Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Middelburg
Bestuursrecht
zaaknummer: NL20.16495
uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen
[naam], eiser
V-nummer: [nummer]
(gemachtigde: mr. E. Ceylan),
en
de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder
(gemachtigde: mr. N. Jansen).
ProcesverloopBij besluit van 3 september 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder de asielaanvraag van eiser afgewezen als kennelijk ongegrond.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Het onderzoek ter zitting heeft, tezamen met de behandeling van de zaak NL20.16496, plaatsgevonden op 28 januari 2021 in Breda. Partijen hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigden.
Overwegingen
1. Eiser heeft aan zijn asielaanvraag ten grondslag gelegd dat hij afkomstig is uit het door Marokko bestuurde deel van de Westelijke Sahara en dat hij tot het Sahrawi-volk behoort. Marokko is voor eiser geen veilig land voor herkomst, omdat de Sahrawi gediscrimineerd worden.
2. Het asielrelaas van eiser bevat volgens verweerder de volgende relevante elementen:
- Nationaliteit, identiteit en herkomst;
- Problemen vanwege de oorlog in de Westelijke Sahara.
3. Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij tot de Sahrawi behoort. Eiser heeft in eerste instantie verklaard de Marokkaanse nationaliteit te bezitten en het is daarom aan eiser om het tegendeel aannemelijk te maken. Hierin is eiser naar het oordeel van verweerder niet geslaagd. Omdat de nationaliteit niet geloofwaardig wordt geacht, gelooft verweerder de verklaringen over de gestelde problemen vanwege de oorlog in de Westelijke Sahara evenmin. Tot slot stelt verweerder dat Marokko kan worden aangemerkt als veilig land van herkomst.
4. Op wat eiser daartegen heeft aangevoerd, wordt in het navolgende ingegaan.
De rechtbank oordeelt als volgt.
5. Niet in geschil is dat Marokko in zijn algemeenheid als veilig land van herkomst kan worden beschouwd. Hieruit volgt dat er een algemeen rechtsvermoeden bestaat dat vreemdelingen uit Marokko geen internationale bescherming nodig hebben. Het is daarom aan eiser om aannemelijk te maken dat Marokko in zijn geval geen veilig land is. Hierin is eiser niet geslaagd.
6. In beroep voert eiser aan dat verweerder zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat eiser zijn identiteit en herkomst niet aannemelijk heeft gemaakt. Het feit dat zijn moeder in het bezit is van een Marokkaans paspoort, betekent niet dat daarmee is uitgesloten dat eiser Sahrawi is. Daarbij dient verweerder rekening te houden met de omstandigheid dat de moeder van eiser in een door Marokko geannexeerde stad, Al-Ajoen, verblijft. De rechtbank volgt deze stelling niet. Verweerder heeft voldoende gemotiveerd dat de gestelde herkomst en nationaliteit van eiser ongeloofwaardig zijn. Eiser heeft twee asielaanvragen in Nederland ingediend. Zowel bij de eerste aanvraag, die heeft geleid tot het niet in behandeling nemen ervan op grond van de Dublinverordening, als bij de tweede aanvraag, die heeft geleid tot het bestreden besluit, heeft hij de Marokkaanse nationaliteit opgegeven. Verder is tijdens de Dublinprocedure gebleken dat eiser in het Verenigd Koninkrijk met de Marokkaanse nationaliteit is geregistreerd. Eiser heeft ook geen documenten overgelegd om de volgens hem juiste nationaliteit en herkomst aan te tonen, terwijl hij heeft verklaard dat hij wel in het bezit is geweest van identificerende documenten. Eiser heeft verklaard dat deze documenten bij zijn moeder liggen. [1] Verweerder mag van eiser verwachten dat hij pogingen onderneemt om in het bezit te komen van deze documenten. Dat eiser dergelijke pogingen niet heeft ondernomen, komt voor rekening en risico van eiser.
7. Nu verweerder eisers verklaringen over zijn nationaliteit en herkomst niet ten onrechte ongeloofwaardig acht, worden eisers verklaringen over zijn problemen vanwege de oorlog in de Westelijke Sahara eveneens niet ten onrechte ongeloofwaardig geacht.
8. De rechtbank volgt eiser verder niet in zijn stelling dat hij vreest gedetineerd te worden vanwege zijn activisme. Het is aan eiser om zijn asielrelaas tijdens het gehoor zo volledig mogelijk naar voren te brengen. De gestelde vrees voor detentie vanwege zijn activisme heeft eiser eerst in beroep aangevoerd. Ter zitting heeft eiser toegelicht dat hij niet eerder activistisch is geweest, maar dat hij bij terugkeer zelf of in militaire dienst actie zal ondernemen om de Westelijke Sahara te beschermen. Hierdoor valt niet uit te sluiten dat hij in de negatieve belangstelling van de Marokkaanse autoriteiten zal komen te staan. Eiser heeft deze stelling in het geheel niet onderbouwd. Het relaas van eiser kan daarom ook niet tot de conclusie leiden dat eiser aannemelijk heeft gemaakt dat hij bij terugkeer een aannemelijk risico loopt op een behandeling in strijd met artikel 3 van het EVRM [2] en artikel 4 van het Handvest [3] .
9. Gelet op het voorgaande heeft verweerder zich niet ten onrechte op het standpunt gesteld dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat Marokko voor hem niet veilig is. De aanvraag is terecht afgewezen als kennelijk ongegrond. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. B.F.Th. de Roos, rechter, in aanwezigheid vanmr. N.H. de Zeeuw, griffier.
De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.