ECLI:NL:RBDHA:2023:20504

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Arnhem

Bestuursrecht

zaaknummer: NL22.26918

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 15 december 2023 in de zaak tussen

[eiseres], v-nummer [nummer], eiseres

(gemachtigde: mr. E. Derksen),

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid.

Inleiding

1. In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van eiseres tegen het besluit van 10 januari 2023 waarin de staatssecretaris het bezwaar gegrond heeft verklaard en het verzoek van eiseres om een veroordeling van hem in de proceskosten in de bezwaarfase heeft afgewezen. Het beroep richt zich ook tegen het dwangsombesluit van 10 januari 2023.^[1]

1.1.

De rechtbank nodigt partijen niet uit voor een zitting, omdat dat in deze zaak niet nodig is.^[2]

Totstandkoming van het besluit

2. Eiseres heeft op 29 november 2021 een aanvraag om een machtiging tot voorlopig verblijf (mvv) voor verblijf als familie- of gezinslid bij [referent] ingediend, waarna de ontvangst is bevestigd op 13 december 2021. Met het besluit van 20 april 2022 heeft de staatssecretaris de aanvraag van eiseres afgewezen.

2.1.

Eiseres heeft op 19 mei 2022 bezwaar gemaakt tegen de afwijzing van haar aanvraag. De staatssecretaris moet uiterlijk beslissen binnen negentien weken, gerekend vanaf de dag na die waarop de termijn voor het indienen van het bezwaarschrift is verstreken.^[3]De staatssecretaris heeft deze termijn in eerste instantie opgeschort met twee weken, omdat eiseres de gronden van haar bezwaar nog moest indienen. Vervolgens heeft de staatssecretaris de beslistermijn met zes weken verdaagd.^[4]Eiseres heeft de staatssecretaris op 5 december 2022, dus na het verstrijken van die termijn, in gebreke gesteld.

2.2.

De staatssecretaris heeft in het besluit van 10 januari 2023 het bezwaar van eiseres gegrond verklaard. De staatssecretaris heeft het verzoek om een vergoeding van de proceskosten in bezwaar afgewezen. In het dwangsombesluit van 10 januari 2023 heeft hij de bestuurlijke dwangsom vastgesteld op € 567.

Beoordeling door de rechtbank

3. De rechtbank beoordeelt de aan eiseres toegekende dwangsomvergoeding wegens het niet tijdig bekendmaken van het besluit van 10 januari 2023 en het verzoek van eiseres om een veroordeling van de staatssecretaris in de proceskosten in de bezwaarfase. Zij doet dat aan de hand van de beroepsgronden van eiseres.

Wat is de hoogte van de verbeurde bestuurlijke dwangsom?

4. Eiseres betoogt dat de staatssecretaris de hoogte van de bestuurlijke dwangsom onterecht op € 567 heeft vastgesteld. Zij stelt dat de staatssecretaris uitgaat van een onjuiste datum van ontvangst van de ingebrekestelling. In het dwangsombesluit gaat de staatssecretaris uit van 6 december 2022 als ontvangstdatum. Eiseres stelt dat de ingebrekestelling op 5 december 2022 per fax aan de staatssecretaris is toegezonden en ook op die dag is ontvangen. Zij stelt dat haar daarom een bestuurlijke dwangsom over 22 dagen toekomt.

4.1.

Dit betoog slaagt. Eiseres heeft de staatssecretaris op 5 december 2022, dus na het verstrijken van die termijn, in gebreke gesteld. De staatssecretaris stelt de ingebrekestelling pas op 6 december 2022 te hebben ontvangen. Uit de ingebrekestelling blijkt echter dat deze door de staatssecretaris op 5 december 2022 om 16:15 uur per fax is ontvangen. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft geoordeeld dat de termijn van twee weken aanvangt op de dag waarop het bestuursorgaan de ingebrekestelling heeft ontvangen.^[5]De termijn van twee weken begint daarom op 5 december 2022 te lopen en eindigt op 19 december 2022. Eiseres heeft recht op een dwangsomvergoeding van veertien keer € 23 per dag en acht keer € 35 per dag voor elke dag waarop het besluit niet op de juiste wijze bekend is gemaakt (totaal: € 602).^[6]De rechtbank stelt daarom de verbeurde dwangsom vast op € 602.

Had de staatssecretaris in bezwaar een proceskostenvergoeding moeten toekennen?

