ECLI:NL:RBLIM:2022:5921

• Datum uitspraak: 2 augustus 2022
• Publicatiedatum: 2 augustus 2022
• Zaaknummer: 03.244835.20
• Instantie: Rechtbank Limburg
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: K.G. Witteman; H.E.G. Peters; S.A.M.C. van de Winkel
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Veroordeling tot 4 jaren gevangenisstraf wegens voorbereidingshandelingen drugslabs in Weert en Bemelen, alsmede aanwezig hebben harddrugs

Op 2 augustus 2022 heeft de Rechtbank Limburg in Maastricht uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die betrokken was bij de voorbereidingshandelingen voor de productie van amfetamine in twee drugslabs, gelegen in Weert en Bemelen. De verdachte werd beschuldigd van het voorhanden hebben van diverse voorwerpen en chemicaliën die bestemd waren voor de productie van amfetamine, alsook van het aanwezig hebben van harddrugs, waaronder XTC, MDMA en cocaïne. Tijdens de zittingen op 18 en 19 juli 2022 zijn de feiten en de bewijsvoering uitvoerig behandeld. De rechtbank oordeelde dat de verdachte, samen met anderen, de productie van amfetamine had voorbereid en bevorderd, en dat hij opzettelijk harddrugs aanwezig had. De rechtbank verwierp het verweer van de verdediging dat de officier van justitie niet-ontvankelijk zou zijn in de vervolging, en concludeerde dat de bewijsvoering voldoende was om tot een veroordeling te komen. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier jaar, met aftrek van voorarrest. De rechtbank benadrukte de ernst van de feiten, de gezondheidsrisico's van synthetische drugs en de impact op de samenleving. De uitspraak is gedaan op basis van de artikelen 47 en 57 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2, 10 en 10a van de Opiumwet.

Uitspraak

RECHTBANK LIMBURG

Zittingsplaats Maastricht

Strafrecht

Parketnummer : 03.244835.20

Tegenspraak

Vonnis van de meervoudige kamer d.d. 2 augustus 2022

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboortegegevens] 1985 ,

wonende te [adres 1] .

De verdachte wordt bijgestaan door mr. L.P.H. Hameleers, advocaat kantoorhoudende te Roermond.

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de terechtzitting van 18 en 19 juli 2022. De verdachte en zijn raadsman zijn verschenen. De officier van justitie en de verdediging hebben hun standpunten kenbaar gemaakt.

2. De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat de verdachte, al dan niet samen met (een) ander(en):

in Weert diverse voorwerpen en chemicaliën/stoffen voorhanden heeft gehad ter voorbereiding of bevordering van de productie van (grondstoffen voor) amfetamine;

in Bemelen diverse voorwerpen en chemicaliën/stoffen voorhanden heeft gehad ter voorbereiding of bevordering van de productie van (grondstoffen voor) amfetamine;

XTC, MDMA en cocaïne aanwezig heeft gehad.

3. De ontvankelijkheid van de officier van justitie

De raadsman heeft de niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie in de vervolging van de verdachte bepleit wegens doelbewuste onthouding van stukken. Daartoe heeft hij aangevoerd dat door het niet op schrift stellen van het verhoor van [naam 1] als getuige, de politie zijn verbaliseringsplicht heeft geschonden.

De rechtbank overweegt als volgt.

De rechtbank stelt voorop dat de verbaliseringsplicht van de politie zoals beschreven in artikel 152 van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) geen absolute plicht omvat tot verslaglegging van alle handelingen van de politie. Zo geldt de verbaliseringsplicht in beginsel niet voor het onderzoek dat aan opsporing voorafgaat, de zogenoemde onderzoeksfase. Voorts geldt die plicht niet ingeval hetgeen door de politie is verricht of bevonden redelijkerwijs niet van belang kan zijn voor enige door de rechter in het eindonderzoek te nemen beslissing (vgl. HR 19 december 1995, ECLI:NL:HR:1995:ZD0328).

[naam 1] is op 18 juli 2022 als getuige ter terechtzitting gehoord naar aanleiding van een door de verdediging tijdens die terechtzitting overgelegde schriftelijke verklaring ten name van [naam 1] , ondertekend en gedateerd 16 juli 2022.

Die schriftelijke verklaring houdt – kort gezegd en voor zover hier relevant – het volgende in: [naam 1] is in 2020 aan zijn woning bezocht door de politie, welke hem vroeg naar zijn wetenschap van een drugslab aan de [adres 2] te Weert en of hij [verdachte] kende. Daarna is [naam 1] verzocht een bezoek te brengen aan het politiebureau te Roermond, waarbij hem gevraagd werd waarom zijn auto is gezien op de [adres 2] .

