ECLI:NL:RBLIM:2025:6407

• Datum uitspraak: 2 juli 2025
• Publicatiedatum: 4 juli 2025
• Zaaknummer: 03.154459.21
• Instantie: Rechtbank Limburg
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: M.B. Bax; H.M.J. Quaedvlieg; D.J.E. Hamers-Aerts
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Poging tot afpersing in vereniging, de dood ten gevolge hebbend

Op 2 mei 2021 vond in Heerlen een fatale schietpartij plaats waarbij het slachtoffer, [slachtoffer], om het leven kwam. De verdachte, samen met medeverdachten, was betrokken bij een poging tot afpersing van het slachtoffer, die een schuld had bij [medeverdachte 1]. De rechtbank oordeelde dat de verdachte niet aanwezig was bij de fatale schietpartij, maar wel wist dat er geweld zou worden gebruikt. De verdachte had een rol in het plan om het slachtoffer te dwingen tot betaling van zijn schuld, wat leidde tot de fatale afloop. De rechtbank sprak de verdachte vrij van moord en medeplichtigheid aan de doodslag, maar achtte de poging tot afpersing bewezen. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 6 jaar. De rechtbank oordeelde dat de verdachte niet met voorbedachte raad handelde, maar wel een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de poging tot afpersing, die resulteerde in de dood van het slachtoffer. De rechtbank legde ook schadevergoedingen op aan de nabestaanden van het slachtoffer.

Uitspraak

RECHTBANK LIMBURG

Zittingsplaats Maastricht

Strafrecht

Parketnummer: 03.154459.21

tegenspraak

Vonnis van de meervoudige kamer van 2 juli 2025

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1998,

wonende te [adres 1] .

De verdachte wordt bijgestaan door mr. M.R. Kok, advocaat kantoorhoudende te Rotterdam.

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zittingen van 7, 8 en 9 mei 2025. De verdachte en zijn raadsman zijn verschenen. De officieren van justitie en de verdediging hebben hun standpunten kenbaar gemaakt.

Het onderzoek ter terechtzitting is gesloten op 2 juli 2025, waarna meteen uitspraak is gedaan.

Nabestaanden van het slachtoffer [slachtoffer] hebben zich als benadeelde partijen gevoegd in het strafproces en vorderingen tot schadevergoeding ingediend. De ouders van het slachtoffer werden vertegenwoordigd door hun gemachtigde M.M.H. Lorani en door mr. P.G.J.M. Boonen, advocaat te Sittard. De partner van het slachtoffer, [naam 1] , werd bijgestaan door mr. R. Odink, advocaat te Heerlen. Namens [naam 1] heeft mr. Odink een nabestaandenverklaring voorgelezen.

Deze zaak is gelijktijdig behandeld met de strafzaken tegen:

• [medeverdachte 1] met het parketnummer 03.132156.21
• [medeverdachte 2] met het parketnummer 03.297715.22
• [medeverdachte 3] met het parketnummer 03.123588.21
• [medeverdachte 4] met het parketnummer 03.133392.21

2. De tenlastelegging

De tenlastelegging is als Bijlage I aan dit vonnis gehecht en bevat drie feiten. De verdenking komt er bij feit 1, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat de verdachte op 2 mei 2021 betrokken is geweest bij het doden van [slachtoffer] . Het zwaarste verwijt, feit 1 primair, betreft het samen met anderen begaan van moord op [slachtoffer] . Het lichtste verwijt, feit 1 meest subsidiair, betreft de medeplichtigheid aan de doodslag op [slachtoffer] .

Het verwijt onder feit 2 betreft een gezamenlijke poging [slachtoffer] te beroven, als gevolg waarvan [slachtoffer] is komen te overlijden.

Onder feit 3 wordt de verdachte verweten een vuurwapen voorhanden te hebben gehad.

3. De voorvragen

Nietige dagvaarding?

Door de verdediging is betoogd dat dat de dagvaarding gedeeltelijk nietig moet worden verklaard. De tenlasteleggingen onder feit 1 en feit 2 zijn innerlijk tegenstrijdig en onbegrijpelijk: zij omvatten scenario’s die elkaar uitsluiten. Het opzet van feit 1 is gericht op de dood van [slachtoffer] , terwijl het opzet van feit 2 ziet op een ander strafbaar feit. Daarmee zijn de verwijten onvoldoende duidelijk en voldoen deze niet aan het vereiste dat de wet in artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering aan een tenlastelegging stelt. Voor de verdachte is niet duidelijk waartegen hij zich verweren moet.

De rechtbank overweegt als volgt.

Nu met één fysiek gebeuren verschillende strafbepalingen overtreden kunnen worden, staat er geen rechtsregel aan in de weg om een dergelijk gebeuren uitgesplitst in een aantal mogelijk overtreden strafbepalingen aan de verdachte ten laste te leggen en zo te onderwerpen aan het oordeel van de strafrechter. Anders gezegd: het Openbaar Ministerie kan bij het formuleren van de tenlastelegging rekening houden met meerdere feitelijke scenario’s, die ieder een andere juridische waardering/duiding opleveren van het fysieke gebeuren. De strafrechter zal uiteindelijk een keuze moeten maken, als het overtreden van een specifieke strafbepaling het overtreden van een andere strafbepaling uitsluit.

Daarbij dient bedacht te worden dat een tenlastelegging ook niet volledig op zichzelf staat en mede beoordeeld mag worden aan de hand van de door het Openbaar Ministerie aangeleverde dossier. In deze zaak heeft het Openbaar Ministerie bij het formuleren van de verwijten op basis van dit dossier op een voor de rechtbank navolgbare manier rekening gehouden met verschillende scenario’s omtrent de gebeurtenis op 2 mei 2021 en daarbij aangegeven welk scenario het Openbaar Ministerie denkt te kunnen vaststellen, met als gevolg dat het Openbaar Ministerie andere scenario’s verwerpt. Dit hebben de officieren van justitie ook laten blijken tijdens het requisitoir.

Bij dit alles dient er wel voor gewaakt te worden dat het voor de verdachte voldoende duidelijk is waartegen hij zich dient te verweren. Niet is gebleken dat dit in deze zaak niet zo zou zijn; zowel bij het voorhouden van het dossier als bij pleidooi is de rechtbank niet gebleken dat het voor de verdachte niet duidelijk is geweest bij welk feitelijk voorval hij betrokken zou zijn geweest en welk strafbaar feit of welke strafbare feiten dit zou kunnen opleveren.

De rechtbank ziet daarom geen reden de dagvaarding nietig te verklaren.

4. De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officieren van justitie

Op 2 mei 2021 is [slachtoffer] doodgeschoten in Hoensbroek (gemeente Heerlen). Door de schutter, [medeverdachte 1] , en anderen, onder wie de verdachte, is nauw en bewust samengewerkt om [slachtoffer] te kunnen doden.

Aanleiding voor de moord was een conflict dat [medeverdachte 1] had met [slachtoffer] . [slachtoffer] had door [medeverdachte 1] geleverde cocaïne niet betaald en hield zich onvindbaar voor hem. Die was vervolgens uit op de dood van [slachtoffer] .

[slachtoffer] is op 2 mei 2021 in zijn auto, op weg naar zijn woonplaats [woonplaats] , vanaf Breda gevolgd en in een hinderlaag beland. Een groep personen rond [medeverdachte 1] ensceneerde een aanrijding op de A76, waarna men [slachtoffer] naar de [adres 2] heeft geleid, zogenaamd om de schade te kunnen regelen. Daar is [slachtoffer] vervolgens belaagd door de inzittenden van een witte Volkswagen Golf, te weten [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 4] en [medeverdachte 1] . [medeverdachte 1] schoot [slachtoffer] vrijwel meteen dood, waarna alle personen van de groep van [medeverdachte 1] ervandoor zijn gegaan.

De verdachte heeft aan de aanslag op [slachtoffer] meegewerkt door:

- met [medeverdachte 1] voor het vuurwapen te zorgen;

- met [medeverdachte 1] naar de Kamperweg in Nuth te gaan, waar [medeverdachte 1] is overgestapt uit zijn eigen auto in de witte Volkswagen Golf en de verdachte zich met de auto van [medeverdachte 1] , een grijze Golf, ook naar de plaats delict heeft begeven om een bijdrage te kunnen leveren aan het geweld;

- achteraf het wapen weg te brengen en de auto van [medeverdachte 1] onder te brengen.

De officieren van justitie beschouwen de verdachte als medepleger van de moord op [slachtoffer] . De verdachte heeft volgens de officieren van justitie de moord weliswaar niet samen met [medeverdachte 1] beraamd, maar voor hem was duidelijk dat er geweld zou gaan worden gebruikt, dat [medeverdachte 1] een geladen vuurwapen bij zich had en dat hij, de verdachte, met de anderen [slachtoffer] ‘kapot zou maken’. Daarmee heeft de verdachte de aanmerkelijke kans aanvaard dat er een moord zou worden gepleegd en de verdachte heeft zo voorwaardelijk opzet op die moord gehad.

Nu de officieren van justitie het scenario van feit 2, dat erop neerkomt dat de verdachten uit waren op het beroven van [slachtoffer] , niet bewezen achten, moet de verdachte van dit feit worden vrijgesproken.

Feit 3, het samen met [medeverdachte 1] voorhanden hebben van een vuurwapen, achten de officieren van justitie eveneens bewezen.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft vrijspraak bepleit. De verdachte heeft niets meegekregen van wat vooraf is gegaan aan de gebeurtenis op de [adres 2] . De verdachte is pas betrokken geraakt toen hij de andere verdachten ontmoette op een pleintje in Zeswegen (gemeente Heerlen). Aan de gebeurtenis op de [adres 2] daarna heeft de verdachte geen bijdrage van voldoende gewicht geleverd, noch als medepleger, noch als medeplichtige.

Ook voor feit 3 is er onvoldoende wettig bewijs. Nu het wapen waarmee het slachtoffer is gedood nooit is achterhaald, kan niet worden vastgesteld om welk wapen het zou gaan. Als de rechtbank niettemin aanneemt dat met een revolver door [medeverdachte 1] geschoten is, wil dat niet zeggen dat de verdachte enige beschikkingsmacht over dit vuurwapen heeft gehad.

