Uitspraak
RECHTBANK GELDERLAND
Team strafrecht
Zittingsplaats Zutphen
Meervoudige kamer
Parketnummer : 05/740107-13
Uitspraak d.d. 4 februari 2014
Tegenspraak
VONNIS
in de zaak tegen:
[verdachte],
geboren te [geboortedatum],
wonende te [adres].
Raadsman: mr. R. Heinen, advocaat te Lichtenvoorde.
Onderzoek van de zaak
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 21 januari 2014.
De tenlastelegging
Nadat de tenlastelegging op de terechtzitting twee keer is gewijzigd is aan de verdachte ten laste gelegd dat
hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 7 augustus 2013 tot en met 14 augustus 2013 te Winterswijk, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk om zich en/of (een) ander(en) wederrechtelijk te bevoordelen door bedreiging met smaad, smaadschrift of openbaring van een geheim, [slachtoffer] heeft gedwongen tot de afgifte van een geldbedrag (van 40.000 euro), in elk geval van enig geldbedrag, geheel of ten dele toebehorende aan die [slachtoffer] voornoemd, in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), hierin bestaande dat verdachte en/of diens mededader(s) (meermalen) per telefoon met die [slachtoffer] contact heeft/hebben opgenomen en/of aan die [slachtoffer] sms-bericht(en) heeft/hebben gestuurd en/of (daarbij) die [slachtoffer] heeft/hebben medegedeeld (zakelijk weergegeven):
* dat verdachte en/of diens mededader(s) een (groen) (geld)kistje van die [slachtoffer] heeft/hebben ontvreemd en/of
* dat die [slachtoffer] een geldbedrag van 40.000 euro aan verdachte en/of diens mededader(s) moet betalen in ruil voor dit kistje en/of de inhoud van dit kistje en/of onder de dreiging dat anders de inhoud van dit kistje (bestaande uit (een aantal) (compromitterende) foto(’s) en/of film(s) en/of
cd-rom(s)) in de openbaarheid gebracht wordt en/of verspreid wordt door verdachte en/of diens mededader(s) en/of
* dat dit geldbedrag op een door verdachte en/of diens mededader(s) bepaalde locatie moet worden gedeponeerd,
waardoor die [slachtoffer] werd gedwongen tot bovengenoemde afgifte, althans tot
afgifte van enig geldbedrag;
art 318 lid 1 Wetboek van Strafrecht
althans, indien het vorenstaande onder 1 niet tot een veroordeling leidt:
hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 7 augustus 2013 tot en met 14 augustus 2013 te Winterswijk, althans in Nederland, ter uitvoering van het voornemen en het misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk om zich en/of (een) ander(en) wederrechtelijk te bevoordelen door bedreiging met smaad, smaadschrift of openbaring van een geheim, [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte van een geldbedrag (van 40.000 euro), in elk geval van enig geldbedrag, geheel of ten dele toebehorende aan die [slachtoffer] voornoemd, in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), met zijn mededader(s), althans alleen, met voormeld oogmerk
- ( meermalen) per telefoon met die [slachtoffer] contact heeft opgenomen en/of
aan die [slachtoffer] sms-bericht(en) heeft gestuurd en/of
- ( daarbij) die [slachtoffer] heeft medegedeeld (zakelijk weergegeven):
* dat verdachte en/of diens mededader(s) een (groen) (geld)kistje van die [slachtoffer]
heeft/hebben ontvreemd en/of
* dat die [slachtoffer] een geldbedrag van 40.000 euro aan verdachte en/of diens
mededader(s) moet betalen in ruil voor dit kistje en/of de inhoud van dit
kistje en/of onder de dreiging dat anders de inhoud van dit kistje
(bestaande uit (een aantal) (compromitterende) foto(s) en/of film(s) en/of
cd-rom(s)) in de openbaarheid gebracht wordt en/of verspreid wordt
door verdachte en/of diens mededader(s) en/of
* dat die [slachtoffer] dit geldbedrag van zijn rekening moet opnemen en/of
* dat die [slachtoffer] (daartoe) een afspraak bij de/een bank moet maken en/of
* dat die [slachtoffer] dit geldbedrag (voor de overdracht) moet deponeren op
een door verdachte en/of diens mededader(s) bepaalde locatie, en/of
- ( vervolgens) die [slachtoffer] (of een door/namens die [slachtoffer]
ingeschakelde tussenpersoon) nadere informatie heeft gegeven over die locatie
en/of nadere instructies heeft gegeven over de wijze waarop het geldbedrag
moet worden gedeponeerd en/of
- ( vervolgens) het door/namens die [slachtoffer] gedeponeerde
geldbedrag/ (geld)pakket heeft opgepikt/opgeraapt en/of heeft meegenomen,
terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;
art 45 lid 1 wetboek van strafrecht
art 318 lid 1 Wetboek van Strafrecht
Taal- en/of schrijffouten
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten en/of kennelijke omissies voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.
Overwegingen ten aanzien van het bewijs
Standpunt van het Openbaar Ministerie
De officier van justitie heeft vrijspraak gevorderd van het primair tenlastegelegde medeplegen van afdreiging. De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van aan het de verdachte subsidiair ten laste gelegde feit, te weten medeplegen van poging tot afdreiging. Ter zitting heeft hij de bewijsmiddelen opgesomd en toegelicht.
Standpunt van de verdachte / de verdediging
De raadsman heeft - kort gezegd - vrijspraak bepleit van het primair en subsidiair tenlastegelegde, een en ander zoals verwoord in zijn overgelegde pleitnota. De raadsman heeft daartoe aangevoerd dat in het dossier onvoldoende bewijsmiddelen voorhanden zijn, zodat niet wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het hem tenlastegelegde. Er waren het onvoldoende gronden aanwezig om verdachte stelselmatig te observeren. Verder is de termijn zoals vermeld in artikel 126g, zesde lid, van het Wetboek van Strafvordering overschreden. Daarnaast waren er ook onvoldoende gronden aanwezig om het mobiele telefoonnummer van verdachte te tappen. De informatie en gegevens met betrekking tot de stelselmatige observatie en telefoontaps die zien op verdachte moeten van het bewijs te worden uitgesloten. Subsidiair dient een en ander tot strafvermindering te leiden.
De raadsman heeft een alternatief scenario geschetst. Het staat, aldus de raadsman, op grond van de bewijsmiddelen zoals die zich in het dossier bevinden niet zonder meer vast dat [verdachte] een aandeel in de afdreiging heeft gehad. Omdat een alternatief scenario niet kan worden uitgesloten dient verdachte te worden vrijgesproken van het hem tenlastegelegde.
