Uitspraak
Uitspraak: 16 augustus 2000
Kort-geding-nummer: 00-190
VONNIS
van de president van de arrondissementsrecht-bank te Leeuwar-den, in het kort geding van:
[ ] [eiseres],
wonende te [woonplaats], gemeente [woonplaats],
eiseres,
hierna mede te noemen: [eiseres],
procureur: mr. S.A. Roodhof,
tegen
1. de besloten vennoot-schap
DE FRIESE PERS B.V.,
gevestigd te Leeuwarden, gemeente Leeuwarden,
2. [M.],
wonende te [woonplaats], gemeente [woonplaats],
gedaagden, hierna mede te noemen: De Friese Pers en [M.],
advocaat: mr. W. Sleijfer te Leeuwarden.
PROCESGANG
[eiseres] heeft De Friese Pers en [M.] in kort geding doen dagvaarden tegen de openbare zitting van 2 augustus 2000.
[eiseres] heeft toen op de bij dagvaarding geformuleerde gronden gevorderd dat de president bij vonnis - zo veel mogelijk uit-voerbaar bij voorraad -:
- De Friese Pers en [M.] veroordeelt om de volgende door [eiseres] gewenste rectificatie, te plaatsen binnen zeven dagen na het in deze te wijzen vonnis in de eerst uit te geven zaterdageditie van de Leeuwarder Courant, op de voorpagina van de regiokatern, op straffe van verbeurte van een dwangsom van f. 10.000,-- voor iedere dag (een dagdeel daaronder begrepen) dat zij in gebreke zal blijven aan het bevel in het ten deze te wijzen vonnis te voldoen, met een maximum aan te verbeuren dwangsommen van f. 250.000,--. De rectificatie zou er als volgt uit moeten zien:
RECTIFICATIE OP LAST VAN DE PRESIDENT
VAN DE RECHTBANK TE LEEUWARDEN
[] [eiseres], Stichting Adoptie Dierenasiels en Stichting Kind en Ziekenhuis vals beschuldigd door de Friese Pers
In de edities van de Leeuwarder Courant van 24 juni, 11 juli jl. is bericht gedaan over [] [eiseres] en [] [S.]. [S.] handelt onder de naam T&M Productions. [eiseres] is bestuurslid van de Stichting Adoptie Dierenasiels (ADA) en van de Stichting Kind en Ziekenhuis. De onderneming van [S.] verkoopt, huis aan huis, drukwerk. Een deel van de opbrengst wordt gedoneerd aan de hiervoor genoemde stichtingen. De Stichting ADA heeft inmiddels een (aanzienlijke) donatie ontvangen van T&M Productions. Op grond van de overeenkomst tussen de Stichting Kind en Ziekenhuis en T&M Productions zal binnen enkele maanden een aanzienlijk bedrag door T&M Productions aan de Stichting worden gedoneerd. T&M Productions mag in ruil voor de toegezegde donaties de naam van de stichtingen gebruiken in het kader van haar werkzaamheden. In de krantenartikelen van 24 juni een 11 juli jl. is uitgegaan van foutieve, dan wel onjuiste informatie. Dit heeft voor [eiseres] ten onrechte schade meegebracht.
Ten onrechte is in de Leeuwarder Courant gesteld, althans gesuggereerd dat [eiseres], al dan niet tezamen met [S.] misbruik zou maken van het goede doel. Van misbruik door [eiseres] van de stichtingen van welke zij bestuurder is, is niets gebleken. De gesuggereerde vereenzelviging tussen [eiseres] en T&M Productions is geheel ten onrechte in de artikelen weergegeven. Van misbruik van een goed doel, zoals eveneens in eerdere berichtgeving is gemeld als ook van schuiven van gelden, is niets gebleken. De courant biedt [eiseres] haar excuses aan voor de onjuiste berichtgeving over haar.
Deze rectificatie wordt geplaatst op last van de President van de Arrondissementsrechtbank te Leeuwarden uit krachte van diens vonnis van … juli 2000.
