ECLI:NL:RBDHA:2025:11988

• Datum uitspraak: 8 juli 2025
• Publicatiedatum: 7 juli 2025
• Zaaknummer: 09/216621-24
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: K.C.J. Vriend; P.C. Goilo-Kam; E.R.F. van Engelen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Veroordeling voor wederrechtelijke vrijheidsberoving en mishandeling met vrijspraak voor vernieling

Op 8 juli 2025 heeft de Rechtbank Den Haag uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die beschuldigd werd van wederrechtelijke vrijheidsberoving en mishandeling. De zaak betreft een incident dat plaatsvond op 2 juli 2024 in 's-Gravenhage, waarbij de verdachte samen met medeverdachten de aangeefster, een vrouw, tegen haar wil naar de woning van haar ouders heeft gelokt. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte en medeverdachten de aangeefster met geweld uit haar auto hebben getrokken en haar in de woning hebben vastgehouden, waar zij tegen haar wil een rituele wassing onderging. De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld voor de feiten van wederrechtelijke vrijheidsberoving en mishandeling, maar heeft vrijspraak uitgesproken voor de vernieling van een autoruit, omdat niet bewezen kon worden dat de verdachte hiervoor verantwoordelijk was. De rechtbank heeft een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden opgelegd, met een proeftijd van één jaar, en een taakstraf van 120 uren. Daarnaast is er een contactverbod opgelegd met de aangeefster. De rechtbank heeft ook een schadevergoeding toegewezen aan de benadeelde partij, de aangeefster, voor zowel materiële als immateriële schade.

Uitspraak

Rechtbank DEN HAAG

Strafrecht

Meervoudige kamer

Parketnummer: 09/216621-24

Datum uitspraak: 8 juli 2025

Tegenspraak

De rechtbank Den Haag heeft op de grondslag van de tenlastelegging en naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting het navolgende vonnis gewezen in de zaak van de officier van justitie tegen de verdachte:

[verdachte] ,

geboren op [geboortedatum 1] 1974 te [geboorteplaats] (Suriname),

BRP-adres: [adres] , [postcode] te [woonplaats] .

1. Het onderzoek ter terechtzitting

Het onderzoek is gehouden op de terechtzitting van 24 juni 2025.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. D.M. Snoep en van wat door de verdachte en haar raadsman mr. D.C.D. Newoor naar voren is gebracht.

Als benadeelde partijen hebben zich gevoegd [aangeefster] en [benadeelde] , bijgestaan door mr. M.A. Oosterveen.

2. De tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

1.
zij op of omstreeks 2 juli 2024 te ’s-Gravenhage tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk [aangeefster] wederrechtelijk van de vrijheid heeft/hebben beroofd en/of beroofd gehouden, door
- die [aangeefster] naar de woning (van medeverdachte(n)) te lokken en/of (vervolgens)
- de auto, waarin die [aangeefster] zat, klem te rijden en/of van die auto de autoraam te
vernielen en/of (vervolgens)
- die [aangeefster] met kracht (bij haar armen en/of benen en/of keel) vast te pakken en/of op te tillen en/of (vervolgens)
- die [aangeefster] de woning in te sleuren en/of te slepen en/of (vervolgens);
- die [aangeefster] in de woning (bij haar armen) vast te pakken en/of te houden en/of
- die [aangeefster] meermalen, althans eenmaal tegen het lichaam te slaan en/of stompen en/of
- die [aangeefster] te overgieten met water en/of te bedekken met takken,
waardoor die [aangeefster] ((mede) door die handelingen) belet werd die woning te
verlaten;
2.
zij op of omstreeks 2 juli 2024 te ’s-Gravenhage tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen [aangeefster] heeft mishandeld door die [aangeefster] :
- met kracht bij de armen en/of benen en/of keel vast te pakken en/of
- (over de grond) mee te sleuren en/of te slepen en/of
- meermalen te slaan en/of stompen het gezicht en/of tegen het lichaam van die [aangeefster] en/of
- die [aangeefster] te overgieten met water en/of te bedekken met takken;

3.
zij op of omstreeks 2 juli 2024 te ’s-Gravenhage tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen opzettelijk en wederrechtelijk een autoruit, in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan [benadeelde] en/of [naam] , in elk geval aan een ander
toebehoorde(n) heeft vernield, beschadigd en/of onbruikbaar gemaakt en/of weggemaakt.