Ter terechtzitting heeft [naam 1] , beëdigd als getuige, verklaard dat [verdachte] hem had verzocht om te vertellen wat hij ( [naam 1] ) op de [adres 2] had gezien. Het weekend voorafgaand aan de terechtzitting had [verdachte] hem de tekst voorgelegd ter ondertekening. Hij had getekend zonder erop te letten wat er stond. Op de vraag van de oudste rechter of hij door de politie als getuige was gehoord, verklaarde hij dat de politie destijds bij hem aan de deur was geweest met de vraag wat zijn auto op de [adres 2] te Weert deed. Tevens verklaarde hij aanvankelijk niet op het politiebureau te zijn geweest. De politie was alleen aan de deur geweest en had daarbij notities gemaakt. Na doorvragen door de oudste rechter wist [naam 1] zich niet meer te herinneren of hij nu naar het politiebureau in Heythuysen was geweest, of een brief met uitnodiging had ontvangen om naar het politiebureau te komen, of dat de politie aan de deur is geweest. Wel zou de politie hem, zo meende hij zich te herinneren, gevraagd hebben naar [verdachte] en naar verdachte omstandigheden op de [adres 2] te Weert. Hij wist het niet meer precies, want het was al lang geleden.

Anders dan de verdediging, is de rechtbank van oordeel dat op basis van de (niet door de getuige zelf opgestelde) schriftelijke verklaring en zijn verklaring ter terechtzitting niet vastgesteld kan worden dat [naam 1] - daadwerkelijk in deze zaak (het lab in Weert) als getuige - is gehoord door de politie. Zo valt ten eerste op dat de verklaring van [naam 1] ter terechtzitting op wezenlijke onderdelen afwijkt van de schriftelijke verklaring met daaronder zijn handtekening. Opvallend is dat hij aanvankelijk ontkent op het politiebureau te zijn geweest, terwijl hij twee dagen eerder wel een schriftelijke verklaring van die strekking heeft ondertekend. Ook lijken de aan [naam 1] gestelde vragen volgens de schriftelijke verklaring in de kern te gaan over het aangetroffen drugslab in Weert en [verdachte] , terwijl [naam 1] ter terechtzitting verklaart dat het om zijn auto ging die was aangetroffen op de [adres 2] in Weert. Daarbij komt nog dat de schriftelijke verklaring niet door [naam 1] zelf is opgesteld. Al met al vormen deze omstandigheden aanleiding te twijfelen aan zowel de inhoud van de schriftelijke verklaring als de stelling dat [naam 1] daadwerkelijk als getuige én in deze zaak, is gehoord door de politie. Derhalve kan de rechtbank niet vaststellen dat de politie ten onrechte heeft verzuimd om procesverbaal op te maken omtrent een verhoor van of gesprek met [naam 1] en daarmee de verbaliseringsplicht ex art. 152 Sv heeft geschonden.

De rechtbank verwerpt aldus het verweer van de verdediging en acht de officier van justitie, nu ook overigens geen omstandigheden zijn gebleken die aan haar ontvankelijkheid in de weg staan, ontvankelijk in de vervolging van de verdachte.

4. De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van alle feiten.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft integrale vrijspraak bepleit zoals hieronder nader uiteengezet.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

Inleiding

Het onderzoek TOL75 draait om twee laboratoria voor de productie van BMK, een grondstof voor de productie van amfetamine. In Weert werd op de [adres 2] een dergelijk lab aangetroffen op 31 maart 2020 en in Bemelen werden in een zeecontainer op [naam 2] , [adres 3] te Bemelen de restanten van – mogelijk – een dergelijk lab aangetroffen op 30 april 2020. De verdachte wordt betrokkenheid bij beide laboratoria verweten. Daarnaast werden op 29 september 2020 diverse soorten harddrugs aangetroffen in de woning van de vriendin van de verdachte.

Bewijsmiddelen

Ter bevordering van de leesbaarheid van dit vonnis, heeft de rechtbank de bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in bijlage II.

De overwegingen van de rechtbank

De rechtbank acht op grond van de bewijsmiddelen wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte samen met anderen – kort gezegd – de productie van (grondstoffen voor) amfetamine heeft voorbereid en/of bevorderd, zowel in Weert (feit 1) als in Bemelen (feit 2).

De rechtbank acht op grond van de bewijsmiddelen ook wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte XTC, MDMA en cocaïne aanwezig heeft gehad (feit 3).

De rechtbank overweegt daartoe in het bijzonder als volgt.

Encrochatberichten

De raadsman heeft bepleit dat de Encrochat berichten van het bewijs uitgesloten dienen te worden, omdat die onrechtmatig zijn verkregen. Daartoe heeft hij aangevoerd dat uit diverse Franse, Engelse en Duitse rechterlijke uitspraken blijkt dat de rol van de Nederlandse autoriteiten bij de Encrochat-hack groter is dan justitie doet voorkomen, hetgeen mogelijk op korte termijn zal blijken als een van de betrokken officieren van justitie als getuige wordt gehoord. Dat maakt dat het vertrouwensbeginsel niet zonder meer opgaat.

De rechtbank overweegt als volgt.

Artikel 359a van het Wetboek van Strafvordering vormt de wettelijke basis voor rechterlijke sancties op vormverzuimen, ook indien het gaat om de rechtmatigheid van onderzoek dat heeft plaatsgevonden in het buitenland.

