ECLI:NL:RBGEL:2025:5633

Uitspraak

RECHTBANK GELDERLAND

Team strafrecht

Zittingsplaats Arnhem

Parketnummer: 05/261145-23

Datum uitspraak : 1 juli 2025

Tegenspraak

vonnis van de meervoudige kamer

in de zaak van

de officier van justitie

tegen

[verdachte],

geboren op [geboortedag] 2002 in [geboorteplaats] ,

wonende aan de [adres 1] , [postcode] in [woonplaats] .

Raadsman: mr. H. Raza, advocaat in Rotterdam.

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op openbare terechtzittingen.

1.De inhoud van de tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

1.
hij op of omstreeks 7 oktober 2023 te [plaats 1]
tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,
ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf om [slachtoffer] opzettelijk van het leven te beroven, met dat opzet, voornoemde [slachtoffer]
- een of meerdere malen in/op/tegen het gezicht en/of het hoofd, althans op/tegen het lichaam, heeft/hebben geslagen en/of gestompt en/of
- een of meerdere malen op/tegen het hoofd en/of op/tegen het lichaam (met kracht) heeft/hebben getrapt en/of geschopt en/of
- een arm om de nek heeft/hebben geklemd en/of gehouden en/of bij/om de nek heeft/hebben vastgepakt en/of vastgehouden (waardoor voornoemde [slachtoffer] geen adem kon halen),
terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

subsidiair althans, indien het vorenstaande onder 1 niet tot een veroordeling leidt:

hij op of omstreeks 7 oktober 2023 te [plaats 1]
tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,
aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel, te weten één of meerdere fracturen in het gezicht en/of 6, althans één of meerdere, ribfracturen en/of verwondingen in/aan (de nabijheid van) de milt, heeft toegebracht, door voornoemde [slachtoffer]
- een of meerdere malen in/op/tegen het gezicht en/of het hoofd, althans op/tegen het lichaam, te slaan en/of te stompen en/of
- een of meerdere malen op/tegen het hoofd en/of op/tegen het lichaam (met kracht) te schoppen en/of te trappen en/of
- een arm om de nek te klemmen en/of te houden en/of bij/om de nek vast te pakken en/of vast te houden (waardoor voornoemde [slachtoffer] geen adem kon halen);

meer subsidiair althans, indien het vorenstaande onder 1 niet tot een veroordeling leidt:

hij op of omstreeks 7 oktober 2023 te [plaats 1]
tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,
ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet, voornoemde [slachtoffer]
- een of meerdere malen in/op/tegen het gezicht en/of het hoofd, althans op/tegen het lichaam, heeft/hebben geslagen en/of gestompt en/of
- een of meerdere malen op/tegen het hoofd en/of op/tegen het lichaam (met kracht) heeft/hebben getrapt en/of geschopt en/of
- een arm om de nek heeft/hebben geklemd en/of gehouden en/of bij/om de nek heeft/hebben vastgepakt en/of vastgehouden (waardoor voornoemde [slachtoffer] geen adem kon halen),
terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

2.
hij op of omstreeks 7 oktober 2023 te [plaats 1] tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk [slachtoffer] wederrechtelijk van de vrijheid heeft/hebben beroofd en/of beroofd gehouden, door voornoemde [slachtoffer]
- een of meerdere malen in/op/tegen het gezicht en/of het hoofd, althans op/tegen het lichaam, te slaan en/of te stompen en/of te trappen en/of te schoppen en/of
- (vervolgens) met (duct)tape vast te binden bij/aan de polsen en/of de enkels en/of
- (wanneer voornoemde [slachtoffer] probeerde los te komen) meerdere malen op/tegen het lichaam te schoppen en/of te trappen.

2.Ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie

De standpunten

Door de raadsman is bij pleidooi betoogd dat het Openbaar Ministerie niet heeft gehandeld conform de Aanwijzing handelswijze bij beroep op noodweer (hierna: Aanwijzing). Uit die aanwijzing volgt dat terughoudendheid moet worden betracht met de aanwending van vrijheidsbenemende dwangmiddelen in het geval het vermoeden rijst dat sprake kan zijn van noodweer of noodweerexces. Op het moment dat verdachte werd voorgeleid en vervolgens in verzekering werd gesteld, was voor de politie duidelijk dat er seksuele handelingen hadden plaatsgevonden tussen een meerderjarige en een minderjarige. Daarmee kon het vermoeden bestaan dat verdachte handelde uit noodweer(exces). Nu de in de Aanwijzing voorgeschreven terughoudendheid niet in acht is genomen, dient het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk te worden verklaard in de vervolging van verdachte.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat in beginsel mogelijk voor verdachte sprake was van een noodweersituatie. De duur van het toegepaste geweld, het vast tapen en vervolgens opnieuw doorgaan met slaan en schoppen, maakt echter dat geen sprake meer was van noodweer, maar van eigenrichting. Het verweer dat strekkende tot niet-ontvankelijkheidsverklaring van het Openbaar Ministerie, moet daarom worden verworpen.

Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank gaat ervan uit dat de raadsman met het voormelde heeft bedoeld dat sprake was van een onherstelbaar vormverzuim in de zin van artikel 359a van het Wetboek van Strafvordering. De rechtbank overweegt hierover als volgt.

Verbalisanten [verbalisant 1] , [verbalisant 2] en [verbalisant 3] beschrijven in hun proces-verbaal van bevindingen dat zij op 7 mei 2023 ter plaatse kwamen in de woning aan de [adres 2] in [plaats 1] . Daar troffen zij aangever [slachtoffer] , die hevig bloedde in zijn gezicht. Verder waren in de woning aanwezig [medeverdachte] , [naam] en [verdachte] (verdachte). [medeverdachte] en [verdachte] vertelden dat zij eerder die dag de woonkamer in kwamen. In de woning zag [medeverdachte] dat zijn broertje werd verkracht door een onbekende man die hem (en [verdachte] ) vervolgens aanviel. Zij hebben zich verdedigd tegen de aanval van de man door hem terug te slaan. [naam] vertelde aan de verbalisanten dat hij via WhatsApp contact had gehad met [slachtoffer] . Hij had zijn adres gegeven, waarna [slachtoffer] naar de woning kwam. [naam] vertelde dat [slachtoffer] hem met een mes naar binnen had geduwd en dat hij hem op de bank had geduwd. Daarbij had [slachtoffer] gezegd dat hij hem zou verkrachten. [slachtoffer] vertelde aan de verbalisanten dat hij een seksafspraak had gemaakt met de jongen in de woning.

