Uitspraak
RECHTBANK LEEUWARDEN
Sector kanton
Locatie Leeuwarden
zaak-/rolnummer: 367049 CV EXPL 11-6989
vonnis van de kantonrechter d.d. 24 januari 2012
inzake
de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid
DIRECT PAY SERVICES B.V.,
gevestigd te Barendrecht,
eiseres,
gemachtigde: Webcasso B.V.,
tegen
[GEDAAGDE],
wonende te [woonplaats],
gedaagde,
procederende in persoon.
Partijen zullen hierna Direct Pay Services en [gedaagde] worden genoemd.
Procesverloop
1.1. Het verloop van de procedure blijkt uit:
- de dagvaarding,
- de conclusie van antwoord,
- de conclusie van repliek,
- de aanvullende conclusie van antwoord,
- de akte zijdens Direct Pay Services,
- de conclusie van dupliek.
1.2. Ten slotte is vonnis bepaald.
Motivering
De feiten
2. In dit geding kan van de volgende vaststaande feiten worden uitgegaan.
Op enig moment in 2009 heeft [gedaagde] met de besloten vennootschap Simpel Consumenten B.V. (verder als Simpel aan te duiden) een overeenkomst gesloten op het gebied van mobiele telefonie. Op die overeenkomst zijn de algemene voorwaarden van Simpel toepasselijk.
De overeenkomst is aangegaan voor de duur van 2 jaar en ving aan op 1 mei 2009. Daarbij is overeengekomen dat de abonnementsgelden – bedragende € 5,- per maand, ofwel € 60,- per jaar – jaarlijks vóóraf dienden te worden voldaan. Voor verdere uit de overeenkomst voortvloeiende kosten is [gedaagde] door Simpel gefactureerd. De abonnementsgelden over het eerste jaar zijn door [gedaagde] aan Simpel voldaan.
Wegens een betalingsachterstand heeft Simpel haar vordering aan Direct Pay Services gecedeerd. Van deze cessie is [gedaagde] in kennis gesteld.
Het standpunt van Direct Pay Services
3.1. Direct Pay Services vordert in dit geding betaling van een bedrag ad € 138,84 ter zake van opentaande factuurbedragen, verminderd met een door [gedaagde] op 30 juli 2010 verrichte betaling ad € 88,84, dus pro resto aan hoofdsom € 50,-. Daarnaast vordert Direct Pay Services € 60,- ter zake van schadevergoeding wegens gederfde abonnementsgelden over de resterende looptijd. Voorts vordert Direct Pay Services vergoeding van rente en van buitengerechtelijke kosten. Direct Pay Services stelt dat zij wegens het betalingsverzuim van [gedaagde] de overeenkomst vroegtijdig heeft ontbonden, zulks op grond van artikel 5.3 van haar algemene voorwaarden.
Reagerend op het verweer van [gedaagde] – zoals gevoerd bij antwoord en bij aanvullend antwoord – en onder overlegging van producties stelt Direct Pay Services bij repliek het volgende. Het verschil ad € 13,- in factuur 9197461 betreft aanmaankosten, die aan [gedaagde] in rekening zijn gebracht. Op factuur 10104819 is [gedaagde] € 15,- administratiekosten in rekening gebracht. Automatische incasso van de factuurbedragen bleek door stornering niet mogelijk. Direct Pay Services heeft [gedaagde] aanmaningen gezonden. In het incassostadium is [gedaagde] op of omstreeks 29 juli 2010 meegedeeld dat nog een bedrag ad € 125,- open stond. Ondanks toezeggingen daartoe betaalt [gedaagde] op 30 juli 2010 slechts € 88,84. Direct Pay Services heeft niet, zoals [gedaagde] stelt, de overeenkomst ontbonden, maar zij heeft conform artikel 4.3 van haar algemene voorwaarden het uitbellen voor [gedaagde] onmogelijk gemaakt. De overeenkomst bleef dus bestaan en werd na afloop van de duur daarvan bovendien stilzwijgend met een half jaar verlengd, zulks conform artikel 2.3 van de algemene voorwaarden van Simpel. Direct Pay Services betwist de reconventionele vordering.
Het standpunt van [gedaagde]
3.2. [gedaagde] heeft zich tegen de vordering verweerd. Daartoe stelt hij bij antwoord, dat hij het bedrag ad € 125,- heeft betaald. Niettemin werd [gedaagde] niet opnieuw aangesloten. Vervolgens werd [gedaagde] meegedeeld dat de vordering inmiddels € 170,- bedroeg. Er worden nu allemaal kosten gemaakt. [gedaagde] is een van de vele gedupeerden van Simpel. [gedaagde] heeft verletkosten gemaakt.
Bij zijn aanvullend antwoord heeft [gedaagde] gesteld dat het telefoonnummer – waarmee hij kennelijk de overeenkomst bedoelt, ktr. – al een jaar geleden is ontbonden. Bij de door hem bij antwoord bedoelde kosten wenst [gedaagde] ook onkosten toe te voegen tot een bedrag ad in totaal € 250,-, welk bedrag hij van Direct Pay Services vordert.
Bij dupliek gaat [gedaagde] in op hetgeen Direct Pay Services bij repliek en akte heeft gesteld, waarbij hij benadrukt dat hij niet kon bellen en gebeld worden. Voort het overige handhaaft [gedaagde] zijn verweer, alsook zijn tegenvordering.
De beoordeling van het geschil
4.1. De door [gedaagde] bij aanvullend antwoord ingestelde tegenvordering dient buiten behandeling te blijven, nu deze niet, zoals bepaald in artikel 137 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, dadelijk bij antwoord is ingesteld.
4.2. Dat [gedaagde] een bedrag ad € 150,- aan Direct Pay Services heeft betaald, zoals hij heeft gesteld, is door Direct Pay Services in zoverre bestreden dat deze stelt dat [gedaagde] niet méér dan een bedrag ad € 88,84 aan haar heeft voldaan.
Na de betwisting door Direct Pay Services van de ontvangst van het bedrag ad € 150,- heeft [gedaagde] de betaling van dat bedrag niet met een betalingsbewijs aangetoond, hoewel dat op grond van artikel 150 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering op zijn weg had gelegen. Het betreffende verweer van [gedaagde] wordt daarom als onvoldoende onderbouwd verworpen, zodat als uitgangspunt heeft te gelden dat [gedaagde] op 30 juli 2010 een bedrag ad € 88,84 aan Direct Pay Services heeft voldaan.
4.3. Het bedrag ad € 88,84 is door Direct Pay Services – zoals kan worden afgeleid uit de bij dagvaarding verstrekte opgave – toegerekend aan de facturen 09197461 (€ 13,52), 09436346 (€ 2,-), 10037205 (€ 47,56), en 10104819 (€ 15,76). Het resterende bedrag ad € 10,- moet daarom worden geacht te zijn voldaan als deelbetaling op factuur 10328941.
4.4. Hetgeen Direct Pay Services heeft gesteld met betrekking tot het al dan niet vroegtijdig beëindigen van de overeenkomst en het blokkeren van de mogelijkheid tot uitbellen door [gedaagde] is, daargelaten dat dit laatste door [gedaagde] gemotiveerd is betwist, innerlijk tegenstrijdig en staat met elkaar op (zeer) gespannen voet. Dit in aanmerking nemend is de kantonrechter van oordeel, dat bij de beoordeling als uitgangspunt moet gelden, dat de overeenkomst op enig moment in 2010 – wanneer dat is gebeurd, is onduidelijk gebleven – door Simpel vroegtijdig buitengerechtelijk is ontbonden. De gevorderde verklaring voor recht is mitsdien toewijsbaar.
Dit laatste impliceert tevens, dat de overeenkomst na ommekomst daarvan niet stilzwijgend is verlengd, zoals Direct Pay Services heeft gesteld, daargelaten dat het daarbij gaat om een beding uit algemene voorwaarden dat wellicht als onredelijk bezwarend zou kunnen worden aangemerkt. Omdat eventuele daarop ziende factuurbedragen echter geen deel uitmaken van de vordering, behoeft dat in dit geding niet aan de orde te komen.
4.5. Thans dient te worden beoordeeld of [gedaagde] nog enig bedrag aan Direct Pay Services is verschuldigd, en zo ja, welk.
4.6. Vast staat, dat [gedaagde] – gelet op de toerekening door Direct Pay Services van het bedrag van de betaling van 30 juli 2010, zoals hierboven bij 4.3 omschreven – de bedragen van de vier oudste openstaande facturen volledig en de jongste factuur gedeeltelijk heeft voldaan.
Echter, uit de door Direct Pay Services bij repliek overgelegde facturen alsook uit de daarop gegeven toelichting blijkt, dat [gedaagde] tot tweemaal toe bedragen voor aanmaan- of administratiekosten in rekening zijn gebracht. Dergelijke kosten vloeien gewoonlijk voort uit pogingen tot incasso buiten rechte van openstaande vorderingen. Omdat Direct Pay Services ook al een bedrag aan buitengerechtelijke kosten heeft gevorderd, moeten de door Direct Pay Services bedoelde aanmaan- en administratiekosten worden geacht van het aan buitengerechtelijke kosten gevorderde bedrag deel uit te maken.
4.7. Dat impliceert, dat van de facturen 09197461 en 10104819 bedragen ad € 13,- en € 15,- niet toewijsbaar zijn. In totaal moet daarom een bedrag ad € 28,-, nog vermeerderd met het bedrag ad € 10,- als hierboven bij 4.3 genoemd, dus in totaal € 38,- geacht worden te zijn betaald in mindering op factuur 10328941, welke factuur blijkens de omschrijving daarvan de abonnementsgelden over het tweede jaar van de overeenkomst betreft.
4.8. Omtrent (de aard van) laatstbedoelde factuur wordt als volgt overwogen.
Onduidelijk is gebleven op welk moment Direct Pay Services de overeenkomst buitengerechtelijk heeft ontbonden. Gelet op de bij dagvaarding door Direct Pay Services genoemde factuurdata en gelet op de stelling van [gedaagde] die er op neerkomt dat hij op zeker moment door Direct Pay Services werd gebeld betreffende een openstaande vordering en dat hij vervolgens werd afgesloten, gaat de kantonrechter er van uit, dat dit op enig moment tussen februari en mei 2010 heeft plaatsgehad.
Dit leidt er toe, dat aan factuur 10328941 feitelijk vergoeding van door Simpel geleden schade ten grondslag ligt, die Simpel kennelijk heeft begroot op € 60,-, zijnde het bedrag van de abonnementsgelden betreffende het tweede jaar van de overeenkomst, welke abonnementsgelden zij derft als gevolg van de vroegtijdige ontbinding van de overeenkomst.
4.9. Direct Pay Services heeft bij dagvaarding gesteld, dat dit bedrag ad € 60,- de helft van die gederfde abonnementsgelden betreft, waarbij zij verwijst naar het Rapport Amtshalve Toetsing van Europees Consumentenrecht van het LOVCK.
Die stelling is onjuist. Immers, tussen partijen is een abonnementsvergoeding overeengekomen van € 5,- per maand ofwel € 60,- per jaar. Indien Direct Pay Services stelt dat zij met verwijzing naar vorenbedoeld rapport de helft van de door Simpel gederfde abonnementsgelden vordert, dan kan die vordering niet méér belopen dan € 30,-, zulks nog met dien verstande dat het hier om een bedrag inclusief btw gaat. Vergoeding van schade is echter niet met btw belast, omdat het daarbij niet om een handelstransactie gaat, zodat van factuur 10328941 hoogstens toewijsbaar is € 25,21.
4.10. Hierboven bij 4.7 is overwogen, dat [gedaagde] geacht moet worden reeds een bedrag ad € 38,- op die factuur te hebben voldaan.
Thans resteert daarom geen vordering in hoofdsom meer, zodat die moet worden afgewezen.
4.11. Gelet op al hetgeen hierboven is overwogen en mede gelet op de omstandigheid dat bij de gedingstukken iedere renteberekening ontbreekt, zal ook de vordering tot vergoeding van rente worden afgewezen.
4.12. [gedaagde] heeft bij antwoord gesteld, dat er allemaal kosten worden gemaakt. De kantonrechter begrijpt uit die stelling dat [gedaagde] kennelijk de bedoeling heeft gehad de verschuldigdheid van buitengerechtelijke kosten te betwisten.
4.13. Beoordeeld moet daarom worden of het vorderen van een bedrag aan buitengerechtelijke kosten gerechtvaardigd, althans redelijk is. Voor die beoordeling hanteert de kantonrechter het uitgangspunt dat er door de incassogemachtigde méér werkzaamheden moeten zijn verricht dan het verzenden van een enkele (eventueel herhaalde) aanmaning, het enkel doen van een schikkingsvoorstel, het inwinnen van eenvoudige inlichtingen of het op gebruikelijke wijze samenstellen van het dossier.
4.14. Direct Pay Services heeft bij repliek een aantal stukken overgelegd waaruit is af te leiden dat (ook) haar gemachtigde incassowerkzaamheden heeft verricht, echter zonder resultaat. Omdat de kantonrechter van oordeel is, dat de omvang van deze werkzaamheden het niveau van hetgeen in de artikelen 237 e.v. van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering is bedoeld, overstijgt, is [gedaagde] vergoeding van de daaruit voortvloeiende kosten aan Direct Pay Services verschuldigd.
Nu het door Direct Pay Services uit dien hoofde gevorderde bedrag ad € 37,- de kantonrechter niet onredelijk voorkomt, kan de vordering tot vergoeding van buitengerechtelijke kosten eveneens worden toegewezen, zij het dat daarop in mindering strekt het bedrag dat Direct Pay Services te veel aan hoofdsom heeft toegerekend – zie hierboven bij 4.9 –, zijnde € 12,79. Aan buitengerechtelijke kosten is mitsdien toewijsbaar € 24,21. Vergoeding van rente over dat bedrag is niet aan de orde, omdat gesteld noch gebleken is dat Direct Pay Services deze kosten reeds aan haar gemachtigde heeft voldaan, zodat niet is vast te stellen of Direct Pay Services in zoverre daadwerkelijk reeds vermogensschade heeft geleden.
4.15. Nu elk van partijen deels in het (on)gelijk is gesteld ziet de kantonrechter aanleiding om de kosten van het geding geheel tussen partijen te compenseren.
Beslissing
De kantonrechter:
verklaart voor recht dat de ten processe bedoelde overeenkomst tussen partijen rechtsgeldig is ontbonden;
veroordeelt [gedaagde] tot betaling aan Direct Pay Services van een bedrag groot € 24,21 (zegge: vierentwintig euro en eenentwintig cent);
verklaart dit vonnis ten aanzien van vorenbedoelde veroordeling van [gedaagde] betreffende de te betalen geldsom uitvoerbaar bij voorraad;
wijst het meer of anders gevorderde af;
compenseert de kosten van het geding in dier voege tussen partijen, dat iedere partij de eigen kosten draagt.
Aldus gewezen door mr J.E. Biesma, kantonrechter, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 24 januari 2012 in tegenwoordigheid van de griffier.
c 37