ECLI:NL:RBGEL:2017:4857

• Datum uitspraak: 19 september 2017
• Publicatiedatum: 20 september 2017
• Zaaknummer: 05/881350-16
• Instantie: Rechtbank Gelderland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: H.P.M. Kester; E.G. de Jong; H. Broekhuizen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Veroordeling tot werkstraf voor openlijke geweldpleging tijdens Koningsdag in Arnhem

Op 19 september 2017 heeft de Rechtbank Gelderland uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die betrokken was bij openlijke geweldpleging op Koningsdag 2016 in Arnhem. De verdachte, geboren in 1998, werd beschuldigd van het in vereniging plegen van geweld tegen twee broers, [slachtoffer 1] (18 jaar) en [slachtoffer 2] (14 jaar). De feiten vonden plaats op 27 april 2016 in de Ketelstraat, waar de verdachte en medeverdachten de broers aanvielen. De rechtbank oordeelde dat de verdachte een significante bijdrage had geleverd aan het geweld, waaronder het geven van klappen en trappen aan [slachtoffer 1]. De rechtbank achtte de verdachte schuldig aan openlijke geweldpleging en legde een werkstraf van 80 uur op, met de mogelijkheid van vervangende jeugddetentie van 40 dagen bij niet-naleving. Daarnaast werden de vorderingen van de benadeelde partijen, [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2], deels toegewezen, waarbij de rechtbank de verdachte aansprakelijk stelde voor de geleden schade. De rechtbank benadrukte de ernst van het geweld en de impact op de slachtoffers, die nog steeds last ondervinden van de gebeurtenissen. De uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer voor kinderstrafzaken, waarbij de rechtbank rekening hield met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en de tijd die verstreken was tussen de feiten en de uitspraak.

Uitspraak

RECHTBANK GELDERLAND

Team strafrecht

Zittingsplaats Arnhem

Parketnummer : 05/881350-16

Datum uitspraak : 19 september 2017

Tegenspraak

vonnis van de meervoudige kamer voor kinderstrafzaken

in de zaak van

de officier van justitie bij het arrondissementsparket Oost-Nederland

tegen

[verdachte]

geboren op [geboortedag] 1998 te [geboorteplaats] ,

wonende te [adres] ,

raadsman: mr. J.P.A. van Schaik, advocaat te Veenendaal.

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 5 september 2017.

1. De inhoud van de tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 27 april 2016 te Arnhem openlijk, te weten op of aan de openbare weg, de Ketelstraat, in elk geval op of aan een openbare weg en/of voor het publiek toegankelijke plaats of in een voor het publiek toegankelijke ruimte, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer 1] (18 jaar oud) en [slachtoffer 2] (14 jaar oud), welk geweld bestond uit:

 opzettelijk hard tegen die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 2] aanlopen en/of;

 op agressieve toon roepen naar die [slachtoffer 1] "hé kankerlijer, kom eens terug" en/of;

 die [slachtoffer 2] vastpakken en een slaande beweging maken naar het hoofd en/of;

 (met meerdere verdachten tegelijkertijd) vele malen slaan/stompen in/op/tegen het gezicht en/of op/tegen het hoofd en/of lichaam van die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 2] en/of;

(met meerdere verdachten tegelijkertijd) een karatetrap en/of highkick en/of knietje geven en/of trappen en/of schoppen in/op/tegen het lichaam van die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 2] .

2. Overwegingen ten aanzien van het bewijs ^[1]

De feiten

Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld.

