ECLI:NL:RBDHA:2021:3657

• Datum uitspraak: 31 maart 2021
• Publicatiedatum: 13 april 2021
• Zaaknummer: AWB 20/3783
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: M.M. Meijers
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing visumaanvraag kort verblijf in verband met coronamaatregelen en volksgezondheidsrisico's

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 31 maart 2021 uitspraak gedaan in een geschil tussen eiseres, een Marokkaanse vrouw, en de minister van Buitenlandse Zaken over de afwijzing van haar aanvraag voor een visum kort verblijf. Eiseres had op 15 januari 2020 een aanvraag ingediend voor een visum om haar familie in Nederland te bezoeken. De aanvraag werd op 23 januari 2020 afgewezen, omdat het doel en de omstandigheden van het verblijf onvoldoende waren aangetoond. Eiseres ging in bezwaar, maar dit werd op 23 april 2020 ongegrond verklaard. Eiseres stelde beroep in tegen dit besluit.

Tijdens de zitting op 19 maart 2021, die via Skype plaatsvond, werd eiseres vertegenwoordigd door haar gemachtigde. De rechtbank overwoog dat de afwijzing van de visumaanvraag niet alleen was gebaseerd op de relatie tussen eiseres en haar referent, maar ook op de tijdelijke coronamaatregelen die van kracht waren. De rechtbank oordeelde dat eiseres, gezien de coronasituatie, als een potentiële bedreiging voor de volksgezondheid kon worden aangemerkt, wat een legitieme reden was voor de afwijzing van haar visumaanvraag. De rechtbank benadrukte dat de afwijzingsgrond van gevaar voor de volksgezondheid een zelfstandige basis vormde voor de beslissing van de minister, waardoor andere beroepsgronden niet meer hoefden te worden besproken.

De rechtbank verklaarde het beroep ongegrond en oordeelde dat de minister zich terecht op het standpunt had gesteld dat eiseres niet in aanmerking kwam voor een visum kort verblijf, gezien de geldende coronamaatregelen en de risico's voor de volksgezondheid. De uitspraak werd gedaan door rechter M.M. Meijers, in aanwezigheid van griffier F.E.J. Valk, en werd openbaar uitgesproken op dezelfde datum.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Bestuursrecht

zaaknummer: AWB 20/3783

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 31 maart 2021 in de zaak tussen

[eiseres] , eiseres, V-nummer [V-nummer]

(gemachtigde: mr. A. Orhan),

en

de minister van Buitenlandse Zaken, verweerder

(gemachtigde: mr. M.A.M. Janssen).

Procesverloop

Bij besluit van 23 januari 2020 (het primaire besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiseres voor een visum kort verblijf afgewezen.

Bij besluit van 23 april 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiseres ongegrond verklaard.

Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden per Skypeverbinding op 19 maart 2021. Eiseres heeft zich laten vertegenwoordigen door haar gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.

Overwegingen

1. Eiseres is geboren op [geboortedag] 1979 en heeft de Marokkaanse nationaliteit. Op
15 januari 2020 heeft eiseres een aanvraag ingediend tot afgifte van een visum kort verblijf voor een familiebezoek aan [referent] (referent).

2. Bij het primaire besluit heeft verweerder de aanvraag van eiseres afgewezen omdat het doel en de omstandigheden van het voorgenomen verblijf onvoldoende zijn aangetoond. De relatie tussen eiseres en referent is niet aannemelijk gemaakt. Verder kan het voornemen van eiseres om Nederland te verlaten vóór het verstrijken van het visum niet worden vastgesteld wegens onvoldoende sociale en/of economische binding met Marokko.

3. Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van eiseres kennelijk ongegrond verklaard op grond van artikel 32, eerste lid, onder a, ii, vi en onder b van de Visumcode. Eiseres heeft het doel en de omstandigheden van haar verblijf onvoldoende aangetoond en de relatie met referent niet aangetoond. Tevens doet zich een situatie voor als bedoeld in artikel 2, lid 21, van de Schengengrenscode. Ter voorkoming van de wereldwijde COVID-19 (corona) pandemie gelden er tijdelijke beperkingen voor niet-essentiële reizen naar de Europese Unie (EU). Eiseres heeft een visum aangevraagd voor een niet-essentieel reisdoel, waardoor zij volgens verweerder niet in aanmerking komt voor een visum.