De raadsman heeft erop gewezen dat het bewijs waar het Openbaar Ministerie zijn standpunt op baseert, hoofdzakelijk bestaat uit heimelijk opgenomen gesprekken die de verdachte in een auto heeft gevoerd met anderen. Deze gesprekken kunnen niet gebruikt worden voor het bewijs, onder andere omdat getwijfeld moet worden aan de juistheid van de weergave door politieambtenaren van deze gesprekken in de door hen opgemaakte processen-verbaal. Deze weergave is zelfs op onderdelen in strijd met de waarheid en zou ingegeven kunnen zijn door vooringenomenheid. Bovendien is het mogelijk dat in de uitlatingen van de verdachte feiten en fictie door elkaar zijn gaan lopen.

4.3

Het oordeel van de rechtbank ^[1]

4.3.1

Inleiding

Op 2 mei 2021 is [slachtoffer] in Hoensbroek (gemeente Heerlen) van het leven beroofd. Uit het sectierapport en ander forensisch bewijs blijkt dat hij door twee kogels uit een vuurwapen is geraakt. Het overlijden van [slachtoffer] wordt verklaard door de gevolgen van een inschot in de borst, waarbij het hart is geraakt en er verbloeding en functieverlies optrad. Het tweede kogeltraject heeft geen substantiële bijdrage geleverd aan het overlijden.

Uit de resultaten van het opsporingsonderzoek kon geconcludeerd worden dat [medeverdachte 1] de schutter was. Dat is door hem ook bevestigd in een door hem op 5 april 2024 bij de politie verstrekte, op schrift gestelde verklaring.

Op grond van het voorgaande is de rechtbank ervan overtuigd dat [medeverdachte 1] verantwoordelijk is voor de dood van [slachtoffer] . De rechtbank stelt op basis van het bewijs vast dat [medeverdachte 1] met opzet heeft gehandeld: hij heeft bewust gericht op [slachtoffer] geschoten.

Iemand die opzettelijk een ander doodschiet, is juridisch gezien nog niet meteen een moordenaar; dat is slechts het geval indien een verdachte ook met voorbedachte raad heeft gehandeld. Een wezenlijke vraag in deze zaak is dan ook of er naast opzettelijk ook met voorbedachte raad is gehandeld. Hebben [medeverdachte 1] en in zijn spoor de overige verdachten zich schuldig gemaakt aan moord? Op die vraag zal de rechtbank eerst ingaan. Daarna zal de rechtbank ingaan op andere aspecten van het bewijs en de rol van de verdachte, waarbij zij ook zal motiveren hoe zij aankijkt tegen de (bewijs)verweren van de verdediging.

4.3.2

Voorbedachte raad?

Inleiding

Aan de verdachte is onder feit 1 primair tenlastegelegd dat hij samen met [medeverdachte 1] en anderen [slachtoffer] heeft vermoord; met andere woorden dat [slachtoffer] opzettelijk en met voorbedachte raad is gedood en dat de bijdrage daaraan van anderen als die van medepleger moet worden geduid.

Dat [medeverdachte 1] [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd door op hem te schieten staat vast. De vraag is echter of [medeverdachte 1] op voorhand al van plan was om [slachtoffer] te doden. Met andere woorden of er dus inderdaad sprake was van voorbedachte raad.

Om 'voorbedachte raad' bewezen te kunnen achten, moet komen vast te staan, dat de verdachte zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op het te nemen of het genomen besluit en dat hij niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling. De verdachte moet dus de gelegenheid hebben gehad om na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad én om zich daarvan rekenschap te geven. Het is vaste rechtspraak dat bij de vraag of sprake is van voorbedachte raad het bij uitstek gaat om een weging en waardering van de omstandigheden van het concrete geval. De rechter moet hierbij het gewicht bepalen van de aanwijzingen die voor of tegen het bewezen verklaren van voorbedachte raad pleiten. De vaststelling dat de verdachte voldoende tijd had om zich te beraden op het te nemen of het genomen besluit vormt weliswaar een belangrijke objectieve aanwijzing, maar behoeft de rechter niet ervan te weerhouden aan contra-indicaties een zwaarder gewicht toe te kennen.

Bij de weging en waardering van de omstandigheden van dit geval, heeft de rechtbank acht geslagen op het volgende.

Het conflict

Uit het dossier en uit hetgeen ter terechtzitting is gebleken, volgt dat [medeverdachte 1] en [slachtoffer] een zakelijk conflict hadden. [medeverdachte 1] had aan [slachtoffer] een partij drugs verkocht, maar deze was niet volledig door [slachtoffer] betaald; er stond nog circa 50.000 euro open. In de weken voorafgaande aan het fatale incident is [medeverdachte 1] daarom naar [slachtoffer] op zoek gegaan. Hij heeft geprobeerd [slachtoffer] telefonisch te bereiken, heeft mensen gevraagd of zij wisten waar [slachtoffer] was en is kennelijk zelf ook alleen en met anderen naar Aken geweest in de hoop [slachtoffer] te treffen. Dit alles echter zonder resultaat: hij trof [slachtoffer] niet.

Dat deed hij wel op die tweede mei in 2021. Letterlijk. Met vuurwapengeweld beëindigde [medeverdachte 1] het leven van [slachtoffer] , maar was hij dit al langer van plan?

De rechtbank kan niet in het hoofd van [medeverdachte 1] kijken en zal bij de beantwoording van deze vraag moeten varen op hetgeen de verdachten en de getuigen hebben verklaard en de uiterlijke verschijningsvorm van hetgeen is voorgevallen. Daartoe het volgende.

De gebeurtenissen op 2 mei 2021

Op een voor de rechtbank onbekende wijze is [medeverdachte 1] er kennelijk achter gekomen dat [slachtoffer] die tweede mei met [naam 2] naar Breda (en/of Rotterdam) zou rijden. [medeverdachte 1] is hem daarbij met [naam 3] kennelijk gevolgd. Dit leidt de rechtbank af uit de omstandigheid dat [medeverdachte 1] en [naam 3] naar Rotterdam en Breda zijn gereden op diezelfde dag en de nagenoeg gelijktijdige aanwezigheid van zowel [slachtoffer] als [medeverdachte 1] en [naam 3] op de Roeselarestraat in Breda ( [slachtoffer] om 13.55 uur en [medeverdachte 1] en [naam 3] om 13.58 uur).

[medeverdachte 1] heeft de rechtbank willen doen geloven dat het hier een toevallige omstandigheid betrof: daar gaat de rechtbank niet in mee. Niet alleen vindt de rechtbank het nagenoeg gelijktijdig aanwezig zijn van beiden in dezelfde straat in het licht van het bestaande conflict tussen beiden en het door [medeverdachte 1] naar [slachtoffer] op zoek zijn te toevallig, maar ook uit de opgenomen vertrouwelijke communicatie in de auto van (de broer van) de verdachte blijkt dat [medeverdachte 1] wist waar [slachtoffer] die dag was en dat [medeverdachte 1] [slachtoffer] gevolgd was.

Uit de verklaringen van de getuigen [naam 2] en [naam 4] volgt dat [slachtoffer] in Breda een afspraak had met een persoon om de mogelijkheden te bespreken van een of meer toekomstige drugstransacties. Op die dag vond er echter geen transactie plaats en had [slachtoffer] ook geen (grote) geldbedragen bij zich. Dat [medeverdachte 1] dit kennelijk anders had ingeschat, volgt uit uitspraken die hij later die dag deed. Daarover later meer.

Vanuit Breda reed [slachtoffer] met [naam 2] naar het zuiden en dat deed [medeverdachte 1] ook met [naam 3] . [medeverdachte 1] en [naam 3] gingen naar Heerlen, waar [medeverdachte 1] omstreeks 15.47 uur aankwam en tot ongeveer 16.50 uur bleef. [medeverdachte 1] heeft dan kennelijk een plan bedacht om deze keer [slachtoffer] wél te ontmoeten en in de tijd dat hij in Heerlen was heeft [medeverdachte 1] ter uitvoering van zijn plan diverse personen geronseld, onder wie de verdachte. Zo heeft [medeverdachte 1] op het CBS-plein in Heerlen zijn broer [medeverdachte 4] en de verdachte aangesproken. In de woorden van de verdachte zei [medeverdachte 1] : “Hij is gekomen, dat mannetje, die ene van Rotterdam. Die mannetje volg ik, hij komt hierheen. Hij heeft dit en hij heeft dat bij zich. Kunnen wij hem pakken? (…) zullen wij hem pakken, kapot maken en dinges van hem afpakken. Ik heb heel geld tegoed bij hem” en “uh, uh boys, die mannetje waar ik doekoe van krijg, is onderweg hiernaartoe. Ik zal hem klappen geven, gaan we die dinges gewoon afpakken, hij was in Rotterdam. Hij heeft sowieso iets bij zich”.

Ook [medeverdachte 3] is bewogen om mee te doen. Deze kwam toevallig langsrijden in een door hem gehuurde witte Golf GTI en kennelijk is deze ook door [medeverdachte 1] aangesproken en aangespoord mee te doen.

Door of via [medeverdachte 1] zijn ook [naam 5] , diens broer [naam 6] en [naam 7] benaderd. Zij zijn met de auto-ambulance van [naam 5] de weg opgestuurd, kennelijk om [slachtoffer] tot stoppen te krijgen, en moesten ook fungeren als “back up als het uit de hand zou lopen” respectievelijk als “een soort beveiliging”.

Hoe het verdere plan precies in elkaar stak, is de rechtbank niet geheel duidelijk geworden.

Wel is duidelijk geworden dat na de ontmoeting op het CBS-plein [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2] bij [medeverdachte 3] in de witte Golf zijn gestapt en over de A2 richting Roosteren zijn gereden, waar zij rond 16.59 uur draaiden en de A2 in zuidelijke richting namen. Ook staat voldoende vast dat [naam 3] inmiddels geregeld had dat [naam 8] hem kwam ophalen, waarna zij gezamenlijk vanuit Heerlen over de A2 naar het noorden zijn gereden; om 16.51 uur waren zij ter hoogte van Maasbracht, alwaar zij omkeerden en weer over de A2 richting Sittard reden. Twee minuten voor de aanrijding tussen de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] reden zij op zichtafstand achter deze auto.

