ECLI:NL:RBMNE:2021:421

• Datum uitspraak: 2 februari 2021
• Publicatiedatum: 9 februari 2021
• Zaaknummer: UTR 20/2635
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: R. in ’t Veld
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Herbeoordeling van WAO-uitkering na bedrijfsongeval en weigering van het UWV om aanvraag in behandeling te nemen

In deze zaak heeft de Rechtbank Midden-Nederland op 2 februari 2021 uitspraak gedaan in een geschil tussen een eiser en de Raad van Bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (UWV) over de herbeoordeling van een WAO-uitkering. Eiser, die na een bedrijfsongeval in 2003 een WAO-uitkering had gekregen, verzocht in 2019 om een herbeoordeling van zijn uitkering vanwege een verslechtering van zijn gezondheid. Het UWV weigerde echter om het verzoek in behandeling te nemen, wat leidde tot een bestreden besluit op 9 juni 2020 waarin het bezwaar van eiser ongegrond werd verklaard.

De rechtbank heeft vastgesteld dat het UWV ten onrechte de aanvraag van eiser niet in behandeling heeft genomen. De rechtbank oordeelde dat de nieuwe informatie over de gezondheid van eiser, waaronder een sterk verminderde hartfunctie en een doorgemaakte TIA, niet was meegenomen in de beoordeling door het UWV. De rechtbank heeft het bestreden besluit vernietigd en het UWV opgedragen om binnen zes weken een nieuw besluit te nemen, waarbij rekening gehouden moet worden met de uitspraak van de rechtbank. Tevens is het UWV veroordeeld tot vergoeding van de proceskosten van eiser, die zijn vastgesteld op € 1068,-, en het griffierecht van € 48,- moet ook worden vergoed.

De rechtbank benadrukte dat het bestuursorgaan niet bevoegd was om de aanvraag van eiser niet in behandeling te nemen, en dat de eerdere beoordeling van een gelijkluidende aanvraag niet als reden kon dienen om de nieuwe aanvraag te weigeren. De uitspraak is openbaar gemaakt en partijen zijn geïnformeerd over de mogelijkheid om binnen zes weken hoger beroep in te stellen bij de Centrale Raad van Beroep.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 20/2635

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 2 februari 2021 in de zaak tussen

[eiser] , te [woonplaats] , eiser

(gemachtigde: B.B.A. Willering),

en

de Raad van Bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen , verweerder
.

Procesverloop

Bij besluit van 28 januari 2020 (het primaire besluit) heeft verweerder aan eiser meegedeeld zijn verzoek om een herbeoordeling van zijn WAO-uitkering niet in behandeling te nemen.

Bij besluit van 9 juni 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Verweerder heeft een verweerschrift

ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden via Skype op 23 november 2020. Eiser was daarbij aanwezig, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is met berichtgeving niet verschenen.

Overwegingen

1. De rechtbank neemt de volgende, door partijen niet betwiste, feiten als vaststaand aan.

Na een bedrijfsongeval is aan eiser met ingang van 18 februari 2003 een WAO-uitkering toegekend, berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 25 tot 35%. Eiser vraagt verweerder bij brief van 5 februari 2019 om een herbeoordeling van zijn WAO-aanspraken in verband met een verslechtering van zijn gezondheid. Bij besluit van 7 juni 2019 deelt verweerder aan eiser mee dat zijn arbeidsongeschiktheidsklasse 25 tot 35% blijft. Op 24 januari 2020 verzoekt eiser verweerder nogmaals zijn WAO-uitkering opnieuw te beoordelen. Verweerder neemt hierop het besluit van 28 januari 2020. Het verzoek van eiser wordt niet in behandeling genomen.

