ECLI:NL:RBDHA:2023:11918

• Datum uitspraak: 4 augustus 2023
• Publicatiedatum: 10 augustus 2023
• Zaaknummer: NL23.21647
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: E.J. Govaers
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Ongegrondverklaring van beroep tegen maatregel van bewaring en verzoek om schadevergoeding in vreemdelingenrechtelijke context

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 4 augustus 2023 uitspraak gedaan in een bestuursrechtelijke procedure betreffende de maatregel van bewaring van eiser, die de Marokkaanse nationaliteit heeft. Eiser had beroep ingesteld tegen twee besluiten van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, waarbij hem op 20 juli 2023 een maatregel van bewaring was opgelegd en een overdrachtsbesluit was uitgevaardigd. De rechtbank heeft vastgesteld dat de maatregel van bewaring op 31 juli 2023 was opgeheven, waardoor de beoordeling zich beperkte tot de vraag of eiser recht heeft op schadevergoeding voor de periode van bewaring.

De rechtbank overwoog dat de staatssecretaris voldoende gronden had om de maatregel van bewaring op te leggen, waaronder het risico dat eiser zich aan het toezicht zou onttrekken. Eiser had geen inhoudelijke gronden aangevoerd tegen de maatregel van bewaring of het overdrachtsbesluit. De rechtbank concludeerde dat de beroepen ongegrond waren en wees het verzoek om schadevergoeding af. Tevens werd er geen aanleiding gezien voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak is openbaar gemaakt en kan worden aangevochten bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen een week na bekendmaking.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummers: NL23.21647 en NL23.21652

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam], eiser

V-nummer: [nummer]

(gemachtigde: mr. H.K. Westerhof),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. H. Toonders).

Procesverloop

Bij besluit van 20 juli 2023 (het bestreden besluit 1) heeft verweerder aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59a, van de Vw ^[1] opgelegd. Verweerder heeft op diezelfde dag aan eiser een overdrachtsbesluit (het bestreden besluit 2) uitgereikt.

Eiser heeft tegen de bestreden besluiten beroep ingesteld. Dit beroep moet tevens worden aangemerkt als een verzoek om toekenning van schadevergoeding.

Verweerder heeft op 31 juli 2023 de maatregel van bewaring opgeheven.

De rechtbank heeft, na akkoord van partijen, bepaald dat een onderzoek ter zitting

achterwege blijft. Op 4 augustus 2023 heeft de rechtbank het onderzoek gesloten.

Overwegingen

1. Eiser stelt te zijn geboren op [geboortedatum] en de Marokkaanse nationaliteit te hebben.

Bestreden besluit 1

2. Omdat de bewaring is opgeheven, beperkt de beoordeling zich in deze zaak tot de vraag of aan eiser schadevergoeding moet worden toegekend. In dit verband moet de vraag worden beantwoord of de tenuitvoerlegging van de maatregel van bewaring op enig moment voorafgaande aan de opheffing daarvan onrechtmatig is geweest. Op grond van artikel 106 van de Vw kan de rechtbank indien de bewaring al is opgeheven vóór de behandeling van het verzoek om opheffing van de bewaring aan eiser een schadevergoeding ten laste van de Staat toekennen.

3. In de maatregel van bewaring heeft verweerder overwogen dat de maatregel nodig is, omdat een concreet aanknopingspunt bestaat voor een overdracht als bedoeld in de Dublinverordening en een significant risico bestaat dat eiser zich aan het toezicht zal onttrekken. Verweerder heeft, onder verwijzing naar artikel 5.1b, tweede, derde en vierde lid, van het Vb ^[2] , als zware gronden vermeld dat eiser:

3a. Nederland niet op de voorgeschreven wijze is binnengekomen, dan wel een poging daartoe heeft gedaan;
3k. een overdrachtsbesluit heeft ontvangen en geen medewerking verleent aan de overdracht aan de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn asielverzoek;

en als lichte gronden vermeld dat eiser:

4a. zich niet aan een of meer andere voor hem geldende verplichtingen van hoofdstuk 4 van het Vb heeft gehouden;
4c. geen vaste woon- of verblijfplaats heeft;
4d. niet beschikt over voldoende middelen van bestaan.

4. Eiser heeft de gronden die verweerder aan de maatregel van bewaring ten

grondslag heeft gelegd, niet betwist. De zware gronden en de lichte gronden zijn voldoende

om aan te nemen dat er een risico bestaat dat eiser zich aan het toezicht zal onttrekken. Deze

gronden kunnen de maatregel van bewaring daarom dragen.

5. Verder heeft eiser geen inhoudelijke gronden aangevoerd. In de door verweerder

verstrekte gegevens ziet de rechtbank evenmin aanleiding om, ambtshalve toetsend, te

komen tot het oordeel dat aan de rechtmatigheidsvoorwaarden voor de maatregel van

bewaring niet is voldaan. ^[3]

Bestreden besluit 2

6. Eiser heeft geen inhoudelijke gronden aangevoerd tegen het aan hem uitgereikte overdrachtsbesluit. Nu het overdrachtsbesluit niet wordt betwist, zal het beroep tegen het overdrachtsbesluit niet slagen.

Conclusie

7. De beroepen zijn ongegrond. Daarom wordt het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank:

• verklaart de beroepen ongegrond;
• wijst het verzoek om schadevergoeding af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. E.J. Govaers, rechter, in aanwezigheid van mr. S.C. Spruijt, griffier, en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.

De uitspraak is bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.

Voetnoten

1. Vreemdelingenwet 2000.

2. Vreemdelingenbesluit 2000.

3. Zoals is bevestigd door het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 8 november