ECLI:NL:RBDHA:2025:21255

• Datum uitspraak: 16 oktober 2025
• Publicatiedatum: 12 november 2025
• Zaaknummer: 09-316831-24
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: M.H. Rochat; W.G. de Boer; N.B. Haverhoek
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Jeugdstrafrecht. Eendaadse samenloop van medeplegen van een poging tot doodslag en openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.

In deze zaak heeft de rechtbank Den Haag op 16 oktober 2025 uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die betrokken was bij een geweldsincident op 15 augustus 2024 in Den Haag. De verdachte, samen met medeverdachten, heeft zonder enige aanleiding het slachtoffer, [naam 1], aangevallen. De verdachte heeft het slachtoffer meermalen tegen het hoofd geschopt, wat leidde tot het verlies van bewustzijn van het slachtoffer. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan medeplegen van een poging tot doodslag en openlijke geweldpleging. De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een jeugddetentie van 180 dagen, waarvan 136 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren en bijzondere voorwaarden. Daarnaast is er een werkstraf van 120 uren opgelegd. De rechtbank heeft ook de vordering van de benadeelde partij [naam 1] gedeeltelijk toegewezen, waarbij de verdachte hoofdelijk is veroordeeld tot betaling van € 7.500,- aan immateriële schade, vermeerderd met wettelijke rente. De vordering van de benadeelde partij [naam 2] is niet-ontvankelijk verklaard, omdat de verdachte niet direct betrokken was bij de geweldshandelingen tegen deze benadeelde partij.

Uitspraak

Rechtbank DEN HAAG

Meervoudige kamer jeugdstrafzaken

Parketnummer: 09-316831-24

Datum uitspraak: 16 oktober 2025

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Den Haag in de zaak tegen de verdachte:

[verdachte]

geboren op [geboortedatum] 2008 te [geboorteplaats] ( [geboorteland] ),

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres:

[adres] , [postcode] [woonplaats] .

1. Het onderzoek ter terechtzitting

De strafzaak tegen de verdachte is behandeld op de besloten terechtzitting van 2 oktober 2025.

De officier van justitie in deze zaak is mr. I.G.M. Oostrom en de raadsvrouw van de verdachte is mr. J.A.J. Brahm te Rotterdam. De verdachte is op de terechtzitting verschenen.

2. De tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

1

hij op of omstreeks 15 augustus 2024 te ’s-Gravenhage, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met één of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om (aan) [naam 1] , opzettelijk van het leven te beroven, althans zwaar lichamelijk letsel toe te brengen,

- die [naam 1] (hard) tegen het hoofd heeft geslagen/gestompt, waardoor die [naam 1] ten val kwam en/of

- ( vervolgens) terwijl die [naam 1] op de grond lag, meermalen, althans eenmaal, (met geschoeide voet) (met kracht) tegen het hoofd van die [naam 1] heeft getrapt/geschopt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

2

hij op of omstreeks 15 augustus 2024 te ’s-Gravenhage, althans in Nederland, openlijk, te weten op/aan de Stationsweg, in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een of meerdere perso(o)n(en), te weten [naam 2] en/of [naam 1] , door

- die [naam 2] en/of [naam 1] tegen het lichaam en/of hoofd te slaan en/of te schoppen en/of

- op de borst van die [naam 1] te staan en/of te stampen.

3. De bewijsbeslissing

3.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het onder 1 impliciet primair en 2 ten laste gelegde.

3.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft namens de verdachte integrale vrijspraak van het onder 1 ten laste gelegde bepleit. Ten aanzien van feit 2 heeft de raadsvrouw zich op het standpunt gesteld dat het ten laste gelegde feit kan worden bewezenverklaard.

Op specifieke (bewijs)verweren van de raadsvrouw zal hierna – voor zover relevant – nader worden ingegaan.

3.3

Gebruikte bewijsmiddelen feit 1

De rechtbank heeft in de bijlage de wettige bewijsmiddelen met de voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden opgenomen.

3.4

Bewijsoverwegingen feit 1

Aan de verdachte wordt verweten dat hij op 15 augustus 2024 als medepleger betrokken is geweest bij een poging tot doodslag dan wel zware mishandeling van de aangever [naam 1] (hierna ook: de aangever), door samen met anderen de aangever te slaan en te trappen tegen zijn lichaam en hoofd.