3. De bewijsbeslissing

3.1.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten en tot vrijspraak van het onder 3 ten laste gelegde feit.

3.2.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft vrijspraak van alle ten laste gelegde feiten bepleit.

3.3.

Vrijspraak feit 3

Net als de officier van justitie en de raadsman, is de rechtbank met betrekking tot het onder 3 ten laste gelegde feit van oordeel dat dit feit niet wettig en overtuigend kan worden bewezen. Uit het dossier en het verhandelde op de terechtzitting is onvoldoende gebleken dat de autoruit mede door toedoen van de verdachte is vernield. De rechtbank zal de verdachte daarom vrijspreken van het onder 3 ten laste gelegde.

3.4.

Gebruikte bewijsmiddelen feiten 1 en 2

De rechtbank heeft in de bijlage opgenomen de wettige bewijsmiddelen met de voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden.

3.5.

Bewijsoverwegingen

Feit 1 (wederrechtelijke vrijheidsberoving [aangeefster] )

De rechtbank stelt voorop dat van wederrechtelijke vrijheidsberoving als bedoeld in artikel 282 van het Wetboek van Strafrecht (Sr) sprake is indien de verdachte iemand doet verblijven op een plaats waar vandaan of van waaruit die persoon zich niet op ieder gewenst ogenblik zelfstandig kan verwijderen, zonder dat de verdachte daartoe gerechtigd is. De absolute onmogelijkheid van fysieke verplaatsing is geen vereiste. Ook het creëren van een zodanige situatie dat ten aanzien van het slachtoffer de dwang is ontstaan om te blijven, heeft te gelden als wederrechtelijke vrijheidsberoving
. Het oproepen van een dreigende sfeer of en het aanjagen van angst door de verdachte kan voldoende zijn om te spreken van dwang.

Op grond van de bewijsmiddelen stelt de rechtbank het volgende vast. De verdachte is op verzoek van de ouders van aangeefster [aangeefster] , medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] , op 2 juli 2024 meegegaan naar hun woning, met als doel het verrichten van een rituele wassing op hun dochter. Aangeefster is die dag samen met haar vriendin [benadeelde] naar de woning van haar ouders gegaan, onder het voorwendsel dat er kaarten voor de musical van haar zusje voor haar klaar zouden liggen. Op enig moment zag zij de auto van haar moeder aan komen rijden, met daarin haar moeder, vader en een haar onbekende vrouw, te weten de verdachte. Aangeefster stapte terug in haar auto, maar werd direct door hen benaderd. Vervolgens is de autoruit vernield en is aangeefster geslagen. Aangeefster is daarna door de verdachte en medeverdachte [medeverdachte 1] uit de auto getrokken. Zij heeft zich nog vastgeklampt aan een paal, maar daar hebben de verdachten haar van losgetrokken. Terwijl dit allemaal gebeurde heeft aangeefster meermaals luid geschreeuwd naar een buurvrouw met de oproep om de politie te bellen. Volgens de buurvrouw klonk ze volledig in paniek. De verdachte heeft samen met medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] aangeefster aan haar armen en benen vastgepakt en over een bruggetje de woning in gesleurd. In de woning is aangeefster vastgehouden door medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] , met als doel om tegen haar zin in een rituele wassing op haar te (laten) verrichten. Vervolgens is een ritueel uitgevoerd waarbij door de verdachte water en takken over haar heen werden gegooid.

Gelet op de omstandigheden waaronder aangeefster uit de auto is getrokken en de woning in is gesleurd, acht de rechtbank het niet aannemelijk dat de situatie in de woning direct na binnenkomst rustig werd. De dwang en het geweld die daarbij zijn uitgeoefend en het feit dat aangeefster was omringd door drie personen die haar tegen haar zin in wilden onderwerpen aan een rituele wassing, maken naar het oordeel van de rechtbank dat sprake was van een zodanige dwingende sfeer dat aangeefster niet vrij was om zelfstandig de woning te verlaten. Pas toen het ritueel in gang was gezet en aangeefster had aangegeven dat zij het water zelf over zich heen zou gooien leek de situatie enigszins te kalmeren. Vanaf dat moment kon zij naar de deur lopen. Toen was de politie inmiddels al gearriveerd.

