Uitspraak
uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Utrecht
Bestuursrecht
zaaknummer: NL25.25146
uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen
[eiser] , V-nummer: [V-nummer] , eiser (gemachtigde: mr. H.G.A.M. Halfers),
en
de Minister van Asiel en Migratie, (gemachtigde: L. Hartog).
Procesverloop
De minister heeft op 10 april 2025 aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) opgelegd. Deze maatregel duurt nog voort.
Eiser heeft tegen het voortduren van de maatregel van bewaring beroep ingesteld. Daarbij heeft hij verzocht om schadevergoeding.
De minister heeft een voortgangsrapportage overgelegd. Eiser heeft hierop gereageerd.
Vervolgens heeft de minister een verweerschrift ingediend.
De rechtbank heeft bepaald dat een onderzoek ter zitting achterwege blijft.
Overwegingen
1. Eiser stelt dat hij de Marokkaanse nationaliteit heeft en geboren is op [geboortedatum] 1977.
2. Indien de rechtbank van oordeel is dat de toepassing of tenuitvoerlegging van de maatregel van bewaring in strijd is met de Vw dan wel bij afweging van alle daarbij betrokken belangen in redelijkheid niet gerechtvaardigd is, verklaart zij op grond van artikel 96, derde lid, van de Vw het beroep gegrond en beveelt zij de opheffing van de maatregel of een wijziging van de wijze van tenuitvoerlegging daarvan.
3. De rechtbank stelt voorop dat zij deze maatregel van bewaring al eerder heeft getoetst. Uit de uitspraak van 2 mei 2025 (in de zaak NL25.17710) volgt dat de maatregel van bewaring tot het moment van het sluiten van het onderzoek dat aan die uitspraak ten grondslag ligt, rechtmatig was. Daarom is bij de beoordeling van de rechtmatigheid van het voortduren van de maatregel van bewaring slechts de periode van belang sinds het moment van het sluiten van dat onderzoek.
4. Over wat eiser heeft aangevoerd overweegt de rechtbank als volgt.
Zicht op uitzetting en het voortvarendheidsvereiste
5. Er is in het algemeen zicht op uitzetting naar Marokko en de rechtbank oordeelt dat de minister voldoende heeft gemotiveerd dat het zicht op uitzetting naar Marokko ook in eisers geval aanwezig is. Er loopt op dit moment geen onderzoek bij de Marokkaanse autoriteiten omdat deze autoriteiten de dacty van eiser nodig hebben om een onderzoek te starten naar eisers identiteit en nationaliteit. Daarom heeft de minister op 5 mei 2025 en 20 mei 2025 getracht een vertrekgesprek te voeren met eiser. Eiser heeft geweigerd te verschijnen op voornoemde gesprekken. De minister heeft op 5 juni 2025 een vertrekgesprek gevoerd met eiser. Uit het verslag van dit gesprek blijkt dat eiser niets heeft ondernomen om zijn terugkeer te bespoedigen en hij een weigerachtige houding aanneemt ten opzichte van terugkeer naar Marokko. De rechtbank benadrukt dat op eiser de rechtsplicht rust om Nederland te verlaten. Deze plicht brengt onder meer mee dat hij actieve en volledige medewerking aan zijn uitzetting dient te verlenen. Niet is gebleken dat eiser die medewerking verleent. Gelet op het vorenstaande ziet de rechtbank in wat eiser aanvoert dan ook geen aanleiding voor het oordeel dat er geen zicht op uitzetting bestaat of dat de minister onvoldoende voortvarend handelt. Wat betreft de verwijzing naar de uitspraak van 8 oktober 2009, nr. 10664/05 (Mikolenko v. Estland) overweegt de rechtbank dat geen sprake is van een vergelijkbare situatie, reeds omdat het aan die uitspraak ten grondslag liggende feitencomplex, te weten de duur van de bewaring, anders is dan in de onderhavige zaak. Wat eiser verder heeft aangevoerd van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, geeft de rechtbank evenmin aanleiding om te concluderen dat de maatregel van bewaring onrechtmatig is. De beroepsgronden slagen daarom niet.
Ambtshalve toets
6. Ook met inachtneming van de ambtshalve toetsing waartoe zij gehouden is, is de rechtbank van oordeel dat de maatregel van bewaring tot het moment van het sluiten van het onderzoek niet op enig moment onrechtmatig was.
Conclusie
7. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.
8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep ongegrond;
- wijst het verzoek om schadevergoeding af.
Deze uitspraak is gedaan door mr. S.G.M. van Veen, rechter, in aanwezigheid van N. Dayerizadeh, griffier.
De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:
18 juni 2025
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.