ECLI:NL:RBDHA:2015:3845

• Datum uitspraak: 2 april 2015
• Publicatiedatum: 7 april 2015
• Zaaknummer: 3599607 RL EXPL 14-34399
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: W. ten Cate
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Aansprakelijkheid van de Staat voor letsel door val in parkeergarage

In deze zaak gaat het om de aansprakelijkheid van de Staat der Nederlanden voor letsel dat eiseres heeft opgelopen na een val in de ondergrondse parkeergarage Pleingarage in Den Haag. Eiseres, die op 9 maart 2012 de parkeergarage betrad, struikelde over een zwart geschilderde verhoging en liep daarbij een gebroken bovenarm op. Eiseres heeft de Staat aansprakelijk gesteld op grond van onrechtmatige daad, zoals vastgelegd in artikel 6:162 BW, en op basis van artikel 6:174 BW, dat betrekking heeft op de aansprakelijkheid voor gebrekkige opstal.

De kantonrechter heeft de feiten vastgesteld, waarbij werd opgemerkt dat de Staat eigenaar is van de parkeergarage en dat het Rijksvastgoedbedrijf (RVB) verantwoordelijk is voor het beheer. Eiseres stelde dat de verlichting in de parkeergarage onvoldoende was, waardoor zij het obstakel niet goed kon zien. De Staat heeft echter betwist dat er sprake was van een onrechtmatige situatie en heeft aangevoerd dat de verlichting op de betreffende dag niet defect was.

De kantonrechter oordeelde dat eiseres niet voldoende bewijs had geleverd voor haar stelling dat de Staat onrechtmatig had gehandeld. De rechter merkte op dat het een bekend fenomeen is dat de lichtintensiteit in een parkeergarage anders is dan buiten, en dat eiseres zich bewust had moeten zijn van het hoogteverschil. De vorderingen van eiseres werden afgewezen, en zij werd veroordeeld in de kosten van de procedure.

Uitspraak

Rechtbank den haag

Team kanton Den Haag

WtC

Rolnr.: 3599607 RL EXPL 14-34399

2 april 2015

[jw.sys.1.rolnummer]

Vonnis in de zaak van:

[eiseres],

wonende te [woonplaats],

eisende partij,

gemachtigde: mr. P.H.J. Körver,

tegen

DE STAAT DER NEDERLANDEN

(Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, het Rijksvastgoedbedrijf),

zetelende te Den Haag,

gedaagde partij,

gemachtigde: mr. M.C.J. van der Werf-Vos.

Partijen worden ook wel aangeduid als “[eiseres]” en “RVB”.

Procedure:

De kantonrechter heeft kennis genomen van:

• de dagvaarding van 7 november 2014 met producties;
• de conclusie van antwoord met producties;
• het verhandelde ter comparitie van partijen d.d. 6 maart 2015, waarvan de aantekeningen van de griffier zich in het dossier bevinden.

1. De feiten

Tussen partijen staat als enerzijds gesteld en anderzijds erkend dan wel niet of niet voldoende gemotiveerd weersproken, mede op grond van de in zoverre niet betwiste inhoud van de overgelegde producties, voor zover in deze van belang, het navolgende vast.

De Staat is eigenaar van de ondergrondse parkeergelegenheid Pleingarage aan het adres Plein 25 te Den Haag (hierna te noemen: de parkeergarage). RVB beheert de vastgoedportefeuille van de Staat.

De parkeergarage is door RVB in beheer gegeven aan Q-Park Beheer B.V., die krachtens een daartoe gesloten overeenkomst het dagelijks beheer (met bijkomende werkzaamheden) van de parkeergarage verzorgt.

In de parkeergarage zijn ten behoeve van zich aldaar bevindende voetgangers verhogingen aanwezig, mede opdat de voetgangers rond de betonnen kolommen niet te hoeven lopen over het lager gelegen rijgedeelte ten behoeve van autoverkeer. Het rijgedeelte voor auto’s is van grijs beton, terwijl de verhogingen zwart van kleur is. Er bevinden zich in de parkeergarage ook zebrapaden ten behoeve van de voetgangers.

Op 9 maart 2012 is [eiseres] samen met een vriendin in de auto van die vriendin naar de parkeergarage gegaan. Na stalling van de auto hebben [eiseres] en de vriendin de parkeergarage verlaten. Omstreeks 14.45 uur zijn [eiseres] en de vriendin teruggekeerd naar de parkeergarage.

[eiseres] is de parkeergarage binnengegaan vanuit het trappenhuis en is lopende naar de auto gestruikeld over de zwart geschilderde verhoging, hiervoor genoemd sub c. Bij de val heeft [eiseres] letsel - een gebroken bovenarm - opgelopen.

[eiseres] heeft RVB aansprakelijk gesteld voor de door haar geleden materiële en immateriële schade.

2. De vordering

[eiseres] heeft gevorderd overeenkomstig de dagvaarding.

[eiseres] legt aan haar vorderingen voormelde vaststaande feiten ten grondslag alsmede de navolgende – voor zover van belang en zakelijk weergegeven – stellingen. Komende vanuit het felverlichte trappenhuis betrad [eiseres] de schaars verlichte parkeergarage. Daardoor kon zij het obstakel niet goed zien en is zij gestruikeld en ten val gekomen. Zij heeft daarbij letsel opgelopen.

RVB heeft in de parkeergarage een gevaarlijke situatie gecreëerd en handelde daardoor onrechtmatig jegens [eiseres]. Op grond van onrechtmatig handelen dient RVB de materiële alsook de immateriële schade van [eiseres] te vergoeden.

Nu RVB weigerde om de schade te vergoeden heeft RVB [eiseres] genoopt tot het maken van buitengerechtelijke kosten ad € 1.000,00. Dat bedrag dient vergoed te worden.

3. Het verweer

RVB voert verweer en concludeert [eiseres] in haar vordering niet ontvankelijk te verklaren, dan wel deze af te wijzen, zulks met veroordeling van [eiseres] in de kosten van het geding, te vermeerderen met de wettelijk rente indien niet voldaan binnen veertien dagen na dit vonnis.

Indien een der verweren aan de orde komt, zal zulks in het navolgende behandeld worden.

4. De beoordeling

In de eerste plaats dient te worden opgemerkt dat het te betreuren is dat [eiseres] in de parkeergarage zo onfortuinlijk ten val kwam dat zij daardoor letsel opliep.

Echter, de vraag is of RVB gehouden is die schade van [eiseres] te vergoeden. In ons rechtssysteem is immers het uitgangspunt dat eenieder zijn eigen schade draagt, tenzij er (wettelijke) gronden zijn om een derde met die schade te belasten. De gelaedeerde zal de aanwezigheid van die gronden dienen te stellen en bij betwisting dienen te bewijzen.

In casu heeft [eiseres] ter onderbouwing van haar claim feitelijk slechts gesteld dat er een groot verschil in lichtintensiteit was tussen het trappenhuis en de parkeergarage, waardoor [eiseres] het obstakel niet zag. Deze stelling is zijdens [eiseres] niet nader onderbouwd. Er is niet gesteld dat er voor parkeergarages normen bestaan waar de verlichting aan moet voldoen en evenmin is gesteld dat de parkeergarage in casu niet aan die normen voldeed. Ook is niet gesteld dat de verlichting op de betreffende dag defect was, waarbij opmerking verdient dat RVB onbestreden stelde dat blijkens de administratie die wordt bijgehouden van defecten, de verlichting op de betreffende dag niet defect was.

In het algemeen kan gezegd worden dat het een bekend verschijnsel is dat wanneer men van buiten komende een ondergrondse parkeergarage betreedt, de lichtintensiteit in die garage minder zal zijn dan buiten, althans zo worden ervaren. Het is dan zaak om even te wennen aan de omstandigheden in die nieuwe situatie, althans om de nodige voorzichtigheid te betrachten.

Blijkens de bij de stukken gevoegde foto’s - óók de foto’s die [eiseres] zelf overlegde - is er een duidelijk verschil in kleur aangebracht tussen de verhoging voor voetgangers rond de kolommen en het rijgedeelte. Dat verschil moet [eiseres] bij terugkomst in de parkeergarage hebben kunnen waarnemen, terwijl zij bovendien eerder die dag bij het verlaten van de parkeergarage dat verschil óók moet hebben gezien. Terugkerende had [eiseres] derhalve bedacht moeten zijn op het hoogteverschil.

Het verwijt van [eiseres] dat RVB een gevaarlijke situatie in het leven heeft geroepen slaagt niet. Zoals ter zitting door de gemachtigde werd aangegeven is de vordering gebaseerd op artikel 6:162 BW. Er is in casu echter geen sprake van een doen of nalaten door RVB dat als onrechtmatig jegens [eiseres] kan worden aangemerkt. Voorzoveel nodig ambtshalve heeft de kantonrechter bezien of het bepaalde in artikel 6:174 BW hier wellicht een grondslag zou kunnen vormen, maar de door [eiseres] gestelde feiten geven geen, althans onvoldoende houvast om te kunnen aannemen dat de opstal - de parkeergarage - niet voldeed aan de eisen die men daaraan onder de geven omstandigheden mocht stellen.

Op grond van het voorgaande zijn de vorderingen van [eiseres] niet toewijsbaar. Bij deze uitslag zal [eiseres] in de kosten veroordeeld dienen te worden.

5. De beslissing

De kantonrechter:

Wijst de vorderingen van [eiseres] af;

Veroordeelt [eiseres] in de kosten van de procedure, tot de dag van de uitspraak aan de zijde van RVB begroot op € 250,00 aan salaris voor de gemachtigde, de (na)kosten te vermeerderen met de wettelijke rente indien en voorzover niet voldaan binnen veertien dagen na betekening van dit vonnis;

Verklaart dit vonnis ten aanzien van de kosten uitvoerbaar bij voorraad;

Wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. W. ten Cate, kantonrechter, en uitgesproken ter openbare terechtzitting d.d. 2 april 2015, in tegenwoordigheid van de griffier.