 30 augustus 2010 gehoord over het verzoek. Betrokkene heeft toen onder meer verteld dat hij niet opgenomen wil worden. Het gaat thuis met ups en downs maar een opname is volgens hem niet nodig. Hij heeft bezwaar geuit tegen opname en verblijf in een psychogeriatrisch verpleeghuis.
De rechtbank heeft zich, alvorens te beslissen op het verzoek, nog doen voorlichten door
T. Ehling, psychiater.
Deze heeft verklaard dat betrokkene in 1999 een ernstige beroerte heeft gehad en dat er daardoor een gedragsverandering bij betrokkene is ontstaan, nl. een stoornis in de impulsbeheersing. Deze stoornis is constant aanwezig en is aan te merken als een stoornis der geestvermogens die het leven van de partner van betrokkene ondraaglijk maakt. Betrokkene heeft primair een neurologische aandoening aan de rechterhersenhelft. De mishandelingen van zijn partner, voornamelijk bestaande uit het slaan, al dan niet met wandelstok, kan betrokkene zich achteraf niet meer herinneren. Daarnaast is bij betrokkene sprake van een post-CVA met psychiatrische gevolgen o.a. bestaande uit een forse achterdocht. Het beeld dat betrokkene laat zien is irreversable, er is geen zicht op verbetering en voor de partner van betrokkene is de mentale maar ook fysieke grens bereikt. Een opname in een psychogeriatrisch verpleeghuis lijkt onafwendbaar.
Ter zitting is eveneens aanwezig mw. E. Bokxem, sociaal psychiatrisch verpleegkundige van de GGZ. Ook is er zitting aanwezig de partner van betrokkene.
Zij heeft verklaard dat het met haar zelf ook niet goed gaat en dat ze de zorg voor haar partner niet langer op zich kan nemen. Mevrouw, zelf 84 jaar oud, verklaart dat ze last heeft van hartritmestoornissen, dat haar lichaam op is en ze niet langer tegen de geestelijke en lichamelijke mishandelingen van haar partner is opgewassen. Zij heeft de rechtbank een paart treffende voorbeelden geschetst van de omstandigheden waaronder zij momenteel leeft.
Van het horen door en de voorlichting aan de rechtbank is proces-verbaal opgemaakt door de griffier.
Overwegingen
Artikel 3 wet BOPZ zegt het volgende. In afwijking van het bepaalde in artikel 2, derde lid, onder a, is voor opneming en verblijf van een persoon in een zwakzinnigeninrichting of verpleeginrichting de in artikel 2 bedoelde machtiging vereist, indien betrokkene blijk geeft van verzet tegen opneming of verblijf.
Artikel 2, eerste lid, van de Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (Wet Bopz) bepaalt -voor zover hier van belang- dat de rechter op verzoek van de officier van justitie een voorlopige machtiging kan verlenen om iemand die gestoord is in zijn geestvermogens, in een psychiatrisch ziekenhuis te doen opnemen en verblijven, als er naar het oordeel van de rechter sprake is van:
a. een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens die betrokkene gevaar doet veroorzaken, en
b. het gevaar niet door tussenkomst van personen of instellingen buiten het psychiatrisch ziekenhuis kan worden afgewend, en
c. de betrokkene geen blijk geeft van de nodige bereidheid tot vrijwillig verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis.
Hierbij wordt onder gevaar verstaan:
1°. gevaar voor betrokkene zelf, onder meer:
a. dat betrokkene maatschappelijk te gronde gaat; of
b. dat betrokkene met hinderlijk gedrag agressie van anderen zal oproepen.
2°. gevaar voor een of meer anderen, onder meer:
a. dat betrokkene een ander van het leven zal beroven of hem ernstig lichamelijk letsel zal toebrengen; of
b. voor de psychische gezondheid van een ander.
De rechtbank heeft op grond van de overgelegde stukken en gehoord de standpunten en mededelingen ter zitting geen reden om de inhoud van de geneeskundige verklaring onjuist te achten of daaraan te twijfelen.
Uit die inhoud leidt de rechtbank af dat betrokkene lijdt aan een ziekelijke stoornis van de geestvermogens, die betrokkene gevaar doet veroorzaken voor betrokkene zelf en/of voor één of meer anderen.
Betrokkene heeft in 1999 een ernstige beroerte gehad waardoor er een gedragsverandering bij betrokkene is ontstaan, nl. een stoornis in de impulsbeheersing. Deze stoornis is constant aanwezig en is aan te merken als een stoornis der geestvermogens die het leven van de partner van betrokkene ondraaglijk maakt. Betrokkene heeft primair een neurologische aandoening aan de rechterhersenhelft. Dat heeft als gevolg dat hij zich niet meer kan inleven in een ander. De empathie is weg, waardoor betrokkene achteraf ook geen spijt heeft van zijn handelen. De mishandelingen van zijn partner, voornamelijk bestaande uit het slaan, al dan niet met wandelstok, alsook de verbale mishandeling (obsceen taalgebruik) kan betrokkene zich achteraf niet meer herinneren. Betrokkene heeft een volledig gebrek aan inlevingsvermogen en spijt. Als mevrouw vertelt over de fysieke en psychische mishandeling die zij ervaart, doet hem dat niets. Daarnaast is bij betrokkene sprake van een post-CVA met psychiatrische gevolgen o.a. bestaande uit een forse achterdocht. Dat maakt hem nog sneller agressief tegen de partner die hem verzorgd. Zij gaat er niet alleen psychisch aan onderdoor, maar loopt ook daadwerkelijk risico op ernstig lichamelijk letsel.
Daarnaast heeft betrokkene ook lichamelijke klachten en is eigenlijk aangewezen op 24-uurszorg.
Verder leidt de rechtbank uit de geneeskundige verklaring alsmede het verhandelde ter zitting af dat het gevaar niet door tussenkomst van personen of instellingen buiten een psychogeriatrisch verpleeghuis kan worden afgewend.
Ter zitting is gebleken dat betrokkene zich verzet tegen opname en verblijf in een psychogeriatrisch verpleeghuis.
Tezamen leidt dit er toe dat het verzoek wordt toegewezen voor de duur van een half jaar.
Nu februari in 2011 niet meer dan 28 dagen telt, zal de einddatum 2 maart 2011 worden opgenomen.
Daarbij geldt dat die geldigheidsduur wordt verlengd ingevolge en naar de duur die artikel 48 Wet Bopz toestaat, indien de officier van justitie voor de afloop van voornoemd half jaar bij de rechtbank een verzoek indient tot het verlenen van een aansluitende rechterlijke machtiging.
Beslissing
De rechtbank:
wijst het verzoek toe, met dien verstande dat de voorlopige machtiging heden ingaat en voortduurt tot en met 2 maart 2011.
Gegeven op 30 augustus 2010
de griffier, de rechter,
A.G. Kiewiet-de Klerk mr. T.M.L. Veen
Tegen deze beschikking staat beroep in cassatie open met inachtneming en volgens de regels van de artikelen 426, 426a en 426b van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.
Verzonden op:
Afschrift aan:
(x) betrokkene
(x) advocaat
(x) inspectie
(x) officier van justitie