De raadsman heeft zich subsidiair op het standpunt gesteld dat er geen sprake is van een voltooid delict zoals primair ten laste is gelegd. Ten aanzien van het subsidiair tenlastegelegde heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat geen sprake is van medeplegen nu een bewuste en nauwe samenwerking ontbreekt. Het is namelijk niet komen vast te staan dat verdachte de afdreiggesprekken heeft gevoerd en de sms-berichten heeft verstuurd. Ook is niet gebleken dat dat hij de afdreigtekst heeft geschreven. Verdachte kwam pas op 13 augustus 2013 in beeld.
Beoordeling door de rechtbank
De rechtbank gaat bij de beoordeling uit van de volgende feiten en omstandigheden. Eén en ander is hieronder verhalenderwijs weergegeven.
Bespreking vooraf van enkele verweren
Aan de raadsman kan worden toegegeven dat het mondelinge bevel tot stelselmatige observatie d.d. 14 augustus 2013 niet conform de wet binnen drie dagen op schrift is gesteld, doch dat hier zes dagen over heen zijn gaan. Dat is een vormverzuim. Gelet op de geringe ernst van het geschonden voorschrift alsmede de beperkte duur van de termijnoverschrijding, dient hieraan naar het oordeel van de rechtbank evenwel geen verdere conclusies te worden verbonden. Er zal met deze vaststelling worden volstaan.
De raadsman heeft omstandig uiteengezet dat er naar zijn oordeel onvoldoende gronden aanwezig waren om op enig moment het nummer van verdachte te gaan tappen. Naar het oordeel van de rechtbank was sprake van een verdenking van een misdrijf en was die verdenking dusdanig dat de rechter-commissaris in redelijkheid komen tot de beslissing om een machtiging af te geven op het nummer -1692. Verder zij verwezen naar de bewijsoverweging.
Het verweer dat ziet op het onterecht gegeven bevel tot stelselmatige observatie, gaat kennelijk uit van de stelling dat alleen tegen een verdachte een bevel tot stelselmatige observatie kan worden gegeven. Dat is niet het geval. Het bevel tot stelselmatige observatie kan (reeds) worden gegeven ingeval van verdenking van een misdrijf in het belang van het onderzoek. Met de (na te melden) aangifte was de verdenking een gegeven. Dat de inzet van dit middel nodig was, is genoegzaam uit betreffende stukken gebleken. Verder zij verwezen naar de bewijsoverweging.
Aan de gang van zaken rond de binnentreding ter aanhouding ziet de rechtbank geen aanleiding enig gevolg te verbinden, nu verdachte niet verder in die woning is aangehouden.
Beoordeling door de rechtbank [1]
Algemene bevindingen
Op 26 juli 2012 heeft [slachtoffer] (hierna: [slachtoffer]), te weten de vader van [medeverdachte 1], aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning. Bij die inbraak, gepleegd terwijl hij op vakantie was en waarbij toen uitsluitend zijn beide zoons zich in zijn woning bevonden, zou uitsluitend een groen (geld)kistje met daarin (compromitterende) foto’s, films, en cd-roms zijn weggenomen. [2]
Op donderdag 8 augustus 2013 heeft [slachtoffer] wederom aangifte gedaan. [slachtoffer] verklaart dan dat hij op 7 augustus 2013 omstreeks 22:30 uur op zijn huistelefoon werd gebeld [3] en een mannenstem hoorde die zei dat hij het jaar daarvoor het groene kistje had ontvreemd, dat hij wist wat in het kistje zat, dat [slachtoffer] 40.000 euro moest betalen om het kistje terug te krijgen en dat hij geen contact met de politie mocht opnemen. De beller zei vervolgens dat hij morgenavond terug zou bellen en dat hij nog te horen zou krijgen waar en wanneer de overdracht van het geld en het kistje zou gaan plaatsvinden. [slachtoffer] schatte de leeftijd van de man op ongeveer 20 jaar. Het leek [slachtoffer] alsof de man de tekst oplas van een briefje. [4]
Op 8 augustus 2013 werd naar aanleiding van deze tweede aangifte een opsporingsonderzoek gestart. [5]
Uit de historische verkeersgegevens (HISTO) van het telefoonnummer van [slachtoffer] blijkt dat het (eerste) telefoongesprek op 7 augustus 2013 omstreeks 22:36 uur is gevoerd door een persoon die daarbij gebruik maakte van het telefoonnummer [x]). [6] Uit de historische gegevens blijkt verder dat de beller gebruik maakte van een telefoontoestel met het IMEI-nummer[x] en dat de mastlocatie ten tijde van het contact [adres] was. [7]
Vervolgens wordt op 8 augustus 2013 omstreeks 23:43 uur opnieuw telefonisch contact opgenomen met [slachtoffer]. Omdat het telefoonnummer van [slachtoffer] op dat moment wordt getapt, wordt het gesprek opgenomen. In dit gesprek geeft de beller opnieuw aan dat hij 40.000,- euro van [slachtoffer] wil, dat [slachtoffer] een afspraak moet maken met de bank om het geld op te halen en dat anders de inhoud van het kistje zal worden verspreid. [8] Bij dit gesprek maakt de beller gebruik van een ander telefoonnummer, namelijk van het telefoonnummer [x]), maar wel van hetzelfde telefoontoestel, namelijk het toestel met IMEI-nummer[x]. [9] Ook de mastlocatie is gelijk aan de eerdere locatie, namelijk de mast aan de [adres]. [10]
Op 9 augustus 2013 om 00:28 uur wordt [slachtoffer] per sms-bericht naar zijn mobiele telefoonnummer gesommeerd om de volgende dag naar de bank te gaan en een afspraak te maken om de maandag of dinsdag erna het geld op te halen. [11] Er wordt wederom gebruik gemaakt van een ander telefoonnummer, dit keer telefoonnummer [x]), maar het gebruikte toestel is wederom hetzelfde, namelijk het toestel met IMEI-nummer[x]. De bij het contact gebruikte mastlocatie betreft de locatie aan de [adres] [12]
Onder regie van de politie sms’t [slachtoffer] vervolgens op 9 augustus 2013 om 01:00 uur terug dat hij naar de bank zal gaan maar dat hij dan ook echt alle spullen terug wil. [13] Op