Gelet op de hiervoor vastgestelde feiten en omstandigheden – in onderlinge samenhang bezien – is naar het oordeel van de rechtbank sprake geweest van één voortdurende situatie van vrijheidsberoving, die is begonnen met het geweld waarmee aangeefster uit haar auto werd getrokken en die doorging gedurende haar verblijf in de woning. In de woning heeft aangeefster zich immers nog steeds in een situatie van lichamelijke en geestelijke dwang en overwicht bevonden, en zij kon zich daaraan niet zelfstandig onttrekken.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend is bewezen dat de verdachte en medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] , tezamen en in vereniging, aangeefster wederrechtelijk van haar vrijheid hebben beroofd.

Feit 2 (mishandeling [aangeefster] )

Aangeefster heeft verklaard dat zij op het moment dat zij nog in de auto zat, door de verdachte met een vuist op haar schouder is geslagen en door medeverdachte [medeverdachte 1] in haar gezicht is geslagen. Haar vriendin [benadeelde] heeft eveneens verklaard dat zij heeft gezien dat aangeefster werd geslagen door de verdachte en medeverdachte [medeverdachte 1] . Daarnaast heeft aangeefster verklaard dat zij over de brug werd gesleurd door de verdachte en medeverdachte [medeverdachte 1] , en dat zij haar aan haar armen en benen vasthielden. Ook dit wordt bevestigd door [benadeelde] en de buurvrouw. Deze handelingen hebben bij aangeefster pijn veroorzaakt en geleid tot zichtbaar letsel, waardoor sprake is van mishandeling. Naar het oordeel van de rechtbank is sprake van medeplegen, nu de handelingen in nauwe en bewuste samenwerking met medeverdachte [medeverdachte 1] zijn verricht.

De rechtbank zal de verdachte onder feit 2 partieel vrij spreken van de feitelijke handeling van het bij de keel vastpakken van aangeefster [aangeefster] , omdat afgezien van de aangifte daarvoor onvoldoende aanwijzingen in het dossier te vinden zijn. Ook zal de rechtbank de verdachte onder feit 2 partieel vrij spreken van het overgieten met water en/of bedekken met takken van aangeefster [aangeefster] , omdat deze feitelijke handelingen geen pijn of letsel bij aangeefster hebben veroorzaakt.

Gelet hierop acht de rechtbank het onder 2 ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen.

3.6.

De bewezenverklaring

De rechtbank verklaart ten laste van de verdachte bewezen dat:

1.
zij op 2 juli 2024 te ’s-Gravenhage tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk [aangeefster] wederrechtelijk van de vrijheid heeft beroofd en beroofd gehouden, door
- die [aangeefster] naar de woning (van
mede verdachten) te lokken en vervolgens
- de auto, waarin die [aangeefster] zat, klem te rijden en van die auto
het autoraam te vernielen en vervolgens
- die [aangeefster] met kracht bij haar armen en benen vast te pakken en op te tillen en vervolgens
- die [aangeefster] de woning in te sleuren en te slepen en vervolgens
- die [aangeefster] in de woning bij haar armen vast te pakken en te houden en
- die [aangeefster] tegen het lichaam te slaan en/of stompen en
- die [aangeefster] te overgieten met water en te bedekken met takken,

waardoor die [aangeefster] door die handelingen belet werd die woning te verlaten;

2.
zij op 2 juli 2024 te ’s-Gravenhage tezamen en in vereniging met een ander, [aangeefster] heeft mishandeld door die [aangeefster] :
- met kracht bij de armen en benen vast te pakken en
- (over de grond) mee te sleuren en/of te slepen en
- te slaan en/of stompen in het gezicht en/of tegen het lichaam van die [aangeefster] .

Voor zover in de tenlastelegging type- en taalfouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd en gecursiveerd weergegeven, zonder dat de verdachte daardoor in de verdediging is geschaad.

4. De strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het bewezen verklaarde is volgens de wet strafbaar, omdat er geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

5. De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is eveneens strafbaar, omdat er geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die haar strafbaarheid uitsluiten.

6. De strafoplegging

6.1.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren, en een taakstraf van 120 uren, subsidiair 60 dagen hechtenis, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd een contactverbod met aangeefster [aangeefster] op te leggen, zowel als bijzondere voorwaarde verbonden aan de voorwaardelijke gevangenisstraf, als in de vorm van een vrijheidsbeperkende maatregel in de zin van artikel 38v Sr, en beide dadelijk uitvoerbaar te verklaren.

