ECLI:NL:RBNHO:2025:6835

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Team Straf, zittingsplaats Haarlem

Meervoudige strafkamer

Parketnummer: 15/192788-20 (P)

Uitspraakdatum: 28 mei 2025

Tegenspraak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzitting van 15 mei 2025 in de zaak tegen:

[naam verdachte],

geboren op [naam verdachte] te Emirdag (Turkije),

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres:

[adres] .

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. M. Kramer en van hetgeen de verdachte en haar raadsman, mr. F.T. Sakrak, advocaat te Zaandam, naar voren hebben gebracht.

1.Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

zij op één of meer verschillende tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 16 september 2014 tot en met 30 november 2021 in de gemeente Haarlem, althans in Nederland,

tezamen en in vereniging met [medeverdachte] , althans alleen,

in strijd met een haar (en/of haar mededader [medeverdachte] ) bij of krachtens wettelijk(e) voorschrift(en) opgelegde verplichting(en), te weten artikel 17 Wet werk en bijstand en/of artikel 17 Participatiewet,

(telkens) opzettelijk heeft/hebben nagelaten tijdig de benodigde gegevens te verstrekken, en dit feit kon strekken tot bevoordeling van zichzelf of een ander, terwijl zij, verdachte, wist, althans redelijkerwijze moest vermoeden dat die gegevens van belang waren voor de vaststelling van verdachtes of eens anders recht op een verstrekking of tegemoetkoming, te weten (een) uitkering(en) krachtens de Wet werk en bijstand en de Participatiewet (norm gezin), dan wel voor de hoogte of de duur van die verstrekking of tegemoetkoming,

door aan de (afdeling Sociale Zaken en Werkgelegenheid/Afdeling Werk en Inkomen/Sociale dienst van de) gemeente Haarlem niet (tijdig en/of volledig) te melden dat zij, verdachte, en/of haar mededader [medeverdachte] ,

-een woning (op/aan het adres [adres B] te Haarlem) in eigendom had(den) en/of
-hun (koop)woning (op/aan het adres [adres B] te Haarlem) verhuurde(n) aan derden en daaruit huurinkomsten genoten/tegoed had(den) en/of
-beschikte(n) over/gemachtigde(n) waren tot vier bankrekeningen (te weten: bankrekeningnummer [bankrekening A] ten name van [verdachte en/of medeverdachte] en/of Oranje spaarrekening ING [spaarrekening B 1] ten name van [medeverdachte] en/of bankrekeningnummer [bankrekening B] ten name van [zoon van verdachte] en/of spaarrekeningnummer [spaarrekening B 2] ten name van [zoon van verdachte] ) en/of twee creditcardrekeningen (te weten: ABN ABMRO creditcard accountnummer [creditcardnummer A] ten name van [medeverdachte] en/of ING creditcard accountnummer [creditcardnummer B] ten name van [medeverdachte] ) en/of
-beschikte(n) over inkomsten/vermogen/middelen (te weten: giraal ontvangen bijschrijvingen van geldbedragen en/of kasstortingen op bankrekeningnummer [bankrekening C] ten name van [medeverdachte] en/of bankrekeningnummer [bankrekening D] ten name van [verdachte] en/of bankrekeningnummer [bankrekening A] ten name van [verdachte] en/of bankrekeningnummer [bankrekening E] ten name van [medeverdachte] en/of overwaarde[n] van de koopwoningen op/aan het adres [adres B] te Haarlem en/of op/aan het adres [adres] ).

2.Voorvragen

De dagvaarding is geldig, de rechtbank is bevoegd kennis te nemen van de zaak, de officier van justitie is ontvankelijk en er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

3.Beoordeling van het bewijs

3.1

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het ten laste gelegde feit.

3.2

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat de verdachte moet worden vrijgesproken van het ten laste gelegde feit. Op de verweren van de raadsman zal hierna, voor zover van belang, worden ingegaan.

3.3

Oordeel van de rechtbank

3.3.1

Bewijsmiddelen

De rechtbank komt tot bewezenverklaring van het ten laste gelegde feit op grond van de bewijsmiddelen die in de bijlage bij dit vonnis zijn vervat.

3.3.2

Bewijsmotivering

Vaststellingen

Op grond van de inhoud van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting, voor zover hier relevant, stelt de rechtbank het volgende vast.

De verdachte heeft samen met haar echtgenoot en medeverdachte [medeverdachte] (hierna: [medeverdachte] ) in de periode van 16 september 2014 tot en met 30 november 2021 een bijstandsuitkering van de gemeente Haarlem ontvangen, naar de norm voor gehuwden. De verdachte en [medeverdachte] hebben ten tijde van hun aanvraag bij de gemeente aangegeven een eigen woning te bewonen op de [adres] in Haarlem.

Uit een naar aanleiding van een fraudemelding van december 2018 ingesteld rechtmatigheidsonderzoek van de Sociale Recherche van de gemeente Haarlem, dat is overgegaan in een opsporingsonderzoek, is samengevat en voor zover hier van belang het volgende naar voren gekomen.

De woningen

Uit onderzoek in Stroomlijn volgt dat de verdachte en [medeverdachte] in de periode dat zij bijstand ontvangen een tweede woning in eigendom hebben. Zij zijn namelijk beiden voor de helft eigenaar zijn van de woningen op de adressen [adres B] in Haarlem en [adres] in Haarlem. De woningen zijn respectievelijk in 2001 en 2006 door hen gekocht.

De woning op het adres [adres B] is gedurende nagenoeg de gehele periode dat de verdachte en [medeverdachte] bijstand ontvangen, verhuurd aan derden. In de uit het onderzoek gebleken huurovereenkomsten staat de naam van de verdachte vermeld als verhuurder. De huurinkomsten zijn deels contant ontvangen door de verdachte of [medeverdachte] en deels ontvangen op de ABN-AMRO-rekening eindigend op * [bankrekening A] op naam van de verdachte.

Verder is vanaf 2018 sprake van overwaarde van de woning op het adres [adres B] in Haarlem en vanaf 2019 ook van de woning op het adres [adres] in Haarlem.

Bankrekeningen en creditcardrekeningen

Uit onderzoek in Suwinet blijkt dat bij de Belastingdienst meerdere bankrekeningnummers en twee creditcardrekeningen op naam van de verdachte of op naam van [medeverdachte] staan. Ook zijn de verdachte en [medeverdachte] gemachtigden van twee bankrekeningen op naam van hun zoon. Uit nadere analyse van de afschriften van de bankrekeningen van de verdachte en [medeverdachte] blijkt dat in de periode van september 2014 tot en met september 2019 kasstortingen en bijschrijvingen tot een totaalbedrag van € 26.436,- op de ING-rekening van [medeverdachte] worden ontvangen. Verder worden in de periode van september 2014 tot en met juli 2019 kasstortingen en bijschrijvingen tot een totaalbedrag van € 183.084,65 ontvangen op de ABN AMRO-rekeningen van de verdachte en [medeverdachte] .

Wettelijk kader

Op grond van artikel 17, eerste lid, van eerst de Wet werk en bijstand (WWB) en later de Participatiewet (PW) is een belanghebbende verplicht op verzoek of uit eigen beweging mededeling te doen van alle feiten en omstandigheden waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moest zijn dat deze van invloed konden zijn op het recht op bijstand.

Inlichtingenverplichting

De eerste vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of sprake is van een schending van de in artikel 17, eerste lid, WWB respectievelijk PW neergelegde inlichtingenverplichting.

Om in aanmerking te komen voor bijstand hebben de verdachte en [medeverdachte] op 16 september 2014 een digitaal aanvraagformulier ingediend. In dit aanvraagformulier wordt onder meer gevraagd een opgave te doen van de inkomsten, bezittingen en bankrekeningen van de aanvrager. De verdachte en [medeverdachte] hebben aangegeven dat zij een eigen woning aan de [adres] bewonen. Verder hebben zij alleen een auto, twee schulden en een ING-rekeningnummer eindigend op * [bankrekening C] vermeld. Onder de verschillende vragen ten aanzien van inkomen en inkomsten staat niets vermeld. Verder hebben de verdachte en [medeverdachte] over de periode van 17 september 2014 tot en met 31 mei 2016 meerdere inkomstenverklaringen ondertekend. Ook hebben zij in de periode van 9 maart 2016 tot en met 20 juli 2020 meerdere aanvraagformulieren bijstand en formulieren bijzondere bijstand ondertekend. In deze inkomstenverklaringen en aanvraagformulieren wordt steeds gevraagd of in de betreffende periode inkomsten zijn ontvangen en of het vermogen van de aanvrager is toegenomen. Deze vragen hebben de verdachte en [medeverdachte] telkens beantwoordt met "nee". In de aanvraagformulieren bijzondere bijstand wordt bovendien verzocht alle bank- en spaarrekeningen op te geven. Daarnaast wordt vermeld dat het niet op tijd, onjuist of onvolledig verstrekken van gegevens kan leiden tot een maatregel op de uitkering of strafvervolging dan wel tot stopzetting dan wel terugvordering van de uitkering. Verder wordt vermeld dat de rechthebbende alle omstandigheden dient te melden die van invloed kunnen zijn op de uitkering. Ook in de toekenningsbeslissing van 8 juli 2016 staat expliciet: “u geeft wijzigingen in uw persoonlijke, financiële of gezinssituatie door”.

Uit geen van de hiervoor genoemde formulieren blijkt dat de verdachte en [medeverdachte] het eigendom van de woning aan de [adres B] in Haarlem, de genoten huurinkomsten of de overwaarde over de woningen hebben medegedeeld aan de afdeling Sociale Zaken en Werkgelegenheid en later de afdeling Werk en Inkomen en de Sociale Dienst van de gemeente Haarlem. De verdachte en [medeverdachte] hebben ook geen melding gedaan van meerdere bankrekeningen en creditcardrekeningen op hun naam en dat zij gemachtigden waren van bankrekeningen op naam van hun zoon. De verdachte en [medeverdachte] hebben evenmin de kasstortingen en bijschrijvingen op de ING- en ABN-AMRO bankrekeningen tot totaalbedragen van respectievelijk € 26.436,- en € 183.084,65 gemeld.

De verdachte wist dan wel moest redelijkerwijs vermoeden dat deze gegevens relevant zijn voor de hoogte en de duur van de bijstandsuitkering. Deze gegevens zijn immers onmiskenbaar van belang voor het recht op of de hoogte van de bijstandsuitkering. De verdachte en [medeverdachte] hadden dan ook van (de eigendom en waarde) van beide woningen, de huurinkomsten van de [adres B] , al hun bank- en creditcardrekeningen en de hierop ontvangen kasstortingen en bijschrijvingen melding moeten maken. Door geen mededeling te doen van deze gegevens, hebben de verdachte en [medeverdachte] niet voldaan aan de inlichtingenverplichting.

Opzettelijk nalaten van de melding

De volgende vraag die de rechtbank moet beantwoorden, is of het nalaten van het melden van voornoemde gegevens door de verdachte en [medeverdachte] opzettelijk is gebeurd.