Op 27 april 2016 liepen [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 5] , [medeverdachte 6] en [verdachte] met elkaar in de Ketelstraat in Arnhem. ^[2] In de Ketelstraat liepen op dat moment ook de 18-jarige [slachtoffer 1] en zijn 14-jarige broertje [slachtoffer 2] . ^[3] Op enig moment liep [medeverdachte 6] hard tegen de hem tegemoetkomende [slachtoffer 1] aan. ^[4] Vervolgens werd er vanuit de groep “Hé kankerlijer, kom eens terug,” tegen [slachtoffer 1] geroepen. ^[5] Nadat [slachtoffer 2] om uitleg vroeg, ontstond er een vechtpartij tussen de groep en de beide broers [slachtoffers] . [slachtoffer 1] werd door [verdachte] in zijn gezicht geslagen. ^[6] Daarna werd [slachtoffer 1] door [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] en [medeverdachte 6] geslagen. ^[7] Hij werd geraakt in zijn gezicht, zijn rug en op zijn achterhoofd. ^[8] Ook werd hij door [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 4] en [verdachte] getrapt op zijn benen, tegen zijn linkerzijde en op zijn rechterzijde, op zijn borst en op heuphoogte. ^[9] Er zijn trapbewegingen in de richting van [slachtoffer 1] gemaakt en er is een highkick in zijn richting gegeven. ^[10] [slachtoffer 2] kreeg ondertussen een knietje op zijn rechterbovenbeen en werd bij zijn jas vastgepakt. Daarbij werd een slaande beweging naar zijn hoofd gemaakt. ^[11] Vervolgens werd [slachtoffer 2] geslagen door [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] en [medeverdachte 5] . ^[12] Hij werd door hen op zijn hoofd en in zijn nek geraakt. ^[13] Door [medeverdachte 3] werd hij getrapt, waarbij hij met een karatetrap in zijn buik werd geraakt. ^[14] Het gevecht eindigde nadat [slachtoffer 1] door een omstander uit het gevecht werd getrokken. ^[15]

Het standpunt van de officier van justitie en de verdediging

Met de officier van justitie heeft de verdediging zich op het standpunt gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden geacht dat [verdachte] zich schuldig heeft gemaakt aan het tenlastegelegde feit.

Beoordeling door de rechtbank

Vaststaat dat in de winkelstraat van Arnhem een gevecht heeft plaatsgevonden tussen meerdere personen. De rechtbank overweegt allereerst dat zij dit geweld definieert als openlijk geweld. Van openlijke geweldpleging is sprake bij geweld, gepleegd in vereniging, dat voor derden zichtbaar was of had kunnen zijn. Geweld wordt in vereniging gepleegd als de dader nauw en bewust samenwerkt met één of meer anderen en daarbij zelf een ‘significante of wezenlijke bijdrage’ aan de openlijke geweldpleging levert. Deze bijdrage kan onder andere bestaan uit het verrichten van één of meer gewelddadige handelingen.

De vraag die de rechtbank vervolgens dient te beantwoorden is of [verdachte] aan dit openlijk geweld een significante of wezenlijke bijdrage heeft geleverd. De rechtbank overweegt als volgt.

Beoordeling door de rechtbank

Ter terechtzitting heeft [verdachte] verklaard dat hij aanwezig was toen de openlijke geweldpleging plaatsvond. In zijn beleving had hij een duw gegeven aan [slachtoffer 1] en had hij hem een trap gegeven.

In de beschrijving van de camerabeelden staat beschreven dat [verdachte] naar [slachtoffer 1] en vier verdachten die om [slachtoffer 1] stonden is gerend. Met zijn rechtervuist heeft hij een klap op de linker gezichtshelft van [slachtoffer 1] gegeven. Dit was de allereerste klap die op de camerabeelden te zien was. Daarna is [verdachte] weer naar het gevecht gerend. Hij heeft [slachtoffer 1] met zijn linkerbeen getrapt. Vervolgens is hij opgesprongen en heeft hij met zijn linkerbeen een trap gegeven op de borst van [slachtoffer 1] . Hij heeft ook een highkick gegeven met zijn linkerbeen in de richting van [slachtoffer 1] . Daarna heeft hij [slachtoffer 1] een voorwaartse trap gegeven op heuphoogte. ^[16]

Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat [verdachte] een significante bijdrage heeft geleverd aan het openlijke geweld. Zijn bijdrage hieraan bestond uit het aanstichten van het openlijke geweld, het geven van een klap op de linker gezichtshelft van [slachtoffer 1] en uit het geven van drie trappen aan [slachtoffer 1] tegen diens borst en op heuphoogte en een highkick richting [slachtoffer 1] .