6.2.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit aan de verdachte een onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen die gelijk is aan de duur van het voorarrest, met daarnaast een eventueel nog voorwaardelijk op te leggen deel.

6.3.

Het oordeel van de rechtbank

Na te melden straffen zijn in overeenstemming met de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gegrond op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek op de terechtzitting is gebleken. De rechtbank neemt hierbij in het bijzonder het volgende in aanmerking.

Ernst van de feiten

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het medeplegen van een wederrechtelijke vrijheidsberoving en mishandeling. Zij is op verzoek van de ouders van het slachtoffer meegegaan naar hun woning, met als doel hun dochter tegen haar wil in een rituele wassing te laten ondergaan. Het slachtoffer is door haar ouders naar de woning gelokt en is vervolgens met geweld door haar vader en de verdachte uit de auto getrokken en meegesleurd naar de woning. Dit gebeurde terwijl het slachtoffer duidelijk om hulp riep en zich verzette en het voor iedereen zichtbaar was dat zij niet vrijwillig meeging. Desondanks is de verdachte hiermee doorgegaan. In de woning is het slachtoffer vastgehouden en heeft de verdachte water met takjes en kruiden over haar heen gegooid. De verdachte heeft daarbij in het geheel geen oog gehad voor de persoonlijke grenzen van het slachtoffer en met dit handelen heeft zij op grove wijze inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer. Gelet op haar slachtofferverklaring ervaart het slachtoffer nog dagelijks de gevolgen van wat er is gebeurd. Zij voelt zich nog steeds onveilig en kampt met aanhoudende gevoelens van angst. De rechtbank vindt het een ernstige zaak dat de verdachte, op verzoek van mensen die zij nauwelijks kent, een haar onbekende volwassen vrouw met geweld en tegen haar wil heeft meegesleurd en haar aan een ritueel heeft onderworpen.

Persoon van de verdachte

De rechtbank heeft kennisgenomen van het strafblad van de verdachte van 14 mei 2025, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke feiten.

De rechtbank heeft kennisgenomen van een reclasseringsadvies over de verdachte van 28 november 2024. Hieruit volgt dat risico’s worden gezien in het psychosociaal functioneren, de houding en het sociaal netwerk van de verdachte. Er lijkt weinig tot geen sprake te zijn van probleembesef en er is weinig tot geen sprake van empathie richting het slachtoffer. Het risico op recidive wordt ingeschat als gemiddeld. De reclassering adviseert bij veroordeling van de verdachte haar een deels voorwaardelijke straf op te leggen met als bijzondere voorwaarden een meldplicht, ambulante behandeling en een verbod op het uitvoeren van rituelen.

Conclusie

De rechtbank acht, alles afwegende, een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden en een taakstraf van 120 uren passend en geboden. De rechtbank acht een voorwaardelijke gevangenisstraf passend, enerzijds om de ernst van de gepleegde feiten tot uitdrukking te brengen en anderzijds om de verdachte ervan te weerhouden zich in de toekomst opnieuw aan strafbare feiten schuldig te maken. De rechtbank acht een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden met een proeftijd van één jaar afdoende om de verdachte ervan te weerhouden zich in de toekomst opnieuw aan strafbare feiten schuldig te maken. Aan die voorwaardelijke gevangenisstraf wordt als bijzondere voorwaarde een contactverbod met aangeefster [aangeefster] verbonden. De rechtbank acht dit passend en geboden, gelet op de ernst van de feiten en ter bescherming van het slachtoffer. De rechtbank ziet, net als de officier van justitie, geen aanleiding om de overige door de reclassering geadviseerde voorwaarden op te leggen.

Anders dan door de officier van justitie is geëist zal de rechtbank het contactverbod niet dadelijk uitvoerbaar verklaren. Naar het oordeel van de rechtbank blijkt uit het onderzoek onvoldoende dat er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat de verdachte wederom een misdrijf zal begaan dat gericht is tegen of gevaar veroorzaakt voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen. De rechtbank ziet, gelet op het voorgaande, evenmin aanleiding om de vrijheidsbeperkende maatregel als bedoeld in artikel 38v Sr op te leggen.

7. De vordering van de benadeelde partij en de schadevergoedingsmaatregel

[aangeefster] heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces en vordert een schadevergoeding van € 10.161,50, te vermeerderen met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 2.161,50 aan materiële schade en € 8.000,- aan immateriële schade.