9 augustus 2013 laat [slachtoffer] om 20:47 uur per sms-bericht weten dat hij naar de bank is geweest en dat hij kan zorgen dat de beller woensdagavond het geld heeft. [14]
Ruim anderhalf uur later wordt [slachtoffer] wederom gebeld, dit keer door iemand die gebruik maakt van het telefoonnummer [x]). Daarbij wordt gebruik gemaakt van een ander IMEI-nummer, namelijk IMEI [x], en van de mastlocatie aan de [adres]. [15] De beller zegt tegen [slachtoffer] dat hij die woensdag om 15.00 uur naar de bank moet, dat hij zijn mobiele telefoon mee moet nemen, dat hij het geld moet opnemen en vervolgens bij de bank moet wachten op verdere instructies. [16] [slachtoffer] zal zijn spullen terug krijgen als hij zich aan de afspraken houdt, maar de beller waarschuwt dat de inhoud van het kistje gelijk zal worden verspreid als de politie of iets anders verdacht wordt waargenomen. [17]
Kort daarna volgt een sms-bericht, van hetzelfde telefoonnummer, dat [slachtoffer] nergens bang voor hoeft te zijn, dat er niets zal gebeuren en dat als hij zich aan de afspraken houdt zij dat ook zullen doen en hij nooit meer van ze zal horen. [18]
Op 13 augustus 2013, om 23:22 uur, wordt met hetzelfde telefoonnummer ([x]) en hetzelfde IMEI-nummer (IMEI [x]) dat is gebruikt op 9 augustus 2013 gebeld naar [slachtoffer]. [19] De eerdere instructies, ga naar de bank, haal het geld en wacht buiten de bank op verdere instructies, worden in dit gesprek herhaald. [slachtoffer] zegt zelf in dit gesprek dat hij een vriend gaat vragen het geld te brengen, omdat hij zelf niet durft. Vervolgens wordt de verbinding verbroken. Een half uur later volgt wederom een sms-bericht waarin de afspraak om de volgende dag om 15.00 uur bij de bank te zijn en daar te wachten op verdere instructies wordt herhaald. [20] Verder wordt medegedeeld dat het groene kistje morgen op een locatie zal liggen die pas bekend zal worden gemaakt als het geld is gedropt. [21] [slachtoffer] wordt gesommeerd binnen een kwartier te laten weten of hij akkoord gaat of niet en ook de naam van de bank waar hij het geldbedrag gaat opnemen te laten weten. Als er geen antwoord terug komt of het antwoord langer dan een kwartier duurt, wordt dat als een “nee” beschouwd, en bij “nee” zal de inhoud van het kistje overal waar mogelijk worden verspreid, aldus het sms-bericht. [22] [slachtoffer] bericht vervolgens terug dat het allemaal is geregeld bij de ING.
Op 14 augustus 2013, de afgesproken dag van de geldoverdracht, vinden alle contacten met [slachtoffer] plaats met hetzelfde IMEI-nummer dat de vorige dag gebruikt is, te weten IMEI [x], maar met wederom een niet eerder gebruikt nummer, namelijk [x]). De enige uitzondering daarop is het eerste contact. Om 15:07 uur sms’t [slachtoffer] namelijk naar het telefoonnummer dat de 13e is gebruikt, [x],: “waar ben je? Ben met geld bij de bank. Wacht nog 5 minuten”.
Vervolgens wordt [slachtoffer] omstreeks 15.19 uur gebeld door [x] en krijgt hij instructies over de te rijden route. In dat gesprek geeft [slachtoffer] te kennen dat hij zelf niet in staat is om het geld te droppen en dat een vriend van hem dit gaat doen. [23] Er volgen vervolgens meerdere gesprekken en uiteindelijk krijgt [slachtoffer] van de beller de opdracht om aan zijn vriend in de auto door geven dat hij via de Kottenseweg naar een plek moet rijden waar een blauw bord staat met “Aalten” erop. Voor het bord moet de vriend stoppen en bij de railing, bij een tunnel, moet de vriend het geldpakket naar beneden laten vallen. Vervolgens moet hij een stukje verder rijden en daar wachten op verdere instructies over het verkrijgen van het geldkistje. [24]
In de auto van [slachtoffer] zit op dat moment geen vriend, maar een geldloper van de politie. Hij heeft een geprepareerde geldpakket, voorzien van namaakbriefgeld bestaande uit biljetten van 100 en 500 euro en één echt 100 euro biljet, afkomstig van [slachtoffer], bij zich. Naar aanleiding van de telefoongesprekken rijdt de geldloper de door de beller opgedragen route en stopt hij uiteindelijk op de Rondweg Zuid te Winterswijk ter hoogte van de fietstunnel van de Oude Bocholtsebaan. Daar stapt hij uit en laat hij het geldpakket naar beneden vallen, op het fietspad Oude Bocholtsebaan. [25] Vervolgens stapt de geldloper in de auto en rijdt weg; het is dan 16:15 uur.
Nabij de fietstunnel, op het fietsgedeelte van de Oude Bocholtsebaan, staat dan al sinds 15:58 uur een crossmotor met bestuurder geparkeerd. [26] Nadat de geldloper het geldpakketje heeft laten vallen, rijdt de bestuurder van de crossmotor naar pakketje toe, pakt het op en rijdt vervolgens vol gas weg in de richting van Winterwijk. Meteen daarna wordt deze bestuurder op de Jachthuisweg in Winterswijk aangehouden. [27] Het gedropte geldpakket heeft hij op dat moment bij zich. [28] vervolgens blijkt dat [medeverdachte 2] de bestuurder van de crossmotor is. [29]
Resumé van de algemene bevindingen
Bovenstaand is wat zich naar het oordeel van de rechtbank – in grote lijnen – heeft afgespeeld in de periode van 7 augustus 2013 tot en met 14 augustus 2013 te Winterswijk (en deels elders in Nederland).
Op grond van de geschetste feiten en omstandigheden kan wettig en overtuigend worden bewezen dat in die periode één of meerdere personen contact hebben gezocht met [slachtoffer] en daarbij, met het oogmerk om zichzelf dan wel een ander wederrechtelijk te bevoordelen, hebben gedreigd om de inhoud van een eerder gestolen (groen) geldkistje, te weten compromitterende foto’s en/of films en/of cd’roms, in de openbaarheid te brengen en te verspreiden (en daarmee een geheim te openbaren), tenzij [slachtoffer] 40.000 euro van zijn bankrekening zou opnemen en dit zou deponeren op een door hem of hen bepaalde locatie.