De Friese Pers en [M.] veroordeelt om aan [eiseres] te betalen, tegen behoorlijk bewijs van kwijting, een bedrag van f. 5.000,-- als voorschot om de door haar te vorderen schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf de dag van het ten deze te wijzen vonnis tot die der algehele voldoening, des dat de een betalende de ander zal zijn gekweten;
De Friese Pers en [M.] veroordeelt in de kosten van het geding.
Vervolgens hebben partijen hun standpunten nader doen toelichten door hun advocaten, die mede aan de hand van pleitnotities het woord hebben gevoerd. De Friese Pers en [M.] hebben geconcludeerd tot afwijzing van de vorderingen van [eiseres].
Partijen hebben met wederzijds goedvinden producties in het geding gebracht.
Na voortgezet debat hebben partijen de stukken - waarvan de inhoud als hier ingelast geldt - overgelegd voor vonnis.
RECHTSOVERWEGINGEN
Vaststaande feiten
1. Binnen het kader van dit kort geding zijn onder meer de navolgende feiten als vaststaand tussen partijen komen te gelden. Deze feiten zijn vastgesteld op grond van stellingen van partijen of ook op grond dat ze blijken uit de tussen partijen onomstreden gebleven inhoud van overgelegde schriftelijke stukken. Uit stellingen van partijen moeten feiten als vaststaand worden afgeleid als ze door de ene partij zijn gesteld en vervolgens door de andere partij zijn erkend of door die partij niet dan wel onvoldoende gemotiveerd zijn weersproken.
Overigens draagt de vaststelling van feiten in een kort geding noodgedwongen een voorlopig karakter, omdat de gelegenheid om getuigen te ondervragen en deskundigenbericht in te winnen dan pleegt te ontbreken.
2. Aldus gelden onder meer de navolgende feiten als vaststaand.
- Op 26 oktober 1999 heeft [eiseres] bij akte, verleden voor de waarneemster van Notaris mr. T.J.J. Koelman te Berlikum een stichting opgericht onder de naam ‘Stichting Adoptie Dierenasiels’ gevestigd te Leeuwarden met als doelstelling ‘het financieel ondersteunen van Dierenasiels in Friesland en aanliggende provincies door het werven van fondsen, verkrijgen van subsidies, het werven van donateurs, enz….’; tot heden is [eiseres] de enig bestuurder van deze stichting.
Op 29 mei 2000 heeft [eiseres] bij akte, verleden voor notaris mr. A.P. van Dijk te Leeuwarden andermaal een stichting opgericht onder de naam ‘Stichting Kind en Ziekenhuis’ gevestigd te Leeuwarden met als doelstelling: ‘het werven van fondsen voor het periodiek doneren aan de kinderafdelingen in diverse ziekenhuizen in Nederland, enz….’. [eiseres] is tot heden enig bestuurder van deze stichting.
Geen van beide stichtingen is opgericht op instigatie van (organisaties van) dierenasiels, c.q. ziekenhuizen of kinderafdelingen van ziekenhuizen; de oprichting van beide stichtingen is een éénvrouws actie geweest van [eiseres], zonder dat daarbij mogelijke belanghebbenden of charitatieve instellingen betrokken zijn geweest en ook zonder dat deze op enigerlei wijze in de stichtingen participeren, daarin bestuurlijk zijn vertegenwoordigd of daarmede overeenkomsten hebben gesloten.
- [eiseres] is en was woonachtig aan de [adres] te [woonplaats], alwaar ook de beide stichtingen zijn gevestigd. Tot voor kort was op dit adres tevens woonachtig de heer [] [S.], met wie [eiseres] een affectieve relatie onderhield; deze relatie is inmiddels beëindigd.
- [S.] exploiteerde en exploiteert ook thans nog een éénmanszaak onder de naam T&M productions, welk bedrijf zich toelegt op de distributie van kaarten en kalenders, alsmede de exploitatie van een reclameadviesbureau.
