ECLI:NL:RBGEL:2021:508

Uitspraak

RECHTBANK GELDERLAND

Team strafrecht

Zittingsplaats Zutphen

Parketnummer: 05/183065-20

Datum uitspraak : 21 januari 2021

Tegenspraak

vonnis van de meervoudige kamer

in de zaak van

de officier van justitie

tegen

[verdachte],

geboren op [geboortedatum] 1998 in [geboorteplaats] ,

wonende aan de [adres 1] ,

op dit moment gedetineerd in de P.I. Grave.

Raadsman: mr. G.J. Woodrow, advocaat in Tilburg.

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzittingen van 8 oktober 2020, 10 december 2020 en 7 januari 2021.

1.De inhoud van de tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 21 juni 2020 te Didam tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer]

opzettelijk van het leven te beroven,

- die [slachtoffer] meerdere malen in/op/tegen het hoofd heeft/hebben getrapt en/of

- die [slachtoffer] meerdere malen in/tegen het gezicht, in elk geval het hoofd, heeft/hebben geslagen en/of gestompt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 21 juni 2020 te Didam tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel, te weten één of meerdere schedelbeuk(en), heeft toegebracht, door:

- die [slachtoffer] meerdere malen in/op/tegen het hoofd te schoppen en/of te trappen en/of

- die [slachtoffer] meerdere malen in/tegen het gezicht, in elk geval het hoofd, te slaan en/of te stompen;

meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 21 juni 2020 te Didam tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen,

- die [slachtoffer] meerdere malen in/op/tegen het hoofd heeft/hebben getrapt en/of

- die [slachtoffer] meerdere malen in/tegen het gezicht, in elk geval het hoofd, heeft/hebben geslagen en/of gestompt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

meest subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht

of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 21 juni 2020 te Didam openlijk, te weten aan [adres 2] ter hoogte van nummer 7, in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer] , door

- die [slachtoffer] meerdere malen in/op/tegen het hoofd te schoppen en/of te trappen en/of

- die [slachtoffer] meerdere malen in/tegen het gezicht, in elk geval het hoofd, te slaan en/of te stompen, terwijl dit door hem gepleegde geweld zwaar lichamelijk letsel, althans enig lichamelijk letsel, te weten één of meerdere schedelbreuk(en) voor [slachtoffer] ten gevolge heeft gehad;

hij op of omstreeks 14 juli 2020 te Arnhem opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 900
Xtc-pillen, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA, zijnde MDMA,

een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.

2. Overwegingen ten aanzien van het bewijs^[1]

De feiten

Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld. In de nacht van 20 op 21 juni 2020 heeft er een incident plaatsgevonden op de [adres 2] in Didam, waarbij aangever [slachtoffer] onder meer meerdere breuken in zijn oogkas en voorhoofdsbeen heeft opgelopen. [slachtoffer] heeft hiervoor een operatie moeten ondergaan.^[2]Verdachte en medeverdachte [medeverdachte] (hierna ook wel: [medeverdachte] ) waren beiden bij dit incident betrokken.^[3]

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het primair ten laste gelegde onder feit 1 en aan feit 2. De officier van justitie heeft ten aanzien van feit 1 aangevoerd dat de verklaringen van aangever betrouwbaar zijn en worden ondersteund door de overige bewijsmiddelen. De verklaring van verdachte is volgens de officier van justitie niet aannemelijk geworden.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken van feit 1. Er is onvoldoende bewijs voorhanden om tot een bewezenverklaring van het schoppen tegen het hoofd van aangever te komen, zodat verdachte hiervan vrijgesproken moet worden. Uit de verklaring van verdachte volgt dat hij slechts een aantal keer tegen het hoofd van aangever heeft geslagen. Het enkel op het hoofd van iemand slaan niet leidt tot voorwaardelijke opzet op de dood of op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Er is ook geen medische onderbouwing dat dit gevaar er is geweest. Daarnaast is geen sprake van medeplegen waardoor ook de meest subsidiair ten laste gelegde openlijke geweldpleging niet bewezen kan worden. Ten aanzien van feit 2 heeft de raadsman zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Beoordeling door de rechtbank