De rechtbank stelt op grond van de bewijsmiddelen vast dat op 15 augustus 2024 in Den Haag een geweldincident heeft plaatsgevonden waarbij de verdachte en drie medeverdachten betrokken zijn geweest. Op camerabeelden, die de rechtbank op de zitting heeft bekeken, is te zien dat verschillende jongens op de aangever komen aflopen en dat hij door vier personen wordt geslagen en geschopt tegen zijn lichaam en hoofd. Door vuistslagen van een van de medeverdachten (verdachte 2 in het proces-verbaal van bevindingen) tegen het hoofd van de aangever valt de aangever achterover op de grond, waarbij hij met zijn achterhoofd op de straatstenen klapt. Terwijl de aangever probeert te gaan zitten geeft een andere medeverdachte (verdachte 4 in het proces-verbaal van bevindingen) de aangever vervolgens een vuistslag richting zijn gezicht. De derde medeverdachte (verdachte 3 in het proces-verbaal van bevindingen) komt vervolgens met een aantal grote passen in volle vaart aanrennen en trapt, door zijn been eerst volledig naar achteren te halen, met zijn voet tegen het hoofd van de aangever, alsof hij een voetbal probeert weg te schieten. Door deze trap gaat het hoofd van de aangever wederom naar achteren, klapt tegen de straatstenen en stuitert weer op. Vrijwel gelijktijdig stampt de verdachte (verdachte 1 in het proces-verbaal van bevindingen) met geschoeide voet tegen de borst en direct daarna tegen het gezicht van de aangever door zijn knie hoog op te trekken en vervolgens zijn rechtervoet plat naar beneden te trappen, waardoor het achterhoofd van de aangever wederom tegen de straatstenen klapt en terug stuitert. Terwijl de aangever op zijn knieën overeind probeert te komen, schopt de verdachte met zijn geschoeide voet tegen het hoofd van de aangever, alsof hij een voetbal wegschiet. De aangever raakt daarbij direct buiten bewustzijn, valt met zijn buik op de grond en blijft daar in een onnatuurlijke positie roerloos liggen. De verdachte en de medeverdachten rennen vervolgens weg.

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld hoe het handelen van de verdachte gekwalificeerd moet worden.

Poging tot doodslag

Voor een bewezenverklaring van de in feit 1 impliciet primair ten laste gelegde poging tot doodslag is vereist dat het opzet van de verdachte, al dan niet in voorwaardelijke vorm, gericht was op de dood van het slachtoffer. Voorwaardelijke opzet op een bepaald gevolg, zoals hier op dodelijk letsel, is aanwezig indien de verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat dit gevolg zal intreden.

De beantwoording van de vraag of het handelen van de verdachte de aanmerkelijke kans op een bepaald gevolg in het leven roept, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval, waarbij gekeken moet worden naar de aard van de gedragingen en de omstandigheden waaronder deze zijn verricht. Daarbij zal het moeten gaan om een kans die naar algemene ervaringsregels aanmerkelijk is te achten. Onder de naar ervaringsregels aanmerkelijke kans dient te worden verstaan de in de gegeven omstandigheden reële, niet onwaarschijnlijke mogelijkheid.

De rechtbank kan op basis van de camerabeelden vaststellen dat de aangever meermalen en met kracht tegen het hoofd is geschopt. Op de camerabeelden is te zien dat het hoofd van de aangever na elke trap tegen de straatstenen klapt en weer terug stuitert, als de verdachte en de medeverdachte met een aanloop met gestrekt been en met een hoog opgetrokken knie tegen het hoofd van de aangever schoppen, waarna de aangever na de derde trap tegen het hoofd roerloos blijft liggen. De verdachte heeft daarbij op de zitting erkend dat hij tegen het hoofd van de aangever trapte alsof je tegen een voetbal trapt. Het is algemeen bekend dat het hoofd een bijzonder kwetsbaar gedeelte van het lichaam is. Naar algemene ervaringsregels kan het meermaals met kracht schoppen tegen het hoofd leiden tot de dood van het slachtoffer, omdat dit hersenletsel met dodelijke afloop tot gevolg kan hebben.

Op basis van het voorgaande concludeert de rechtbank dat de kans op de dood van de aangever als gevolg van de geweldshandelingen aanmerkelijk is geweest. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de gedragingen van de verdachte naar hun uiterlijke verschijningsvorm kunnen worden aangemerkt als zozeer op de dood van de aangever gericht dat het niet anders kan zijn dan dat de verdachte de aanmerkelijke kans op het betreffende gevolg bewust heeft aanvaard. De rechtbank komt daarmee tot de conclusie dat de verdachte op zijn minst genomen voorwaardelijk opzet op de dood van de aangever heeft gehad.

De rechtbank gaat dan ook voorbij aan het verweer van de raadsvrouw dat er geen sprake is van voorwaardelijk opzet omdat de exacte kracht en frequentie van de uitgedeelde schoppen en slagen onbekend zou zijn en de aangever geen levensbedreigende verwondingen heeft opgelopen.

De rechtbank acht de ten laste gelegde poging tot doodslag daarom bewezen.