- [S.] heeft op 27 oktober 1999 een overeenkomst gesloten met de op 26 oktober 1999 door [eiseres] opgerichte stichting Adoptie Dierenasiels, waarbij deze stichting aan [S.] “het recht” verleende om gedurende de looptijd van de overeenkomst ansichtkaarten of geschreven stukken huis aan huis te verkopen, waarbij de naam en het logo van de stichting gebruikt mochten worden. Deze overeenkomst werd aangegaan voor de duur van maximaal acht maanden vanaf 27 oktober 1999. Voor het aan [S.] verleende “recht” werd aan de stichting een vast bedrag van f 7.500,-- toegezegd, te ontvangen binnen één maand van afloop van de overeenkomst (bij succesvol verloop van actie zou dit bedrag door [S.] eenzijdig kunnen worden verhoogd met maximaal nog een bedrag van f 7.500). Partijen noemden deze overeenkomst een ‘sponsorovereenkomst’, terwijl [S.] en zijn bedrijf in de overeenkomst als ‘sponsor’ werden betiteld.
- Nadat deze overeenkomst aldus was gesloten, bracht [S.] de kaarten door middel van daartoe via advertenties ingehuurde scholieren en studenten bij wijze van huis aan huis verkoop aan de man, zowel binnen als buiten de provincie Friesland; pakjes van 5 ansichtkaarten werden aldus aan de deur te koop aangeboden voor de prijs van f 9,95. Bij het aanbieden/aanprijzen van de kaarten verwezen de scholieren naar ‘het goede doel’ (i.e. om het leven van dieren in dierenasiels aangenamer te maken). Bij deze actie mochten de scholieren zelf ongeveer 40% van de kaartopbrengst als verdienste houden, terwijl [S.] 60% van deze opbrengsten ontving. Het is niet bekend welke omzet [S.] met deze actie genereerde. [S.] heeft deze omzet ook niet bekend willen maken of daarvoor verantwoording willen afleggen.
Nadat deze activiteiten in de LC van 24 juni 2000 aan de kaak waren gesteld, betaalde [S.] op 10 juli 2000 het met de stichting Dierenasiel overeengekomen bedrag groot f 7.500,--; dit geschiedde dus nog binnen de contractueel overeengekomen termijn. Van een tweede betaling groot f 7.500,-- (tot betaling waarvan [S.] bij succes van de actie had kunnen besluiten) is niet gebleken.
- Nadat deze actie kennelijk succesvol was verlopen richtte [eiseres] andermaal op 29 mei 2000 een stichting op, ditmaal de ‘Stichting Kind en Ziekenhuis’, gevestigd te Leeuwarden, die evenzo (en wel twee dagen na haar oprichting) een contract sloot met de heer [S.] met dezelfde inhoud en met dezelfde bedoeling als het contract tussen Stichting Dierenasiels en [S.], echter onder beding van betaling van een bedrag groot f 20.000,-- (eventueel door [S.] eenzijdig bij succes te verhogen tot f 40.000,--).
De actie werd door [S.] op dezelfde wijze gevoerd als de vorige; de jongeren “legitimeerden” zich aan de bezochte huisadressen met een “pasje”, waarop hun foto en de navolgende tekst:
“Hierbij verklaart T&M dat …. gerechtigt is om drukwerk te verkopen. Deze actie wordt georganiseerd en gecoördineerd door T&M in opdracht van Stichting Kind en Ziekenhuis.”
- Voor de huis aan huis verkoop van de kaarten had [S.] geen vergunning in de zin van artikel 5.2.2 of 5.2.1 (model) APV, waarvan de tekst in de plaatselijke verordeningen van bijna alle gemeenten in Nederland zijn opgenomen.
- Op 24 juni 2000 verscheen in de LC opnieuw een redactioneel artikel onder de titel “[woonplaats] misbruiken goed doel” met een inhoud als aan dit vonnis gehecht; op 11 juli 2000 verscheen in de LC opnieuw een redactioneel artikel, ditmaal onder de titel “Politie waarschuwt voor venten zonder vergunning”, waarvan eveneens de inhoud aan dit vonnis is gehecht.
