ECLI:NL:RBLIM:2015:6718

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK LIMBURG

Burgerlijk recht

Zittingsplaats Maastricht

zaaknummer / rolnummer: C/03/208605 / KG ZA 15-370

Vonnis in kort geding van 6 augustus 2015

in de zaak van

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid

[naam bv] B.V.,

gevestigd te Sittard, gemeente Sittard-Geleen,

eiseres,

advocaat mr. G.D. Bosman,

tegen

[gedaagde],

wonende te [woonplaats] ,

gedaagde,

advocaat mr. M.M.J.F. Sijben.

Partijen zullen hierna [naam bv] en [gedaagde] worden genoemd.

1.De procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

de dagvaarding,
de mondelinge behandeling,
de pleitnota van [naam bv] ,
de pleitnota van [gedaagde] .

1.2.

Ten slotte is vonnis bepaald.

2.De feiten

2.1.

[naam bv] is een dochteronderneming van de [naam groep] groep. De [naam groep] Groep wordt bestuurd door de stichting “Stichting Administratiekantoor van Aandelen Holding [naam 1] B.V.” (hierna: de STAK). De STAK wordt bestuurd door de broers en zus [naam 1] (de moeder van [gedaagde] ) en de heer [naam bestuurder/directeur] , die tevens de voorzitter van de STAK is. De heer [naam bestuurder/directeur] is tevens, samen met de heer [naam directeur] , statutair directeur van de Holding [naam 1] B.V.

2.2.

[gedaagde] is op 1 september 2014 bij [naam bv] in dienst getreden. [naam bv] en [gedaagde] hebben geen schriftelijke arbeidsovereenkomst met elkaar gesloten. Het dienstverband van [gedaagde] bij [naam bv] is gekoppeld aan een door [gedaagde] te volgen opvolgingstraject. De uitgangspunten van het opvolgingstraject zijn neergelegd in een document, “Opvolgingstraject Directeur Toyota” dat door de leden van de STAK en [gedaagde] is ondertekend.

2.3.

In dit document is onder het kopje “Hoofdlijnen traject” het volgende opgenomen
:

“* Duur: 36 maanden

* Aanvang: management opleiding L&P, i.o.m. [naam 2]

* Stage Toyota dealer meer vestigingen, 6-8 maanden; beoogd: [naam 3]

* Stage 4-6 maanden Gebruikt; beoogd: [naam 4]

* Stage Toyota dealer meer vestigingen, 6-8 maanden; beoogd: [naam 5]

* Inwerkperiode [naam bv] , intense begeleiding, 6 maanden

* Inwerkperiode [naam bv] (bedoeld zal zijn [naam bv] , toevoeging voorzieningenrechter) [naam bv] , geleidelijke overgang bevoegdheden

6 maanden”

Onder het kopje “Nadere invulling traject” is het volgende opgenomen:

“* Met succes afronden van opleiding L&P

* Tijdens de stages elke 2 maanden tussenevaluatie met stagebegeleider en WAB

* Aan het eind van elke stage eindverslag DJ en eindbespreking met stagebegeleider en Algemeen directeur van Stagebedrijf en WAB

* Indien een beoogd stagebedrijf niet door kan gaan of bij andere onvoorziene omstandigheden wordt in overleg een alternatief gezocht.”

2.4.

De STAK heeft op 30 april 2015, met een meerderheid van stemmen maar niet unaniem, besloten het opvolgingstraject te beëindigen en de arbeidsovereenkomst van [gedaagde] niet te verlengen. Daarmee is de arbeidsovereenkomst volgens [naam bv] van rechtswege geëindigd per 1 mei 2015. Op dat moment was feitelijk nog geen uitvoering gegeven aan het opvolgingstraject.

2.5.

[gedaagde] betwist dat de arbeidsovereenkomst van rechtswege is geëindigd per 1 mei 2015. Daarnaast is hij van mening dat [naam bv] het opvolgingstraject niet tussentijds had mogen beëindigen. Hij heeft [naam bv] daarom gedagvaard in kort geding en, kort gezegd, gevorderd [naam bv] te veroordelen tot wedertewerkstelling en loondoorbetaling. Daarnaast heeft [gedaagde] gevorderd [naam bv] te veroordelen tot nakoming van het opvolgingstraject.

2.6.

Bij vonnis van 19 juni 2015 heeft de kantonrechter geoordeeld dat [naam bv] en [gedaagde] per 1 september 2014 een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd, en wel voor de duur van acht maanden, tot en met 30 april 2015 met elkaar zijn aangegaan. Volgens de kantonrechter wordt deze arbeidsovereenkomst geacht te zijn voortgezet, aangezien [naam bv] niet haar verplichting zoals bedoeld in artikel 7:668 BW lid 1 aanhef en onder a is nagekomen, zodat [gedaagde] ook na 30 april 2015 werkzaam is gebleven voor [naam bv] . Daarnaast heeft de kantonrechter geoordeeld dat [naam bv] niet aannemelijk heeft gemaakt dat een van de situaties waarin zij volgens het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota” het recht heeft om het opvolgingstraject tussentijds te beëindigen, zich heeft voorgedaan.

2.7.

[naam bv] is vervolgens, kort samengevat, veroordeeld tot wedertewerkstelling en loondoorbetaling van [gedaagde] . Daarnaast is [naam bv] veroordeeld om binnen 48 uur na betekening van het vonnis het opvolgingstraject na te komen, op verbeurte van een dwangsom van € 1.000,00 per dag dan wel gedeelte van de dag dat [naam bv] in gebreke blijft om aan het vonnis te voldoen, met een maximum van € 50.000,00.

3.Het geschil

3.1.

[naam bv] vordert bij vonnis, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, [gedaagde] de tenuitvoerlegging van het vonnis van 19 juni 2015 te verbieden, althans, voor zover deze reeds is aangevangen, deze binnen één dag na het te dezen te wijzen vonnis te staken en gestaakt te houden, totdat het gepretendeerde recht van [gedaagde] om de dwangsommen op te eisen bij onherroepelijke uitspraak van de bodemrechter is komen vast te staan, zulks op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 50.000,00, althans een door de voorzieningenrechter in goede justitie te bepalen bedrag, voor iedere dag te rekenen vanaf de dag na betekening van het in dezen te wijzen vonnis dat [gedaagde] daarmee in strijd handelt, een en ander met veroordeling van [gedaagde] in de kosten van deze procedure.

3.2.

[gedaagde] voert verweer.

3.3.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, ingegaan.

4.De beoordeling

4.1.

Aangezien [gedaagde] in Duitsland woont draagt onderhavige zaak een internationaal karakter, zodat de voorzieningenrechter allereerst dient te beoordelen of de Nederlandse rechter rechtsmacht toekomt, en zo ja, welk rechtsstelstel van toepassing is op de thans ter beoordeling voorliggende vordering.

4.1.1.

Op grond van artikel 24 lid 5 van de herschikte EEX Verordening, Verordening (EU) nr. 1215/2012, zijn voor de tenuitvoerlegging van beslissingen bevoegd de gerechten van de lidstaat van de plaats van de tenuitvoerlegging. Aangezien het vonnis van 19 juni 2015 in Nederland ten uitvoer dient te worden gelegd is de Nederlandse rechter bevoegd om van de vordering kennis te nemen.

4.1.2

Op grond van artikel 8 van de Rome I Verordening, Verordening (EG) nr. 593/2008 wordt, voor zover partijen het daarop toepasselijke recht niet hebben gekozen, een individuele arbeidsovereenkomst beheerst door het recht van het land waar de werknemer ter uitvoering van de overeenkomst gewoonlijk zijn arbeid verricht. Aangezien [gedaagde] zijn werkzaamheden gewoonlijk in Nederland verricht en niet is gesteld of gebleken dat partijen een andersluidende rechtskeuze hebben uitgebracht, wordt de tussen hem en [naam bv] gesloten arbeidsovereenkomst beheerst door Nederlands recht. Gelet op de samenhang tussen de arbeidsovereenkomst en het opvolgingstraject en in aanmerking nemende dat uit de considerans van de Verordening volgt dat indien een overeenkomst niet kan worden ingedeeld bij een van de gespecificeerde types, het daarop van toepassing zijnde recht bij gebreke van een rechtskeuze wordt beheerst door het recht van het land waar de partij die de kenmerkende prestatie van de overeenkomst moet verrichten haar gewone verblijfplaats heeft, komt de voorzieningenrechter tot de conclusie dat Nederlands recht van toepassing is op de overeenkomst met betrekking tot het door [gedaagde] te volgen opvolgingstraject.

4.2.

Op grond van artikel 438 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering worden geschillen die in verband met een executie rijzen, gebracht voor de rechtbank, of in het geval een voorziening bij voorraad wordt beoogd, voor de voorzieningenrechter die naar de gewone regels bevoegd zou zijn, of in wiens rechtsgebied de inbeslagneming plaatsvindt, zich een of meer van de betrokken zaken bevinden of de executie zal geschieden. Aangezien de tenuitvoerlegging van het vonnis van 19 juni 2015 in dit arrondissement plaatsvindt, is de voorzieningenrechter van de rechtbank Limburg relatief bevoegd om van de vordering van [naam bv] kennis te nemen.

4.2.1.

Volgens [gedaagde] is die bevoegdheid evenwel uitsluitend voorbehouden aan de voorzieningenrechter van de rechtbank Limburg, locatie Roermond en niet aan de voorzieningenrechter van de locatie Maastricht. [naam bv] heeft dat betwist.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat het zaakverdelingsreglement van de rechtbank Limburg, nog daargelaten dat het zaakverdelingsreglement geen recht is in de zin van artikel 79 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen aanknopingspunten biedt voor de juistheid van de stelling van [gedaagde] . In het zaakverdelingsreglement is vermeld dat dagvaardingen (ook in kort geding) en verzoekschriften in handelszaken worden aangebracht bij de zittingsplaats Roermond als de gedaagde woonplaats heeft in de regio Noord en bij de zittingsplaats Maastricht als de gedaagde woonplaats heeft in de regio Zuid of de regio Midden. Aangezien [gedaagde] , als gedaagde partij, in Duitsland woont zal de voorzieningenrechter deze regel analoog toepassen en aanknopen bij de woonplaats van [naam bv] als eisende partij. Nu [naam bv] statutair is gevestigd te Sittard-Geleen en de gemeente Sittard-Geleen in het zaakverdelingsreglement onder de regio Midden is geschaard, dient deze zaak te worden aangebracht bij de locatie Maastricht zoals [naam bv] heeft gedaan.

4.3.

Daarmee ziet de voorzieningenrechter zich thans voor de vraag geplaatst of [naam bv] een spoedeisend belang heeft bij haar vordering. Die vraag dient bevestigend te worden beantwoord. Tussen partijen is niet in geschil dat [gedaagde] het vonnis van 19 juni 2015 op 6 juli 2015 aan [naam bv] heeft doen betekenen. [gedaagde] is van mening dat [naam bv] niet voldoet aan de in het dictum van het vonnis van 19 juni 2015 onder 5.5. opgenomen veroordeling om het opvolgingstraject na te komen en hij stelt zich op het standpunt dat [naam bv] uit dien hoofde dwangsommen verbeurt. Daarmee is het spoedeisend belang van [naam bv] bij het door haar gevorderde executieverbod gegeven, zodat de voorzieningenrechter toekomt aan een inhoudelijke beoordeling van het geschil. De omstandigheid dat [gedaagde] kennelijk nog niet is overgegaan tot het incasseren van die volgens hem verbeurde dwangsommen, doet hieraan niet af.

4.4.

In deze procedure verschillen [naam bv] en [gedaagde] enkel van mening over de vraag of [naam bv] voldoet aan hetgeen waartoe zij in het dictum van het vonnis van 19 juni 2015 onder 5.5. is veroordeeld, te weten nakoming van het opvolgingstraject binnen 48 uur na betekening van het vonnis. [naam bv] is van mening dat zij uitvoering geeft aan het vonnis van 19 juni 2015, terwijl [gedaagde] van mening is dat dit niet het geval is, zodat [naam bv] volgens hem dwangsommen verbeurt. [naam bv] vordert om die reden [gedaagde] de tenuitvoerlegging van het vonnis van 19 juni 2015 te verbieden dan wel [gedaagde] te gebieden de tenuitvoerlegging van het vonnis te staken en gestaakt te houden.

4.4.1.

In het kader van de beoordeling van die vordering stelt de voorzieningenrechter voorop dat hij in een executiegeschil als het onderhavige, waarbij het erom gaat of dwangsommen zijn verbeurd omdat een bevel tot nakoming niet of onvoldoende is nageleefd, de taak heeft de ter uitvoering van het veroordelend vonnis verrichte handelingen te toetsen aan de inhoud van de veroordeling, zoals deze door uitleg moet worden vastgesteld. Hierbij dient hij het doel en de strekking van de veroordeling tot richtsnoer te nemen, in die zin dat de veroordeling niet verder strekt dan tot het bereiken van het daarmee beoogde doel (HR 15-11-2002, NJ 2004, 410). De omstandigheid dat de veroordeling is versterkt met een dwangsom, dwingt eens te meer tot een beperkte uitleg van de veroordeling. Bovendien moet in aanmerking worden genomen dat een in het dictum uitgesproken veroordeling steeds moet worden gelezen in verband met de daaraan voorafgaande rechtsoverwegingen waarop zij steunt. De voorzieningenrechter zal met inachtneming van deze uitgangspunten beoordelen of [naam bv] voldoet aan de veroordeling tot nakoming van het opvolgingstraject.

4.4.2.

Bij deze beoordeling acht de voorzieningenrechter de volgende feiten en omstandigheden van belang. [naam bv] en [gedaagde] zijn medio 2014 overeengekomen dat [gedaagde] een opvolgingstraject zal gaan volgen. Het doel dat partijen daarbij voor ogen stond is dat [gedaagde] na een succesvolle afronding van dit traject in de toekomst mogelijk zijn vader, die op dat moment nog directeur van [naam bv] was, zou kunnen opvolgen. [gedaagde] is uit dien hoofde per 1 september 2014 bij [naam bv] in dienst getreden. Over de opzet en uitvoering van dit traject hebben partijen slechts op hoofdlijnen afspraken gemaakt. Deze afspraken zijn opgenomen in het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota”. De voor deze zaak relevante afspraken zijn hiervoor onder 2.3 weergegeven. Tussen partijen is niet in geschil dat de totale duur van het opvolgingstraject 36 maanden, aldus drie jaar, behelst. Evenmin is in geschil dat [gedaagde] in de eerste 24 maanden van het opvolgingstraject een managementopleiding bij het Louwmancollege (managementopleiding L&P) en diverse stages zal volgen. Voorts is niet in geschil dat in de periode vanaf 1 september 2014 tot de datum waarop het vonnis in kort geding is gewezen, 19 juni 2015, feitelijk nog geen uitvoering is gegeven aan het opvolgingstraject.

In het vonnis van 19 juni 2015 is [naam bv] , uitdrukkelijk en zonder voorbehoud, veroordeeld tot nakoming van het opvolgingstraject binnen 48 uur na betekening van het vonnis. In de overwegingen van het vonnis is niet tot uitdrukking gebracht wat onder die nakoming binnen 48 uur na betekening van het vonnis dient te worden verstaan en welke activiteiten [naam bv] in dat verband ten minste moet hebben verricht. Indien de veroordeling letterlijk zou moeten worden opgevat is het alleen al vanwege de duur van het opvolgingstraject onmogelijk voor [naam bv] om deze veroordeling na te komen. De kantonrechter kan dan ook niets anders hebben bedoeld dan dat [naam bv] binnen 48 uur na betekening van het vonnis een adequate en voldoende voortvarende aanvang met de uitvoering van het opvolgingstraject dient te maken. De voorzieningenrechter gaat ervan uit dat dit de door de kantonrechter beoogde strekking en het doel van de veroordeling moet zijn geweest. De voorzieningenrechter zal de vraag of [naam bv] haar verplichtingen uit hoofde van die veroordeling al dan niet nakomt dan ook tegen deze achtergrond en in dit licht beantwoorden. Nu niet in geschil is dat [naam bv] reeds voor de betekening van het vonnis aan haar op 6 juli 2015 activiteiten heeft ontplooid met betrekking tot het opstarten van het opvolgingstraject, zal de voorzieningenrechter die activiteiten bij zijn beoordeling betrekken.

4.4.3.

De voorzieningenrechter stelt vast dat tussen partijen niet in geschil is dat naar aanleiding van het vonnis van 19 juni 2015 op 29 juni 2015 een gesprek heeft plaatsgevonden tussen [gedaagde] en de heer [naam directeur] , namens [naam bv] , over de hervatting van de werkzaamheden door [gedaagde] en het opstarten van het opvolgingstraject.

[gedaagde] is vervolgens, zoals tijdens het gesprek van 29 juni 2015 is overeengekomen, op 1 juli 2015 begonnen aan een interne stage bij de vestiging van [naam bv] te Landgraaf. In aansluiting op deze interne stage bij haar vestiging te Landgraaf heeft [naam bv] , zoals zij onweersproken heeft gesteld, een stageplaats voor [gedaagde] bij een tweetal externe bedrijven geregeld. [gedaagde] kon op of omstreeks 15 juli 2015 starten met de stage bij Toyota dealer [naam 6] . Hierbij was het de bedoeling dat [gedaagde] alvast een week bij [naam 6] aanwezig zou zijn voor een algemene kennismaking. Daarna zou [gedaagde] vanwege de afwezigheid van de heer [naam 6] weer twee weken stage lopen bij de vestiging van [naam bv] te Landgraaf. Na ommekomst van die twee weken zou de stage bij [naam 6] kunnen worden voortgezet, aldus [naam bv] . Na afloop van de stage bij [naam 6] kan [gedaagde] , zoals [naam bv] onweersproken heeft gesteld, zijn stage voortzetten bij BMW dealer Renova. Voorts heeft Mengelers gesteld dat zij [gedaagde] heeft aangemeld bij het Louwmancollege voor de in het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota” overeengekomen managementopleiding. [naam bv] heeft betoogd dat zij op deze wijze heeft beoogd invulling te geven aan de in het document “Opvolgingstraject Directeur Totyota” genoemde eerste stageperiode van zes tot acht maanden en dat zij aldus het vonnis van 19 juni 2015 nakomt.

[gedaagde] is evenwel van mening dat [naam bv] de veroordeling tot nakoming van het opvolgingstraject niet nakomt. In dit verband heeft [gedaagde] betoogd dat [naam bv] op dit moment nog geen planning heeft gemaakt die de totale duur van het opvolgingstraject van 36 maanden bestrijkt. Daarnaast past de inhoud van de werkzaamheden, het betreft geen werkzaamheden op directieniveau, die [gedaagde] in het kader van zijn interne stage bij de vestiging van [naam bv] te Landgraaf dient te verrichten volgens hem niet bij het opvolgingstraject. Voorts heeft [gedaagde] bezwaren geuit tegen de stages bij [naam 6] en Renova. Tevens heeft [gedaagde] erop gewezen dat de stages bij [naam 6] en Renova ieder afzonderlijk een periode van omstreeks drie maanden in beslag nemen terwijl in het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota” is overeengekomen dat de stages telkens zes tot acht maanden zullen duren. Ten slotte heeft [gedaagde] aangevoerd dat geen overleg heeft plaatsgevonden over de gekozen stageplaatsen terwijl in het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota” is overeengekomen dat indien de beoogde stage bij [naam 3] geen doorgang kan vinden in onderling overleg naar een alternatief wordt gezocht. Om deze redenen komt [naam bv] de veroordeling tot nakoming van het opvolgingstraject volgens [gedaagde] niet na.

4.4.4.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de door [gedaagde] geuite bezwaren, afgezet tegen het doel en de strekking van het vonnis van 19 juni 2015 en de door [naam bv] in dat kader ontplooide activiteiten, zoals hiervoor geschetst, geen van allen, noch afzonderlijk noch in onderlinge samenhang bezien, voldoende gewicht in de schaal leggen om te kunnen of moeten concluderen dat [naam bv] het vonnis van 19 juni 2015 ter zake de veroordeling tot nakoming van het opvolgingstraject niet naleeft. Bij al deze bezwaren moet enerzijds in ogenschouw worden genomen dat het opvolgingstraject in totaal drie jaar in beslag zal nemen en anderzijds mag het feit dat het opvolgingstraject eerst op 1 juli 2015 is gestart niet uit het oog worden verloren.

[gedaagde] stelt weliswaar terecht dat [naam bv] op dit moment nog geen planning heeft gemaakt die de totale duur van het opvolgingstraject van 36 maanden bestrijkt, maar de voorzieningenrechter is van oordeel dat dat op dit moment in redelijkheid ook niet van [naam bv] kan worden gevergd en in het kader van de beantwoording van de vraag of Mengelers de in het vonnis van 19 juni 2015 uitgesproken veroordeling nakomt, in ieder geval niet aan [naam bv] kan worden tegengeworpen. De invulling van het opvolgingstraject bevindt zich thans nog in een pril stadium. Bovendien heeft [naam bv] onweersproken gesteld dat partijen niet zijn overeengekomen dat het opvolgingstraject bij aanvang volledig dient te zijn ingevuld, hetgeen overigens ook blijkt uit het feit dat partijen in het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota” slechts afspraken op hoofdlijnen en niet op detailniveau hebben gemaakt. Voorts volgt de voorzieningenrechter [naam bv] in haar visie dat het de voorkeur verdient dat bij de verdere invulling van het opvolgingstraject rekening wordt gehouden met de ontwikkelingen die [gedaagde] tot dan toe zal hebben doorgemaakt.

Met betrekking tot de inhoud van de werkzaamheden die [gedaagde] in het kader van zijn interne stage bij de vestiging van [naam bv] te Landgraaf verricht, overweegt de voorzieningenrechter dat het doel van het opvolgingstraject, het opleiden en begeleiden van [gedaagde] , zodat hij in de toekomst mogelijk een functie op directieniveau bij [naam bv] kan bekleden, geenszins impliceert dat een juiste invulling van dit traject met zich brengt dat [gedaagde] in het kader van de door hem te volgen stages onmiddellijk, vanaf dag één, werkzaamheden op directieniveau dient te verrichten. Voorts geldt dat [gedaagde] nog niet is begonnen aan de stages bij [naam 6] en Renova. [gedaagde] heeft kennelijk ervoor gekozen om eerst na de vakantie van de heer [naam 6] , op of omstreeks 10 augustus 2015, met zijn stage bij [naam 6] te beginnen. Wat er ook zij van de beweegredenen van [gedaagde] , deze keuze kan in het kader van deze procedure niet aan [naam bv] worden tegengeworpen. Bovendien zijn de door [gedaagde] opgeworpen bezwaren tegen deze stagebedrijven, nog daargelaten dat [naam bv] de stellingen van [gedaagde] hieromtrent gemotiveerd heeft betwist, onvoldoende zwaarwegend om thans reeds op voorhand, terwijl de stages nog niet zijn begonnen, te kunnen concluderen dat de stages die [gedaagde] bij deze bedrijven kan volgen niet voldoen aan de eisen en doelstellingen van het opvolgingstraject.

Dat [naam bv] de eerste stageperiode van zes tot acht maanden heeft ingevuld door middel van stages bij verschillende bedrijven en niet, zoals kennelijk in het opvolgingstraject is beoogd, door middel van een stage bij één bedrijf kan evenmin tot een ander oordeel leiden. [gedaagde] heeft in ieder geval geen argumenten aangedragen op grond waarvan aannemelijk is dat het zó zwaarwegend is dat de eerste stageperiode wordt ingevuld door een stage bij één bedrijf dat, nu hieraan geen uitvoering wordt gegeven, daaraan te conclusie dient te worden verbonden dat [naam bv] het vonnis van 19 juni 2015 niet naleeft.

Aan [gedaagde] kan worden toegegeven dat overleg tussen hem en [naam bv] over de thans gekozen stageplaatsen lijkt te hebben ontbroken, terwijl in het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota” [naam 3] is vermeld als beoogd stagebedrijf voor de eerste stageperiode van zes tot acht maanden en tevens in het document is opgenomen dat indien een stage bij een beoogd stagebedrijf geen doorgang kan vinden in overleg een alternatieve stageplaats wordt gezocht. Ook hier geldt echter dat [naam bv] in een relatief kort tijdsbestek gehoor diende te geven aan het vonnis van 19 juni 2015. Bovendien is niet gesteld dat [gedaagde] zelf actief op zoek is gegaan naar een stagebedrijf en op zeer korte termijn kan starten bij een stagebedrijf, bijvoorbeeld bij [naam 3] , dat naar zijn mening beter tegemoetkomt aan de daaraan in het kader van het opvolgingstraject te stellen eisen en ter zake een concreet voorstel aan [naam bv] heeft gedaan dat door [naam bv] van de hand is gewezen. Gelet hierop kan het gebrek aan overleg over de stageplaatsen niet de conclusie rechtvaardigen dat [naam bv] het vonnis van 19 juni 2015 niet naleeft.

Voorts overweegt de voorzieningenrechter dat [naam bv] heeft gesteld dat zij [gedaagde] heeft aangemeld bij het Louwmancollege voor de in het document “Opvolgingstraject Directeur Toyota” overeengekomen managementopleiding. [gedaagde] heeft dit niet, althans in ieder geval niet gemotiveerd, betwist. Met betrekking tot de feitelijke aanvang van die opleiding heeft [naam bv] onweersproken gesteld dat het Louwmancollege te kennen heeft gegevens dat de opleiding van start gaat zodra zich voldoende kandidaten voor de opleiding hebben aangemeld. Daarmee heeft [naam bv] voldoende aannemelijk gemaakt dat de feitelijke aanvang van de managementopleiding buiten haar invloedssfeer ligt. De omstandigheid dat de opleiding thans nog niet is aangevangen kan in het kader van de beantwoording van de vraag of [naam bv] het vonnis van 19 juni 2015 nakomt dan ook niet aan haar worden tegengeworpen.

Ter gelegenheid van de mondelinge behandeling heeft [gedaagde] nog gesteld dat [naam bv] een brief aan hem heeft verzonden waarin de beëindiging van de arbeidsovereenkomst tussen hem en Mengelers per 1 januari 2016 wordt aangezegd. Volgens [gedaagde] blijkt hieruit dat [naam bv] geenszins voornemens is om serieus invulling te geven aan (de uitvoering van) het opvolgingstraject, hetgeen door [naam bv] is betwist.

De voorzieningenrechter stelt vast dat partijen een verschillende uitleg geven aan deze brief, die door geen van hen in het geding is gebracht. De voorzieningenrechter kan zich hieromtrent dan ook geen oordeel vormen. Wat hiervan ook zij, op basis van de door partijen verschillend geduide accenten van deze brief kan niet worden geconcludeerd dat [naam bv] thans de krachtens het vonnis van 19 juni 2015 op haar rustende verplichtingen niet nakomt.

Wel hecht de voorzieningenrechter eraan op te merken dat zowel uit de gedingstukken alsook ter zitting is gebleken dat de communicatie tussen partijen moeizaam verloopt. Zij hebben niet alleen uiteenlopende opvattingen over het doel van de hiervoor genoemde opzeggingsbrief, maar ook over de inhoud en intentie van de gesprekken die zij de afgelopen periode in het kader van de uitvoering van het opvolgingstraject met elkaar hebben gevoerd. Nu het opvolgingstraject slechts op hoofdlijnen is ingevuld zal tussen partijen regelmatig overleg dienen plaats te vinden over de concrete uitvoering hiervan. Indien partijen, zoals zij allebei betogen, alsnog een succes wensen te maken van het opvolgingstraject acht de voorzieningenrechter het dan ook raadzaam dat
beidepartijen, zowel [naam bv] als [gedaagde] , zich inspannen om de onderlinge verstandhouding en communicatie te verbeteren en eventuele geschillen in der minne te beslechten.

4.4.5.

Alles afwegende en in onderlinge samenhang bezien, komt de voorzieningenrechter tot de slotsom dat, op basis van de hiervoor geschetste activiteiten, die door [naam bv] na het vonnis van 19 juni 2015 en voor zover de voorzieningenrechter kan vaststellen binnen 48 uur na betekening van het vonnis op 6 juli 2015 en daarna zijn ontplooid, op dit moment niet kan worden geconcludeerd dat [naam bv] onvoldoende voortgang heeft gemaakt met het opstarten van het opvolgingstraject dan wel anderszins niet heeft gehandeld in de geest van het vonnis van 19 juni 2015 onder 5.5. en daarmee haar verplichting tot nakoming van het opvolgingstraject heeft verzaakt.

4.5.

Gelet hierop en in aanmerking nemende dat de executie van het vonnis van 19 juni 2015 reeds is aangevangen, aangezien [gedaagde] het vonnis op 6 juli 2015 aan [naam bv] heeft doen betekenen, zodat het primair gevorderde executieverbod niet toewijsbaar is, zal de voorzieningenrechter [gedaagde] bevelen de executie van het vonnis van 19 juni 2015 ten aanzien van de in het dictum van dat vonnis onder 5.5. opgenomen beslissing te staken en gestaakt te houden totdat in een bodemprocedure onherroepelijk is beslist dat [naam bv] dwangsommen verbeurt wegens het niet nakomen van de hiervoor genoemde beslissing.

4.6.

De gevorderde dwangsom zal worden beperkt tot een bedrag van € 1.000,00 per dag met een maximum van € 50.000,00.

4.7.

[gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [naam bv] B.V. worden begroot op:

- dagvaarding € 77,84

- griffierecht 613,00

- salaris advocaat
816,00

Totaal € 1.506,84

5.De beslissing

De voorzieningenrechter:

5.1.

beveelt [gedaagde] de executie van het vonnis in kort geding van de kantonrechter in de rechtbank Limburg van 19 juni 2015, gewezen onder zaaknummer 4158500 / CV EXPL 15-5138, ten aanzien van de in het dictum van dat vonnis onder 5.5. genomen beslissing binnen één dag na heden te staken en gestaakt te houden totdat in een bodemprocedure onherroepelijk is beslist dat [naam bv] B.V. dwangsommen verbeurt, omdat zij deze beslissing niet naleeft,

5.2.

veroordeelt [gedaagde] tot betaling aan [naam bv] B.V. van een dwangsom van € 1.000,00 per dag voor iedere dag, te rekenen vanaf de dag na betekening van dit vonnis, dat [gedaagde] nalaat aan deze veroordeling te voldoen, met een maximum van € 50.000,00,

5.3.

veroordeelt [gedaagde] in de proceskosten, aan de zijde van [naam bv] B.V. tot op heden begroot op € 1.506,84,

5.4.

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

5.5.

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. J.F.W. Huinen en in het openbaar uitgesproken op 6 augustus 2015.^[1]