ECLI:NL:RBNHO:2023:1500

• Datum uitspraak: 10 februari 2023
• Publicatiedatum: 23 februari 2023
• Zaaknummer: 15/870125-19
• Instantie: Rechtbank Noord-Holland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: M. Hoendervoogt; N. Boots; G.D. Kleijne
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Medeplegen van gewoontewitwassen en valsheid in geschrift in georganiseerd verband

Op 10 februari 2023 heeft de Rechtbank Noord-Holland, locatie Alkmaar, uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die zich schuldig heeft gemaakt aan medeplegen van gewoontewitwassen en valsheid in geschrift. De zaak is voortgekomen uit een onderzoek genaamd 'Meese', dat op 29 oktober 2018 door het Openbaar Ministerie is gestart. De verdachte, samen met zijn echtgenote en zoon, werd verdacht van betrokkenheid bij hennepteelt en het opstellen van valse huurovereenkomsten. De verdachte is op 24 september 2019 aangehouden en is per 20 maart 2020 uit voorlopige hechtenis geschorst.

Tijdens de zittingen op 7 en 10 februari 2023 zijn procesafspraken gemaakt tussen de officier van justitie en de verdediging, waarbij de verdachte een bekennende verklaring heeft afgelegd. De rechtbank heeft de tenlastelegging gewijzigd en de verdachte is uiteindelijk veroordeeld tot een gevangenisstraf van 270 dagen, waarvan 91 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. De rechtbank heeft rekening gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, waaronder het tijdsverloop van de zaak en zijn blanco strafblad. De rechtbank heeft ook de ernst van de feiten in overweging genomen, waarbij het (gewoonte)witwassen en valsheid in geschrift als ernstige strafbare feiten zijn gekwalificeerd.

De rechtbank heeft daarnaast beslist over het beslag, waarbij bepaalde voorwerpen aan het verkeer zijn onttrokken en andere aan de verdachte zijn teruggegeven. De uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer, bestaande uit drie rechters, en is openbaar uitgesproken op 10 februari 2023.

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Team Straf, locatie Alkmaar

Meervoudige strafkamer

Parketnummer: 15/870125-19

Uitspraakdatum: 10 februari 2023

Tegenspraak

verkort strafvonnis (art. 138b Sv)

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzitting van 7 en 10 februari 2023 in de zaak tegen:

[verdachte] ,

geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats] ,

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres [adres] .

De rechtbank heeft kennisgenomen van het standpunt van de officier van justitie, mr. D. Sarian en van wat door de verdachte en zijn raadsman mr. J.T.E. Vis, advocaat te Amsterdam, naar voren is gebracht.

Met instemming van de officier van justitie en de verdediging heeft de rechtbank op de zitting van 10 februari 2023, waar enkel sluiting van het onderzoek plaatsvond, onmiddellijk mondeling uitspraak gedaan conform dit verkort vonnis.

1. Tenlastelegging

Aan de verdachte is, na nadere omschrijving van de tenlastelegging als bedoeld in artikel 314a van het Wetboek van Strafvordering (Sv) en wijziging van de tenlastelegging als bedoeld in artikel 313 Sv, ten laste gelegd dat hij zich, kort en zakelijk weergegeven heeft schuldig gemaakt aan de volgende strafbare feiten. Omwille van de leesbaarheid van de tenlastelegging en het vonnis heeft de rechtbank de verschillende feiten achtereenvolgend genummerd zoals hieronder is weergegeven. Aan de verdachte is na deze hernummering ten laste gelegd:

Feit 1:

het medeplegen van gewoontewitwassen van meerdere geldbedragen en een auto in de periode van 1 januari 2012 tot en met 24 september 2019;

Feit 2:

het medeplegen van het voorhanden hebben van zes valse huurovereenkomsten in de periode van 14 maart 2016 tot en met 24 september 2019.

De volledige tekst van de tenlastelegging is als
bijlage I aan dit vonnis gehecht en maakt daarvan deel uit.

2. Voorvragen

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

3. Procesafspraken

3.1

Inleiding

Op 29 oktober 2018 is door het Openbaar Ministerie onder de naam Meese een onderzoek gestart naar de verdachte, zijn echtgenote en zijn zoon (medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] ). De verdenking was dat zij zich als familie in georganiseerd verband bezig hielden met hennepteelt in diverse panden. Op 24 september 2019 zijn deze drie verdachten aangehouden en de verdachte is per 20 maart 2020 geschorst uit de voorlopige hechtenis. Op de pro forma zittingen van 9 juni 2020 en 25 augustus 2020 is een vordering ex artikel 314a Sv ingediend respectievelijk toegewezen. Er zijn vervolgens door de rechter-commissaris op verzoek van de verdediging diverse getuigen gehoord, onder wie de medeverdachten.