Medeplegen

De volgende vraag die de rechtbank moet beantwoorden is of de verdachte het feit samen met de medeverdachten heeft gepleegd. De rechtbank stelt voorop dat de betrokkenheid aan een strafbaar feit als medeplegen kan worden bewezen verklaard wanneer is komen vast te staan dat bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking. Het accent ligt daarbij op de samenwerking en minder op de vraag wie de feitelijke handelingen heeft verricht. De kwalificatie medeplegen is alleen gerechtvaardigd als de bewezenverklaarde - intellectuele en/of materiële - bijdrage van de verdachte aan het delict van voldoende gewicht is.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat er een groep jongens (waaronder de verdachte) op de aangever komt aflopen en geweld begint uit te oefenen. Verdachte en de groep waarbij hij hoort hadden kennelijk één gemeenschappelijk doel: de confrontatie zoeken en vechten met de aangever. De verdachte en de rest van de groep zijn in elkaars bijzijn bezig met het gevecht, wisselen elkaar ook af, volgen elkaar op in het geweld en hebben elkaar versterkt in de aanval tegen de aangever. De verdachte en de medeverdachten hebben zich op geen enkel moment gedistantieerd van het gevecht of iets gedaan om erger te voorkomen. In tegendeel: zij besloten tegen het hoofd van de aangever te schoppen, terwijl de aangever op de grond lag. De rechtbank is gelet hierop van oordeel dat er sprake is van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en de medeverdachten.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank met betrekking tot het onder 1 impliciet primair ten laste gelegde feit van oordeel dat de verdachte zich samen met anderen schuldig heeft gemaakt aan een poging doodslag van de aangever.

3.5

Partiële vrijspraak feit 2

De rechtbank acht de openlijke geweldpleging gericht tegen [naam 2] niet wettig en overtuigend bewezen en zal de verdachte van dit gedeelte van de tenlastelegging vrijspreken. Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit de camerabeelden dat de geweldshandelingen die op 15 augustus 2024 hebben plaatsgevonden tegen aangever [naam 2] alleen door de medeverdachte [medeverdachte] zijn gepleegd. Op de camerabeelden is te zien dat de medeverdachte [medeverdachte] op twee momenten geweld pleegt richting aangever [naam 2] door hem in zijn gezicht te slaan en te steken met een scherp voorwerp. Niemand van de medeverdachten van het openlijk geweld is daarbij aanwezig of betrokken. Blijkens de camerabeelden hebben de medeverdachten hun geweld alleen op [naam 1] gericht.

Op basis van de camerabeelden kan de rechtbank niet anders concluderen dan dat de geweldpleging tegen aangever [naam 2] een eenmansactie is geweest van medeverdachte [medeverdachte] . Ten aanzien van de geweldpleging richting aangever [naam 2] is op geen enkel moment sprake van enige vorm van samenwerking. Dat betekent dat voor dit deel van de tenlastelegging onvoldoende wettig bewijs voorhanden is en de rechtbank zal de verdachte daarom van de onder 2 ten laste gelegde openlijke geweldpleging, voor zover die ziet op de handelingen jegens [naam 2] , vrijspreken.

3.6

Gebruikte bewijsmiddelen feit 2

De rechtbank zal voor het resterende deel van feit 2 met een opgave van bewijsmiddelen, als genoemd in artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering volstaan. De verdachte heeft dit bewezen verklaarde feit namelijk bekend en daarna niet anders verklaard. Daarnaast heeft de raadsvrouw geen vrijspraak bepleit.

De officier van justitie heeft met betrekking tot dit feit eveneens gerekwireerd tot bewezenverklaring.

Wanneer hierna wordt verwezen naar een proces-verbaal, wordt - tenzij anders vermeld - bedoeld een ambtsedig proces-verbaal, opgemaakt in de wettelijke vorm door (een) daartoe bevoegde opsporingsambtena(a)r(en). Wanneer hierna wordt verwezen naar dossierpagina’s, betreft dit de pagina’s van het proces-verbaal onderzoek TOUR24/DH1R024068, van de politie eenheid Den Haag, Districtsrecherche Den Haag-Centrum met bijlagen (doorgenummerd pagina 1 t/m 503). De rechtbank gebruikt de volgende bewijsmiddelen:

1. De bekennende verklaring van de verdachte, afgelegd op de terechtzitting van 2 oktober 2025;

2. Het proces-verbaal van aangifte van [naam 1] , opgemaakt op 16 augustus 2024, (p. 18-19);

3. Het proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt op 16 augustus 2024, (p. 86-97).

4. De eigen waarneming van de rechtbank van de camerabeelden, aangeleverd met de bestandsnaam StationswegHuijgensstraat, gedaan op de terechtzitting van 2 oktober 2025.

3.7

De bewezenverklaring

De rechtbank verklaart ten laste van de verdachte bewezen dat:

1

hij op 15 augustus 2024 te ’s-Gravenhage, tezamen en in vereniging met anderen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [naam 1] , opzettelijk van het leven te beroven,

- die [naam 1] (hard) tegen het hoofd heeft geslagen, waardoor die [naam 1] ten val kwam en

- vervolgens terwijl die [naam 1] op de grond lag, meermalen, met geschoeide voet met kracht tegen het hoofd van die [naam 1] heeft getrapt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

2

hij op 15 augustus 2024 te ’s-Gravenhage, openlijk, te weten op de Stationsweg, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [naam 1] , door

- die [naam 1] tegen het lichaam en hoofd te slaan en te schoppen en

- op de borst van die [naam 1] te stampen.

