ECLI:NL:RBNHO:2025:11802 - Rechtbank Noord-Holland - Veroordeling voor diefstal door twee of meer verenigde pe...

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Team Straf, zittingsplaats Alkmaar

Meervoudige strafkamer

Parketnummer: 15/244740-24 (P)

Uitspraakdatum: 18 september 2025

Tegenspraak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzitting van 4 september 2025 in de zaak tegen:

[verdachte],

geboren op [geboortedatum en land],

zonder vaste woon- of verblijfplaats hier te lande,

nu gedetineerd in P.I. Ter Apel, Huis van Bewaring.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie, mr. A. van Loon, en van wat de verdachte en zijn raadsvrouw, mr. Y. Finani, advocaat te Utrecht, en mr. S. Vermeulen, advocaat van de benadeelde partijen, naar voren hebben gebracht.

1.Tenlastelegging

Aan de verdachte is, na wijziging van de tenlastelegging als bedoeld in artikel 313 van het Wetboek van Strafvordering (Sv), ten laste gelegd dat:

hij, op of omstreeks 29 juli 2024 te Bovenkarspel, gemeente Stede Broec, omstreeks 02:25 uur, in elk geval gedurende de voor de nachtrust bestemde tijd in een woning, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen geld en/of een rijbewijs (op naam van [slachtoffer 1]) en/of een horloge, in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2], in elk geval aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde(n) heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen welke diefstal werd voorafgegaan, vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2], gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken, en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of andere deelnemers aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, door (op) die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2]:

- een (vuur)wapen te tonen en/of te richten en/of

- bij de handen en/of armen vast te grijpen en/of (vervolgens) de armen te trachten aan elkaar vast te binden en/of tapen en/of

- ( met een vuurwapen) te slaan op het hoofd en/of lichaam;

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[mededader 1] en/of [mededader 2], op of omstreeks 29 juli 2024 te Bovenkarspel, gemeente Stede Broec omstreeks 02:25 uur, in elk geval gedurende de voor de nachtrust bestemde tijd in een woning, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen geld en/of een rijbewijs (op naam van [slachtoffer 1]) en/of een horloge, in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2], in elk geval aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde(n) heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen welke diefstal werd voorafgegaan, vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2], gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken, en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of andere deelnemers aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, door (op) die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2]:

- een (vuur)wapen te tonen en/of te richten en/of

- bij de handen en/of armen vast te grijpen en/of (vervolgens) de armen te trachten aan elkaar vast te binden en/of tapen en/of

- ( met een vuurwapen) te slaan op het hoofd en/of lichaam,

bij en/of tot het plegen van welk misdrijf verdachte op of omstreeks 29 juli 2024 te Bovenkarspel opzettelijk behulpzaam is geweest en/of opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft, door zich met die [mededader 1] en/of [mededader 2] naar de woning van die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] te begeven en/of aldaar op de uitkijk te staan.

2.Voorvragen

De dagvaarding is geldig, de rechtbank is bevoegd kennis te nemen van de zaak, de officier van justitie is ontvankelijk en er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

3.Beoordeling van het bewijs

3.1.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het primair ten laste gelegde feit, inclusief alle gedachtestreepjes.

3.2.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft primair bepleit dat de verdachte integraal moet worden vrijgesproken, omdat het alternatief scenario van de verdachte op grond van de bewijsmiddelen niet kan worden uitgesloten. Subsidiair heeft de raadsvrouw vrijspraak verzocht voor de geweldshandelingen en de bedreiging met geweld wegens het ontbreken het vereiste dubbele opzet. Meer subsidiair heeft zij vrijspraak verzocht voor enkel de geweldshandelingen.

3.3

Oordeel van de rechtbank

3.3.1

BewijsmiddelenDe rechtbank komt tot bewezenverklaring van het primair ten laste gelegde feit op grond van de bewijsmiddelen die in de bijlage bij dit vonnis zijn opgenomen.