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat [verdachte] zich schuldig heeft gemaakt aan de tenlastegelegde openlijke geweldpleging.

3. Bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat [verdachte] het tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:

hij op
of omstreeks 27 april 2016 te Arnhem openlijk, te weten op of aan de openbare weg, de Ketelstraat,
in elk geval op of aan een openbare weg en/of voor het publiek toegankelijke plaats of in een voor het publiek toegankelijke ruimte, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer 1] (18 jaar oud) en [slachtoffer 2] (14 jaar oud), welk geweld bestond uit:

 opzettelijk hard tegen die [slachtoffer 1]
en/of die [slachtoffer 2] aanlopen en
/of ;

 op agressieve toon roepen naar die [slachtoffer 1] "hé kankerlijer, kom eens terug" en
/of ;

 die [slachtoffer 2] vastpakken en een slaande beweging maken naar het hoofd en
/of ;


( met meerdere verdachten tegelijkertijd
) vele malen slaan/stompen in
/op /tegen het gezicht en
/of op/tegen het hoofd en/of lichaam van die [slachtoffer 1] en
/of die [slachtoffer 2] en/of;

 (met meerdere verdachten tegelijkertijd) een karatetrap en
/of highkick en
/of knietje geven en
/of trappen en/of schoppen in/op/tegen het lichaam van die [slachtoffer 1] en
/of die [slachtoffer 2] .

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is niet bewezen. [verdachte] zal daarvan worden vrijgesproken.

4. De kwalificatie van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert op:

Het openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.

5. De strafbaarheid van het feit

Het feit is strafbaar.

6. De strafbaarheid van de verdachte

[verdachte] is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.

7. Overwegingen ten aanzien van de straf

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft geëist dat [verdachte] ter zake van het tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot het verrichten van 80 uren werkstraf, te vervangen door 40 dagen jeugddetentie.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van [verdachte] heeft verzocht om oplegging van een werkstraf.

Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon en de omstandigheden van [verdachte] zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken, waarbij onder meer is gelet op:

- het uittreksel uit het algemeen documentatieregister, gedateerd 24 juli 2017;

- een voorlichtingsrapportage van de Raad voor de Kinderbescherming, gedateerd 31 augustus 2017.

De rechtbank heeft bij de straftoemeting in het bijzonder in aanmerking genomen dat [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 5] , [medeverdachte 6] en [verdachte] zich schuldig hebben gemaakt aan het gebruik van fysiek geweld tegen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] in een winkelstraat in Arnhem. Zij vormden een overmacht ten opzichte van de broers [slachtoffers] . De gebeurtenissen zijn voor de broers zeer bedreigend en beangstigend geweest, zoals is gebleken uit de ter terechtzitting voorgelezen slachtofferverklaringen. Wat is begonnen als een nationale feestdag waarop iedereen plezier wilde hebben, is voor de broers geëindigd in een drama. Zij ondervinden hiervan nog steeds last. Beiden hebben sindsdien met een PTSS te kampen en ervaren de daarbij behorende klachten. Verder is door het geweld de neus van [slachtoffer 1] gebroken en zijn de duim en de ribben van [slachtoffer 2] gekneusd. Kwalijk vindt de rechtbank dat het geweld zonder enige aanleiding gestart lijkt te zijn. Daarnaast is kwalijk dat het geweld plaatsvond in een drukke winkelstraat waardoor veel mensen waaronder kinderen getuigen zijn geweest van het geweld. Er is hier sprake van een ernstig geweldsdelict dat een voor de rechtsorde schokkend karakter draagt en dat leidt tot gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving.