Uit het dossier volgt dat [verdachte] op 7 oktober 2023 is voorgeleid aan de hulpofficier van justitie. De volgende dag, op 8 oktober 2023, is [verdachte] in verzekering gesteld. Gezien de beschreven bevindingen, waren er naar het oordeel van de rechtbank voor de politie op dat moment aanwijzingen dat sprake zou kunnen zijn van noodweer, dan wel noodweerexces. In dat geval dient ingevolge de aanwijzing terughoudendheid te worden betracht met de toepassing van vrijheidsbenemende dwangmiddelen. De rechtbank constateert dat hiervan niet is gebleken.

Door de raadsman is bepleit dat dit vormverzuim als gevolg moet hebben dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk moet worden verklaard in de vervolging van verdachte. Uit vaste jurisprudentie van de Hoge Raad volgt echter dat dit een zeer vergaande sanctie is, die slechts kan volgen in het geval dat sprake is van ernstige inbreuken op de beginselen van een behoorlijke procesorde, waardoor geen sprake meer kan zijn van een eerlijk proces in de zin van artikel 6 EVRM. De rechtbank is van oordeel dat hiervan geen sprake is. Zij volstaat met de enkele constatering dat er geen terughoudendheid is betracht met de inzet van de vrijheidsbenemende dwangmiddelen. Bij die conclusie is van belang dat het gaat om een aanwijzing (en geen strafvorderlijk voorschrift/wet), waarbij beoordelingsvrijheid toekomt aan de (hulp)officier van justitie.

3. Overwegingen ten aanzien van het bewijs^[1]

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van een poging tot doodslag (feit 1, primair) en het medeplegen van wederrechtelijke vrijheidsberoving (feit 2) van [slachtoffer] .

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat het dossier onvoldoende wettig en overtuigend bewijs bevat dat verdachte het onder feit 1 tenlastegelegde heeft begaan. Daartoe is aangevoerd dat [slachtoffer] op verschillende punten aantoonbaar onjuist heeft verklaard, waaronder zijn verklaring dat verdachte en de medeverdachte gelijktijdig de woning binnenkwamen. Zijn aangifte kan daarom niet meer als dragend bewijsmiddel worden gebruikt. Nu vaststaat dat verdachte en de medeverdachte na elkaar de woning binnenkwamen, kan – enkel op basis van het geconstateerde letsel – niet worden vastgesteld wie van de verdachten welk geweld heeft gepleegd.

De raadsman heeft verder bepleit dat verdachte dient te worden vrijgesproken van de wederrechtelijke vrijheidsberoving zoals ten laste gelegd onder feit 2. Er was sprake van een burgeraanhouding in de zin van artikel 53 van het Wetboek van Strafvordering, wat maakt dat de vrijheidsberoving niet wederrechtelijk was. De toepassing van enig geweld en het vast tapen van [slachtoffer] was daarbij gerechtvaardigd. Via de vader van de medeverdachte is de politie gebeld.

Beoordeling door de rechtbank

De verklaringen van [slachtoffer]

Op 7 oktober 2023 om 15:37 uur werd door een man melding gedaan bij de politie dat zijn zoon [medeverdachte] (hierna: [medeverdachte] ) iemand gepakt zou hebben die zijn jongste zoon [naam] (hierna: [naam] ) zou hebben verkracht. In de woning aan de [adres 2] in [plaats 1] troffen de verbalisanten op de vloer [slachtoffer] aan. Hij bloedde hevig in zijn gezicht en trok net de tape van zijn enkels af. [slachtoffer] droeg van onderen geen kleding. Op de grond lagen twee stukken duct-tape. In de woning waren verder aanwezig [naam] (rode trui en donkere broek), [medeverdachte] en [verdachte] . [naam] was rustig en niet geëmotioneerd. [slachtoffer] vertelde aan de politie dat hij een afspraak had gemaakt via WhatsApp genaamd ‘Grindr’. Hij was enkele minuten binnen in de woning en hij wilde seks hebben met de persoon die op de bank zat en gekleed was in een rode trui. Enkele minuten later verschenen er twee mannen in de woning. [slachtoffer] vertelde dat hij door beide mannen diverse malen was geslagen en geschopt in zijn gezicht, op zijn buik en op zijn rug. Verbalisanten zagen op de leuning van de bank een aantal pasjes op naam van [slachtoffer] liggen. [slachtoffer] zei dat deze pasjes uit de beschermhoes van zijn telefoon kwamen. [slachtoffer] gaf de code van zijn telefoon. De telefoon blokkeerde hierop zestig minuten. Dit gebeurt bij een iPhone als je meerdere malen geprobeerd hebt de telefoon te ontgrendelen. De verbalisant heeft dit slechts eenmaal geprobeerd.^[2]