De raadsman heeft aangevoerd dat niet kan worden bewezen dat de verdachte de inlichtingenverplichting opzettelijk heeft geschonden. De formulieren zijn verkeerd ingevuld door de door hen ingeschakelde jurist en de verdachte en [medeverdachte] hebben enkel hun handtekening hieronder gezet. De verdachte ging ervan uit dat de formulieren juist waren ingevuld door de jurist. Zij heeft geen verstand van enig papierwerk en kan geen Nederlands spreken of lezen. Zij heeft de formulieren dan ook niet gelezen. Daarnaast ging de verdachte ervan uit dat de gemeente op de hoogte was van het bezit van de tweede woning en de huurinkomsten, gelet op de namens de verdachte en [medeverdachte] op 21 oktober 2014 verstuurde e-mail, waarin hiervan melding wordt gemaakt, en gelet op het feit dat andere afdelingen binnen de gemeente op de hoogte waren van de woning aan de [adres B] en de uit de verhuur van deze woning.

De rechtbank verwerpt dit verweer en stelt voorop dat de verdachte de formulieren, die zij naar eigen zeggen niet zelf heeft ingevuld, wel heeft ondertekend. Daarmee is de verdachte verantwoordelijk voor de inhoud van die formulieren. De enkele omstandigheid dat een ander de formulieren voor haar zou hebben ingevuld, ontslaat de verdachte niet van de verplichting om de inhoud van de door haar ondertekende formulieren op juistheid te controleren. Voor zover bij de verdachte sprake zou zijn van onbekendheid met de inhoud van de formulieren als gevolg van een eventuele taalbarrière, geldt dat het op haar weg had gelegen hier meer informatie over in te winnen alvorens de formulieren te ondertekenen.

Daarnaast stelt de rechtbank, gelet op het proces-verbaal van bevindingen van 7 januari 2025, vast dat de e-mail van 21 oktober 2014 niet daadwerkelijk naar de gemeente is verzonden, zodat ook op grond daarvan niet kan worden vastgesteld dat de inkomsten en bezittingen aan de Sociale Dienst van de gemeente Haarlem zijn gemeld. Bovendien ontslaat de omstandigheid dat een andere afdeling van de gemeente bekend was met het eigendom van de woning, zoals de afdeling die over het verlenen van vergunningen gaat, de verdachte en [medeverdachte] niet van de verplichting om melding te maken van beide woningen en de inkomsten uit verhuur van de [adres B] . Daarbij merkt de rechtbank nog op dat uit het dossier blijkt dat deze huurinkomsten wisselden waardoor sprake is van een wijziging van inkomsten wat de verdachte en [medeverdachte] ook hadden moeten melden.

Door de inhoud van de formulieren niet op juistheid te controleren en geen nadere informatie erover in te winnen, heeft de verdachte naar het oordeel van de rechtbank bewust het risico op schending van de inlichtingenverplichting aanvaard en opzettelijk, want met voorwaardelijk opzet, niet aan haar wettelijke inlichtingenverplichting voldaan.

Medeplegen

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat geen sprake is van medeplegen.

De rechtbank verwerpt ook dit verweer en overweegt daartoe als volgt. De verdachte en [medeverdachte] hebben over een periode van zeven jaren gezamenlijk bijstand ontvangen, waardoor de inlichtingenverplichting ook op de verdachte rustte. Zij hadden dan ook gezamenlijk de verantwoordelijkheid voor de wettelijke verplichtingen met betrekking tot deze uitkering. Dat wordt onderstreept door het feit dat zij de hiervoor besproken formulieren telkens beiden hebben ondertekend. Bovendien is gebleken dat zij gedurende deze periode van zeven jaren steeds een gezamenlijke huishouding hebben gevoerd en dat de verdachte een actieve rol heeft gehad bij de verhuur van de woning op het adres [adres B] in Haarlem. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en [medeverdachte] .

Conclusie

Het vorenstaande betekent dat de verdachte ten onrechte geen melding heeft gemaakt van het eigendom van de woning op het adres [adres B] in Haarlem, de uit verhuur van deze woning verkregen inkomsten, de overwaarde op de woningen, de ten laste gelegde bank- en creditcardrekeningen en de kasstortingen en bijschrijvingen ontvangen op die bankrekeningen. Dat betekent dat zij haar inlichtingenverplichting op grond van de WWB en de PW heeft geschonden. De verdachte heeft dit, samen met [medeverdachte] , bovendien met opzet gedaan. Het ten laste gelegde is dan ook wettig en overtuigend bewezen.