3.3.2

Bewijsoverweging

Inleiding

Op grond van de bewijsmiddelen en het verhandelde ter terechtzitting stelt de rechtbank het volgende vast.

Op 29 juli 2024 omstreeks 02.25 uur kreeg de politie een melding van een ruzie in de woning aan de [adres], waarbij mogelijk een schot zou zijn gehoord. Kort daarna werd door de politie een personenauto aan de kant gezet die met hoge snelheid vanuit de richting van het incident kwam gereden. In deze auto zaten [naam] (als bestuurder), en de drie verdachten [mededader 1] (als bijrijder rechtsvoor), [mededader 2] (als passagier rechtsachter) en [verdachte] (als passagier linksachter). Bij een fouillering bleek dat de medeverdachte [mededader 1] een rijbewijs op naam van [slachtoffer 1] en een horloge van het merk Seiko in zijn zak had. Vervolgens zijn bij een doorzoeking van de auto twee bivakmutsen en een muts met bril, een bak met muntgeld en – onder de bijrijdersstoel – een vuurwapen aangetroffen.

In de woning aan de [adres] trof de politie de aangevers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] aan. [slachtoffer 1] heeft diezelfde dag aangifte gedaan van een gewapende woningoverval. Daarin heeft hij verklaard dat drie personen met bivakmutsen op via de achterdeur de woning binnenkwamen, dat hij door één van de personen – die hij omschrijft als 1.80 meter lang met een lichtere huidskleur – is vastgehouden en dat een ander – die hij omschrijft als 1.70 m lang met een donkere huidskleur – een vuurwapen bij zich had en dat ook trok, dat hij met die persoon het gevecht is aangegaan en dat hij letsel heeft waaronder een hoofdwond. [slachtoffer 2] heeft op dezelfde dag een getuigenverklaring afgelegd. Daarin verklaart zij dat er twee personen met gezichtsbedekking in de woning waren toen zij beneden kwam, dat de eerste persoon die zij zag – die zij omschrijft als getint en 1.75 meter lang – haar zei dat ze stil moest zijn, dat hij ook “[voornaam] ” naar de achtertuin schreeuwde waar kennelijk een derde persoon stond, dat een van hen een vuurwapen bij zich had en dat zij klappen heeft gehad van een van hen. In haar aanvullende getuigenverklaring van 10 augustus 2024 verklaart zij dat zij klappen heeft gekregen van de jongen die steeds bij haar was. Bij het forensisch onderzoek in de woning is een beschadiging van de wc-deur gezien, passend bij een inschot, en zijn een huls en een kogel aangetroffen. Het hierop aanwezige celmateriaal is vergeleken met het DNA-profiel van de medeverdachte [mededader 1]. Op basis daarvan kan de medeverdachte [mededader 1] als donor van het celmateriaal worden aangemerkt. Uit vergelijkend onderzoek door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) is gebleken dat er sterke aanwijzingen zijn dat deze munitiedelen zijn verschoten met het vuurwapen dat is aangetroffen in de auto van de verdachten. Verder is aan de binnenzijde van de (bivak)mutsen DNA aangetroffen van de verdachten, passend bij de vindplaats van de (bivak)mutsen en de plaats van de verdachten in de auto. Tot slot blijkt uit de foto’s bij de aangifte van [slachtoffer 1] en de medische verklaring over [slachtoffer 2] dat beide aangevers letsels hebben opgelopen.

Betrouwbaarheid verklaringen aangevers

De verdediging heeft aangevoerd dat de verklaringen van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] ongeloofwaardig en onbetrouwbaar zijn en daarom van het bewijs moeten worden uitgesloten. De rechtbank verwerpt dit verweer en overweegt daartoe als volgt.

