ECLI:NL:RBMNE:2021:4774

• Datum uitspraak: 4 augustus 2021
• Publicatiedatum: 7 oktober 2021
• Zaaknummer: 8128800 AC EXPL 19-3892 YA/1386
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: R.M. Berendsen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verzekeringsovereenkomst en informatieverplichtingen in civiele procedure

In deze zaak heeft de kantonrechter van de Rechtbank Midden-Nederland op 4 augustus 2021 een eindvonnis gewezen in een civiele procedure tussen ANWB B.V. en een gedaagde partij die niet is verschenen. De zaak betreft een vordering tot betaling van een bedrag van € 67,42, voortvloeiend uit een verzekeringsovereenkomst die de eisende partij met de gedaagde partij had gesloten. De kantonrechter heeft in een eerder tussenvonnis op 22 juli 2020 overwogen dat de overeenkomst gekwalificeerd moet worden als een verzekeringsovereenkomst, waarbij de eisende partij heeft gesteld dat de Wegenwacht Service een verzekering betreft die alleen kan worden afgesloten met een ANWB-lidmaatschap.

De kantonrechter heeft vastgesteld dat de eisende partij voldaan heeft aan haar informatieverplichtingen zoals voorgeschreven in de Wet op het financieel toezicht (Wft) en het Burgerlijk Wetboek (BW). De eisende partij heeft bewijs geleverd van de informatie die aan de gedaagde partij is verstrekt tijdens het telefonische inschrijfproces. De kantonrechter heeft geoordeeld dat de gedaagde partij, ondanks het beëindigen van de overeenkomst, aanspraak heeft kunnen maken op de uit de overeenkomst voortvloeiende rechten tot de datum van beëindiging. De vordering tot betaling is toegewezen, evenals de wettelijke vertragingsrente en de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten.

De kantonrechter heeft de gedaagde partij ook veroordeeld in de proceskosten, met een totaalbedrag van € 246,18. Tot slot heeft de kantonrechter de eisende partij aangespoord om in de toekomst zorgvuldiger om te gaan met de dagvaarding en de bijbehorende informatie, om te voorkomen dat vorderingen in de toekomst gedeeltelijk worden afgewezen.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Civiel recht

kantonrechter

locatie Amersfoort

zaaknummer: 8128800 AC EXPL 19-3892 YA/1386

Vonnis van 4 augustus 2021

inzake

de besloten vennootschap

ANWB B.V. ,

gevestigd te ’s-Gravenhage,

eisende partij,

gemachtigde: Gerechtsdeurwaarderskantoor De Klerk Vis Niekus B.V.,

tegen:

[gedaagde] ,

wonende in de gemeente [woonplaats] ,

gedaagde partij,

niet verschenen.

1. De verdere procedure

1.1.

De kantonrechter heeft op 22 juli 2020 een tussenvonnis gewezen. Voor het verloop van de procedure tot aan dat moment wordt naar dit tussenvonnis verwezen.

1.2.

Bij akte van 30 december 2020 heeft de eisende partij haar vordering nader toegelicht.

1.3.

Daarop volgt nu dit vonnis.

2. De verdere beoordeling

2.1.

De kantonrechter blijft bij wat in het tussenvonnis is overwogen en beslist. Er bestaat geen aanleiding om daarop terug te komen.

2.2.

Naar aanleiding van de akte van de eisende partij van 30 december 2020 overweegt de kantonrechter als volgt.

Verzekeringsovereenkomst

2.3.

In het tussenvonnis heeft de kantonrechter overwogen dat de tussen partijen gesloten overeenkomst moet worden gekwalificeerd als verzekeringsovereenkomst. De eisende partij heeft dit in haar akte beaamd, waar zij zich op het standpunt stelt dat de Wegenwacht Service een verzekering betreft. Om deze verzekering te kunnen afsluiten, is een ANWB-lidmaatschap vereist. In de onderhavige zaak is ook sprake van directe pechhulp, dat is hulp aan iemand die op het moment van pech geen lidmaatschap met Wegenwacht Service heeft, dan wel een verzekeringspakket heeft dat (nog) geen dekking biedt voor de benodigde pechhulp. De eisende partij stelt dat sprake is van één overeenkomst, waarvan de onderdelen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Voor het afsluiten van de Wegenwacht Service is een lidmaatschap vereist en de directe pechhulp wordt enkel verleend na het afsluiten van de Wegenwacht Service.