Naar het oordeel van de rechtbank is daarmee sprake van een poging tot het afdreigen van die [slachtoffer]. Naar aanleiding van het eerste telefoongesprek op 7 augustus 2013 is [slachtoffer] immers naar de politie gegaan. Hierdoor kan niet gezegd worden dat [slachtoffer] zich heeft laten dwingen tot afgifte van de geëiste 40.000 euro. Integendeel, [slachtoffer] heeft zich juist niet laten chanteren, maar heeft de politie ingeschakeld. De politie heeft vervolgens buiten medeweten van de beller(s) om de regie overgenomen, hetgeen heeft geleid tot het droppen van het geldpakket onder regie van de politie. Dat er zich in dat geldpakket een echt geldbiljet vond toebehorende aan [slachtoffer], betekent nog niet dat daardoor sprake is van een voltooide afdreiging. Gelet op de regie die op dat moment gevoerd werd, heeft [slachtoffer] immers naar alle waarschijnlijkheid het biljet in het geldpakket heeft gestopt omdat hem dat gevraagd of gezegd is door de politie en niet omdat hij zich daartoe door de beller gedwongen voelde. De conclusie is dan ook dat [slachtoffer] slachtoffer is geworden van een poging tot afdreiging.
Duiding van de algemene bevindingen ten aanzien van de verdachten
Vervolgens is thans de vraag of het [medeverdachte 1],[medeverdachte 3], [verdachte] en [medeverdachte 2] (hierna bij hun voornamen aan te duiden) zijn geweest die zich schuldig hebben gemaakt aan deze poging tot afdreiging.
De rechtbank beantwoordt deze vraag bevestigend.
Bij het beantwoorden van deze vraag is voor de rechtbank “het startpunt” het telefoontoestel met IMEI[x]. In dit telefoontoestel hebben namelijk verschillende simkaartjes gezeten met welke nummers op 7 en 8 augustus 2013 diverse malen contact is gezocht met [slachtoffer]. Het telefoontoestel met IMEI[x] is op 14 augustus 2013 in de [adres] inbeslaggenomen. [30] Dit toestel is van [andere zoon aangever] (de andere zoon van aangever). [31] [andere zoon aangever] heeft daarover verklaard dat hij zijn telefoon de week voor zijn aanhouding (op 17 augustus 2013) twee of drie keer heeft uitgeleend aan zijn broer [medeverdachte 1]. [32] Volgens[andere zoon aangever] is de telefoon de eerste keer, nadat [medeverdachte 1] daarover een bericht had gestuurd, opgehaald door [medeverdachte 2]. [33] Blijkens de Whatsapp-berichten uit de telefoon van [medeverdachte 1] is dat geweest op 6 augustus 2013, de dag voor het eerste telefoongesprek. [34] Nog dezelfde avond heeft [medeverdachte 2] de telefoon weer teruggebracht naar[andere zoon aangever].[andere zoon aangever] heeft verder verklaard dat hij zijn telefoon daarna nog een aantal keer heeft uitgeleend aan zijn broer, waarbij zowel [medeverdachte 1] als [medeverdachte 3]wel eens de telefoon op heeft gehaald en [verdachte] een keer de bestuurder van de auto was waarmee de telefoon werd opgehaald. [35]
Op grond van de verklaring van de vriendin van[andere zoon aangever], [vriendin zoon aangever], in relatie tot de op de telefoon van [medeverdachte 1] aangetroffen Whatsapp-berichten, kan vervolgens worden vastgesteld wanneer dat is geweest.[vriendin zoon aangever] namelijk heeft verklaard dat [medeverdachte 1] de telefoon van[andere zoon aangever] heeft geleend op het moment dat de ouders van [verdachte] op vakantie waren, dat [medeverdachte 1] appte met[andere zoon aangever] dat de telefoon zou worden opgehaald en dat [medeverdachte 1] vervolgens samen met [verdachte] en waarschijnlijk [medeverdachte 3]de telefoon is komen halen. Nog dezelfde avond heeft zij [medeverdachte 1] een Whatsapp-bericht gestuurd met daarin de vraag wanneer de telefoon terug zou komen. De telefoon is vervolgens terug gebracht door [medeverdachte 3]. [36] Uit de Whatsapp-berichten op de telefoon van [medeverdachte 1] blijkt dat het door [vriendin zoon aangever] genoemde bericht op 7 augustus 2013 om 22:14 uur is binnen gekomen bij [medeverdachte 1] en dat hij op 23:13 uur heeft geantwoord dat de telefoon dadelijk zou worden gebracht. [37]
Als gezegd blijkt uit de historische verkeersgegevens van het telefoonnummer van [slachtoffer] dat het bewuste telefoongesprek op 7 augustus 2013 omstreeks 22:36 uur is gevoerd en dat daarbij gebruik is gemaakt van het telefoontoestel met IMEI-nummer[x], het toestel van[andere zoon aangever]. Dit toestel was op dat moment geleend door [medeverdachte 1], eerder opgehaald door in ieder geval [medeverdachte 1] en [verdachte] en is niet veel later terug gebracht door [medeverdachte 3]. Het gebruikte telefoonnummer op 7 augustus 2013 (NN [x]) betrof een prepaid-nummer, is door [x] geleverd aan een verkoper in Winterswijk en is kort voor het gesprek voor het eerst geactiveerd: 22:33 uur. [38]
Hetzelfde geldt voor het nummer waarmee op 8 augustus 2013 contact is gelegd, [x]. Dit nummer is gekocht in Winterswijk en is op 8 augustus 2013 om 23:36 uur voor het eerst geactiveerd, waarna met dit nummer om 23:43 contact is gelegd met [slachtoffer], gebruik makend van de telefoon van[andere zoon aangever] (IMEI[x]). Ook het nummer waarmee het sms-bericht op 9 augustus 2013 om 00:28 uur is verstuurd, ([x]), is gekocht in Winterswijk, is kort daarvoor (00:19 uur geactiveerd) en is voor het sturen van de sms gestopt in het toestel van[andere zoon aangever]. [39]
Gelet op de verklaring van[andere zoon aangever] dat hij zijn toestel in die periode twee keer aan [medeverdachte 1] en één keer aan [medeverdachte 3]heeft uitgeleend [40] alsmede het bericht van [medeverdachte 1] aan [medeverdachte 3]op 8 augustus 2013 omstreeks 23:04 uur dat hij naar zijn broertje gaat en “dat ding pakt” [41] gaat de rechtbank ervan uit dat het telefoon met IMEI[x] op 7, 8 en 9 augustus 2013 ten behoeve van de gesprekken met [slachtoffer] is opgehaald bij[andere zoon aangever] door [medeverdachte 1] en [medeverdachte 3], in gezelschap van [verdachte]. Gelet op het verband met hetgeen daarna is gebeurd kan, bij ontbreken van aannemelijke verklaring, het ophalen van de telefoon op 6 augustus 2013 – omstreeks de ten laste gelegde periode – door [medeverdachte 2] niet anders worden uitgelegd dan dat dit eveneens ten behoeve van de gesprekken met [slachtoffer] is gebeurd. Dit betekent dat alle vier de verdachten in wisselende samenstelling en met wisselende rollen een rol hebben gehad bij het regelen, halen en brengen van de telefoon van[andere zoon aangever] waarna die telefoon is gebruikt bij de contacten met [slachtoffer].