Gezien de ernst van het feit lijkt het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf aangewezen. De rechtbank ziet echter af van het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf, dan wel een onvoorwaardelijke jeugddetentie, omdat specifieke omstandigheden daartoe aanleiding geven.

Eén van die omstandigheden betreft de duur van de periode die is verlopen tussen de eerste verdenking en het onderzoek ter terechtzitting. Het feit is al op 27 april 2016 gepleegd, de verdachten zijn in juli 2016 gehoord en eerst op 5 september 2017 heeft het onderzoek ter terechtzitting plaatsgevonden. Vanwege de aard van het delict – het plegen van geweld tegen personen in de openbare ruimte – en vanwege het feit dat een aantal verdachten minderjarig was/is, is het zeer belangrijk dat dit soort feiten snel voor de rechter wordt gebracht. Dat is hier niet gebeurd.

Een andere omstandigheid betreft de inhoud van het advies van de Raad voor de Kinderbescherming (hierna: de Raad). Uit het advies volgt dat [verdachte] tegenover de Raad een andere proceshouding heeft aangenomen dan ter terechtzitting. Uit het advies blijkt dat hij heeft verklaard “maar” een duw te hebben gegeven uit zelfbescherming. Uit de beelden en het verhoor lijkt zijn aandeel groter te zijn geweest dan hij heeft aangegeven. Er blijkt nergens uit dat hij compassie heeft met de slachtoffers. De Raad voor de Kinderbescherming vindt het zorgelijk dat hij zijn aandeel bagatelliseert en totaal geen schuldgevoelens naar de slachtoffers lijkt te hebben. Tevens is uit het onderzoek gebleken dat [verdachte] begin dit jaar nog verdachte is geweest bij het plegen van een auto-inbraak. Hiervoor heeft hij de gedragsinterventie alcohol en geweld gevolgd bij de volwassenreclassering. Deze heeft hij positief afgerond. De Raad vindt het zorgelijk dat hij wederom met justitie in aanraking is gekomen.

Sinds een half jaar woont hij doordeweeks bij zijn vader en heeft hij een vriendin. Sindsdien is hij ook niet meer in contact gekomen met de politie en dit vindt de Raad een beschermende factor. Hierdoor heeft hij ook meer afstand genomen van vrienden die hem negatief beïnvloeden. Hij zal per 1 september starten met een nieuwe opleiding en zijn vrije tijdsbesteding baart geen zorgen. Hij lijkt nu ook meer bewust te zijn van wat alcoholgebruik met hem doet en heeft zijn gedrag hierop aangepast.

Gezien zijn huidige functioneren schat de Raad de kans op herhaling laag in. Gezien de zorgen om het feit wat tussendoor gepleegd is en zijn ontkennende houding, is jeugdreclasseringsbegeleiding overwogen. Inmiddels lijkt het leven van [verdachte] echter beter in balans te zijn door de nieuwe woonplek, andere sociale contacten en zijn werk en opleiding en heeft hij voor de inbraak reeds een gedragsinterventie gehad, waardoor op de zorggebieden al een passende ingreep is geweest. Om deze reden vindt de Raad een leerstraf niet geïndiceerd. Mocht hij schuldig worden bevonden dan maakt de Raad zich wel zorgen om zijn gewetensontwikkeling. De Raad vindt een onvoorwaardelijke taakstraf in de vorm van een werkstraf de meest passende straf om hem duidelijk te maken dat hij met zijn gedrag de grens overschreden heeft en adviseert dit ook.

Uit het uittreksel justitiële documentatie dat betrekking heeft op [verdachte] volgt dat hij niet eerder ter zake van het plegen van strafbare feiten is veroordeeld. Daarnaast is positief dat hij ter terechtzitting openheid van zaken heeft gegeven over het delict en zijn eerdere proceshouding. Hij heeft ter terechtzitting een door hem geschreven excuusbrief voorgelezen, heeft zijn spijt betuigd en staat open voor een gesprek met de slachtoffers.