4. Eiseres kan zich met het bestreden besluit niet verenigen en voert het volgende aan.

Zij heeft haar aanvraag al een jaar geleden ingediend en zij is bijna een jaar in afwachting geweest van de beslissing op bezwaar. Verweerder had, indien het bezwaar op inhoudelijke argumenten zou zijn behandeld en gegrond zou worden verklaard, de ingangsdatum later in kunnen laten gaan. Daarnaast zijn de richtsnoeren inzake grensbeheer niet op eiseres van toepassing en tevens in strijd met de rechtszekerheid.

5. De rechtbank overweegt als volgt.

6. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich op het standpunt heeft mogen stellen dat eiseres, gelet op het coronavirus, kon worden aangemerkt als een (potentiële) bedreiging voor de volksgezondheid, zodat haar de toegang tot het grondgebied van Nederland kon worden geweigerd. Eiseres heeft niet betwist dat het coronavirus kan worden aangemerkt als een epidemische ziekte als bedoeld in bovenstaand artikellid uit de Schengengrenscode. Ook betwist eiseres niet dat Nederland, naast de entry ban, beschermende maatregelen heeft getroffen ten aanzien van de eigen onderdanen. Daarbij is gesteld noch gebleken dat eiseres behoort tot de uitzonderingscategorieën van reizigers met een essentiële functie of reizigers aan wiens aanwezigheid een wezenlijk belang wordt gehecht die daarom wel toegang tot het grondgebied krijgen. Verweerder was daarom ten tijde van het bestreden besluit bevoegd om deze afwijzingsgrond te hanteren zonder te beoordelen of eiseres als individu een specifiek gevaar vormde. Gelet op de aard van het virus, het besmettingsgevaar, de op dat moment geldende maatregelen en de snelle verspreiding van het virus vormde eiseres als reiziger uit het buitenland op dat moment een mogelijke bedreiging van de volksgezondheid, hetgeen voor verweerder niet ten onrechte aanleiding was voor een categoriale weigering van het door eiseres aangevraagde visum. De omstandigheid dat eiseres al bezwaar had gemaakt tegen het primaire besluit voordat het virus rondging maakt niet dat verweerder geen rekening meer mocht houden met de daarna ontstane situatie, aangezien verweerder in dit verband moet kijken naar de situatie zoals die is op het moment van het nemen van het bestreden besluit. Verweerder heeft de aanvraag van eiseres dan ook niet ten onrechte afgewezen vanwege een bedreiging van de volksgezondheid. Nu de weigeringsgrond ‘gevaar voor de volksgezondheid’ een zelfstandige en dwingende weigeringsgrond is die de afwijzing van het visum kort verblijf zelfstandig kan dragen, behoeven de overige beroepsgronden gericht tegen de inhoudelijke afwijzing geen bespreking meer.

7. De rechtbank is van oordeel dat, in tegenstelling tot het betoog van eiseres, het bestreden besluit niet in strijd is met de rechtszekerheid. De door verweerder gehanteerde afwijzingsgrond in bezwaar is neergelegd in artikel 32 van de Visumcode die gedurende de gehele procedure van kracht was. De aanvraag en het bestreden besluit zijn getoetst aan de geldende regelgeving en niet aan de COVID-19 richtsnoeren. Het rechtszekerheidsbeginsel strekt niet zo ver dat verweerder in zijn beslissing op bezwaar geen rekening mag houden met nieuwe feiten en omstandigheden zoals de uitbraak van het coronavirus.

8. Het beroep is ongegrond.

9. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.M. Meijers, rechter, in aanwezigheid van
mr. F.E.J. Valk, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 31 maart 2021.

De rechter is verhinderd te tekenen.

griffier

rechter

Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:

Bent u het niet eens met deze uitspraak?

Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.