De rechtbank ziet – evenals de verdediging – in het dossier aanwijzingen dat [slachtoffer 1] zich bezig houdt met de handel in drugs vanuit zijn woning, wat mogelijk een reden is geweest voor de aangevers om geen volledige openheid van zaken te geven en verklaringen onderling op elkaar af te stemmen. De rechtbank stelt ook vast dat beide aangevers niet geheel consistent en niet steeds uit eigen waarneming hebben verklaard. Naar het oordeel van de rechtbank is echter geen sprake van zodanige verschillen of tegenstrijdigheden, dat de verklaringen als ongeloofwaardig en onbetrouwbaar terzijde moeten worden geschoven, te meer nu deze verklaringen op essentiële punten steun vinden in het dossier en in de kern – er zijn drie personen met gezichtsbedekking en één vuurwapen onze woning binnengedrongen – ongewijzigd zijn gebleven. De voorgaande kanttekeningen zijn wel aanleiding voor de rechtbank om de verklaringen kritisch te bezien en met de nodige behoedzaamheid te gebruiken.

Alternatief scenario

De verdachte heeft verklaard dat hij samen met de medeverdachten [mededader 1] en [mededader 2] in de woning van [slachtoffer 1] was, omdat [mededader 1] drugs wilde kopen. Van gezichtsbedekking was geen sprake. Op een gegeven moment zou er tussen [mededader 1] en [slachtoffer 1] een woordenwisseling zijn ontstaan, waarna de verdachte door de achterdeur is weggegaan.

De rechtbank acht het scenario dat de verdachte heeft geschetst niet aannemelijk, omdat de objectieve vaststellingen (zie de inleiding) beter passen bij het scenario van de aangevers. De rechtbank wijst in dit verband in het bijzonder op de kort na de melding in de auto aangetroffen (bivak)mutsen met daarop DNA-profielen die overeenkomen met die van de drie verdachten en op de sporen op de in de woning verschoten munitie, die naar de medeverdachte [mededader 1] leiden. De rechtbank verwerpt dan ook het alternatieve scenario.

Conclusie

De rechtbank leidt uit de bewijsmiddelen af dat de verdachte, samen met de medeverdachten, in de nacht van 28 op 29 juli 2024 met gezichtsbedekkende (bivak)mutsen op het huis van de aangevers binnen is gegaan en daar spullen heeft weggenomen. Vervolgens zijn zij ook samen gevlucht. Dit brengt de rechtbank tot het oordeel dat tussen de verdachten sprake was van een nauwe en bewuste samenwerking met als doel in de woning een diefstal te plegen.

De rechtbank kan niet vaststellen dat de verdachte geweldshandelingen heeft gepleegd en ook niet of hij heeft geweten dat de medeverdachte [mededader 1] een vuurwapen bij zich had. Verder blijkt uit het dossier dat de verdachte zich van de situatie in de woning heeft gedistantieerd toen die escaleerde. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank niet bewezen dat de verdachte opzet heeft gehad op het medeplegen van de door de medeverdachten gepleegde geweldshandelingen, zodat hij van dat gedeelte van de tenlastelegging zal worden vrijgesproken.

3.4.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan, met dien verstande dat

hij op 29 juli 2024 te Bovenkarspel, omstreeks 02:25 uur, in een woning, tezamen en in vereniging met anderen, geld en een rijbewijs (op naam van [slachtoffer 1]) en een horloge, die geheel aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] toebehoorden heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen.

Wat aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

4.Kwalificatie en strafbaarheid van het feit

Het bewezenverklaarde levert op:

diefstal door twee of meer verenigde personen.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden waardoor de wederrechtelijkheid aan het bewezenverklaarde zou ontbreken. Het bewezenverklaarde is dan ook strafbaar.

5.Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dan ook strafbaar.

6.Motivering van de sanctie

6.1

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier jaar met aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht. Daarnaast heeft zij gevorderd om aan de verdachte een contactverbod met [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] op te leggen voor de duur van drie jaar in de vorm van een vrijheidsbeperkende maatregel als bedoeld in artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht (Sr).

6.2

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft verzocht om bij een strafoplegging rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en het feit dat hij zich heeft gedistantieerd van het geweld.