2. Het bestreden besluit gaat over verweerders weigering het laatstgenoemde besluit te herroepen.

3. Eiser voert in beroep aan dat verweerder ten onrechte geen rekening heeft gehouden met zijn sterk verminderde hartfunctie en de door hem doorgemaakte TIA. Eiser begrijpt niet hoe verweerder zich op het standpunt kan stellen dat hij hiermee de geduide functies kan vervullen. Volgens eiser dient verweerder deze nieuwe informatie in zijn beoordeling van het verzoek te betrekken. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend en daarin aangegeven dat er bij eiser sprake is van niet-verzekerde klachten, die daarom niet tot een verhoging van zijn arbeidsongeschiktheidsklasse kunnen leiden.

4. Artikel 4:5 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) regelt het niet in behandeling nemen van een aanvraag door een bestuursorgaan als volgt:

“1. Het bestuursorgaan kan besluiten de aanvraag niet te behandelen, indien: a. de aanvrager niet heeft voldaan aan enig wettelijk voorschrift voor het in behandeling nemen van de aanvraag, of b. de aanvraag geheel of gedeeltelijk is geweigerd op grond van artikel 2:15, of c. de verstrekte gegevens en bescheiden onvoldoende zijn voor de beoordeling van de aanvraag of voor de voorbereiding van de beschikking, mits de aanvrager de gelegenheid heeft gehad de aanvraag binnen een door het bestuursorgaan gestelde termijn aan te vullen. 2. Indien de aanvraag of een van de daarbij behorende gegevens of bescheiden in een vreemde taal is gesteld en een vertaling daarvan voor de beoordeling van de aanvraag of voor de voorbereiding van de beschikking noodzakelijk is, kan het bestuursorgaan besluiten de aanvraag niet te behandelen, mits de aanvrager de gelegenheid heeft gehad binnen een door het bestuursorgaan gestelde termijn de aanvraag met een vertaling aan te vullen. 3. Indien de aanvraag of een van de daarbij behorende gegevens of bescheidenomvangrijk of ingewikkeld is en een samenvatting voor de beoordeling van de aanvraag of voor de voorbereiding van de beschikking noodzakelijk is, kan het bestuursorgaan besluiten de aanvraag niet te behandelen, mits de aanvrager de gelegenheid heeft gehad binnen een door het bestuursorgaan gestelde termijn de aanvraag met een samenvatting aan te vullen. 4. Een besluit om de aanvraag niet te behandelen wordt aan de aanvrager bekendgemaakt binnen vier weken nadat de aanvraag is aangevuld of nadat de daarvoor gestelde termijn ongebruikt is verstreken.”

5. De rechtbank stelt vast dat het al eerder beoordeeld hebben van een gelijkluidende aanvraag geen situatie is als beschreven in het eerste lid van artikel 4:5 Awb. Verweerder was dus niet bevoegd de aanvraag van eiser niet in behandeling te nemen en het bestreden besluit dient daarom te worden vernietigd wegens strijd met de wet. Het beroep is gegrond en verweerder wordt veroordeeld tot vergoeding van de proceskosten van eiser in beroep. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1068,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 534,-, met een wegingsfactor 1). Het door eiser betaalde griffierecht van € 48,- dient bovendien ook door verweerder te worden vergoed.

6. De rechtbank ziet ten slotte geen aanleiding zelf in de zaak te voorzien, aangezien het hier gaat over het al dan niet gebruiken van een bevoegdheid door verweerder, waar verzoeker in bezwaar ook nog niet over gehoord is. Het ligt dan niet op de weg van de rechtbank om verweerders tekortschietende besluitvorming in beroep te herstellen. Verweerder zal daarom een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak. De rechtbank stelt hiervoor een termijn van zes weken.

Beslissing

De rechtbank:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit;

- draagt verweerder op binnen zes weken na de dag van verzending van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 48,- aan eiser te vergoeden;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiser tot een bedrag van € 1068,-.

Deze uitspraak is gedaan door R. in ’t Veld, rechter, in aanwezigheid van mr. A. Belhadi, griffier. De beslissing is in het uitgesproken op 2 februari 2021 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.

griffier rechter

De rechter is verhinderd deze uitspraak te ondertekenen .

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep.