Uitspraak
Rechtbank DEN HAAG
Team belastingrecht
zaaknummer: SGR 20/5776
proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van 12 juli 2021 in de zaak tussen
[eiser] , wonende te [woonplaats] , eiser(gemachtigde: mr. H. Tahiri el Osruti),
en
de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.
De bestreden uitspraak op bezwaar
De uitspraak van verweerder van 30 juli 2020 op het bezwaar van eiser tegen de hierna vermelde informatiebeschikking.
Zitting
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 28 juni 2021.
Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde en [A] . Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. [B] en [C] .
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Overwegingen
1. Eiser exploiteert samen met [D] (de firmanten) een detailhandel in groente en fruit in de vorm van een vennootschap onder firma (de vof). De firmanten maken ten behoeve van het verkoopproces gebruik van een Avery Berkel weeg- en afrekensysteem (de kassa). Inkopen worden na inventarisatie ad hoc gedaan bij veelal vaste leveranciers op (in de meeste gevallen) rekening. Contante betalingen vinden incidenteel plaats en worden, net als de contante uitgaven, verwerkt in een kasboek. De inkoopprijzen fluctueren wekelijks en soms ook dagelijks. Gelet daarop worden de verkoopprijzen dagelijks door de firmanten bepaald. Er vindt geen registratie plaats van de voorraad en van de weggegooide producten.
2. Op 16 juli 2018 heeft verweerder bij de vof een onderzoek ingesteld naar de aanvaardbaarheid van de aangiften omzetbelasting over de tijdvakken 1 januari 2014 tot en met 31 december 2016. In het (concept) rapport van het boekenonderzoek is tevens een beoordeling van het bedrijfsresultaat opgenomen, dat het uitgangspunt vormt voor de fiscale winstberekening ten aanzien van de aangiften IB/PVV van eiser. Verweerder heeft naar aanleiding van zijn voorlopige conclusies uit het boekenonderzoek een informatiebeschikking met betrekking tot de IB/PVV over het tijdvak 1 januari 2014 tot en met 31 december 2016 (de informatiebeschikking) aan eiser gegeven.
3. In geschil is over verweerder terecht de informatiebeschikking heeft gegeven.
4. Op grond van artikel 52, eerste en tweede lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR), zijn natuurlijke personen die een bedrijf of zelfstandig een beroep uitoefenen administratieplichtig en gehouden van hun vermogenstoestand en van alles betreffende hun bedrijf naar de eisen van dat bedrijf een administratie te voeren en de daartoe behorende boeken, bescheiden en andere gegevensdragers op zodanige wijze te bewaren, dat te allen tijde hun rechten en verplichtingen alsmede de voor de heffing van belasting overige van belang zijnde gegevens hieruit duidelijk blijken. Op grond van het vierde lid van dit artikel zijn administratieplichtigen verplicht de eerder genoemde gegevensdragers gedurende zeven jaren te bewaren. Op grond van het vijfde lid kunnen de op een gegevensdrager aangebrachte gegevens worden overgebracht en bewaard op een andere gegevensdrager als dit geschiedt met juiste en volledige weergave van de gegevens en deze gegevens gedurende de volledige bewaartijd beschikbaar zijn en binnen redelijke tijd leesbaar kunnen worden gemaakt. Op grond van het zesde lid dient de administratie zodanig te zijn ingericht en te worden gevoerd en dienen de gegevensdragers zodanig te worden bewaard, dat controle daarvan door de inspecteur binnen een redelijke termijn mogelijk is.
5. Wordt met betrekking tot een op te leggen belastingaanslag of een te geven beschikking niet of niet volledig voldaan aan de verplichtingen ingevolge artikel 52 AWR, dan kan de inspecteur dit vaststellen bij voor bezwaar vatbare beschikking (informatiebeschikking). In een informatiebeschikking wijst de inspecteur op artikel 25, derde lid, AWR, waar is bepaald dat een bezwaar, dat is gericht tegen een belastingaanslag of fiscale beschikking met betrekking tot welke de vereiste aangifte niet is gedaan of sprake is van een onherroepelijk geworden informatiebeschikking, wordt afgewezen, tenzij blijkt dat en in hoeverre de belastingaanslag of de beschikking onjuist is (de zogenoemde omkering en verzwaring van de bewijslast). [1]
6. In een geval als het onderhavige dienen in een geautomatiseerd kassasysteem ingevoerde detailgegevens ingevolge artikel 52, lid 1, AWR te worden bewaard indien deze gegevens voor de heffing van belasting van belang zijn. Dergelijke detailgegevens vallen in beginsel onder de in artikel 52, lid 1, AWR opgenomen bewaarplicht, omdat met behulp van deze gegevens de volledigheid van de verantwoording van de omzet in geld kan worden geverifieerd aan de hand van een op goederenniveau te leggen verband tussen de (totale) inkoop en de (totale) verkoop, en die gegevens aldus voor de heffing van belasting van belang kunnen zijn. Een dergelijk belang ontbreekt indien de administratie voldoende andere gegevens bevat die een afdoende controle binnen een redelijke termijn van de verantwoorde omzet in geld mogelijk maakt. Voorts bestaat geen grond voor omkering en verzwaring van de bewijslast indien geconstateerde gebreken in de administratie van zo weinig gewicht zijn dat zij omkering en verzwaring van de bewijslast niet rechtvaardigen. [2]
7. Tussen partijen is niet in geschil dat de kassa de mogelijkheid heeft om per productgroep detailgegevens te registreren en dat de firmanten dit bij de verkoop van producten in ieder geval voor een aantal productgroepen ook hebben gedaan. Evenmin is in geschil dat de dagelijks uitgedraaide en bewaarde z-afslagen een verdicht overzicht geven van de gegevens van de desbetreffende dag, te weten: het bedrag aan dagomzet, het aantal klanten dat een of meerdere producten heeft gekocht, het aantal transacties en het aantal keren dat de kassalade is geopend zonder dat een verkoop heeft plaatsgevonden. Ook is niet in geschil dat het transactiegeheugen van de kassa na 160 transactieregels vol is en dat geen gebruik is gemaakt van de mogelijkheid om een afdruk te maken van het transactiejournaal voordat de oude gegevens werden gewist. Het gevolg hiervan is dat de gewiste transactieregels niet bewaard zijn gebleven.
8. De rechtbank stelt vast dat niet alle gegevens uit het kassasysteem bewaard zijn gebleven. Er zijn geen uitsplitsingen per productsoort, gewicht, prijs per hoeveelheid in geld en gewicht op de dagelijkse z-afslagen vastgelegd, hoewel dit wel mogelijk was. Ook zijn niet alle kassatransacties bewaard gebleven, nu de rechtbank aannemelijk acht dat er jaarlijks meer dan 160 kassatransacties plaatsvinden. Doordat de gegevens op de z-afslagen verdicht en niet uitgesplitst zijn en de in de kassa ingevoerde detailgegevens ook niet anderszins bewaard zijn gebleven, is het niet mogelijk om een als onder 6 bedoeld verband te leggen en is een controle op de juistheid en volledigheid van de omzet niet of onvoldoende mogelijk. Dat, zoals eiser stelt, het niet bewaren van de gegevens het gevolg is van gebrek aan kennis ten aanzien van het voeren van een administratie en het gebruik van het kassasysteem, komt voor rekening en risico van eiser. Van een belastingplichtige mag worden verwacht dat hij zich verdiept in wat de administratieverplichting met zich meebrengt en als gevolg daarvan het juiste gebruik van een kassasysteem.
9. De rechtbank is van oordeel dat de administratie van de vof, naast de niet bewaarde detailgegevens, geen andere gegevens bevatte die binnen een redelijke termijn controle van de volledigheid van de omzetverantwoording mogelijk maakte. Er vindt geen registratie plaats van de voorraad en de weggegooide producten. De inkoopfacturen in verhouding tot de z-afslagen en het kasboek van de vof maken, anders dan eiser stelt, geen afdoende controle van de verantwoorde omzet in geld binnen een redelijke termijn mogelijk. Aan de juistheid en volledigheid van het kasboek kan worden getwijfeld en kan daarmee niet worden gebruikt voor de controle van de volledigheid van de verantwoording van de omzet. Dit aangezien verweerder in het geval van eiser een negatief kassaldo heeft geconstateerd gelet op de verschillen tussen de contante onttrekkingen uit de zakelijke kas volgens de administratie en hetgeen eiser op zijn privé rekening heeft gestort. Eiser heeft met het overleggen van de geldleningsovereenkomsten en wat hij daarover heeft verklaard ter zitting het door verweerder vastgestelde negatieve kassaldo onvoldoende kunnen verklaren. Gelet hierop is aannemelijk dat de kasadministratie geen volledig beeld geeft van de werkelijk contant ontvangen en uitgegeven bedragen.
10. Dit maakt dat de met de kassa vastgelegde detailgegevens voor de heffing van belasting van belang en van voldoende gewicht waren – anders dan het arrest van de Hoge Raad van 31 maart 2017 [3] – en daarom op de daartoe wettelijk voorgeschreven wijze hadden moeten worden bewaard. Nu dit niet is gebeurd, heeft eiser niet aan zijn administratie- en bewaarplicht voldaan. De informatiebeschikking is derhalve terecht opgelegd.
11. Gelet op wat hiervoor is overwogen, heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard.
12. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Deze uitspraak is gedaan door mr. D.M. Drok, rechter, in aanwezigheid van mr. S.R.M. Dekker, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 12 juli 2021.
griffier rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na verzending hoger beroep instellen bij het gerechtshof Den Haag (team belastingrecht), Postbus 20302,
2500 EH Den Haag.