Gezien het voorgaande en het aandeel van [verdachte] in het openlijke geweld – het aanstichten van het openlijke geweld, het geven van een klap op de linker gezichtshelft van [slachtoffer 1] en uit het geven van drie trappen aan [slachtoffer 1] tegen diens borst en op heuphoogte en een highkick richting [slachtoffer 1] – acht de rechtbank oplegging van een straf zoals door de officier van justitie is geëist, passend en geboden. De rechtbank merkt hierbij op dat de strafrechtelijke veroordeling van [verdachte] geen nadelig effect hoeft te hebben op het verkrijgen van een verklaring omtrent het gedrag.

7a. De beoordeling van de civiele vordering(en), alsmede de gevorderde oplegging van de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partijen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] hebben zich in het strafproces gevoegd ter verkrijging van schadevergoeding ter zake van het bewezenverklaarde feit. [slachtoffer 1] vordert € 25.288,41 ter zake van materiële schade en € 5000,- ter zake van immateriële schade. [slachtoffer 2] vordert € 947,- ter zake van materiële schade en €3500,- ter zake van immateriële schade. Beide benadeelde partijen vorderen ook de wettelijke rente.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft verzocht de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] met uitzondering van de toekomstige schade toe te wijzen inclusief de wettelijke rente, waarbij tevens de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot dit bedrag, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 186 dagen hechtenis.

De officier van justitie heeft daarnaast verzocht de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2] toe te wijzen tot het bedrag van € 3867,-, inclusief de wettelijke rente, waarbij tevens de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot dit bedrag, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 48 dagen hechtenis en dat de vordering voor het overige wordt afgewezen.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van [verdachte] heeft betoogd dat [slachtoffer 1] niet-ontvankelijk verklaard dient te worden met betrekking tot het deel van de vordering dat op het verlies verdienvermogen ziet. Dit omdat niet vastgesteld kan worden wat het verlies verdienvermogen is, nu in de jaarrekening van 2016 cijfers van 2015 voorkomen. Ten aanzien van de immateriële schade van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] refereert de raadsman zich aan het oordeel van de rechtbank. Het deel van de vordering van [slachtoffer 2] dat op de iPhone ziet, dient volgens de raadsman afgewezen te worden.

Beoordeling door de rechtbank

De vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1]

Naar het oordeel van de rechtbank is, op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en hetgeen verder ter terechtzitting met betrekking tot de vordering is gebleken, komen vast te staan dat de benadeelde partij [slachtoffer 1] als gevolg van het bewezen verklaarde handelen tot een bedrag van € 5723,24 schade heeft geleden, bestaande uit € 1223,24 aan materiële schade en € 4500,- aan immateriële schade, waarvoor verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is. De vordering dient tot dit bedrag te worden toegewezen.

De rechtbank wijst de schadepost eigen risico deels toe. Uit het declaratieoverzicht van de zorgverzekeraar volgt dat over 2016 een bedrag van € 293,48 rechtstreeks te relateren is aan het bewezenverklaarde handelen. Over 2017 is een bedrag van € 359,35 rechtstreeks te relateren aan het bewezen verklaarde handelen. De rechtbank zal [slachtoffer 1] niet-ontvankelijk verklaren in het meerdere gevorderde over 2016 en 2017. De schade met betrekking tot het toekomstig eigen risico is nog niet gemaakt. Dus zal de rechtbank [slachtoffer 1] ook niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering met betrekking tot dit deel van de schade.

Wat betreft het verlies verdienvermogen, zijnde een gestelde materiële schade van € 23.563,- zal [slachtoffer 1] niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. Dit omdat de behandeling van dat deel van de vordering naar het oordeel van de rechtbank een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. Immers, gebleken is dat cijfers van de jaarrekening over 2015 ten onrechte zijn opgenomen in de jaarrekening over 2016, terwijl bovendien een onderbouwing van de misgelopen omzet ontbreekt.

