ECLI:NL:RBDHA:2021:2462

• Datum uitspraak: 17 februari 2021
• Publicatiedatum: 18 maart 2021
• Zaaknummer: NL20.16696
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: Y. Moussaoui
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing asielaanvraag van Russische eiser van Oezbeekse etniciteit wegens onvoldoende bewijs van vervolging

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 17 februari 2021 uitspraak gedaan in een asielprocedure van een Russische eiser van Oezbeekse etniciteit. De eiser had op 15 augustus 2018 een aanvraag ingediend voor een verblijfsvergunning asiel, welke op 17 augustus 2020 door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid werd afgewezen. De rechtbank ontving het beroepschrift van de eiser op 9 september 2020. Tijdens de zitting, waar de eiser werd bijgestaan door zijn gemachtigde, werd het asielrelaas van de eiser besproken, waarin hij aangaf te maken te hebben gehad met discriminatie vanwege zijn etniciteit in Rusland. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verklaringen van de eiser over zijn identiteit en de discriminatie geloofwaardig zijn, maar dat deze niet voldoende zwaarwegend zijn om hem als vluchteling te kwalificeren volgens het Vluchtelingenverdrag.

De rechtbank oordeelde dat de door de eiser ervaren discriminatie niet van dien aard is dat het zijn maatschappelijk en sociaal functioneren in Rusland onmogelijk maakt. De rechtbank benadrukte dat de lat voor het verkrijgen van vluchtelingenstatus op basis van discriminatie hoog ligt en dat enkel ervaren belemmeringen niet voldoende zijn. De rechtbank concludeerde dat de staatssecretaris terecht had geoordeeld dat er geen gegronde vrees voor vervolging bestond en dat de eiser niet in aanmerking kwam voor vluchtelingschap.

De rechtbank verklaarde het beroep van de eiser ongegrond en gaf aan dat er geen aanleiding was voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak werd openbaar uitgesproken en partijen hebben de mogelijkheid om binnen vier weken hoger beroep in te stellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Amsterdam

Bestuursrecht

zaaknummer: NL20.16696

[V-nummer]

uitspraak van de enkelvoudige kamer voor vreemdelingenzaken in de zaak tussen

[eiser] ,

geboren op [geboortedatum] 1992, van Russische nationaliteit, eiser

(gemachtigde: mr. A.P.E.M. Pover),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. L. Denishin).

Procesverloop

Bij besluit van 17 augustus 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiser van 15 augustus 2018 tot verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28 van de Vreemdelingenwet (Vw) 2000 afgewezen.

Op 9 september 2020 heeft de rechtbank het beroepschrift van eiser ontvangen. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek op de zitting heeft gelijktijdig plaatsgevonden met de zaken NL20.16692, NL20.16693, NL20.16694 en NL20.16695. ^[1] Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door zijn voornoemde gemachtigde. Ook was op de zitting aanwezig mevrouw E. Batalova, tolk in de Russische taal.

De rechtbank heeft het onderzoek op de zitting gesloten.

Overwegingen

Achtergrond

1.1.

Eiser is op [geboortedatum] 1992 geboren in Osh, Kirgizië en heeft de Oezbeekse etniciteit. Eiser heeft de Russische nationaliteit. Op 13 augustus 2018 is eiser met zijn ouders en twee broers vanuit Rusland met een Schengenvisum Nederland ingereisd. Op 15 augustus 2018 heeft eiser een asielaanvraag ingediend.

1.2.

Eiser heeft het volgende aan zijn relaas ten grondslag gelegd. Eiser en de andere gezinsleden hebben in Rusland te maken met discriminatie vanwege hun Oezbeekse etniciteit. Volgens eiser was hij niet in staat om een leven te kunnen opbouwen. Zo kon eiser vanwege zijn etniciteit geen werk krijgen en ook geen woning huren in de stad Rostov omdat hij geen Slavisch uiterlijk heeft. Ook werd hij op straat beledigd en uitgescholden. Daarom kwam hij zelden buiten of verstopte hij zich zodat mensen hem niet zouden zien.

Besluitvorming

2.1.