[benadeelde] heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces en vordert een schadevergoeding van € 1.566,-, te vermeerderen met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 816,- aan materiële schade en € 750,- aan immateriële schade.

7.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij [aangeefster] ten aanzien van de materiële schade geheel kan worden toegewezen. Met betrekking tot de immateriële schade heeft hij zich op het standpunt gesteld dat een lager bedrag dient te worden toegewezen dan gevorderd. Daarbij is verzocht de vordering hoofdelijk toe te wijzen, vermeerderd met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot niet-ontvankelijkverklaring van de benadeelde partij [benadeelde] .

7.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de benadeelde partijen niet-ontvankelijk dienen te worden verklaard in hun vorderingen. Subsidiair heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat de vordering van [aangeefster] voor zover deze betrekking heeft op de immateriële schade, op een lager bedrag dient te worden vastgesteld.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

Ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij [aangeefster]

Op grond van het dossier en het onderzoek op de terechtzitting kan worden vastgesteld dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden door de bewezen verklaarde feiten.

Materiële schade

Voor zover de vordering betrekking heeft op de post ‘kleding’ (€ 138,50) is deze door de verdediging niet betwist en door de benadeelde partij voldoende onderbouwd. De rechtbank stelt dan ook op grond van het dossier en het onderzoek op de terechtzitting vast dat de benadeelde partij deze schade rechtstreeks heeft geleden door de bewezen verklaarde feiten en wijst de vordering in zoverre toe.

De rechtbank zal de benadeelde partij met betrekking tot de materiële schade voor het overige (de posten ‘wegslepen auto’ en ‘schade auto’) niet-ontvankelijk verklaren in de vordering, aangezien de verdachte van het feit waarop dit deel van de vordering betrekking heeft, zal worden vrijgesproken.

Immateriële schade

Op grond van het dossier en het onderzoek op de terechtzitting kan worden vastgesteld dat de benadeelde partij rechtstreeks immateriële schade heeft geleden door de bewezen verklaarde feiten. De wettelijke grondslag voor het toekennen van een immateriële schadevergoeding is gelegen in artikel 6:106 sub b van het Burgerlijk Wetboek, nu naar het oordeel van de rechtbank de aard en de ernst van de normschending meebrengen dat de nadelige gevolgen voor [aangeefster] zo voor de hand liggen, dat een aantasting in de persoon kan worden aangenomen. De rechtbank acht een vergoeding van € 3.000,- billijk en passend bij de omstandigheden van deze zaak.

Conclusie

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank de vordering toewijzen tot een bedrag van

€ 3.138,50, bestaande uit € 138,50 aan materiële schade en € 3.000,- aan immateriële schade. De rechtbank verklaart de vordering voor het overige niet-ontvankelijk, zodat de benadeelde partij dit deel van de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan indienen.

De rechtbank zal de gevorderde wettelijke rente toewijzen met ingang van 2 juli 2024, omdat vast is komen te staan dat de schade vanaf die datum is ontstaan.

Nu de vordering gedeeltelijk wordt toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt. De rechtbank begroot deze kosten tot op heden op nihil. Daarnaast wordt de verdachte veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

Omdat de verdachte de strafbare feiten ter zake waarvan schadevergoeding zal worden toegekend samen met medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Daarbij geldt dat de verdachte, voor zover een van de mededaders een bedrag aan de benadeelde partij heeft betaald, dat deel van de schadevergoeding niet meer aan de benadeelde partij hoeft te betalen.

Schadevergoedingsmaatregel

De verdachte zal voor de bewezen verklaarde feiten worden veroordeeld en zij is daarom tegenover de benadeelde partij aansprakelijk voor schade die door dit feit aan haar is toegebracht. De rechtbank zal aan de verdachte hoofdelijk de verplichting opleggen om aan de Staat te betalen een bedrag van € 3.138,50, vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 2 juli 2024 tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [aangeefster] .

Ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij [benadeelde]

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in de vordering, aangezien

er geen rechtstreeks verband bestaat tussen de gestelde schade en de ten aanzien van de verdachte bewezen verklaarde feiten. Dit brengt mee dat de benadeelde partij moet worden veroordeeld in de kosten die de verdachte tot aan deze uitspraak in verband met haar verdediging tegen die vordering heeft moeten maken. De rechtbank begroot deze kosten op nihil.

8. De toepasselijke wetsartikelen

De op te leggen straffen en maatregel zijn gegrond op de artikelen:

- 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f, 55, 282 en 300 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij ten tijde van het bewezen verklaarde rechtens golden dan wel ten tijde van deze uitspraak rechtens gelden.