Met betrekking tot immateriële schade maakt de rechtbank gebruik van haar schattingsbevoegdheid. Naar het oordeel van de rechtbank bedraagt deze schade in elk geval € 4500,-, waarvoor [verdachte] aansprakelijk is. Voor het overige deel zal de rechtbank [slachtoffer 1] niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering.

De rechtbank zal op basis van het bepaalde in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht de verplichting op te leggen tot betaling aan de Staat van het toe te wijzen bedrag ten behoeve van genoemde benadeelde partij.

[verdachte] is niet meer tot vergoeding gehouden indien en voor zover het gevorderde door zijn mededaders is of wordt voldaan.

De gevorderde wettelijke rente is toewijsbaar vanaf 27 april 2016.

De vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2]

Naar het oordeel van de rechtbank is, op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en hetgeen verder ter terechtzitting met betrekking tot de vordering is gebleken, komen vast te staan dat de benadeelde partij [slachtoffer 2] als gevolg van het bewezen verklaarde handelen tot een bedrag van € 3367,08 schade heeft geleden, bestaande uit € 367,08 aan materiële schade en € 3000,- aan immateriële schade, waarvoor verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is. De vordering dient tot dit bedrag te worden toegewezen.

De rechtbank wijst de schadepost directe schade toe ten aanzien het brilmontuur. Ten aanzien van de iPhone zal de rechtbank [slachtoffer 2] niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering, omdat onvoldoende onderbouwd is dat de iPhone beschadigd is ten gevolge van het bewezenverklaarde handelen.

De immateriële schade is onderbouwd onder verwijzing naar onder andere een uitspraak in een niet geheel vergelijkbare zaak. De rechtbank zal de hoogte van de immateriële schade schatten op € 3000,-. Voor het overige deel zal de rechtbank [slachtoffer 1] niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering.

De rechtbank zal op basis van het bepaalde in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht de verplichting op te leggen tot betaling aan de Staat van het toe te wijzen bedrag ten behoeve van genoemde benadeelde partij.

[verdachte] is niet meer tot vergoeding gehouden indien en voor zover het gevorderde door zijn mededaders is of wordt voldaan.

De gevorderde wettelijke rente is toewijsbaar vanaf 27 april 2016.

8. De toegepaste wettelijke bepalingen

De beslissing is gegrond op de artikelen 24c, 36f, 77a, 77g, 77h, 77m, 77n en 141 van het Wetboek van Strafrecht.

9. De beslissing

De rechtbank:

 verklaart bewezen dat [verdachte] het tenlastegelegde, zoals vermeld onder punt 3, heeft begaan;

 verklaart niet bewezen hetgeen [verdachte] meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt hem daarvan vrij;

 verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert het strafbare feit zoals vermeld onder punt 4;

 verklaart [verdachte] hiervoor strafbaar;

 veroordeelt [verdachte] wegens het bewezenverklaarde tot een
werkstraf gedurende
80 (tachtig) uren , met bevel dat indien deze straf niet naar behoren wordt verricht vervangende jeugddetentie zal worden toegepast voor de duur van 40 (veertig) dagen;

De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] .

 veroordeelt [verdachte] tot betaling van
schadevergoeding aan de
benadeelde partij [slachtoffer 1] , van een bedrag van
€ 5723,24 (vijfduizendzevenhonderddrieëntwintig euro en vierentwintig cent) , vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 27 april 2016 tot aan de dag der algehele voldoening en met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil;

 verklaart de
benadeelde partij [slachtoffer 1] voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering;

 verstaat dat indien en voor zover door de mededaders het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

 legt aan veroordeelde de
verplichting op
om aan de Staat , ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer 1] , een bedrag
te betalen van € 5723,24 (vijfduizendzevenhonderddrieëntwintig euro en vierentwintig cent) , vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 27 april 2016 tot aan de dag der algehele voldoening, bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal te vervangen door jeugddetentie voor – gezien de leeftijd van verdachte gematigd tot – de duur van 6 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende jeugddetentie de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft;

 bepaalt dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de Staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen;