2.4.

De kantonrechter begrijpt het standpunt van de eisende partij aldus, dat het lidmaatschap alsook de directe pechhulp] ten dienste staat van en accessoir is aan de Wegenwacht Service (de verzekeringsovereenkomst). Bij de verdere beoordeling neemt de kantonrechter dan ook tot uitgangspunt dat (enkel) sprake is van een verzekeringsovereenkomst.

Gevolgen kwalificatie verzekeringsovereenkomst

2.5.

In de akte stelt de eisende partij zich op het standpunt dat de onderdelen sleutelhulp, transporthulp en repatriëring van de Wegenwacht Service vallen onder de uitzonderingsbepaling van artikel 1:6 lid 1 onder e, onderdelen 1, 2 en 3 van de Wet op het financieel toezicht (Wft). De onderdelen vervoer, toezenden onderdelen en een vervangend chauffeur vallen niet onder deze bepaling, zodat, zo stelt de eisende partij, op (die onderdelen van) de Wegenwacht Service de Wft (wel) van toepassing is.

2.6.

De eisende partij heeft niet gespecificeerd welke diensten in het onderhavige geval aan de gedaagde partij zijn verleend. Daarom neemt de kantonrechter tot uitgangspunt dat de Wft op de onderhavige overeenkomst van toepassing is.

(Pre)contractuele informatieverplichtingen

2.7.

Op de onderhavige verzekeringsovereenkomst zijn de informatieverplichtingen van toepassing zoals bedoeld in paragrafen 1 en 6 van afdeling 6.5.2b van het Burgerlijk Wetboek (BW), artikel 4:20 Wft en de paragrafen 8.1.1, 8.1.4, 8.1.6 en 8.1.7 van het Besluit Gedragstoezicht financiële ondernemingen Wft (BGfo). Zoals in het tussenvonnis is overwogen, moet de kantonrechter er ambtshalve op toezien dat deze consumentenbeschermende voorschriften worden nageleefd, dus ook als er geen verweer is gevoerd, zoals in de onderhavige procedure.

2.8.

De eisende partij stelt dat zij heeft voldaan aan haar informatieverplichtingen. Ter onderbouwing hiervan heeft zij verwezen naar bij eerdere akte overgelegde printscreens, waaruit blijkt hoe het telefonische inschrijfproces verloopt. De eisende partij heeft de gang van zaken tijdens het met de gedaagde partij gevoerde telefoongesprek geschetst. Zij stelt dat haar medewerker aan het einde van het telefoongesprek de aanvraag heeft samengevat en de gedaagde partij daarbij heeft geïnformeerd over de voornaamste kenmerken en de totale prijs van de aangevraagde diensten, de duur van de overeenkomst en de daaruit voortvloeiende verplichtingen. Na expliciet akkoord van de gedaagde partij is de overeenkomst tot stand gekomen.

De eisende partij heeft het gevolgde belscript overgelegd en de tarievenlijst die een medewerker gelijktijdig kan openen.

2.9.

De eisende partij heeft bij akte uiteengezet welke gegevens in de bevestigingsbrief en de factuur zijn opgenomen en welke informatie in de polisvoorwaarden te vinden is. De aan de gedaagde partij verzonden bevestiging en/of factuur zijn/is overgelegd. De eisende partij heeft in haar akte (ook) een link naar de polisvoorwaarden opgenomen, een en ander in lijn met het landelijke ‘Informatieformulier voor zaken waarin de gedaagde een natuurlijke persoon is’.

2.10.