4. De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde is volgens de wet strafbaar, omdat er geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

5. De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat er geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

6. De op te leggen straffen

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een jeugddetentie voor de duur van 180 dagen, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht. De officier van justitie heeft gevorderd om daarvan een gedeelte van 175 dagen voorwaardelijk op te leggen met een proeftijd van twee jaren met bijzondere voorwaarden zoals deze zijn geadviseerd door de Raad voor de Kinderbescherming (hierna: de Raad). De officier van justitie heeft gevorderd de bijzondere voorwaarden dadelijk uitvoerbaar te verklaren. Daarnaast heeft de officier van justitie een taakstraf, bestaande uit een werkstraf van 150 uren, subsidiair 75 dagen jeugddetentie gevorderd.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft betoogd dat uit het raadsrapport blijkt dat de verdachte beïnvloedbaar is. Gelet daarop heeft hij baat bij begeleiding en gedragsinterventies. De verdediging heeft verzocht om bij de strafoplegging te volstaan met een onvoorwaardelijke jeugddetentie gelijk aan het voorarrest en een voorwaardelijke jeugddetentie op te leggen met de bijzondere voorwaarden zoals door de Raad is geadviseerd. Daarnaast heeft de verdediging bepleit om als onvoorwaardelijke straf alleen nog een taakstraf op te leggen voor een duur die de rechtbank passend acht.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank houdt bij de strafoplegging rekening met de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan uit het rapport en tijdens het onderzoek op de terechtzitting is gebleken.
De rechtbank neemt hierbij in het bijzonder het volgende in aanmerking.

Ernst van de feiten

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het medeplegen van een poging tot doodslag en aan openlijke geweldpleging. De verdachte heeft met zijn medeverdachten zonder enige aanleiding het slachtoffer aangevallen en fors fysiek geweld gebruikt. Het slachtoffer is door de verdachte en medeverdachten geslagen en getrapt, waardoor hij op de grond terecht is gekomen. Terwijl het slachtoffer op de grond lag en alleen werd omgeven door de verdachte en de medeverdachten is hij meerdere malen en met kracht tegen het hoofd getrapt alsof het een voetbal was. Het slachtoffer is hierdoor het bewustzijn verloren en roerloos in een onnatuurlijke positie op straat blijven liggen terwijl de verdachte en medeverdachten wegrenden. De verdachte heeft met zijn medeverdachten buitensporig agressief gehandeld tegen het slachtoffer die op het moment van de trappen al weerloos op de grond lag en zichzelf niet kon verdedigen. De verdachte heeft het slachtoffer geslagen en verschillende malen geschopt en getrapt en hij is degene geweest die doelbewust de laatste harde schop tegen het hoofd heeft gegeven, waarna het slachtoffer buiten bewustzijn raakte. De verdachte heeft een ernstige inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer en hem pijn, letsel en leed toegebracht. Dat de lichamelijke gevolgen van het slachtoffer uiteindelijk meevielen, is niet te danken aan de verdachte en zijn medeverdachten. De rechtbank benadrukt dat het een kwestie van geluk is geweest dat het handelen van de verdachte en de medeverdachten niet tot de dood van het slachtoffer heeft geleid. Uit de toelichting bij de vordering tot schadevergoeding blijkt dat de geweldpleging een grote impact heeft op het leven van het slachtoffer. Hij is doorverwezen naar een psycholoog om te worden behandeld voor een posttraumatische stressstoornis. Verder overweegt de rechtbank dat de ernstige geweldshandelingen hebben plaatsgevonden op de openbare weg waardoor deze ook aan andere mensen gevoelens van angst en onveiligheid op straat geven. Op de camerabeelden is zichtbaar dat tijdens de geweldshandelingen meerdere mensen op straat aanwezig waren en dat die mensen zichtbaar geschokt en ontdaan waren.

Samenloop De rechtbank merkt de feiten 1 impliciet primair en 2 aan als gepleegd in eendaadse samenloop, nu de gedragingen één (samenhangend) feitencomplex opleveren dat zich in dezelfde tijdsperiode en op dezelfde plaats heeft afgespeeld, zodat de verdachte daarvan in wezen één verwijt kan worden gemaakt.

Strafblad

De rechtbank heeft kennisgenomen van het strafblad van de verdachte van 29 september 2025. Hieruit blijkt dat de verdachte eerder meerdere malen is veroordeeld.

