Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Utrecht
Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 22/2440
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 21 september 2022 in de zaak tussen
[eiser] , eiser
V-nummer: [V-nummer]
(gemachtigde: mr. J.Th.A. Bos),
en
de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder
(gemachtigde: mr. M. Lorier).
Inleiding
In het besluit van 22 juni 2021 (primaire besluit) heeft verweerder de aanvraag van referent voor een machtiging tot voorlopig verblijf (mvv) voor eiser met als doel ‘verblijf als familie of gezinslid’ afgewezen.
In het besluit van 22 maart 2022 (bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
De rechtbank heeft het beroep op 26 juli 2022 op zitting behandeld. Op de zitting heeft eiser zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich eveneens laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. Verder zijn verschenen [referent] , referent, en [ondersteuner] ter ondersteuning van referent.
Beoordeling door de rechtbank
De feiten
1. Referent heeft sinds 2007 een verblijfsvergunning in Nederland. Hij heeft op 13 februari 2020 een aanvraag gedaan voor een mvv voor zijn zoon (eiser).
Het bestreden besluit
2. Verweerder heeft de aanvraag van referent om een mvv in het primaire besluit afgewezen en deze beslissing in bezwaar gehandhaafd. Verweerder heeft aan de afwijzing ten grondslag gelegd dat er niet wordt voldaan aan de voorwaarden om voor een mvv in aanmerking te komen. Verweerder stelt dat referent niet heeft aangetoond dat eiser zijn biologische of juridische kind is. Bij verweerder is twijfel gerezen over de identiteit van eiser en de familierechtelijke relatie met referent door de geboorteakte en het uittreksel uit de geboorteakte en het overgelegde paspoort. Daarnaast heeft verweerder niet kunnen vaststellen of de ondertekende toestemmingsverklaring van de biologische moeder van eiser afkomstig is. Ook dit heeft verweerder aan eiser tegengeworpen. Verder komt referent niet in aanmerking voor vrijstelling van het middelenvereiste, omdat verweerder uit Suwinet en uit navraag bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) is gebleken dat referent een Wet en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA)-uitkering op grond van de regeling Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA) ontvangt. Er bestaan volgens verweerder geen redenen om op grond van artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) af te wijken, omdat er geen sprake is van een uitzonderlijke situatie.
De identiteit en familierechtelijke relatie
3. Eiser is het niet eens met het standpunt van verweerder dat zijn identiteit en nationaliteit en de familierechtelijke relatie met referent niet is aangetoond. Eiser heeft tijdens de zitting benadrukt dat het lastig is om aan documenten te komen die hier duidelijkheid over kunnen verschaffen. Volgens eiser is het evident dat referent zijn vader is, daar kan geen twijfel over bestaan. Verder heeft eiser naar voren gebracht dat het paspoort niet is overgelegd om de identiteit van eiser aan te tonen, maar om te laten zien dat zijn ouders hun best hebben gedaan om voor hem een paspoort aan te vragen. Volgens eiser was het niet mogelijk om een Nigeriaans paspoort aan te vragen, waar als geboorteplaats [geboorteplaats 2] op staat vermeld.
4. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich op het standpunt heeft mogen stellen dat de identiteit van eiser en de familierechtelijke relatie tussen eiser en referent onvoldoende vast is komen te staan. Verweerder heeft terecht gesteld dat de naam van de moeder op de geboorteakte en het uittreksel afwijkt van de naam die wordt gebruikt op de verklaring toestemming achterblijvende ouder en de voter’s card die als identiteitsbewijs is bijgevoegd. Op de geboorteakte staat “ [naam 1] ”, terwijl op de voter’s card “ [naam 2] ” staat. Daarnaast staat op het paspoort van eiser als geboorteplaats [geboorteplaats 1] vermeld, terwijl uit de Basisregistratie Personen blijkt dat eiser in [geboorteplaats 2] is geboren. Bovendien blijkt uit de overgelegde paspoortaanvraag dat eiser ‘Netherland’ als geboorteplaats heeft opgegeven. De rechtbank kan verweerder ook volgen in zijn stelling dat niet is gebleken dat eiser er alles aan heeft gedaan om zijn identiteit en familierechtelijke relatie met referent (alsnog) aan te tonen. Eiser heeft niet getracht om de documenten waarop onjuiste informatie staat te laten corrigeren en de enkele stelling dat dit zinloos is, heeft verweerder onvoldoende kunnen vinden om hieraan voorbij te gaan en bewijsnood aan te nemen. De rechtbank begrijpt dat het lastig is om de geconstateerde gebreken te herstellen, maar het ligt wel op de weg van eiser om zoveel mogelijk duidelijkheid te verschaffen en alles in het werk te stellen om zijn identiteit en de familierechtelijke relatie aan te tonen. Op de zitting is besproken of de gebreken met een DNA-onderzoek hersteld kunnen worden, maar verweerder heeft niet ten onrechte aangegeven dat dit niet wegneemt dat er twijfel over de naam van de biologische moeder van eiser zal blijven bestaan en daarmee of zij wel toestemming heeft verleend voor het vertrek van eiser naar Nederland
De toestemming van de achterblijvende ouder
5. Eiser heeft op de zitting aangevoerd dat er onmogelijk twijfel kan bestaan over wie zijn moeder is en of zij toestemming heeft gegeven aan eiser om naar Nederland te vertrekken. De gemachtigde van eiser heeft op de zitting verklaard dat hij in contact staat met de biologische moeder van eiser.
6. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich op het standpunt heeft mogen stellen dat niet wordt voldaan aan het toestemmingsvereiste, omdat niet kan worden vastgesteld of de ondertekende toestemmingsverklaring van de biologische moeder van eiser afkomstig is. Zoals hiervoor ook al is overwogen, komt de naam van de moeder onder de toestemmingsverklaring immers niet overeen met de naam van de moeder op de voter’s card. Daarbij komt dat eiser er niet in is geslaagd om hier opheldering over te geven.
Vrijstelling van het middelenvereiste
7. Eiser voert aan dat referent ten onrechte niet is vrijgesteld van het middelenvereiste. Volgens eiser is referent blijvend en volledig arbeidsongeschikt. Eiser heeft dit aan de hand van het rapport van de verzekeringsdeskundige duidelijk gemaakt. Uit de rapportage blijkt volgens eiser dat referent een WIA-uitkering ontvangt op grond van de regeling Inkomensvoorziening Volledig Arbeidsongeschikten (IVA).
8. Niet in geschil is dat referent niet voldoet aan de voorwaarde dat hij duurzaam en zelfstandig beschikt over voldoende middelen van bestaan, omdat referent een uitkering ontvangt. Het gaat om de vraag of referent voldoet aan de voorwaarden voor vrijstelling van het middelenvereiste. De rechtbank beantwoordt deze vraag ontkennend en licht dit als volgt toe. Verweerder neemt geen blijvende en volledige arbeidsongeschiktheid aan als iemand een WGA-uitkering ontvangt. Voor het aannemen van volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid verlangt verweerder namelijk dat referent een uitkering ontvangt op grond van de IVA. Het is vaste rechtspraak [1] van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State dat het beleid dat verweerder in dit kader hanteert niet onredelijk is. Verweerder heeft navraag gedaan bij het UWV en die heeft te kennen gegeven dat referent een WIA-uitkering ontvangt op grond van de WGA. Dit wordt bevestigd door de stukken in het dossier. Met de stukken die eiser in de beroepsprocedure heeft overgelegd, heeft hij niet aangetoond dat dit anders ligt, in die zin dat referent momenteel een WIA-uitkering zou ontvangen op grond van de IVA.
De hoorplicht
9. Met betrekking tot de stelling van eiser dat de hoorplicht is geschonden, overweegt de rechtbank als volgt. Volgens vaste rechtspraak vormt het horen een essentieel onderdeel van de bezwaarschriftprocedure. Van het horen kan slechts met toepassing van artikel 7:3, aanhef en onder b, van de Awb worden afgezien indien er, naar objectieve maatstaven bezien, op voorhand redelijkerwijs geen twijfel over mogelijk is dat de bezwaren niet kunnen leiden tot een andersluidend besluit. Naar het oordeel van de rechtbank deed een dergelijke situatie zich hier voor.
10. Tot slot is de rechtbank van oordeel dat het beroep van eiser op het evenredigheidsbeginsel niet slaagt. Verweerder heeft aan de mvv-aanvraag van referent voorwaarden mogen stellen en mogen concluderen dat daar in dit geval niet aan wordt voldaan. Dat het lastig is voor eiser om aan de vereiste documenten te komen, is voor de rechtbank invoelbaar maar dat maakt niet dat het besluit onevenredig uitpakt.
Conclusie en gevolgen
11. Het beroep is ongegrond. Dat betekent dat eiser geen gelijk krijgt. Eiser krijgt daarom het griffierecht niet terug. Hij krijgt ook geen vergoeding van zijn proceskosten.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. M.C. Verra, rechter, in aanwezigheid van mr. R.P. Stehouwer, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 21 september 2022.
griffier
rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen vier weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.