[slachtoffer] heeft aangifte gedaan. Hij heeft verklaard dat hij via een datingsite een (seks)afspraak had gemaakt met een jongen. Hij is in contact gekomen met de jongen via Bullchat.com. [slachtoffer] heeft om het telefoonnummer van de jongen gevraagd, om te controleren wie hij was. Hun gesprekken gingen over hoe leuk de date zou zijn en over de (seksuele) dingen die zij bij elkaar wilden doen. Ze hebben met elkaar gevideobeld en vervolgens hebben zij besloten dat [slachtoffer] naar de jongen toe zou gaan. Het was op een adres in [plaats 1] met huisnummer [huisnummer 1] . [slachtoffer] stuurde een bericht dat hij er was en de jongen zei dat hij naar de Boni kon komen. [slachtoffer] vroeg waarom, omdat ze hadden afgesproken op nummer [huisnummer 1] . De jongen appte toen dat het huisnummer [huisnummer 2] was. Hij zag een persoon bij huisnummer [huisnummer 2] staan die hem naar binnen wenkte. Hij herkende de jongen als de persoon waarmee hij eerder had gevideobeld. In de woning heeft hij met de jongen gezoend. [slachtoffer] en de jongen waren allebei uitgekleed en gedurende enkele minuten verrichten zij met de hand seksuele handelingen bij elkaar. Opeens kwamen er twee jongens de woning binnengelopen. De jongen met wie [slachtoffer] een date had, schrok erg. De twee jongens die binnenkwamen, kwamen gelijk naar [slachtoffer] toe en begonnen hem te slaan en schoppen. Het ging zo snel, dat hij geen tijd had om zijn onderbroek aan te trekken. De jongens sloegen en schopten hem op zijn hoofd. Hij is ook van achteren bij zijn nek vastgepakt met een arm om zijn keel, waardoor hij geen adem meer kon halen. Aanvankelijk probeerde [slachtoffer] weg te komen, maar de jongens bleven doorgaan. Het duurde wel twintig minuten. Vervolgens deden beide jongens tape heel strak om zijn enkels en polsen. Als [slachtoffer] probeerde de tape los te maken, kwamen ze weer naar hem toe en schopten hem. Vervolgens pakten de jongens zijn telefoon en wilden de code hebben. [slachtoffer] wilde deze geven, maar gaf door alle stress waarschijnlijk de verkeerde code door. Hij weet niet of het de jongens gelukt is om in de telefoon te komen. De jongens waren vervolgens bezig met het verzinnen van een verhaal om [slachtoffer] de schuld te geven. Hij hoorde de jongen met de krullen zeggen dat het drie tegen één was. De jongen met de krullen zei dat hij de jongen met wie [slachtoffer] een date had, had aangevallen met een mes. De jongen met wie hij een date had, herhaalde dit tegen [slachtoffer] . Dit verhaal was niet waar. De jongens zeiden tegen elkaar dat de politie kwam. Terwijl ze wachtten op de politie, liepen ze constant om aangever heen en trapten/schopten hem overal op zijn lichaam. [slachtoffer] was erg bang en dacht dat het zijn dood zou worden.^[3]

Betrouwbaarheid en steunbewijs

De rechtbank overweegt dat [medeverdachte] en [verdachte] (en ook [naam] ) bij de politie en op de terechtzitting een andere lezing hebben gegeven van de gebeurtenissen op 7 oktober 2023 dan [slachtoffer] , zoals verderop zal blijken. Het bewijs voor de betrokkenheid van de verdachten bij de ten laste gelegde feiten, kan niet uitsluitend worden gebaseerd op de verklaring van [slachtoffer] . De raadsman heeft bepleit dat [slachtoffer] op verschillende punten aantoonbaar onjuist heeft verklaard. Om te kunnen vaststellen wat er feitelijk is gebeurd, dient de rechtbank te beoordelen of zijn verklaring betrouwbaar is en of deze in voldoende mate wordt ondersteund door andere bewijsmiddelen in het dossier. Zij overweegt daarover het volgende.

In het ziekenhuis werden meerdere scans en onderzoeken uitgevoerd bij [slachtoffer] . Uit die scans en onderzoeken kwam naar voren dat hij meerdere fracturen in het gezicht, zes gebroken ribben en een hematoom op zijn milt had.^[4]Uit de letselrapportage blijkt verder dat hij kneuzingen, bloeduitstortingen, schaafletsel en verwondingen op zijn gezicht, hoofd, hals, rug, romp, armen en benen had.^[5]De rechtbank stelt vast dat dit letsel kan passen bij het schoppen en slaan tegen het hoofd en tegen het lichaam, zoals [slachtoffer] heeft verklaard.

In de telefoon van [slachtoffer] is verder het volgende WhatsAppgesprek aangetroffen van 7 oktober 2023:

[slachtoffer] : [slachtoffer]

[naam] : [naam]

:
Hallo

[slachtoffer] :
Hoi

:
En nu?

[slachtoffer] :
??Geen idee

:
Kom je langs

[slachtoffer] :
Locatie

:
het is trouwens [adres 2]

(…)

[slachtoffer] :
FF camcheck doen hier?

:
Hoezo bel je

[slachtoffer] :
Even videocheck

:
Ja ik bel je zo

[slachtoffer] :
Oki

Opmerking verbalisant:

Na enkele minuten wordt er kennelijk niet gereageerd door [naam] waarop [slachtoffer] aangeeft dat hij hieruit opmaakt dat een en ander dan kennelijk niet doorgaat. Hij geeft aan dat hij het jammer vind en dat hij zin had om hem eerst te neuken en vol te spuiten. [naam] reageert eigenlijk direct:

[naam] :
Kom je lekker langs

[slachtoffer] :
Ik kom eraan

[naam] :
Oke

[slachtoffer] :
7 min

[naam] :
Oke, ga bij de Boni staan

[slachtoffer] :
Ben er

Op de telefoon zijn ook aanwijzingen gevonden dat er met de telefoon van [slachtoffer] een videogesprek is geweest naar het telefoonnummer van [naam] .^[6]

[medeverdachte] heeft verklaard dat er werd geschopt en geslagen.^[7]Zijn vriend [verdachte] stond op de parkeerplaats te wachten en [naam] heeft hem erbij geroepen. [verdachte] kwam binnen en pakte de armen van de man vast. Zijn broertje pakte tape uit de kast en ging op de bank zitten. [medeverdachte] en [verdachte] hebben de benen van de man vast getapet. Daarna hebben ze zijn handen vast getapet met zijn armen achter zijn rug. Vervolgens heeft hij zijn vader gebeld en die heeft de politie gebeld. Het duurde ongeveer twintig minuten voordat de politie kwam.^[8]Het zou kunnen dat hij de man in een houdgreep heeft gehad.^[9]

[verdachte] heeft verklaard dat hij op de parkeerplaats stond te wachten op [medeverdachte] . Toen [medeverdachte] ongeveer vijf minuten binnen was, hoorde [verdachte] opeens het broertje van [medeverdachte] in paniek roepen en daarop is [verdachte] de woning in gegaan. Daar zag hij [medeverdachte] worstelen met een man. [verdachte] is [medeverdachte] gaan helpen en heeft zijn voet op de rug van de man gezet. [medeverdachte] zat op de man en vroeg zijn broertje om tape te pakken. [medeverdachte] heeft de man vervolgens aan zijn benen aan elkaar gebonden, zodat de man niet weg kon rennen.^[10]

Tijdens het vergelijkend onderzoek tussen enerzijds het letsel op foto 1 en anderzijds de schoenen A is gebleken dat:

de vorm, grootte en de onderlinge afstand van de gebogen lijnen, globaal overeenkomen met de vorm, grootte en de onderlinge afstand van de veters van de schoenen A;
de vorm, grootte en de onderlinge afstand van de gebogen lijnen tussen de neus en mond van het slachtoffer overeenkomen met de vorm, grootte en de onderlinge afstand van de uitstekende gebogen lijnen aan de zijkant van de schoenen A.