5. Eiseres heeft verzocht om een vergoeding van de proceskosten in bezwaar. De staatssecretaris stelt dat eiseres geen recht heeft op een bezwaarkostenvergoeding, omdat geen sprake is van een herroeping wegens een aan hem te wijten onrechtmatigheid.^[7]

5.1.

De staatssecretaris heeft de aanvraag bij het primaire besluit afgewezen, omdat eiseres onvoldoende heeft aangetoond dat zij een duurzame en exclusieve relatie heeft met referent die op één lijn te stellen is met een huwelijk.^[8]De staatssecretaris heeft in het besluit van 10 januari 2023 het bezwaar gegrond verklaard, omdat eiseres in de bezwaarfase heeft aangetoond dat zij met referent is getrouwd. Volgens de staatssecretaris is dit niet een aan bestuursorgaan te wijten onrechtmatigheid, omdat deze feiten pas in de bezwaarfase bekend zijn geworden.

5.2.

Eiseres betoogt dat de staatssecretaris haar ten onrechte heeft tegengeworpen dat in de aanvraagfase onvoldoende is aangetoond dat er sprake is van een duurzame en exclusieve relatie tussen haar en referent. Volgens eiseres is een huwelijk geen voorwaarde voor het hebben van een duurzame en exclusieve relatie, zoals bedoeld in artikel 3.14 aanhef en onder b, van het Vreemdelingenbesluit 2000.

5.3.

Dit betoog slaagt niet. De rechtbank stelt vast dat eiseres in de bezwaarfase heeft aangetoond dat zij met referent is getrouwd. Eiseres heeft een verblijfsvergunning gekregen op grond van het feit dat zij en referent zijn getrouwd.^[9]Omdat deze feiten in de bezwaarfase bekend zijn geworden heeft de staatssecretaris terecht geen kostenvergoeding voor bezwaar toegekend, omdat erg geen sprake is van een herroeping wegens een aan de staatssecretaris te wijten onrechtmatigheid.

Conclusie en gevolgen

6. Het beroep is gegrond. De rechtbank vernietigt het besluit van 10 januari 2023 voor zover dit ziet op de vaststelling van de dwangsom. De rechtbank ziet aanleiding om zelf in de zaak te voorzien.^[10]De staatssecretaris is eiseres een dwangsom van € 602 verschuldigd, omdat 22 dagen zijn verstreken na de dag als bedoeld in artikel 4:17, derde lid van de Awb. De staatssecretaris hoeft dus geen nieuw besluit te nemen.

6.1.

Omdat het beroep gegrond is, krijgt eiseres ook een vergoeding van haar proceskosten. Deze vergoeding bedraagt € 418,50 omdat de gemachtigde van eiseres een beroepschrift heeft ingediend gelet op de aard van de zaak past de rechtbank de wegingsfactor licht toe. Verder zijn er geen kosten gemaakt die vergoed kunnen worden. Omdat eiseres is vrijgesteld van de verplichting om griffierecht te betalen, hoeft de staatssecretaris dit niet te vergoeden.

Beslissing

De rechtbank:

verklaart het beroep, voor zover dat is gericht tegen het niet tijdige nemen van een besluit, niet-ontvankelijk;
verklaart het beroep, voor zover het is gericht tegen het dwangsombesluit, gegrond;
vernietigt het besluit van 10 januari 2023, voor zover dat ziet op de vaststelling van de verschuldigde dwangsom;
bepaalt dat de staatssecretaris op grond van artikel 4:17 van de Awb een dwangsom van in totaal € 602 is verschuldigd;
bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde gedeelte van het besluit van 10 januari 2023;
bepaalt dat het besluit van 10 januari 2023 voor het overige in stand blijft;
veroordeelt de staatssecretaris tot betaling van € 418,50 aan proceskosten aan eiseres.

Deze uitspraak is gedaan door G.W.B. Heijmans, rechter, in aanwezigheid van M. Kok, griffier.

De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:

Bent u het niet eens met deze uitspraak?

Als u het niet eens bent met deze uitspraak, kunt u een brief sturen naar de rechtbank waarin u uitlegt waarom u het er niet mee eens bent. Dit heet een verzetschrift. U moet dit verzetschrift indienen binnen 6 weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. U ziet deze datum hierboven. Als u graag een zitting wilt waarin u uw verzetschrift kunt toelichten, kunt u dit in uw verzetschrift vermelden.