Voorts is van belang dat [slachtoffer] in zijn aangifte van 8 augustus 2013 heeft verklaard dat het bij het eerste gesprek met de afdreiger leek alsof die voorlas van een briefje.
Op 14 augustus 2013 is bij een doorzoeking in de woning van [verdachte] aan de [adres] een handgeschreven brief in beslaggenomen. In die brief staat onder meer:
“
weet je nog dat er vorig jaar bij jou is ingebroken. Ik ben één van de daders. En weet je wat er toen gestolen is? Dat groene kistje en de inhoud daarvan heb ik nog steeds in mijn bezit. (…) Als je de politie erbij haalt en één van ons wordt opgepakt, en onthoudt, ik ben niet alleen, dan zal ik de inhoud van het groene kistje verspreiden. Je belt morgen de bank op om voor deze week een afspraak te maken om de 40.000 eraf te pinnen. Morgen zal ik opnieuw contact met je opnemen om te horen wanneer de afspraak is. [42] ”
weet je nog dat er vorig jaar bij jou is ingebroken. Ik ben één van de daders. En weet je wat er toen gestolen is? Dat groene kistje en de inhoud daarvan heb ik nog steeds in mijn bezit. (…) Als je de politie erbij haalt en één van ons wordt opgepakt, en onthoudt, ik ben niet alleen, dan zal ik de inhoud van het groene kistje verspreiden. Je belt morgen de bank op om voor deze week een afspraak te maken om de 40.000 eraf te pinnen. Morgen zal ik opnieuw contact met je opnemen om te horen wanneer de afspraak is. [42] ”
Naar het oordeel van de rechtbank vertoont deze brief opvallend veel overeenkomsten met het gesprek zoals door [slachtoffer] is weergegeven. Gelet op die overeenkomsten en het feit dat [slachtoffer] meteen heeft gezegd dat het leek alsof er werd voorgelezen van een briefje, gaat de rechtbank ervan uit dat dit briefje is gebruikt bij het gesprek tussen de afdreigers en [slachtoffer] op 7 augustus 2013.
Op het blaadje met de bovenstaande tekst, aangetroffen op de kast van de slaapkamer van [verdachte] [43] , zijn diverse vingerafdrukken gevonden. Uit het dactyloscopisch onderzoek blijkt dat op de achterzijde twee vingerafdrukken zijn aangetroffen die geïndividualiseerd zijn op afdrukken van [medeverdachte 1], te weten afdrukken van zijn rechterwijsvinger en rechtermiddelvinger. [44] Op de achterzijde van de brief werd tevens een afdruk gevonden die geïndividualiseerd is naar de linkermiddelvinger van [verdachte]. [45] Op de voorzijde van de brief werd een vingerafdruk aangetroffen die geïndividualiseerd is naar de linkerpink van [medeverdachte 2]. [46]
Aan de verklaringen van [verdachte], [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] dat hun vingerafdrukken op het briefje moeten zijn gekomen toen er nog niets opstond, gaat de rechtbank voorbij. Die verklaring(en) schuift de rechtbank in het licht van de overige onderzoeksresultaten als ongeloofwaardig terzijde.
Er is forensisch schriftonderzoek uitgevoerd naar de brief. Uit het onderzoek blijkt dat de tekst van de brief met zeer hoge waarschijnlijkheid is geschreven door [medeverdachte 1]. [47]
Naar het oordeel van de rechtbank rechtvaardigt dit de conclusie dat [medeverdachte 1], [verdachte] en [medeverdachte 2] alle drie te linken zijn aan het briefje waarmee het eerste gesprek is gevoerd.
Het tweede én derde gesprek, op 8 en 9 augustus 2013, is getapt en daarmee opgenomen. Deze gesprekken zijn vergeleken met een gesprek dat gevoerd is via het telefoonnummer [x], van welk telefoonnummer [medeverdachte 3]heeft verklaard dat dit zijn nummer is. [48] Op basis van stemvergelijking concluderen de desbetreffende verbalisanten allereerst dat de gesprekken op 8 en 9 augustus 2013 door dezelfde persoon zijn gevoerd. Voorts concluderen zij dat de stem van de gebruiker van het telefoonnummer van [medeverdachte 3]sterk overeenkomt met de stem van de afdreiger op 8 en 9 augustus 2013. [49] Nu niet is gebleken dat [medeverdachte 3]zijn telefoon heeft uitgeleend op 9 augustus 2013, de dag van de gesprekken waarmee de vergelijking heeft plaatsgevonden, én het zijn telefoonnummer betreft, concludeert de rechtbank dat [medeverdachte 3]de vergelijkende gesprekken heeft gevoerd en dus ook dat er sterke overeenkomsten zijn tussen de stem van [medeverdachte 3]en die van de afdreiger. Hoewel van [medeverdachte 3]geen vingerafdrukken zijn aangetroffen op de brief, zijn er daarmee sterke aanwijzingen dat hij de gesprekken op 8 en 9 augustus heeft gevoerd.
Ook [medeverdachte 3]is daarmee op indirecte wijze te linken aan de gevonden dreigbrief op de kamer van [verdachte].
Daarnaast heeft onderzoek uitgewezen uit dat op 14 augustus 2013 te 13:20 uur in het toestel met [x] een andere simkaart werd geplaatst, te weten het meergenoemde [x]. [x] betreft het toestel van [medeverdachte 3], dat hij ook bij zich droeg tijdens zijn aanhouding. [50] Dit betekent dat het telefoonkaartje waarmee op 14 augustus 2013 contact is gelegd met [slachtoffer] die dag eerst gedurende korte tijd in het toestel van [medeverdachte 3]heeft gezeten.
