ECLI:NL:RBDHA:2021:2461

• Datum uitspraak: 17 februari 2021
• Publicatiedatum: 18 maart 2021
• Zaaknummer: NL20.16695
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: Y. Moussaoui
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing asielaanvraag van Russische eiser wegens onvoldoende bewijs van vervolging op basis van etniciteit en dienstweigering

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 17 februari 2021 uitspraak gedaan in een asielprocedure van een Russische eiser van Oezbeekse afkomst. De eiser had op 15 augustus 2018 een asielaanvraag ingediend, die op 17 augustus 2020 door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid werd afgewezen. De rechtbank ontving het beroepschrift op 9 september 2020. Tijdens de zitting, die gelijktijdig met andere zaken plaatsvond, was de eiser aanwezig met zijn gemachtigde, terwijl de staatssecretaris werd vertegenwoordigd door een gemachtigde. De rechtbank heeft de zaak behandeld in het kader van het bestuursrecht en vreemdelingenrecht.

De eiser voerde aan dat hij in Rusland gediscrimineerd werd vanwege zijn Oezbeekse etniciteit en dat hij bang was voor de militaire dienstplicht, die hem naar conflictgebieden zou kunnen sturen. De rechtbank erkende dat de eiser en zijn gezinsleden discriminatie hadden ondervonden, maar oordeelde dat deze discriminatie niet van een dusdanige ernst was dat het hen als vluchtelingen kwalificeerde onder het Vluchtelingenverdrag. De rechtbank stelde vast dat de eiser toegang had tot onderwijs en werk, en dat de door hem ervaren belemmeringen niet voldoende waren om aan te nemen dat hij niet op maatschappelijk en sociaal gebied kon functioneren.

De rechtbank concludeerde dat de staatssecretaris terecht had geoordeeld dat er geen gegronde vrees voor vervolging bestond en dat de asielaanvraag van de eiser ongegrond was. De rechtbank verklaarde het beroep van de eiser ongegrond en gaf aan dat er geen aanleiding was voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak werd openbaar gemaakt en partijen konden binnen vier weken hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Amsterdam

Bestuursrecht

zaaknummer: NL20.16695

[V-Nummer]

uitspraak van de enkelvoudige kamer voor vreemdelingenzaken in de zaak tussen

[eiser] ,

geboren op [geboortedatum] 1996, van Russische nationaliteit, eiser

(gemachtigde: mr. A.P.E.M. Pover),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. L. Denishin).

Procesverloop

Bij besluit van 17 augustus 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiser van 15 augustus 2018 tot verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28 van de Vreemdelingenwet (Vw) 2000 afgewezen.

Op 9 september 2020 heeft de rechtbank het beroepschrift van eiser ontvangen. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek op de zitting heeft gelijktijdig plaatsgevonden met de zaken NL20.16692, NL20.16693, NL20.16694 en NL20.16696. ^[1] Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door zijn voornoemde gemachtigde. Ook was op de zitting aanwezig mevrouw E. Batalova, tolk in de Russische taal.

De rechtbank heeft het onderzoek op de zitting gesloten.

Overwegingen

Achtergrond

1.1.

Eiser is op [geboortedatum] 1996 geboren in Tashkent, Oezbekistan. Eiser heeft de Oezbeekse etniciteit en de Russische nationaliteit. Op 13 augustus 2018 is eiser met zijn ouders en twee broers vanuit Rusland met een Schengenvisum Nederland ingereisd. Op 15 augustus 2018 heeft eiser een asielaanvraag ingediend.

1.2.