Tijdens het vergelijkend onderzoek tussen enerzijds het letsel op foto 2 en anderzijds de schoenen B is gebleken dat:

de vorm, grootte en de onderlinge afstand van meerdere lijnen en de letters T en 'R' overeenkomen met de vorm, grootte en de onderlinge afstand van de lijnen en de letters T en 'R' in de contreforts van de schoenen B;
de vorm en grootte van de bovenste lijn van het letsel overeenkomt met de vorm en grootte van de lijn aan de onderzijde van het merklogo in de contreforts van de schoenen B;
de vorm, grootte en de onderlinge afstand van het deel van de letter 'E' overeenkomt met de vorm, grootte en de onderlinge afstand van een deel van de letter 'E' in de contreforts van de schoenen B.

Op grond van dit vergelijkend schoensporenonderzoek concludeert de onderzoeker dat:

het letsel op foto 1, is veroorzaakt met een van de schoenen, soortgelijk aan één van de schoenen A;
het letsel op foto 2, is veroorzaakt met een van de schoenen, soortgelijk aan één van de schoenen B.

De rechtbank concludeert op basis van dit onderzoek, in samenhang bezien met de bevindingen van de politie, de verklaring van [slachtoffer] en het bij hem geconstateerde letsel, dat [verdachte] met zijn schoen het letsel in het gezicht van [slachtoffer] op foto 1 heeft veroorzaakt. Het letsel op de arm zoals te zien op foto 2 is veroorzaakt door (de schoen van) [medeverdachte] .

Tussenconclusie van de rechtbank

Uit het voorgaande leidt de rechtbank af dat [slachtoffer] vanaf het begin open is geweest over de (seks)afspraak die hij met [naam] heeft gemaakt en de reden waarom hij in de woning was op 7 mei 2023. Zijn verklaring dat er eerst een WhatsAppgesprek plaatsvond, dat zij voorafgaand aan deze afspraak een videogesprek hadden, dat [naam] in eerste instantie huisnummer [huisnummer 1] doorgaf (in plaats van [huisnummer 2] ) en dat [slachtoffer] naar de Boni moest komen, wordt ondersteund door de gegevens in zijn telefoon. De rechtbank constateert verder dat de telefoon van [slachtoffer] blokkeerde, nadat de politie één poging deed om deze te ontgrendelen. Dit duidt erop dat er eerdere mislukte pogingen hiertoe zijn gedaan, wat aansluit bij de verklaring van [slachtoffer] dat de verdachten probeerden in zijn telefoon te komen. [slachtoffer] heeft bovendien verklaard dat de verdachten, terwijl zij wachtten op de politie, samen met [naam] bezig waren hun verhaal op elkaar af te stemmen. Daarbij werd geopperd dat [slachtoffer] [naam] bij binnenkomst in de woning zou hebben bedreigd met een mes, om hem daarna te willen verkrachten. Dit is ook het verhaal dat de verdachten en [naam] vervolgens in de woning aan de politie hebben verteld. In het informatief zedengesprek en in zijn latere aangifte bij de politie verklaart [naam] niet meer over een bedreiging met een mes door [slachtoffer] , uit het dossier blijkt ook niet dat een mes is gevonden. [naam] heeft bij de politie bovendien wisselend verklaard over de wijze waarop hij met [slachtoffer] in contact is gekomen. Het WhatsAppgesprek tussen [slachtoffer] en [naam] is handmatig van zijn telefoon gewist. Gelet op dit alles, acht de rechtbank het aannemelijk dat de verdachten en [naam] een andere lezing hebben willen geven van wat zich in de woning heeft afgespeeld en dat zij daarbij, zoals [slachtoffer] heeft verklaard, hun verhalen in de woning op elkaar hebben afgestemd.

De rechtbank concludeert uit het voorgaande verder dat de verklaring van [slachtoffer] op dragende en essentiële punten steun vindt in het dossier. Daarbij is van belang dat de gebeurtenissen die hij beschrijft passen bij de situatie zoals de politie die bij aankomst aantreft in de woning en dat die lezing past bij het letsel dat bij [slachtoffer] wordt geconstateerd. Dat [slachtoffer] direct open is geweest over de reden dat hij in de woning was en zijn rol (hoewel strafbaar) hierin niet kleiner heeft gemaakt, maakt zijn verklaring voor de rechtbank bovendien authentiek. De lezing zoals die door [naam] en de verdachten is gegeven – namelijk dat [slachtoffer] de woning is binnengekomen, dat hij [naam] bedreigde met een mes, waarbij hij zei dat hij [naam] ging verkrachten en dat hij [medeverdachte] direct aanviel toen [medeverdachte] binnenkwam – vindt geen steun in het dossier. De rechtbank acht de verklaring van [slachtoffer] gelet op dit alles betrouwbaar en zij neemt deze als uitgangspunt. Daaraan doet niet af dat [slachtoffer] heeft verklaard dat de jongens de woning samen binnen kwamen en gelijk op hem af kwamen, en hij daarmee geen onderscheid heeft gemaakt in de volgorde waarin de verdachten, met enige tussentijd, de woning in kwamen. Daarvan lijkt weliswaar sprake, gelet op de getuigenverklaring van een buurtbewoner dat de een later de woning binnen ging dan de ander^[12], maar dit laat zich goed verklaren door de tumultueuze omstandigheden in de woning – en dan met name het tegen [slachtoffer] gerichte geweld. [slachtoffer] is hierop ook niet nader bevraagd door de politie. Als het gaat om het toegepaste geweld is [slachtoffer] helder. Zowel in de woning, als enkele uren later bij het opnemen van de aangifte, verklaart hij dat beide mannen hem meermaals op het hoofd en tegen het lichaam sloegen en schopten, ook nadat hij al vast getapet was. Die verklaring wordt bevestigd door de conclusie van het vergelijkend schoensporenonderzoek en de hoeveelheid letsel in het gezicht en over het lichaam van [slachtoffer] .