3.4

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het laste gelegde feit heeft begaan, met dien verstande dat

zij in de periode van 16 september 2014 tot en met 30 november 2021 in de gemeente Haarlem,

tezamen en in vereniging met [medeverdachte] ,

in strijd met haar en haar mededader [medeverdachte] bij wettelijke voorschriften opgelegde verplichtingen, te weten artikel 17 Wet werk en bijstand en artikel 17 Participatiewet,

telkens opzettelijk heeft nagelaten tijdig de benodigde gegevens te verstrekken, en dit feit kon strekken tot bevoordeling van zichzelf of een ander, terwijl zij, verdachte, wist, althans redelijkerwijze moest vermoeden dat die gegevens van belang waren voor de vaststelling van verdachtes of eens anders recht op een verstrekking of tegemoetkoming, te weten een uitkering bij de Wet werk en bijstand en de Participatiewet (norm gezin), dan wel voor de hoogte of de duur van die verstrekking of tegemoetkoming,

door aan de afdeling Sociale Zaken en Werkgelegenheid/Afdeling Werk en Inkomen/Sociale dienst van de gemeente Haarlem niet te melden dat zij, verdachte, en haar mededader [medeverdachte] ,

-een woning op het adres [adres B] te Haarlem in eigendom hadden en
-hun koopwoning op het adres [adres B] te Haarlem verhuurden aan derden en daaruit huurinkomsten genoten en
-beschikten over/gemachtigden waren tot vier bankrekeningen, te weten: bankrekeningnummer [bankrekening A] ten name van [verdachte en/of medeverdachte] en Oranje spaarrekening ING [spaarrekening B 1] ten name van [medeverdachte] en bankrekeningnummer [bankrekening B] ten name van [zoon van verdachte] en spaarrekeningnummer [spaarrekening B 2] ten name van [zoon van verdachte] ) en twee creditcardrekeningen, te weten: ABN ABMRO creditcard accountnummer [creditcardnummer A] ten name van [medeverdachte] en ING creditcard accountnummer [creditcardnummer B] ten name van [medeverdachte] en
-beschikten over inkomsten/vermogen te weten: giraal ontvangen bijschrijvingen van geldbedragen en kasstortingen op bankrekeningnummer [bankrekening C] ten name van [medeverdachte] en bankrekeningnummer [bankrekening D] ten name van [verdachte] en bankrekeningnummer [bankrekening A] ten name van [verdachte] en bankrekeningnummer [bankrekening E] ten name van [medeverdachte] en overwaarden van de koopwoningen op het adres [adres B] te Haarlem en op het adres [adres] te Haarlem.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd. Blijkens het verhandelde op de terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in haar verdediging.

Hetgeen aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

4.Kwalificatie en strafbaarheid van het feit

Het bewezenverklaarde levert op:

medeplegen van in strijd met een hem bij of krachtens wettelijk voorschrift opgelegde verplichting, opzettelijk nalaten tijdig de benodigde gegevens te verstrekken, terwijl het feit kan strekken tot bevoordeling van zichzelf of een ander, en terwijl hij weet of redelijkerwijze moet vermoeden dat de gegevens van belang zijn voor de vaststelling van zijn of eens anders recht op een verstrekking of tegemoetkoming dan wel voor de hoogte of de duur van een verstrekking of tegemoetkoming, meermalen gepleegd.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden waardoor de wederrechtelijkheid aan het bewezenverklaarde zou ontbreken. Het bewezenverklaarde is dus strafbaar.

5.Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

6.Motivering van de sancties

6.1

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren en een taakstraf voor de duur van 240 uren, subsidiair 120 dagen hechtenis.