Bewijsmiddelen

Aangever [slachtoffer] heeft verklaard dat hij een foto wilde maken van de jongens en van het kenteken van de auto, waarna hij door de twee jongens werd geslagen en geschopt. Hij heeft een groot aantal klappen op zijn gezicht en hoofd gekregen.^[4]Uit het niets werd hij door één van de jongens tegen zijn linker knie getrapt waardoor hij viel. Toen hij op de grond lag is hij meerdere keren in zijn gezicht getrapt. Hij heeft zijn handen en armen voor zijn gezicht gehouden en voelde dat hij van twee kanten werd geschopt. Tijdens het incident is de kleding van aangever gescheurd.^[5]Op 3 december 2020 heeft aangever [slachtoffer] bij de rechter-commissaris verklaard dat hij nog steeds in therapie is voor zijn knie en dat hij door de platen en schroeven in zijn hoofd veel druk voelt in zijn voorhoofd.^[6]

In het 112-gesprek met getuige [getuige] op 21 juni 2020 om 04.30 uur, heeft getuige [getuige] onder andere het volgende gezegd: “
En nu wordt, volgens mij wordt hij naar de straat gewerkt…”^[7]Op 21 juni 2020 om 05.00 uur heeft [getuige] tegenover de ter plaatse gekomen verbalisanten verklaard dat zij zag dat haar man tegen de grond aan werd gewerkt.^[8]

In het meldkamergesprek tussen [medeverdachte] en de meldkamer op 21 juni 2020 om 04.59 uur, heeft [medeverdachte] onder andere het volgende gezegd:
“En daar hebben wij ook gewoon naar gereageerd, wij hebben die meneer op de grond geworpen en uh ja er zijn ook wel klappen terug gevallen”en
“en uh om eerlijk te zijn heb hij heeft wel gewoon verloren snapt u?”^[9]

Op de plaats delict hebben verbalisanten aanzienlijk veel bloedspatten aangetroffen. Deze bloedspatten liepen door tot aan perceel nummer 7.^[10]

Op de telefoon van verdachte is een filmpje aangetroffen waarop te zien is dat een persoon witte sportschoenen draagt waarop een rode substantie te zien is.^[11][medeverdachte] heeft hierover verklaard dat hij dit filmpje van zijn eigen schoenen heeft gemaakt en dat er bloed op de schoenen zit.^[12]Het filmpje is op 21 juni 2020 om 05.43 uur op de telefoon van verdachte terecht gekomen.^[13]

Bewijsoverwegingen

Betrouwbaarheid verklaringen aangever

De rechtbank heeft geen reden te twijfelen aan de juistheid en betrouwbaarheid van de aangifte.

Aangever [slachtoffer] heeft vlak na het incident een verklaring afgelegd ten overstaan van de verbalisanten, die na de 112-melding rond 04.45 uur ter plaatse zijn gegaan. Vervolgens heeft aangever dezelfde ochtend om 11.15 uur en op 19 augustus 2020 verklaringen afgelegd en heeft hij op 3 december 2020 nog een uitgebreide verklaring afgelegd bij de rechter-commissaris. De rechtbank is van oordeel dat deze verklaringen consistent zijn. Ook worden de verklaringen van aangever [slachtoffer] op meerdere essentiële punten ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier, zoals hieronder verder weergegeven. Dat aangever [slachtoffer] tijdens het eerste gesprek met de politie op 21 juni 2020 om 04.45 uur nog niet in detail heeft verteld

wat er is precies is gebeurd, acht de rechtbank, bezien in het licht van de omstandigheden, begrijpelijk en maakt niet dat de later afgelegde, meer gedetailleerde, verklaringen minder betrouwbaar zijn. Hetzelfde geldt voor hetgeen aangever [slachtoffer] tegen zijn vrouw, getuige [getuige] , heeft gezegd op het moment dat zij met de meldkamer in gesprek was. De rechtbank verwerpt dan ook de verweren van de raadsman hieromtrent.

De verklaringen van aangever worden bovendien ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier. Het geconstateerde letsel, meerdere breuken in het hoofd en een (ook op 3 december 2020 nog) pijnlijke knie, komt overeen met de verklaring van aangever dat hij eerst tegen zijn knie is getrapt waardoor hij viel en vervolgens tegen zijn hoofd is getrapt terwijl hij op de grond lag. Op de telefoon van verdachte is daarnaast een filmpje aangetroffen waarop te zien is dat de schoenen van [medeverdachte] vlak na het incident onder het bloed zitten. Deze beelden passen bij de verklaring van aangever dat hij tegen zijn hoofd is getrapt. Op de plaats delict is bovendien een aanzienlijke hoeveelheid bloedspatten aangetroffen.