6.3

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de sanctie die aan de verdachte moet worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, en de persoon van de verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Ernst van het feit

De verdachte heeft zich, samen met anderen, schuldig gemaakt aan een diefstal waarbij zij ’s nachts met bivakmutsen op een huis zijn binnengedrongen. De verdachte en zijn medeverdachten hebben hiermee een ernstige inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van de slachtoffers. De slachtoffers hebben angstige momenten moeten doorstaan, mede omdat hun baby boven lag te slapen, zoals ook blijkt uit de toelichting bij hun verzoeken tot schadevergoeding. De rechtbank rekent het de verdachte en zijn medeverdachten zwaar aan, dat zij kennelijk enkel hebben gedacht aan hun eigen (financiële) gewin en niet aan de gevolgen voor de slachtoffers. Daarnaast zorgt dit soort feiten voor gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving in het algemeen.

Persoon van de verdachte

Met betrekking tot de persoon van de verdachte heeft de rechtbank gelet op het strafblad van de verdachte van 22 augustus 2025, waaruit blijkt dat hij niet eerder voor een strafbaar feit is veroordeeld. De rechtbank zal het strafblad daarom niet in het nadeel van de verdachte laten meewegen bij de strafoplegging.

Voorts is gebleken dat de verdachte geen rechtmatig verblijf en geen legale bron van inkomsten heeft in Nederland. Vanwege zijn verblijfsrechtelijke positie ziet de reclassering geen mogelijkheden voor het uitvoeren van reclasseringsinterventies.

Conclusie

De ernst van het feit maakt dat de rechtbank oplegging van een gevangenisstraf van enige duur passend vindt. De rechtbank zal een lagere straf opleggen dan de eis van de officier van justitie, omdat zij een deel van de tenlastelegging niet bewezen verklaart. Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van
403 dagenmoet worden opgelegd.

De rechtbank ziet geen aanleiding om aan de verdachte een vrijheidsbeperkende maatregel als bedoeld in artikel 38v Sr op te leggen.

7.Vorderingen benadeelde partijen en schadevergoedingsmaatregel

7.1

Vordering benadeelde partij [slachtoffer 1]

Namens de benadeelde partij [slachtoffer 1] is een vordering tot schadevergoeding van

€ 10.000,- ingediend wegens immateriële schade die hij als gevolg van het ten laste gelegde feit zou hebben geleden, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. De gestelde immateriële schade wordt gevorderd wegens het lichamelijk letsel en de psychische gevolgen die de benadeelde partij door het handelen van de verdachte zou hebben opgelopen.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering geheel kan worden toegewezen.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft primair verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren vanwege de bepleite vrijspraak. Subsidiair heeft zij verzocht de hoogte van immateriële schadevergoeding te matigen, gelet op de voorgestelde schadevergoedingen in de zogenoemde Rotterdamse schaal en de toegekende schadevergoedingen in vergelijkbare zaken.

Oordeel van de rechtbank

Op grond van artikel 6:106, eerste lid onder b, van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan een vergoeding voor immateriële schade worden toegekend, indien de benadeelde partij op andere wijze in zijn persoon is aangetast dan door lichamelijk letsel of doordat hij zijn eer of goede naam is geschaad. Van een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ is in ieder geval sprake indien de benadeelde partij geestelijk letsel heeft opgelopen. De benadeelde partij zal daartoe in beginsel voldoende concrete gegevens moeten overleggen, op basis waarvan het bestaan van geestelijk letsel naar objectieve maatstaven kan worden vastgesteld. Daarvan is in dit geval geen sprake, aangezien de benadeelde partij geen stukken heeft overgelegd ter onderbouwing van het gestelde geestelijk letsel.