6.2

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht bij de strafoplegging rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, waaronder het feit dat de verdachte de Nederlandse taal niet goed beheerst en de (financiële) gevolgen van de zaak voor de verdachte. Daarnaast heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat sprake is van overschrijding van de redelijke termijn. Gelet hierop heeft de raadsman de rechtbank primair verzocht om de verdachte schuldig te verklaren zonder oplegging van straf of maatregel. Subsidiair heeft de raadsman verzocht om, mede gelet op het blanco strafblad van de verdachte, te volstaan met het opleggen van een taakstraf voor de duur van 120 uren.

6.3

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de sancties die aan de verdachte moeten worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede de persoon van de verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken. In het bijzonder heeft de rechtbank het volgende in aanmerking genomen.

Ernst van het feit

De verdachte heeft zich gedurende een periode van ruim zeven jaren schuldig gemaakt aan (het medeplegen van) bijstandsfraude. Dit is een zeer lange periode en de verdachte heeft hierdoor een aanzienlijk bedrag aan bijstand ontvangen waarop zij geen dan wel niet volledig recht had. Het totale benadelingsbedrag wordt geschat op ruim € 140.000,-. De verdachte heeft zichzelf ten koste van de maatschappij bevoordeeld en heeft misbruik gemaakt van het sociale stelsel zoals dat in Nederland bestaat. Hierdoor heeft zij niet alleen in financieel opzicht schade aan dit stelsel berokkend, maar ook op ernstige wijze afbreuk gedaan aan de solidariteitsgedachte die daaraan ten grondslag ligt. De verdachte heeft misbruik gemaakt van gemeenschapsgeld dat is bedoeld voor de zeer kwetsbaren in de samenleving. De rechtbank beschouwt bijstandsfraude dan ook als een ernstig feit.

Persoon van de verdachte

Met betrekking tot de persoon van de verdachte heeft de rechtbank gelet op het strafblad van de verdachte (Uittreksel Justitiële Documentatie) van 14 mei 2025. Hieruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor een strafbaar feit.

De rechtbank heeft verder kennisgenomen van het over de verdachte uitgebrachte rapport van Reclassering Nederland van 11 december 2024. In het rapport schrijft de reclassering dat het risico op recidive niet kan worden ingeschat gelet op de ontkennende houding van de verdachte en haar blanco strafblad. De reclassering signaleert risicofactoren op het gebied van sociale integratie en taalproblemen. Hoewel de verdachte al langere tijd in Nederland verblijft, heeft zij nog geen autonoom bestaan opgebouwd. De reclassering acht het niet nodig dat de hulpverlening binnen een strafrechtelijk kader zal plaatsvinden. De reclassering ziet dan ook geen aanknopingspunten voor interventies en toezicht, zodat een straf zonder bijzondere voorwaarden wordt geadviseerd. Vanwege de financiële situatie ziet de reclassering enige contra-indicaties voor het opleggen van een financiële sanctie. Contra-indicaties voor het opleggen van een taakstraf acht de reclassering niet aanwezig. Een taakstraf zal wel een grote belasting vormen nu de verdachte de kostwinner binnen het gezin is en zij enigszins overbelast op de reclassering overkomt.