Dat aangever door verdachte en [medeverdachte] naar de grond is gewerkt, wordt ook ondersteund door de verklaringen van getuige [getuige] , die al tijdens het 112-gesprek aangeeft dat zij ziet dat aangever [slachtoffer] naar de grond wordt gewerkt. Dit heeft zij vervolgens ook verklaard tegenover de verbalisanten die ter plaatse zijn gekomen naar aanleiding van de 112-melding. Ook in het meldkamergesprek met [medeverdachte] op 21 juni 2020 om 04.59 uur heeft [medeverdachte] verklaard dat zij aangever naar de grond zouden hebben gewerkt. Tot slot past ook de gescheurde kleding van aangever bij de door aangever verklaarde toedracht.

De rechtbank is op basis van de hiervoor aangehaalde bewijsmiddelen, in onderling verband en samenhang bezien, van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte en [medeverdachte] gezamenlijk geweld tegen aangever hebben gebruikt door hem naar de grond te werken en meerdere malen met kracht tegen zijn hoofd te trappen en te slaan. Dat het schoppen met kracht is gebeurd, blijkt duidelijk uit het bij aangever geconstateerde letsel aan zijn hoofd.

Verklaring verdachte

Verdachte heeft op zitting verklaard dat hij aangever drie of vier vuistslagen in zijn gezicht heeft gegeven en dat al het letsel bij aangever hierdoor is ontstaan. De rechtbank vindt deze verklaring in het licht van genoemde bewijsmiddelen niet aannemelijk geworden. Verdachte heeft verklaard dat aangever stond toen hij de klappen gaf en dat hij pas na de laatste klap door zijn knieën is gezakt. Tijdens de zitting heeft aangever verklaard dat hij 1.92m groot is en 107 kilo weegt. Verdachte heeft verklaard dat hij 1.72m groot is en ongeveer 70 kilo weegt. Gelet hierop acht de rechtbank het zeer onwaarschijnlijk dat verdachte het bij aangever geconstateerde letsel, meerdere breuken in zijn oogkas en voorhoofdsbeen, toe heeft kunnen brengen op de manier zoals hij heeft verklaard. Ook past het door verdachte geschetste scenario niet bij het letsel aan de knie van aangever en bij de gescheurde kleding. Verdachte heeft bovendien geen verklaring kunnen geven voor het bloed op de schoenen van [medeverdachte] . Het voorgaande betekent dat de rechtbank voorbijgaat aan de verklaringen van verdachte over de toedracht en het verloop van het feit.

Poging doodslag

De vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of sprake is van medeplegen van poging tot doodslag. Voor een bewezenverklaring van ‘poging tot doodslag’ moet komen vast te staan dat de verdachte opzettelijk heeft gehandeld, al dan niet in voorwaardelijke zin. Van voorwaardelijk opzet op een bepaald gevolg is sprake indien de verdachte willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat dit gevolg zal intreden.

De rechtbank overweegt dat het een feit van algemene bekendheid is dat het hoofd een kwetsbaar en vitaal onderdeel van het lichaam is waarbij het meermalen en met kracht schoppen daartegen, de aanmerkelijke kans met zich brengen dat de dood intreedt. Dat deze kans zich hier ook daadwerkelijk heeft voorgedaan, blijkt wel uit het ernstige letsel dat aangever [slachtoffer] heeft opgelopen. Verdachte moet zich hiervan bewust zijn geweest. Door samen met [medeverdachte] toch genoemd geweld uit te oefenen, heeft hij bewust de aanmerkelijke kans aanvaard dat aangever [slachtoffer] door hun gedragingen zou kunnen komen te overlijden. Dat het niet zo ver is gekomen, is niet aan het handelen van verdachte en [medeverdachte] te danken geweest, maar enkel aan het optreden van de medisch specialisten in het ziekenhuis.

Medeplegen

De vraag die de rechtbank vervolgens moet beantwoorden is of er sprake was van medeplegen.

