ECLI:NL:RBMNE:2016:4505

• Datum uitspraak: 9 augustus 2016
• Publicatiedatum: 9 augustus 2016
• Zaaknummer: AWB - 16 _ 388
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: V.M.M. van Amstel
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Bestuursrechtelijke procedure inzake omgevingsvergunning voor herbestemming van een watertoren tot kantoorgebouw met betrekking tot parkeernormen en vergunningseisen

In deze zaak heeft de Rechtbank Midden-Nederland op 3 augustus 2016 uitspraak gedaan in een bestuursrechtelijke procedure over de omgevingsvergunning die op 17 december 2015 door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente De Ronde Venen is verleend aan [naam] B.V. voor het herbestemmen van een watertoren tot een zelfstandig kantoorgebouw. Eisers, bestaande uit meerdere partijen, hebben beroep ingesteld tegen deze vergunning, waarbij zij zich vooral zorgen maakten over de parkeernormen die aan de vergunning zijn verbonden. De rechtbank heeft eerder een tussenuitspraak gedaan op 15 maart 2016, waarin werd vastgesteld dat de parkeernormen die door verweerder waren gehanteerd verouderd waren en niet voldeden aan de actuele richtlijnen van het CROW. De rechtbank heeft verweerder de gelegenheid gegeven om de gebreken in het besluit te herstellen.

Op 3 mei 2016 heeft verweerder het besluit van 17 december 2015 gewijzigd door aanvullende voorschriften aan de vergunning te verbinden, waaronder de eis dat er minimaal 16 parkeerplaatsen beschikbaar moeten zijn. De rechtbank heeft in deze uitspraak bevestigd dat de nieuwe inrichtingsschets van april 2016, die door [naam] is ingediend, voldoende aannemelijk maakt dat aan de parkeereisen kan worden voldaan. De rechtbank heeft geoordeeld dat de vergunning in redelijkheid kon worden verleend, ondanks de bezwaren van eisers over de beschikbaarheid van parkeerplaatsen en de naleving van de voorwaarden.

De rechtbank heeft het besluit van 17 december 2015 vernietigd, maar de rechtsgevolgen van dit besluit in stand gelaten, omdat verweerder de gebreken had hersteld. Tevens is verweerder veroordeeld tot het vergoeden van de proceskosten van eisers in verschillende zaken, en is het griffierecht aan hen terugbetaald. De uitspraak biedt inzicht in de toepassing van de Awb en de eisen die aan omgevingsvergunningen worden gesteld, met name op het gebied van parkeernormen en de verplichtingen van vergunninghouders.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummers: UTR 16/388, UTR 16/648, UTR 16/651, UTR 16/653, UTR 16/509 en UTR 16/642.

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 3 augustus 2016 in de zaak tussen

[eiser 1] , [eiser 2] en [eiser 3] (UTR 16/388),

[eiser 4] (UTR 16/648),

[eiser 8] , [eiser 9] , [eiser 10] , [eiser 11] (UTR 16/509)

[eiser 12] (UTR 16/642), allen te [woonplaats] , eisers

en

het college van burgemeester en wethouders van de gemeente De Ronde Venen , verweerder

(gemachtigde: mr. A. de Vink).

Als derde-partij heeft aan het geding deelgenomen:
[naam] B.V. , gevestigd te Mijdrecht
(gemachtigde: mr. A.G. van Keulen).

Procesverloop

Bij besluit van 17 december 2015 heeft verweerder met toepassing van afdeling 3.4 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) aan [naam] B.V. (vergunninghoudster, hierna: [naam] ) een omgevingsvergunning verleend voor het herbestemmen van een watertoren tot zelfstandig kantoorgebouw op het perceel [adres] (het perceel). Eisers hebben hiertegen beroep ingesteld.

Het onderzoek ter zitting heeft, gelijktijdig met de behandeling van het verzoek om voorlopige voorziening van enkele eisers, plaatsgevonden op 19 februari 2016.
[eiser 1] , [eiser 5] , [eiser 6] , [eiser 7] , [eiser 8] , [eiser 10] en [eiser 12] zijn in persoon verschenen, bijgestaan door hun (respectievelijke) gemachtigden. Mr. A. Vinkenborg is verschenen in de plaats van mr. J.M. Smits. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. [naam] is vertegenwoordigd door [X] , directeur, bijgestaan door de gemachtigde.

