Uitspraak
uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Bestuursrecht
zaaknummers: NL25.12504 en NL25.12505
uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen [eiser], eiser,
V-nummer: [V-nummer]
(gemachtigde: mr. E.W.B. van Twist), en
de minister van Asiel en Migratie, (gemachtigde: mr. G.L. Wischoff).
Procesverloop
1. Eiser heeft op 18 februari 2025 een aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd ingediend. De minister heeft met het bestreden besluit van 15 maart 2025 deze aanvraag in de algemene procedure afgewezen als kennelijk ongegrond.
1.1.
Eiser heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit.
1.2.
De rechtbank heeft het beroep op 15 april 2025 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: eiser, de gemachtigde van eiser, A. Cherradi als tolk, de gemachtigde van de minister.
Beoordeling door de rechtbank
Waar gaat deze zaak over?
2. Eiser heeft in 2018 een asielaanvraag ingediend en toen gesteld dat hij afkomstig was uit Syrië. Deze aanvraag is buiten behandeling gesteld, omdat eiser met onbekende bestemming is vertrokken.
2.1.
In 2025 heeft eiser opnieuw asiel aangevraagd, ditmaal onder een andere naam, nationaliteit en geboortedatum. Eiser stelt de Marokkaanse nationaliteit te hebben en te zijn geboren op [geboortedatum] 1976. Eiser heeft asiel aangevraagd, omdat hij niet kan terugkeren naar Marokko. Hij verblijft 21 jaar in Europa, die tijd heeft hij grotendeels in België verbleven. Eiser is naar Nederland gekomen om te trouwen. Hij heeft een zoon in België.
Bestreden besluitvorming
3. Het asielrelaas bevat volgens de minister de volgende asielmotieven:
- Identiteit, nationaliteit en herkomst,
- Terugkeer naar Marokko is niet mogelijk omdat hij daar niks heeft.
3.1.
De minister heeft de asielaanvraag van eiser afgewezen als kennelijk ongegrond1. De minister acht eisers identiteit ongeloofwaardig, omdat eiser geen documenten heeft overgelegd en daarvoor geen goede verklaring heeft. Ook vormen eisers verklaringen geen samenhangend en aannemelijk geheel. De minister acht eisers nationaliteit en herkomst geloofwaardig, alsmede dat eiser niks in Marokko heeft. Dit is volgens de minister echter geen asielmotief waarvoor eiser in aanmerking kan komen voor een verblijfsvergunning zoals bedoeld in artikel 28 van de Vw. Volgens de minister heeft eiser bij een terugkeer naar Marokko geen gegronde vrees voor vervolging en loopt hij geen reëel risico op ernstige schade.
3.2.
Verder heeft de minister beslist dat eiser niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning regulier. Hiertoe heeft de minister onder andere overwogen dat eiser niet voldoet aan de voorwaarden voor een verblijfsvergunning humanitair tijdelijk en dat hij geen familie- of gezinsleven als bedoeld in artikel 8 van het EVRM heeft.
Wat vindt eiser in beroep?
4. Eiser voert in beroep aan dat bij de minister genoeg informatie bekend is over zijn identiteit en dat de minister navraag kan doen bij de Belgische autoriteiten. Verder voert eiser aan dat hij niet terug wil naar Marokko. Hij verblijft al lang in Europa en kan zich niet voorstellen dat de minister hem een toekomst ontzegt met een enkele verwijzing naar het restrictief toelatingsbeleid en/of het beleid van veilige landen.
Wat is het oordeel van de rechtbank?
5. De rechtbank is het met de minister eens dat het aan eiser is om zijn identiteit aannemelijk te maken. Eiser heeft zijn identiteit niet aangetoond met objectieve documenten, terwijl hij heeft verklaard een paspoort te hebben dat in 2025 is uitgegeven.2 De rechtbank volgt eiser niet in zijn stelling dat het voor hem onmogelijk is om documenten die zijn identiteit onderbouwen over te leggen omdat hij in bewaring zit. Hij wordt bijgestaan door een professionele gemachtigde, en ter zitting heeft eiser nog toegelicht dat hij familieleden in België heeft wonen. Eiser heeft geenszins onderbouwd waarom hij desondanks niet in staat is de documenten die hij in België heeft achtergelaten alsnog te verkrijgen. De minister heeft zich daarom op het standpunt mogen stellen dat eiser geen goede verklaring heeft voor het ontbreken van documenten. Dat de minister navraag zou kunnen doen bij de Belgische autoriteiten over de identiteit van eiser doet hier niet aan af. Het is aan eiser om zijn identiteit aannemelijk te maken. Verder heeft eiser in beroep niet bestreden dat zijn verklaringen over zijn identiteit geen samenhangend en aannemelijk geheel vormen.
5.1.
Voor zover eiser heeft willen aanvoeren dat de minister aan hem een verblijfsvergunning moet verlenen, omdat hij niets meer heeft in Marokko, overweegt de rechtbank het volgende. De minister heeft overwogen dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij daarom een gegronde vrees heeft voor vervolging of een reëel risico loopt op ernstige schade bij een terugkeer naar Marokko. Eiser heeft dit in beroep niet bestreden.
1. Op grond van artikel 30b, eerste lid, aanhef en onder a, c, d, f, g, van de Vreemdelingenwet 2000.
2 Gehoor veilig land van herkomst van 27 februari 2025, p. 5.
5.2.
Verder stelt de rechtbank vast dat de minister niet inhoudelijk heeft beoordeeld of eiser familie- of gezinsleven heeft gemaakt, omdat eiser zijn familierechtelijke relatie met Fatiha Tahiri of zijn zoon in België niet zou hebben onderbouwd. De minister heeft eiser dus niet tegengeworpen dat er sprake is van een restrictief toelatingsbeleid. Voor zover de rechtbank de gronden van eiser zo moet begrijpen dat hij vindt dat de minister hem een verblijfsvergunning op humanitaire gronden moet toekennen, wordt eiser hier niet in gevolgd. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de minister zich terecht op het standpunt gesteld dat eiser niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning onder de beperking tijdelijke humanitaire gronden. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij één van de situaties zoals omschreven in artikel 3.48 van het Vreemdelingenbesluit valt. Dat eiser al 21 jaar in Europa verblijft is onvoldoende om anders te oordelen.
Conclusie en gevolgen
6. De minister heeft de aanvraag terecht afgewezen als kennelijk ongegrond. Het beroep is ongegrond.
7. Omdat op het beroep is beslist, bestaat er geen aanleiding meer voor het treffen van een voorlopige voorziening. De voorzieningenrechter wijst het verzoek daarom af.
8. Eiser krijgt geen vergoeding van zijn proceskosten.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
De voorzieningenrechter wijst het verzoek om een voorlopige voorziening af.
Deze uitspraak is gedaan door mr. E.M.A. Vinken, (voorzieningen)rechter, in aanwezigheid van mr. L.L. Hol, griffier.
De beslissing is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:
02 mei 2025
Documentcode: [codenummer]
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met de uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen 1 week na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.
Tegen deze uitspraak voor zover deze gaat over de voorlopige voorziening staat geen hoger beroep open.