Verweerder heeft in het asielrelaas van eiser de volgende relevante elementen onderscheiden:

- Identiteit, nationaliteit, herkomst en etniciteit; en,

- Discriminatie vanwege Oezbeekse etniciteit.

2.2.

Verweerder acht de verklaringen van eiser over zijn identiteit, nationaliteit, herkomst en etniciteit en de verklaringen over de discriminatie vanwege zijn Oezbeekse etniciteit geloofwaardig. Verweerder ziet echter geen aanleiding eiser aan te merken als een vluchteling als bedoeld in het Verdrag betreffende de status van vluchtelingen (Vluchtelingenverdrag). Volgens verweerder is de discriminatie vanwege de Oezbeekse etnische achtergrond onvoldoende zwaarwegend voor de conclusie dat eiser in het land van herkomst gegronde reden heeft te vrezen voor vervolging in de zin van het Vluchtelingenverdrag. Evenmin heeft eiser aangetoond dat hij een reëel risico loopt op ernstige schade bij terugkeer als bedoeld in artikel 3 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM).

Vluchtelingschap

3. Eiser heeft op de zitting aangevoerd dat de situaties waarin hij en zijn gezinsleden gediscrimineerd werden niet afzonderlijk maar in onderlinge samenhang hadden moeten worden beoordeeld. Dat betekent volgens eiser dat verweerder de discriminatie die de andere gezinsleden hebben ondervonden moet betrekken bij de discriminatie waar eiser mee te maken had. Eiser zelf had problemen bij het vinden van een baan en heeft maandenlang geen zelfstandige woonruimte kunnen vinden. Voor de vader van eiser geldt dat hij voor hetzelfde werk minder salaris kreeg dan zijn Slavische collega’s en dat hem vanwege zijn achternaam de toegang tot de tandarts werd ontzegd. Voor de moeder van eiser geldt dat haar toegang tot de zorg werd beperkt. Zij heeft zich genoodzaakt gevoeld om het ziekenhuis te verlaten toen zij hoorde dat bij een bezoek aan de gynaecoloog de medische instrumenten vanwege haar uiterlijk en niet-Russische naam niet ontsmet of vervangen zouden worden. Ook heeft zij geen werk kunnen vinden dat past bij haar opleiding tot psycholoog/pedagoog. Ten aanzien van de broers van eiser geldt dat zij vanwege hun etniciteit ook problemen hebben ondervonden. Zij werden gediscrimineerd bij het afleggen van een schoolexamen en bij de selectie voor een volleybalteam. Voornoemde situaties in onderlinge samenhang bezien, maken het maatschappelijk en sociaal functioneren voor eiser onmogelijk. Verweerder had dan ook moeten concluderen dat de discriminatie voldoende zwaarwegend is om voor het vluchtelingschap in aanmerking te komen.

4. Uit het geloofwaardig geachte asielrelaas volgt onmiskenbaar dat eiser en zijn gezinsleden vanwege hun Oezbeekse etniciteit in Rusland belemmeringen hebben ondervonden bij de toegang tot zorg, onderwijs, de arbeids- en woningmarkt. Hoewel de rechtbank onderkent dat het voor eiser en zijn gezinsleden bijzonder naar moet zijn geweest om dergelijke belemmeringen in hun bestaansmogelijkheden te ervaren, is het enkel ervaren van belemmeringen onvoldoende om aangemerkt te worden als verdragsvluchteling. Anders zouden individuen behorend tot minderheidsgroepen in Nederland op grond van de alhier ervaren discriminatie ook in aanmerking kunnen komen voor verdragsvluchtelingschap. De lat om op grond van discriminatie aan te worden gemerkt als verdragsvluchteling ligt dan ook veel hoger. Het moet gaan om dusdanig ernstige belemmeringen in de bestaansmogelijkheden dat het onmogelijk is om op maatschappelijk en sociaal gebied te kunnen functioneren. ^[2]

5. De rechtbank is met verweerder van oordeel dat de door eiser ondervonden discriminatie geen dusdanig ernstige beperking van de bestaansmogelijkheden oplevert dat het voor hem onmogelijk is om op maatschappelijk en sociaal gebied te kunnen functioneren.