Bij tussenuitspraak van 15 maart 2016 (de tussenuitspraak) heeft de rechtbank verweerder in de gelegenheid gesteld om binnen acht weken na verzending van de tussenuitspraak, met inachtneming van wat in de tussenuitspraak is overwogen, de geconstateerde gebreken in het besluit van 17 december 2015 te herstellen.

Bij besluit van 3 mei 2016 heeft verweerder het besluit van 17 december 2015 gewijzigd in die zin dat aan de vergunning een aanvullende voorschriften zijn verbonden en dat de vergunning is verleend op basis van een door [naam] ingediende inrichtingsschets van april 2016 .

[eiser 1] , [eiser 2] , [eiser 3] , [eiser 4] , [eiser 5] en [eiser 6] , [eiser 7] , de heer en mevrouw [eiser 8] en de heer en mevrouw [eisers 10 + 11] hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheid om hierop te reageren.

De rechtbank heeft bij brief van 6 juli 2016 aan partijen laten weten dat het onderzoek wordt gesloten en dat zij uitspraak zal doen.

Overwegingen

Het besluit van 3 mei 2016 is deels in de plaats getreden van het besluit van 17 december 2015, namelijk voor zover het betreft de met het besluit van 3 mei 2016 overgelegde inrichtingsschets van april 2016, die dient ter vervanging van de op de met de aanvraag ingediende tekening 0911-DO03 ingetekende parkeerplaatsen. Daarnaast is met het besluit van 3 mei 2016 een tweetal aanvullende voorschriften aan de vergunning verbonden.

De rechtbank acht, gezien artikel 6:19, eerste lid, van de Awb het tegen het besluit van 17 december 2015 ingestelde beroep mede gericht tegen het besluit van 3 mei 2016.

Deze uitspraak bouwt voort op de tussenuitspraak. De rechtbank blijft bij al wat zij in de tussenuitspraak heeft overwogen en beslist, tenzij hierna uitdrukkelijk anders wordt overwogen.

In de tussenuitspraak heeft de rechtbank - samengevat - overwogen dat verweerder bij het vaststellen van de parkeerbehoefte ten behoeve van het bouwplan is uitgegaan van een parkeernorm op basis van parkeerkencijfers uit 2004, derhalve van een verouderde parkeernorm. Op grond van de parkeerkencijfers van het CROW van oktober 2012 geldt voor de functie kantoor (zonder baliefunctie) in matig stedelijk gebied, in de centrumschil van de stad, een norm van minimaal 1,7 en maximaal 2,2 parkeerplaats per 100 m². Indien wordt uitgegaan van de gemiddelde parkeernorm, zoals verweerder op basis van de oude norm heeft gedaan, moet ten behoeve van het bouwplan worden voorzien in (7,87 * 1,95 =) 16 (naar boven afgerond) parkeerplaatsen. Indien wordt uitgegaan van de minimale norm moet worden voorzien in (7,87 * 1,7=) 14 parkeerplaatsen. In de tussenuitspraak is verder overwogen dat verweerder, indien hij gebruik maakt van de mogelijkheid om de gebreken in de vergunning te herstellen, ook dient in te gaan op het betoog van eiseres dat de geprojecteerde parkeervlakken niet voldoen aan de aanbevelingen uit de ASVV 2012 van het CROW.

Naar aanleiding van de tussenuitspraak heeft [naam] een inrichtingsschets van april 2016 ingediend. Op deze inrichtingsschets zijn de ten behoeve van het bouwplan te realiseren parkeerplaatsen ingetekend. Verweerder heeft deze inrichtingsschets in zijn besluit van 3 mei 2016 aan de vergunning verbonden. Daarnaast heeft verweerder onder meer de volgende aanvullende voorwaarde aan de vergunning verbonden:

bij ingebruikneming van de watertoren tot zelfstandig kantoorgebouw dienen naast de 13 parkeerplaatsen op eigen terrein bij de watertoren, minimaal drie parkeerplaatsen op redelijke loopafstand van het perceel [adres] beschikbaar te zijn en dienen minimaal 16 parkeerplaatsen blijvend op eigen terrein en op redelijke afstand in stand te worden gehouden ten behoeve van gebruikers van de watertoren.’

In het besluit van 3 mei 2016 is toegelicht dat het bouwplan niet mag leiden tot een toename van de parkeerdruk op de omgeving. Om die reden is aan [naam] de eis gesteld dat zij in de eigen parkeerbehoefte moet voorzien. [naam] heeft, naast de 13 parkeerplaatsen die op eigen terrein worden gerealiseerd, een huurovereenkomst gesloten met de eigenaar van het perceel [adres] , dat is gelegen op een afstand van circa 150 meter van het bouwplan, dat op dat perceel te allen tijde 3 tot 6 parkeerplaatsen beschikbaar zijn. Een afschrift van deze huurovereenkomst is overgelegd. Vanwege het niet volledig voldoen aan de parkeerbehoefte op eigen terrein heeft verweerder een ontheffing verleend op grond van artikel 2.5.30, vierde lid, van de Bouwverordening. Met het besluit van 3 mei 2016 heeft verweerder een aanvullende ruimtelijke onderbouwing van 26 april 2016 overgelegd.

6. Eisers betogen dat met de door [naam] afgesloten huurovereenkomst onvoldoende is gewaarborgd dat er ook in de toekomst nog parkeerplaatsen op het perceel
[adres] beschikbaar zijn.

7. De rechtbank stelt voorop dat met het besluit van 3 mei 2016 in de vergunning als voorwaarde is opgenomen dat er in totaal minimaal 16 parkeerplaatsen blijvend op eigen terrein, dan wel op redelijke loopafstand beschikbaar dienen te blijven. [naam] is dus verplicht om in totaal minimaal 16 parkeerplaatsen in stand te houden. Uit de overgelegde huurovereenkomst in combinatie met de inrichtingstekening van april 2016 volgt dat er

19 parkeerplaatsen ten behoeve van het bouwplan beschikbaar zijn, hetgeen meer is dan de maximale norm van het CROW voorschrijft. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich op het standpunt kunnen stellen dat het, gelet op de huurovereenkomst die [naam] daartoe heeft afgesloten, voldoende aannemelijk is dat aan de eis zoals neergelegd in de vergunning, zal worden voldaan. De rechtbank ziet in hetgeen eisers stellen over het bestemmingsplan en een mogelijke monumentale status van het pand op het perceel [adres] geen aanleiding voor het oordeel dat verweerder zich niet op het standpunt heeft kunnen stellen dat [naam] de voorwaarden in de vergunning niet zal naleven.

8. Ook het betoog van eisers dat het voor bezoekers niet duidelijk is dat zij ook gebruik kunnen maken van de parkeerplaatsen op het perceel [adres] slaagt niet. In het besluit van 3 mei 2016 is toegelicht dat [naam] zich heeft verplicht om de betreffende parkeerplaatsen exclusief toe te wijzen aan bepaalde fulltimewerknemers. De betreffende werknemers mogen alleen op de toegewezen parkeerplaatsen parkeren. Daarmee is voldoende gedaan om in beschikbaarheid van bezoekersparkeerplaatsen bij de watertoren te voorzien.

De rechtbank stelt overigens vast dat [naam] er zelf ook een belang bij heeft dat er bij het kantoorgebouw voldoende parkeerplaatsen beschikbaar zijn voor de bezoekers.

9. Eisers betogen verder dat de inrichtingsschets van april 2016 ingetekende parkeerplaatsen op eigen terrein, niet voldoen aan de normen uit de ASVV 2012.

10. In de aanvullende ruimtelijke onderbouwing van 26 april 2016 is toegelicht welke afmetingen de ASVV 2012 voor parkeerplaatsen voorschrijft. De rechtbank volgt eisers niet in hun betoog dat parkeerplaats P1 ten onrechte als een langsparkeerplaats is aangemerkt. Verweerder heeft P1, die niet direct aan een andere parkeerplaats grenst, als een langsparkeerplaats kunnen aanmerken. De rechtbank volgt eisers ook niet in hun betoog dat de parkeerplaatsen P4 en P11 niet meer bruikbaar zijn als de omliggende parkeerplaatsen bezet zijn. Het inparkeren op deze langsparkeerplaatsen is immers mogelijk door vanaf de positie naast parkeerplaats P5 respectievelijk P12 achteruit in te parkeren. Met de inrichtingsschets van april 2016 is voldoende aannemelijk gemaakt dat de parkeerplaatsen voldoen aan de eisen die het ASVV 2012 daaraan stelt.

11. Wat betreft het betoog van eisers dat het realiseren van de parkeerplaatsen op eigen terrein niet is toegestaan omdat dit alleen mogelijk is als de muurtjes, die deel uitmaken van de monumentale status van de watertoren, worden verwijderd, verwijst de rechtbank naar hetgeen in de tussenuitspraak onder 16 is overwogen. Zij ziet in hetgeen eisers hebben gesteld en ook in de door hen overgelegde e-mail van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, geen
aanleiding om terug te komen op hetgeen in de tussenuitspraak hieromtrent is overwogen.

12. Hetgeen door eisers in beroep is aangevoerd, leidt niet tot een vernietiging van het besluit van 3 mei 2016. Het beroep is in zoverre ongegrond.

Conclusie

13. De rechtbank is, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, van oordeel dat verweerder met het aanvullende besluit van 3 mei 2016 voldoende heeft toegelicht dat het bouwplan voldoet aan de parkeernorm. Zij stelt vast dat verweerder zich committeert aan een strengere norm dan de minimum norm die het CROW voorschrijft. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder de vergunning in redelijkheid kunnen verlenen.

14. Gegeven het in de tussenuitspraak geconstateerde gebrek zal de rechtbank het besluit van 17 december 2015 vernietigen wegens strijd met de artikelen 3:2, 3:4, eerste lid, en 3:46 van de Awb. Nu verweerder het gebrek met het besluit van 3 mei 2016 heeft hersteld, laat de rechtbank de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit met toepassing van artikel 8:72, derde lid, van de Awb in stand.

14. De rechtbank ziet aanleiding om verweerder met toepassing van artikel 8:75 van de Awb te veroordelen in de proceskosten die eisers in verband met hun beroep tegen het besluit van 17 december 2015 redelijkerwijs hebben moeten maken.
Deze kosten zijn voor de zaak UTR 16/388, met mr. J.M. Smits als gemachtigde, met toepassing van het Besluit proceskosten bestuursrecht begroot op € 992,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het verschijnen ter zitting, vanwege de gelijktijdige behandeling van het verzoek om voorlopige voorziening, en 0,5 punt voor de schriftelijke zienswijze na de bestuurlijke lus, waarde per punt € 496,- en wegingsfactor 1) als kosten voor verleende rechtsbijstand.
Voor de zaken UTR 16/648, UTR 16/651 en UTR 16/653, met mr. T. van der Weijde als gemachtigde, zijn de totale kosten eveneens begroot op € 992,-. De rechtbank overweegt hiertoe dat de beroepschriften vrijwel gelijkluidend zijn en dat de behandeling van de beroepen ter zitting gelijktijdig heeft plaatsgevonden.

Voor de zaak UTR 16/509, met mr. G.J.M. Immens als gemachtigde, zijn de kosten begroot op € 1.240,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting en 0,5 punt voor de schriftelijke zienswijze na de bestuurlijke lus, waarde per punt € 496,- en wegingsfactor 1).
In de zaak UTR 16/642 is niet gebleken van proceskosten die voor vergoeding in aanmerking komen.

16. Op grond van artikel 8:74 van de Awb dient verweerder in alle beroepszaken het door eisers betaalde griffierecht te vergoeden.

Beslissing

De rechtbank:

• verklaart de beroepen tegen het besluit van 17 december 2015 gegrond;
• vernietigt het besluit van 17 december 2015;
• bepaalt dat de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit in stand blijven;
• verklaart het beroep tegen het besluit van 3 mei 2016 ongegrond;
• veroordeelt verweerder in de zaak UTR 16/388 tot een bedrag van € 992,- in de proceskosten van eisers;
• veroordeelt verweerder in de zaken UTR 16/648, UTR 16/651 en UTR 16/653
• veroordeelt verweerder in de zaak UTR 16/509 tot een bedrag van € 1.240,- in de proceskosten van eisers;
• draagt verweerder in de zaken UTR 16/388, UTR 16/648, UTR 16/651,

Deze uitspraak is gedaan door mr. V.M.M. van Amstel, rechter, in aanwezigheid van mr. J.K. van de Poel, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 3 augustus 2016.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak en de tussenuitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending van deze uitspraak hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.