In de aanloop naar een - in eerste instantie op 20 mei 2022 bepaalde - regiezitting heeft de officier van justitie de rechtbank laten weten dat hij in gesprek was met de raadslieden over de afdoening van de zaken tegen de verdachten in dit onderzoek en dat partijen beoogden te komen tot procesafspraken, waaronder begrepen een afdoeningsvoorstel. De regiezitting is vervolgens uitgesteld naar 7 oktober 2022. Op die zitting hebben de officier van justitie en de raadsman de rechtbank laten weten dat zij gesprekken met elkaar hebben gevoerd en dat in beginsel overeenstemming was bereikt over de inhoud van de procesafspraken die zowel betrekking hebben op de straf- als de onder gelijk parketnummer aanhangige ontnemingszaak. Omdat de afspraken nog op papier moesten worden gezet is een (vervolg) regiezitting op 9 november 2022 afgesproken en heeft de rechtbank de behandeling van en beslissing op onderzoekswensen van de raadsman aangehouden. Op de regiezitting van 9 november 2022 heeft de rechtbank de op voorhand toegestuurde concept overeenkomst met daarin een afdoeningsvoorstel voor de zaak besproken. De rechtbank heeft toen aangegeven dat, uitgaande van een globale bestudering van het dossier, deze overeenkomst en het daarvan onderdeel uitmakende afdoeningsvoorstel een toereikende basis bood voor het vervolg van de inhoudelijke behandeling van de straf- en ontnemingszaak. Op enkele punten heeft de rechtbank de partijen in overweging gegeven de overeenkomst nader te concretiseren of van een nadere motivering te voorzien.

3.2

Inhoud procesafspraken

Op 27 januari 2023 heeft de rechtbank een door de verdachte ondertekende overeenkomst, gesloten met het Openbaar Ministerie, alsmede een schikking ex artikel 511c Sv ontvangen.

De overeenkomst bevat, kort samengevat, de volgende afspraken:

- door middel van een wijziging van de tenlastelegging zal de verdachte voor een aantal feiten niet meer worden vervolgd. Deze beperking van de verdenking is in het kader van een efficiënte procesgang ingegeven door enerzijds het - in de visie van partijen - ontbreken van voldoende wettig bewijs en anderzijds opportuniteitsafwegingen;

- de raadsman zal afzien van de ingediende onderzoekswensen en geen nadere onderzoekswensen doen;

- de verdachte zal ter gelegenheid van de inhoudelijke behandeling van de zaak een bekennende verklaring afleggen ten aanzien van de feiten waarvan hij na wijziging van de tenlastelegging wordt verdacht;

- er zijn afspraken gemaakt over de afdoening van de onder de verdachte gelegde beslagen ex artikel 94 en artikel 94a Sv. Deze afspraken komen er in de kern op neer dat een groot aantal voorwerpen waarop een beslag ex artikel 94 Sv rust aan de verdachte zal worden teruggegeven. De verdachte zal van die voorwerpen en of de opbrengst daarvan in het kader van daarop nog rustende conservatoire beslagen afstand doen.

- er is een schikking (als bedoeld in artikel 511c Sv) getroffen in de tegen de verdachte aanhangige ontnemingszaak, waarbij het overeengekomen schikkingsbedrag met betrekking tot het door de verdachte genoten wederrechtelijk verkregen voordeel zal worden betaald van de opbrengsten van de voorwerpen waarop conservatoir beslag rust en waarvan de verdachte afstand heeft gedaan;

- de officier van justitie zal vorderen dat voor de ten laste gelegde feiten een gevangenisstraf van 270 dagen waarvan 92 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar, met aftrek van de tijd dat de verdachte in verzekering is gesteld en in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht moet worden opgelegd;

- als het vonnis wat betreft de bewezenverklaring en strafoplegging overeenkomt met de tussen partijen gemaakte afspraken, stellen de verdediging en de officier van justitie geen hoger beroep in.