Verweerder heeft in dit kader van belang mogen achten dat eiser woonde in de woning van zijn ouders en dat de periode van acht maanden waarin het hem niet gelukt is een zelfstandige woning te vinden, te kort is om te zeggen dat het onmogelijk is. Nu het de ouders is gelukt om een woning te vinden, kan worden aangenomen dat het eiser ook kan lukken om een woning te vinden. Ook heeft verweerder in aanmerking mogen nemen dat eiser na een periode van zes maanden zelf gestopt is met het zoeken naar een baan en vervolgens vanaf november 2014 tot zijn vertrek uit Rusland als dj is gaan werken. Dat er voor mensen met de Oezbeekse etniciteit in Rusland beperkingen zijn op de woning- en arbeidsmarkt maakt nog niet dat zij moeten worden aangemerkt als verdragsvluchteling. Ten aanzien van eisers gezinsleden onderkent de rechtbank dat het voor eiser moeilijk moet zijn dat zij ook worden gediscrimineerd. Echter maakt dit niet dat eiser daardoor, al dan niet in samenhang beoordeeld, als verdragsvluchteling moet worden aangemerkt. Gelet op het voorgaande heeft verweerder zich dan ook terecht op het standpunt gesteld dat ten aanzien van eiser geen gegronde vrees bestaat voor vervolging in de zin van het Vluchtelingenverdrag.

Artikel 3 van het EVRM

6. Eiser heeft verder aangevoerd dat hij bij terugkeer naar Rusland dusdanig gevaar loopt dat er een reëel risico bestaat op schending van artikel 3 van het EVRM. Eiser vindt de motivering op dit punt in het bestreden besluit onvoldoende omdat volgens hem niet is ingegaan op de in het Ambtsbericht aangehaalde passages, een publicatie op de nieuwssite Caravanserai van 12 maart 2018 en een publicatie op de website van Voice of America van Pete Cobus. Verweerder had dit niet onbesproken mogen laten.

7. De rechtbank is van oordeel dat verweerder in het bestreden besluit voldoende is ingegaan op de aangehaalde bronnen. Op pagina 3 van het bestreden besluit wordt namelijk verwezen naar de overweging hierover in de afwijzing van zijn vader. Op pagina 3 van laatstgenoemde afwijzing staat het volgende: “
Ten eerste wordt opgemerkt dat reeds geloofwaardig is geacht dat personen met een andere etnische afkomst in Rusland het risico lopen om gediscrimineerd te worden. De inhoud van de bronnen wordt daarom ook gevolgd. Betrokkene dient echter aannemelijk te maken dat de discriminatie waar hij mee te maken heeft gehad van dusdanige intensiteit en ernst is dat dit leidt tot ernstige schade zoals bedoeld in artikel 3 EVRM. Zoals in het voornemen is gemotiveerd, is hier in het geval van betrokkene geen sprake van. De ingediende bronnen werpen geen ander licht op de individuele situatie van betrokkene, waardoor evenmin geconcludeerd kan worden dat betrokkene bij terugkeer naar Rusland een reëel risico loopt op ernstige schade .” Het is duidelijk dat eiser het niet eens is met deze uitkomst, hij heeft echter onvoldoende toegelicht waarom deze motivering niet deugt. Eisers beroepsgrond in dit kader slaagt dus niet.

8. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

9. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. Y. Moussaoui, rechter, in aanwezigheid van

mr. M. Belhaj, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op:

griffier

rechter

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Naast de vereisten waaraan het beroepschrift moet voldoen op grond van artikel 6:5 van de Awb (zoals het overleggen van een afschrift van deze uitspraak) dient het beroepschrift ingevolge artikel 85, eerste lid, van de Vw 2000 een of meer grieven te bevatten. Artikel 6:6 van de Awb (herstel verzuim) is niet van toepassing.

Voetnoten

1. Dit betreffen de zaken van eisers gezinsleden. Het gaat om zijn ouders en twee broers.

2. Zie bijvoorbeeld overweging 5.3 van de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 8 april 2020, ECLI:NL:RVS:2020:1693.