Het geschil en de beoordeling daarvan
3. Naar het voorlopig oordeel van de President zijn de acties van de heer [S.] en de wijze waarop de twee door mevrouw [eiseres] opgerichte en bestuurde stichtingen daarbij zijn betrokken van een uiterst bedenkelijke aard. Wanneer immers bewoners aan de deur worden geconfronteerd met het aanbod voor een ‘goed doel’ kaarten (of andere zaken) te kopen dan zullen ze mogen verwachten, dat de opbrengst daarvan geheel aan het goede doel ten goede komt, onder aftrek van kosten. Ook lijkt het logisch te veronderstellen dat jongeren die dit aanbod doen, zich belangeloos voor dit “goede doel” inzetten. Niets blijkt hier minder waar: de opbrengst gaat (na aftrek van de provisie aan de colporterende schoolkinderen en studenten en de productiekosten van de kaarten) geheel naar de heer [S.], die daarvan een vast bedrag afdraagt aan de Stichting, bestuurd door zijn (ex-)vriendin. Hoe meer kaarten er worden verkocht, hoe meer de ingezette jongeren en de heer [S.] verdienen. Het “goede doel” - gepersonifieerd in de stichtingen bestuurd door mevrouw [eiseres] - wordt gebruikt (de LC schrijft terecht: misbruikt) als verkoopargument. De stichting, die zich daarvoor leent en aan deze colportage meewerkt, krijgt een vast bedrag voor het gebruik van haar naam.
4. Nu [S.] geen vergunningen bezat in de zin van artikel 5.2.2 (huis aan huis verkoop) of artikel 5.2.1 (inzamelen van geld) APV binnen de gemeenten waarin de kaarten te koop werden aangeboden, was deze huis aan huis verkoop naar het voorlopig oordeel van de president in strijd met de betreffende bepalingen uit de politieverordening.
Hierbij valt het op, dat mevrouw [eiseres] als bestuurder van de beide stichtingen geen enkel dierenpension of (kinder)ziekenhuis heeft kunnen noemen aan wie een bijdrage is betaald of in het vooruitzicht is gesteld of die zulk een bijdrage zou willen accepteren. Zoals reeds vastgesteld, komen de stichtingen van [eiseres] ook niet voort uit acties vanuit de dierenasiels, (kinder) ziekenhuizen of daarmee in verband staande charitatieve instellingen.
5. Als zulk een actie slechts éénmaal met één stichting (stichting Adoptie Dierenasiels) zou zijn voorgekomen, dan zou wellicht de oprechtheid van de bedoelingen van mevrouw [eiseres] nog kunnen worden aangenomen. Van (wellicht) een dierenliefhebster, bewogen door zorg voor dierenasiels, kan men misschien verwachten, dat zij heeft gedacht op deze manier wat te kunnen doen om het dierenleed in asiels te verzachten. Dit kan overigens ook op een andere manier gebeuren dan door medewerking aan de colportagemethode van de heer [S.]. De goede bedoelingen van mevrouw [eiseres] mogen echter op zijn minst in twijfel worden getrokken, wanneer zij - na te hebben ervaren hoe door T&M productions kaarten aan de man werden gebracht - een tweede stichting bij een andere notaris opricht, ditmaal ten gunste van een ander “goed doel” (kinderen in ziekenhuizen) en onmiddellijk na de oprichting deze stichting een zelfde contract met de heer [S.] laat sluiten als het contract met de eerste stichting. Noch de ouders of kinderen in ziekenhuizen, noch de organisaties van ziekenhuizen hadden om zulk een stichting en zulk een actie gevraagd.
6. Mevrouw [eiseres] beklaagt zich in dit kort geding over de inhoud van de beide in de LC verschenen artikelen. Naar het voorlopig oordeel van de President zijn de klachten van [eiseres] tegen beide publicaties echter ongegrond. Hieronder zullen deze klachten afzonderlijk worden behandeld:
[eiseres] acht de kop boven het artikel van 24 juni 2000 (“[woonplaats] misbruiken goed doel”) onnodig grievend en onjuist. In het bovenstaande is deze klacht reeds afgedaan: [S.] heeft door het gebruik van de doelstellingen van de door [eiseres] opgerichte stichtingen inderdaad “het goede doel” misbruikt om de kaarten te kunnen verkopen. [eiseres] was als het ware “medeplichtig” daaraan, nu zij tot tweemaal toe een stichting heeft opgericht, waarvan de doelstelling door [S.] op grond van een daartoe gesloten contractje kon worden gebezigd.