9. De beslissing

De rechtbank:

verklaart niet wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 3 ten laste gelegde feit heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij;

verklaart wettig en overtuigend bewezen, dat de verdachte de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten heeft begaan, zoals hierboven onder 3.6 bewezen is verklaard;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

verklaart het bewezen verklaarde strafbaar en dat het bewezen verklaarde uitmaakt:

ten aanzien van feit 1 en feit 2:

de eendaadse samenloop van

medeplegen van opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid beroven

en

medeplegen van mishandeling;

verklaart de verdachte daarvoor strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot:

een
gevangenisstraf voor de duur van
3 (DRIE) MAANDEN;

bepaalt dat de tijd door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de eventuele tenuitvoerlegging van de haar opgelegde gevangenisstraf geheel in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht;

bepaalt dat die straf
niet zal worden tenuitvoergelegd onder de algemene voorwaarde dat de veroordeelde zich voor het einde van de hierbij op
een jaar vastgestelde proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

en onder de bijzondere voorwaarde dat de veroordeelde:

- gedurende de proeftijd geen contact legt of laat leggen – direct of indirect – met [aangeefster] , geboren op [geboortedatum 2] 2005;

heft op het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis van de verdachte;

veroordeelt de verdachte voorts tot:

een
taakstraf voor de tijd van
120 (HONDERDTWINTIG) UREN;

beveelt, voor het geval dat de veroordeelde de taakstraf niet naar behoren verricht, dat vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de tijd van
60 (ZESTIG) DAGEN ;

de vordering van de benadeelde partij [aangeefster]

wijst de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [aangeefster] deels toe tot een bedrag van € 3.138,50, bestaande uit € 138,50 aan materiële schade en € 3.000,- aan immateriële schade, en veroordeelt de verdachte hoofdelijk om dit bedrag, vermeerderd met de gevorderde wettelijke rente daarover vanaf 2 juli 2024 tot de dag waarop deze vordering is betaald, te betalen aan [aangeefster] ;

bepaalt dat de verdachte bij gehele of gedeeltelijke betaling door haar mededader(s) aan de benadeelde partij, zal zijn bevrijd tot de hoogte van de betaalde bedragen;

bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk is in de vordering tot schadevergoeding en dat de benadeelde partij dit deel van de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen;

veroordeelt de verdachte tevens in de proceskosten van de benadeelde partij, tot op heden begroot op nihil, en de kosten die ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog gemaakt moeten worden;

legt aan de verdachte hoofdelijk de verplichting op tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 3.138,50, bestaande uit € 138,50 aan materiële schade en € 3.000,- aan immateriële schade, vermeerderd met de gevorderde wettelijke rente daarover vanaf 2 juli 2024 tot aan de dag waarop deze vordering is betaald, ten behoeve van [aangeefster] ;

bepaalt dat, als de verdachte niet het volledige bedrag betaalt en/of niet het volledige bedrag op haar kan worden verhaald, gijzeling zal worden toegepast voor de duur van 41 dagen. Het toepassen van gijzeling ontslaat de verdachte niet van haar betalingsverplichting aan de Staat;

bepaalt dat gehele of gedeeltelijke betaling van het verschuldigde bedrag aan de benadeelde partij de betalingsverplichting aan de Staat in zoverre doet vervallen, en dat gehele of gedeeltelijke betaling van het verschuldigde bedrag aan de Staat de betalingsverplichting aan de benadeelde partij in zoverre doet vervallen;

bepaalt dat als de medeverdachte(n) van de verdachte aan de benadeelde partij of aan de Staat het opgelegde bedrag geheel of gedeeltelijk heeft/hebben betaald, de verdachte dat deel van het toegewezen bedrag niet meer hoeft te betalen;

de vordering van de benadeelde partij [benadeelde]

bepaalt dat de benadeelde partij niet ontvankelijk is in de vordering tot schadevergoeding;

veroordeelt de benadeelde partij in de door verdachte gemaakte kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Dit vonnis is gewezen door

mr. K.C.J. Vriend, voorzitter,

mr. P.C. Goilo-Kam, rechter,

mr. E.R.F. van Engelen, rechter,

in tegenwoordigheid van mr. K.Z. Zeeman, griffier,

en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank van 8 juli 2025.