De rechtbank stelt voorop dat de betrokkenheid aan een strafbaar feit als medeplegen kan worden bewezen indien vast is komen te staan dat bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking.

Uit de bewijsmiddelen leidt de rechtbank het volgende af. Verdachte en [medeverdachte] zijn samen de confrontatie met aangever [slachtoffer] aangegaan. Toen [slachtoffer] zijn telefoon pakte om een foto van hen en hun auto te maken, hebben zij [slachtoffer] gezamenlijk naar de grond gewerkt en hem in zijn gezicht getrapt. Aangever heeft hierover verklaard dat hij door één van de twee tegen zijn knie werd getrapt waardoor hij viel en daarna door beide personen is geschopt. Vervolgens zijn verdachte en [medeverdachte] samen weggelopen en in een auto weggereden.

Op grond van het voorgaande oordeelt de rechtbank dat op basis van de uiterlijke verschijningsvorm sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking tussen verdachte en [medeverdachte] die in de kern bestaat uit een gezamenlijke uitvoering. Geen van beide verdachten heeft zich bovendien op enig moment gedistantieerd van het geweld dat werd toegepast. De rechtbank acht daarmee het onder feit 1 ten laste gelegde medeplegen bewezen.

Gelet op het voorgaande, acht de rechtbank het primair ten laste gelegde feit, te weten medeplegen van poging tot doodslag, wettig en overtuigend bewezen.

Feit 2

Er is sprake van een bekennende verdachte als bedoeld in artikel 359, derde lid, laatste zin, van het Wetboek van Strafvordering en daarom wordt volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen:

- het proces-verbaal van bevindingen, p. 263;

- het proces-verbaal van onderzoek verdovende middelen, p. 963 t/m 967;

- de verklaring van verdachte afgelegd ter terechtzitting van 7 januari 2021.

3.De bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het primair ten laste gelegde onder feit 1 en het ten laste gelegde onder feit 2 heeft begaan, te weten dat:

hij op
of omstreeks21 juni 2020 te Didam tezamen en in vereniging met een
of meerander
en,
althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer]

opzettelijk van het leven te beroven,

- die [slachtoffer] meerdere malen
in/op/tegen het hoofd
heeft/hebben getrapt en
/of

- die [slachtoffer] meerdere malen
in/tegen het gezicht,
in elk geval het hoofd, heeft/hebben geslagen
en/of gestompt,terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

hij op
of omstreeks14 juli 2020 te Arnhem opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 900
Xtc-pillen,
in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA,zijnde MDMA,

een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet in de verdediging geschaad.

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is niet bewezen.

Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

4.De kwalificatie van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert op:

feit 1:

medeplegen van poging tot doodslag

feit 2:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod

5.De strafbaarheid van de feiten

De feiten zijn strafbaar.

6.De strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk is geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Zoals hiervoor overwogen gaat de rechtbank voorbij aan de verklaringen van verdachte over de toedracht en het verloop van het feit. Dat verdachte zich heeft verdedigd tegen een aanval van [slachtoffer] is derhalve niet aannemelijk geworden. De rechtbank verwerpt het verweer van verdachte dat hij uit noodweer heeft gehandeld.

7.De overwegingen ten aanzien van straf en/of maatregel

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft geëist dat verdachte ter zake van het onder feit 1 primair en feit 2 ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 5 jaar, met aftrek van het voorarrest.

Het standpunt van de verdediging

In geval van bewezenverklaring heeft de verdediging gevraagd rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte. Hij heeft geen antecedenten op het gebied van geweld en het recidiverisico is laag. Bovendien heeft aangever hem als de ‘minst agressieve persoon’ aangewezen. Daarnaast moet aansluiting worden gezocht bij vergelijkbare zaken en de LOVS-oriëntatiepunten, die bij zeer zware mishandeling een gevangenisstraf van 8 maanden noemen.

De beoordeling door de rechtbank

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf rekening gehouden met de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard en met de omstandigheden waaronder dit is begaan. Ook is rekening gehouden met de persoon en de omstandigheden van de verdachte waarbij onder meer is gelet op de Pro Justitiarapportage van klinisch psycholoog drs. J.A.M. Gresnigt van 14 oktober 2020 en het reclasseringsadvies van 21 oktober 2020.