[eiseres] beklaagt zich erover, dat de LC schrijft dat “het duo” (daarmede zijn [S.] en [eiseres] bedoeld) de naam van de vereniging Kind en Ziekenhuis misbruikt om onder het mom van het goede doel zo veel mogelijk kaarten te slijten. Naar het oordeel van de president kan de benaming “Stichting Kind en Ziekenhuis” niet toevallig zijn. Ook al zou het niet de bedoeling van de stichting zijn geweest om bij de naam van deze vereniging aan te haken, is het niet vreemd dat die indruk wordt gewekt en dat de pers hierin een misbruik ziet en dat als zodanig betitelt. Gezien de wijze waarop [S.] en [eiseres] hebben geopereerd, valt een dergelijke berichtgeving niet onrechtmatig te achten.
[eiseres] heeft zich er verder over beklaagd, dat de LC steeds haar naam noemt en niet die van de beide stichtingen. Zij is van mening dat haar persoon los van (de gedragingen van de) beide stichtingen moet worden gezien, nu deze immers afzonderlijke rechtspersonen zijn. Gezien de hierboven geschetste gang van zaken hoeft het niet te bevreemden dat men deze stichting vereenzelvigt met haar oprichtster en enig bestuurster; er kan de LC dan ook geen verwijt van worden gemaakt dat zij naast de stichting ook [eiseres] in haar publicaties heeft genoemd.
Wat betreft het betoog van [eiseres] dat de stichting Kind en Ziekenhuis een bedrag van f 20.000,-- voor haar medewerking aan de acties van [S.] kan verwachten en dat het haar bedoeling is om dit bedrag door de stichting aan kinderafdelingen van ziekenhuizen ten goede te komen het volgende:
Deze omstandigheid kan [eiseres] en de stichting niet disculperen terzake van de twijfelachtige methode, waarop de gelden worden verworven en het door de stichting gestelde doel wordt gebruikt in de acties van T & M Productions (=[S.]). Daarbij is het nog maar de vraag of de gelden ooit ten goede zullen komen aan kinderafdelingen van ziekenhuizen. Ter zitting heeft [eiseres] geen enkele kinderafdeling van een ziekenhuis kunnen noemen, die om een donatie heeft verzocht of waaraan donaties zijn aangeboden.
[eiseres] beklaagt zich erover, dat niet de stichtingen de jongeren langs de deur stuurde, maar dat dit gebeurde door T&M Productions. [eiseres] vergeet daarbij, dat deze jongeren zich aan de deur legitimeerden met een opdracht van de betreffende stichting (welke opdracht zijn basis vond in een contract dat de stichting met T & M Productions had aangegaan). Het valt de schrijvende pers niet te verwijten, wanneer zij onder die omstandigheden ervan spreekt dat de stichting de jongeren langs de deur stuurde. De pers pleegt feiten veelal iets te versimpelen; zij is hierin niet te ver gegaan.
[eiseres] stoort zich aan de passage, waarin de LC schrijft dat ‘de zakenpartners’ ongestraft (kunnen) schuiven met de gelden die zij innen ‘dankzij deze slimme constructie’.
De slimheid van de constructie valt niet te ontkennen. Daarbij kan evenmin worden ontkend, dat er een sterk vermoeden bestaat dat met gelden kan worden geschoven. Allereerst valt het op, dat de beslissing of een tweede betaling van f 7.500,-- of f 20.000,-- zal geschieden eenzijdig door de heer [S.] kan worden genomen. Daarnaast valt de onhelderheid van de constructie op: het publiek verwacht dat de opbrengst van de kaarten rechtstreeks (na aftrek van redelijke kosten) naar het goede doel gaat, maar dit blijkt niet het geval. Of sterker: men kan zelfs zeggen, dat er al is geschoven. Ook blijft in het onzekere, of de door [S.] aan de stichtingen te betalen bedragen ook werkelijk de gestelde doelen bereiken. [eiseres] heeft ter zitting geen dierenasiel kunnen noemen waaraan een bijdrage is betaald of toegezegd. Hetzelfde was het geval met betrekking tot kinderafdelingen van ziekenhuizen. Maar bovendien: de statuten der beide stichtingen kennen geen enkel controle apparaat of commissie van toezicht op de besteding van de gelden. [eiseres] heeft gesteld, dat zij verantwoording moet afleggen of grond van artikelen 2:9 en 2:10 Burgerlijk Wetboek. Artikel 2:9 spreekt van de plicht tot behoorlijke vervulling van de bestuurstaak tegenover de rechtspersoon, maar in de statuten van de beide stichtingen is niet voorzien in een orgaan jegens wie deze verantwoording moet worden afgelegd, terwijl er evenmin op dit moment medebestuurders zijn. Artikel 2:10 legt op het bestuur van een stichting de plicht tot boekhouding, maar ook deze bepaling voorziet niet in een verantwoordingsplicht tegenover een extern orgaan. Nu in de statuten van de stichtingen geen waarborgen zijn ingebouwd, nu evenmin is gebleken dat een reëel en goed plan voor besteding van de gelden aanwezig is en het niet ondenkbeeldig is dat de gelden het gestelde doel niet zullen bereiken, kan de opmerking van de LC over ‘het schuiven met gelden’ niet als onrechtmatig worden gezien.
