ECLI:NL:RBDHA:2021:4689

• Datum uitspraak: 14 april 2021
• Publicatiedatum: 6 mei 2021
• Zaaknummer: NL21.3596
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: E.R. Houweling
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Niet-ontvankelijkheid van het beroep inzake verblijfsvergunning asiel door vertrek met onbekende bestemming

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 14 april 2021 uitspraak gedaan in een bestuursrechtelijke procedure betreffende de aanvraag van een verblijfsvergunning asiel. De eiser, die stelt de Algerijnse nationaliteit te hebben, heeft tegen een besluit van de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid beroep ingesteld. Dit besluit, genomen op 9 maart 2021, hield in dat de aanvraag niet in behandeling werd genomen omdat Slovenië verantwoordelijk was voor de behandeling van de asielaanvraag op basis van de Dublinverordening.

Tijdens de zitting op 31 maart 2021 is de eiser niet verschenen, terwijl de gemachtigde van de Staatssecretaris wel aanwezig was. De rechtbank heeft ambtshalve de vraag onderzocht of de eiser nog procesbelang had bij het beroep, gezien het feit dat hij op 12 maart 2021 met onbekende bestemming is vertrokken. De rechtbank heeft vastgesteld dat er geen bewijs was dat de eiser of zijn gemachtigde nog contact met elkaar onderhielden.

De rechtbank concludeert dat, aangezien de eiser met onbekende bestemming is vertrokken en niet heeft laten weten dat hij nog in Nederland verblijft en prijs stelt op bescherming, er geen rechtens te beschermen belang meer is. Daarom heeft de rechtbank het beroep niet-ontvankelijk verklaard. De uitspraak is openbaar gedaan en er is een mogelijkheid tot hoger beroep binnen een week na bekendmaking.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Rotterdam

Bestuursrecht

zaaknummer: NL21.3596

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam eiser], eiser

V-nummer: [nummer]

(gemachtigde: mr. J. de Jong),

en

de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. H. Remerie).

ProcesverloopBij besluit van 9 maart 2021 (het bestreden besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiser

tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd niet in behandeling

genomen op de grond dat Slovenië verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Het onderzoek ter zitting heeft, samen met de behandeling van de voorlopige voorziening

NL21.3597, plaatsgevonden op 31 maart 2021 in Dordrecht. Eiser is, met bericht van

verhindering, niet verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn

gemachtigde.

Overwegingen

1. Eiser stelt de Algerijnse nationaliteit te hebben en te zijn geboren op [geboortedatum eiser].

2. Verweerder heeft het bestreden besluit gebaseerd op artikel 30, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw). Daarin is bepaald dat een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd niet in behandeling wordt genomen indien op grond van Verordening (EU) nr. 604/2013 (Dublinverordening) is vastgesteld dat een andere lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van de aanvraag. Op 19 januari 2021 heeft Nederland bij Slovenië een terugnameverzoek gedaan. Slovenië heeft dit verzoek aanvaard.

3. De rechtbank ziet zich ambtshalve voor de vraag gesteld of eiser procesbelang heeft bij het beroep.

3.1.

Als blijkt dat een vreemdeling met onbekende bestemming is vertrokken zonder aan

verweerder te laten weten waar hij verblijft, wordt er in beginsel van uitgegaan dat die

vreemdeling geen prijs meer stelt op de door hem aanvankelijk gezochte bescherming in

Nederland. Dit is slechts anders als een vreemdeling laat weten dat hij contact onderhoudt

met zijn gemachtigde en dus nog prijs stelt op deze bescherming. Dit impliceert dat de

gemachtigde weet dat een vreemdeling nog in Nederland verblijft, waar hij verblijft en

met de vreemdeling contact heeft over de verdere voortgang van de procedures en de keuzes

die in dit kader moeten worden gemaakt (zie de uitspraak van de Afdeling

bestuursrechtspraak van de Raad van State van 22 februari 2019, ECLI:NL:RVS:2019:579).

3.2.

Verweerder heeft de rechtbank bij bericht van 17 maart 2021 te kennen gegeven dat

eiser op 12 maart 2021 met onbekende bestemming is vertrokken. Daarbij is verwezen naar

een uitdraai van een melding in het systeem van verweerder dat eiser voor de vertrektermijn

met onbekende bestemming is vertrokken. Niet is gebleken dat de gemachtigde van eiser op

dit moment nog contact met eiser onderhoudt. Eiser en diens gemachtigde zijn niet ter

zitting verschenen en hebben ook niet laten weten dat eiser ondanks genoemde melding nog

in Nederland verblijft en prijs stelt op de door hem aanvankelijk in Nederland gezochte

bescherming. De rechtbank is daarom van oordeel dat eiser geen rechtens te beschermen

belang meer heeft bij een inhoudelijke beoordeling van de rechtmatigheid van het bestreden

besluit.

4. Het beroep moet daarom niet-ontvankelijk worden verklaard.

5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep niet-ontvankelijk.

Deze uitspraak is gedaan door mr. E.R. Houweling, rechter, in aanwezigheid van

mr. P.R. de Man, griffier.

De uitspraak is in het openbaar gedaan en bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.