Verdachte heeft zich samen met de medeverdachte schuldig gemaakt aan een zeer ernstige en zinloze vorm van geweldspleging. Zij hebben slachtoffer [slachtoffer] midden in de nacht ernstig toegetakeld door hem op straat meerdere malen tegen zijn hoofd te schoppen terwijl hij op de grond lag. Dat [slachtoffer] niet aan zijn verwondingen is overleden, is niet aan de verdachten te danken.

[slachtoffer] heeft bij het feit meerdere botbreuken in zijn gezicht opgelopen en heeft een zware operatie moeten ondergaan. De toekomst zal moeten uitwijzen of hij volledig zal herstellen van de verwondingen en operatie, en of zijn reukvermogen nog terug komt. Uit de ter zitting voorgedragen slachtofferverklaring blijkt dat het incident een grote indruk heeft gemaakt op zowel hem zelf als zijn familie en dat zij hier nog dagelijks de gevolgen van ondervinden.

Naast het leed dat [slachtoffer] is aangedaan, wordt ook de maatschappij geschokt door dit soort feiten. [slachtoffer] is ernstig mishandeld nadat hij midden in de nacht naar twee jongens vóór zijn woning is toegelopen om te vragen of ze iets zachter wilden doen. Het totaal zinloze karakter van de geweldsuitbarsting van de daders en het feit dat blijkbaar iedereen hiervan het slachtoffer kan worden, vergroten gevoelens van angst en onveiligheid in de samenleving.

Daarnaast heeft verdachte ruim 900 xtc-pillen voorhanden gehad, waarvoor de LOVS-oriëntatiepunten een gevangenisstraf voor de duur van 2 maanden beschrijven.

Gelet op de ernst van de feiten kan niet worden volstaan met een andere straf dan een langdurige gevangenisstraf. Bij de bepaling van de duur weegt het strafdoel van vergelding zwaar. De rechtbank zal, gelet op de vergelijkbare jurisprudentie, verdachte een gevangenisstraf opleggen voor de duur van 36 maanden. Een kortere straf doet geen recht aan de ernst van de feiten.

8.De beoordeling van de civiele vordering

De benadeelde partij [slachtoffer] heeft in verband met feit 1 een vordering tot schadevergoeding ingediend. De benadeelde partij vordert € 20.223,30 aan materiële schade en € 8.000,- aan immateriële schade, allebei vermeerderd met de wettelijke rente. Ook wordt verzocht om vergoeding van de proceskosten ter hoogte van € 15,49. Verder is om oplegging van de schadevergoedingsmaatregel verzocht.

Standpunten

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij kan worden toegewezen, met toekenning van de wettelijke rente, en vordert oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering moet worden verklaard, omdat de behandeling van de vordering een onevenredige belasting van het strafproces oplevert.

Overweging van de rechtbank

Naar het oordeel van de rechtbank is, op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en hetgeen verder met betrekking tot de vordering is gebleken, komen vast te staan dat benadeelde partij [slachtoffer] als gevolg van het bewezenverklaarde handelen onder feit 1 schade heeft geleden, waarvoor verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is.

Materiële schade

De rechtbank acht de gevorderde materiële schade aannemelijk, met uitzondering van de kosten voor de beveiligingscamera’s nu het feit zich op de openbare weg heeft afgespeeld en niet op het terrein van benadeelde partij [slachtoffer] .

Anders dan de raadsman heeft bepleit, acht de rechtbank het gevorderde bedrag ten aanzien van het gemiste inkomen, alleszins redelijk. Vast staat dat [slachtoffer] door het bewezenverklaarde feit, gedurende een lange periode zijn beroep als aannemer niet of gedeeltelijk heeft kunnen uitvoeren. In de gevorderde schade is reeds rekening gehouden met het door de verzekering uitgekeerde bedrag. Ook is de inkomstenbelasting van het schadebedrag afgetrokken en zijn de gemiste inkomsten na 1 januari 2021 niet gevorderd, terwijl [slachtoffer] op dat moment nog niet volledig is hersteld. De rechtbank is van oordeel dat de gederfde inkomsten in ieder geval aannemelijk zijn geworden tot een bedrag van € 14.550,09. De rechtbank maakt hierbij gebruik van haar schattingsbevoegdheid.