Dit alles brengt de rechtbank tot de conclusie dat [slachtoffer] door [medeverdachte] en [verdachte] meermaals op het hoofd en tegen het lichaam is geslagen en geschopt. Ook is verdachte door [medeverdachte] bij zijn nek gepakt, waarbij [medeverdachte] zijn armen om diens keel deed en waardoor [slachtoffer] geen adem kon halen. De verklaring van [verdachte] dat hij geen geweld zou hebben gebruikt, wordt met het voorgaande weerlegd. Uit de verklaringen van [medeverdachte] en [verdachte] volgt tot slot dat zij [slachtoffer] gezamenlijk hebben vast getapet aan zijn polsen en enkels. Ook nadien gingen beide verdachten blijkens de verklaring van [slachtoffer] door met het schoppen en slaan.

De rechtbank dient vervolgens de vraag te beantwoorden hoe dit handelen van verdachte juridisch moet worden geduid.

Poging tot doodslag (vrijspraak feit 1, primair)

Om tot een bewezenverklaring van een poging tot doodslag te komen, moet kunnen worden bewezen dat verdachte het opzet had, al dan niet in voorwaardelijke zin, op de dood van [slachtoffer] . Uit het dossier blijkt niet dat verdachte als doel had om [slachtoffer] te doden. Vol opzet kan daarom niet bewezen worden. De rechtbank dient vervolgens na te gaan of bij verdachte sprake was van voorwaardelijk opzet op de dood. Daarvoor is vereist dat de aanmerkelijke kans bestond dat het slachtoffer door het slaan en schoppen tegen zijn hoofd komt te overlijden. Onder bepaalde omstandigheden kan een schop of een klap tegen het hoofd de aanmerkelijke kans opleveren dat iemand komt te overlijden. Deze omstandigheden kunnen bijvoorbeeld gelegen zijn in de kracht van de schop/klap, de precieze plek op het hoofd waar wordt geschopt/geslagen, het opgelopen letsel en (het materiaal van) de schoenen die degene die schopt, draagt.

Hoewel duidelijk is dat er geweld is toegepast op het hoofd van [slachtoffer] , is de rechtbank van oordeel dat het dossier onvoldoende informatie bevat om te kunnen vaststellen dat daarmee ook sprake was van een aanmerkelijke kans op de dood. Zo is niet bekend hoe vaak er is geschopt en geslagen, waar er precies is geschopt tegen het hoofd – de breuken in het gezicht kunnen ook zijn ontstaan door het slaan op het hoofd – en of [slachtoffer] bijvoorbeeld al (weerloos) op de grond lag terwijl dit gebeurde. Daarnaast ontbreekt een nadere letselverklaring en/of een rapportage van een deskundige waaruit de rechtbank zou kunnen afleiden dat het schoppen en/of slaan in dit concrete geval tot de dood had kunnen leiden. Ook ten aanzien van het vastpakken bij de keel door [medeverdachte] , kan niet worden vastgesteld of dit dusdanig lang duurde en met zoveel kracht ging, dat daardoor een aanmerkelijke kans op de dood bestond. Anders dan door de officier van justitie is betoogd, acht de rechtbank voorwaardelijk opzet op de dood niet bewezen. Verdachte zal daarom worden vrijgesproken van de onder feit 1, primair ten laste gelegde poging tot doodslag.

Zware mishandeling (vrijspraak feit 1, subsidiair)

Ook de onder feit 1, subsidiair ten laste gelegde zware mishandeling van [slachtoffer] acht de rechtbank niet bewezen. Het letsel dat bij [slachtoffer] is geconstateerd, kan naar het oordeel van de rechtbank niet worden aangemerkt als zwaar lichamelijk letsel in de betekenis die de Hoge Raad daaraan in zijn vaste jurisprudentie heeft gegeven. Medisch ingrijpen was niet noodzakelijk en de genezingsduur van de letsels werd geschat op acht weken. Nu uit het dossier niet anders is gebleken, gaat de rechtbank ervan uit dat de letsels volledig zijn hersteld. Van blijvend, zichtbaar letsel in het gezicht is niet gebleken. De schaafletsels, kneuzingen en bloeduitstortingen zijn naar hun aard onvoldoende ernstig om als zwaar lichamelijk letsel te worden aangemerkt, ook niet als deze worden bezien in combinatie met de breuken. Verdachte zal daarom worden vrijgesproken van zware mishandeling van [slachtoffer] .

Poging tot zware mishandeling (feit 1, meer subsidiair)

Verdachte heeft [slachtoffer] samen met de medeverdachte meermaals tegen zijn hoofd, zijnde een kwetsbaar onderdeel van het lichaam, en zijn lichaam geslagen en geschopt. Gelet op de breuken in het gezicht die [slachtoffer] daarbij heeft opgelopen, moet dit met enige kracht zijn gebeurd. De rechtbank is gezien deze omstandigheden van oordeel dat het handelen van verdachte (minst genomen) de aanmerkelijke kans in het leven riep dat [slachtoffer] zwaar letsel aan zijn hoofd zou oplopen. Verdachte heeft deze kans, naar de uiterlijke verschijningsvorm van zijn handelen, bewust aanvaard. Verdachte heeft deze kans, naar de uiterlijke verschijningsvorm van zijn handelen, bewust aanvaard. De rechtbank komt daarom tot een bewezenverklaring van de onder feit 1, meer subsidiair ten laste gelegde poging tot zware mishandeling.

Wederrechtelijke vrijheidsberoving (feit 2)

Op grond van het bovenstaande concludeert de rechtbank verder dat [slachtoffer] gedurende enige tijd van zijn vrijheid is beroofd. Hij werd immers, met toepassing van geweld, gedurende ruim dertig minuten vastgehouden in de woning. De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of deze vrijheidsberoving ook wederrechtelijk was. Door de verdediging is bepleit dat dit niet het geval was, nu sprake was van een burgeraanhouding in de zin van artikel 53 van het Wetboek van Strafvordering (Sv). De rechtbank overweegt hierover het volgende.