[naam 5] en [naam 6] en [naam 7] zijn met de auto-ambulance eerst richting de [fastfoodrestaurant] in Geleen gereden (alwaar zij om 16.58 uur aankwamen), om vervolgens weer in zuidelijke richting de A76 op te rijden. Uit de telecomgegevens is gebleken dat [naam 3] vanaf 16.51 uur meermalen telefonisch contact heeft gehad met [naam 5] , de bestuurder van de auto-ambulance.

Gelet op hetgeen in de OVC-gesprekken wordt gezegd door de verdachte houdt de rechtbank het voor waarschijnlijk dat [medeverdachte 1] tussentijds samen met de verdachte een revolver is gaan halen, waarna zij eveneens naar de [fastfoodrestaurant] in Geleen zijn gereden (aankomst 17.05 uur) en vervolgens de A76 in zuidelijke richting hebben genomen.

[slachtoffer] en [naam 2] reden na hun bezoek aan Breda richting Heerlen. Om 16.50 uur reden zij ter hoogte van Maasbracht, om 17.05 uur ter hoogte van knooppunt Kerensheide en om 17.07 uur op de A76, waar op dat moment de auto-ambulance van [naam 5] vanaf de vluchtstrook kort voor [slachtoffer] invoegde op een wijze die deze noopte te remmen. Tussen 17.08 en 17.11 uur vond vervolgens ter hoogte van Spaubeek een aanrijding plaats tussen de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] : toen [slachtoffer] de auto-ambulance wilde inhalen, stuurde deze abrupt naar links en remde hard, waardoor [slachtoffer] tegen de auto-ambulance aanreed. De witte Golf is dan ook ter plaatse: uit de gegevens van deze auto blijkt dat deze met een snelheid van 27 km/uur de A76 oprijdt en vervolgens om 17.08 uur met een snelheid van 8 km/uur invoegt, waarna om 17.09 uur meteen achter de witte Golf de aanrijding plaatsvindt.

Tussen 17.09 en 17.17 uur bevonden zowel [medeverdachte 1] met de verdachte, als [naam 3] met [naam 8] en de witte Golf (met daarin [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 4] ) zich in de omgeving van Spaubeek, waarbij in ieder geval enkelen van hen zicht hadden op de afhandeling van de aanrijding tussen de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] . Door zowel [medeverdachte 2] als [medeverdachte 1] als verdachte werd in deze tijdspanne getracht in contact te komen met inzittenden van de auto-ambulance. Door de inzittenden van de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] werd overeengekomen om de schadeafhandeling elders voort te zetten. De auto-ambulance reed vervolgens richting Hoensbroek, gevolgd door [slachtoffer] . Beiden stopten op de [adres 2] .

Ondertussen ontmoetten de witte Golf en de grijze Golf waarin de verdachte en [medeverdachte 1] reden elkaar om 17.21 uur op de Kamperweg in Nuth, alwaar [medeverdachte 1] overstapte naar de witte Golf en achter de bestuurder, [medeverdachte 3] , plaatsnam. De verdachte op zijn beurt nam diens plaats in als bestuurder van de grijze Golf waarin [medeverdachte 1] tot dan toe gereden had. De verdachte begaf zich vervolgens met die auto ook naar de [adres 2] , zij het dat hij verkeerd reed en niet arriveerde op de plaats delict, maar op de Naanhofweg, niet ver daarvandaan. De auto werd ook gezien op camerabeelden van een woning op de Naanhofweg om 17.25 uur, rijdend in de richting van de N300. De Naanhofsweg betreft een doodlopende weg, afgesloten met een slagboom. In de OVC-gesprekken doet de verdachte hier ook uitgebreid verslag van.

De witte Golf kwam om 17.26 uur aan op de [adres 2] en parkeerde schuin voor de auto van [slachtoffer] . Vervolgens stapten vier inzittenden van de witte Golf uit; zij hadden allen een vorm van gezichtsbedekking en [medeverdachte 1] had een vuurwapen in zijn hand. [medeverdachte 1] hield het vuurwapen tegen het bestuurdersraam van de auto van [slachtoffer] , een van de andere inzittenden van de witte Golf opende het achterportier en probeerde [slachtoffer] uit de auto te krijgen. [slachtoffer] stapte uit en werd door [medeverdachte 1] met het vuurwapen bedreigd. Op enig moment liep [slachtoffer] naar de kofferbak van zijn auto, opende deze en boog voorover. Op dat moment schoot [medeverdachte 1] diverse malen in de richting van [slachtoffer] , die ineenzakte en (kort daarop) het leven liet. Vervolgens vluchtten zowel de inzittenden van de witte Golf met [medeverdachte 3] weer als bestuurder, als die van de auto-ambulance, 18 seconden nadat de witte Golf ter plaatse was gearriveerd.

De grijze Golf waarin de verdachte reed, is vervolgens weer te zien op camerabeelden van de Naanhofweg om 17.37 uur, in omgekeerde richting.

Aanwijzingen en overwegingen

De rechtbank heeft onder ogen gezien dat er aanwijzingen zijn die de visie van het Openbaar Ministerie ondersteunen dat [medeverdachte 1] bij dit alles het plan had om [slachtoffer] van het leven te beroven. Zo zijn er eerdere uitlatingen van [medeverdachte 1] die daarop duiden. Volgens [naam 9] heeft [medeverdachte 1] namelijk tegen haar gezegd ‘Ich bringe den um’ en [naam 4] heeft verklaard dat [medeverdachte 1] [slachtoffer] wilde doden. Ook opmerkelijk is het uitgeloofde tipgeld van 25.000 euro voor degene die [medeverdachte 1] in contact kon brengen met [slachtoffer] , in aanmerking genomen dat de schuld 50.000 euro bedroeg. Tot slot kan niet onbenoemd blijven dat [medeverdachte 1] voorafgaand aan de ontmoeting met [slachtoffer] samen met de verdachte een revolver is gaan halen, die hij kennelijk speciaal voor een ontmoeting met [slachtoffer] had aangeschaft, getuige de recente zoekslagen op zijn telefoon. Dat [medeverdachte 1] , zoals hij schriftelijk heeft verklaard, het wapen ‘al langere tijd bij zich droeg’ omdat hij zelf bedreigd werd, gelooft de rechtbank dan ook niet.

Ten slotte zou [medeverdachte 1] ook -althans volgens het Openbaar Ministerie- na het voorval gezegd hebben dat hij [slachtoffer] gepakt heeft en dat het hem niet om het geld was te doen, maar om het principe. Deze laatste aanwijzing voor voorbedachte raad betrekt de rechtbank niet bij haar beoordeling, nu uit het dossier niet met zekerheid kan worden afgeleid dat [medeverdachte 1] dit kort na 2 mei 2021 gezegd heeft. De passage uit geluidsfragmenten waarover een getuige ( [naam 4] ) verklaard heeft dat hij daarop de stem van [medeverdachte 1] herkent, betreft bij nauwkeurige lezing van het dossier niet deze specifieke, zeer belastende uitlating, maar een andere uitlating die niet meer bevat dan dat degene die te horen is uit Heerlen komt.

Tegenover deze aanwijzingen staan echter ook omstandigheden die in de optiek van de rechtbank als contra-indicaties kunnen worden gezien voor het bestaan van voorbedachte raad. Allereerst geldt dat [slachtoffer] een schuld had bij [medeverdachte 1] en dat deze zijn geld wilde zien. Dat dít de bedoeling was van de ontmoeting op 2 mei 2021 lijkt ook te volgen uit de mededelingen van [medeverdachte 1] aan zijn broer [medeverdachte 4] en aan de verdachte op die dag, inhoudende dat [slachtoffer] geld en/of drugs bij zich zou hebben en dat die van hem zouden moeten worden afgepakt; dat hem kennelijk daarnaast een lesje moest worden geleerd door hem ‘te pakken’, ‘klappen te geven’ of ‘kapot te maken’ wijst niet zonder meer in de richting van een voorgenomen moord.

Voorts ligt het naar het oordeel van de rechtbank bepaald niet voor de hand om minstens zeven personen - en dus minstens zeven potentiële getuigen - op te trommelen, indien het voornemen bestond om [slachtoffer] van het leven te beroven. Het risico dat een van die personen zijn mond voorbij zou praten en/of een strafrechtelijk relevante verklaring zou afleggen, neemt dan immers recht evenredig toe. Ook het tijdstip en de plaats liggen niet voor de hand als het hier zou gaan om moord; [medeverdachte 1] volgde [slachtoffer] kennelijk, had mensen en middelen om [slachtoffer] in de gaten te houden, had een wapen tot zijn beschikking en had [slachtoffer]
dus op een “beter” tijdstip en “betere” plaats dan op klaarlichte dag en op een drukke openbare weg van het leven kunnen beroven. Als laatste contra-indicatie noemt de rechtbank het gegeven dat [medeverdachte 1] niet onmiddellijk het vuur op [slachtoffer] heeft geopend toen deze nog in zijn auto zat of direct nadat hij uit die auto was gestapt, hetgeen in de rede had gelegen indien [medeverdachte 1] van meet af aan [slachtoffer] had willen doden.

Geen (medeplegen van) moord

Wanneer dit alles wordt overwogen en gewogen, dan concludeert de rechtbank dat, hoewel niet duidelijk is geworden wat precies de aanleiding is geweest van het besluit van [medeverdachte 1] om ‘uiteindelijk’ op [slachtoffer] te schieten, onvoldoende is komen vast te staan dat hij dit met voorbedachte raad heeft gedaan. Daarover heeft de rechtbank te veel twijfel. Dat brengt met zich dat de rechtbank het bestaan van voorbedachte raad evenmin bij de verdachte bewezen acht.

Medeplegen doodslag, bijdrage aan geweldpleging en medeplichtigheid?