3.3

Inhoudelijke behandeling

Tijdens de behandeling op de zitting van 7 februari 2023 zijn de procesafspraken zoals deze zijn vervat in de overeenkomst (hierna ook: het afdoeningsvoorstel) indringend met de verdachte besproken. De verdachte heeft aangegeven goed te hebben begrepen wat de gemaakte afspraken inhouden en wat de gevolgen daarvan zijn. Hij heeft aangegeven volledig achter die afspraken te staan, deze overeenkomst vrijwillig te zijn aangegaan en op geen enkele wijze onder druk te zijn gezet. Ook is duidelijk geworden dat de verdachte bij het hele proces om tot afspraken te komen, steeds voorzien is geweest van rechtskundige bijstand.

De rechtbank is van oordeel dat de verdachte aldus vrijwillig en op basis van voor hem voldoende en duidelijke informatie is gekomen tot de ondubbelzinnige beslissing om mee te werken aan wat in het afdoeningsvoorstel is overeengekomen. De rechtbank stelt daarnaast vast dat de verdachte zich bewust is van de rechtsgevolgen van de in de overeenkomst neergelegde procesafspraken en de daarmee gepaard gaande afstand van verdedigingsrechten. Daarmee is tevens voldaan aan de eisen die artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (EVRM) stelt.

De voorzitter heeft benadrukt dat de rechtbank geen partij is bij de gemaakte procesafspraken en daaraan dus ook niet gebonden is. De rechtbank heeft een eigen verantwoordelijkheid en dat betekent dat bij de behandeling op de zitting de beantwoording van de vragen van de artikelen 348 en 350 Sv leidend is geweest.

Op de zitting heeft de officier van justitie in het kader van de gemaakte procesafspraken de hiervoor genoemde wijziging van de tenlastelegging ex artikel 313 Sv gevorderd, die de rechtbank heeft toegewezen. Bij de toewijzing van die vordering is voor de rechtbank het volgende van belang geweest. Aanleiding voor de officier van justitie om tot een wijziging van de tenlastelegging te komen, zijn de na aanvang van het onderzoek op de zitting tot stand gekomen procesafspraken. De daarin opgenomen keuze van de officier van justitie om de verdachte voor een aantal feiten niet meer te vervolgen is deels ingegeven door redenen van proces-economie en opportuniteit en deels door het in de visie van de officier van justitie ontbreken van voldoende wettig bewijs. Mede in aanmerking nemend hetgeen de Hoge Raad daarover in zijn arrest van 27 september 2022 (ECLI:NL:HR:2022:1252, r.o. 5.6.3) heeft overwogen, heeft de rechtbank de wijziging van de tenlastelegging als hiervoor bedoeld toelaatbaar geacht. De rechtbank heeft vastgesteld dat er geen sprake is van wijzigingen als gevolg waarvan de tenlastelegging niet langer hetzelfde feit als bedoeld in artikel 68 Sr inhoudt. De rechtbank heeft daarnaast geoordeeld dat de wijziging van de tenlastelegging ook geen strijd met beginselen van een behoorlijke procesorde oplevert. De “overblijvende” feiten waarvoor de verdachte na wijziging van de tenlastelegging wordt vervolgd, staan indachtig het dossier en de daarin opgenomen bewijsmiddelen, in een redelijke verhouding tot de ernst van de zaak.

4. Het bewijs

4.1

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van de beide ten laste gelegde feiten.

4.2

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich, onder verwijzing naar het afdoeningsvoorstel, gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

4.3

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank grondt de beslissing dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan, op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

De bewijsmiddelen zullen worden uitgewerkt in die gevallen waarin de wet aanvulling van het vonnis vereist en zullen dan in een aan dit vonnis te hechten aanvulling worden opgenomen.

4.4

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten heeft begaan, zoals in de aan dit vonnis gehechte en daarvan onderdeel uitmakende
bijlage II is weergegeven.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd. Blijkens het verhandelde op de terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in zijn verdediging.

Hetgeen aan de verdachte onder 1 en 2 meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

5. Kwalificatie en strafbaarheid van de feiten

Het bewezenverklaarde levert op:

Feit 1:

medeplegen van een gewoonte maken van witwassen;

Feit 2:

medeplegen van opzettelijk een geschrift, als bedoeld in artikel 225, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht, voorhanden hebben, terwijl hij weet dat dit geschrift bestemd is voor gebruik als ware het echt en onvervalst, meermalen gepleegd.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden waardoor de wederrechtelijkheid aan het bewezenverklaarde zou ontbreken. Het bewezenverklaarde is dus strafbaar.

6. Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

7. Motivering van de straf

7.1

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft in het afdoeningsvoorstel voor wat betreft de strafoplegging een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van negen maanden als uitgangspunt genomen. De bekennende verklaring van de verdachte, het tijdsverloop van de strafzaak, het afzien van ingediende (verdere) onderzoekswensen en de omstandigheid dat het wederrechtelijk door de verdachte verkregen voordeel hem wordt ontnomen, maken dat de officier van justitie in het afdoeningsvoorstel vordert een groot deel van de gevangenisstraf voorwaardelijk op te leggen, waardoor het onvoorwaardelijk deel van de straf gelijk is aan de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht. Tijdens de inhoudelijke behandeling is de officier van justitie gebleken dat de verdachte één dag langer in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht dan waarmee in het afdoeningsvoorstel rekening is gehouden.

Dit heeft ertoe geleid dat de officier van justitie op de zitting heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 270 dagen met aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, waarvan 91 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.

7.2

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht om de eis van de officier van justitie, die in overeenstemming is met het afdoeningsvoorstel, te volgen.

7.3

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de straf die aan de verdachte moet worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede door de persoon van de verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

De zoon van de verdachte heeft in een periode van drie jaar hennepkwekerijen gehad in vier verschillende panden in Alkmaar, Dokkum, ’t Veld en Schagen. De panden in Alkmaar en ‘t Veld waren eigendom van de verdachte en zijn echtgenote, de andere twee panden van hun zoon. Ten aanzien van de panden in Alkmaar en Schagen zijn in totaal vijf valse huurovereenkomsten opgemaakt. Ook voor het pand aan de [adres] in Den Helder, eveneens eigendom van de verdachte en zijn echtgenote, was een valse huurovereenkomst opgemaakt. De betreffende panden werden in werkelijkheid niet verhuurd, maar door de zoon van de verdachte gebruikt en als hennepkwekerij ingericht. De verdachte heeft samen met zijn echtgenote en hun zoon deze valse huurovereenkomsten in bezit (administratie) gehad, wetende dat deze niet overeenkomstig de waarheid waren. Naast valsheid in geschrift hebben de verdachte en zijn echtgenote contante geldbedragen op hun bankrekening gestort, wetende dat deze gelden geen legale herkomst hadden en daarmee dus - middellijk dan wel onmiddellijk - van misdrijf afkomstig waren. Het gaat om een bedrag van in totaal ruim

€ 150.000,-. Naast dit geldbedrag hebben zij zich ook schuldig gemaakt aan het witwassen van een geldbedrag van € 39.000,-, zijnde de contante betaling voor een auto, en daarmee ook van dit voertuig.

Het gaat om ernstige strafbare feiten. Het (gewoonte)witwassen van geld en andere voorwerpen is een ondermijnende vorm van criminaliteit die het financiële en economische verkeer aantast. Witwassen draagt bij aan de instandhouding van criminaliteit; het dekt immers de onderliggende strafbare feiten af en faciliteert aldus andere - winstgevende - vormen van criminaliteit. Valsheid in geschrift tast het vertrouwen aan dat men in het maatschappelijk verkeer in de juistheid van stukken moet kunnen hebben.

In beginsel rechtvaardigen de aard en de ernst van de feiten ook naar het oordeel van de rechtbank een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van negen maanden. Tegelijkertijd stelt de rechtbank vast dat sprake is van een aanzienlijk tijdsverloop in de zaak en waarbij ook de redelijke termijn is overschreden (met ongeveer een jaar en vijf maanden). De feiten vonden plaats in de periode 2012 tot begin 2019. De verdachte is al geruime tijd uit de voorlopige hechtenis geschorst en heeft zijn leven weer opgepakt. De verdachte heeft een eigen schildersbedrijf. Hij had een blanco strafblad en is na ontdekking van de feiten waarvoor hij nu wordt vervolgd ook niet meer met justitie in aanraking geweest. Verder houdt de rechtbank rekening met de omstandigheid dat de verdachte en zijn echtgenote in de kleine buurtgemeenschap waar zij woonachtig zijn, de gevolgen van deze strafzaak merkbaar ondervinden in het contact met dorpsgenoten. Deze (persoonlijke) omstandigheden werken in enige mate strafmatigend.

