ECLI:NL:RBDHA:2021:12605

• Datum uitspraak: 18 oktober 2021
• Publicatiedatum: 17 november 2021
• Zaaknummer: NL21.15050
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: M.D. Gunster
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing asielaanvraag op grond van veilig land van herkomst en bescherming tegen FGM

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 18 oktober 2021 uitspraak gedaan in een asielzaak van een Ghanese vrouw, eiseres, die een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd had aangevraagd. De aanvraag werd door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid afgewezen, omdat deze als kennelijk ongegrond werd beschouwd. Eiseres had aangevoerd dat zij gevaar liep op vrouwenbesnijdenis (FGM) en dat haar oom haar wilde uithuwelijken. De rechtbank heeft de zaak behandeld, maar eiseres en haar gemachtigde waren niet verschenen. De rechtbank heeft overwogen dat Ghana in het algemeen als een veilig land van herkomst wordt beschouwd, maar dat de specifieke situatie van eiseres moest worden beoordeeld. Eiseres voerde aan dat er onvoldoende bescherming was tegen FGM in Ghana, vooral voor vrouwen onder de achttien jaar. De rechtbank concludeerde echter dat eiseres niet aannemelijk had gemaakt dat zij persoonlijk gevaar liep bij terugkeer naar Ghana. De rechtbank oordeelde dat de staatssecretaris op goede gronden had geconcludeerd dat Ghana voor eiseres een veilig land van herkomst is, en dat er geen reden was om aan te nemen dat de Ghanese autoriteiten geen bescherming konden bieden. Het beroep van eiseres werd ongegrond verklaard, en er werd geen proceskostenveroordeling opgelegd.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Bestuursrecht

zaaknummer: NL21.15050

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[eiseres] , eiseres, V-nummer: [V-nummer]

(gemachtigde: mr. B.J.P.M. Ficq),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. F. Özcan-Saglik).

ProcesverloopBij besluit van 17 september 2021 (het bestreden besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiseres tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd in de algemene procedure afgewezen als kennelijk ongegrond.

Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

De rechtbank heeft het beroep, tezamen met de zaak NL21.15051, op 11 oktober 2021 op zitting behandeld. Eiseres en haar gemachtigde zijn, met bericht van verhindering, niet verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.

Overwegingen

Waar gaat deze zaak over?

1. Eiseres is geboren op [geboortedag] 2003 en heeft de Ghanese nationaliteit. Zij heeft aan haar asielaanvraag ten grondslag gelegd dat haar oom haar wilde uithuwelijken en laten besnijden. Daarom is zij met haar moeder gevlucht.

2. Verweerder heeft de asielaanvraag van eiseres afgewezen omdat Ghana voor haar een veilig land van herkomst is.

Waarom is eiseres het niet een met het bestreden besluit?

3. Eiseres voert aan dat uit landeninformatie blijkt dat vrouwenbesnijdenis (FGM) bij vrouwen onder de achttien jaar in bepaalde regio’s in Ghana nog veelvuldig voorkomt. Daaruit blijkt dat de Ghanese autoriteiten onvoldoende bescherming bieden tegen FGM. Dat eiseres net achttien is geworden mag niet de doorslaggevende reden zijn dat zij geen gevaar loopt besneden te worden. Verweerder heeft in strijd met artikel 7 van de Kwalificatierichtlijn ^[1] nagelaten te toetsen of de bescherming door de Ghanese autoriteiten effectief is.

Wat is het oordeel van de rechtbank?

4. Niet in geschil is dat Ghana in zijn algemeenheid als veilig land van herkomst kan worden beschouwd. Het geschil spitst zich toe tot de vraag of Ghana ook voor eiseres als veilig land van herkomst kan worden beschouwd.

5. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder op goede gronden geconcludeerd dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat Ghana voor haar geen veilig land van herkomst is. Daarbij heeft verweerder van belang mogen achten dat uit het landenrapport van de US Department of State blijkt dat FGM in Ghana wettelijk verboden is en zelden wordt toegepast bij volwassen vrouwen. ^[2] Dat daaruit ook blijkt dat in de Noordoostelijke regio van Ghana meer dan 25 procent van de vrouwen onder de achttien jaar besneden wordt, betekent niet dat eiseres daarmee aannemelijk heeft gemaakt dat juist zij bij terugkeer onderworpen zal worden aan FGM. Daarbij heeft verweerder belang mogen hechten aan het feit dat eiseres inmiddels achttien jaar en dus volwassen is. Daarnaast is niet gebleken dat zij uit de Noordoostelijke regio van Ghana komt. De stelling dat er in Ghana geen effectieve bescherming is tegen FGM omdat in bepaalde delen meer dan 25 procent van de meisjes besneden worden, slaagt om dezelfde redenen evenmin. Daarnaast heeft eiseres niet onderbouwd dat de autoriteiten geen bescherming kunnen en/of willen bieden tegen FGM. Zij heeft verklaard dat zij en haar moeder niet naar de politie zijn gegaan naar aanleiding van de dreiging van het gedwongen huwelijk en besnijdenis. Van eiseres mag verwacht worden dat zij inspanningen verricht om bescherming van de lokale autoriteiten in te roepen. Eiseres heeft niet onderbouwd dat zij zich niet tot de autoriteiten kan wenden omdat dit bij voorbaat kansloos moet worden geacht.

Conclusie

6. Eiseres komt niet in aanmerking voor toelating op grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en onder a of b, van de Vreemdelingenwet 2000.

7. Het beroep is ongegrond.

8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.D. Gunster, rechter, in aanwezigheid van
mr.F.E.J. Valk, griffier.

De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.

Voetnoten

1. Richtlijn 2011/95/EU.

2. US Department of State, Country Report on Human Rights Practices 2020: Ghana, p. 16.