Eiser heeft het volgende aan zijn relaas ten grondslag gelegd. Eiser werd tijdens zijn dagelijks leven in Rusland gediscrimineerd vanwege zijn etnische achtergrond. Eiser heeft een andere huidskleur, ander uiterlijk en een andere naam dan de meeste Russen. Daardoor is hij vaak het slachtoffer van discriminatie. Eiser heeft ook verklaard enkele keren te zijn mishandeld en beperkt te worden in zijn dagelijkse bezigheden. Een andere reden voor eiser om Rusland te verlaten is omdat hij binnenkort de algemene dienstplicht moet vervullen. Eiser heeft verklaard dat mensen met een niet-Slavisch uiterlijk vaak naar een conflictgebied worden gestuurd. Eiser heeft verklaard bang te zijn dat dit ook met hem gebeurt en dat hij daar zal sneuvelen.

Besluitvorming

2.1.

Verweerder heeft in het asielrelaas van eiser de volgende relevante elementen onderscheiden:

- Identiteit, nationaliteit, herkomst en etniciteit;

- Discriminatie vanwege Oezbeekse etniciteit;

- Militaire dienstplicht; en,

- Dienstweigering.

2.2.

Verweerder acht de verklaringen van eiser over zijn identiteit, nationaliteit, herkomst en etniciteit en de verklaringen over de discriminatie vanwege zijn Oezbeekse etniciteit geloofwaardig. Ook acht verweerder geloofwaardig dat eiser oproepbaar is voor de militaire dienstplicht, dat hij is opgeroepen en dat hij een dienstweigeraar is. Verweerder ziet echter geen aanleiding eiser aan te merken als een vluchteling als bedoeld in het Verdrag betreffende de status van vluchtelingen (Vluchtelingenverdrag). Volgens verweerder is de discriminatie vanwege de Oezbeekse etnische achtergrond onvoldoende zwaarwegend voor de conclusie dat eiser in het land van herkomst gegronde reden heeft te vrezen voor vervolging in de zin van het Vluchtelingenverdrag. Evenmin heeft eiser aangetoond dat hij een reëel risico loopt op ernstige schade bij terugkeer als bedoeld in artikel 3 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM).

Vluchtelingschap

3. Eiser heeft op de zitting aangevoerd dat de situaties waarin hij en zijn gezinsleden gediscrimineerd werden niet afzonderlijk maar in onderlinge samenhang hadden moeten worden beoordeeld. Dat betekent volgens eiser dat verweerder de discriminatie die de andere gezinsleden hebben ondervonden moet betrekken bij de discriminatie waar eiser mee te maken had. Eiser zelf werd vanwege zijn etniciteit geweigerd bij het afleggen van een schoolexamen, enkele keren mishandeld en beperkt in zijn dagelijkse bezigheden. Voor de vader van eiser geldt dat hij voor hetzelfde werk minder salaris kreeg dan zijn Slavische collega’s en dat hem vanwege zijn achternaam de toegang tot de tandarts werd ontzegd. Voor de moeder van eiser geldt dat haar toegang tot de zorg werd beperkt. Zij heeft zich genoodzaakt gevoeld om het ziekenhuis te verlaten toen zij hoorde dat bij een bezoek aan de gynaecoloog de medische instrumenten vanwege haar uiterlijk en niet-Russische naam niet ontsmet of vervangen zouden worden. Ook heeft zij geen werk kunnen vinden dat past bij haar opleiding tot psycholoog/pedagoog. Ten aanzien van de broers van eiser geldt dat zij vanwege hun etniciteit ook problemen hebben ondervonden. Zij werden gediscrimineerd bij het zoeken naar zelfstandige woonruimte en bij de selectie voor een volleybalteam. Voornoemde situaties in onderlinge samenhang bezien, maken het maatschappelijk en sociaal functioneren voor eiser onmogelijk. Verweerder had dan ook moeten concluderen dat de discriminatie voldoende zwaarwegend is om voor het vluchtelingschap in aanmerking te komen.