Op 14 augustus 2013, de dag van de geldoverdracht, vinden als gezegd alle contacten plaats met telefoonnummer [x]. Dit nummer is die dag om 13:13 uur geactiveerd. [51] In de woning van [verdachte] is in de grijze vuilcontainer de simkaarthouder en handleiding aangetroffen, volgens de verpakking behorende bij telefoonnummer [x]. [52] In het rapport dactyloscopisch onderzoek wordt geconcludeerd dat de vingerafdruk op de simkaarthouder geïndividualiseerd is op een afdruk van [medeverdachte 1]. [53]
De contacten tussen dit nummer en [slachtoffer] vinden die dag plaats tussen 15:19 uur en het moment van droppen van het geld, 16:15 uur. Het nummer [x] maakt daarbij gebruik van een telefoontoestel met [x]. Door middel van de imsi-catcher is die dag tussen 13:20 uur en 16:14 uur dertien keer vastgesteld dat het toestel met [x] zich bevond aan de [adres] ter hoogte van het perceel [adres], zijnde de woning van [verdachte]. [54] Gelet op deze tijdspanne concludeert de rechtbank dat de gesprekken de 14e zijn gevoerd vanuit de woning van [verdachte].
Het observatieteam heeft die dag waargenomen dat [verdachte], [medeverdachte 3]en [medeverdachte 1] met een Mini Cooper om 12:24 uur bij de woning van [verdachte] arriveren [55] en dat [medeverdachte 2] om 12.50 uur met zijn crossmotor arriveert. [56] Vervolgens nemen zij waar dat [verdachte] de woning om 14:41 uur verlaat en in de Mini Cooper wegrijdt. Om 14:46 uur verlaat ook [medeverdachte 2] de woning en vertrekt op zijn crossmotor. [57] Dit leidt vervolgens tot de conclusie dat [medeverdachte 1] en [medeverdachte 3]alleen zijn achtergebleven in de woning van [verdachte], hetgeen overigens ook door [medeverdachte 1] is verklaard bij de politie, [58] terwijl vanuit deze woning kort daarna de gesprekken met [slachtoffer] zijn gevoerd. Naar het oordeel van de rechtbank staat daarom vast dat [medeverdachte 3]en [medeverdachte 1] vanuit de woning van [verdachte] de gesprekken op 14 augustus 2013 hebben gevoerd.
Vervolgens wordt waargenomen dat [verdachte] in de Mini Cooper naar de locatie rijdt waar [slachtoffer] om 15.00 uur wordt geacht het geld op te halen, de [adres]. [slachtoffer] moet rond 15.00 uur bij de ING zijn, [verdachte] parkeert daar ter hoogte van de ABN-Amro. Waargenomen wordt dat [verdachte] daar uitstapt en in de richting van de auto [slachtoffer] kijkt. Als [verdachte] vervolgens weer instapt en wegrijdt, staat zijn auto daarna een tijdje geparkeerd op de [adres]. De crossmotor met daarop [medeverdachte 2] wordt rond die tijd, vanaf 15:58 uur, waargenomen nabij de fietstunnel die onder de ringweg Zuid doorloopt. [59] Bij die fietstunnel wordt rond dat tijdstip het geldpakketje verwacht.
Op basis van de in de telefoon van [verdachte] aangetroffen Whatsapp-berichten concludeert de rechtbank dat [verdachte] en [medeverdachte 2] op [slachtoffer] hebben staan wachten. Zo zegt [verdachte] om 15:17 uur dat hij voor de ABN wacht, reageert [medeverdachte 2] dan “jaa, laat hem aanmaken”, om vervolgens zelf te sturen “dat wachten kk lang duurt” en zegt [medeverdachte 3]om 15:53 uur dat “ze moeten opletten” en om 15:54 uur dat “ze allebei klaar moeten gaan staan”. [60]
Daarna wordt om 16:02 uur waargenomen dat [verdachte] de Kottenseweg en daarna de Rondweg Zuid op rijdt. [61] Dit is precies de locatie waar even later [slachtoffer] geacht wordt te rijden. Waarom [verdachte] niet langer afwacht, blijkt ook uit de Whatsapp: hij moet gaan, zijn oma belt en ze komen hem nu halen om op vakantie te gaan. Naar [medeverdachte 2] appt [medeverdachte 3]vanaf 16:06 uur enkele malen dat hij moet blijven wachten, waarop [medeverdachte 2] bevestigd antwoordt. [62] Als om 16:15 uur het pakketje wordt gedropt, rijdt [medeverdachte 2] op zijn crossmotor ernaar toe en neemt het mee. Hij heeft dan een kwartier gewacht.
Naar aanleiding van het onderzoek zijn de telefoons van [medeverdachte 1], [medeverdachte 3], [verdachte] en [medeverdachte 2] in beslaggenomen. In al deze telefoons is aangetroffen eenzelfde foto van [slachtoffer]. Deze foto is in alle telefoons op hetzelfde moment opgeslagen, namelijk op 13 augustus 2013 te 19:56 uur. [63]
Ten aanzien van [medeverdachte 3]geldt nog dat het onderzoek heeft uitgewezen, dat op een aan hem toe te schrijven telefoon(nummer) [x] op 14 augustus 2013 omstreeks 14:00 uur de volgende zoekvragen zijn gesteld [64] :
“als je belt kunnen ze dan traceren waar je bent
Weten ze bij 112 als je belt waar je dan bent?
hoe snel kan de politie traceren
Hoe traceer de politie/FBI een telefoon”
Ten aanzien van [verdachte] geldt ten slotte nog dat het onderzoek heeft uitgewezen, dat[betrokkene] op 13 augustus 2013 te 23:42 uur aan [verdachte] heeft ge-appt:
“Morgen heb je money of zit je vast”. [65] [betrokkene] verklaart daarover dat hij van [verdachte] had gehoord, dat er iets ging gebeuren waardoor hij veel geld zou hebben. [66]
“Morgen heb je money of zit je vast”. [65] [betrokkene] verklaart daarover dat hij van [verdachte] had gehoord, dat er iets ging gebeuren waardoor hij veel geld zou hebben. [66]
Resumé
Naar het oordeel van de rechtbank staat op grond van het bovenstaande buiten redelijke twijfel vast dat [medeverdachte 1], [medeverdachte 3], [verdachte] en [medeverdachte 2] gezamenlijk hebben geprobeerd om [slachtoffer] af te dreigen. Waar [verdachte] en [medeverdachte 2] hebben verklaard dat zij van niets wisten, acht de rechtbank dat alleen al op grond van de vingerafdrukken, het ophalen van de telefoon, de genoemde berichten in de telefoon en de aangetroffen foto’s uitgesloten. Indien zij een kleiner aandeel hebben gehad, kan dat van belang zijn bij het bepalen van de strafmaat, maar voor wat betreft de bewezenverklaring geldt dat zij naar het oordeel van de rechtbank volledig op de hoogte zijn geweest van al hetgeen is gepland en voorgevallen.