De rechtbank wijst ten aanzien van de materiële kosten toe een bedrag ter hoogte van € 15.368,90. Dit betreft alle materiële schade, met uitzondering van de kosten voor de beveiligingscamera’s.

Immateriële schade

Naar het oordeel van de rechtbank is de immateriële schade van de benadeelde in elk geval aannemelijk geworden tot een bedrag van € 5.000,-. De rechtbank heeft daarbij aansluiting gezocht bij de bedragen die in vergelijkbare zaken worden toegewezen.

In totaal zal aan [slachtoffer] een bedrag van € 20.368,90 aan materiële en immateriële kosten worden toegewezen. De gevorderde wettelijke rente is toewijsbaar vanaf 21 juni 2020.

Wat betreft het meer of anders gevorderde, zal de vordering niet ontvankelijk worden verklaard. De benadeelde kan zich daartoe tot de civiele rechter wenden.

De rechtbank overweegt dat verdachte en zijn medeverdachte ieder voor het hele schadebedrag (hoofdelijk) kunnen worden aangesproken. Verdachte hoeft niet meer te betalen indien en voor zover zijn medeverdachte de schade heeft vergoed.

De rechtbank ziet aanleiding om op grond van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht de schadevergoedingsmaatregel aan verdachte op te leggen. Verdachte wordt verplicht het aan de benadeelde partij toegewezen bedrag aan de Staat te betalen. Eventueel toegekende proceskosten zijn daar niet bij inbegrepen.

Proceskosten

De rechtbank acht de gevorderde proceskosten aannemelijk en zal deze post ter hoogte van € 15,49 toewijzen.

9.De toegepaste wettelijke bepalingen

De oplegging van de straf en/of maatregel is gegrond op de artikelen 36f, 45, 47, 57 en 287 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet.

10.De beslissing

De rechtbank:

 verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde, zoals vermeld onder ‘De bewezenverklaring’, heeft begaan;

 verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

 verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert de strafbare feiten zoals vermeld onder ‘De kwalificatie van het bewezenverklaarde’;

 verklaart verdachte hiervoor strafbaar;

 veroordeelt verdachte wegens het bewezenverklaarde tot een gevangenisstraf voor de duur van 36 maanden;

 beveelt dat de tijd, door verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

Beslissing ten aanzien van de vordering benadeelde partij

veroordeelt verdachte in verband met het feit onder 1 tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer] van in totaal € 20.368,90 (twintigduizend driehonderdachtenzestig euro en negentig eurocent), bestaande uit: € 15.368,90 (vijftienduizend driehonderd achtenzestig euro en negentig eurocent) aan materiële schade en € 5.000,- (vijfduizend euro) aan immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 21 juni 2020 tot aan de dag dat het hele bedrag is betaald;
veroordeelt verdachte in de kosten die de benadeelde partij in deze procedure heeft gemaakt en de kosten die de benadeelde partij mogelijk nog moet maken om het toegewezen bedrag betaald te krijgen, tot vandaag begroot op € 15,49 (vijftien euro en negenenveertig eurocent);

 verklaart de benadeelde partij [slachtoffer] voor het overige niet-ontvankelijk in de vordering;

legt aan verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van benadeelde partij [slachtoffer] een bedrag te betalen van € 20.368,90 (twintigduizend driehonderdachtenzestig euro en negentig eurocent), aan materiële schade en immateriële schade. Dit wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 21 juni 2020 tot aan de dag dat het hele bedrag is betaald. Als dit bedrag niet wordt betaald, kunnen 136 dagen gijzeling worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;
bepaalt daarbij dat met betaling aan de benadeelde partij in zoverre de betaling aan de Staat vervalt en omgekeerd;

 bepaalt dat als de medeverdachte (een deel van) het schadebedrag betaalt, dat bedrag op de betalingsverplichting van verdachte in mindering wordt gebracht.

Dit vonnis is gewezen door mr. D.S.M. Bak, voorzitter, mr. Y.M.J.I. Baauw en
mr. R.W.H. van Brandenburg, rechters, in tegenwoordigheid van mr. L. Jansen griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 21 januari 2021.

mr. D.S.M. Bak en de griffier zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.