De kantonrechter is van oordeel dat met hetgeen de eisende partij in de akte(s) heeft gesteld en onderbouwd, voldoende is gebleken dat zij heeft voldaan aan haar wettelijke informatieverplichtingen. Voor zover de vereiste informatie (deels) niet voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst is verstrekt, geldt dat deze ook onmiddellijk na de totstandkoming van de overeenkomst kan worden verstrekt, al dan niet door opname in de polisvoorwaarden (art. 4:20 lid 6 Wft en art. 78 BGfo). In de onderhavige polisvoorwaarden is in duidelijke en begrijpelijke bewoordingen melding gemaakt van de vereiste informatie (voor zover die niet reeds voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst was verstrekt). Dit geldt in ieder geval voor het herroepingsrecht, waarop in de precontractuele fase niet expliciet wordt gewezen (zie in dit verband ook artikel 6:230x lid 1 BW en artikel 78 BGfo), maar waarvan in de polisvoorwaarden in duidelijke en begrijpelijke bewoordingen melding wordt gemaakt. Daarmee is ook aan deze informatieverplichting voldaan.

2.11.

De gedaagde partij heeft de overeenkomst beëindigd, maar de premie tot die datum onbetaald gelaten. De kantonrechter gaat er vanuit dat de gedaagde partij tot die datum aanspraak heeft kunnen maken op haar uit de overeenkomst voortvloeiende rechten.

2.12.

De vordering tot betaling van € 67,42 ligt gelet hierop voor toewijzing gereed.

2.13.

Omdat de gedaagde partij in gebreke is gebleven met het tijdig voldoen van de factuur is de gedaagde partij de gevorderde wettelijke vertragingsrente verschuldigd. Deze zal worden toegewezen op de wijze als hierna in het dictum te bepalen.

2.14.

De eisende partij maakt aanspraak op de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. De eisende partij heeft aan de gedaagde partij een aanmaning gestuurd die voldoet aan de eisen van artikel 6:96 lid 6 BW. Het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten komt overeen met het in het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten bepaalde tarief en zal worden toegewezen.

2.15.

De gedaagde partij zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld, met dien verstande dat de kosten voor genomen akte(s) voor rekening blijven van de eisende partij, aangezien het aan haarzelf te wijten is dat het nodig was deze extra aktes op te stellen.

De kosten aan de zijde van de eisende partij worden begroot op:

- dagvaarding € 85,18

- griffierecht € 124,00

- salaris gemachtigde €
37,00 (1 punt x tarief € 37,00)

Totaal € 246,18.

Tot slot

2.16.

De kantonrechter overweegt tot slot, ten overvloede, als volgt. De eisende partij heeft in de dagvaarding (onder het kopje “verweer”) aangegeven:

“Gelet op het bepaalde bij art. 111 lid 3 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering wijst eiseres er op dat haar geen verweer tegen haar vordering bekend is;

Eiseres ziet er dan ook vanaf in dit stadium allerlei op de zaak betrekking hebbende

bescheiden over te leggen doch is bereid en in staat op het eerste verzoek haar vordering

nader te documenteren;” [onderstreping toegevoegd door de kantonrechter].

2.17.

Zoals in het tussenvonnis is overwogen, voldoet de dagvaarding niet aan de eisen die de wet daaraan stelt. Dat een gedaagde partij (mogelijk) geen verweer voert, doet aan de in het tussenvonnis genoemde wettelijke verplichtingen van artikelen 21 en 111 Rv niets af. De eisende partij is nu nog in de gelegenheid gesteld de gebreken aan de dagvaarding te repareren met aktes. Deze praktijk is niet blijvend. De kantonrechter geeft de eisende partij dan ook met klem in overweging haar dagvaardingen in het vervolg direct te voorzien van de voor de beoordeling benodigde informatie en stukken. Immers, het niet of niet volledig voldoen aan de wettelijke verplichtingen of het niet of onvoldoende onderbouwen van de stelling dat daaraan is voldaan, kan (en zal op termijn) leiden tot (gedeeltelijke) afwijzing van de vordering
.

3. De beslissing

De kantonrechter:

3.1.

veroordeelt de gedaagde partij om aan de eisende partij tegen bewijs van kwijting te betalen € 109,13 met de wettelijke rente over € 67,42 vanaf 17 oktober 2019 tot de voldoening;

3.2.

veroordeelt de gedaagde partij tot betaling van de proceskosten aan de zijde van de eisende partij, tot de uitspraak van dit vonnis begroot op € 246,18, waarin begrepen € 37,00 aan salaris gemachtigde;

3.3.

verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

3.4.

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. R.M. Berendsen, kantonrechter, en is in aanwezigheid van de griffier in het openbaar uitgesproken op 4 augustus 2021.