De verdachte was niet op de [adres 2] bij het schieten aanwezig en heeft aldaar niet deelgenomen aan enige geweldpleging. Wel wist hij dat [medeverdachte 1] geld en/of drugs van [slachtoffer] wilde en dat hij daarbij (desnoods) [slachtoffer] wilde bedreigen en/of fysiek wilde aanpakken. Na de ontmoeting op het CBS-plein heeft hij met [medeverdachte 1] een vuurwapen gehaald (waarover later meer), en is hij met [medeverdachte 1] naar de ontmoetingsplaats met de witte Golf gereden. De verdachte wist dus dat er een confrontatie tussen [medeverdachte 1] en [slachtoffer] zou plaatsvinden en dat [medeverdachte 1] een geladen wapen bij zich had. Verdachte moet er dan ook rekening mee hebben gehouden dat [medeverdachte 1] dat wapen zou gebruiken, bijvoorbeeld om mee te dreigen of om mee te slaan. Dat hij met het gebruik van het wapen rekening moest houden, gaat naar het oordeel van de rechtbank echter niet zo ver dat het opzet van de verdachte in voorwaardelijke zin ook gericht is geweest op het
afvuren van het wapen en daarmee op de eventuele dood van [slachtoffer] . Sterker nog, in de OVC-gesprekken ziet de rechtbank aanleiding te veronderstellen dat de verdachte [medeverdachte 1] juist adviseerde het vuurwapen niet als zodanig te gebruiken. Over een gesprek met [medeverdachte 1] vertelt de verdachte aan een ander: “Weet wat je aan het doen bent. Hij vult hoe heet het. Pik laat die ding leeg. Je wilt die doekoe terug toch? Als je iemand gaat dinge, ga je doekoe niet terugkrijgen broer” en “Gedraag je nou, je gaat niks geks doen, we gaan die mannetje gewoon breken, dus als je wil wat gebruiken, gebruik die achterkant”. Voor zover af te leiden valt uit het bewijs, heeft de verdachte dus zijn bijdrage willen leveren aan het plan [slachtoffer] te laten betalen in geld en/of drugs, ervan uitgaande dat dit met geweld en onder dreiging met het vuurwapen zou kunnen gaan gebeuren. Dat hij meer dan dat voor lief heeft genomen, kan de rechtbank niet vaststellen. Of zoals verdachte zelf zegt in een OVC-gesprek: “Wat gebeurt? Ik ben met [nickname 1] . Ik kijk [nickname 1] zo aan. Je moet denken wij hebben ruzie met [medeverdachte 1] snap je. Hij kijkt mij aan en zegt: “hoe en wat? Zijn we met hem?” Pik ik was de enige die een beetje kon vechten snap je, zo had ik het in mijn hoofd.... en zo hadden hun in het hoofd. En zeggen ja je weet toch, ja kom maar geen probleem we klappen geen stress.”

Het Openbaar Ministerie heeft aan de verdachte onder feit 1 ook nog medeplichtigheid tenlastegelegd, dat wil zeggen dat de verdachte, zo hij geen medepleger is geweest, dan toch in elk geval opzettelijk behulpzaam is geweest bij het doden van [slachtoffer] , hetzij voorafgaand aan dit misdrijf, hetzij tijdens dit misdrijf. Het moet dan gaan om een bijdrage die het doden van [slachtoffer] heeft bevorderd of gemakkelijk gemaakt en in deze zaak zou het dan gaan om het verschaffen van het vuurwapen en het vervoeren van de gewapende [medeverdachte 1] naar de witte Volkswagen Golf.

Om tot een bewezenverklaring van medeplichtigheid te kunnen komen, moet wel vast komen te staan dat de verdachte het zogeheten “dubbel opzet” heeft gehad. Met andere woorden: de verdachte moet het (voorwaardelijk) opzet hebben gehad om met zijn handelingen de verwezenlijking van [medeverdachte 1] ’s opzet op de dood van [slachtoffer] te bewerkstelligen, te bevorderen of gemakkelijk te maken. Hiervoor heeft de rechtbank al opgemerkt, dat de verdachte kennelijk juist niet wilde dat [medeverdachte 1] de revolver als vuurwapen zou gebruiken; hij had het als slagwapen moeten gebruiken. Zo bezien, is er al ruimte voor twijfel omtrent het bestaan van het voor een bewezenverklaring vereiste dubbele opzet.

Daarbij komt ook nog dit.

In de visie van de officieren van justitie heeft de verdachte een dag voor 2 mei 2021, dus op 1 mei 2021, voor het vuurwapen gezorgd en zo (op zijn minst) aan [medeverdachte 1] een middel verschaft voor het misdrijf. De rechtbank is daar echter niet zeker van. De bewijsmiddelen bevestigen die visie naar haar oordeel onvoldoende. Zij overweegt daartoe als volgt.

De conclusie van de rechtbank is, zoals hiervoor al beschreven, dat gelet op hetgeen in de OVC-gesprekken wordt gezegd door de verdachte, [medeverdachte 1] waarschijnlijk na de samenkomst op het CBS-plein met de verdachte een revolver is gaan halen, waarna zij eveneens naar de [fastfoodrestaurant] in Geleen zijn gereden en later naar Nuth. Dit is gebaseerd op de volgende, hiervoor ook al deels aangehaalde passage uit die OVC-gesprekken in het dossier. De verdachte zegt dan:

“Die dag voordat dit gebeurde... ik was met hem. Ik heb hem die dinges gehaald he.” Hierna zegt een onbekend gebleven deelnemer aan het gesprek: “Revolver.” De verdachte reageerde hier niet op, maar gaat verder met te zeggen: “Ik zei tegen hem luister lul! Weet wat je aan het doen bent?” en even later: “Hij vult hoe heet het. Pik laat die ding leeg. Je wilt die doekoe toch terug? Als je iemand gaat dinge, ga je doekoe niet terugkrijgen broer.”

Deze passage heeft voor de rechtbank onmiskenbaar betrekking op een vuurwapen. Met het in de eerste zin van de aangehaalde passage gebruikte woord “dit” duidt de verdachte onmiskenbaar op de gebeurtenis waarbij [slachtoffer] door schoten het leven liet. De verdachte gebruikt het woord revolver niet, maar corrigeert de ander ook niet en gaat door met vertellen dat [medeverdachte 1] “die dinges/het ding” vult. Ook even verderop in het gesprek gaat het over het vullen en valt opnieuw het woord revolver te horen. Het gaat dus over het laden met munitie van een vuurwapen.

Er is twijfel mogelijk over hoe vaak het woord revolver gevallen is, maar dat is voor de rechtbank niet relevant. Uit nader onderzoek naar dit fragment door het NFI concludeert de rechtbank dat het woord revolver in elk geval één keer gevallen is in het gesprek en dit past naadloos bij de rest van het gesprek en de context van alle gesprekken waarin voortdurend over de dood van [slachtoffer] gesproken is. De verdachte wist dus dat [medeverdachte 1] een geladen vuurwapen had. De verdachte heeft dit ter terechtzitting ontkend, maar daar gaat de rechtbank aan voorbij.

Wanneer de verdachte die wetenschap heeft gekregen en of hij het wapen
voor de verdachte gehaald heeft en zo dus als leverancier van het vuurwapen zou hebben te gelden, is echter niet eenduidig vast te stellen.

Het NFI heeft ook onderzocht of de verdachte gezegd kan hebben: “Ik heb
met hem die dinges gehaald”, wat een belangrijk verschil maakt, maar op dat punt heeft het NFI echter geen conclusie met grote, voor de rechtbank doorslaggevende, bewijskracht kunnen geven.

Geconcludeerd zou kunnen worden dat de weergave “hem die dinges gehaald” de juiste is geweest, maar de andere versie (“met hem die dinges gehaald”) past naar het oordeel van de rechtbank niettemin beter bij de inhoud en context van de gesprekken. Nadat de verdachte verteld heeft dat [medeverdachte 1] in zijn bijzijn het wapen gevuld heeft en hij, de verdachte, hem trachtte te overreden het wapen leeg te laten, beschrijft de verdachte namelijk de overstap van [medeverdachte 1] van hun auto, waarmee zij vanaf het CBS-plein waren vertrokken, naar de witte Golf, waarvan vastgesteld is dat dit om 17.21 uur was in Nuth. Ook past het bij het de omstandigheid dat pas kort daarvoor [medeverdachte 1] de verdachte ronselde voor zijn plan. In de overige bewijsmiddelen, noch in ander passages in de OVC-gesprekken, is terug te zien dat de verdachte en [medeverdachte 1] een dag vóór die specifieke ontmoeting op het CBS-plein contact met elkaar hadden. Met “die dag voordat dit gebeurde” houdt de rechtbank het er dus voor dat de verdachte geduid heeft op 2 mei 2021 en niet op 1 mei 2021. Meer in het bijzonder is het voor de rechtbank waarschijnlijk dat hij doelt op de tijd tussen het vertrek vanaf het CBS-plein en de overstap in Nuth. Het verschil zit er dan in of er een pauze is gevallen tussen “dag” en “voordat” en dat laatst komt de rechtbank waarschijnlijk(er) voor.

Kortom: ook op dit punt is er te veel ruimte voor twijfel. Hoewel verdachte dus wist van het wapen en dat dit geladen was, volgt uit de onderzoeksbevindingen niet op een voor de rechtbank overtuigende wijze dat de verdachte dit wapen verstrekt heeft aan [medeverdachte 1] dan wel op een of andere manier de beschikkingsmacht over dat wapen heeft gehad, hetgeen met inachtneming van haar overwegingen omtrent het dubbele opzet, de rechtbank niet alleen leidt tot een integrale vrijspraak van feit 1, maar ook tot een vrijspraak van feit 3.

Gezamenlijke poging tot afpersing

Uit het bewijs en de overwegingen van de rechtbank zoals hiervoor weergegeven volgt naar het oordeel van de rechtbank dat er sprake is geweest van een poging [slachtoffer] af te persen.

De onverhoedse manier van benaderen van [slachtoffer] door de inzittenden van de witte Golf en het dreigen met het vuurwapen waren bedoeld om [slachtoffer] te dwingen alsnog zijn schuld te voldoen door middel van het afgeven van geld en/of drugs, waarvan verondersteld werd dat hij die bij zich had. De rechtbank stelt uit alle gedragingen en de hiervoor aangehaalde OVC-gesprekken vast dat [medeverdachte 1] niet louter uit was op het (aan)spreken van [slachtoffer] , zoals hij zelf wil doen geloven. Zijn opzet is erop gericht geweest [slachtoffer] klem te zetten en te laten betalen. De andere inzittenden van de Golf én de verdachte hebben daaraan meegewerkt. Van dat voornemen waren alle metgezellen in de witte Golf op de hoogte en zij zijn met [medeverdachte 1] meegegaan naar de [adres 2] om dat te bewerkstelligen.

Ook de verdachte wist wat [medeverdachte 1] van plan was en was ook op weg naar de [adres 2] omdat hij de enige was “die een beetje kon vechten snap je, zo had ik het in mijn hoofd...en zo hadden hun in het hoofd. En zeggen ja je weet toch, ja kom maar geen probleem we klappen geen stress”. Voorts heeft de verdachte met [medeverdachte 1] een revolver gehaald en is met hem naar de ontmoetingsplek met de witte Golf gereden. Daarmee is ook zijn rol die van een medepleger.

De uitvoering van de voorgenomen beroving werd niet voltooid, omdat [medeverdachte 1] op [slachtoffer] heeft geschoten. De uitvoering van dit misdrijf door de verdachte strandde (ook) op een andere manier, omdat hij op weg naar de [adres 2] , de doodlopende Naanhofsweg was ingereden en zo wel dichtbij de plaats delict was, maar daar feitelijk niet aankwam.

Betekent dit nu dat er in geval van verdachte geen sprake van een strafbare poging is geweest? Geenszins. Er zou dan sprake moeten zijn van een zogeheten vrijwillige terugtred; pas als gezegd kan worden dat een verdachte eigener beweging is teruggekomen van zijn voornemen tot het plegen van een misdrijf, kan een poging onbestraft blijven.

Maar daarvan is hier geen sprake.

Zoals opgemerkt werd de uitvoering van de voorgenomen beroving abrupt beëindigd nadat [medeverdachte 1] [slachtoffer] beschoten had. Op dat moment was de verdachte niet op de plaats delict, maar begaf hij zich wel in die richting en dat vanaf de Naanhofweg, de weg waar hij was terechtgekomen doordat hij verkeerd gereden was. Verdachte heeft dus niet uit vrije wil afgezien van deelname aan de voorgenomen afpersing, hij wilde wel deelnemen, begaf zich ook in de richting waar de uitvoering van de voorgenomen beroving al was begonnen, maar kon onverrichter zake terugkeren, omdat [medeverdachte 1] [slachtoffer] van het leven beroofde.

Slotsom

Al het voorgaande leidt tot een bewezenverklaring van hetgeen onder feit 2 ten laste is gelegd. [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] én de verdachte, zijn gezamenlijk en nauw samenwerkend, begonnen met de uitvoering van het afpersen van [slachtoffer] , welke uitvoering niet werd voltooid, maar wel de dood van [slachtoffer] tot gevolg had. Dit betreft een zogenoemd geobjectiveerd gevolg. Voldoende is dat er een causaal verband is tussen deze poging tot afpersing en het overlijden van [slachtoffer] . En dat is er. [slachtoffer] is tijdens deze poging door [medeverdachte 1] beschoten en komen te overlijden. Dat overlijden zullen de daders voor hun rekening moeten nemen.

4.3.2.

Gebruik voor het bewijs van de OVC-gesprekken

Betrouwbaarheid en rechtmatigheid van de weergave in het dossier van de heimelijk opgenomen gesprekken

Hiervoor heeft de rechtbank bewijsconclusies getrokken. Daarbij heeft de rechtbank verwezen naar de schriftelijke uitwerking van gesprekken die heimelijk zijn opgenomen in een auto, waarin de verdachte deelnam aan gesprekken met anderen.

Door de verdediging zijn vragen opgeworpen in relatie tot de betrouwbaarheid van de weergave van wat er gezegd is en de betrouwbaarheid van wat de verdachte inhoudelijk heeft verklaard. De uitwerkingen zouden zelfs in het geheel niet mogen worden gebruikt, onder andere omdat de verbalisanten die op ambtseed/belofte de uitwerking voor hun rekening hebben genomen, die uitwerking met vooringenomenheid en in strijd met de waarheid zouden hebben opgemaakt.

De rechtbank overweegt als volgt.

Het dossier bevat de weergave van conversaties vanaf 31 januari 2023 tot en met 9 februari 2023. Op 31 januari 2023 werd gesproken over de arrestatie van [medeverdachte 1] in België. Er waren kennelijk al dossierstukken beschikbaar, met onder andere de verklaringen van de getuige [naam 2] en van medeverdachten. Op 31 januari 2023 is het de gespreksdeelnemers echter nog niet bekend of [medeverdachte 1] , aangeduid met [nickname 2] , zal gaan verklaren. De verdachte was de dans nog ontsprongen, waar anderen al in beeld gekomen waren in het opsporingsonderzoek. Ook blijkt uit dit gesprek dat de verdachte zelf niet beschikte over de stukken, maar wel op de hoogte was van hetgeen [medeverdachte 3] heeft verklaard en dat deze daarbij geen namen had genoemd. In de gesprekken op 31 januari 2023 heeft de verdachte zich vervolgens concreet uitgelaten over de gebeurtenis op 2 mei 2021.

Uit de weergave van de gesprekken komt naar het oordeel van de rechtbank naar voren dat de verdachte op cruciale punten consequent en uit eigen wetenschap verklaart, zonder dat die uitlatingen uitsluitend kunnen zijn ingegeven door wat hij gaande weg bleek te weten te zijn gekomen uit het dossier. Daarbij verklaart hij, terwijl hij zich duidelijk zorgen maakt of de politie op basis van het onderzoek ook hem op het spoor zal komen, ook over zijn eigen rol. Uit de gesprekken volgt voor de rechtbank niet dat de verdachte op die momenten stoer doet en dat wat hij zegt eerder als een mengeling van herinnering, verhalen van horen zeggen, informatie uit het dossier en een levendige fantasie, moet worden beschouwd zoals de raadsman heeft betoogd.

Belangrijker nog is dat veel van wat hij verklaart past bij andere bevindingen uit het opsporingsonderzoek, zoals de vele telefoon- en ANPR-gegevens. Zo ook bij het gegeven dat de grijze Golf van [medeverdachte 1] , nadat deze was overgestapt in de witte Golf, op de Naanhofweg wordt vastgelegd door een camera van een aldaar gelegen woning, wat nauw aansluit bij de uitlatingen van de verdachte, inhoudend dat hij, na de overstap van [medeverdachte 1] in de witte Golf, onbedoeld niet op de plek belandde waar het schieten plaatsvond.

Er is voor de rechtbank dan ook geen reden te twijfelen aan de weergave in het dossier van de gesprekken en van het waarheidsgehalte van wat er door de verdachte gezegd is.

Daarbij heeft de rechtbank kritisch en terughoudend gekeken naar de uitlatingen. Daar waar de uitlatingen ruimte voor twijfel laten, heeft de rechtbank die niet ten nadele van de verdachte gebruikt.

Ten slotte is het de rechtbank niet gebleken dat politieambtenaren onrechtmatig en vooringenomen te werk zijn gegaan bij de uitwerking van de gesprekken, zoals door de raadsman is betoogd. Omtrent die uitwerking heeft de verdachte ter terechtzitting ook niets willen zeggen, waar de voor de rechtbank relevante passages aan hem expliciet zijn voorgehouden. De verdachte volstond met ontkennen dat hij het wapen gezien heeft. Dat is te weinig om het verweer van de raadsman te doen slagen.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte

Feit 2

op 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen op de openbare weg, te weten de [adres 2] , tezamen en in vereniging met anderen ter uitvoering van het door verdachte en zijn mededaders voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en bedreiging met geweld K. [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte van een partij verdovende middelen en/of geld, toebehorend aan [slachtoffer] ,

- een aanrijding met de personenauto van [slachtoffer] heeft veroorzaakt;

- ( vervolgens) [slachtoffer] naar de plaats delict heeft gelokt;

- het voertuig van [slachtoffer] daar heeft klemgereden;

- [slachtoffer] met meerdere gemaskerde personen heeft benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft gericht;

- heeft geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit van die auto heeft gehouden;

- [slachtoffer] heeft geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van [slachtoffer] heeft getrokken, en/of

- meermalen met een vuurwapen op [slachtoffer] heeft geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit voornoemde [slachtoffer] is overleden.

De rechtbank acht niet bewezen wat meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5. De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert het volgende strafbare feit op:

Feit 2

poging tot afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen en terwijl het feit de dood ten gevolge heeft

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

6. De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

7. De straf en/of de maatregel

7.1

De vordering van de officieren van justitie

De officieren van justitie hebben op grond van hun bewijsstandpunt gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 14 jaren, met aftrek van het voorarrest. Ook hebben zij de gevangenneming gevorderd van de verdachte, die zijn berechting in eerste aanleg voor een groot deel in vrijheid heeft kunnen afwachten.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht bij een eventuele strafoplegging rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. De verdachte heeft een jong gezin. Na zijn vrijlating uit voorlopige hechtenis heeft de verdachte zijn bestaan als professioneel kickbokser weer op kunnen bouwen. In detentie zijn de trainingsmogelijkheden echter zeer beperkt, wat het zeer moeilijk zal maken om na een eventuele detentie zijn carrière nog een keer op te pakken.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

Op 2 mei 2021 kwam aan het leven van [slachtoffer] een einde. Op klaarlichte dag werd hij op de openbare weg beschoten door [medeverdachte 1] . Waarom [medeverdachte 1] dit deed, is niet geheel duidelijk geworden. Wat wel duidelijk is geworden, is dat dit gebeurde bij een poging om [slachtoffer] met geweld geld of drugs af te nemen. [slachtoffer] had een schuld bij [medeverdachte 1] . Een eerder door hem van [medeverdachte 1] afgenomen partij verdovende middelen was kennelijk niet van de gewenste kwaliteit en [slachtoffer] weigerde [medeverdachte 1] te betalen. Maar dat niet alleen. Hij hield zich ook onbereikbaar en onvindbaar voor [medeverdachte 1] . Tot die tweede mei. Toen vond [medeverdachte 1] hem, achtervolgde hem en smeedde een plan om hem tot betalen te dwingen.

Aan de verwezenlijking van dat plan heeft de verdachte een wezenlijke bijdrage willen leveren, en dat in de wetenschap dat [medeverdachte 1] een vuurwapen bij zich had. De verdachte vond dat echter, en in zijn eigen woorden, “geen probleem” om, voorzien van een helm nog, het slachtoffer “te gaan pakken”. Daaraan voegde de verdachte nog toe dat hij “de enige was die een beetje kon vechten”. In de OVC-gesprekken doet de verdachte er weliswaar verslag van dat hij pogingen deed [medeverdachte 1] te overreden het geladen wapen niet mee te nemen, maar dat weerhield de verdachte er toch niet van zich in te laten met de uitvoering van het plan van [medeverdachte 1] om [slachtoffer] zijn schuld te laten betalen.

Die schuld heeft [slachtoffer] uiteindelijk niet meer met geld of drugs kunnen betalen. [medeverdachte 1] liet hem betalen met zijn leven.

De verdachte zal deze dodelijke afloop wellicht niet gewild hebben en was bij het schieten ook niet aanwezig, maar deze dodelijke afloop kan hem wel worden aangerekend als gevolg van de door hem met zijn medeverdachten ondernomen poging tot afpersing. Dat gevolg zal dan ook doorklinken in de hoogte van de op te leggen straf.

Aan de familie, partner en vrienden van het slachtoffer is immers onherstelbaar leed toegebracht. Ook geldt dat de rechtsorde geschokt is door wat er gebeurd is. Daarbij komt in deze zaak extra gewicht toe aan de omstandigheid dat ook nietsvermoedende burgers geconfronteerd werden met een schokkende gebeurtenis.

De strafwaardigheid van het feit waarvoor de rechtbank de verdachte veroordeelt, is van een andere orde dan de strafwaardigheid van de feiten waarvoor de hoofdverantwoordelijke, [medeverdachte 1] , wordt veroordeeld. Dat neemt echter niet weg dat ook in deze zaak niet volstaan kan worden met een andere of lichtere sanctie dan een onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming.

De vaste vertrekpunten voor de straftoemeting van de rechtspraak, de oriëntatiepunten LOVS, bij een straatroof en overvallen zal de rechtbank niet hanteren. De onderhavige zaak is wat de rechtbank betreft van een andere orde dan de veelvoorkomende varianten van misdrijven waarvoor deze oriëntatiepunten zijn vastgesteld, alleen al vanwege het gevolg: de dood van [slachtoffer] .

De rechtbank heeft bij het bepalen van de hoogte van de straf gelet op vergelijkbare zaken en de beoordelingen daarvan in hoger beroep. Bij de ernst van de feiten en de rol van de verdachte daarbij acht de rechtbank 6 jaren gevangenisstraf een gepaste en noodzakelijke sanctie.

Bijzondere factoren die tot matiging van de straf zouden moeten leiden ziet de rechtbank niet. De verdachte kan volledig verantwoordelijk worden gehouden voor zijn daad. Zijn persoonlijke omstandigheden, het hebben van een partner en kind en een succesvolle sportcarrière, leggen ook geen bijzonder gewicht in de schaal, nu deze omstandigheden van zodanig algemene aard zijn, dat deze, afgezet tegen de ernst van het delict en het belang van een juiste normhandhaving, van ondergeschikt belang zijn.

Tot slot heeft de rechtbank te beoordelen of een strafvermindering aan de orde is om reden dat het recht van de verdachte op een openbare behandeling binnen een redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het EVRM is geschonden. De Hoge Raad neemt in zijn uitleg van de redelijke termijn als uitgangspunt dat een einduitspraak in eerste aanleg dient te volgen binnen twee jaren vanaf het moment waarop de verdachte redelijkerwijs kenbaar was dat tegen hem een vervolging werd ingesteld, tenzij er bijzondere omstandigheden zijn aan te wijzen die een langere termijn redelijk maken. In geval een verdachte zich in voorarrest bevindt, geldt als uitgangspunt een termijn van 16 maanden.

Het aanvangsmoment van die termijn kan worden bepaald op de dag waarop de verdachte in verzekering is gesteld, te weten 9 februari 2023. De verdachte bevindt zich op dit moment niet in voorlopige hechtenis. De rechtbank wijst dit vonnis op 2 juli 2025. Daarmee is de redelijke termijn overschreden met 5 maanden.

In deze zaak beschouwt de rechtbank dit niet als een uitzonderlijke overschrijding en ziet zij bijzondere omstandigheden die een langere termijn redelijk maken, gelet op de aard en omvang van de zaak en het onderzoek daarnaar. Zo zijn in de onderhavige zaak op verzoek van de verdediging met name vele getuigen gehoord, die niet alle op hetzelfde moment konden worden gehoord en waartoe herhaalde pogingen moesten worden gedaan om hen te kunnen horen.

De rechtbank zal daarom volstaan met de enkele constatering dat de redelijke termijn is overschreden.

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de regeling van voorwaardelijke invrijheidsstelling aan de orde is, als bedoeld in artikel 6:2:10 Wetboek van Strafvordering.

8. De benadeelde partijen en de schadevergoedingsmaatregel

De ouders van het overleden slachtoffer, de benadeelde partijen [naam 10] en [naam 11] , vorderen ieder een bedrag van € 20.000,- voor geleden affectieschade.

Nabestaande [naam 1] vordert dat de verdachten de kosten vergoeden die zij heeft moeten maken in verband met de begrafenis van het slachtoffer. Dit betreft een bedrag van € 7.013,50. Daarnaast vordert ook zij een bedrag van € 20.000,- voor geleden affectieschade.

De benadeelde partijen hebben verzocht het toe te wijzen bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente en aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

8.1

De standpunten van de officieren van justitie en de verdediging

De officieren van justitie achten alle vorderingen toewijsbaar. De verdachten zijn hoofdelijk aansprakelijk voor de schade en aan de verdachte moet ook de schadevergoedingsmaatregel worden opgelegd.

De verdediging heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de benadeelde partijen niet-ontvankelijk moeten worden verklaard, gelet op het vrijspraakverweer. Er is geen rechtstreeks verband tussen enig handelen van de verdachte en het overlijden van [slachtoffer] . Subsidiair heeft de verdediging de vorderingen op -hierna te bespreken- formele en inhoudelijke punten betwist.

8.2

Het oordeel van de rechtbank

8.2.1

Advocaat gemachtigd en zijn de ouders wel de ouders?

Door de verdediging is de vraag opgeworpen of de schriftelijke machtiging die is overgelegd in deze strafzaak door de in Duitsland woonachtige contactpersoon van de in Iran woonachtige ouders van het slachtoffer, wel rechtsgeldig is. Daarmee is ook de machtiging van mr. Boonen in twijfel getrokken die namens de ouders vorderingen heeft ingediend. Onduidelijkheid over machtigingen zou eraan in de weg staan de vorderingen van de ouders van het slachtoffer toe te wijzen in deze strafzaak.

De rechtbank ziet hier echter geen reden toe en overweegt als volgt. Mr. Boonen heeft verklaard op te treden als advocaat namens de ouders van het slachtoffer en daartoe uitdrukkelijk gevolmachtigd te zijn. Dit is, ingevolge artikel 51c, lid 3, Sv mogelijk. In het Nederlandse procesrecht is het dan het uitgangspunt dat advocaten op dit punt op hun woord geloofd worden. Zij behoeven dan ook geen bewijs van volmacht te overleggen. Dit is onder meer neergelegd in artikel 80, lid 2 en lid 3 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en volgt ook uit de jurisprudentie betreffende artikel 279 Sv. In deze zaak valt op grond van hetgeen is aangevoerd door de verdediging niet in te zien waarom van voormeld uitgangspunt afgeweken zou moeten worden. Er is dus geen reden de benadeelde partijen [naam 10] en [naam 11] niet-ontvankelijk te verklaren in de vorderingen als gevolg van enig gebrek in de machtiging.

Verder is door de verdediging aangevoerd dat niet zeker is of de benadeelde partijen [naam 10] en [naam 11] werkelijk de ouders van het slachtoffer zijn. De rechtbank is van oordeel dat door het overleggen door de advocaat van foto’s van hun paspoorten voldoende onderbouwd is dat zij als nabestaanden van het slachtoffer hebben te gelden, die niet alleen dezelfde naam draagt als vermeld in het paspoort van de benadeelde partij [naam 10] , maar ook, zo blijkt uit het dossier, in Iran geboren is en de Iraanse nationaliteit bezat. Het enkele opwerpen van twijfel is een onvoldoende gemotiveerde betwisting van de familierechtelijke relatie tussen de benadeelde partijen en het slachtoffer, mede gelet op het bepaalde in voornoemde bepaling uit het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. Er is dus geen reden de benadeelde partijen [naam 10] en [naam 11] niet-ontvankelijk te verklaren in de vorderingen als gevolg van enig gebrek in de machtiging. Evenmin ziet de rechtbank aanleiding de zaak aan te houden teneinde de raadsman in de gelegenheid te stellen nader onderzoek te kunnen doen. Dat verzoek wijst de rechtbank af.

8.2.2

De inhoudelijke beoordeling van de vorderingen

De kosten van lijkbezorging

De vordering van nabestaande [naam 1] is gebaseerd op artikel 6:108 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek (BW). De vordering is met stukken onderbouwd, waaronder. Het betreft naar het oordeel van de rechtbank rechtstreekse schade uit het onder 2 bewezenverklaarde feit en de verdachte is met zijn mededaders civielrechtelijk aansprakelijk voor deze schade. De rechtbank zal de vordering hoofdelijk toewijzen.

Affectieschade

Affectieschade is immateriële schade die iemand lijdt door het verdriet dat ontstaat door, onder meer, het overlijden van een naaste. Affectieschade vindt zijn grondslag in artikel 6:108 lid 3 BW. In artikel 6:108 lid 4 BW staat een opsomming van de personen die in aanmerking komen voor vergoeding van affectieschade bij overlijden, waarbij een door de wetgever vastgesteld forfaitair bedrag kan worden toegekend. Hierbij worden onder andere ouders en levensgezel van de overledene genoemd. Zij zijn secundair slachtoffer van degene die verantwoordelijk is voor de dood van hun naaste.

De ouders en de levensgezel van [slachtoffer] hebben zo ieder op grond hiervan recht op € 20.000,-, het door de wetgever vastgestelde bedrag in het Besluit vergoeding affectieschade.

Kan de benadeelde partij [naam 1] aangemerkt worden als levensgezel overeenkomstig artikel 6:108, lid 4 onder b BW?

Door de verdediging is betwist dat de benadeelde partij [naam 1] in aanmerking komt voor een vergoeding voor immateriële schade in de vorm van affectieschade, omdat haar relatie met het slachtoffer niet lang genoeg geduurd heeft en niet bestendig genoeg was om haar als levensgezel te beschouwen. Daaruit zou moeten volgen dat zij niet tot de kring van gerechtigden behoort die aanspraak kunnen maken op een vergoeding van affectieschade.

De rechtbank volgt dit standpunt niet en overweegt hieromtrent als volgt.

De wet bepaalt dat slechts een vaste kring van gerechtigden aanspraak kan maken op affectieschade. Tot die kring behoort, naaste degene met wie een burgerlijk huwelijk gesloten was of met wie een geregistreerd partnerschap bestond, ook degene die duurzaam met het overleden slachtoffer een gemeenschappelijke huishouding voerde ten tijde van het overlijden. Dit is bepaald in artikel 6:108, lid 4, onder b, BW. Uitgangspunt van de wetgever is dat deze persoon geacht mag worden een zeer nauwe band met het slachtoffer te hebben. Vereist is slechts dat ten tijde van het overlijden een gemeenschappelijke huishouding werd gevoerd. Aan het criterium van duurzaamheid van de huishouding heeft de wetgever bewust geen vaste termijn willen verbinden. Gezegd moet kunnen worden dat de dood voor diegene met wie die huishouding bestond een ernstig verlies betekent, aldus de wetgever.

Uit het dossier en de onderbouwing van de vordering blijkt genoegzaam dat de benadeelde partij [naam 1] vanaf 15 januari 2021 samenwoonde met het slachtoffer. Zij heeft dit reeds verklaard bij gelegenheid van haar verhoor op 3 mei 2021 (blz. 2121 van het dossier), hetgeen toen ook bevestigd werd door de getuige [naam 12] (blz. 2219 van het dossier). Ter onderbouwing van de vordering heeft de benadeelde partij tevens de op schrift gestelde huurovereenkomst overgelegd.

De periode van 15 januari 2021 tot aan de dood van het slachtoffer op 2 mei 2021 kan als voldoende duurzaam worden aangemerkt en er is geen enkele indicatie dat het overlijden van het slachtoffer geen ernstig verlies betekent voor de benadeelde partij. Niet aangevoerd of gebleken is dat in deze zaak zich zo’n zeer uitzonderlijk geval voordoet, als gevolg waarvan toekenning van de vordering naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn. Bovendien is het juist het strafbare handelen van de verdachte dat geleid heeft tot het einde van de gemeenschappelijke huishouding. Wanneer die omstandigheid door een verdachte aan de levensgezel wordt tegengeworpen om zo zijn aansprakelijkheid te kunnen ontlopen, zou dat juist onaanvaardbaar zijn naar dezelfde maatstaven van redelijkheid en billijkheid.

Conclusie

De rechtbank wijst gelet op het voorgaande alle vorderingen toe, nu de verdachte en zijn mededaders met hun handelen verantwoordelijk zijn voor de dood van [slachtoffer] en civielrechtelijk aansprakelijk zijn voor de door de benadeelde partijen geleden schade.

De toegewezen bedragen moeten worden vermeerderd met de wettelijke rente. De rechtbank ziet verder aanleiding om ter zake van de toegewezen bedragen de schadevergoedings-maatregel van artikel 36f Sr, eveneens hoofdelijk, op te leggen.

9. De voorlopige hechtenis

De verdachte is op 9 februari 2023 in verzekering gesteld. De voorlopige hechtenis van de verdachte is door de rechtbank op 29 november 2023 opgeheven, omdat de rechtbank toen geen gronden meer zag voor die voorlopige hechtenis.

Het uitgangspunt bij de beantwoording van de vraag of iemand in voorlopige hechtenis moet worden genomen (en gehouden) is dat artikel 5 EVRM iedereen het recht geeft zijn berechting in vrijheid af te mogen wachten, tenzij er argumenten zijn die voorlopige hechtenis noodzakelijk maken. Die argumenten zag de rechtbank destijds niet. Daarbij speelt de onschuldpresumptie een belangrijke rol: de schuld van een verdachte staat nog niet vast, zolang er geen uitspraak is gedaan. De verdachte heeft zo zijn berechting in vrijheid mogen afwachten.

Nu er een veroordelend vonnis ligt waarmee de schuld van de verdachte is komen vast te staan en aan hem een lange vrijheidsstraf wordt opgelegd, dient de rechtbank naar aanleiding van de door de officieren van justitie gedane vordering tot gevangenneming opnieuw een afweging te maken.

De verdachte komt in beginsel ook na uitspraak in eerste aanleg het recht toe om de uitkomst van een (eventueel) hoger beroep in vrijheid af te mogen wachten, maar dit belang is evenwel niet onbeperkt en moet afgewogen worden tegen de ernst van het feit, waarvoor eerst ernstige bezwaren bestonden en waarvoor naar het oordeel van de rechtbank nu wettig en overtuigend bewijs is. In artikel 5 lid 1, aanhef en onder a van het EVRM is namelijk bepaald dat ná veroordeling vrijheidsbeneming gerechtvaardigd is. Deze veroordeling hoeft ook niet onherroepelijk te zijn. De oplegging van een vrijheidsbenemende sanctie levert zo een grond op voor het toepassen van voorlopige hechtenis.

Een veroordelend vonnis levert weliswaar ernstige bezwaren op, maar vormt geen zelfstandige grond op voor het toepassen van voorlopige hechtenis. Bij de beoordeling of de verdachte opnieuw in voorlopige hechtenis moet worden genomen, dient de rechtbank te beoordelen of er sprake is van een aanvullende grond. In deze zaak ziet de rechtbank, naast voornoemde grond, ook een tweede grond voor de voorlopige hechtenis, te weten de zogeheten schokgrond. Het bewezenverklaarde onder feit 2 betreft een strafbaar feit waarop naar de wettelijke omschrijving 12 jaar of meer gevangenisstraf staat. Wanneer iemand een dergelijk feit medepleegt op de wijze zoals de verdachte dat heeft gedaan en daarvoor veroordeeld wordt tot een gevangenisstraf van 6 jaren, dan is het aannemelijk dat het op vrije voeten mogen blijven van de verdachte een zodanig publiek onbehagen teweeg zal brengen dat dit kan leiden tot maatschappelijke onrust. Daarbij is van belang dat feiten als die waarvoor de verdachte veroordeeld wordt naar hun aard en ernst voor groeiende maatschappelijke verontwaardiging zorgen en is voorts van belang dat deze zaak mag rekenen op grote belangstelling van de pers.

De rechtbank zal de vordering gevangenneming toewijzen en met onmiddellijke ingang de gevangenneming bevelen.

Het bevel hiertoe zal apart geminuteerd worden.

10. De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 45 en 317 van het Wetboek van Strafrecht.

11. De beslissing

De rechtbank:

Voorvragen

- verklaart dagvaarding geldig;

Vrijspraak

- spreekt de verdachte vrij van het onder feit 1 en onder feit 3 ten laste gelegde feit;

Bewezenverklaring

• verklaart het tenlastegelegde bewezen zoals hierboven onder 4.4 is omschreven;
• spreekt de verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

• verklaart dat het bewezenverklaarde de strafbare feiten oplevert zoals hierboven onder 5 is omschreven;
• verklaart de verdachte strafbaar;

Straf

• veroordeelt de verdachte voor het bewezenverklaarde onder feit 2 tot een gevangenisstraf van 6 jaren;
• beveelt dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van deze gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

Benadeelde partijen en schadevergoedingsmaatregelen

• wijst de vordering van de benadeelde partij [naam 10] toe en veroordeelt de verdachte hoofdelijk tot betaling aan deze benadeelde partij van € 20.000,- voor geleden affectieschade ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 2. De schadevergoeding wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door (een van) de mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• veroordeelt de verdachte hoofdelijk tevens in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot heden begroot op nihil en in de proceskosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken;

• legt aan de verdachte hoofdelijk op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van voornoemde benadeelde partij van een bedrag van € 20.000,- ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 2. Het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast van maximaal 135 dagen. De toepassing van deze gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;
• de verdachte is van zijn schadevergoedingsplicht jegens de benadeelde partij bevrijd voor zover hij heeft voldaan aan een van de hem opgelegde verplichtingen tot betaling;

• wijst de vordering van de benadeelde partij [naam 11] toe en veroordeelt de verdachte hoofdelijk tot betaling aan deze benadeelde partij van € 20.000,- voor geleden affectieschade ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 2. De schadevergoeding wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door (een van) de mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• veroordeelt de verdachte hoofdelijk tevens in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot heden begroot op nihil en in de proceskosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken;

• legt aan de verdachte hoofdelijk op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van voornoemde benadeelde partij van een bedrag van € 20.000,- ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 2. Het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast van maximaal 135 dagen. De toepassing van deze gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;
• de verdachte is van zijn schadevergoedingsplicht jegens de benadeelde partij bevrijd voor zover hij heeft voldaan aan een van de hem opgelegde verplichtingen tot betaling;

• wijst de vordering van de benadeelde partij [naam 1] toe en veroordeelt de verdachte hoofdelijk tot betaling aan deze benadeelde partij van € 27.013,50, waarvan € 20.000,- voor geleden affectieschade, ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 2. De schadevergoeding wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door (een van) de mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• veroordeelt de verdachte hoofdelijk tevens in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot heden begroot op nihil en in de proceskosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken;

• legt aan de verdachte hoofdelijk op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van voornoemde benadeelde partij van een bedrag van € 27.013,50 ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 2. Het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast van maximaal 170 dagen. De toepassing van deze gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;
• de verdachte is van zijn schadevergoedingsplicht jegens de benadeelde partij bevrijd voor zover hij heeft voldaan aan een van de hem opgelegde verplichtingen tot betaling;

Verzoek aanhouding

- wijst af het verzoek van de raadsman tot aanhouding;

Gevangenneming

- beveelt de gevangenneming van de verdachte met onmiddellijke ingang.

Dit vonnis is gewezen door mr. M.B. Bax, voorzitter, mr. H.M.J. Quaedvlieg en mr. D.J.E. Hamers-Aerts, rechters, in tegenwoordigheid van mr. A.P. Jansen, griffier, en uitgesproken ter openbare zitting van 2 juli 2025.

Bijlage I: De tenlastelegging

Aan de verdachte is, na wijziging, ten laste gelegd dat:

1

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven heeft beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten;

(art 289 Wetboek van Strafrecht, art 471id 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten, welke doodslag werd gevolgd, vergezeld en/of voorafgegaan van enig strafbaar feit, te weten diefstal met geweld, afpersing, poging tot diefstal met geweld of poging tot afpersing, en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden, gemakkelijk te maken en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan andere deelnemers aan dat feit straffeloosheid en/of het bezit van het wederrechtelijk verkregene te verzekeren;

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 288 Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten;

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

nog meer subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland, openlijk, te weten op de [adres 2] en/of A76, in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer] , door:

- het veroorzaken van een aanrijding met de personenauto van die [slachtoffer] ;

- het klemrijden en/of blokkeren van het voertuig van die [slachtoffer] ;

- het met meerdere al dan niet gemaskerde personen benaderen van het voertuig waarin die [slachtoffer] zich bevond;

- het slaan van, duwen van en/of trekken aan die [slachtoffer] en/of

- het meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op die [slachtoffer] te schieten,

terwijl dit door hem gepleegde geweld de dood van voornoemde [slachtoffer] ten gevolge heeft gehad;

(art 11 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 141 lid 2 sub 3 Wetboek van Strafrecht)

nog meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven heeft/hebben beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten,

tot en/of bij het plegen van welk misdrijf verdachte in of omstreeks de periode van 1 mei 2021 tot en met 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland en/of in België, opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft en/of opzettelijk behulpzaam is geweest door:

- het vinden en/of ter beschikking stellen van een revolver, althans een vuurwapen;

- het wegmaken van de personenauto van een andere deelnemer aan dat feit en/of

- het wegmaken van een revolver, althans een vuurwapen;

(art 289 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

nog meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft/hebben beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten,

welke doodslag werd gevolgd, vergezeld en/of voorafgegaan van enig strafbaar feit, te weten diefstal met geweld, afpersing; poging tot diefstal met geweld of poging tot afpersing en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden, gemakkelijk te maken en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan andere deelnemers aan dat feit straffeloosheid en/of het bezit van het wederrechtelijk verkregene te verzekeren,

tot en/of bij het plegen van welk misdrijf verdachte in of omstreeks de periode van 1 mei 2021 tot en met 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland en/of in België, opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft en/of opzettelijk behulpzaam is geweest door:

- het vinden en/of ter beschikking stellen van een revolver, althans een vuurwapen;

- het wegmaken van de personenauto van een andere deelnemer aan dat feit en/of

- het wegmaken van een revolver, althans een vuurwapen;

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 288 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

meest subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft/hebben beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten,

tot en/of bij het plegen van welk misdrijf verdachte in of omstreeks de periode van 1 mei 2021 tot en met 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland en/of in België, opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft en/of opzettelijk behulpzaam is geweest door:

- het vinden en/of ter beschikking stellen van een revolver, althans een vuurwapen;

- het wegmaken van de personenauto van een andere deelnemer aan dat feit en/of

- het wegmaken van een revolver, althans een vuurwapen;

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

2

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland, op de openbare weg, te weten de [adres 2] en/of A76, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf om een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan [slachtoffer] , in elk geval aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), toebehoorde(n) weg te nemen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen,

- een aanrijding met de personenauto van voornoemde [slachtoffer] heeft veroorzaakt;

- ( vervolgens) voornoemde [slachtoffer] naar de plaats delict heeft gelokt;

- het voertuig van die [slachtoffer] (daar) heeft klemgereden;

- voornoemde [slachtoffer] met meerdere al dan niet gemaskerde personen heeft benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft gericht, althans zichtbaar voorhanden heeft gehad;

- heeft geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit heeft gehouden;

- voornoemde [slachtoffer] heeft geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van die [slachtoffer] heeft getrokken en/of

- meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] heeft geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

welke poging tot diefstal werd voorafgegaan, vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen voornoemde [slachtoffer] , gepleegd met het oogmerk om die voorgenomen diefstal voor te bereiden of gemakkelijk te maken, of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of andere deelnemers aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, welk geweld en/of welke bedreiging met geweld bestond(en) uit:

- het klemrijden van het voertuig van die [slachtoffer] ;

- het met meerdere al dan niet gemaskerde personen benaderen van die [slachtoffer] ;

- het roepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- het op voornoemde [slachtoffer] richten van een vuurwapen, althans het zichtbaar voorhanden hebben van een vuurwapen;

- het zichtbaar tegen/bij de ruit houden van dat/een vuurwapen;

- het slaan van, duwen van en/of trekken aan voornoemde [slachtoffer] en/of

- het meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] schieten,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit voornoemde [slachtoffer] is overleden;

en/of

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland, op de openbare weg, te weten de [adres 2] en/of A76, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en/of bedreiging met geweld [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte van een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan voornoemde [slachtoffer] , in elk geval aan een ander dan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde(n),

- een aanrijding met de personenauto van voornoemde [slachtoffer] heeft veroorzaakt;

- ( vervolgens) voornoemde [slachtoffer] naar de plaats delict heeft gelokt;

- het voertuig van die [slachtoffer] (daar) heeft klemgereden;

- voornoemde [slachtoffer] met meerdere al dan niet gemaskerde personen heeft benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft gericht, althans zichtbaar voorhanden heeft gehad;

- heeft geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit heeft gehouden;

- voornoemde [slachtoffer] heeft geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van die [slachtoffer] heeft getrokken en/of

- meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] heeft geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

ten gevolge van welk bovenomschreven feít voornoemde [slachtoffer] is overleden;

(art 310 Wetboek van Strafrecht, art 3121id 1 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 2 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 2 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht, art 3121id 3 Wetboek van Strafrecht, art 3171id 1 Wetboek van Strafrecht, art 317 lid 3 Wetboek van Strafrecht, art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of Beek, in elk geval in Nederland, op de openbare weg, te weten de [adres 2] en/of A76, tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] , één of ineer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s) voorgenomen misdrijf om een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] , die (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s), weg te nemen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen,

- een aanrijding met de personenauto van voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben veroorzaakt;

- ( vervolgens) voornoemde [slachtoffer] naar de plaats delict heeft/hebben gelokt;

- het voertuig van die [slachtoffer] (daar) heeft/hebben klemgereden;

- voornoemde [slachtoffer] met meerdere al dan niet gemaskerde personen heeft/hebben benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft gericht, althans zichtbaar voorhanden heeft/hebben gehad; - heeft/hebben geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit heeft/hebben gehouden;

- voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van die [slachtoffer] heeft/hebben getrokken en/of

- meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

welke poging tot diefstal werd voorafgegaan en/of vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen voornoemde [slachtoffer] , gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren,

welk geweld en/of bedreiging met geweld bestond(en) uit:

- het klemrijden van het voertuig van die [slachtoffer] ;

- het met meerdere al dan niet gemaskerde personen benaderen van die [slachtoffer] ;

- het roepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- het op voornoemde [slachtoffer] richten van een vuurwapen, althans het zichtbaar voorhanden hebben van een vuurwapen;

- het zichtbaar tegen/bij de ruit houden van een vuurwapen;

- het slaan van, duwen van en/of trekken aan voornoemde [slachtoffer] ;

- het meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] schieten,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit voornoemde [slachtoffer] is overleden,

tot en/of bij het plegen van welk misdrijf verdachte in of omstreeks de periode van 1 mei 2021 tot en met 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland en/of in België, opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft en/of opzettelijk behulpzaam is geweest door:

- het vinden en/of ter beschikking stellen van een revolver, althans een vuurwapen;

- het wegmaken van de personenauto van een andere deelnemer aan dat feit;

- het wegmaken van een revolver, althans een vuurwapen, en/of

en/of

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen, op de openbare weg, te weten de [adres 2] , tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] , één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s), voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en/of bedreiging met geweld [naam 3] te dwingen tot de afgifte van een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan voornoemde [slachtoffer] , in elk geval aan een ander dan die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] , [naam 3] , en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s) toebehoorde(n),

- een aanrijding met de personenauto van voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben veroorzaakt;

- ( vervolgens) voornoemde [slachtoffer] naar de plaats delict heeft/hebben gelokt;

- het voertuig van die [slachtoffer] (daar) heeft/hebben klemgereden;

- voornoemde [slachtoffer] met meerdere al dan niet gemaskerde personen heeft/hebben benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft/hebben gericht, althans zichtbaar voorhanden heeft/hebben gehad;

- heeft/hebben geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit heeft/hebben gehouden;

- voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van die [slachtoffer] heeft/hebben getrokken en/of

- meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit voornoemde [slachtoffer] is overleden,

tot en/of bij het plegen van welk misdrijf verdachte in of omstreeks de periode van 1 mei 2021 tot en met 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland en/of in België, opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft en/of opzettelijk behulpzaam is geweest door:

- het vinden en/of ter beschikking stellen van een revolver, althans een vuurwapen;

- het wegmaken van de personenauto van een andere deelnemer aan dat feit;

- het wegmaken van een revolver, althans een vuurwapen, en/of

(art 310 Wetboek van Strafrecht, art 3121id 1 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 2 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 2 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 3 Wetboek van Strafrecht, art 3171id 1 Wetboek van Strafrecht, art 317 lid 3 Wetboek van Strafrecht, art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 471id 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij in of omstreeks de periode van 1 mei 2021 tot en met 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland en/of in België, ter voorbereiding van het misdrijf waarop naar de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van acht jaren of meer is gesteld, te weten diefstal met geweld en/of afpersing, opzettelijk voorwerpen, stoffen, informatiedragers, ruimten en/of vervoermiddelen, te weten:

- een revolver, althans een vuurwapen;

- een personenauto van het merk/model Volkswagen Golf ( [kenteken] )

- handschoenen en/of

- een helm, bestemd tot het begaan van dat misdrijf, heeft verworven, vervaardigd, ingevoerd, doorgevoerd, uitgevoerd en/of voorhanden heeft gehad;

(art 46 lid 1 Wetboek van Strafrecht)

3

hij in omstreeks de periode van 1 mei 2021 tot en met 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of de gemeente Beek, althans in Nederland en/of België, een wapen van categorie III, onder 1 van de Wet wapens en munitie, te weten een revolver, kaliber .38 Special of kaliber .357 Magnum, zijnde een vuurwapen in de vorm van een revolver, voorhanden heeft gehad.

(art 26 lid 1 Wet wapens en munitie)

Voetnoten

1. Indien tegen dit verkort vonnis hoger beroep wordt ingesteld, worden de door de rechtbank gebruikte bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in een aanvulling op het vonnis. Deze aanvulling wordt dan aan het vonnis gehecht.