Eenieder heeft een zodanige bijdrage aan het plan om [slachtoffer] een aanzienlijke hoeveelheid geld af te dreigen geleverd, dat zonder enige twijfel alle vier de verdachten als medeplegers kunnen worden aangemerkt. Er is sprake geweest van een bewuste en nauwe samenwerking op heel veel verschillende tijdsmomenten.
Bewezenverklaring
Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, te weten dat:
1.
subsidiair
hij op tijdstippen in of omstreeks de periode van 7 augustus 2013 tot en met 14 augustus 2013 te Winterswijk, althans in Nederland, ter uitvoering van het voornemen en het misdrijf om tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk om zich en anderen wederrechtelijk te bevoordelen door bedreiging met openbaring van een geheim, [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte van een geldbedrag (van 40.000 euro), toebehorende aan die [slachtoffer] voornoemd, met zijn mededaders, met voormeld oogmerk
- (meermalen) per telefoon met die [slachtoffer] contact heeft opgenomen en
aan die [slachtoffer] sms-bericht(en) heeft gestuurd en (daarbij) die [slachtoffer] heeft medegedeeld (zakelijk weergegeven):
* dat verdachte en/of diens mededader(s) een (groen) (geld)kistje van die [slachtoffer] heeft/hebben ontvreemd en
* dat die [slachtoffer] een geldbedrag van 40.000 euro aan verdachte en diens mededader(s) moet betalen in ruil voor dit kistje en de inhoud van dit kistje en onder de dreiging dat anders de inhoud van dit kistje (bestaande uit (een aantal) (compromitterende) foto(s) en film(s) en cd-rom(s)) in de openbaarheid gebracht wordt en/of verspreid wordt
door verdachte en/of diens mededader(s) en
* dat die [slachtoffer] dit geldbedrag van zijn rekening moet opnemen en
* dat die [slachtoffer] (daartoe) een afspraak bij de/een bank moet maken en
* dat die [slachtoffer] dit geldbedrag (voor de overdracht) moet deponeren op een door verdachte of diens mededader(s) bepaalde locatie, en - (vervolgens) die [slachtoffer] (of een door/namens die [slachtoffer] ingeschakelde tussenpersoon) nadere informatie heeft gegeven over die locatie en nadere instructies heeft gegeven over de wijze waarop het geldbedrag
moet worden gedeponeerd en - (vervolgens) het door/namens die [slachtoffer] gedeponeerde
geldbedrag/ (geld)pakket heeft opgepikt/opgeraapt en/of heeft meegenomen,
terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;
Vrijspraak van het meer of anders ten laste gelegde
Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. De verdachte behoort daarvan te worden vrijgesproken.
Strafbaarheid van het bewezen verklaarde
Het bewezenverklaarde levert op het misdrijf:
Feit 1 subsidiair: Medeplegen van poging tot afdreiging.
Strafbaarheid van de verdachte
Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.
Oplegging van straf en/of maatregel
De officier van justitie heeft gevorderd verdachte voor het subsidiair tenlastegelegde te veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van 6 maanden, waarvan 5,5 maand voorwaardelijk, met aftrek van de tijd die door verdachte in verzekering en voorlopige hechtenis is doorgebracht en met een proeftijd van twee jaren. Aan de voorwaardelijke gevangenisstraf worden de bijzondere voorwaarden van reclasseringscontact en een meldplicht gekoppeld. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd een werkstraf voor de duur van 180 uren, indien niet naar behoren verricht te vervangen door 90 dagen hechtenis, op te leggen.
De raadsman heeft bij een eventuele bewezenverklaring van het feit bepleit dat de door de officier van justitie geëiste straf dient te worden gematigd. Een voorwaardelijke gevangenisstraf met een eventuele werkstraf zou een passende straf zijn, maar niet zo hoog als de strafeis. Een onvoorwaardelijke gevangenisstraf zou de persoonlijke ontwikkeling van verdachte doorkruisen. Als strafverminderde omstandigheden heeft de raadsman naar voren gebracht de beïnvloedbaarheid van verdachte, sociale omstandigheden en het gegeven dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortelijke delicten.
De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon en de omstandigheden van de verdachte zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.
Verdachte heeft zich met zijn mededaders schuldig gemaakt aan poging tot afdreiging van de vader van één van de medeverdachten. Er zijn telefoongesprekken gevoerd en sms-berichten verzonden, waarin werd aangegeven dat zij de beschikking hadden over belastend en compromitterend materiaal voor aangever en zijn (ex-) partner. Deze informatie dreigde verdachte en diens mededaders prijs te geven aan de openbaarheid, tenzij aangever een geldbedrag van 40.000 euro zou betalen. Verdachte en zijn mededaders zijn zeer berekenend met de voorbereiding van deze actie bezig geweest en hebben het plan bedacht om door middel van het gebruik van verschillende nieuwe simkaarten de dreigtelefoontjes te plegen, zodat hun identiteit niet bekend zou worden. Verdachte heeft samen met zijn mededaders een ernstige inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van aangever. Het is bij een poging is gebleven, omdat er sprake was van een gecontroleerde actie door de politie. Echter, vanuit het perspectief van de verdachte en zijn mededaders gezien, ging het om een voltooide afdreiging. De rechtbank zal met deze omstandigheid rekening houden.
De rechtbank houdt voorts rekening met het feit dat verdachte, blijkens een uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister van 15 augustus 2013, geen relevante documentatie heeft.
De rechtbank houdt verder rekening met het rapport van de reclassering van 5 november 2013 dat over verdachte is opgemaakt. In dit rapport is naar voren gebracht dat er vanuit de reclassering wel zorg is over de combinatie van de jonge leeftijd van betrokken, zijn sociale netwerk en de ernst van de verdenking. In dat geval valt een verder reclasseringscontact te overwegen, waarin vooral meegekeken kan worden in de verdere ontwikkeling van betrokken op weg naar volwassenheid. Met name de omgang met vrienden, het gebruik van softdrugs en het leren nadenken over consequenties van gedrag kunnen daarin aandachtspunten zijn. Geadviseerd wordt een (gedeeltelijk) voorwaardelijk straf op te leggen met de bijzondere voorwaarde van meldplicht. De inschatting is dat van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf een negatieve werking uit zal gaan, omdat betrokken dan wordt geconfronteerd met de (negatieve) invloed van medegedetineerden.