Vast is komen te staan dat verdachte fors geweld heeft gebruikt tegen [slachtoffer] . Verdachte ging direct bij binnenkomst over tot dit geweld en heeft daarbij niet toegelicht of medegedeeld dat hij [slachtoffer] had aangehouden en dat hij de politie ging bellen. Samen met [medeverdachte] heeft hij [slachtoffer] vastgebonden. Pas daarna heeft [medeverdachte] zijn vader gebeld om te overleggen wat te doen. De vader van [medeverdachte] heeft vervolgens de politie gebeld. Ook toen [slachtoffer] al vastgebonden op de grond zat, bleef verdachte geweld gebruiken. Naar het oordeel van de rechtbank waren deze gedragingen van verdachte naar hun uiterlijke verschijningsvorm niet gericht op de onverwijlde overdracht van [slachtoffer] aan de politie en waren zij niet proportioneel. Van gepast geweld was geen sprake meer. Dit maakt het optreden van verdachte onrechtmatig. De rechtbank acht hiermee bewezen dat verdachte [slachtoffer] wederrechtelijk van zijn vrijheid heeft beroofd.

Medeplegen

De rechtbank is tot slot van oordeel dat [medeverdachte] en [verdachte] bewust en nauw hebben samengewerkt, zowel als het gaat om de poging tot zware mishandeling als bij de wederrechtelijke vrijheidsberoving. Zij hebben beiden geweld gebruikt tegen [slachtoffer] en vervolgens samengewerkt om hem vast te tapen en daarmee vast te houden in de woning. Ook nadat [slachtoffer] was vastgebonden, zijn zij blijkens de verklaring van [slachtoffer] allebei doorgegaan met slaan en schoppen. [slachtoffer] is vervolgens door beide verdachten vastgehouden in de woning totdat de politie ter plaatse kwam. Hiermee was sprake van medeplegen.

3.De bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder feit 1, meer subsidiair en feit 2 tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:

1.
hij op
of omstreeks7 oktober 2023 te [plaats 1] tezamen en in vereniging met een
of meerander
en, althans alleen,ter uitvoering van het door verdachte en
/ofzijn mededader
(s)voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet, voornoemde [slachtoffer]
-
een ofmeerdere malen
in/op/tegen het gezicht en
/ofhet hoofd,
althans op/tegen het lichaam, heeft/hebben geslagen
en/of gestompten
/of- een of meerdere malen
op/tegen het hoofd en
/of op/tegen het lichaam (met kracht)
heeft/hebben
getrapt en/ofgeschopt en
/of- een arm om de nek
heeft/hebben geklemd en/of gehouden en/of bij/om de nek
heeft/hebben vastgepakt
en/of vastgehouden(waardoor voornoemde [slachtoffer] geen adem kon halen),
terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

2.
hij op
of omstreeks7 oktober 2023 te [plaats 1] tezamen en in vereniging met een ander
of anderen, althans alleen, opzettelijk [slachtoffer] wederrechtelijk van de vrijheid
heeft/hebben beroofd en
/ofberoofd gehouden, door voornoemde [slachtoffer]
- een of meerdere malen
in/op/tegen het gezicht en
/ofhet hoofd,
althansenop/tegen het lichaam, te slaan
en/of te stompenen/of te trappen en/of te schoppen en
/of- (vervolgens) met (duct)tape vast te binden bij
/aande polsen en
/ofde enkels en
/of- (wanneer voornoemde [slachtoffer] probeerde los te komen) meerdere malen
op/tegen het lichaam te schoppen
en/of te trappen.

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten verbeterd. Verdachte is daardoor niet in de verdediging geschaad.

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is niet bewezen.

Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

4.De kwalificatie van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert op:

feit 1, meer subsidiair:

medeplegen van poging tot zware mishandeling;

feit 2:

medeplegen van opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid beroven.

5.De strafbaarheid van de feiten

De standpunten

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte heeft gehandeld uit noodweer, dan wel noodweerexces. Hij dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging. Gesteld is dat sprake was van een ogenblikkelijke, wederrechtelijke aanranding. Bij binnenkomst in de woning kwam verdachte in een chaotische situatie terecht. Hij zag zijn vriend over de grond rollebollen met [slachtoffer] en hij zag naakte mensen. Verdachte mocht zich verdedigen tegen de aanranding van de eerbaarheid van [naam] en tegen de aanval op het lichaam van zijn vriend, [medeverdachte] . Door zijn voet op de rug van [slachtoffer] te zetten, [slachtoffer] te fixeren en te helpen om hem vast te binden, is verdachte binnen de grenzen van een noodzakelijke verdediging gebleven.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte geen gerechtvaardigd beroep op noodweer toekomt.

Beoordeling door de rechtbank

Verdediging van de eerbaarheid van [naam]

De rechtbank is van oordeel dat niet aannemelijk is geworden dat (op het moment van binnenkomst van verdachte) sprake was van een ogenblikkelijke, wederrechtelijke aanranding van de eerbaarheid van [naam] , waartegen verdachte hem moest verdedigen. De rechtbank heeft vastgesteld dat [medeverdachte] bij binnenkomst in de woning zijn minderjarige broertje en [slachtoffer] (destijds 44 jaar) met ontbloot onderlichaam in de kamer zag zitten. Bij [medeverdachte] kon naar het oordeel van de rechtbank daarom redelijkerwijs het vermoeden bestaan dat sprake was van ontdekking van een zedendelict. Ten aanzien van [verdachte] heeft de rechtbank vastgesteld dat hij later de woning binnenkwam dan [medeverdachte] . Uit het dossier valt af te leiden dat [naam] op dat moment weer een broek had aangetrokken. Van een aanranding van de eerbaarheid van [naam] door [slachtoffer] – en dus van een noodweersituatie – was op dat moment dan ook geen sprake meer.

Verdediging van het lichaam van [medeverdachte]

Door de verdediging is daarnaast gesteld dat sprake was van een noodweersituatie, bestaande uit een aanval door [slachtoffer] op [medeverdachte] . Zoals de rechtbank eerder heeft overwogen, neemt zij de verklaring van [slachtoffer] als uitgangspunt, omdat deze in voldoende mate wordt ondersteund door andere bewijsmiddelen in het dossier. Uit die verklaring volgt dat juist [medeverdachte] de agressor was. Hij ging direct bij binnenkomst over tot het plegen van geweld. Van geweld van de zijde van [slachtoffer] is niet gebleken. Ook van een ogenblikkelijke, wederrechtelijke aanranding van het lichaam van [medeverdachte] was daarom naar het oordeel van de rechtbank geen sprake.

Conclusie

Gezien het voorgaande, is niet aannemelijk geworden dat verdachte zich in een noodweersituatie bevond. Niet als het gaat om een aanranding van de eerbaarheid van [naam] en ook niet als het gaat om een aanranding van het lichaam van [medeverdachte] . Het beroep op noodweer wordt verworpen.

De feiten zijn strafbaar.

6.De strafbaarheid van de verdachte

Noodweerexces

Nu de rechtbank van oordeel is dat geen sprake was van een noodweersituatie, komt de rechtbank niet toe aan bespreking van het beroep op noodweerexces.

Psychische overmacht en/of putatief noodweer

Voor zover door de raadsman een beroep is gedaan op psychische overmacht, dan wel op putatief noodweer, constateert de rechtbank dat die verweren niet of onvoldoende zijn onderbouwd. De verweren worden verworpen.

Verdachte is strafbaar.

7.De overwegingen ten aanzien van straf en/of maatregel

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 14 maanden, waarvan 10 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 3 jaren. Verder heeft de officier van justitie gevorderd dat als bijzondere voorwaarden aan verdachte worden opgelegd een contactverbod met het slachtoffer en een locatieverbod, inhoudende dat verdachte zich niet mag ophouden/bevinden aan de [adres 3] in [plaats 2] .

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet passend is, gelet op de bijzondere omstandigheden waaronder het geweld heeft plaatsgevonden. Daarbij weegt de raadsman ook de leeftijd van verdachte mee en het feit dat het incident ruim twee jaar geleden heeft plaatsgevonden. Indien de rechtbank tot een bewezenverklaring komt, is bepleit dat aan verdachte een taakstraf wordt opgelegd en eventueel een voorwaardelijke gevangenisstraf, met een proeftijd van twee jaren. Van een noodzaak tot de oplegging van bijzondere voorwaarden is niet gebleken, nu er geen contact is geweest tussen verdachte en [slachtoffer] . Tot slot heeft de raadsman verzocht tot opheffing van het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis.

De beoordeling door de rechtbank

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf rekening gehouden met de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard en de omstandigheden waaronder dit is begaan. De rechtbank heeft verder rekening gehouden met de persoon en de omstandigheden van verdachte.

[verdachte] heeft zich samen met [medeverdachte] schuldig gemaakt aan een poging tot zware mishandeling en wederrechtelijke vrijheidsberoving van het slachtoffer. Het slachtoffer werd door de verdachten tegen zijn hoofd en lichaam geschopt en geslagen. Vervolgens werd hij vast getapet en vastgehouden in de woning van de medeverdachte.

Aan deze confrontatie ging het een en ander vooraf. Bij binnenkomst in de woning, trof medeverdachte [medeverdachte] zijn destijds 14-jarige broertje in hun woonkamer aan met het toen 44-jarige slachtoffer. Beiden hadden een ontbloot onderlichaam. De rechtbank acht het voorstelbaar dat de confrontatie met die situatie bij [medeverdachte] emoties teweegbracht. Het gedrag van het slachtoffer ten opzichte van de minderjarige was strafbaar en hij is inmiddels ook bestraft. Hoewel de rechtbank oog heeft voor deze bijzondere omstandigheden, neemt dit niet weg dat de reactie van de verdachten daarop buitensporig was. Toen [verdachte] de woning binnenkwam, was [medeverdachte] al overgegaan tot het plegen van geweld tegen het slachtoffer. In plaats van te de-escaleren, heeft [verdachte] zich in het geweld gemengd en meegeholpen om het slachtoffer vast te tapen en vast te houden. Het door hen gebruikte geweld was volstrekt disproportioneel, zeker nu sprake was van een overtalsituatie en het slachtoffer zelf geen geweld gebruikte. Het schoppen en slaan ging zelfs nog door toen het slachtoffer al was vastgebonden en zich niet kon verweren. De rechtbank is van oordeel dat [verdachte] voor een andere oplossing had kunnen en moeten kiezen door direct de politie te bellen. Deze vorm van eigenrichting - die heeft geleid tot zeer fors letsel bij het slachtoffer - is voor de rechtbank onacceptabel en dient te worden bestraft.

De rechtbank houdt verder in strafverzwarende zin rekening met het feit dat verdachte in de afgelopen vijf jaren blijkens zijn justitiële documentatie is veroordeeld voor een tweetal geweldsfeiten. Het gaat om een veroordeling van 17 februari 2024 voor geweld tegen de politie en een veroordeling van 6 oktober 2020 in verband met uitgaansgeweld.

De op te leggen straf

Hoewel sprake is van ernstige strafbare feiten, acht de rechtbank de oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet passend. Daarbij weegt de rechtbank de bijzondere omstandigheden waaronder het incident heeft plaatsgevonden mee, alsook het feit dat er sindsdien ruim twee jaren zijn verstreken. De rechtbank gaat bovendien uit van een poging tot zware mishandeling en niet van een poging tot doodslag, zoals de officier van justitie.

Alles afwegende zal de rechtbank aan [verdachte] een voorwaardelijke gevangenisstraf opleggen voor de duur van 3 maanden. Vanwege het tijdsverloop in deze zaak zal de rechtbank aan die voorwaardelijke straf een proeftijd van 2 jaren verbinden. Daarnaast zal de rechtbank een taakstraf opleggen van 180 uren, te vervangen door 90 dagen hechtenis indien deze taakstraf niet naar behoren wordt verricht. De tijd die verdachte in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, zal worden verrekend en op de taakstraf in mindering worden gebracht. Omdat er geen aanwijzingen zijn dat verdachte in de afgelopen twee jaren contact heeft gezocht met het slachtoffer, ziet de rechtbank geen aanleiding om een contact- en locatieverbod op te leggen zoals door de officier van justitie is gevorderd. Ook voor de oplegging van andere bijzondere voorwaarden (zoals geadviseerd door de reclassering in het rapport van 4 december 2024), ziet de rechtbank geen noodzaak. Op de terechtzitting is gebleken dat verdachte een baan heeft en van concrete problematiek op andere leefgebieden is de rechtbank onvoldoende gebleken.

Tot slot zal de rechtbank het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis opheffen met ingang van de datum van dit vonnis.

8.De beoordeling van de civiele vordering

De benadeelde partij [slachtoffer] heeft in verband met de feiten op 10 december 2024 een vordering tot schadevergoeding ingediend. De vordering is per e-mail van 16 juni 2025 door de raadsvrouw aangevuld. Ter terechtzitting heeft de raadsvrouw verder aangegeven dat de schadepost ‘toekomstig gederfd inkomen’ komt te vervallen, omdat bekend is geworden dat de benadeelde partij vanaf mei 2025 weer aan het werk is gegaan.

De benadeelde partij vordert in totaal:

- € 5.714,17 € 5.714,17 aan materiële schade, bestaande uit:

o € 385,00 eigen risico 2023;

o € 385,00 eigen risico 2024;

o € 993,06 kosten apotheek;

o € 425,00 kosten haptotherapie;

o € 10,84 parkeerkosten;

o € 140,00 kosten verblijf ziekenhuis;

o € 1.500,00 toekomstige medische kosten;

o € 1.875,27 gederfd inkomen;

- € 10.000,00 € 10.000,00 aan smartengeld,

telkens vermeerderd met de wettelijke rente. Verder is om oplegging van de schadevergoedingsmaatregel verzocht.

Standpunten

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij kan worden toegewezen, met toekenning van de wettelijke rente, en vordert oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De verdediging heeft zich aangesloten bij de opmerkingen zoals gemaakt door de raadsman in de zaak van de medeverdachte. Primair is bepleit dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering moet worden verklaard, gelet op de bepleite vrijspraak (dan wel ontslag van alle rechtsvervolging). Subsidiair is bepleit dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk moet worden verklaard in de vordering, omdat de vordering te complex is om in het kader van een strafproces te behandelen. Daarbij is met name van belang dat sprake is van eigen schuld van de benadeelde. De vraag welk deel van de schade voor zijn eigen rekening moet komen, is voor de civiele rechter om te bepalen. Meer subsidiair zijn alle schadeposten betwist.

Overweging van de rechtbank

Voor de rechtbank staat vast dat de benadeelde partij als gevolg van het strafbare handelen van verdachte en de medeverdachte rechtstreeks schade heeft geleden, waarvoor zij naar burgerlijk recht aansprakelijk zijn. De rechtbank is echter van oordeel dat behandeling van de vordering van de benadeelde partij een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. De verdediging heeft een eigenschuld verweer gevoerd. De schade zou volgens de raadsman mede het gevolg zijn van omstandigheden die aan de benadeelde partij kunnen worden toegerekend. De rechtbank heeft die omstandigheden besproken en stelt vast dat de benadeelde partij inmiddels bij vonnis van 12 december 2024 door de rechtbank Gelderland is veroordeeld voor het zedendelict dat zich afspeelde direct voorafgaand aan het strafbare handelen door verdachte. De beoordeling van de mate waarin de aan beiden toe te rekenen omstandigheden tot de schade hebben bijgedragen en de vraag of de billijkheid een andere verdeling van de schade eist, vergen in dit geval een uitvoerig partijdebat en mogelijk nadere bewijslevering. Voor een aantal schadeposten geldt bovendien dat het bestaan van een causaal verband tussen het strafbare handelen door verdachte en de gevorderde schade – zonder nadere onderbouwing – niet zonder meer evident is. Voor het genoemde partijdebat en de nadere bewijslevering is in dit strafgeding geen plaats. De rechtbank is van oordeel dat de beoordeling van de vordering tot schadevergoeding om die reden (in het geheel) moet worden overgelaten aan de burgerlijke rechter. De rechtbank zal daarom de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering.

9.De toegepaste wettelijke bepalingen

De oplegging van de straf en/of maatregel is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 45, 47, 57, 282 en 302 van het Wetboek van Strafrecht.

10.De beslissing

De rechtbank:

 spreekt verdachte vrij van de onder feit 1, primair en feit 1, subsidiair ten laste gelegde feiten;

 verklaart bewezen dat verdachte de overige ten laste gelegde feiten, zoals vermeld onder ‘De bewezenverklaring’, heeft begaan;

 verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

 verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert strafbare feiten zoals vermeld onder ‘De kwalificatie van het bewezenverklaarde’;

 verklaart verdachte hiervoor strafbaar;

 veroordeelt verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van 3 maanden;

 bepaalt dat
deze gevangenisstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat verdachte zich voor het einde van de proeftijd van twee jaren schuldig heeft gemaakt aan een strafbaar feit;

 legt op een
taakstraf van 180 uren, met bevel dat indien deze straf niet naar behoren wordt verricht vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van 90 dagen;

 beveelt dat voor de tijd die door verdachte vóór de tenuitvoerlegging van de taakstraf in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van die straf uren in mindering worden gebracht volgens de maatstaf dat per dag in voorlopige hechtenis doorgebracht 2 uur in mindering wordt gebracht;

 heft op het – geschorste – bevel tot voorlopige hechtenis;

 verklaart de benadeelde partij [slachtoffer] niet-ontvankelijk in de vordering tot materiële schade/smartengeld.

Dit vonnis is gewezen door mr. M.C. Gerritsen (voorzitter), mr. J.M. Graat en

mr. L.M. Vogel, rechters, in tegenwoordigheid van mr. H, Jansen, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 1 juli 2025.

Mr. L.M. Vogel en mr. H. Jansen zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

ECLI:NL:RBGEL:2025:5633

Poging tot zware mishandeling en wederrechtelijke vrijheidsberoving met afwijzing van noodweer en psychische overmacht

Uitspraak

1.De inhoud van de tenlastelegging

2.Ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie

3.De bewezenverklaring

4.De kwalificatie van het bewezenverklaarde

5.De strafbaarheid van de feiten

6.De strafbaarheid van de verdachte

7.De overwegingen ten aanzien van straf en/of maatregel

8.De beoordeling van de civiele vordering

9.De toegepaste wettelijke bepalingen

10.De beslissing

Voetnoten