De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2] .

 veroordeelt [verdachte] tot betaling van
schadevergoeding aan de
benadeelde partij [slachtoffer 2] , van een bedrag van
€ 3367,08 (drieduizenddriehonderdzevenenzestig euro en acht cent) , vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 27 april 2016 tot aan de dag der algehele voldoening en met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil;

 verklaart de
benadeelde partij [slachtoffer 2] voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering;

 verstaat dat indien en voor zover door de mededaders het betreffende schadebedrag is betaald, veroordeelde daarvan zal zijn bevrijd;

 legt aan veroordeelde
verplichting op
om aan de Staat , ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer 2] , een bedrag
te betalen van € 3367,08 (drieduizenddriehonderdzevenenzestig euro en acht cent) , vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 27 april 2016 tot aan de dag der algehele voldoening, bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal te vervangen door jeugddetentie voor – gezien de leeftijd van verdachte gematigd tot – de duur van 4 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende jeugddetentie de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft;

 bepaalt dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de Staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen.

Dit vonnis is gewezen door mr. H.P.M. Kester (voorzitter), mr. E.G. de Jong en mr. H. Broekhuizen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. A. Bril, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 19 september 2017.

Voetnoten

1. Het bewijs is terug te vinden in het in de wettelijke vorm door een verbalisant van de politie Oost Nederland, district Gelderland-Midden, opgemaakte proces-verbaal, dossiernummer PL0600-2016473162, gesloten op 5 oktober 2016 en in de bijbehorende in wettelijke vorm opgemaakte processen-verbaal en overige schriftelijke bescheiden, tenzij anders vermeld. De vindplaatsvermeldingen verwijzen naar de pagina’s van het doorgenummerde dossier, tenzij anders vermeld.

2. Verklaring van verdachten ter terechtzitting d.d. 5 september 2017; proces-verbaal van verhoor meerderjarige verdachte [medeverdachte 1] , p. 390.

3. Proces-verbaal aangifte [slachtoffer 1] , p. 103.

4. Proces-verbaal van verhoor meerderjarige verdachte [medeverdachte 1] , p. 394; proces-verbaal van verhoor minderjarige verdachte [medeverdachte 6] , p. 365.

5. Proces-verbaal van verhoor aangever [slachtoffer 1] , p. 110; proces-verbaal aangifte [slachtoffer 2] , p. 434.

6. Proces-verbaal van bevindingen, p. 258; verklaring van verdachte [verdachte] ter terechtzitting d.d. 5 september 2017.

7. Processen-verbaal van bevindingen, p. 242, p. 250, p. 252, p. 255; proces-verbaal aangifte [slachtoffer 1] , p. 103.

8. Processen-verbaal van verhoor aangever [slachtoffer 1] , p. 111, proces-verbaal van bevindingen, p. 242, 250, 252 en 25; proces-verbaal van aangifte [slachtoffer 1] , p. 103.

9. Processen-verbaal van bevindingen, p. 241, 242 p. 252 en 253, p. 258, p. 261; proces-verbaal aangifte [slachtoffer 1] , p. 103.

10. Processen-verbaal van bevindingen, p. 258 en 261.

11. Proces-verbaal van bevindingen, p. 241.

12. Proces-verbaal van bevindingen, p. 242, p. 246, p. 261; proces-verbaal aangifte [slachtoffer 2] , p. 434

13. Processen-verbaal van bevindingen p. 242, 246 en 261; proces-verbaal van aangifte [slachtoffer 2] , p. 434.

14. Proces-verbaal van bevindingen, p. 255; proces-verbaal aangifte [slachtoffer 2] , p. 434.

15. Proces-verbaal van verhoor aangever [slachtoffer 1] , p. 11.

16. Proces-verbaal van bevindingen, p. 258.