Geen onderbouwing is nodig, indien de aard en de ernst van de normschending meebrengen dat de relevante nadelige gevolgen daarvan voor de benadeelde partij zo voor de hand liggen dat een aantasting in de persoon moet worden aangenomen. Van een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ is niet reeds sprake bij de enkele schending van een fundamenteel recht. De rechtbank is van oordeel dat gelet op de aard en ernst van het bewezenverklaarde feit, een woningoverval, waarbij de medeverdachten geweld tegen de aangevers hebben gebruikt, de nadelige gevolgen voor [slachtoffer 1] zozeer voor de hand liggen dat sprake is van een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’. Daarmee bestaat een wettelijke grondslag voor vergoeding van immateriële schade.

De rechtbank zal de vordering – gelet op de onderbouwing en naar maatstaven van billijkheid – gedeeltelijk toewijzen tot een bedrag van € 4.000,-, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 29 juli 2024. Het overige deel van de vordering zal worden afgewezen.

De verdachte wordt tevens veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt (tot op heden begroot op nihil) en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken.

7.2

Vordering benadeelde partij [slachtoffer 2]

Namens de benadeelde partij [slachtoffer 2] is een vordering tot schadevergoeding van

€ 10.798,- ingediend wegens materiële en immateriële schade die zij als gevolg van het ten laste gelegde feit zou hebben geleden, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De gestelde materiële schade bestaat uit € 770,- aan eigen risico en € 28,- voor medicatie. De gestelde immateriële schade bedraagt € 10.000,- en wordt gevorderd wegens het lichamelijk letsel en de psychische gevolgen die de benadeelde partij door het handelen van de verdachte zou hebben opgelopen.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering in zijn geheel kan worden toegewezen.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft primair verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren vanwege de bepleite vrijspraak. Subsidiair heeft zij verzocht om de hoogte van immateriële schadevergoeding te matigen, gelet op de voorgestelde schadevergoedingen voorgesteld in de zogenoemde Rotterdamse schaal en de toegekende schadevergoedingen in vergelijkbare zaken. Met betrekking tot de gevorderde materiële schadevergoeding heeft de raadsvrouw zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat uit de vordering, de overgelegde stukken en de toelichting daarop ter zitting voldoende blijkt dat de gestelde materiële schade, bestaande uit het eigen risico van € 770,- en de medicatie van € 28,-, rechtstreeks voortvloeit uit het onder 1 bewezenverklaarde feit. Het materiële deel van de vordering zal dan ook in zijn geheel worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag van 29 juli 2024.

Ten aanzien van de immateriële schade is de rechtbank, gelet op wat hiervoor in paragraaf 7.1 is overwogen, van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’. Dit volgt uit de overgelegde stukken ter onderbouwing van het gestelde geestelijk letsel, waaruit blijkt dat bij [slachtoffer 2] PTSS is vastgesteld. Daarmee bestaat een wettelijke grondslag voor vergoeding van immateriële schade. De rechtbank zal het dit deel van de vordering – gelet op de onderbouwing en naar maatstaven van billijkheid – gedeeltelijk toewijzen tot een bedrag van € 6.000,-, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 29 juli 2024. Het overige deel van de vordering zal worden afgewezen.

De verdachte wordt tevens veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt (tot op heden begroot op nihil) en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken.

7.3

Hoofdelijke aansprakelijkheid

De rechtbank spreekt de verdachte vrij van het (mede)plegen van geweld bij de woningoverval. Dit neemt niet weg dat door het groepsoptreden waar de verdachte wel een aandeel in heeft gehad – gezamenlijk met bivakmutsen op ‘s nachts het huis van aangevers in gaan, terwijl het voor hen duidelijk was dat in ieder geval een van de aangevers thuis was, en daar dingen stelen – de kans in het leven is geroepen dat dit zou uitlopen op geweld, met schade als gevolg. De verdachte had dit ook behoren te begrijpen, maar het heeft hem niet van zijn gedragingen weerhouden. Dat hij de woning heeft verlaten, toen de medeverdachten overgingen tot (dreigen met) geweld, heeft de escalatie niet kunnen afremmen. Daarom zal de rechtbank op grond van artikel 6:166 BW bepalen dat de verdachte is gehouden tot volledige vergoeding van de geleden schade en dat, indien een medeverdachte de eerdergenoemde bedragen geheel of gedeeltelijk heeft betaald, de verdachte in zoverre zal zijn bevrijd.