Volgens [eiseres] zou de LC ten onrechte suggereren dat de dierenbescherming heeft geklaagd over schadelijke activiteiten harerzijds. Zij stelt dat alleen de voorzitter van de dierenbescherming van de afdeling Leeuwarden op eigen initiatief en op persoonlijke titel enige uitlatingen heeft gedaan over de werkzaamheden van de stichting Adoptie Dierenasiels, maar dat dit niet het standpunt van de landelijke dierenbescherming zou zijn. Wanneer de voorzitter van een plaatselijke afdeling van de dierenbescherming zich uitlaat, mag de pers zulk een uitlating simplificeren door het een uitlating van ‘de dierenbescherming’ te noemen.
De opmerking dat een onbekend deel van de opbrengst van de acties ten goede zou komen aan dierenasiels en kinderafdelingen van ziekenhuizen, is niet bezijden de waarheid. De constructie is immers zodanig, dat slechts een van tevoren vastgesteld forfaitair bedrag uit de opbrengst aan de stichtingen ten goede komt, zodat het onbekend zal blijven of en welk percentueel deel van de opbrengsten voor de goede doelen bestemd is.
Volgens [eiseres] zouden niet alle ziekenhuizen zich van de kaartenactie hebben gedistantieerd hetgeen wel uit de opmerking “de ziekenhuizen distantiëren zich echter op voorhand van de kaartenactie” zou volgen. Ook al zou het zo zijn dat op dit moment niet alle ziekenhuizen zich van de acties zouden distantiëren (hoe zouden alle ziekenhuizen ook op de hoogte kunnen zijn) het is niet ontkend dat er ziekenhuizen (waaronder het MCL te Leeuwarden) zijn, die van de acties niets willen weten. Het is dan ook niet onrechtmatig, wanneer de pers - met enige overdrijving die de pers eigen is - spreekt van ‘de ziekenhuizen’. Bovendien: [eiseres] heeft geen enkel ziekenhuis kunnen noemen dat achter de actie stond of bereid was geld daaruit te aanvaarden. De vraag is zelfs, of de stichting al enig ziekenhuis heeft benaderd en of een ziekenhuis gelden uit acties als de onderhavige zou willen ontvangen.
Slotsom
Op grond van hetgeen hierboven is overwogen dient de vordering aan [eiseres] te worden ontzegd.
[eiseres] zal als de in het ongelijk te stellen partij in de proceskosten worden veroordeeld.
BESLISSING
De president, rechtdoende in kort geding:
1. weigert de gevraagde voorzieningen;
2. veroordeelt [eiseres] in de kosten van dit kort geding, tot deze uitspraak aan de zijde van De Friese Pers en [M.] begroot op / 400,-- voor verschotten en /1.550,-- voor salaris procureur.
Dit vonnis is gewezen door mr. Vos, fungerend president, en in aanwezigheid van de griffier uitgespro-ken ter openbare terechtzitting van 16 augustus 2000.
c. 296
Leeuwarder Courant 24 juni 2000:
[woonplaats] misbruiken goed doel
LEEUWARDEN - De [woonplaats] [] [eiseres] en [] [S.] zijn opnieuw in opspraak gekomen met hun omstreden verkooppraktijken. Ditmaal misbruikt het duo de naam van de vereniging Kind en Ziekenhuis, om onder het mom van een goed doel zoveel mogelijk ansichtkaarten te slijten. Hun verkopers zijn opgedoken in Zwolle, Meppel, Heerenveen en Leeuwarden.