Persoon van de verdachte

De rechtbank heeft kennisgenomen van het rapport van de Raad van 24 september 2025 en de mondelinge toelichting die daarop door de deskundige op de zitting is gegeven. Daaruit volgt – kort samengevat – dat het recidiverisico wordt ingeschat als gemiddeld tot hoog. De verdachte heeft in januari 2025 (voor een diefstal in vereniging) een deels voorwaardelijke werkstraf opgelegd gekregen met een proeftijd van twee jaren. Van de drie dagen werkstraf heeft hij één dag naar behoren verricht. De overige dagen is hij niet verschenen. Verder is de verdachte tijdens de proeftijd opnieuw in aanraking gekomen met politie en justitie en wordt hij verdacht van een nieuw strafbaar feit (het meenemen van hasj in de JJI). Ondanks de begeleiding vanuit de jeugdreclassering, twee coaches en de inzet van de moeder is er tot op heden geen verandering of verbetering in het gedrag van de verdachte te zien. De verdachte laat zelfbepalend gedrag zien en er is weinig zicht op zijn dagbesteding. Om het recidiverisico te verlagen is het van belang dat de verdachte zich inzet voor een positieve dagbesteding, waardoor hij minder op straat hangt en minder in contact staat met antisociale vrienden. De verdachte is beïnvloedbaar, impulsief en er is sprake van een lager IQ. De verdachte is door [instelling] getest en is licht verstandelijk beperkt en hij is gediagnosticeerd met ADHD. De Raad heeft geconstateerd dat hij niet open is over zijn delictgedrag en niet onder de indruk is van autoriteitsfiguren. Ook zijn er zorgen over zijn gewetensontwikkeling en het feit dat hij niet lijkt te leren van eerdere opgelegde maatregelen. Om tot een positieve gedragsverandering te komen en mee te werken aan de hulpverlening, heeft de verdachte een stevige stok achter de deur nodig. Gelet daarop adviseert de Raad een (deels) voorwaardelijke jeugddetentie met daaraan als bijzondere voorwaarden jeugdreclasseringstoezicht, behandeling bij de Waag, meewerken aan coaching en het hebben van een dagbesteding te verbinden. Op de zitting heeft de vertegenwoordiger van de Raad naar voren gebracht dat het gelet op de ernst van het delict vanuit maatschappelijk oogpunt voorstelbaar is dat een langere onvoorwaardelijke jeugddetentie wordt opgelegd dan de tijd die de verdachte in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht. Ook een onvoorwaardelijke werkstraf acht de Raad voorstelbaar als volgens de rechtbank een extra sanctie nodig is.

De deskundige van de William Schrikker Jeugdbescherming & Jeugdreclassering heeft op de zitting toegelicht dat de verdachte een zelfbepalende houding heeft ten aanzien van het contact met de jeugdreclassering. De verdachte is gesloten en geeft geen inzage in zijn leven. Er zijn twee coaches ingezet, maar dit heeft tot op heden niet geleid tot verbetering. In verband met een verdenking van een nieuw strafbaar feit is een terugmelding van de verdachte overwogen en was ook een kantelpunt bereikt, maar dit is uiteindelijk niet gedaan. Er zijn vermoedens dat er bij de verdachte sprake is van een verstandelijke beperking. Het is maar de vraag of het opleggen van een onvoorwaardelijke jeugddetentie zal leiden tot een gedragsverandering. Een behandeling bij de Waag of een leerstraf is volgens de jeugdreclassering passender. Daarbij zou de jeugdreclassering een avondklok willen instellen zo lang de verdachte geen inzicht geeft over waar en wanneer hij werkt.

Strafmodaliteit en strafmaat In zijn algemeenheid geldt dat bij ernstige strafbare feiten als deze, met name als het gaat om de poging tot doodslag, een vrijheidsbenemende straf passend en geboden is. De weging van de omstandigheden die een rol spelen bij de bepaling van de duur van een onvoorwaardelijk en voorwaardelijk deel leidt tot een andere uitkomst dan de officier van justitie in zijn eis tot uitdrukking heeft gebracht.

De verdachte heeft vóór het onderzoek ter terechtzitting in totaal vijf dagen in voorlopige hechtenis doorgebracht. Anders dan de officier van justitie en de raadsvrouw ziet de rechtbank, gelet op het aandeel van de verdachte in het geweld bij de bewezen verklaarde feiten en het feit dat er -ondanks een relatief lange periode van schorsing met bijzondere voorwaarden- geen sprake is van enige positieve verandering, geen aanleiding om te volstaan met een onvoorwaardelijke jeugddetentie die gelijk is aan de tijd die de verdachte reeds in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht. De weging van de hiervoor besproken omstandigheden leidt er toe dat de rechtbank de verdachte een jeugddetentie zal opleggen voor de duur van 180 dagen, waarvan 136 dagen voorwaardelijk. Het voorwaardelijke strafdeel dient ertoe de verdachte ervan te weerhouden in de toekomst opnieuw strafbare feiten te plegen. De rechtbank zal aan dit voorwaardelijk deel de door de Raad geadviseerde bijzondere voorwaarden en een proeftijd van twee jaren verbinden. De rechtbank ziet in de besproken omstandigheden ook aanleiding om de verdachte een onvoorwaardelijke straf in de vorm van een werkstraf op te leggen voor de duur van 120 uren.