7.4

Schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank ziet als gevolg van verdachtes bewezenverklaarde handelen aanleiding ter zake van de vorderingen van de benadeelde partijen de schadevergoedingsmaatregel van artikel 36f Sr op te leggen.

8.Toepasselijke wettelijke voorschriften

De volgende wetsartikelen zijn van toepassing:

36f en 311 Sr.

9.Beslissing

De rechtbank:

verklaart bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan zoals hiervoor onder 3.4 weergegeven;

verklaart niet bewezen wat aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen en spreekt hem daarvan vrij;

bepaalt dat het bewezen verklaarde feit het hierboven onder 4. vermelde strafbare feit oplevert;

verklaart de verdachte hiervoor strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van
403 (vierhonderd drie) dagen;

bepaalt dat de tijd die de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van dit vonnis in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

wijst toe de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij
[slachtoffer 1]geleden schade tot een bedrag van
€ 4.000,-, als vergoeding voor de immateriële schade, en veroordeelt de verdachte tot betaling van dit geldbedrag vermeerderd met de wettelijke rente over dit geldbedrag vanaf 29 juli 2024 tot aan de dag van volledige betaling, aan [slachtoffer 1], voornoemd, tegen behoorlijk bewijs van kwijting;

bepaalt dat indien genoemd geldbedrag geheel of gedeeltelijk door (een van) de medeverdachten is betaald, de verdachte in zoverre zal zijn bevrijd;

veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging alsnog te maken;

wijst de vordering voor het overige af;

legt de verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van slachtoffer [slachtoffer 1] de verplichting op tot betaling aan de staat van een bedrag van € 4.000,-, bepaalt dat bij gebreke van betaling en verhaal gijzeling kan worden toegepast voor de duur van maximaal 50 dagen en bepaalt dat het te betalen geldbedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 29 juli 2024 tot aan de dag van volledige betaling. De toepassing van de gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;

bepaalt dat voor zover dit geldbedrag of een gedeelte daarvan reeds door of namens een van de medeverdachten aan de benadeelde partij en/of de staat is betaald, de verdachte in zoverre van die verplichting zal zijn ontslagen;

bepaalt dat betalingen aan de benadeelde partij in mindering strekken op de verplichting tot betaling aan de staat en dat betalingen aan de staat in mindering strekken op de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij;

wijst toe de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij
[slachtoffer 2]geleden schade tot een bedrag van
€ 6.798,-, bestaande uit € 798,- als vergoeding voor de materiële en € 6.000,- als vergoeding voor de immateriële schade, en veroordeelt de verdachte tot betaling van dit geldbedrag vermeerderd met de wettelijke rente over dit geldbedrag vanaf 29 juli 2024 tot aan de dag van volledige betaling, aan [slachtoffer 2], voornoemd, tegen behoorlijk bewijs van kwijting;

bepaalt dat indien genoemd geldbedrag geheel of gedeeltelijk door (een van) de medeverdachten is betaald, de verdachte in zoverre zal zijn bevrijd;

veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging alsnog te maken;

wijst de vordering voor het overige af;

legt de verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van slachtoffer [slachtoffer 2] de verplichting op tot betaling aan de staat van een bedrag van € 6.798-, bepaalt dat bij gebreke van betaling en verhaal gijzeling kan worden toegepast voor de duur van maximaal 68 dagen en bepaalt dat het te betalen geldbedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 29 juli 2024 tot aan de dag van volledige betaling. De toepassing van de gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;

Samenstelling rechtbank en uitspraakdatum

Dit vonnis is gewezen door

mr. M. Ramondt, voorzitter,

mr. C.H. de Jonge van Ellemeet en mr. A. Talmricht, rechters,

in tegenwoordigheid van de griffier mr. L.E.H. de Koning

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 18 september 2025.