4. Uit het geloofwaardig geachte asielrelaas volgt onmiskenbaar dat eiser en zijn gezinsleden vanwege hun Oezbeekse etniciteit in Rusland belemmeringen hebben ondervonden bij de toegang tot zorg, onderwijs, de arbeids- en woningmarkt. Hoewel de rechtbank onderkent dat het voor eiser en zijn gezinsleden bijzonder naar moet zijn geweest om dergelijke belemmeringen in hun bestaansmogelijkheden te ervaren, is het enkel ervaren van belemmeringen onvoldoende om aangemerkt te worden als verdragsvluchteling. Anders zouden individuen behorend tot minderheidsgroepen in Nederland op grond van de alhier ervaren discriminatie ook in aanmerking kunnen komen voor verdragsvluchtelingschap. De lat om op grond van discriminatie aan te worden gemerkt als verdragsvluchteling ligt dan ook veel hoger. Het moet gaan om dusdanig ernstige belemmeringen in de bestaansmogelijkheden dat het onmogelijk is om op maatschappelijk en sociaal gebied te kunnen functioneren. ^[2]

5. De rechtbank is met verweerder van oordeel dat de door eiser ondervonden discriminatie geen dusdanig ernstige beperking van de bestaansmogelijkheden oplevert dat het voor hem onmogelijk is om op maatschappelijk en sociaal gebied te kunnen functioneren.

Verweerder heeft daarvoor van belang mogen achten dat eiser studeerde en dus toegang tot onderwijs. Daarnaast woonde eiser via een vriend in een studentenwoning en heeft gewerkt, waardoor eiser (zij het deels indirect) ook toegang had tot de woning- en arbeidsmarkt. Ook heeft verweerder in aanmerking genomen dat disciplinaire maatraatregelen zijn getroffen tegen de discriminerende docent die niet toeliet dat eiser een examen zou afleggen. De docent is namelijk ontslagen. Daarna heeft eiser alsnog het examen afgelegd en is hij verder gegaan met studeren. Eiser heeft in beroep nog aangevoerd dat geen garantie bestaat dat hij in de toekomst niet gediscrimineerd zal worden. Wat hier ook van zij, deze toekomstige onzekere gebeurtenis maakt niet dat in onderhavige procedure verweerder over had moeten gaan tot het verlenen van een asielvergunning. Daarbij geldt ook dat, zoals onder 4. is overwogen, enkel discriminatie niet voldoende is om aangemerkt te worden als verdragsvluchteling. Ten aanzien van eisers gezinsleden onderkent de rechtbank dat het voor eiser moeilijk moet zijn dat zij ook worden gediscrimineerd. Echter maakt dit niet dat eiser daardoor, al dan niet in samenhang beoordeeld, als verdragsvluchteling moet worden aangemerkt. Gelet op het voorgaande heeft verweerder zich dan ook terecht op het standpunt gesteld dat ten aanzien van eiser geen gegronde vrees bestaat voor vervolging in de zin van het Vluchtelingenverdrag.

Dienstweigering

6. Eiser heeft aangevoerd dat hij weigert de dienstplicht te vervullen. Zijn oudste broer heeft in het leger gezeten en is daar gediscrimineerd. Eiser vreest dat hij uitgezonden zal worden naar conflictgebieden zoals de Oekraïne waar bij gevechten doden vallen. Bij een terugkeer naar Rusland zal eiser bestraft worden met een geldboete of gevangenisstraf van twee jaar vanwege dienstweigering. Volgens eiser biedt de Technische Universiteit van Rostov aan de Don geen speciaal programma aan dat als alternatief voor de militaire dienstplicht kan gelden. Gelet hierop had eiser in aanmerking moeten komen voor een asielvergunning.