Van belang daarbij is dat ten aanzien van onderzoekshandelingen waarvan de uitvoering plaatsvindt onder verantwoordelijkheid van de buitenlandse autoriteiten van een andere tot het EVRM toegetreden staat, de taak van de Nederlandse strafrechter ertoe beperkt is te waarborgen dat de wijze waarop van de resultaten van dit onderzoek in de strafzaak tegen de verdachte gebruik wordt gemaakt, geen inbreuk maakt op zijn recht op een eerlijk proces, zoals bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden (EVRM). Ten aanzien van onderzoekshandelingen in het buitenland waarvan de uitvoering plaatsvindt onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse autoriteiten, dient de Nederlandse strafrechter te onderzoeken of de Nederlandse rechtsregels die dat optreden normeren zijn nageleefd (vgl. HR 5 oktober 2010, ECLI:NL:HR:2010:BL5629).

Anders dan in soortgelijke zaken, waarin Encrochat data een meer dan geringe rol speelt, was de Encrochat-hack in deze casus geen onderwerp van gesprek tijdens pro forma- of regiezittingen. De data uit het onderzoek 26Lemont zijn, na een beslissing van de officier van justitie op grond van artikel 126dd van het Wetboek van Strafvordering, gebruikt voor het onderzoek TOL75.

Het standpunt van de verdediging dat – kort gezegd – de Encrochat-hack mogelijk mede onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse autoriteiten heeft plaatsgevonden, en daarmee het vertrouwensbeginsel gepasseerd dient te worden, is onvoldoende onderbouwd. De enkele stelling dat er diverse buitenlandse uitspraken zijn gedaan waaruit zou blijken dat de rol van de Nederlandse autoriteiten groter is dan justitie doet voorkomen, is daartoe niet toereikend. Datzelfde geldt voor het verhoor van een betrokken officier van justitie dat nog niet heeft plaatsgevonden.

Ook voor het overige zijn geen omstandigheden gebleken die moeten leiden tot bewijsuitsluiting. Zo is, in het licht van artikel 359a van het Wetboek van Strafvordering, noch door de verdediging gesteld noch anderszins gebleken welke vormen zouden zijn verzuimd, welk nadeel daardoor voor de verdachte is veroorzaakt en waarom bewijsuitsluiting dan in de rede zou liggen. De rechtbank tekent daarbij aan dat het belang van de verdachte dat door hem begane strafbare feiten niet aan het licht komen, geen door het EVRM beschermd belang betreft.

De rechtbank verwerpt aldus het verweer van de verdediging strekkende tot bewijsuitsluiting van de Encrochatberichten.

Locatie Weert (feit 1)

De raadsman heeft vrijspraak bepleit van dit feit. Daartoe heeft hij – kort gezegd – aangevoerd dat het dossier bewijs ontbeert voor feitelijke betrokkenheid van de verdachte bij het drugslab; voor zover de communicatie van het Encrochataccount ‘ [bijnaam 1] ’ al aan de verdachte zou kunnen worden toegeschreven, kan daaruit niet meer dan wetenschap worden afgeleid, maar geen betrokkenheid.

De rechtbank overweegt als volgt.

Op 31 maart 2020 werd in een loods aan de [adres 2] in Weert een laboratorium aangetroffen, waarin MAPA werd omgezet in BMK, een grondstof voor amfetamine. Het dossier bevat, naast onderzoek naar de aangetroffen middelen, onder meer camerabeelden van het betreffende perceel in Weert, een grote hoeveelheid opgenomen vertrouwelijke communicatie (OVC) en camerabeelden bij het bedrijfspand van [naam 3] in Tilburg, Encrochat-berichtverkeer en historische telecomgegevens. Ook bevat het dossier een aantal processen-verbaal waarin de gebruikers van de voor dit onderzoek relevante Encrochataccounts worden geïdentificeerd.

De rechtbank stelt voorop dat zij de identificatie door de politie van de verdachte als gebruiker van het Encrochataccount ‘ [bijnaam 1] ’ zoals vastgelegd in een proces verbaal van bevindingen dat onderdeel uitmaakt van het dossier (p. 895 en volgende) betrouwbaar en bruikbaar acht. De bevindingen zijn helder en overtuigend. De verdachte heeft dit weliswaar niet erkend en de raadsman hield een slag om de arm, maar de rechtbank ziet geen aanleiding om te veronderstellen dat dit account ten onrechte aan de verdachte is toegeschreven. Dat maakt dat de rechtbank in de navolgende overwegingen ervan uitgaat dat de communicatie met dat account gevoerd is door en met de verdachte.

Uit de bewijsmiddelen leidt de rechtbank het volgende af.

Het lab is, na rookontwikkeling, op 31 maart 2020 even na 04.44 uur aangetroffen in de achterste loods op het terrein van [adres 2] in Weert. De dag voorafgaand aan de ontdekking van het lab, 30 maart 2020, bleek de verdachte meermalen aanwezig te zijn geweest op het betreffende perceel en ook in de achterste loods. Zo arriveerde hij blijkens de camerabeelden omstreeks 16.15 uur met een witte Nissan bestelbus, die de achterste loods in werd gereden. Ook arriveerde hij omstreeks 19.51 uur met een witte Volkswagen Transporter, die ook de achterste loods in werd gereden, om vervolgens pas om 22.40 uur de loods weer te verlaten. Die witte Volkswagen Transporter blijkt dezelfde dag ook om omstreeks 15.08 uur en 16.30 uur de achterste loods te zijn ingereden. De rechtbank gaat ervan uit dat de verdachte ook op die momenten de bestuurder was.

De verdachte was niet enkel op 30 maart 2020 op het perceel aan de [adres 2] te Weert aanwezig. Uit de historische telecomgegevens bleek dat de telefoon van de verdachte in de dagen voor het aantreffen van het lab vaker een telefoonmast aanstraalde in de omgeving van de [adres 2] te Weert. Meest opvallend, vooral gezien het tijdstip, was dat op 25 maart 2020 om 03.46 uur. Uit de camerabeelden blijkt daarnaast dat de verdachte, die met een (zilver)grijze Hyundai was komen aanrijden, de achterste loods was ingegaan op 26 maart 2020.

Op de dag voor de ontdekking van het lab, 30 maart 2020, communiceerde de verdachte met anderen via Encrochat. Daarbij werd gesproken over onder meer een witte Nissan bus, het halen/brengen van goederen, kannen, kilo’s, apaan, olie, vuil, base olie, overtrekken en koks. De rechtbank acht de conclusie gerechtvaardigd dat deze gesprekken gingen over de productie van amfetamine of grondstoffen daarvoor.

Dat de communicatie niet ergens anders over ging, en de verdachte wel degelijk betrokken was bij het lab in Weert, blijkt naar het oordeel van de rechtbank ook uit de communicatie van de verdachte die juist ná het aantreffen van het lab plaatsvond. Slechts enkele uren na de ontdekking vond communicatie plaats over de ‘inval’ die ‘door de rook’ kwam. Vervolgens vond nog communicatie plaats over mogelijke camerabeelden, het afstemmen van verklaringen, frustratie over het verstrekken van camerabeelden, het nodig hebben van geld voor de advocaat, zwijggeld en de gepakte smeltplek.

Een van de personen met wie de verdachte via Encrochat communiceerde was [naam 4] , die gebruik maakte van het account ‘ [bijnaam 2] ’. [naam 4] zou degene zijn die rechtstreeks contact had met het Mexicaanse kartel. En met die [naam 4] heeft de verdachte, onder andere samen met zijn broer en medeverdachte [medeverdachte] , op 13 maart 2020 gesproken in het kantoor van het bedrijf van [naam 5] , [naam 3] in Tilburg. Omdat zij daarbij spraken over ene ‘Crystal Meester’ alsmede het wissen van telefoons, IBC-vaten, het verdienen van twee jaarinkomens in drie maanden en het vervoer van voorwerpen die niet in een auto pasten, gaat de rechtbank ervan uit dat ook deze gesprekken gingen over de productie van (grondstoffen voor) (meth)amfetamine. Op 14 maart 2020 blijkt medeverdachte [medeverdachte] een in Tilburg een vacuümpomp te hebben opgehaald en naar de loods in Weert te hebben gebracht. Toen [medeverdachte] op 14 maart 2022 in het kantoor van [naam 3] in Tilburg was, werd uitgebreid gesproken over druggerelateerde zaken. In dat gesprek vertelde [medeverdachte] aan [naam 5] dat ze met zijn tweeën waren en echt alles alleen deden. Gelet op de omstandigheid dat de twee broers vaker samen gezien zijn in Tilburg, gaat de rechtbank er vanuit dat [medeverdachte] het toen over zichzelf en zijn broer, de verdachte, had. Zo bleek de verdachte ook nog, wederom gelijktijdig met zijn broer [medeverdachte] , op 19 maart 2020 aanwezig te zijn geweest in Tilburg. Later die dag werd de auto waarin [medeverdachte] toen reed, gezien bij het perceel aan de [adres 2] te Weert.

Kortom: De verdachte communiceerde duidelijk over zowel de productie van BMK als over het ontdekte lab in Weert, werkte daarvoor intensief samen met zijn broer, die in elk geval tweemaal voorwerpen bestemd voor het Weertse lab in Tilburg heeft opgehaald en die ook aanwezig was bij uitgebreide gesprekken over de productie van drugs. Bovendien was de verdachte zelf meermalen aanwezig op de productielocatie, in het bijzonder maar liefst viermaal op de dag en avond voor de ontdekking van het lab. De inhoud van eerdergenoemde communicatie toont naar het oordeel van de rechtbank niet enkel aan dat de verdachte wetenschap had van de productielocatie, maar ook dat het daadwerkelijk zijn ‘smelthok’ betrof. Dat blijkt uit het berichtenverkeer van zowel vlak voor als kort na de ontdekking.

Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de voor medeplegen vereiste voldoende nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en anderen is komen vast te staan. De bijdrage van de verdachte aan het tenlastegelegde is naar het oordeel van de rechtbank van zodanig gewicht dat deze kan worden aangemerkt als medeplegen.

De rechtbank acht aldus wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte in de periode van 12 maart 2020 tot en met 31 maart 2020 in Weert samen met anderen de productie van (grondstoffen voor) amfetamine heeft voorbereid en/of bevorderd, zoals ten laste gelegd onder feit 1.

Locatie Bemelen (feit 2)

De raadsman heeft vrijspraak bepleit van dit feit. Daartoe heeft hij aangevoerd dat bij gebrek aan (monster)onderzoek, ook gezien de verklaring van Vankan dat het geen drugslab betrof maar een afvoerinstallatie ten behoeve van het vakantiepark, niet vastgesteld kan worden dat daadwerkelijk sprake is geweest van een drugslab.

De rechtbank overweegt als volgt.

De rechtbank schuift de verklaring die de medeverdachte Vankan als getuige in de zaak van de verdachte ter terechtzitting heeft afgelegd, als niet geloofwaardig terzijde. Uit de bewijsmiddelen blijkt naar het oordeel van de rechtbank meer dan overtuigend dat sprake is geweest van een drugslab in een zeecontainer op het terrein van het vakantiepark ‘ [naam 2] ’ in Bemelen. Hoewel dat lab bij de inkijk door de politie op 30 april 2020 kennelijk reeds was ontmanteld, blijkt - vooral uit de Encrochat communicatie van de verdachte - dat het wel degelijk ging om een lab.

Daartoe stelt de rechtbank het volgende vast op grond van de bewijsmiddelen.

Op 31 maart 2020 werd het lab in Weert ontdekt, waarover de rechtbank hierboven reeds heeft geoordeeld dat de verdachte daarbij betrokken was. Op 1 april 2020 communiceerde de verdachte vervolgens over het maken van een (smelt)bak/IBC, die op 2 april 2020 klaar was, waarbij de verdachte ook liet weten dat de smeltplek verder klaar was. De rechtbank merkt hierbij op dat het omzetten van APAAN naar BMK ook wel smelten wordt genoemd. Dat smelten gebeurde in het lab in Weert en zou volgens de LFO ook hebben plaatsgevonden in Bemelen. Enkel de koeler moest kennelijk nog gemaakt worden en daarover vond op 4 april 2020 een bespreking plaats in op het kantoor van [naam 3] in Tilburg, waarbij de verdachte aan de andere aanwezigen uitlegde hoe hij die wenste te hebben. Kennelijk was de koeler later die dag al klaar, want toen stuurde de verdachte een foto van een koeler aan een (in dit onderzoek onbekend gebleven) gebruiker van het encrochat account met de naam fucktax. Op 6 april 2020 was de verdachte van plan te starten met smelten, maar later die dag communiceerde hij dat de bak niet goed was; hij kon niet tegen zuur. De verdachte vroeg toen of de lasser langs kon komen en dat leek de dag erna te kunnen. Tegen de avond van 7 april 2020 communiceerde de verdachte dat de lasser even later ging beginnen, rondom het tijdstip dat [naam 6] volgens peilbakengegevens in Bemelen was, tot vlak voor middernacht. Uit verdere communicatie, van zowel de verdachte als [naam 6] , blijkt dat ze de hele avond bezig zijn geweest, naar de rechtbank begrijpt om een lekbak te repareren, maar dat het nog niet gelukt was. Daarom werd de bak op 8 april 2020 ter reparatie naar de lasser, [naam 6] gebracht. Die dag zag het observatieteam [naam 6] in Tilburg ook in de weer met een IBC, die in een Mercedes bus werd geplaatst. De Mercedes bus werd vervolgens naar Bemelen gereden. Op dat moment bleek ook dat de Hyundai, waar de verdachte eerder in was gezien, aldaar aanwezig. Die avond stuurde de verdachte een foto van een laboratoriumopstelling waarop een IBC-vat te zien is met een koeler erop waar drie slangen uitkomen aan [naam 7] (verdachte in het onderzoek Proteus). Kennelijk was de reparatie gelukt, want op 10 april 2020 communiceerde de verdachte uitvoerig dat hij tot diep in de nacht bezig was geweest, maar de APAAN niet overgetrokken kreeg, alsmede over olie, 105 of 120 eruit hebben, vacuümtrekken, koken, B-olie en financiën van onder meer de smeltplek. De telefoon van de verdachte bleek in de periode van 7 tot en met 10 april 2020 zendmasten aangestraald te hebben in de omgeving van Bemelen. Ook op 21 april 2020 ‘smolt’ de verdachte nog op deze locatie. Toen liet hij namelijk weten dat de vacuüm B, naar de rechtbank begrijpt BMK, opgehaald kon worden. Probleem was alleen dat levering lastig was, aangezien de verdachte “op dik park” zat waar net huisjes geleverd waren en de eigenaar aanwezig was.

Kortom, de rechtbank concludeert dat in Bemelen wel degelijk sprake was van een lab voor de omzetting van APAAN naar BMK én dat de verdachte daarbij actief betrokken was. Hij voerde namelijk besprekingen over de hardware, signaleerde tekortkomingen, was zelf aanwezig bij de reparatie op locatie en was ook zelf betrokken bij de omzetting. Dat bij de inkijk op 30 april 2020 het lab niet meer – volledig – aanwezig was, doet daaraan niet af.

De rechtbank acht aldus bewezen dat de verdachte samen met anderen in de periode van 30 maart 2020 tot en met 30 april 2020 in Bemelen de productie van (grondstoffen voor) amfetamine heeft voorbereid en/of bevorderd, zoals ten laste gelegd onder feit 2.

Aanwezig hebben harddrugs (feit 3)

De raadsman heeft vrijspraak bepleit van dit feit. Daartoe heeft hij aangevoerd dat de in de woning aangetroffen middelen niet door het NFI zijn onderzocht, en niet enkel op basis van de verklaring van de verdachte en indicatieve testen kan worden vastgesteld dat het daadwerkelijk XTC, MDMA en cocaïne betrof.

De rechtbank overweegt als volgt.

De rechtbank stelt voorop dat het gebruik van een door de politie uitgevoerde indicatieve test kan bijdragen aan het bewijs dat een bepaalde stof een bij de Opiumwet verboden stof is.

Anders dan door de raadsman is betoogd, steunt het bewijs dat het ging om XTC, MDMA en cocaïne echter niet alléén op de uitslag van de indicatieve drugstesten. Deze vinden steun in de volgende omstandigheden:

• uit de verklaring van de verdachte kan worden afgeleid dat hij vaker verschillende soorten drugs heeft gebruikt, zodat hij kan worden aangemerkt als ervaringsdeskundige;
• de verdachte heeft ter terechtzitting bekend dat de aangetroffen XTC, MDMA en cocaïne van hem waren zonder daarbij te betwisten dat het om die stoffen ging;
• de verdachte was in die periode betrokken bij (voorbereiding van) de productie van (grondstoffen voor) amfetamine.

De rechtbank verwerpt aldus het verweer van de raadsman. Naar het oordeel van de rechtbank kan dan ook wettig en overtuigend worden bewezen dat de verdachte opzettelijk XTC pillen, MDMA en cocaïne aanwezig heeft gehad.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht ten laste van de verdachte bewezen dat:

Feit 1:

hij in de periode van 12 maart 2020 tot en met 31 maart 2020 in de gemeente Weert, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, om een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk bereiden, bewerken of vervaardigen van amfetamine, zijnde een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst 1, voor te bereiden of te bevorderen:

- voorwerpen en stoffen voorhanden heeft gehad, waarvan hij wist dat die bestemd waren tot het plegen van die feiten,

hebbende hij, verdachte en/of een of meer van zijn mededader(s):

• onderdelen van een in werking zijnde productieopstelling, bedoeld voor de productie van MAPA naar BMK, (laboratorium)benodigdheden of hardware voorhanden gehad, waaronder gasflessen, gasbranders, jerrycans, IBC-vaten en maatbekers;
• chemicaliën/grondstoffen voorhanden gehad, waaronder: mierenzuur (ongeveer 25 liter), zwavelzuur (ongeveer 3 liter), zoutzuur (ongeveer 480 liter) en BMK (ongeveer 48 liter);

Feit 2:

hij in de periode van 30 maart 2020 tot en met 30 april 2020 te Bemelen, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, om een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk bereiden, bewerken of vervaardigen van amfetamine, zijnde een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst 1, voor te bereiden of te bevorderen:

- voorwerpen en stoffen voorhanden heeft gehad, waarvan hij wist dat die bestemd waren tot het plegen van die feiten,

hebbende hij, verdachte en/of een of meer van zijn mededader(s):

- onderdelen van een productieopstelling, bedoeld voor de productie van BMK, (laboratorium)benodigdheden of hardware voorhanden gehad, waaronder een gasfles, gasslangen, jerrycans, IBC-vaten en een werkhandschoen en chemicaliën/grondstoffen voorhanden gehad, waaronder APAAN;

Feit 3:

hij op 29 september 2020 te Handel, opzettelijk aanwezig heeft gehad:

• ongeveer 3,81 gram XTC en
• ongeveer 43,75 gram van een materiaal bevattende MDMA en
• ongeveer 1,95 gram van een materiaal bevattende cocaïne,

zijnde amfetamine en/of metamfetamine en/of MDMA en/of cocaïne,

middelen als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5. De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert de volgende strafbare feiten op:

Feit 1:

medeplegen van het voorbereiden of bevorderen van een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, door voorwerpen en stoffen voorhanden te hebben, waarvan hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit;

Feit 2:

medeplegen van het voorbereiden of bevorderen van een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, door voorwerpen en stoffen voorhanden te hebben, waarvan hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit;

Feit 3:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

6. De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

7. De straf

7.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd aan de verdachte een gevangenisstraf op te leggen van 48 maanden met aftrek van voorarrest.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft geen expliciet standpunt ingenomen over de op te leggen straf. Wel heeft de verdediging naar voren gebracht de eis van de officier van justitie te hoog te vinden. In dat kader heeft de verdediging aangevoerd dat de verdachte niet de belangrijke rol had die de officier van justitie de verdachte toebedeelt, waardoor de straffen die zijn opgelegd aan de verdachten in het aan dit onderzoek verwante onderzoek Proteus voor de verdachte niet passend zijn. Voorts heeft de verdediging gewezen op het relatief blanco strafblad van de verdachte op drugsgebied, op zijn relatief jonge leeftijd, op de omstandigheid dat hij zijn leven goed heeft opgepakt na de schorsing van de voorlopige hechtenis en op het feit dat hij recent weer vader is geworden.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de op te leggen straf heeft de rechtbank gelet op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

De rechtbank overweegt in het bijzonder als volgt.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het medeplegen van voorbereidingshandelingen voor de productie van (grondstoffen voor) amfetamine op twee locaties. Daarnaast heeft hij in het huis van zijn vriendin XTC, MDMA en cocaïne aanwezig gehad.

Het gebruik van synthetische drugs brengt ernstige gezondheidsrisico's mee. Amfetamine staat bekend als een zeer verslavende drug en pleegt een aanslag op de gezondheid van de gebruiker. Naast het gevaar voor de volksgezondheid schuilt in de productie van synthetische drugs nog een ander gevaar. De rechtbank wijst op de schade aan het milieu, veroorzaakt door dumpingen van bij de productie vrijkomende chemische afvalstoffen en op het ontploffingsgevaar bij de productie van synthetische drugs. Ook in deze zaak ging een en ander niet helemaal goed: het lab in Weert werd immers ontdekt na rookontwikkeling. Daarnaast heeft de productie van synthetische drug ook andere negatieve gevolgen. Productie van synthetische drugs vindt in Nederland op grote schaal plaats en groot deel van deze drugs is bestemd voor de internationale markt. Hierdoor krijgt Nederland de dubieuze status van narcostaat. De handel in deze drugs is zeer lucratief en de concurrentie tussen verschillende producerende partijen is groot. Vaak gaan de productie en de verkoop van verdovende middelen gepaard met ernstige vormen van georganiseerde criminaliteit, waarbij het gebruik van geweld niet wordt geschuwd. Ten slotte gaat de verkoop van verdovende middelen gepaard met een zwarte geldstroom die ondermijnend werkt voor de legale economie.

Bij het bepalen van de modaliteit en duur van de straf heeft de rechtbank gekeken naar straffen die in soortgelijke gevallen worden opgelegd en daarbij rekening gehouden met de omvang van de laboratoria en de rol van de verdachte in het geheel. De rechtbank ziet de verdachte enerzijds als een uitvoerder voor de organisatie die vooral vanuit Tilburg aangestuurd werd. Anderzijds ziet de rechtbank de verdachte ook als feitelijke organisator van de labs in Weert en Bemelen. Hij was immers belast met de organisatie op locatie, zoals blijkt uit de communicatie over
zijn smelthok. Uit het dossier komt een beeld naar voren van een professionele organisatie, die kennelijk op verschillende plaatsen in Nederland actief was en ook internationale contacten had, en waarin diverse personen voor diverse onderdelen van de keten werden ingezet, waarin door de in de organisatie hoger geplaatsten, onder wie de verdachte, gebruik werd gemaakt van cryptotelefoons en waarbij centraal besprekingen werden gehouden over de activiteiten.

De rechtbank acht gelet op de ernst van de feiten geen andere strafmodaliteit passend dan een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Omstandigheden in de persoon van de verdachte die dat oordeel anders moeten maken, zijn de rechtbank niet gebleken. Dat de verdachte, zoals hij heeft verklaard, zijn leven nu op de rit heeft, weegt dat niet op tegen de ernst van de feiten. In de persoon van de verdachte ziet de rechtbank zelfs eerder strafverzwarende elementen. Zo heeft hij geen enkele verantwoordelijkheid genomen voor de door hem gepleegde feiten. Dat hij ‘een korte periode iets stoms heeft gedaan’ dekt volstrekt niet de lading van zijn handelen. Bovendien heeft verdachte desgevraagd door de rechtbank niet nader willen preciseren wat voor stoms hij dan heeft gedaan. Tot slot neemt de rechtbank het de verdachte ook kwalijk dat hij anderen betrekt of juist buiten de zaak probeert te houden, door hen op te voeren als getuige of aan hen zwijggeld te willen betalen.

Al met al acht de rechtbank een gevangenisstraf van vier jaren met aftrek van voorarrest passend en geboden. Een voorwaardelijk deel acht de rechtbank niet passend bij de ernst van de bewezenverklaarde feiten..

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de verdachte in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 Penitentiaire beginselenwet of tot het moment dat de regeling van voorwaardelijke invrijheidsstelling aan de orde is, als bedoeld in artikel 6:2:10 Wetboek van Strafvordering.

8. De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 47 en 57 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2, 10 en 10a van de Opiumwet.

9. De beslissing

De rechtbank:

Bewezenverklaring

• verklaart het tenlastegelegde bewezen zoals hierboven onder 3.4 is omschreven;
• spreekt de verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

• verklaart dat het bewezenverklaarde de strafbare feiten oplevert zoals hierboven onder 4 is omschreven;
• verklaart de verdachte strafbaar;

Straf

• veroordeelt de verdachte tot een
• beveelt dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van deze gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht.

Dit vonnis is gewezen door mr. K.G. Witteman, voorzitter, mr. H.E.G. Peters en mr. S.A.M.C. van de Winkel, rechters, in tegenwoordigheid van mr. O.A.G. Corten, griffier, en uitgesproken ter openbare zitting van 2 augustus 2022.

Buiten staat

De voorzitter is niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.

BIJLAGE I : De tenlastelegging.

Aan de verdachte is – na nadere omschrijving van de tenlastelegging – ten laste gelegd dat:

Feit 1:

hij, verdachte, in of omstreeks de periode van 12 maart 2020 tot en met 31 maart 2020 in de gemeente Weert, in elk geval in het arrondissement Limburg, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, om een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het (telkens) opzettelijk bereiden en/of bewerken en/of vervaardigen van amfetamine(-olie), in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine(-olie), zijnde (een) middel(en) vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst 1, voor te bereiden en/of te bevorderen

- ( (telkens) voorwerpen, vervoermiddelen, stoffen en/of gelden of andere betaalmiddelen voorhanden heeft/hebben gehad, waarvan hij wist of ernstige reden had om te vermoeden, dat dat/die bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en),

hebbende hij, verdachte, en/of een of meer van zijn mededader(s)

• (onderde(e)l(en) van) een in werking zijnde productieopstelling, bedoeld voor de productie van MAPAA naar BMK en/of (een) (grote) hoeveelhe(i)d(en) (laboratorium)benodigdheden en/of hardware voorhanden gehad, waaronder een of meerdere (grote) ketel(s) en/of gasfles(sen) en/of (gas)brander(s) en/of kol(f) (ven) en/of (een grote hoeveelheid) jerrycans en/of (IBC-)vaten en/of speciekuipen en/of maatbekers en/of een gelaatsmasker en/of
• (een) (grote) hoeveelhe(i)d(en) chemicaliën/grondstoffen voorhanden gehad, waaronder: mierenzuur (ongeveer 25 liter) en/of zwavelzuur (ongeveer 3,5 liter) en/of zoutzuur (ongeveer 480 liter) en/of BMK (ongeveer 48 liter);

Feit 2:

hij, verdachte, in of omstreeks de periode van 30 maart 2020 tot en met 30 april 2020 te Bemelen, in de gemeente Eijsden-Margraten, in elk geval in het arrondissement Limburg, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, om een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het (telkens) opzettelijk bereiden en/of bewerken en/of vervaardigen van amfetamine(-olie), in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine(-olie), zijnde (een) middel(en) vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst 1, voor te bereiden en/of te bevorderen

- ( (telkens) voorwerpen, vervoermiddelen, stoffen en/of gelden of andere betaalmiddelen voorhanden heeft/hebben gehad, waarvan hij wist of ernstige reden had om te vermoeden, dat dat/die bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en),

hebbende hij, verdachte, en/of een of meer van zijn mededader(s)

• (onderde(e)l(en) van) (een in werking geweest zijnde) productieopstelling, bedoeld voor de productie van MAPAA naar BMK en/of (een) (grote) hoeveelhe(i)d(en) (laboratorium)benodigdheden en/of hardware voorhanden gehad, waaronder een of meerdere (grote) ketel(s) en/of gasfles(sen) en/of (gas)brander(s) en/of (gas)slang(en) en/of kol(f) (ven) en/of ( jerrycans en/of (IBC-)vaten en/of maatbekers en/of (gebruikte) werkhandschoenen en/of (een) gelaatsmasker(s) en/of
• (een) (grote) hoeveelhe(i)d(en) chemicaliën/grondstoffen voorhanden gehad, waaronder APAAN en/of zoutzuur;

Feit 3:

hij op of omstreeks 29 september 2020 te Handel in de gemeente Gemert-Bakel, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 3,81 gram XTC, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine en/of metamfetamine en/of ongeveer 43,75 gram MDMA, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA en/of ongeveer 1,95 gram cocaïne, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, zijnde amfetamine en/of metamfetamine en/of MDMA en/of cocaïne (telkens) (een) middel(en) als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.

BIJLAGE II : De bewijsmiddelen.

[Vanwege de omvang en het gebruik van afbeeldingen, is de inhoud van de bewijsmiddelen niet gepubliceerd.]

.