Redelijke termijn

De rechtbank stelt vast dat de behandeling van de zaak heeft plaatsgevonden binnen de redelijke termijn die ingevolge artikel 6, eerste lid van het Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden in acht moet worden genomen. De redelijke termijn vangt aan op het moment dat vanwege de Staat jegens de verdachte een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen haar voor een bepaald strafbaar feit strafvervolging zal worden ingesteld. Anders dan de raadsman – die als startdatum van de redelijke termijn uitgaat van de datum van het verhoor (30 november 2021) – is de rechtbank in lijn met vaste rechtspraak van oordeel dat de op zijn redelijkheid te beoordelen termijn niet is aangevangen op het moment van het verhoor, maar gelet op hetgeen de officier van justitie hierover ter terechtzitting heeft toegelicht, op het moment dat het Openbaar Ministerie aan de verdachte kenbaar heeft gemaakt haar te zullen vervolgen. Dit is gebeurd per brief van 2 maart 2023. Nu de inhoudelijke behandeling gepland stond op 9 januari 2025, en de einduitspraak in eerste aanleg op 23 januari 2025, en de aanhouding van de zaak tot heden aan de verdachte valt toe te rekenen, is de rechtbank van oordeel dat geen sprake is van overschrijding van deze termijn. De rechtbank zal bij de strafoplegging echter wel rekening houden met het tijdsverloop tussen het bewezenverklaarde feit en de einduitspraak.

De op te leggen straffen

De rechtbank heeft ook gelet op de oriëntatiepunten voor straftoemeting van het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht (LOVS). Daarin wordt bij fraude met een benadelingsbedrag zoals hier aan de orde als uitgangspunt een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van negen tot twaalf maanden genoemd. Indien uitsluitend naar de ernst van het feit en de aangerichte schade wordt gekeken, dan zou een onvoorwaardelijke gevangenisstraf naar het oordeel van de rechtbank in beginsel een passende straf zijn.

De rechtbank kijkt echter ook naar de persoon van de verdachte. Het tijdsverloop in deze zaak, in combinatie met de persoon van de verdachte, waaronder ook het feit dat zij lang in onzekerheid heeft moeten verkeren over de afloop van de strafzaak, dat zij de kostwinner van het gezin is en het feit dat zij inmiddels een afbetalingsregeling met de gemeente heeft getroffen over de terugbetaling van het benadelingsbedrag, resulteert erin dat de rechtbank in dit geval oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet (meer) passend acht.

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een geheel voorwaardelijke

gevangenisstraf, in combinatie met een onvoorwaardelijke taakstraf op zijn plaats is. Bij het bepalen van de hoogte van deze straffen heeft de rechtbank meegewogen dat de verdachte, anders dan haar mededader, first offender is. De rechtbank zal daarom aan de verdachte een gevangenisstraf van drie maanden opleggen, maar bepalen dat deze straf vooralsnog niet ten uitvoer zal worden gelegd en daaraan een proeftijd verbinden van twee jaren, met de bedoeling de verdachte ervan te weerhouden zich voor het einde van die proeftijd opnieuw schuldig te maken aan een (soortgelijk) strafbaar feit. Daarnaast zal de rechtbank aan de verdachte een taakstraf van 180 uren opleggen.

7.Toepasselijke wettelijke voorschriften

De volgende wetsartikelen zijn van toepassing:

- 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 47 en 227b van het Wetboek van Strafrecht.

8.Beslissing

De rechtbank:

verklaart bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan zoals hiervoor onder 3.4 weergegeven;

verklaart niet bewezen wat aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen en spreekt haar daarvan vrij;

bepaalt dat het bewezen verklaarde feit het hierboven onder 4. vermelde strafbare feit oplevert;

verklaart de verdachte hiervoor strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van
3 (drie) maanden, met bevel dat deze straf
nietten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten op grond dat de verdachte voor het einde van de op twee jaren bepaalde proeftijd zich aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt;

veroordeelt de verdachte tot het verrichten van
180 (honderdtachtig) urentaakstraf die bestaat uit het verrichten van onbetaalde arbeid, bij het niet of niet naar behoren verrichten daarvan te vervangen door 90 (negentig) dagen hechtenis.

Samenstelling rechtbank en uitspraakdatum

Dit vonnis is gewezen door

mr. G.M.G. Hink, voorzitter,

mr. M. Rigter en mr. G. Elst, rechters,

in tegenwoordigheid van de griffier mr. S. Maerman,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 28 mei 2025.