Dadelijke uitvoerbaarheid De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan misdrijven die zijn gericht tegen of gevaar veroorzaken voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen, te weten medeplegen poging tot doodslag en openlijke geweldpleging. Uit het rapport van de Raad volgt dat het recidiverisico wordt ingeschat als gemiddeld tot hoog. Daarnaast is de verdachte beïnvloedbaar, zelfbepalend en impulsief. Bovendien is de verdachte in een lopende proeftijd en tijdens de schorsing van de voorlopige hechtenis opnieuw in aanraking gekomen met de politie wegens verdenking van een nieuw strafbaar feit. Gelet daarop is de rechtbank van oordeel dat er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat de verdachte wederom een dergelijk misdrijf zal begaan. Daarom zal de rechtbank bevelen dat de hierna op grond van art. 77z Sr te stellen voorwaarden en het op grond van art. 77aa Sr uit te oefenen toezicht, dadelijk uitvoerbaar zijn.

7. De vordering van de benadeelde partij [naam 2]

[naam 2], op de zitting vertegenwoordigd door mr. M.P. de Klerk, heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces. De benadeelde partij vordert aan schade een bedrag van € 525.501,36, te vermeerderen met de wettelijke rente en vordert de verdachte hiertoe hoofdelijk te veroordelen. De vordering ziet op € 484.562,36 aan materiële schade en € 40.939,00 aan immateriële schade. Ook is oplegging van de schadevergoedingsmaatregel verzocht.

7.1

Het standpunt van de officier van justitie

Ten aanzien van de hoogte van het toe te wijzen bedrag heeft de officier van justitie zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank. Wel heeft de officier van justitie gevorderd de wettelijke rente toe te wijzen en de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft primair verzocht om de vordering niet-ontvankelijk te verklaren, omdat de verdachte geen fysiek geweld heeft gepleegd tegen de benadeelde partij en het rechtstreeks causaal verband daarmee ontbreekt. Subsidiair is verzocht het bedrag aanzienlijk te matigen gelet op het beperkte aandeel van de verdachte.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering tot schadevergoeding, aangezien de verdachte zal worden vrijgesproken van de geweldshandelingen gepleegd tegen de benadeelde partij.

Dit brengt mee dat de benadeelde partij moet worden veroordeeld in de kosten die de verdachte tot aan deze uitspraak in verband met zijn verdediging tegen die vordering heeft moeten maken. De rechtbank begroot deze kosten tot op heden op nihil.

8. De vordering van de benadeelde partij [naam 1]

[naam 1], op de zitting vertegenwoordigd door mr. H.W. van Eeuwijk, heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces. De benadeelde partij vordert ter vergoeding van schade een bedrag van € 21.662,50, te vermeerderen met de wettelijke rente en vordert de verdachte hiertoe hoofdelijk te veroordelen. De vordering ziet op € 14.162,50 ter vergoeding van materiële schade en € 7.500,00 ter vergoeding van immateriële schade. Ook is oplegging van de schadevergoedingsmaatregel verzocht.

8.1

Het standpunt van de officier van justitie

Ten aanzien van de hoogte van het toe te wijzen bedrag heeft de officier van justitie zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank. Wel heeft de officier van justitie gevorderd de wettelijke rente toe te wijzen en de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

8.2

Het standpunt van de verdediging

Uit de toelichting op de vordering blijkt dat de benadeelde partij binnen zijn proeftijd is ontslagen, waardoor er geen causaal verband is tussen dat deel van het inkomensverlies en de bewezen verklaarde feiten. Daarnaast is de vordering te complex en zal deze het strafgeding onevenredig belasten. Gelet daarop heeft de verdediging primair verzocht om (het merendeel van) de vordering niet-ontvankelijk te verklaren. Subsidiair is verzocht om de vordering aanzienlijk te matigen.

8.3

Het oordeel van de rechtbank

Materiële schade

De benadeelde partij heeft – naar de rechtbank begrijpt – gesteld dat sprake is van materiele schade in de vorm van misgelopen arbeidsinkomen door arbeidsongeschiktheid van de aangever als gevolg van het bewezenverklaarde.

Voor zover de benadeelde partij stelt dat hij vanwege zijn arbeidsongeschiktheid binnen zijn proeftijd is ontslagen, op grond waarvan hij aanspraak maakt op misgelopen inkomsten over de periode na zijn ontslag, mist dit feitelijke grondslag. Immers, uit de door de benadeelde partij overgelegde brief van zijn werkgever volgt niet dat zijn arbeidsongeschiktheid een reden heeft gevormd om het dienstverband niet voort te zetten, nu de brief als reden noemt dat de benadeelde partij niet de aangewezen persoon is voor de vervulling van de functie. Dit deel van de vordering is daarmee namens de benadeelde partij onvoldoende onderbouwd en kan niet tot toewijzing leiden.