Afgelopen voorjaar klaagde de Dierenbescherming al over de schadelijke activiteiten van [S.] ([leeftijd]) en [eiseres] ([leeftijd]). De stichting Adoptie Dieren Asiels (ADA) stuurde toen jongeren langs de deuren om prentbriefkaarten voor f. 10 per pakje te verkopen. De opbrengst zou deels ten goede komen aan een dierenasiel. Tot nu toe heeft geen enkel asiel een cent van ADA gezien, zo geeft [S.] toe.
Voorzitter [K.P.] van de Leeuwarder afdeling van de Dierenbescherming deed aangifte bij de politie. “Al zou er van elke gulden ook maar een cent naar een goed doel gaan, dan staan wij al voor grote bewijsproblemen”, liet een rechercheur destijds weten.
[S.] weigert nog steeds te zeggen hoeveel van ieder verdiend tientje naar de toegezegde doelen gaat. “We hebben f.7500 opgehaald, dat geld ligt nog steeds bij ADA. We zoeken een dierenpension in een heel klein dorpje”.
Inmiddels hebben de partners zich geworpen op de kinderafdelingen van ziekenhuizen. “We hebben drie ziekenhuizen in Friesland, Drenthe en Groningen op het oog”. [S.] schermt onder andere met de naam van het Medisch Centrum Leeuwarden.
Het MCL heeft niks met deze actie te maken, laat woordvoerder [F.M.] weten. [B.v.R.] van de landelijke vereniging Kind en Ziekenhuis klaagt over de verdachte kaartenactie. “Er is geen enkel zicht op wat er met het geld gaat gebeuren”. [v.R.] is bang dat zijn organisatie er schade van ondervindt.
[eiseres] en [S.] deelden tot voor kort de woning [adres]. Nu hun relatie is beëindigd, woont [S.] in de Kruisstraat, zo vertelt hij. Hun zakelijke relatie is echter nog steeds intact. [eiseres] is het enige bestuurslid van de stichting Kind en Ziekenhuis, die sinds 29 mei bij de Kamer van Koophandel staat geregistreerd.
Zij huurt het reclamebureau T en M van [S.] in voor de verkoopactiviteiten. Dankzij deze slimme constructie kunnen de zakenpartners ongestraft schuiven met de gelden die ze innen. Zo kan de politie moeilijk achterhalen hoeveel de fondswervers daadwerkelijk hebben uitgegeven aan onkosten.
LC 11 juli 2000:
Politie waarschuwt voor venten zonder vergunning
LEEUWARDEN - Wie zonder ventvergunning mapjes prentbriefkaarten langs de deuren verkoopt riskeert een geldboete. De politie in Leeuwarden en Groningen wil op grond van de algemene plaatselijke verordening optreden tegen dergelijke colportage, waarvoor veelal scholieren worden ingezet.
Bij de afdeling Bijzondere wetten van de Leeuwarder politie hangen de laatste tijd regelmatig ouders aan de telefoon van kinderen, die een zakcentje willen verdienen door kaarten te verkopen voor het bedrijf T en M.
De kinderen mogen 40 procent van de verkoopprijs voor zichzelf houden. Een onbekend deel van de opbrengst van deze verkoop zou ten goede komen aan dierenasiels of kinderafdelingen van kinderziekenhuizen. Zowel de Dierenbescherming als de ziekenhuizen distantiëren zich echter op voorhand van de actie.
De politie geeft de ouders een negatief advies, aldus een woordvoerder. “Die kinderen riskeren een flinke geldboete als ze zonder ventvergunning met de kaarten op pad gaan.” T&M zou onlangs in Enschede zijn geverbaliseerd.
T en M betwist bij monde van eigenaar [] [S.] dat de kaartverkoop vergunningplichtig is. “Wij verkopen gedrukte stukken waarin een mening is verwoord. Dat valt niet onder de vergunningplicht die geldt voor collecteren en colporteren.”