Alle bovenstaande omstandigheden in aanmerking nemend, ziet de rechtbank aanleiding om in aanzienlijke mate af te wijken van de eis van de officier van justitie en geen werkstraf maar een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van langere duur op te leggen. Naar het oordeel van de rechtbank rechtvaardigt het bewezenverklaarde feit geen andere straf dan een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van aanzienlijke duur. Dat dit de geschetste positieve ontwikkeling van verdachte wellicht zal doorkruisen, is spijtig maar betekent nog niet dat daarom met een werkstraf kan worden volstaan. Daarvoor is het feit te ernstig en te berekenend gepleegd. Voor wat betreft de hoogte van de op te leggen straf merkt de rechtbank op dat zij aansluiting heeft gezocht bij afdoeningen waarbij sprake was van afpersing dan wel diefstal met bedreiging van geweld, waarbij enerzijds in strafmatigende zin rekening is gehouden met de omstandigheid dat hier (bij feit 1) geen sprake is geweest van enige geweldscomponent, alsmede met het feit dat de strafdreiging op 312 Sr. en 317 Sr. als gronddelict negen (9) jaar gevangenisstraf bedraagt en op 318 Sr. vier (4) jaar gevangenisstraf, doch anderzijds in strafverhogende zin dat hier geen sprake is geweest van een impulsieve, onbezonnen en/of eendaagse actie, maar juist van een gecoördineerde, berekende en geplande actie over meerdere dagen gepleegd, waarbij telkens opnieuw de beslissing is genomen om door te gaan met hetgeen was opgestart.
De rechtbank zal verdachte een lagere gevangenisstraf opleggen dan bij de medeverdachten [slachtoffer] en [medeverdachte 3] is opgelegd, omdat verdachte geen relevante documentatie heeft.
De rechtbank zal verdachte derhalve opleggen een gevangenisstraf voor de duur van 12 (twaalf) maanden, waarvan 6 (zes) maanden met aftrek van de tijd die door verdachte reeds in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht. Aan de voorwaardelijke gevangenisstraf zal de rechtbank de voorwaarden verbinden van een verplicht reclasseringscontact en een meldplicht.
In beslag genomen voorwerpen
Uit het verhandelde ter terechtzitting is gebleken dat de rechtbank over de in beslag genomen mobiele telefoon, simkaarten en schriftelijke bescheiden dient te beslissen (nummers 5 tot en met 9 op de beslaglijst).
De officier van justitie heeft gevorderd om de onder verdachte in beslag genomen goederen, op de lijst van inbeslagname genummerd onder 5 tot en met 9, verbeurd te verklaren.
De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de mobiele telefoon dient te worden teruggegeven aan de verdachte.
De navolgende in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:
beslaglijst nummer:
- 5 1.00 STK Kaart, [x] simkaart, SIN: [x];
- 6 1.00 STK Kaart, [x] simkaart verpakking, simkaart, SIN: [x];
- 8 1.00 STK Briefpost, SIN: [x], registratienummer: D-1;
- 9 1.00 STK Papier, SIN: [x], registratienummer: D-2,
volgens opgave van verdachte aan hem toebehorend, zijn vatbaar voor verbeurdverklaring, nu het voorwerpen zijn met behulp waarvan het bewezenverklaarde is begaan/voorbereid. De rechtbank heeft hierbij rekening gehouden met de draagkracht van verdachte.
De telefoon:
- 7 1.00 STK Telefoontoestel Kleur: zwart, IPhone, registratienummer: [x]-Y1;
dient te worden teruggegeven nu niet is gebleken dat deze telefoon is gebruikt bij het bewezenverklaarde feit of anderszins vatbaar is voor verbeurdverklaring.
Toepasselijke wettelijke voorschriften
Deze strafoplegging/beslissing is gegrond op de artikelen 10, 14a, 14b, 14c, 14d, 33, 33a, 45, 47 en 318 van het Wetboek van Strafrecht.
Beslissing
De rechtbank:
• verklaart
niet bewezen, dat verdachte het
primair tenlastegelegdeheeft begaan en
spreekt verdachte daarvan vrij;
niet bewezen, dat verdachte het
primair tenlastegelegdeheeft begaan en
spreekt verdachte daarvan vrij;
• verklaart bewezen dat verdachte het subsidiair tenlastegelegde heeft begaan;
• verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;
• verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als:
subsidiair: Medeplegen van poging tot afdreiging;
• verklaart verdachte strafbaar;
• veroordeelt verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
12 (twaalf) maanden;
gevangenisstrafvoor de duur van
12 (twaalf) maanden;
• bepaalt, dat
een gedeeltevan de gevangenisstraf, groot
6 (zes) maanden niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, op grond dat veroordeelde vóór het einde van een proeftijd van 2 jaren de navolgende
algemene- dan wel
bijzondere voorwaardenniet heeft nageleefd;
een gedeeltevan de gevangenisstraf, groot
6 (zes) maanden niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, op grond dat veroordeelde vóór het einde van een proeftijd van 2 jaren de navolgende
algemene- dan wel
bijzondere voorwaardenniet heeft nageleefd;
• legt als algemene voorwaarden op dat de veroordeelde:
- zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;
- ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit medewerking verleent aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage aanbiedt;
- medewerking verleent aan het reclasseringstoezicht, de medewerking aan huisbezoeken daaronder begrepen;
• legt als bijzondere voorwaarden op dat de veroordeelde:
- zich op uitnodiging meldt bij de reclassering en zich blijft melden zo frequent en zolang de reclassering dit gedurende de proeftijd noodzakelijk acht;
- zich houdt aan de afspraken en aanwijzingen die hem door de reclassering worden gegeven;
• geeft genoemde reclasseringsinstelling opdracht de veroordeelde bij de naleving van de opgelegde voorwaarden hulp en steun te verlenen;
• beveelt, dat de tijd, door veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorge¬bracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;
•
verklaart verbeurdde in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:
verklaart verbeurdde in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:
- 5 1.00 STK Kaart, [x] simkaart, SIN: [x];
- 6 1.00 STK Kaart, [x] simkaart verpakking, simkaart, SIN: [x];
- 8 1.00 STK Briefpost, SIN: [x], registratienummer: D-1;
- 9 1.00 STK Papier, SIN: [x], registratienummer: D-2.
- gelast de teruggave aan verdachte van:
- 7 1.00 STK Telefoontoestel Kleur: zwart, IPhone, registratienummer: [x]-Y1;
Aldus gewezen door mrs. Van der Mei, voorzitter, Ouweneel en Janssen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Buitenhuis, griffier, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 4 februari 2014.
Mr. Van der Mei en mr. Buitenhuis zijn buiten staat mede te ondertekenen.