De rechtbank acht (een verdere) matiging van de straf ook gerechtvaardigd door de omstandigheid dat de verdachte op de zitting een bekennende verklaring heeft afgelegd. De behandeling van de strafzaak duurt inmiddels al enige jaren. Hoewel voorafgaand aan de totstandkoming van de procesafspraken al diverse getuigen door de rechter-commissaris waren gehoord, acht de rechtbank gelet op de ingediende onderzoekswensen zeker niet uitgesloten dat nog meer onderzoekshandelingen hadden moeten plaatsvinden. Een inhoudelijke behandeling had daarom, mede gelet op de beperkte zittingsruimte, en met een eventueel hoger beroep, nog meerdere jaren kunnen duren.

Bij het bepalen van de straf hecht de rechtbank veel waarde aan het feit dat er in de ontnemingszaak een schikking is getroffen en dat middels uitwinning van het conservatoire beslag het overeengekomen, door de verdachte genoten wederrechtelijk voordeel wordt ontnomen. Het gaat daarbij om een aanzienlijk bedrag van bijna € 100.000,- euro, dat de verdachte samen met zijn echtgenote moet voldoen. Dit moet naar het oordeel van de rechtbank in het voordeel van de verdachte worden meegewogen.

Al de hiervoor genoemde omstandigheden maken dat de rechtbank het niet opportuun vindt om de verdachte nu nog een straf op te leggen die tot gevolg zou hebben dat hij terug naar de gevangenis moet. De rechtbank komt, rekening houdend met de aard en ernst van de strafbare feiten en alle hiervoor vermelde strafmatigende factoren, tot een strafoplegging die in overeenstemming is met de straf zoals opgenomen in het afdoeningsvoorstel en op de zitting door de officier van justitie gevorderd. Deze straf vindt de rechtbank passend en in redelijke verhouding staan tot de ernst van de zaak zoals die blijkt uit het dossier en wat op de zitting is besproken.

8. Beslissingen over het beslag

Onder de verdachte zijn de voorwerpen in beslag genomen en niet teruggegeven, zoals vermeld op de beslaglijst die als
bijlage III aan dit vonnis is gehecht.

De rechtbank is - net als de officier van justitie van de verdediging - van oordeel dat de voorwerpen met de nummers 74 tot en met 94 op de beslaglijst dienen te worden onttrokken aan het verkeer. Die voorwerpen behoren de verdachte toe en zijn aangetroffen bij gelegenheid van het onderzoek naar de feiten waarvan hij werd verdacht. Deze voorwerpen kunnen dienen tot het begaan van soortgelijke feiten en tevens is het ongecontroleerde bezit van deze voorwerpen in strijd met de wet of het algemeen belang.

De rechtbank is van oordeel dat - overeenkomstig de standpunten van de officier van justitie en de verdediging - de voorwerpen die onder de nummers 60 tot en met 73 en 95 tot en met 109 op de beslaglijst staan dienen te worden teruggegeven aan de verdachte.

9. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De volgende wetsartikelen zijn van toepassing:

14a, 14b, 14c, 36b, 36d, 47, 57, 225 en 420ter van het Wetboek van Strafrecht.

10. Beslissing

De rechtbank:

Verklaart bewezen dat de verdachte de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten heeft begaan zoals hierna in bijlage II bij dit vonnis weergegeven.

Verklaart niet bewezen wat aan de verdachte onder 1 en 2 meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen en spreekt hem daarvan vrij.

Bepaalt dat de onder 1 en 2 bewezen verklaarde feiten de hierboven onder 5. vermelde strafbare feiten opleveren.

Verklaart de verdachte hiervoor strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van
270 (tweehonderdzeventig) dagen , met bevel dat van deze straf een gedeelte,
groot 91 (éénennegentig) dagen, niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten op grond dat de verdachte voor het einde van de op twee jaren bepaalde proeftijd zich aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Bepaalt dat de tijd die de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van dit vonnis in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Onttrekt aan het verkeer:

de voorwerpen die op de als bijlage III aan dit vonnis gehechte beslaglijst zijn vermeld onder de nummers 74 tot en met 94.

Gelast de teruggave aan de verdachte van de voorwerpen die op de als bijlage III aan dit vonnis gehechte beslaglijst zijn vermeld onder de nummers 60 tot en met 73 en 95 tot en met 109.

Samenstelling rechtbank en uitspraakdatum

Dit vonnis is gewezen door

mr. M. Hoendervoogt, voorzitter,

mr. N. Boots en mr. G.D. Kleijne, rechters,

in tegenwoordigheid van de griffier mr. L.L. de Vries,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 10 februari 2023.