ECLI:NL:RBDHA:2018:10655

• Datum uitspraak: 9 augustus 2018
• Publicatiedatum: 5 september 2018
• Zaaknummer: NL18.13195
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Mondelinge uitspraak
• Rechters: B.F.Th. de Roos
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verweigerde asielaanvraag op basis van Dublinverordening en psychische problematiek

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 9 augustus 2018 uitspraak gedaan in een beroep tegen een besluit van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid. Eiser had een aanvraag ingediend voor een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd, maar deze aanvraag werd niet in behandeling genomen omdat Duitsland verantwoordelijk was voor de behandeling van de aanvraag. Eiser heeft tegen dit besluit beroep ingesteld, maar is niet verschenen op de zitting. De staatssecretaris werd vertegenwoordigd door zijn gemachtigde.

De rechtbank heeft in haar overwegingen vastgesteld dat eiser niet heeft bestreden dat Duitsland verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn asielaanvraag, aangezien hij eerder in dat land asiel heeft aangevraagd. Eiser voerde aan dat de overdracht aan Duitsland in zijn geval onevenredige hardheid met zich meebracht, en dat hij bij overdracht zelfmoord zou plegen. Hij stelde dat de staatssecretaris nader onderzoek had moeten verrichten naar zijn psychische gesteldheid.

De rechtbank oordeelde echter dat eiser zijn gestelde psychische problemen niet had onderbouwd en dat de staatssecretaris niet verplicht was om nader onderzoek te verrichten. De rechtbank concludeerde dat de door eiser aangevoerde feiten en omstandigheden niet zodanig bijzonder waren dat toepassing van de humanitaire clausule gerechtvaardigd was. Uiteindelijk verklaarde de rechtbank het beroep ongegrond en gaf geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak werd openbaar gemaakt en er werd gewezen op de mogelijkheid tot hoger beroep bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummer: NL18.13195

proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam] , eiser

(gemachtigde: mr. Z.M. Alaca),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. E. van Hoof).

Procesverloop

Bij besluit van 12 juli 2018 (het bestreden besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiser tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd niet in behandeling genomen omdat Duitsland verantwoordelijk is voor de behandeling van de aanvraag.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Het onderzoek ter zitting heeft, tezamen met de behandeling van de zaak NL18.13196, plaatsgevonden op 9 augustus 2018. Eiser is, met voorafgaand bericht, niet verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.

Na afloop van de behandeling van de zaak ter zitting heeft de rechtbank onmiddellijk ter zitting uitspraak gedaan.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Overwegingen

1. Eiser heeft in beroep niet bestreden dat Duitsland verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag omdat eiser eerder in dat land asiel heeft aangevraagd ^[1] .

2. Eisers beroepsgronden komen erop neer dat verweerder de verantwoordelijkheid voor de behandeling van de aanvraag aan zich had moeten trekken. Eiser voert aan dat overdracht aan Duitsland in zijn geval van een onevenredige hardheid getuigt. Hij voert in beroep aan dat hij bij overdracht zelfmoord zal plegen. Verweerder had volgens hem nader onderzoek moeten verrichten, door bijvoorbeeld het houden van een aanvullend gehoor, of door het inschakelen van het Bureau Medische Advisering.

3. Vooropgesteld wordt dat eiser zijn gestelde psychische of medische problemen niet heeft onderbouwd. Evenmin is de gestelde voorgeschiedenis, dat eiser al in Duitsland een zelfmoordpoging heeft gedaan en dat hij meer dan acht jaar een zwervend bestaan heeft geleid, met enig stuk onderbouwd.

4. Anders dan eiser heeft betoogd, ligt het daarom niet op de weg van verweerder om nader onderzoek te verrichten naar de geestelijke of lichamelijke gesteldheid van eiser.

5. Verweerder heeft de door eiser gestelde feiten en omstandigheden niet zodanig bijzonder hoeven achten dat toepassing van de humanitaire clausule aangewezen was. Verweerder heeft geen toepassing hoeven geven aan artikel 17 van de Dublinverordening.

6. Het beroep is ongegrond.

7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

De beslissing is in het openbaar uitgesproken door mr. B.F.Th. de Roos, rechter, in aanwezigheid van mr. J.A.B. Koens, griffier, op 9 augustus 2018.

Dit proces-verbaal is digitaal ondertekend en bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking van dit proces-verbaal. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening.

Voetnoten

1. Artikel 18 van de Verordening (EU) nr. 604/2013 (Dublinverordening)