Voor zover de benadeelde partij stelt dat hij schade in de vorm van inkomstenderving heeft geleden over de periode waarin hij op grond van arbeidsongeschiktheid niet zijn volledige loon uitgekeerd heeft gekregen, is de rechtbank van oordeel dat ook dit deel van de vordering niet kan worden toegewezen, omdat het onvoldoende is onderbouwd. Immers, de benadeelde partij is bij de berekening van dit deel van zijn vordering uitgegaan van een bruto arbeidsinkomen. In het bruto arbeidsinkomen zijn onder meer werkgeverspremies verwerkt waarop de benadeelde partij geen aanspraak in de vorm van gederfd inkomen zou kunnen maken en op het bruto inkomen is geen inkomstenbelasting in mindering gebracht. Dit maakt het door de benadeelde partij berekende bedrag aan schade op dit punt zonder meer onjuist. Het bedrag waarop de benadeelde partij mogelijk wel aanspraak zou kunnen maken is naar het oordeel van de rechtbank niet eenvoudig vast te stellen.

De benadeelde partij de gelegenheid geven voor een nadere onderbouwing van de gevorderde materiele schade zou een onevenredige belasting van het strafgeding opleveren.

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank de benadeelde partij niet ontvankelijk verklaren in de vordering tot vergoeding van materiële schade. De benadeelde partij kan dit deel van de vordering slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Immateriële schade

Op grond van het dossier en het onderzoek op de zitting kan naar het oordeel van de rechtbank worden vastgesteld dat de benadeelde partij rechtstreeks immateriële schade heeft geleden door de onder 1 impliciet primair en 2 bewezenverklaarde feiten. Dit deel van de vordering is door de benadeelde partij voldoende onderbouwd en door de verdachte ook niet betwist. Daarbij weegt de rechtbank mee dat uit de toelichting op de vordering blijkt dat het geweld een grote impact heeft gehad en nog steeds heeft op de benadeelde partij. Hoewel de benadeelde partij nog niet is begonnen met zijn traject, is hij voor behandeling van een posttraumatische stressstoornis doorverwezen naar een psycholoog. Daarnaast heeft de benadeelde partij een litteken overgehouden aan de geweldshandelingen waardoor hij dagelijks aan het voorval wordt herinnerd. Het gevorderde bedrag komt in het licht van deze omstandigheden en in het licht van de bedragen die in soortgelijke gevallen doorgaans worden toegekend, redelijk voor. De vordering zal dan ook in zijn geheel worden toegewezen.

Wettelijke rente

De rechtbank zal de gevorderde wettelijke rente toewijzen met ingang van 15 augustus 2024, omdat vast is komen te staan dat de schade vanaf die datum is ontstaan.

Proceskostenveroordeling verdachte

Nu de vordering gedeeltelijk wordt toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt. De rechtbank begroot deze kosten tot op heden op nihil. Daarnaast wordt de verdachte veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

Hoofdelijkheid

Omdat de verdachte de strafbare feiten waarvoor schadevergoeding zal worden toegekend samen met mededaders heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Hetzelfde geldt voor de toegewezen proceskosten. Daarbij geldt dat de verdachte, voor zover een van de mededaders een bedrag aan de benadeelde partij heeft betaald, dat deel van de schadevergoeding en/of proceskosten niet meer aan de benadeelde partij hoeft te betalen.

Schadevergoedingsmaatregel

Nu de verdachte ten opzichte van het slachtoffer naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door de onder 1 impliciet primair en 2 bewezenverklaarde strafbare feiten zijn toegebracht en de verdachte voor deze feiten zal worden veroordeeld, zal de rechtbank aan de verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van een bedrag € 7.500,- vermeerderd met de gevorderde wettelijke rente daarover vanaf 15 augustus 2024 tot aan de dag waarop deze vordering is voldaan, ten behoeve van het slachtoffer genaamd [naam 1] . Gelet op de jeugdige leeftijd van de verdachte zal geen gijzeling worden toegepast.

9. De toepasselijke wetsartikelen

De op te leggen straffen en maatregel zijn gegrond op de artikelen:

- 36f, 45, 47, 55, 63, 77a, 77g, 77i, 77m, 77n, 77x, 77y, 77z, 77aa, 77gg, en 287 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij ten tijde van het bewezenverklaarde rechtens golden dan wel ten tijde van deze uitspraak rechtens gelden.

10. De beslissing

De rechtbank:

bewezenverklaring

verklaart wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de onder 1 impliciet primair en 2 ten laste gelegde feiten heeft begaan, zoals hierboven in paragraaf 3.7 bewezen is verklaard en kwalificeert dit als:

de eendaadse samenloop van

feit 1:

medeplegen van een poging tot doodslag;

en

feit 2:

openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen;

verklaart niet wettig en overtuigend bewezen wat aan de verdachte meer of anders is tenlastegelegd en spreekt hem daarvan vrij;

verklaart het bewezenverklaarde en de verdachte daarvoor strafbaar;

straf en maatregel

veroordeelt de verdachte tot:

een
jeugddetentie voor de duur van
180 (HONDERDTACHTIG) DAGEN ;

beveelt dat de tijd, door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht (5 dagen), bij de tenuitvoerlegging van het onvoorwaardelijk gedeelte van deze jeugddetentie geheel in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht;

bepaalt dat een gedeelte van deze jeugddetentie, groot
136 (HONDERDZESENDERTIG) DAGEN niet ten uitvoer zal worden gelegd als de veroordeelde zich voor het einde van de hierbij de hierbij op
twee jaren vastgestelde proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

en onder de bijzondere voorwaarden dat de veroordeelde:

1. zich gedurende een door de jeugdreclassering te bepalen periode (die loopt tot maximaal het einde van de proeftijd) en op door de jeugdreclassering te bepalen tijdstippen zal melden bij de jeugdreclassering, zo frequent en zo lang deze instelling dat noodzakelijk acht en zijn medewerking verleent aan de daaruit voortvloeiende afspraken;

2. gedurende de proeftijd onderwijs/stage zal volgen en/of zich inzet voor het verkrijgen en behouden van een zinvolle en passende dagbesteding, in overleg met en goed te keuren door de jeugdreclassering;

3. zich gedurende de proeftijd onder behandeling zal stellen van de Waag of een soortgelijke instelling en zijn medewerking verleent aan de daaruit voortvloeiende afspraken, zo lang de jeugdreclassering dit nodig acht;

4. gedurende de proeftijd meewerkt aan de begeleiding van een coach van Westcoaching of soortgelijke instelling en zich houdt aan de afspraken die daarbij met hem worden gemaakt, zo lang de jeugdreclassering dit nodig acht;

geeft opdracht aan de William Schrikker Jeugdbescherming & Jeugdreclassering, een gecertificeerde instelling die jeugdreclassering uitvoert om toezicht te houden op de naleving van voormelde voorwaarden en de veroordeelde ten behoeve daarvan te begeleiden;

voorwaarden daarbij zijn dat de veroordeelde gedurende de proeftijd:

- ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit medewerking zal verlenen

aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of een identiteitsbewijs als bedoeld

in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage aanbiedt;

- zijn medewerking zal verlenen aan het door de jeugdreclassering te houden

toezicht, bedoeld in artikel 77aa, eerste tot en met het vierde lid, van het Wetboek

van Strafrecht, de medewerking aan huisbezoeken en het zich melden bij de

jeugdreclassering, zo vaak en zo lang als de jeugdreclassering dit noodzakelijk acht,

daaronder begrepen.

beveelt dat de bovengenoemde voorwaarden en het – op grond van artikel 77aa van het Wetboek van Strafrecht – uit te oefenen toezicht, dadelijk uitvoerbaar zijn;

veroordeelt de verdachte voorts tot:

een
taakstraf , bestaande uit een
werkstraf , zijnde het verrichten van onbetaalde arbeid, voor de duur van
120 (HONDERDTWINTIG) UREN ;

beveelt, voor het geval dat de veroordeelde de taakstraf niet naar behoren verricht, dat vervangende jeugddetentie zal worden toegepast voor de duur van
60 (ZESTIG) DAGEN ;

de vordering van de benadeelde partij [naam 2]

verklaart de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering tot schadevergoeding;

bepaalt dat de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de benadeelde partij in de kosten door de verdachte ter verdediging tegen de vordering gemaakte, en begroot deze kosten op nihil;

de vordering van de benadeelde partij [naam 1]

wijst de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij gedeeltelijk toe en veroordeelt de verdachte hoofdelijk om tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij, een bedrag van € 7.500,-, bestaande uit immateriële schade en te vermeerderen met de wettelijke rente hierover vanaf 15 augustus 2024 tot aan de dag waarop deze vordering is voldaan;

bepaalt dat de verdachte bij gehele of gedeeltelijke betaling door de mededader(s) van de verdachte aan de benadeelde partij, zal zijn bevrijd tot de hoogte van het betaalde bedrag;

verklaart de benadeelde partij niet-ontvankelijk in het resterende deel van de vordering; bepaalt dat dit deel van de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de verdachte hoofdelijk in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden aan de zijde van de benadeelde partij begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;

legt aan de verdachte hoofdelijk samen met zijn mededader(s) de maatregel tot schadevergoeding op, inhoudende de verplichting aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij te betalen € 7.500,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 15 augustus 2024 tot aan de dag van de algehele voldoening, en bepaalt daarbij de duur van de gijzeling op 0 (nul) dagen;

verstaat dat betaling aan de benadeelde partij, waaronder begrepen betaling door zijn mededader(s), tevens geldt als betaling aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij en omgekeerd;

het bevel tot voorlopige hechtenis

heft op het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis van de veroordeelde.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. M.H. Rochat, kinderrechter, voorzitter,

mr. W.G. de Boer, kinderrechter,

en mr. N.B. Haverhoek, kinderrechter,

in tegenwoordigheid van mrs. L.B.M.A. Roozen en L.J. van Heel, griffiers,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 16 oktober 2025.