7. De rechtbank is met verweerder van oordeel dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij de dienstplicht daadwerkelijk zal moeten vervullen. Verweerder heeft in dit kader terecht gewezen op de mogelijkheden in Rusland om onder de dienstplicht uit te komen. Van eiser mag verwacht worden dat, voordat hij in aanmerking komt voor het vluchtelingschap, hij redelijke mogelijkheden om aan de militaire dienstplicht te ontkomen uitput. Verweerder heeft dan ook mogen wijzen op de optie tot het deelnemen aan het speciale programma dat is geïntroduceerd op universiteiten of verhuizen naar een ander deel van Rusland. Als zijn universiteit het speciale programma niet aanbiedt, mag van eiser worden verwacht dat hij zijn heil zoekt bij een universiteit waar dat programma wel wordt aangeboden. Eisers standpunt dat het speciale programma dat universiteiten aanbieden slechts op papier een mogelijkheid is om onder de dienstplicht uit te komen, maar dat dit in de praktijk niet wordt aangeboden, is op de zitting voor het eerst ingenomen. Voor zover dit standpunt gelet op de goede procesorde al betrokken kan worden bij de beoordeling, is deze stelling niet in lijn met het algemeen ambtsbericht. ^[3] Bovendien geldt dat ook al zou eiser bij een terugkeer naar Rusland bestraft worden voor dienstweigering, dat een relatief lage boete wordt opgelegd en dat slechts een klein aantal dienstweigeraars daadwerkelijk strafrechtelijk wordt vervolgd. ^[4] Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat juist hij vanwege de dienstweigering door de Russische autoriteiten onevenredig zal worden vervolgd of bestraft. Eisers beroepsgrond slaagt dus niet.

Artikel 3 van het EVRM

8. Eiser heeft verder aangevoerd dat hij bij terugkeer naar Rusland dusdanig gevaar loopt dat er een reëel risico bestaat op schending van artikel 3 van het EVRM. Eiser vindt de motivering op dit punt in het bestreden besluit onvoldoende omdat volgens hem niet is ingegaan op de in het Ambtsbericht aangehaalde passages, een publicatie op de nieuwssite Caravanserai van 12 maart 2018 en een publicatie op de website van Voice of America van Pete Cobus. Verweerder had dit niet onbesproken mogen laten.

9. De rechtbank is van oordeel dat verweerder in het bestreden besluit voldoende is ingegaan op de aangehaalde bronnen. Op pagina 3 van het bestreden besluit wordt namelijk verwezen naar de overweging hierover in de afwijzing van zijn vader. Op pagina 3 van laatstgenoemde afwijzing staat het volgende: “
Ten eerste wordt opgemerkt dat reeds geloofwaardig is geacht dat personen met een andere etnische afkomst in Rusland het risico lopen om gediscrimineerd te worden. De inhoud van de bronnen wordt daarom ook gevolgd. Betrokkene dient echter aannemelijk te maken dat de discriminatie waar hij mee te maken heeft gehad van dusdanige intensiteit en ernst is dat dit leidt tot ernstige schade zoals bedoeld in artikel 3 EVRM. Zoals in het voornemen is gemotiveerd, is hier in het geval van betrokkene geen sprake van. De ingediende bronnen werpen geen ander licht op de individuele situatie van betrokkene, waardoor evenmin geconcludeerd kan worden dat betrokkene bij terugkeer naar Rusland een reëel risico loopt op ernstige schade .” Het is duidelijk dat eiser het niet eens is met deze uitkomst, hij heeft echter onvoldoende toegelicht waarom deze motivering niet deugt. Eisers beroepsgrond in dit kader slaagt dus niet.

10. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

11. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. Y. Moussaoui, rechter, in aanwezigheid van

mr. M. Belhaj, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op:

griffier

rechter

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Naast de vereisten waaraan het beroepschrift moet voldoen op grond van artikel 6:5 van de Awb (zoals het overleggen van een afschrift van deze uitspraak) dient het beroepschrift ingevolge artikel 85, eerste lid, van de Vw 2000 een of meer grieven te bevatten. Artikel 6:6 van de Awb (herstel verzuim) is niet van toepassing.

Voetnoten

1. Dit betreffen de zaken van eisers gezinsleden. Het gaat om zijn ouders en twee broers.

2. Zie bijvoorbeeld overweging 5.3 van de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 8 april 2020, ECLI:NL:RVS:2020:1693.

3. December 2018, Algemeen ambtsbericht Russische Federatie.

4. Zie pagina 7 van het voornemen.